Relaties
alle pijlers
Lange relatie loopt niet lekker
dinsdag 24 maart 2015 16:45
Ik lees al een hele tijd mee. Nu heb ik zelf een probleem waar ik niet uitkom. Mijn vraag of jullie dit herkennen en advies hebben.
Mijn man en ik zijn beiden midden 40. We zijn ongeveer 20 jaar getrouwd. We houden zielsveel van elkaar en toch loopt de relatie niet lekker.
Het lijkt alsof we de sleur niet kunnen doorbreken. We verschillen erg in karakter. Dat vond ik vroeger juist zo leuk, nu irriteert het mij. Ik wil plannen maken, erop uit, ben onlangs van baan gewisseld. Mijn man daarentegen houdt niet van veranderingen. Het lijkt wel of de afgelopen jaren onze karakters steeds meer gaan botsen. De intimiteit is er nog wel, maar in de slaapkamer spatten de vonken er helaas ook niet echt meer af.
Mijn man wil geen relatietherapie. Daar hebben we het al eens over gehad.
Hoe kunnen we de sleur doorbreken en onze relatie weer nieuw leven inblazen?
Mijn man en ik zijn beiden midden 40. We zijn ongeveer 20 jaar getrouwd. We houden zielsveel van elkaar en toch loopt de relatie niet lekker.
Het lijkt alsof we de sleur niet kunnen doorbreken. We verschillen erg in karakter. Dat vond ik vroeger juist zo leuk, nu irriteert het mij. Ik wil plannen maken, erop uit, ben onlangs van baan gewisseld. Mijn man daarentegen houdt niet van veranderingen. Het lijkt wel of de afgelopen jaren onze karakters steeds meer gaan botsen. De intimiteit is er nog wel, maar in de slaapkamer spatten de vonken er helaas ook niet echt meer af.
Mijn man wil geen relatietherapie. Daar hebben we het al eens over gehad.
Hoe kunnen we de sleur doorbreken en onze relatie weer nieuw leven inblazen?
woensdag 23 september 2015 21:00
Ik wil niet zielig zijn of in de slachtofferrol zitten, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik me ellendig voel. Ik heb, voor de afleiding, bij een vriendin gegeten. Nu thuis, kan ik moeilijk mijn gedachtes omzetten.
Het was heel fijn om met de therapeut te praten. Maar mijn hemel, wat komt er een oud zeer boven. Wel ga ik er steeds meer van begrijpen. Ons huwelijk was minder goed dan ik dacht. Onze kinderloosheid is daarin voor mij een rode draad. Eigenlijk neem ik mezelf nooit zo onder de loep, maar nu moet ik wel. Heel pijnlijk, maar ook heel waardevol.
Morgenavond ga ik met mijn aannemer naar een voorstelling. Hij had een kaartje over. Daar kan ik me, ondanks dat ik me nu zo klote voel, erg op verheugen. Het is fijn om samen met hem te zijn.
Het was heel fijn om met de therapeut te praten. Maar mijn hemel, wat komt er een oud zeer boven. Wel ga ik er steeds meer van begrijpen. Ons huwelijk was minder goed dan ik dacht. Onze kinderloosheid is daarin voor mij een rode draad. Eigenlijk neem ik mezelf nooit zo onder de loep, maar nu moet ik wel. Heel pijnlijk, maar ook heel waardevol.
Morgenavond ga ik met mijn aannemer naar een voorstelling. Hij had een kaartje over. Daar kan ik me, ondanks dat ik me nu zo klote voel, erg op verheugen. Het is fijn om samen met hem te zijn.
donderdag 24 september 2015 08:12
In het kader van ons huwelijk redden praten we nu heel veel, alles ging goed tot het onderwerp kinderloosheid ter sprake kwam, we keken elkaar aan en we moesten beide meteen huilen. Het moeilijke is dat je er niets aan kan veranderen en dat er eigenlijk weinig over te zeggen is maar die pijn van het gemis blijft moeilijk. Ik geef eerlijk toe dat als we toch uit elkaar gaan mijn grootste angst is dat hij een jongere vrouw ontmoet en daar wel een kind bij krijgt. Ik weet dat het me zou verscheuren, dat ik dat nog moeilijker zou vinden dan de scheiding en al zou ik zelf het initiatief nemen voor de scheiding, ik zou het als verraad zien en een trap na. Er zit geen logica in alleen maar heel veel pijn en jaloezie die het bijna het slechtste in je naar boven haalt. Ik weet niet waarom maar naarmate ik ouder wordt lijkt het verdriet groter te worden. De enige troost die ik er zelf uit haal is dat ik er een groter hart aan over heb gehouden. Ik begrijp mensen met veel verdriet beter dan ik vroeger kon en dat geeft me rust omdat het me ook iets geleerd heeft. Maar oh, wat begrijp ik je pijn goed en toch zou ik willen dat het niet zo is. Praten en geknuffeld worden is nu het enige wat helpt en ik ben blij dat je dat voor handen hebt
vrijdag 25 september 2015 12:04
Onze kinderloosheid zal denk altijd wel pijn blijven doen. Maar ik stopte die pijn weg. Nu probeer ik dat niet meer te doen. Zo hoop ik uiteindelijk dat het een pijn wordt, die er mag zijn, maar mij niet meer van mijn stuk brengt en een plek krijgt.
Mijn vriendinnen hebben nooit geweten hoe diep dit zat bij mij. Dat konden ze ook niet weten. Ik Wüst het zelf eigenlijk niet eens. En als ik dan zie hoe lief en begripvol ze nu reageren en hoe open ik erover kan praten (dat vind ik trouwens wel moeilijk), dan denk ik: had ik dit maar jaren terug gedaan.
Ik blijf het er heel moeilijk mee hebben dat mijn man (volgens mij) niet wilde meedenken over een andere manier om onze kinderwens in vervulling te laten gaan. Ik weet echt wel dat hij daarin zijn eigen keuzes mag maken en dat 'meedenken over' nog niet wil zeggen 'meegaan in'. Maar dat gewoon meedenken al te veel was gevraagd....en dan nu met een ander zijn die kinderen heeft, ik ben zo jaloers (of boos, ik weet het niet precies.).
En dan zullen ze vast ook wel geweldige seks hebben, iets dat hij met mij blijkbaar niet wilde. Nu begrijp ik dat ik mij voelde afgewezen. Ik heb de oorzaak daarvan gekoppeld aan het feit dat ik hem geen kinderen kon geven. Die gedachtekronkel speelt nog wel eens op, terwijl ik inmiddels toch beter zou moeten weten.
Mijn vriendinnen hebben nooit geweten hoe diep dit zat bij mij. Dat konden ze ook niet weten. Ik Wüst het zelf eigenlijk niet eens. En als ik dan zie hoe lief en begripvol ze nu reageren en hoe open ik erover kan praten (dat vind ik trouwens wel moeilijk), dan denk ik: had ik dit maar jaren terug gedaan.
Ik blijf het er heel moeilijk mee hebben dat mijn man (volgens mij) niet wilde meedenken over een andere manier om onze kinderwens in vervulling te laten gaan. Ik weet echt wel dat hij daarin zijn eigen keuzes mag maken en dat 'meedenken over' nog niet wil zeggen 'meegaan in'. Maar dat gewoon meedenken al te veel was gevraagd....en dan nu met een ander zijn die kinderen heeft, ik ben zo jaloers (of boos, ik weet het niet precies.).
En dan zullen ze vast ook wel geweldige seks hebben, iets dat hij met mij blijkbaar niet wilde. Nu begrijp ik dat ik mij voelde afgewezen. Ik heb de oorzaak daarvan gekoppeld aan het feit dat ik hem geen kinderen kon geven. Die gedachtekronkel speelt nog wel eens op, terwijl ik inmiddels toch beter zou moeten weten.
vrijdag 25 september 2015 12:44
quote:RaiderTwix schreef op 25 september 2015 @ 12:04:
Onze kinderloosheid zal denk altijd wel pijn blijven doen. Maar ik stopte die pijn weg. Nu probeer ik dat niet meer te doen. Zo hoop ik uiteindelijk dat het een pijn wordt, die er mag zijn, maar mij niet meer van mijn stuk brengt en een plek krijgt.
Mijn vriendinnen hebben nooit geweten hoe diep dit zat bij mij. Dat konden ze ook niet weten. Ik Wüst het zelf eigenlijk niet eens. En als ik dan zie hoe lief en begripvol ze nu reageren en hoe open ik erover kan praten (dat vind ik trouwens wel moeilijk), dan denk ik: had ik dit maar jaren terug gedaan.
Ik blijf het er heel moeilijk mee hebben dat mijn man (volgens mij) niet wilde meedenken over een andere manier om onze kinderwens in vervulling te laten gaan. Ik weet echt wel dat hij daarin zijn eigen keuzes mag maken en dat 'meedenken over' nog niet wil zeggen 'meegaan in'. Maar dat gewoon meedenken al te veel was gevraagd....en dan nu met een ander zijn die kinderen heeft, ik ben zo jaloers (of boos, ik weet het niet precies.).
En dan zullen ze vast ook wel geweldige seks hebben, iets dat hij met mij blijkbaar niet wilde. Nu begrijp ik dat ik mij voelde afgewezen. Ik heb de oorzaak daarvan gekoppeld aan het feit dat ik hem geen kinderen kon geven. Die gedachtekronkel speelt nog wel eens op, terwijl ik inmiddels toch beter zou moeten weten.
he verdorie, ik voel echt met je mee. dit zal een proces zijn, het bespreekbaar maken, het verwerken en misschien, mettertijd, er toch een andere invulling aan gaan geven. ook voor dat laatste zijn tal vn mogelijkheden. nog steeds, ook al ben je ouder. maar dat lijkt me nu wat te vroeg om over te beginnen. eerst maar eens echt goed verwerken.
en ja, je man wilde niet meedenken. ook aan jou was toen de keuze: blijf ik bij hem of ga ik zelf verder en adopteer een kind als alleenstaande moeder. om maar een voorbeeld te noemen. je bent zelf ook in de situatie blijven hangen en je boosheid is ook ten dele aan jezelf gericht, lijkt me.
en jullie hadden samen geen goede seks. nu heb je dat wel - wat hij heeft, daar heb je geen idee van. beter ook om daar niet bij stil te zijn. jullie chemie was uit balans.
focus je maar op je eigen vrouw zijn, jouw nwe genieten van sex. het verwerken van je verdriet en dan, eventueel ook het vinden van oplossingen voor hoe jouw behoefte aan contact met een kind of kinderen vorm kan krijgen. wat voor rol daar is weggelegd voor jou.
kijk maar wat je nu al aan winst hebt geboekt, je hebt weer een geweldig sexleven, een leuke man om dingen mee te delen, die graag dingen met jou onderneemt, die daar initiatief in toont.....ook heel belangrijk.
en ook andere dingen kunnen een heel nwe wending gaan krijgen als je meer in balans bent. en dan energie hebt om dat stukje op te pakken.
Onze kinderloosheid zal denk altijd wel pijn blijven doen. Maar ik stopte die pijn weg. Nu probeer ik dat niet meer te doen. Zo hoop ik uiteindelijk dat het een pijn wordt, die er mag zijn, maar mij niet meer van mijn stuk brengt en een plek krijgt.
Mijn vriendinnen hebben nooit geweten hoe diep dit zat bij mij. Dat konden ze ook niet weten. Ik Wüst het zelf eigenlijk niet eens. En als ik dan zie hoe lief en begripvol ze nu reageren en hoe open ik erover kan praten (dat vind ik trouwens wel moeilijk), dan denk ik: had ik dit maar jaren terug gedaan.
Ik blijf het er heel moeilijk mee hebben dat mijn man (volgens mij) niet wilde meedenken over een andere manier om onze kinderwens in vervulling te laten gaan. Ik weet echt wel dat hij daarin zijn eigen keuzes mag maken en dat 'meedenken over' nog niet wil zeggen 'meegaan in'. Maar dat gewoon meedenken al te veel was gevraagd....en dan nu met een ander zijn die kinderen heeft, ik ben zo jaloers (of boos, ik weet het niet precies.).
En dan zullen ze vast ook wel geweldige seks hebben, iets dat hij met mij blijkbaar niet wilde. Nu begrijp ik dat ik mij voelde afgewezen. Ik heb de oorzaak daarvan gekoppeld aan het feit dat ik hem geen kinderen kon geven. Die gedachtekronkel speelt nog wel eens op, terwijl ik inmiddels toch beter zou moeten weten.
he verdorie, ik voel echt met je mee. dit zal een proces zijn, het bespreekbaar maken, het verwerken en misschien, mettertijd, er toch een andere invulling aan gaan geven. ook voor dat laatste zijn tal vn mogelijkheden. nog steeds, ook al ben je ouder. maar dat lijkt me nu wat te vroeg om over te beginnen. eerst maar eens echt goed verwerken.
en ja, je man wilde niet meedenken. ook aan jou was toen de keuze: blijf ik bij hem of ga ik zelf verder en adopteer een kind als alleenstaande moeder. om maar een voorbeeld te noemen. je bent zelf ook in de situatie blijven hangen en je boosheid is ook ten dele aan jezelf gericht, lijkt me.
en jullie hadden samen geen goede seks. nu heb je dat wel - wat hij heeft, daar heb je geen idee van. beter ook om daar niet bij stil te zijn. jullie chemie was uit balans.
focus je maar op je eigen vrouw zijn, jouw nwe genieten van sex. het verwerken van je verdriet en dan, eventueel ook het vinden van oplossingen voor hoe jouw behoefte aan contact met een kind of kinderen vorm kan krijgen. wat voor rol daar is weggelegd voor jou.
kijk maar wat je nu al aan winst hebt geboekt, je hebt weer een geweldig sexleven, een leuke man om dingen mee te delen, die graag dingen met jou onderneemt, die daar initiatief in toont.....ook heel belangrijk.
en ook andere dingen kunnen een heel nwe wending gaan krijgen als je meer in balans bent. en dan energie hebt om dat stukje op te pakken.
vrijdag 25 september 2015 14:05
vrijdag 25 september 2015 22:37
Geronimo, ik ben het met je eens dat als 1 van de 2 niet achter (adoptie/pleeg)kinderen staat, vind ik ook dat je het absoluut niet moet doen: we hebben het over kinderen, hun belang staat altijd voorop.
Ik mag mijn man het hebben van een andere mening natuurlijk niet verwijten. Maar het er niet over hebben, niet uitpraten verwijt ik hem. Ach ik weet het ook niet zo goed: ik heb het ook niet goed gedaan.
Maar ik wil ook niet blijven hangen in het verleden hoor. Het was deze week enorm confronterend en het houdt me nog steeds bezig. Maar ik realiseer me echt wel dat er momenteel zat leuke dingen zijn gebeurd. Mijn huis, de warmte van mijn vriendinnen, mijn aannemer...
Mijn vriendin denkt dat het geen toeval was dat mijn aannemer een kaartje overhad voor de voorstelling gisteren. Daar had ik nog niet bij stil gestaan. Zou het echt zo zijn?
Ik mag mijn man het hebben van een andere mening natuurlijk niet verwijten. Maar het er niet over hebben, niet uitpraten verwijt ik hem. Ach ik weet het ook niet zo goed: ik heb het ook niet goed gedaan.
Maar ik wil ook niet blijven hangen in het verleden hoor. Het was deze week enorm confronterend en het houdt me nog steeds bezig. Maar ik realiseer me echt wel dat er momenteel zat leuke dingen zijn gebeurd. Mijn huis, de warmte van mijn vriendinnen, mijn aannemer...
Mijn vriendin denkt dat het geen toeval was dat mijn aannemer een kaartje overhad voor de voorstelling gisteren. Daar had ik nog niet bij stil gestaan. Zou het echt zo zijn?
zaterdag 26 september 2015 07:41
quote:RaiderTwix schreef op 25 september 2015 @ 22:37:
Ach ik weet het ook niet zo goed: ik heb het ook niet goed gedaan.
En dat noemen we spijt, had je niet eerder je relatie moeten verbreken, er meer op aan moeten dringen, als ik geweten had dat....... De gevoelens en gedachten die je nu hebt zijn goed, het betekende bij mij het begin van acceptatie. Nog één keer door al die gevoelens en gedachten heen met alle woede, verwijten, spijt en intens verdriet, de fase die je hebt overgeslagen om het "gewoon" verdriet te laten worden. Verdriet is een eenzaam gebeuren tot je iemand ontmoet (je aannemer?) die je verdriet begrijpt en bij wie je troost vindt d.m.v. een heerlijke omhelzing gegeven uit liefde. Je bent er bijna Twix, de dag dat je kinderloosheid een punt van verdriet is en de frustratie en woede en leegheid er van af is.
Ach ik weet het ook niet zo goed: ik heb het ook niet goed gedaan.
En dat noemen we spijt, had je niet eerder je relatie moeten verbreken, er meer op aan moeten dringen, als ik geweten had dat....... De gevoelens en gedachten die je nu hebt zijn goed, het betekende bij mij het begin van acceptatie. Nog één keer door al die gevoelens en gedachten heen met alle woede, verwijten, spijt en intens verdriet, de fase die je hebt overgeslagen om het "gewoon" verdriet te laten worden. Verdriet is een eenzaam gebeuren tot je iemand ontmoet (je aannemer?) die je verdriet begrijpt en bij wie je troost vindt d.m.v. een heerlijke omhelzing gegeven uit liefde. Je bent er bijna Twix, de dag dat je kinderloosheid een punt van verdriet is en de frustratie en woede en leegheid er van af is.
zaterdag 26 september 2015 07:54
quote:RaiderTwix schreef op 25 september 2015 @ 22:37:
Geronimo, ik ben het met je eens dat als 1 van de 2 niet achter (adoptie/pleeg)kinderen staat, vind ik ook dat je het absoluut niet moet doen: we hebben het over kinderen, hun belang staat altijd voorop.
Ik mag mijn man het hebben van een andere mening natuurlijk niet verwijten. Maar het er niet over hebben, niet uitpraten verwijt ik hem. Ach ik weet het ook niet zo goed: ik heb het ook niet goed gedaan.
Maar ik wil ook niet blijven hangen in het verleden hoor. Het was deze week enorm confronterend en het houdt me nog steeds bezig. Maar ik realiseer me echt wel dat er momenteel zat leuke dingen zijn gebeurd. Mijn huis, de warmte van mijn vriendinnen, mijn aannemer...
Mijn vriendin denkt dat het geen toeval was dat mijn aannemer een kaartje overhad voor de voorstelling gisteren. Daar had ik nog niet bij stil gestaan. Zou het echt zo zijn?
als iemand zulk gedrag vertoont, was het wederom aan jou geweest om daar paal en perk aan te stellen.
door daar nu over na te denken, kun je daar van leren. en voorkomen dat het nog eens gebeurt.
Geronimo, ik ben het met je eens dat als 1 van de 2 niet achter (adoptie/pleeg)kinderen staat, vind ik ook dat je het absoluut niet moet doen: we hebben het over kinderen, hun belang staat altijd voorop.
Ik mag mijn man het hebben van een andere mening natuurlijk niet verwijten. Maar het er niet over hebben, niet uitpraten verwijt ik hem. Ach ik weet het ook niet zo goed: ik heb het ook niet goed gedaan.
Maar ik wil ook niet blijven hangen in het verleden hoor. Het was deze week enorm confronterend en het houdt me nog steeds bezig. Maar ik realiseer me echt wel dat er momenteel zat leuke dingen zijn gebeurd. Mijn huis, de warmte van mijn vriendinnen, mijn aannemer...
Mijn vriendin denkt dat het geen toeval was dat mijn aannemer een kaartje overhad voor de voorstelling gisteren. Daar had ik nog niet bij stil gestaan. Zou het echt zo zijn?
als iemand zulk gedrag vertoont, was het wederom aan jou geweest om daar paal en perk aan te stellen.
door daar nu over na te denken, kun je daar van leren. en voorkomen dat het nog eens gebeurt.
zaterdag 26 september 2015 08:01
quote:RaiderTwix schreef op 25 september 2015 @ 22:37:
Mijn vriendin denkt dat het geen toeval was dat mijn aannemer een kaartje overhad voor de voorstelling gisteren. Daar had ik nog niet bij stil gestaan. Zou het echt zo zijn? Dat wisten wij hier allang hij vind het fijn om bij je te zijn, jullie relatie zit allang op een ander niveau dan friends with benefits. Hij wil meer tijd met je doorbrengen. Heerlijk romantisch zo'n attente man! Geniet ervan, dat verdien je.
Mijn vriendin denkt dat het geen toeval was dat mijn aannemer een kaartje overhad voor de voorstelling gisteren. Daar had ik nog niet bij stil gestaan. Zou het echt zo zijn? Dat wisten wij hier allang hij vind het fijn om bij je te zijn, jullie relatie zit allang op een ander niveau dan friends with benefits. Hij wil meer tijd met je doorbrengen. Heerlijk romantisch zo'n attente man! Geniet ervan, dat verdien je.
Denk aan de egels en eekhoorns in de herfst en winter.
zaterdag 26 september 2015 11:34
Geronimo, mijn therapeut zei ongeveer hetzelfdel: al deze gedachtes en gevoelens horen bij verwerken. Nu niet leuk, maar hard nodig om het uiteindelijk echt een plek te geven.
Simone, wat weet je het helder te zeggen. Dat vind ik heel fijn nu alles in mijn hoofd soms zo'n zooitje is. Het klopt wat je zegt!
Sweetff en RD, hij is een lieverd en het draait allang niet meer alleen maar om de seks: in het begin hadden we afspraken om de seks, maar nu drinken we ook een kop koffie zonder het bed in te duiken. Als ik hem zie, word ik vrolijk. Als ik hem geconcentreerd aan 't werk zie, wil ik hem het liefst bespringen. Als ik zie hoe hij met mijn vriendinnen omga, voel ik met trots.
Simone, wat weet je het helder te zeggen. Dat vind ik heel fijn nu alles in mijn hoofd soms zo'n zooitje is. Het klopt wat je zegt!
Sweetff en RD, hij is een lieverd en het draait allang niet meer alleen maar om de seks: in het begin hadden we afspraken om de seks, maar nu drinken we ook een kop koffie zonder het bed in te duiken. Als ik hem zie, word ik vrolijk. Als ik hem geconcentreerd aan 't werk zie, wil ik hem het liefst bespringen. Als ik zie hoe hij met mijn vriendinnen omga, voel ik met trots.
zaterdag 26 september 2015 12:42
Word altijd een beetje verlegen van jullie posts waarin jullie mijn het beste gunnen!
Vandaag schijnt het zonnetje, heerlijk om even een lekker rondje te fietsen. Vanavond krijg ik eters. Gezellig!
Volgende week zaterdag geef ik een gezellige avond, soort open huis. Ook alweer zoiets leuks om naar uit te kijken.
Vandaag schijnt het zonnetje, heerlijk om even een lekker rondje te fietsen. Vanavond krijg ik eters. Gezellig!
Volgende week zaterdag geef ik een gezellige avond, soort open huis. Ook alweer zoiets leuks om naar uit te kijken.
zondag 27 september 2015 22:08
Het was een heerlijk weekend! Lekker mijn zinnen kunnen verzetten.
Ik heb deze week een extra afspraak bij mijn therapeut. Meestal eens in 2 weken, maar nu zit er slechts een week tussen. Dat vind ik wel heel fijn. Mijn emoties schieten soms nog alle kanten op en dan is het een rommeltje in mijn hoofd. Ik zie wel vooruitgang. Mijn verdriet is groter dan ooit, maar dat komt omdat ik altijd voorbij ben gegaan aan mijn verdriet.
Ik denk er trouwens steeds vaker aan om te vragen of mijn aannemer een nacht wil blijven, of ik bij hem. Is zeker raar om zo te vragen? (Vriendinnen zeggen dat hij dat natuurlijk wil. Ik ben er een beetje onzeker over. Hij heeft nooit aangedrongen of iets.)
Ik heb deze week een extra afspraak bij mijn therapeut. Meestal eens in 2 weken, maar nu zit er slechts een week tussen. Dat vind ik wel heel fijn. Mijn emoties schieten soms nog alle kanten op en dan is het een rommeltje in mijn hoofd. Ik zie wel vooruitgang. Mijn verdriet is groter dan ooit, maar dat komt omdat ik altijd voorbij ben gegaan aan mijn verdriet.
Ik denk er trouwens steeds vaker aan om te vragen of mijn aannemer een nacht wil blijven, of ik bij hem. Is zeker raar om zo te vragen? (Vriendinnen zeggen dat hij dat natuurlijk wil. Ik ben er een beetje onzeker over. Hij heeft nooit aangedrongen of iets.)
zondag 27 september 2015 22:20
Fijn dat je zo'n leuk weekend hebt gehad RT.
Goed dat je een extra afspraak hebt gemaakt. Wat je eerder zei over jezelf overstuur maken (of iets in die bewoording). Ik merk dat ik dat ook doe met ex. Kwam tot de conclusie dat ik dat doe omdat ik het gevoel heb hem dan helemaal kwijt te raken (slaat nergens op, ben hem al kwijt) en omdat het dan net lijkt alsof ik het goed keur wat hij heeft gedaan. Slaat natuurlijk ook nergens op.
Natuurlijk is het niet raar om dat te vragen aan je aannemer. Ik denk dat je aannemer dat heus wel ziet zitten maar uit respect voor jou daar niet over begint en jou het tempo laat bepalen.
Goed dat je een extra afspraak hebt gemaakt. Wat je eerder zei over jezelf overstuur maken (of iets in die bewoording). Ik merk dat ik dat ook doe met ex. Kwam tot de conclusie dat ik dat doe omdat ik het gevoel heb hem dan helemaal kwijt te raken (slaat nergens op, ben hem al kwijt) en omdat het dan net lijkt alsof ik het goed keur wat hij heeft gedaan. Slaat natuurlijk ook nergens op.
Natuurlijk is het niet raar om dat te vragen aan je aannemer. Ik denk dat je aannemer dat heus wel ziet zitten maar uit respect voor jou daar niet over begint en jou het tempo laat bepalen.
zondag 27 september 2015 23:31
Wat herkenbaar Valka: inderdaad alsof ik het anders goedkeur....en dat kwijtraken ( hoe krom ook) heb ik ook.
Ik zit te mutsen wat aannemer betreft. Ik kijk wel hoe het de volgende keer loopt en als het goed voelt, vraag of zeg ik gewoon dat ik graag samen wakker word en ontbijt met hem. (Ik voel me echt een verliefd, onzekere puber af en toe.)
Ik zit te mutsen wat aannemer betreft. Ik kijk wel hoe het de volgende keer loopt en als het goed voelt, vraag of zeg ik gewoon dat ik graag samen wakker word en ontbijt met hem. (Ik voel me echt een verliefd, onzekere puber af en toe.)
woensdag 30 september 2015 11:28
.......even tussendoor...kwam dit bericht net tegen en moest aan jou denken....
http://www.demorgen.be/bu ... eet-weer-raider-a2473279/
Voer voor nostalgici: Twix heet weer Raider
30-09-15, 07.10u - RB
LEES LATER
1 Twix, voor even weer Raider. ©rv
In Nederland ligt Twix weer in de winkelrekken als Raider, zoals de snoepreep voor 1991 heette. Zij het tijdelijk, in een limited edition. "Een slimme stunt, al kun je zoiets niet te vaak doen", zegt een expert.
"Als u nog weet dat Twix eerst Raider heette..." Het is de intro van een vaak gedeeld bericht op sociale media. Want wie jonger is dan dertig weet allicht niet dat de chocoladereep voor 1991 door het leven ging als Raider. Toch blijft die naam in het geheugen gegrift, als een soort symbool van nostalgie.
Daarom is het gek dat het zo lang op zich liet wachten, maar in Nederland ligt Twix weer als Raider in de winkelrekken. Zij het tijdelijk, in een limited edition. "Er zijn nog steeds consumenten die ons benaderen met de vraag wanneer Raider terugkomt", vertelt Emily Bom van Mars Netherlands. "Daarom hebben we besloten om eenmalig Raider weer op de Nederlandse markt te brengen."
Een slimme marketingtruc, want sociale media staan intussen vol met foto's van die nieuwe, of ja, oude Raider. Waarom is men niet eerder op dat idee gekomen?
Spaarzaam
SHARE
'Een product drie jaar lang in een retroverpakking steken, werkt niet'
TIM SMITS, DOCENT MARKETINGCOMMUNICATIE
"Het is een slimme stunt, maar ook eentje die je niet te vaak kunt doen", zegt Tim Smits, docent marketingcommunicatie aan de KU Leuven. "Nostalgie verkoopt, maar je moet er spaarzaam mee omspringen. Een product drie jaar lang in een retroverpakking steken, werkt niet. Maar wanneer het gelimiteerd en schaars is, zet het aan tot aankoop."
Hoewel de verpakking van Twix in een identieke gouden wikkel zit, met een logo in hetzelfde lettertype als Raider, blijven consumenten gehecht aan de naam. Was die naamswijziging dan zo'n goed idee? Smits: "Had het nu nog Raider geheten, werd dat nog af en toe gekocht door mensen van mijn leeftijd, die intussen wat op hun gewicht moeten letten. Door het van naam te veranderen, werd er nieuw leven ingeblazen en een jonger segment aangeboord."
Bij Mars Belgium - dat Twix in België verdeelt - denkt men nog niet aan een heruitgave van Raider. Toch is de retro-editie ook in ons land te koop in Albert Heijn, die hun producten inkopen bij de Nederlandse tak van de firma.
http://www.demorgen.be/bu ... eet-weer-raider-a2473279/
Voer voor nostalgici: Twix heet weer Raider
30-09-15, 07.10u - RB
LEES LATER
1 Twix, voor even weer Raider. ©rv
In Nederland ligt Twix weer in de winkelrekken als Raider, zoals de snoepreep voor 1991 heette. Zij het tijdelijk, in een limited edition. "Een slimme stunt, al kun je zoiets niet te vaak doen", zegt een expert.
"Als u nog weet dat Twix eerst Raider heette..." Het is de intro van een vaak gedeeld bericht op sociale media. Want wie jonger is dan dertig weet allicht niet dat de chocoladereep voor 1991 door het leven ging als Raider. Toch blijft die naam in het geheugen gegrift, als een soort symbool van nostalgie.
Daarom is het gek dat het zo lang op zich liet wachten, maar in Nederland ligt Twix weer als Raider in de winkelrekken. Zij het tijdelijk, in een limited edition. "Er zijn nog steeds consumenten die ons benaderen met de vraag wanneer Raider terugkomt", vertelt Emily Bom van Mars Netherlands. "Daarom hebben we besloten om eenmalig Raider weer op de Nederlandse markt te brengen."
Een slimme marketingtruc, want sociale media staan intussen vol met foto's van die nieuwe, of ja, oude Raider. Waarom is men niet eerder op dat idee gekomen?
Spaarzaam
SHARE
'Een product drie jaar lang in een retroverpakking steken, werkt niet'
TIM SMITS, DOCENT MARKETINGCOMMUNICATIE
"Het is een slimme stunt, maar ook eentje die je niet te vaak kunt doen", zegt Tim Smits, docent marketingcommunicatie aan de KU Leuven. "Nostalgie verkoopt, maar je moet er spaarzaam mee omspringen. Een product drie jaar lang in een retroverpakking steken, werkt niet. Maar wanneer het gelimiteerd en schaars is, zet het aan tot aankoop."
Hoewel de verpakking van Twix in een identieke gouden wikkel zit, met een logo in hetzelfde lettertype als Raider, blijven consumenten gehecht aan de naam. Was die naamswijziging dan zo'n goed idee? Smits: "Had het nu nog Raider geheten, werd dat nog af en toe gekocht door mensen van mijn leeftijd, die intussen wat op hun gewicht moeten letten. Door het van naam te veranderen, werd er nieuw leven ingeblazen en een jonger segment aangeboord."
Bij Mars Belgium - dat Twix in België verdeelt - denkt men nog niet aan een heruitgave van Raider. Toch is de retro-editie ook in ons land te koop in Albert Heijn, die hun producten inkopen bij de Nederlandse tak van de firma.