Relaties
alle pijlers
Lange relatie loopt niet lekker
dinsdag 24 maart 2015 16:45
Ik lees al een hele tijd mee. Nu heb ik zelf een probleem waar ik niet uitkom. Mijn vraag of jullie dit herkennen en advies hebben.
Mijn man en ik zijn beiden midden 40. We zijn ongeveer 20 jaar getrouwd. We houden zielsveel van elkaar en toch loopt de relatie niet lekker.
Het lijkt alsof we de sleur niet kunnen doorbreken. We verschillen erg in karakter. Dat vond ik vroeger juist zo leuk, nu irriteert het mij. Ik wil plannen maken, erop uit, ben onlangs van baan gewisseld. Mijn man daarentegen houdt niet van veranderingen. Het lijkt wel of de afgelopen jaren onze karakters steeds meer gaan botsen. De intimiteit is er nog wel, maar in de slaapkamer spatten de vonken er helaas ook niet echt meer af.
Mijn man wil geen relatietherapie. Daar hebben we het al eens over gehad.
Hoe kunnen we de sleur doorbreken en onze relatie weer nieuw leven inblazen?
Mijn man en ik zijn beiden midden 40. We zijn ongeveer 20 jaar getrouwd. We houden zielsveel van elkaar en toch loopt de relatie niet lekker.
Het lijkt alsof we de sleur niet kunnen doorbreken. We verschillen erg in karakter. Dat vond ik vroeger juist zo leuk, nu irriteert het mij. Ik wil plannen maken, erop uit, ben onlangs van baan gewisseld. Mijn man daarentegen houdt niet van veranderingen. Het lijkt wel of de afgelopen jaren onze karakters steeds meer gaan botsen. De intimiteit is er nog wel, maar in de slaapkamer spatten de vonken er helaas ook niet echt meer af.
Mijn man wil geen relatietherapie. Daar hebben we het al eens over gehad.
Hoe kunnen we de sleur doorbreken en onze relatie weer nieuw leven inblazen?
dinsdag 24 maart 2015 19:08
quote:blijfgewoonbianca schreef op 24 maart 2015 @ 19:03:
[...]
Misschien zou je man het geweldig vinden samen aan oldtimers te sleutelen; heb je dat wel eens langer dan een seconde overwogen?Uhhh, nee nooit overwogen. Hem wel ooit (in overall) verleid tot een stevige vrijpartij in de oldtimer. Dus wel samen gesleuteld!
[...]
Misschien zou je man het geweldig vinden samen aan oldtimers te sleutelen; heb je dat wel eens langer dan een seconde overwogen?Uhhh, nee nooit overwogen. Hem wel ooit (in overall) verleid tot een stevige vrijpartij in de oldtimer. Dus wel samen gesleuteld!
dinsdag 24 maart 2015 19:11
quote:RaiderTwix schreef op 24 maart 2015 @ 19:08:
[...]
Uhhh, nee nooit overwogen. Hem wel ooit (in overall) verleid tot een stevige vrijpartij in de oldtimer. Dus wel samen gesleuteld!
Dus jij bedenkt iets wat in jouw straatje past , voor de vorm overgiet je het met een oldtimersausje, en als hij het niets vindt wil hij niets met je delen cq is het een saaie lul.
Tsja.
[...]
Uhhh, nee nooit overwogen. Hem wel ooit (in overall) verleid tot een stevige vrijpartij in de oldtimer. Dus wel samen gesleuteld!
Dus jij bedenkt iets wat in jouw straatje past , voor de vorm overgiet je het met een oldtimersausje, en als hij het niets vindt wil hij niets met je delen cq is het een saaie lul.
Tsja.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 24 maart 2015 19:20
Veranderen lukt niet, mensen zijn zoals ze zijn.
Jullie kunnen ieder iets gaan doen wat je leuk vindt. Dan kun je uit elkaar groeien of elkaar terug vinden.
Jullie kunnen ook kijken of er een nieuw gezamelijk iets valt op te starten.
Misschien is het voldoende dat jij verandert en hij de veilige stabiele thuisbasis is. Niet iedereen zit te wachten op groots en meeslepend leven, het geeft ook een hoop onrust immers.
Jullie kunnen ieder iets gaan doen wat je leuk vindt. Dan kun je uit elkaar groeien of elkaar terug vinden.
Jullie kunnen ook kijken of er een nieuw gezamelijk iets valt op te starten.
Misschien is het voldoende dat jij verandert en hij de veilige stabiele thuisbasis is. Niet iedereen zit te wachten op groots en meeslepend leven, het geeft ook een hoop onrust immers.
Je bent zelf een theepot
dinsdag 24 maart 2015 19:26
Van TO:
Ik wil plannen maken, erop uit, ben onlangs van baan gewisseld .
Waarom wordt wat TO graag doet bestempelt als 'onrust'?
Ze onderneemt graag dingen en dan ook nog graag met anderen samen. En zou ook meer met partner samen willen doen, is niets onrustigs aan.
Dat zij en partner daarin verschillen is duidelijk. Om het een midlife crisis te noemen vind ik onzin, TO laat nou niet blijken ineens heel andere, wilde, dingen te willen doen.
Ik wil plannen maken, erop uit, ben onlangs van baan gewisseld .
Waarom wordt wat TO graag doet bestempelt als 'onrust'?
Ze onderneemt graag dingen en dan ook nog graag met anderen samen. En zou ook meer met partner samen willen doen, is niets onrustigs aan.
Dat zij en partner daarin verschillen is duidelijk. Om het een midlife crisis te noemen vind ik onzin, TO laat nou niet blijken ineens heel andere, wilde, dingen te willen doen.
dinsdag 24 maart 2015 19:28
Sleur doorbreken hoeft niet altijd te betekenen dat je er de deur voor uit moet en dat het geld moet kosten.
Het kan ook door de tv een keer uit te laten, een dag in bed door te brengen, samen in bad te gaan, in je winterjas in de tuin eten., etc. Als je leven pas leuk is als je er de deur voor uit moet....
Het kan ook door de tv een keer uit te laten, een dag in bed door te brengen, samen in bad te gaan, in je winterjas in de tuin eten., etc. Als je leven pas leuk is als je er de deur voor uit moet....
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 24 maart 2015 22:18
Het zit me echt hoog. We lijken in een broer-zus relatie te zitten met weinig ruimte voor groei en mijn man vindt dat oké, maar ik niet. Ik zal binnenkort toch nogmaals proberen om met mijn man in gesprek te gaan. Ik wil hem toch echt duidelijk maken dat ik onze relatie serieus niet lekker vind lopen.
Daarmee zijn we nog niet tot de oplossing, maar er moet wat gebeuren. Misschien is het inderdaad een goed idee om op zoek te gaan naar nieuwe gezamenlijke interesses.
Ik voel me ook schuldig tegenover mijn man. Mijn man is niet anders dan vroeger en toch ben ik ontevreden. Ergens in deze 20 jaar zijn we elkaar een beetje verloren, lijkt het.
Daarmee zijn we nog niet tot de oplossing, maar er moet wat gebeuren. Misschien is het inderdaad een goed idee om op zoek te gaan naar nieuwe gezamenlijke interesses.
Ik voel me ook schuldig tegenover mijn man. Mijn man is niet anders dan vroeger en toch ben ik ontevreden. Ergens in deze 20 jaar zijn we elkaar een beetje verloren, lijkt het.
dinsdag 24 maart 2015 22:52
Hey TO, wat goed dat je je onvrede serieus neemt. Daar heb je alle recht toe, je bent niet gelukkig en daar mag je achter gaan staan. Dat zeg ik zo expliciet omdat het lastig kan zijn je gevoelens serieus te (blijven) nemen als de ander dit niet lijkt te doen.
Want zo komt de reactie van je man over, alsof hij het een beetje voor zoete koek aanneemt, hij lijkt niet gealarmeerd en niet geneigd er iets aan te doen. Ach, geen relatietherapie, dat ziet hij niet zitten.
Maar jij wel!!
Geef dat gevoel te willen praten met een buitenstaander niet zomaar op.
Nee, je kunt en mag hem niet dwingen mee te gaan, maar ga desnoods alleen.
En dat punt zou me meer zorgen baren dan sleur of het gevoel dat je niets meer onderneemt samen. Is hij wel geneigd je tegemoet te komen, wil hij je gelukkig proberen te maken, gelukkiger? Nope, dat kan hij niet letterlijk veroorzaken, het is jouw gevoel. Maar hij kan zijn best gaan doen, en dat lees ik nergens.
Dat maakt jou nu de enige die probeert die kar te trekken.
Je kunt hem niet die kar laten trekken, maar je kunt stoppen het zelf te doen.
Probeer dat waar je behoefte aan hebt: reuring, wat leven in de brouwerij dan maar zelf op te zoeken.
Met die gevoelsmatige risisco's die nu vast als alarmbellen in je hoofd afgaan: oh god, wat als je daardoor NOG verder uit elkaar groeit ....
Dat kan gebeuren, dat hoeft ook niet. Het kan een wake-up call voor hem worden. Maar daarvoor doe je het niet. Je doet omdat jij je eigen behoeften serieus neemt, met of zonder hem.
Hij zal die kar moeten trekken, samen met jou.
Hij zal m van achteren moeten gaan duwen, of af en toe iets uit die kar moeten dragen. Of iets naar je toe brengen dat de kar mooier maakt voor jullie samen.
Doet ie dat niet, dan is dat een harde waarheid, maar dan moet je jezelf daar over achter je oren krabben. Dat degene met wie je 20 jaar samen bent zich zo weinig aan je onvrede gelegen laat liggen.
Dat is niet wat ik je gun, als buitenstaander.
Ik hoop dat jij jezelf ook iets anders gunt.
Zover is het nog lang niet.
Wat ik met bovenstaande bedoel is: hou vast aan jouw gevoelens en voel ook je recht dat hij daar iets mee doet. Hij is je partner, vriend en levenspartner, daar mag je dingen van verwachten. Hij moet je gelukkig willen zien, hoe clumsy of niet-goed zijn pogingen soms uitvallen. Dat hij die drive moet hebben en vol moet laten zien: dat is wat je mag verwachten.
Ondertussen kun je het beste voor jezelf zorgen: kijk eens hoe je misschien een buurtvereniging, workshop of cursus kunt gaan volgen.Ben je lekker een avond weg, leer je iets nieuws en kun je je op andere mensen richten die je misschien wel in leuke ontmoetingen bieden wat je man nu niet doet. Geef jezelf niet op: zorg voor jezelf. En dat begint (vind ik, en ik kan het niet genoeg herhalen) met het niet opgeven van je eigen wensen en behoeften. Hoe zou je die kunnen vervullen/invullen, ook als je man niet meewerkt? En wie weet denkt hij op die voor hem stille avondjes dat jij weg bent: ik mis haar. Daar doe je het niet voor, dat is manipulatie. Maar je kunt zo'n effect ook niet uitsluiten.
Zou je alleen naar een relatietherapeut kunnen gaan? Wat jij daar leert en ontdekt kan je helpen en tevens ook ongemerkt de dynamiek in je relatie veranderen. Daarvoor hoeft hij niet eens mee
Zou je een vaste avond per week iets leuks kunnen gaan doen, of iets nieuws kunnen gaan leren?
Waar heb je zin in (ja, ook al slorpt die relatie-shit nu veel van je aandacht op): eens met vriendinnen erop uit? Dat famlielid weer eens bezoeken die je lang niet zag?
Want zo komt de reactie van je man over, alsof hij het een beetje voor zoete koek aanneemt, hij lijkt niet gealarmeerd en niet geneigd er iets aan te doen. Ach, geen relatietherapie, dat ziet hij niet zitten.
Maar jij wel!!
Geef dat gevoel te willen praten met een buitenstaander niet zomaar op.
Nee, je kunt en mag hem niet dwingen mee te gaan, maar ga desnoods alleen.
En dat punt zou me meer zorgen baren dan sleur of het gevoel dat je niets meer onderneemt samen. Is hij wel geneigd je tegemoet te komen, wil hij je gelukkig proberen te maken, gelukkiger? Nope, dat kan hij niet letterlijk veroorzaken, het is jouw gevoel. Maar hij kan zijn best gaan doen, en dat lees ik nergens.
Dat maakt jou nu de enige die probeert die kar te trekken.
Je kunt hem niet die kar laten trekken, maar je kunt stoppen het zelf te doen.
Probeer dat waar je behoefte aan hebt: reuring, wat leven in de brouwerij dan maar zelf op te zoeken.
Met die gevoelsmatige risisco's die nu vast als alarmbellen in je hoofd afgaan: oh god, wat als je daardoor NOG verder uit elkaar groeit ....
Dat kan gebeuren, dat hoeft ook niet. Het kan een wake-up call voor hem worden. Maar daarvoor doe je het niet. Je doet omdat jij je eigen behoeften serieus neemt, met of zonder hem.
Hij zal die kar moeten trekken, samen met jou.
Hij zal m van achteren moeten gaan duwen, of af en toe iets uit die kar moeten dragen. Of iets naar je toe brengen dat de kar mooier maakt voor jullie samen.
Doet ie dat niet, dan is dat een harde waarheid, maar dan moet je jezelf daar over achter je oren krabben. Dat degene met wie je 20 jaar samen bent zich zo weinig aan je onvrede gelegen laat liggen.
Dat is niet wat ik je gun, als buitenstaander.
Ik hoop dat jij jezelf ook iets anders gunt.
Zover is het nog lang niet.
Wat ik met bovenstaande bedoel is: hou vast aan jouw gevoelens en voel ook je recht dat hij daar iets mee doet. Hij is je partner, vriend en levenspartner, daar mag je dingen van verwachten. Hij moet je gelukkig willen zien, hoe clumsy of niet-goed zijn pogingen soms uitvallen. Dat hij die drive moet hebben en vol moet laten zien: dat is wat je mag verwachten.
Ondertussen kun je het beste voor jezelf zorgen: kijk eens hoe je misschien een buurtvereniging, workshop of cursus kunt gaan volgen.Ben je lekker een avond weg, leer je iets nieuws en kun je je op andere mensen richten die je misschien wel in leuke ontmoetingen bieden wat je man nu niet doet. Geef jezelf niet op: zorg voor jezelf. En dat begint (vind ik, en ik kan het niet genoeg herhalen) met het niet opgeven van je eigen wensen en behoeften. Hoe zou je die kunnen vervullen/invullen, ook als je man niet meewerkt? En wie weet denkt hij op die voor hem stille avondjes dat jij weg bent: ik mis haar. Daar doe je het niet voor, dat is manipulatie. Maar je kunt zo'n effect ook niet uitsluiten.
Zou je alleen naar een relatietherapeut kunnen gaan? Wat jij daar leert en ontdekt kan je helpen en tevens ook ongemerkt de dynamiek in je relatie veranderen. Daarvoor hoeft hij niet eens mee
Zou je een vaste avond per week iets leuks kunnen gaan doen, of iets nieuws kunnen gaan leren?
Waar heb je zin in (ja, ook al slorpt die relatie-shit nu veel van je aandacht op): eens met vriendinnen erop uit? Dat famlielid weer eens bezoeken die je lang niet zag?
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
dinsdag 24 maart 2015 23:03
quote:RaiderTwix schreef op 24 maart 2015 @ 22:18:
Het zit me echt hoog. We lijken in een broer-zus relatie te zitten met weinig ruimte voor groei en mijn man vindt dat oké, maar ik niet. Ik zal binnenkort toch nogmaals proberen om met mijn man in gesprek te gaan. Ik wil hem toch echt duidelijk maken dat ik onze relatie serieus niet lekker vind lopen.
Hoe heet die andere man? Waar ken je hem van? Is hij ook getrouwd?
*ik zie een patroon*
Het zit me echt hoog. We lijken in een broer-zus relatie te zitten met weinig ruimte voor groei en mijn man vindt dat oké, maar ik niet. Ik zal binnenkort toch nogmaals proberen om met mijn man in gesprek te gaan. Ik wil hem toch echt duidelijk maken dat ik onze relatie serieus niet lekker vind lopen.
Hoe heet die andere man? Waar ken je hem van? Is hij ook getrouwd?
*ik zie een patroon*
dinsdag 24 maart 2015 23:14
"We hebben een fijn huwelijk waarin wij elkaar vrijlaten. Ik ga met vriendinnen op city-trip, heb vrijwilligerswerk, hobby's (buitenshuis) en ga af en toe alleen op vakantie. Mijn man vindt het heerlijk om thuis te klussen en aan zijn oldtimers te sleutelen.
Het klinkt allemaal perfect, maar mij irriteert het. Ik zou het fijn vinden om eens niet alleen op stap te gaan. Samen onze horizon verbreden. Eigenlijk hebben we niet samen een probleem, maar heb ik een probleem. Ik mis de interesse in elkaar, de echt goede gesprekken en de passie."
Lees nu dat je te merendeel van wat ik suggereerde al doet.
Dat je passie, interesse en goede gesprekken mist, dat is iets dat je dus niet krijgt.
Daar kun je over blijven vallen of ook daarin je eigen plan trekken. Laat hem weten wat je nodig hebt, en dat je zo niet langer verder kunt.
Meer kun je niet doen.
Er valt niks af te dwingen hierin. Het is er of komt weer vanuit hem, of niet.
Als hij dan nog steeds niets doet om je tegemoet te komen: wat houd je dan nog in je huwelijk?
Het klinkt allemaal perfect, maar mij irriteert het. Ik zou het fijn vinden om eens niet alleen op stap te gaan. Samen onze horizon verbreden. Eigenlijk hebben we niet samen een probleem, maar heb ik een probleem. Ik mis de interesse in elkaar, de echt goede gesprekken en de passie."
Lees nu dat je te merendeel van wat ik suggereerde al doet.
Dat je passie, interesse en goede gesprekken mist, dat is iets dat je dus niet krijgt.
Daar kun je over blijven vallen of ook daarin je eigen plan trekken. Laat hem weten wat je nodig hebt, en dat je zo niet langer verder kunt.
Meer kun je niet doen.
Er valt niks af te dwingen hierin. Het is er of komt weer vanuit hem, of niet.
Als hij dan nog steeds niets doet om je tegemoet te komen: wat houd je dan nog in je huwelijk?
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
woensdag 25 maart 2015 02:43
Toch vind ik samen heel lang op reis gaan (en banen opgeven?) wel meteen het andere uiterste. Om dan meteen te zeggen dat hij niets wil, vind ik niet terecht.
Je kan toch ook voor een tussenweg kiezen, bijv. vier weken op reis met een camper, ik noem maar wat.
Ik denk dat een goed gesprek met een neutraal persoon je kan helpen. Want er zit onvrede en daar moet je iets mee. Anders zou het straks zomaar kunnen zijn dat je meer gaat voelen voor die leuke collega.
Je kan toch ook voor een tussenweg kiezen, bijv. vier weken op reis met een camper, ik noem maar wat.
Ik denk dat een goed gesprek met een neutraal persoon je kan helpen. Want er zit onvrede en daar moet je iets mee. Anders zou het straks zomaar kunnen zijn dat je meer gaat voelen voor die leuke collega.
woensdag 25 maart 2015 07:51
Ik herken hem helemaal en geloof me, je bent niet de enige. Gelukkig heb ik meerdere vriendinnen(in de zelfde fase en zelfde leeftijd) die dat probleem ook hebben. Het klinkt verwent als je er zelf niet mee zit maar oh wat kan het je irriteren. Bij ons rommelt het na een jaar af en toe nog steeds en het is hard werken, veel praten en een psycholoog voor mijn man om de boel weer op de rit te krijgen.
En bij alle vrouwen is het hetzelfde, zij bruisen en borrelen en hij hangt maar en wil niks. Bij ons leidde he uiteindelijk tot een flinke confrontatie waardoor ik wilde scheiden. Weinig tot geen seks, altijd brommen, niks willen, niet meer willen praten, na jaren aan hem trekken was ik er klaar mee. Prima dat hij niets meer wilde maar ik vind het leven te mooi om te verpieteren op de bank voor de tv.
Hij leert nu om echt te praten, seks gaat daardoor veel beter, en ik, ik ga mijn eigen neus achterna. Ik ben bezig om het leven op te zetten zoals ik het wil en hij vind dat spannend en eng wan he is onbekend dus doen we het in fases zodat hij aan het idee kan wennen maar ik ga het wel doen.
Ja, het heet de midlifecrisis en google eens op relatietherapie en je herkent het helemaal. Ik denk dat daarom niet voor niets zoveel mensen gaan scheiden na een huwelijk van ca. 25 jaar. Het valt niet mee om elkaar niet kwijt te raken in die fase. Wij gaan na zijn therapie ook nog samen in relatietherapie want onze communicatie is ook niet perfect(ook niet van mijn kant).
Probeer hem er toch van te doordringen dat, ook al ziet hij het probleem niet, het wel een groot probleem is. Het gaat niet om de inhoud van je plannen maar dat je voelt dat dit wel eens fout kan aflopen.
En bij alle vrouwen is het hetzelfde, zij bruisen en borrelen en hij hangt maar en wil niks. Bij ons leidde he uiteindelijk tot een flinke confrontatie waardoor ik wilde scheiden. Weinig tot geen seks, altijd brommen, niks willen, niet meer willen praten, na jaren aan hem trekken was ik er klaar mee. Prima dat hij niets meer wilde maar ik vind het leven te mooi om te verpieteren op de bank voor de tv.
Hij leert nu om echt te praten, seks gaat daardoor veel beter, en ik, ik ga mijn eigen neus achterna. Ik ben bezig om het leven op te zetten zoals ik het wil en hij vind dat spannend en eng wan he is onbekend dus doen we het in fases zodat hij aan het idee kan wennen maar ik ga het wel doen.
Ja, het heet de midlifecrisis en google eens op relatietherapie en je herkent het helemaal. Ik denk dat daarom niet voor niets zoveel mensen gaan scheiden na een huwelijk van ca. 25 jaar. Het valt niet mee om elkaar niet kwijt te raken in die fase. Wij gaan na zijn therapie ook nog samen in relatietherapie want onze communicatie is ook niet perfect(ook niet van mijn kant).
Probeer hem er toch van te doordringen dat, ook al ziet hij het probleem niet, het wel een groot probleem is. Het gaat niet om de inhoud van je plannen maar dat je voelt dat dit wel eens fout kan aflopen.
woensdag 25 maart 2015 08:09
quote:doemaarzonnebloemen schreef op 25 maart 2015 @ 02:43:
Toch vind ik samen heel lang op reis gaan (en banen opgeven?) wel meteen het andere uiterste. Om dan meteen te zeggen dat hij niets wil, vind ik niet terecht.
Je kan toch ook voor een tussenweg kiezen, bijv. vier weken op reis met een camper, ik noem maar wat.
Ik denk dat een goed gesprek met een neutraal persoon je kan helpen. Want er zit onvrede en daar moet je iets mee. Anders zou het straks zomaar kunnen zijn dat je meer gaat voelen voor die leuke collega.
Helemaal mee eens.
Alleen maar samen op de bank zitten en aan de oldtimer sleutelen hoef je niet genoeg te vinden, maar om dan meteen te komen met toch wel een vrij extreem voorstel en als man dat niet wil te concluderen "hij wil niks", vind ik niet terecht. Wat heb je nog meer geprobeerd TO?
Toch vind ik samen heel lang op reis gaan (en banen opgeven?) wel meteen het andere uiterste. Om dan meteen te zeggen dat hij niets wil, vind ik niet terecht.
Je kan toch ook voor een tussenweg kiezen, bijv. vier weken op reis met een camper, ik noem maar wat.
Ik denk dat een goed gesprek met een neutraal persoon je kan helpen. Want er zit onvrede en daar moet je iets mee. Anders zou het straks zomaar kunnen zijn dat je meer gaat voelen voor die leuke collega.
Helemaal mee eens.
Alleen maar samen op de bank zitten en aan de oldtimer sleutelen hoef je niet genoeg te vinden, maar om dan meteen te komen met toch wel een vrij extreem voorstel en als man dat niet wil te concluderen "hij wil niks", vind ik niet terecht. Wat heb je nog meer geprobeerd TO?
woensdag 25 maart 2015 14:26
Wat een herkenning in jouw woorden @Waterrplant (ik heb nog niet gegoogled. Dat ga ik zeker doen.)! Ik vind mijn man passief. Het doet er niet zoveel toe of dat waar is, ik ervaar het zo. Ik begrijp alleen niet goed dat het mij de laatste jaren steeds meer gaat irriteren. Blijkbaar kan je gevoel voor je man zonder duidelijke reden veranderen.
Er zijn momenten dat ik denk mijn man niet nodig te hebben om gelukkig te zijn. Ik vind dat een schokkende gedachte. Toch wil ik vechten voor mijn huwelijk. Ik hou van mijn man en wil dit niet zomaar opgeven. Dat is ook mijn antwoord op de vraag van @Misia over wat mij dan nog in het huwelijk houdt.
Ik sta open voor een gesprek met een neutraal persoon. Dan zit ik toch weer te denken aan een relatietherapeut. Ik ga vanavond met mijn man praten. Dan kaart ik dit nogmaals aan.
Die reis met de oldtimer is misschien wat teveel van het goede. Ik heb ook geopperd een oud huis te kopen om samen op te knappen. Ook vrij 'extreem'. Ik had gehoopt dat hij enthousiast werd van het idee 'opnieuw' te beginnen. We hebben (helaas) geen kinderen, zijn niet gebonden. We kunnen gaan en staan waar we willen, maar mijn man houdt het graag bij het oude vertrouwde. Onze ideeën staan ver uit elkaar.
Ik heb kleinere dingen voorgesteld zoals 1 avond in de week vrijhouden voor elkaar om wat leuks te gaan doen (uit eten, bioscoop of wat dan ook), samen een massagecursus o.i.d. te volgen (leuk voor in de slaapkamer) of een volkstuintje. Vond hij allemaal wat overdreven. Zelf had hij geen suggesties.
Er zijn momenten dat ik denk mijn man niet nodig te hebben om gelukkig te zijn. Ik vind dat een schokkende gedachte. Toch wil ik vechten voor mijn huwelijk. Ik hou van mijn man en wil dit niet zomaar opgeven. Dat is ook mijn antwoord op de vraag van @Misia over wat mij dan nog in het huwelijk houdt.
Ik sta open voor een gesprek met een neutraal persoon. Dan zit ik toch weer te denken aan een relatietherapeut. Ik ga vanavond met mijn man praten. Dan kaart ik dit nogmaals aan.
Die reis met de oldtimer is misschien wat teveel van het goede. Ik heb ook geopperd een oud huis te kopen om samen op te knappen. Ook vrij 'extreem'. Ik had gehoopt dat hij enthousiast werd van het idee 'opnieuw' te beginnen. We hebben (helaas) geen kinderen, zijn niet gebonden. We kunnen gaan en staan waar we willen, maar mijn man houdt het graag bij het oude vertrouwde. Onze ideeën staan ver uit elkaar.
Ik heb kleinere dingen voorgesteld zoals 1 avond in de week vrijhouden voor elkaar om wat leuks te gaan doen (uit eten, bioscoop of wat dan ook), samen een massagecursus o.i.d. te volgen (leuk voor in de slaapkamer) of een volkstuintje. Vond hij allemaal wat overdreven. Zelf had hij geen suggesties.
woensdag 25 maart 2015 14:56
Wat is het minimum voor jou? Een dag in de week, twee dagen in de maand, twee volle weekenden iets leuks gaan doen? Ik ga er vanuit dat jullie beiden werken. Na een fulltime werkweek moet ik eerlijk zeggen had ik iig niet veel fut om wat leuks te gaan doen. Deed het uiteraard wel maar moest me er echt toe zetten (en dan was het ook leuk en was ik blij dat ik het had gedaan). Die drempel kan wel behoorlijk zijn en ik wilde me vooral niet vastleggen. Het kan dus ook een verschil in energieniveau zijn. Sporten jullie (samen)?
woensdag 25 maart 2015 15:56
Dat van die ene avond of dag in de week inplannen om samen iets te doen, was een voorstel om bewust tijd voor elkaar vrij te maken. Het gaat mij niet zozeer om de frequentie of het vastleggen, maar om het bewust bezig zijn met elkaar. Dat kan ook thuis op de bank met een glas wijn.
Ik sport 2 keer in de week. Mijn man sport niet, maar is wel heel actief in en rond het huis met klussen e.d.
Ik sport 2 keer in de week. Mijn man sport niet, maar is wel heel actief in en rond het huis met klussen e.d.
woensdag 25 maart 2015 16:28
Misschien is het prettig om zelf eens met een therapeut te praten. Gewoon als sparringspartner, zijn het je hormonen, je leeftijd, je man? Wanneer komt het moment om voor je zelf te kiezen of hoe zit een ander nu eigenlijk in elkaar?
Het nadeel van in je eentje nadenken over dit soort dingen en man niet meewerkt is dat je vaak maar één uitweg ziet. Het wordt of een scheiding of getrouwd blijven en met je ziel onder je arm lopen. Dat is zonde van jou en je toekomst. Je probleem is serieus dus behandel het ook zo.
Het nadeel van in je eentje nadenken over dit soort dingen en man niet meewerkt is dat je vaak maar één uitweg ziet. Het wordt of een scheiding of getrouwd blijven en met je ziel onder je arm lopen. Dat is zonde van jou en je toekomst. Je probleem is serieus dus behandel het ook zo.
woensdag 25 maart 2015 22:50
Vanavond bijna 3 uur met mijn man gepraat en helaas ook fikse ruzie gemaakt. Hij is nu even een rondje aan het lopen om na te denken. Op zich vind ik dat positief, want dat betekent volgens mij dat hij mijn onvrede nu serieus neemt.
Wat is dit moeilijk! Ik heb dingen als '5 voor 12' en scheiden genoemd. Daar schrok mijn man erg van. Het is bij mij niet iets van de laatste dagen. Het sluimert al een tijd. Ik heb dit topic eigenlijk iets te laat geopend, want het zit me al zo hoog dat het denk moeilijk wordt (maar niet onmogelijk!) om er op een manier uit te komen die voor ons beiden werkt.
Het doet mij enorm veel verdriet mijn man vanavond zo ontredderd te zien. Anderzijds hoop ik dat het als een wake up call voor hem werkt.
Ik ben er op het moment zelf ook behoorlijk ondersteboven van.
Wat is dit moeilijk! Ik heb dingen als '5 voor 12' en scheiden genoemd. Daar schrok mijn man erg van. Het is bij mij niet iets van de laatste dagen. Het sluimert al een tijd. Ik heb dit topic eigenlijk iets te laat geopend, want het zit me al zo hoog dat het denk moeilijk wordt (maar niet onmogelijk!) om er op een manier uit te komen die voor ons beiden werkt.
Het doet mij enorm veel verdriet mijn man vanavond zo ontredderd te zien. Anderzijds hoop ik dat het als een wake up call voor hem werkt.
Ik ben er op het moment zelf ook behoorlijk ondersteboven van.
woensdag 25 maart 2015 23:54
Ik begrijp dat je je nu heel erg rot voelt. Je houdt van je man en wilt hem niet kwijt. Soms is het goed dat je eens flinke ruzie maakt. Ben je mss normaliter iemand die niet meteen ""klaagt "over alles wat je kwijt wilt en de dingen " opkropt"? Dan kan het zijn dat je man je signalen die je gegeven hebt gewoon niet gezien heeft,of gooit op de hoop " gezeur".
Hij is mss tevreden over jullie huwelijk! Jij echter niet meer...om welke reden dan ook! Je hebt nu door ruzie te maken in ieder geval duidelijk gemaakt dat je verandering wilt. Dat heeft hij nú wel begrepen, haha. Hij is een eindje wandelen omdat hij alles voor zichzelf op een rijtje wilt zetten. Ook des mans eigen....laat hem maar even. Vrouwen praten...met iedereen die het horen wil...mannen verwerken vaak de dingen alleen.
Ik herken sommige dingen die jij zegt. Zelf ben ik 31 jaar samen met mijn eerste partner...en regelmatig " bekruipt" me het gevoel dat ik het allemaal anders moet en vooral leuker en energieker... Ondertussen herkend mijn man mijn fases...zodat ik niet meer dreig met scheiding enz...
Dus raak niet in paniek! Soms is een goede ruzie verhelderend! Wat er natuurlijk wel moet gebeuren is dat jullie écht goed met elkaar gaan praten. Ik hoop dat je bereikt wat je graag wilt!! ( in mijn ogen gewoon wat meer persoonlijke aandacht voor jou , meer betrokkenheid en intimiteit.) heel veel sterkte!
Hij is mss tevreden over jullie huwelijk! Jij echter niet meer...om welke reden dan ook! Je hebt nu door ruzie te maken in ieder geval duidelijk gemaakt dat je verandering wilt. Dat heeft hij nú wel begrepen, haha. Hij is een eindje wandelen omdat hij alles voor zichzelf op een rijtje wilt zetten. Ook des mans eigen....laat hem maar even. Vrouwen praten...met iedereen die het horen wil...mannen verwerken vaak de dingen alleen.
Ik herken sommige dingen die jij zegt. Zelf ben ik 31 jaar samen met mijn eerste partner...en regelmatig " bekruipt" me het gevoel dat ik het allemaal anders moet en vooral leuker en energieker... Ondertussen herkend mijn man mijn fases...zodat ik niet meer dreig met scheiding enz...
Dus raak niet in paniek! Soms is een goede ruzie verhelderend! Wat er natuurlijk wel moet gebeuren is dat jullie écht goed met elkaar gaan praten. Ik hoop dat je bereikt wat je graag wilt!! ( in mijn ogen gewoon wat meer persoonlijke aandacht voor jou , meer betrokkenheid en intimiteit.) heel veel sterkte!
donderdag 26 maart 2015 06:43
Mijn man reageerde ook heel lang niet op mijn voorstellen en klachten. Ik kreeg een vage belofte die niet nagekomen werd. Na een aantal jaar is het dan van zelf wel een keer 5 voor 12. Het is dood eng want je hebt het idee dat je alles op het spel zet zonder dat je weet of je daar wel aan toe bent maar door gaan op de zelfde wijze is ook geen optie.
Die ruzie die is niet erg, bij ons knalt het ook nog wel eens maar daardoor leren we wel weer beter wat de ander nou precies beweegt. Ook wij hebben geen kinderen maar dat maakt niets uit wat betreft de inzet. Je wil altijd bij elkaar blijven en dat hoeft niet makkelijk te gaan maar tjee, iets meer dan je tijd gewoon uitzitten is het andere uiterste.
Leg het initiatief nu bij hem om na te denken wat hij eigenlijk wil van de toekomst. Knap hoor dat je vecht voor jullie want je had net zo makkelijk het kunnen opkroppen tot 12.00 uur en de stekker er uit kunnen trekken. Hou je ons op de hoogte want ik ben benieuwd hoe jullie er mee omgaan, misschien ik ook nog tot nieuwe inzichten.
Die ruzie die is niet erg, bij ons knalt het ook nog wel eens maar daardoor leren we wel weer beter wat de ander nou precies beweegt. Ook wij hebben geen kinderen maar dat maakt niets uit wat betreft de inzet. Je wil altijd bij elkaar blijven en dat hoeft niet makkelijk te gaan maar tjee, iets meer dan je tijd gewoon uitzitten is het andere uiterste.
Leg het initiatief nu bij hem om na te denken wat hij eigenlijk wil van de toekomst. Knap hoor dat je vecht voor jullie want je had net zo makkelijk het kunnen opkroppen tot 12.00 uur en de stekker er uit kunnen trekken. Hou je ons op de hoogte want ik ben benieuwd hoe jullie er mee omgaan, misschien ik ook nog tot nieuwe inzichten.
donderdag 26 maart 2015 08:13
Misschien moest dit even gebeuren, TO. Ik denk dat het niet erg is, al is het op dit moment even niet leuk.
Ben jij in meer dingen van de extremen, of is het je paniekreactie die dergelijke dingen voorstelt? (lang op reis en huis kopen om op te knappen). Overigens zijn dingen als massagecursus etc. niet extreem. Maar hoeveel mijn partner ook voor mij over heeft, ik weet zeker dat ik hem ook nooit zover krijg om een massagecursus te doen. Het moet ook iets zijn wat bij hém past.
Wat iemand zei over energieniveau, kan je daar wat mee? Want als jij na je werk nog heel energiek bent en lekker gaat sporten, en hij moe is en alleen maar rust, tja dan is dat ook een punt wat tussen jullie instaat. Ik ken beide kanten van de medaille, hangt erg van de baan af van dat moment.
Hoe gaat het nu?
Ben jij in meer dingen van de extremen, of is het je paniekreactie die dergelijke dingen voorstelt? (lang op reis en huis kopen om op te knappen). Overigens zijn dingen als massagecursus etc. niet extreem. Maar hoeveel mijn partner ook voor mij over heeft, ik weet zeker dat ik hem ook nooit zover krijg om een massagecursus te doen. Het moet ook iets zijn wat bij hém past.
Wat iemand zei over energieniveau, kan je daar wat mee? Want als jij na je werk nog heel energiek bent en lekker gaat sporten, en hij moe is en alleen maar rust, tja dan is dat ook een punt wat tussen jullie instaat. Ik ken beide kanten van de medaille, hangt erg van de baan af van dat moment.
Hoe gaat het nu?
donderdag 26 maart 2015 08:28
Ik denk dat je 'extremer'wordt in je wensen als je steeds meer het idee krijgt dat de ander je beperkt in je levenslust. En heel eerlijk, zo extreem zijn haar wensen niet als je levenslustig bent en nog van alles wil doen in je leven.
Sommige mensen zijn met 50 wel klaar en vinden het heerlijk om te genieten van wat ze neer hebben gezet. Andere mensen hebben het gevoel dat het leven nu pas begint en willen de dingen gaan doen waar ze nooit eerder de tijd of geld voor hadden.
Afhankelijk welke groep je vraagt zal men de andere groep extreem vinden. Ik kan het me bijvoorbeeld niet voorstellen dat een cursus massage net zo leuk is als een trektocht door Afrika in een oldtimer. Die 2 werelden bij elkaar brengen is moeilijk als het bij beide om een innerlijke drang gaat. Een compromis is dan best moeilijk ervaar ik zelf en mijn trouwens ook.
Sommige mensen zijn met 50 wel klaar en vinden het heerlijk om te genieten van wat ze neer hebben gezet. Andere mensen hebben het gevoel dat het leven nu pas begint en willen de dingen gaan doen waar ze nooit eerder de tijd of geld voor hadden.
Afhankelijk welke groep je vraagt zal men de andere groep extreem vinden. Ik kan het me bijvoorbeeld niet voorstellen dat een cursus massage net zo leuk is als een trektocht door Afrika in een oldtimer. Die 2 werelden bij elkaar brengen is moeilijk als het bij beide om een innerlijke drang gaat. Een compromis is dan best moeilijk ervaar ik zelf en mijn trouwens ook.
