Lange relatie loopt niet lekker

24-03-2015 16:45 3002 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik lees al een hele tijd mee. Nu heb ik zelf een probleem waar ik niet uitkom. Mijn vraag of jullie dit herkennen en advies hebben.



Mijn man en ik zijn beiden midden 40. We zijn ongeveer 20 jaar getrouwd. We houden zielsveel van elkaar en toch loopt de relatie niet lekker.



Het lijkt alsof we de sleur niet kunnen doorbreken. We verschillen erg in karakter. Dat vond ik vroeger juist zo leuk, nu irriteert het mij. Ik wil plannen maken, erop uit, ben onlangs van baan gewisseld. Mijn man daarentegen houdt niet van veranderingen. Het lijkt wel of de afgelopen jaren onze karakters steeds meer gaan botsen. De intimiteit is er nog wel, maar in de slaapkamer spatten de vonken er helaas ook niet echt meer af.



Mijn man wil geen relatietherapie. Daar hebben we het al eens over gehad.



Hoe kunnen we de sleur doorbreken en onze relatie weer nieuw leven inblazen?
Alle reacties Link kopieren
quote:RaiderTwix schreef op 28 maart 2015 @ 20:23:

[...]



Wij zijn ongewenst kinderloos. Dat ligt aan mij. Dat was een moeilijke periode in ons huwelijk. Ik was zeer onzeker of hij bij me zou blijven. Dit ligt nu achter ons. Het besef dat hij na een scheiding goed relatiemateriaal is en nieuwe kansen heeft voor zijn kinderwens, weet ik.



Dat is echter iets waar het niet om draait. Evenals dat het er niet om draait dat ik minder goed relatiemateriaal zal zijn. Het gaat nu om het redden van ons huwelijk.

Er is een tijd geweest dat ook mijn man en ik te horen kregen dat wij mogelijk geen kinderen zouden kunnen krijgen. Ook in ons geval lag de (medische) oorzaak bij mij. Dus ik weet hoe dat voelt. Die moeilijke periode heeft ons juist nader tot elkaar gebracht.

Als je je huwelijk wil redden, waarom bevestig je dan je afwijzing naar hem toe door naar de logeerkamer te verhuizen.

Wat zal hij zich eenzaam voelen. Ja, jij ook, dat weet ik. Maar voor hem komt je gepraat over een scheiding koud op zijn dak vallen. Jij bent allang bezig met afscheid van hem en jullie leven te nemen.

Hem werd het voor zijn gevoel, eenvoudigweg meegedeeld.

Een vrouw zou zich waarschijnlijk de ogen uit het hoofd huilen en zich van alles afvragen.

Een man is introvert en analyseert.
Denk aan de egels en eekhoorns in de herfst en winter.
Alle reacties Link kopieren
quote:RaiderTwix schreef op 28 maart 2015 @ 20:27:

[...]





Misschien dat ik idd hier eea zal opschrijven. Mijn beste vriendin maakt op het moment een hele moeilijke tijd door. Op dit moment wil ik er voor haar zijn en haar niet al te veel belasten met onze sores.



Welkom, met je verhaal. Er zullen veel verschillende commentaren op je verhaal komen, en daarin kun je je ook verliezen (probeer dit niet te doen).

Maar uiten wat je voelt hier is denk ik altijd beter dan nu aan je man trekken.

Er zijn zat vrouwen zoals je al kon lezen, die eenzelfde soort periode in hun relatie meemaakten.

Je staat niet alleen.
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
Alle reacties Link kopieren
TO, jij voelt je ongelukkig dat jouw man niet meegroeit in een nieuwe fase van jouw leven. Tussen neus en lippen door vertel jij ook nog even dat jij geen kinderen kan krijgen!



Heel luchtig vertel jij ook nog eens dat die fase achter jullie ligt. Wat voor een impact heeft dit gegeven, het niet kunnen krijgen van kinderen, op het leven van jouw man heeft gehad? Had hij misschien ook zijn koffers willen pakken met dit gegeven?



Eigenlijk krijg ik een beetje het gevoel, dat jij omdat jij geen kinderen kunt krijgen, een heel ander leven eist van jouw man.



Is dat niet een beetje heel erg egoïstisch?
Alle reacties Link kopieren
To, wij hebben hele goede vrienden , die ook geen kinderen samen konden krijgen, terwijl dat vooral zijn wens wel was. Zij zijn dan ook uit elkaar gegaan na 25 jaar huwelijk, omdat hij erg depressief werd, en het gevoel had als man gefaald te hebben....

Ik weet niet hoe jullie wensen waren toen jullie gingen trouwen. Ik wist dat mijn man door kanker minder kans had om kinderen te krijgen, vandaar dat we 2 pleegkinderen hebben. Wij hebben daar bewust voor gekozen.... Het was dan ook een super verrassing dat ik zwanger werd....Maar we hadden altijd wel zo iets van: bij ons horen kinderen, en dat moeten niet eigen producties zijn....



Eigenlijk al naar 3 maanden verkering vroeg mijn man: wil je kinderen? Misschien moet je dan niet met mij verder, want ik heb heel weinig kans....En nog steeds.... ik ben dol op mijn pleegdochters, die nu volwassen zijn, maar nog thuis wonen......

Voor hem was duidelijk, wil ze niet met mij verder dan is dat zo....





Hoe is dat ooit bij jullie gegaan? Ik vind je allen niet zoals tweeling53 egoistisch..... Ik denk meer dat jullie te weinig over de gevolgen gepraat hebben, en teveel langs elkaar heen leven....
quote:sweetfirefly schreef op 28 maart 2015 @ 20:05:

[...]



.

Besef je overigens wel dat je man, na een eventuele scheiding helemaal kan opbloeien zonder jou.

Hij is dan namelijk een leuke, lieve man van in de 40, die een vrouw de ruimte geeft om te groeien en daar ook achter staat, weliswaar gescheiden is maar geen kinderen en dus interessant voor vrouwen van laten we zeggen 30 tot 50. Die al dan niet kinderen hebben of nog willen. Hij is goed datemateriaal.



En jij bent dan wel met je carrière bezig, maar daardoor niet interessant voor veel mannen die qua functie lager zitten, of te oud, of niet meer in staat om een gezin mee te beginnen, en ze moeten in bed presteren want blijkbaar vind jij dat belangrijk.

Ik denk, dat je het gras veel groener ziet dan het voor jou gaat worden. Want wat jij dan wel zoekt bij een man is moeilijk te vinden. Iets met een naald en een hooiberg.Dit lijkt me de laatste reden om bij je partner te blijven. Sommige vrouwen hangen hun geluksgevoel niet op aan het hebben van 'ongeacht' wat voor partner als je er maar eentje hebt.
Het wel of geen kinderen hebben maakt bij ons niet uit wat betreft mijn verlangens. Sterker nog, za vrouwen die wel kinderen hebben met het zelfde gevoel. Die zeggen dat ze behalve moeder en echtgenote meer erkenning willen voor hun behoeftes als vrouw.



Als een man geen kinderen kan verwekken hoor je daar als vrouw rekening mee te houden dat dat een gevoelige plek is en hem daar nooit op af te rekenen. Vice versa zou dat tot egoïsme leiden bij TO ?
Alle reacties Link kopieren
"Eigenlijk krijg ik een beetje het gevoel, dat jij omdat jij geen kinderen kunt krijgen, een heel ander leven eist van jouw man."



Eisen is iets anders dan wensen.

En man van TO ging blijkbaar met zaken akkoord. Hij is geen zielepoot die door TO tot iets is veroordeeld maar een vrij man
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
Raider, ik ben nooit apart gaan slapen van mijn man ook al had ik daar zo'n zin in maar dan kom je eigenlijk terecht in de sfeer van elkaar straffen. Probeer zo dicht mogelijk te blijven bij rede en openheid. De bal licht bij hem, dit is een behoorlijke periode die het uiterste zal vergen van je zelfdiscipline.



God wat heb ik me intens verdrietig en eenzaam gevoeld in die periode, ik voelde me zo in de steek gelaten door hem omdat hij het zo nonchalant oppakte. Heb je hem verteld hoe eenzaam en intens verdrietig jij je voelt door het feit dat hij je buitensluit en je gevoelens niet serieus neemt? Hoe bang je bent dat jullie uit elkaar groeien door maar niet te kunnen praten over iets wat voor jou zo belangrijk is?
Alle reacties Link kopieren
Idee: ruim 1 dag per maand in als verrassingsdag voor elkaar die jullie om en om invullen. Hij mag een dag organiseren met wat hij leuk vind en jij mag mee. Jij neemt hem een dag mee en hij gaat doen wat jij bedacht hebt. Kan van alles zijn, van dagje naar circuit Zandvoort voor een slipcursus tot een hele dag in bed blijven liggen met filmpjes, seks, goed gesprek, bezorgeten, flesje bubbels.
Alle reacties Link kopieren
sorry, topic nie gelezen....
Alle reacties Link kopieren
quote:misia schreef op 29 maart 2015 @ 10:19:

"Eigenlijk krijg ik een beetje het gevoel, dat jij omdat jij geen kinderen kunt krijgen, een heel ander leven eist van jouw man."



Eisen is iets anders dan wensen.

En man van TO ging blijkbaar met zaken akkoord. Hij is geen zielepoot die door TO tot iets is veroordeeld maar een vrij man Man van TO heeft besloten kinderwens op te geven omdat zijn lieve vrouw dat waard was. Van dat lieve is niks meer over omdat ze diep ongelukkig is met hem. Nu heeft hij de beste jaren van zijn leven gegeven aan een zeikwijf. Hij had ook gewoon een leuk gezinnetje kunnen hebben nu en dan zit je daar, opgezadeld met een chagrijnig, verongelijkt stuk vreten.
Alle reacties Link kopieren
TheQ, je kent TO blijkbaar. En haar man.



Och dat nare verongelijkt stuk vreten van een vrouwmens, en och, die arme, goedgelovige, gevende man..........



Als het goed is hebben mannen ballen en een eigen mening. En ook het lef om een naar vrouwmens de deur te wijzen.

Dat doet de man van TO niet. Zijn mannen altijd van die weekdieren, TheQ?
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
Alle reacties Link kopieren
Ik heb jullie advies opgevolgd en ben niet naar de logeerkamer verhuisd. Zelfs in bed keert mijn man letterlijk zijn rug naar me toe. Hij is al zo'n 2 uur in de garage aan 't klussen. Ik zie enorm op tegen deze dag.



Ik heb jullie verdere reacties nog niet gelezen. Ik voel me verdrietig en eenzaam. Ik besef me dat voor mijn man hetzelfde zal gelden. Wat ben ik blij als vandaag voorbij is en ik morgen kan gaan werken.
Alle reacties Link kopieren
quote:misia schreef op 29 maart 2015 @ 10:36:

TheQ, je kent TO blijkbaar. En haar man.



Och dat nare verongelijkt stuk vreten van een vrouwmens, en och, die arme, goedgelovige, gevende man..........

Misia, je kent TO blijkbaar. En haar man.



Och die op de bank hangende oetlul van een vent, en och, dat zure, 20-jaar lang probleemontwijkende vrouwmens ..........



Jij praat dit hele topic TO al naar haar mond. Elke keer als iemand wil laten zien dat haar man misschien wel nog eenzamer is dan zij op dit moment speel je de "vrije wil"-kaart.
Alle reacties Link kopieren
quote:RaiderTwix schreef op 29 maart 2015 @ 10:39:

Ik heb jullie advies opgevolgd en ben niet naar de logeerkamer verhuisd. Zelfs in bed keert mijn man letterlijk zijn rug naar me toe. Hij is al zo'n 2 uur in de garage aan 't klussen. Ik zie enorm op tegen deze dag.



Ik heb jullie verdere reacties nog niet gelezen. Ik voel me verdrietig en eenzaam. Ik besef me dat voor mijn man hetzelfde zal gelden. Wat ben ik blij als vandaag voorbij is en ik morgen kan gaan werken.Als je logisch nadenkt dan weet je ook wat je moet doen vandaag. Lekker verstoppertje spelen betekent einde huwelijk. Daar stuurde je al een hele tijd op aan dus voor jouw verdriet ben ik niet zo gevoelig.
Alle reacties Link kopieren
RT, ik snap je gevoel. Je wilt dolgraag contact met je man, maar hij heeft daar klaarblijkelijk geen zin in. Zou je vandaag iets voor jezelf kunnen doen. Hem figuurlijk de rug toe keren en iets doen dat jou een blij gevoel geeft?

Laat je niet kisten door zijn negeren. Dat heet 'withholding' en is iets waar je op stuk kan lopen als je je het persoonlijk aantrekt. Zeg gewoon: goh, met jou is ook geen lol te beleven, dus ik ga vandaag even wat anders doen. En dan trek je je schoenen aan en gaat lekker iets doen dat JOU goed doet.

Echt, blijf vandaag niet om hem heen hangen. Zorg voor jezelf.

Saunaatje, musuem, wandelen, ergens in je favoriete cafétje gaan lunchen, met of zonder vriendinnen, tijdschrift lezen, zwemmen, brief schrijven aan die goede vriendin die zelf wat moeilijk zit (kan ze zelf kiezen wanneer ze m leest en ben jij je verhaal kwijt) en wat voor mij vaak ook werkte is iets aardigs doen voor iemand anders. Is er een vriendin/familielid jarig binnenkort? Stuur een pakje....



Wat mij het meeste hielp was bv in die tijd een goed, nuchter boek lezen over relatieproblemen. Was ik er toch mee bezig, en leerde nieuwe invalshoeken kennen, en zat niet als het ware op hete kolen naar mijn vriend toe.

Ik snap nogmaals hoe je je voelt, verdrietig en eenzaam...en nu is de kans en de kunst om jezelf te troosten. Zou je dat kunnen proberen vandaag?
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
Alle reacties Link kopieren
quote:TheQ schreef op 29 maart 2015 @ 10:42:

[...]



Misia, je kent TO blijkbaar. En haar man.



Och die op de bank hangende oetlul van een vent, en och, dat zure, 20-jaar lang probleemontwijkende vrouwmens ..........



Jij praat dit hele topic TO al naar haar mond. Elke keer als iemand wil laten zien dat haar man misschien wel nog eenzamer is dan zij op dit moment speel je de "vrije wil"-kaart.





Ik herhaal mijn vraag: zijn mannen altijd van die weekdieren TheQ?



Jij speelt namelijk altijd die oh-arme-man-kaart....en oh-nachtmerrie-van-een-vrouw-kaart. Dat kan zo zijn, maar ben benieuwd wat jouw antwoord als man hierop is: waarom gaat man van TO dan niet gewoon weg, bij dit ellendig stuk vreten zoals je TO noemt. En neemt zo'n blije, vruchtbare vrouw, die hem lief behandelt?

Waarom blijven mannen kennelijk hangen in die ellende? Ik ben heel benieuwd waarom ze niet doorpakken, en op zoek gaan naar wat ze graag willen. Niks erger dan bij iemand zijn die je zo dwingt tot iets dat je je levensgeluk kost, toch?
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
Alle reacties Link kopieren
quote:misia schreef op 29 maart 2015 @ 10:49:

[...]





Ik herhaal mijn vraag: zijn mannen altijd van die weekdieren TheQ. Jij speelt namelijk altijd die oh-arme-man-kaart....ben benieuwd wat jouw antwoord als man hierop is. Waarom gaat man van TO niet gewoon weg, bij dit ellendig stuk vreten zoals je TO noemt. Waarom blijven mannen kennelijk hangen in die ellende?



Ik weet niet wat alle mannen vinden. Ik ben er maar 1 van de 3.000.000.000. Ik kan wel begrijpen wat deze man doet. Naar alle waarschijnlijkheid wil deze man wat hij al 19,9999876 jaar heeft: Een lieve vrouw.

Dat zij aanstuurt op een scheiding kan hij niks aan doen. Misschien hoopt hij dat ze bijdraait. Ze zal toch niet bijna 20 jaar net alsof gedaan hebben? Nee, er is iets anders.



quote:Ik ben heel benieuwd waarom ze niet doorpakken, en op zoek gaan naar wat ze graag willen. Niks erger dan bij iemand zijn die je zo dwingt tot iets dat je je levensgeluk kost, toch?





Overigens hoop ik van harte dat jij met die instelling geen nageslacht hebt. Die kunnen pas het bloed onder je nagels vandaan halen. En dan kun je niet "doorpakken" zoals jij graag ziet.



Je hebt een wat simplistisch wereldbeeld.
Alle reacties Link kopieren
quote:RaiderTwix schreef op 29 maart 2015 @ 10:39:

Ik heb jullie advies opgevolgd en ben niet naar de logeerkamer verhuisd. Zelfs in bed keert mijn man letterlijk zijn rug naar me toe. Hij is al zo'n 2 uur in de garage aan 't klussen. Ik zie enorm op tegen deze dag.



Ik heb jullie verdere reacties nog niet gelezen. Ik voel me verdrietig en eenzaam. Ik besef me dat voor mijn man hetzelfde zal gelden. Wat ben ik blij als vandaag voorbij is en ik morgen kan gaan werken.Wat naar dat hij je nu zo buiten sluit. Herken je dat van hem? Moet hij dingen in zijn eentje verwerken en komt hij daarna vanzelf een keer ergens op terug? Bega niet de fout door hem nu af te wijzen als reaktie op zijn afwijzing (logeerkamer bijvoorbeeld), dan wordt de kloof alleen maar groter. Misschien is het verstandig om hem maar even te laten, jij kent hem het beste. Ga inderdaad iets voor jezelf doen om niet teveel last van die nare sfeer te hebben. Het mooiste is als hij nu weer een stap gaat zetten om weer in gesprek te komen, pushen van jou werkt nu waarschijnlijk averechts, dus laat hem maar even de zaken op een rijtje krijgen. Lastige situatie zo!
Alle reacties Link kopieren
quote:TheQ schreef op 29 maart 2015 @ 10:58:

[...]





Ik weet niet wat alle mannen vinden. Ik ben er maar 1 van de 3.000.000.000. Ik kan wel begrijpen wat deze man doet. Naar alle waarschijnlijkheid wil deze man wat hij al 19,9999876 jaar heeft: Een lieve vrouw.

Dat zij aanstuurt op een scheiding kan hij niks aan doen. Misschien hoopt hij dat ze bijdraait. Ze zal toch niet bijna 20 jaar net alsof gedaan hebben? Nee, er is iets anders.





[...]





Overigens hoop ik van harte dat jij met die instelling geen nageslacht hebt. Die kunnen pas het bloed onder je nagels vandaan halen. En dan kun je niet "doorpakken" zoals jij graag ziet.



Je hebt een wat simplistisch wereldbeeld.





"En dan kun je niet "doorpakken" zoals jij graag ziet." Oh nee?

Hoezo zijn er dan zoveel mensen mét kinderen gescheiden? En bovendien speelt dit kinder-vraagstuk hier niet: TO en haar man hebben geen kinderen. Dan kan hij toch heeeeel hard wegrennen, of mis ik iets?

Dat snap ik gewoon niet (ben ik idd te simpel voor).



En blijkbaar snap jij als haar man "hoopt dat zij bijdraait". Dat klinkt dus ongelofelijk passief.

Is dat niet een beetje als leven-van-de-lucht?

Als man van TO maar zit te hopen, dan vind ik dat hij zichzelf zo weinig serieus neemt, dan. Hij heeft toch NU recht op levensgeluk, hoezo maar zitten wachten tot zijn vrouw bijdraait? Waarom geen actie ondernemen? Hij gedraagt zich als een passief slachtoffer, wachtend op de verandering van zijn vrouw. HIJ kan ook de situatie veranderen, toch? Op wat voor manier dan ook iets doen aan dat waar hij zo onder lijdt.



Dat snap ik niet. Hij laat t zich maar overkomen....



Achteroverhangen en hopen is voor veel mannen blijkbaar makkelijker dan iets aan de situatie doen.

Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
Alle reacties Link kopieren
Jullie weten dus allebei niet hoe nu toenadering te zoeken. Dit is dus een patroon in jullie relatie waardoor het nu zo ervoor staat. Therapie een optie?
Mot met to
Alle reacties Link kopieren
quote:misia schreef op 29 maart 2015 @ 11:11:

[...]





Achteroverhangen en hopen is voor veel mannen blijkbaar makkelijker dan iets aan de situatie doen.





Al 20 jaar lang ga je rechtdoor als je je stuur recht houdt. Nu ga je ineens linksaf.



Ligt dat aan het stuur of aan je stuurmanskunst?



En mensen die weglopen van hun verantwoordelijkheden naar hun kinderen omdat ergens iets jeukt mogen van mij op de brandstapel. Ze vernielen allerlei levens en uiteindelijk wordt niemand er gelukkiger van. (Dit geldt uiteraard niet voor mensen die in een relatie zitten waarin fysieke en/of mentale mishandeling plaatsvindt)
Alle reacties Link kopieren
Blijven zitten hopen (de situatie passief benaderen) is in ieder geval geen oplossing . Ik gun m dat ie de situatie bij de hoorns vat. En TO ook.



TO, een hele fijne dag vandaag! Heb je al iets fijns of leuks bedacht om te doen?



Ik heb destijds erg veel gehad aan het forum, want als ik dan dingen voor mezelf deed kon ik er achteraf even over vertellen hoe het was. Dat was voor mij een groot houvast en motivatie om het ook echt te doen, want zin had ik er niet bepaald in. Achteraf deden die activiteiten me zoveel goed en was dit forum een soort stok achter de deur.



Misschien kan dit forum dat ook voor jou zijn.
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
Alle reacties Link kopieren
quote:---klaproos--- schreef op 29 maart 2015 @ 11:00:

[...]



Wat naar dat hij je nu zo buiten sluit. Herken je dat van hem? Moet hij dingen in zijn eentje verwerken en komt hij daarna vanzelf een keer ergens op terug? Bega niet de fout door hem nu af te wijzen als reaktie op zijn afwijzing (logeerkamer bijvoorbeeld), dan wordt de kloof alleen maar groter. Misschien is het verstandig om hem maar even te laten, jij kent hem het beste. Ga inderdaad iets voor jezelf doen om niet teveel last van die nare sfeer te hebben. Het mooiste is als hij nu weer een stap gaat zetten om weer in gesprek te komen, pushen van jou werkt nu waarschijnlijk averechts, dus laat hem maar even de zaken op een rijtje krijgen. Lastige situatie zo!

Dit is een goed advies van Klaproos.

En goed van je dat je niet naar de logeerkamer bent verhuisd, dat had de kloof tussen jullie groter gemaakt.
Denk aan de egels en eekhoorns in de herfst en winter.
Alle reacties Link kopieren
quote:misia schreef op 29 maart 2015 @ 11:36:

Blijven zitten hopen (de situatie passief benaderen) is in ieder geval geen oplossing . Met slachtofferschap is niks mis. Soms ben je dat, maar dat punt van (deels) slachtoffer zijn is een springplank, geen eindpunt.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven