Relaties
alle pijlers
Lichte paniek, straks alleen met twee kleintjes?
dinsdag 13 augustus 2013 15:27
Mijn vriend en ik werken allebei 3 dagen, ik in loondienst, hij voor zijn eigen bedrijf. We hebben het zo geregeld dat onze dochter, en over een paar maanden onze tweede dochter (ben 33 weken zwanger), twee dagen in de week naar de opvang gaat, zodat we allebei een dag alleen met de kinderen zijn en naast het weekend een dagje doordeweeks met zijn allen thuis.
Dit doen we sinds onze dochter, anderhalf jaar geleden, geboren is en dit werkt goed!
Mijn vriend vindt het alleen wel moeilijk dat zijn inkomsten nooit zeker zijn. Hij is niet materialistisch, maar vindt het lastig dat hij, sinds hij twee-en-een-half jaar geleden voor zichzelf is begonnen, nooit weet of hij volgende maand ook genoeg verdiend. Hij heeft geen grote langdureige opdrachten, maar wel veel kleine, waardoor zijn inkomsten altijd genoeg zijn, maar dit kan hij niet op lange termijn plannen. We redden het altijd, maar er is geen ruimte om veel te sparen. Op zich niet erg, we wonen niet supergroot of duur en hebben liever tijd met zijn allen dan dure etentjes of een nieuwe auto of bank.
Nu heeft hij via-via een tijdelijk project aangeboden gekregen voor twee dagen per week. Hij kan over een paar weken al beginnen en zal zeker tot eind dit jaar er druk voor zijn. Hij kan een buffer opbouwen en even goed geld verdienen.
Hij belde me net om te overleggen, hij moet eind deze week een antwoord geven en wil weten wat ik ervan vind.
Voordeel is genoeg geld om het komende jaar wat zekerheid te hebben.
Maar het nadeel is dat dit betekent dat hij zeker vijf a zes dagen per week zal moeten werken, ivm zijn gewone opdrachten. Dit houdt dus in dat ik de eerste drie maanden na de bevalling praktisch alleen zal zijn. En hier zie ik om eerlijk te zijn wel tegen op.
Ik ben geen standaard moederkloek. Ik hou ontzettend van mijn dochter, en ook al van spruit nummer twee, maar het thuis moederen, luiers, flesjes en slaapjes benauwd me erg snel. Toen dochter nog een baby was vloog ik tegen de muren op tijdens mijn verlof en telde ik af en toe de uren tot vriend weer thuis was of de dagen dat ik weer aan het werk mocht. Nu ze ouder is, is het anders, maar dat komt omdat we er vaak op uit trekken, wat ik dan weer heerlijk vind. Met twee kleintjes wordt dat lastiger ivm slaapjes afstemmen, rust en regelmaat, etc. Ik keek er behoorlijk tegenop, de eerste maanden met twee ukkies, maar was gerust gesteld omdat we het vooral samen deden. De paar dagen dat hij aan het werk is zou ik wel doorkomen, maar goed, met deze klus wordt dat dus anders.
Ik weet dat mijn vriend deze klus graag aanpakt, omdat financiële zekerheid toch wel erg belangrijk is voor hem. Daarnaast wil hij denk ik degene die hem vroeg niet teleurstellen, hij krijgt daar vaak goede opdrachten van.
Ik wil hem hierin steunen, blij zijn voor hem en achter hem staan. Als hij weet dat ik er zo over denk, gaat hij het denk ik niet doen. Over de telefoon lukte het nog wel enthousiast te zijn, daar kon hij mijn gezicht niet zien. Maar goed, straks komt hij thuis en gaan we het erover hebben en ik heb nu al de tranen in mijn ogen (stomme &*%hormonen) bij de gedachte dat we het straks niet samen gaan doen. Ik ben meestal een open boek voor hem, dus ik ben bang dat hij aan me ziet dat ik het niet zie zitten.
Wie kan me helpen mijn gedachtenspinsels om te draaien? De voordelen ervan in te zien meer financiële zekerheid te hebben?Mijn onzekerheid over alleen met twee ukkies weg te nemen? Wie maakt me blij voor hem en minder zorgelijk (nogmaals, stomme *&^%hormonen, over een jaar ben ik weer blij en optimistisch en sterk, maar nu lukt dat niet)
Ik heb nog een paar uur voor hij thuis komt en dan wil ik zo graag echt oprecht achter die klus staan...!
Dit doen we sinds onze dochter, anderhalf jaar geleden, geboren is en dit werkt goed!
Mijn vriend vindt het alleen wel moeilijk dat zijn inkomsten nooit zeker zijn. Hij is niet materialistisch, maar vindt het lastig dat hij, sinds hij twee-en-een-half jaar geleden voor zichzelf is begonnen, nooit weet of hij volgende maand ook genoeg verdiend. Hij heeft geen grote langdureige opdrachten, maar wel veel kleine, waardoor zijn inkomsten altijd genoeg zijn, maar dit kan hij niet op lange termijn plannen. We redden het altijd, maar er is geen ruimte om veel te sparen. Op zich niet erg, we wonen niet supergroot of duur en hebben liever tijd met zijn allen dan dure etentjes of een nieuwe auto of bank.
Nu heeft hij via-via een tijdelijk project aangeboden gekregen voor twee dagen per week. Hij kan over een paar weken al beginnen en zal zeker tot eind dit jaar er druk voor zijn. Hij kan een buffer opbouwen en even goed geld verdienen.
Hij belde me net om te overleggen, hij moet eind deze week een antwoord geven en wil weten wat ik ervan vind.
Voordeel is genoeg geld om het komende jaar wat zekerheid te hebben.
Maar het nadeel is dat dit betekent dat hij zeker vijf a zes dagen per week zal moeten werken, ivm zijn gewone opdrachten. Dit houdt dus in dat ik de eerste drie maanden na de bevalling praktisch alleen zal zijn. En hier zie ik om eerlijk te zijn wel tegen op.
Ik ben geen standaard moederkloek. Ik hou ontzettend van mijn dochter, en ook al van spruit nummer twee, maar het thuis moederen, luiers, flesjes en slaapjes benauwd me erg snel. Toen dochter nog een baby was vloog ik tegen de muren op tijdens mijn verlof en telde ik af en toe de uren tot vriend weer thuis was of de dagen dat ik weer aan het werk mocht. Nu ze ouder is, is het anders, maar dat komt omdat we er vaak op uit trekken, wat ik dan weer heerlijk vind. Met twee kleintjes wordt dat lastiger ivm slaapjes afstemmen, rust en regelmaat, etc. Ik keek er behoorlijk tegenop, de eerste maanden met twee ukkies, maar was gerust gesteld omdat we het vooral samen deden. De paar dagen dat hij aan het werk is zou ik wel doorkomen, maar goed, met deze klus wordt dat dus anders.
Ik weet dat mijn vriend deze klus graag aanpakt, omdat financiële zekerheid toch wel erg belangrijk is voor hem. Daarnaast wil hij denk ik degene die hem vroeg niet teleurstellen, hij krijgt daar vaak goede opdrachten van.
Ik wil hem hierin steunen, blij zijn voor hem en achter hem staan. Als hij weet dat ik er zo over denk, gaat hij het denk ik niet doen. Over de telefoon lukte het nog wel enthousiast te zijn, daar kon hij mijn gezicht niet zien. Maar goed, straks komt hij thuis en gaan we het erover hebben en ik heb nu al de tranen in mijn ogen (stomme &*%hormonen) bij de gedachte dat we het straks niet samen gaan doen. Ik ben meestal een open boek voor hem, dus ik ben bang dat hij aan me ziet dat ik het niet zie zitten.
Wie kan me helpen mijn gedachtenspinsels om te draaien? De voordelen ervan in te zien meer financiële zekerheid te hebben?Mijn onzekerheid over alleen met twee ukkies weg te nemen? Wie maakt me blij voor hem en minder zorgelijk (nogmaals, stomme *&^%hormonen, over een jaar ben ik weer blij en optimistisch en sterk, maar nu lukt dat niet)
Ik heb nog een paar uur voor hij thuis komt en dan wil ik zo graag echt oprecht achter die klus staan...!
dinsdag 13 augustus 2013 15:52
quote:Zonnetje77 schreef op 13 augustus 2013 @ 15:50:
Ik wéét het allemaal. Ik voel het alleen nog niet. En ik wil niet in huilen uitbarsten als hij me vraagt of ik er echt achter sta. (en ik weet dat dat huilen overdreven is, maar geloof me, met hormonen heb ik al om mindere dingen heftige huilbuien gehad...)Hou dan op met dat ja-maren, want dat schiet echt niet op en je praat jezelf alleen maar verder de put in.
Ik wéét het allemaal. Ik voel het alleen nog niet. En ik wil niet in huilen uitbarsten als hij me vraagt of ik er echt achter sta. (en ik weet dat dat huilen overdreven is, maar geloof me, met hormonen heb ik al om mindere dingen heftige huilbuien gehad...)Hou dan op met dat ja-maren, want dat schiet echt niet op en je praat jezelf alleen maar verder de put in.
dinsdag 13 augustus 2013 15:54
elninjo, zodra het weer mag ga ik aan het werk, maar je hebt nu eenmaal 16 weken verlof, of je nou wil of niet. Een dagje opvang is wel een idee, om even bij te komen.
We gaan nu veel op pad en dan vind ik het moeder-zijn hartstikke leuk. Kinderboerderij, bezoekjes bij vrienden, de stad in, prima. Alleen met twee wordt dat lastiger. En veel vrienden staan niet te popelen om bezoek te krijgen van twee kiinderen, waarvan eentje huilt om een flesje en de andere de breekbare vaas op de vensterbank onderzoekt...
Ik weet dat het tijdelijk is, maar poeh...
We gaan nu veel op pad en dan vind ik het moeder-zijn hartstikke leuk. Kinderboerderij, bezoekjes bij vrienden, de stad in, prima. Alleen met twee wordt dat lastiger. En veel vrienden staan niet te popelen om bezoek te krijgen van twee kiinderen, waarvan eentje huilt om een flesje en de andere de breekbare vaas op de vensterbank onderzoekt...
Ik weet dat het tijdelijk is, maar poeh...
dinsdag 13 augustus 2013 15:56
quote:Aureel schreef op 13 augustus 2013 @ 15:49:
[...]
Jij hebt geen kinderen, of hele ideale, die nooit huilen, altijd in slaap vallen als JIJ dat wilt en geen rust en regelmaat nodig hebben.
En als het al lukt om eens de deur uit te komen: na het zoveelste rondje AH/Blokker/Hema heb je dat ook wel gezien. Verder kom je niet want er moet worden gevoed/gekolfd/gewassen/luiers verschoond/duizen andere klusjes thuis worden gedaan.
Jij bent dus ook zo'n moeder die het allemaal moeilijker maakt dan het is.
Ik had wel een huilbaby en eentje die niet goed opgetild kon worden, bleek autistisch te zijn. Ik ging wel met hem weg. Gewoon een wagen waar hij lekker in kon liggen en die ook ruim genoeg was om hem even te verschonen. Wat lekkers mee en een goed boek en lekker naar het park. Gewoon een rustig plekje zoeken. In de frisse lucht en de buitengeluidjes was hij trouwens minder huilerig dan thuis.
[...]
Jij hebt geen kinderen, of hele ideale, die nooit huilen, altijd in slaap vallen als JIJ dat wilt en geen rust en regelmaat nodig hebben.
En als het al lukt om eens de deur uit te komen: na het zoveelste rondje AH/Blokker/Hema heb je dat ook wel gezien. Verder kom je niet want er moet worden gevoed/gekolfd/gewassen/luiers verschoond/duizen andere klusjes thuis worden gedaan.
Jij bent dus ook zo'n moeder die het allemaal moeilijker maakt dan het is.
Ik had wel een huilbaby en eentje die niet goed opgetild kon worden, bleek autistisch te zijn. Ik ging wel met hem weg. Gewoon een wagen waar hij lekker in kon liggen en die ook ruim genoeg was om hem even te verschonen. Wat lekkers mee en een goed boek en lekker naar het park. Gewoon een rustig plekje zoeken. In de frisse lucht en de buitengeluidjes was hij trouwens minder huilerig dan thuis.
dinsdag 13 augustus 2013 15:56
Ik had het juist liever gehad als ik niet met verlof was. Thuiszitten is niet mijn sterkste kant, en zeker niet zonder volwassenen om me heen. Maar ik moet me maar vermannen...
Hoe kan het dat je het zo erg vind om thuis te zijn zonder dat er volwassenen om je heen zijn? Heb je hier altijd al last van gehad, voordat je kinderen had? Kan je het thuis niet 'vinden'?
Misschien lees ik het verkeerd, maar het komt op mij over dat je ergens voor wegloopt, voor je eigen gevoelens ofzo, maar ik kan het mis hebben...
Misschien is het tijd om je angsten aan te pakken.
Hoe kan het dat je het zo erg vind om thuis te zijn zonder dat er volwassenen om je heen zijn? Heb je hier altijd al last van gehad, voordat je kinderen had? Kan je het thuis niet 'vinden'?
Misschien lees ik het verkeerd, maar het komt op mij over dat je ergens voor wegloopt, voor je eigen gevoelens ofzo, maar ik kan het mis hebben...
Misschien is het tijd om je angsten aan te pakken.
Een wijs persoon leert meer door het stellen van een domme vraag dan een dom persoon leert van een wijs antwoord.
dinsdag 13 augustus 2013 15:59
je kunt hem zeggen dat je op 2 gedachten hinkelt:
1 dat je bang bent dat hij de klus laat schieten en zo fin. zekerheid opgeeft.
2. dat je er tegenop ziet dat hij zich schuldig gaat voelen als hij de klus wel aanneemt.
dan is het aan hem om te kiezen.
en ja: ik weet er alles van als verstand en gevoel niet overeenkomen.
sterkte met jullie beslissing.
hou je ons op de hoogte?
1 dat je bang bent dat hij de klus laat schieten en zo fin. zekerheid opgeeft.
2. dat je er tegenop ziet dat hij zich schuldig gaat voelen als hij de klus wel aanneemt.
dan is het aan hem om te kiezen.
en ja: ik weet er alles van als verstand en gevoel niet overeenkomen.
sterkte met jullie beslissing.
hou je ons op de hoogte?
Na regen komt zonneschijn
dinsdag 13 augustus 2013 16:01
quote:nina1966 schreef op 13 augustus 2013 @ 15:56:
[...]
Jij bent dus ook zo'n moeder die het allemaal moeilijker maakt dan het is.
Aha, je weet al precies hoe ik in elkaar zit! Knap.
Ik had wel een huilbaby en eentje die niet goed opgetild kon worden, bleek autistisch te zijn. Ik ging wel met hem weg. Gewoon een wagen waar hij lekker in kon liggen en die ook ruim genoeg was om hem even te verschonen. Wat lekkers mee en een goed boek en lekker naar het park. Gewoon een rustig plekje zoeken. In de frisse lucht en de buitengeluidjes was hij trouwens minder huilerig dan thuis.Ja, ook heerlijk als je een kind krijgt in januari. Lekker fris inderdaad! En met een huilbaby in het café zitten: heerlijk ontspannen. Hoe lees jij trouwens een boek met een peuter en een baby? Of je 'uurtje rust'?
Echt, wat een kul-adviezen geef jij zeg. En leuk voor je dat je er zo relaxed onder blijft. Ik ben daar niet goed in. Ik vind het niet altijd leuk of makkelijk. Ben vast weer goed in andere dingen die jou niet liggen. Mensen verschillen nu eenmaal. Als jij iets makkelijk vindt wil dat niet zeggen dat dat voor een ander ook geldt.
[...]
Jij bent dus ook zo'n moeder die het allemaal moeilijker maakt dan het is.
Aha, je weet al precies hoe ik in elkaar zit! Knap.
Ik had wel een huilbaby en eentje die niet goed opgetild kon worden, bleek autistisch te zijn. Ik ging wel met hem weg. Gewoon een wagen waar hij lekker in kon liggen en die ook ruim genoeg was om hem even te verschonen. Wat lekkers mee en een goed boek en lekker naar het park. Gewoon een rustig plekje zoeken. In de frisse lucht en de buitengeluidjes was hij trouwens minder huilerig dan thuis.Ja, ook heerlijk als je een kind krijgt in januari. Lekker fris inderdaad! En met een huilbaby in het café zitten: heerlijk ontspannen. Hoe lees jij trouwens een boek met een peuter en een baby? Of je 'uurtje rust'?
Echt, wat een kul-adviezen geef jij zeg. En leuk voor je dat je er zo relaxed onder blijft. Ik ben daar niet goed in. Ik vind het niet altijd leuk of makkelijk. Ben vast weer goed in andere dingen die jou niet liggen. Mensen verschillen nu eenmaal. Als jij iets makkelijk vindt wil dat niet zeggen dat dat voor een ander ook geldt.
dinsdag 13 augustus 2013 16:02
Reizenenzo, ik ben altijd al iemand die er veel op uit gaat. We hebben geen groot huis en geen tuin en ik ben een buitenmens, een doener. Ook nu, met mijn dochter, doen we veel samen. Wandeling, fietstocht, bij mensen op bezoek, kinderboerderij, speeltuin. En dan vind ik het samen met mijn dochter zijn ook heerlijk, dan hoeft er niet een volwassene bij te zijn. Maar de hele dag binnen doe je me geen plezier mee. En de hele week alleen luiers, boekjes, popjes en flesjes is me ook net iets teveel. Als het werkende leven weer begint is alles weer goed in balans waarschijnlijk en doen mijn hormonen weer normaal, maar die eerste maanden vind ik toch wel heftig.
dinsdag 13 augustus 2013 16:07
Ik heb niet de reacties gelezen, maar ikzelf heb een dochter van bijna 3 en een zoontje van 4 maanden. Mijn man is ook zzp'er en werkt meestal wel 5 dagen. Ik werk drie dagen.
Ik denk dat je er te zwaar aan tilt (fijne jongens, die hormonen). Het gaat maar om een paar maanden en ja, het is niet de meest spectaculaire tijd, maar als je eerste een huilbaby was, kan dit alleen maar meevallen.
De tweede draait - in mijn geval - makkelijk mee met jouw schema en slaapt wat vaker in de kinderwagen (als dat lukt, ik heb die mazzel). Ik spreek veel af met vriendinnen met kinderen en ben elke dag minimaal 1x de deur uit met 2 kinderen.
Het grote voordeel is dat je niet meer zo onervaren en onzeker bent als bij de eerste. Ik kan veel meer genieten van deze baby, omdat ik al weet hoe het werkt, heerlijk die kennis!
Het gaat echt lukken, het is onwijs leuk om je kinderen op elkaar te zien reageren en een tweede heeft een heel andere impact dan de eerste op je leven. Als je je goed voelt, kun je gewoon de deur uit.
Ik denk dat je er te zwaar aan tilt (fijne jongens, die hormonen). Het gaat maar om een paar maanden en ja, het is niet de meest spectaculaire tijd, maar als je eerste een huilbaby was, kan dit alleen maar meevallen.
De tweede draait - in mijn geval - makkelijk mee met jouw schema en slaapt wat vaker in de kinderwagen (als dat lukt, ik heb die mazzel). Ik spreek veel af met vriendinnen met kinderen en ben elke dag minimaal 1x de deur uit met 2 kinderen.
Het grote voordeel is dat je niet meer zo onervaren en onzeker bent als bij de eerste. Ik kan veel meer genieten van deze baby, omdat ik al weet hoe het werkt, heerlijk die kennis!
Het gaat echt lukken, het is onwijs leuk om je kinderen op elkaar te zien reageren en een tweede heeft een heel andere impact dan de eerste op je leven. Als je je goed voelt, kun je gewoon de deur uit.
dinsdag 13 augustus 2013 16:08
Wat een luxe - gezeik. Er zijn zoveel mensen die 5-6 dagen moeten werken, en dan niet even voor 3 maandjes, maar jarenlang om het hoofd boven water te kunnen houden.
Echt, al die moedertjes slaan tegenwoordig wel een beetje door met hun hormonale gemekker. Geëmancipeerd, maar o zo afhankelijk als er dingen zich voordoen die ze niet zo leuk vinden (flesjes, slaapjes, moederen) Dan moet manlief veel thuis zijn om moeders te entertainen.
Sla niet zo door alsjeblieft.
Echt, al die moedertjes slaan tegenwoordig wel een beetje door met hun hormonale gemekker. Geëmancipeerd, maar o zo afhankelijk als er dingen zich voordoen die ze niet zo leuk vinden (flesjes, slaapjes, moederen) Dan moet manlief veel thuis zijn om moeders te entertainen.
Sla niet zo door alsjeblieft.
dinsdag 13 augustus 2013 16:08
Ik snap je wel hoor. Ik zou kijken of je het zo kan regelen dat er standaard een keer per week een middag oppas is waarin jij jouw dingetjes kan doen. De stad in, sporten, naar vriendinnen of wat dan ook waar jij weer energie van krijgt.Zat mensen zoals hier ook die dat veroordelen, maar ach joh, dat hou je toch.
dinsdag 13 augustus 2013 16:09
Tja, sommige huilbaby's worden rustig van lopen, sommige huilbaby's juist van rust en regelmaat (zoals die van mij, die alleen wiegend in mijn armen in haar kamertje soms ophield met huilen) Je weet het niet. En natuurlijk kan ik de perfecte baby krijgen, die samen met mijn perfecte dochter een perfect duo zijn om eropuit te trekken. Ik hoop het. Maar ik ben ook realistisch, het zal winter zijn, mijn dochter is een pittige tante (heerlijke meid, maar niet eentje die je naar een cafe meeneemt) en er zal geslapen moeten worden, hopelijk tegelijkertijd. Dus een makkie wordt het niet, denk ik. Over een half jaartje misschien, maar niet direct.
dinsdag 13 augustus 2013 16:09
Mijn excuses, maar ik vind je een beetje overkomen als een teut (zwaar op de hand).
Ik werk fulltime (nog geen kinderen overigens) en mijn vriend heeft een eigen bedrijf (boerderij) en werkt iedere dag van 's morgens half zeven tot 9 uur, half 10 's avonds ('s avonds eten we huphup van 6 tot half 7, want daarna moet er weer gemolken, gevoerd enzovoorts worden).
En nu we een huis aan het bouwen zijn, zien we elkaar zowaar nooit.
Zondags is onze vrije dag, want dan werkt vriend 'maar 6,5 uur', wat vaak ook nog weer uitloopt, doordat je met levende dieren werkt en zij natuurlijk geen rekening kunnen houden met je vrijetijdsschema.
Ok, dat is ook niet ideaal, en door middel van investeringen hopen we dat hij bepaalde processen binnen zijn bedrijf wat minder tijdrovend kan maken...
..Maar, mijn god zeg! Jouw vriend werkt nu maar 3 dagen per week, wie heeft dan nou zo?!
En straks werkt hij eventjes fulltime, daar kom je echt wel doorheen hoor.
En los van het feit wat ik vind, jíj/jullie kiezen voor een 2e?! Als je het dus echt moeilijk vindt, om alleen te zijn met 2 kinderen (bedenk je, het zijn er geen 6), waarom kies je er dan voor?
Er bestaat altijd het risico dat je het ooit (tijdelijk) 'alleen' moet doen. Durf/wil je dat risico niet lopen, had het dan bij 1 kind gelaten.
Ik zou persoonlijk liever wat vaker alleen zijn met de kinderen, als het daarnaast financieel ook goed zou lopen en je weer een beetje een buffer op kunt bouwen, dan dat het financieel nét gaat, maar je wel veel vrij bent.
Ik snap dat onze (mijn vriends) situatie ook niet normaal is qua/werk vrije tijd, en dat tijd 'met het gezin' van onschatbare waarde is, maar wat moet dat moet.
Het leven is nu eenmaal niet altijd even leuk.
Ik werk fulltime (nog geen kinderen overigens) en mijn vriend heeft een eigen bedrijf (boerderij) en werkt iedere dag van 's morgens half zeven tot 9 uur, half 10 's avonds ('s avonds eten we huphup van 6 tot half 7, want daarna moet er weer gemolken, gevoerd enzovoorts worden).
En nu we een huis aan het bouwen zijn, zien we elkaar zowaar nooit.
Zondags is onze vrije dag, want dan werkt vriend 'maar 6,5 uur', wat vaak ook nog weer uitloopt, doordat je met levende dieren werkt en zij natuurlijk geen rekening kunnen houden met je vrijetijdsschema.
Ok, dat is ook niet ideaal, en door middel van investeringen hopen we dat hij bepaalde processen binnen zijn bedrijf wat minder tijdrovend kan maken...
..Maar, mijn god zeg! Jouw vriend werkt nu maar 3 dagen per week, wie heeft dan nou zo?!
En straks werkt hij eventjes fulltime, daar kom je echt wel doorheen hoor.
En los van het feit wat ik vind, jíj/jullie kiezen voor een 2e?! Als je het dus echt moeilijk vindt, om alleen te zijn met 2 kinderen (bedenk je, het zijn er geen 6), waarom kies je er dan voor?
Er bestaat altijd het risico dat je het ooit (tijdelijk) 'alleen' moet doen. Durf/wil je dat risico niet lopen, had het dan bij 1 kind gelaten.
Ik zou persoonlijk liever wat vaker alleen zijn met de kinderen, als het daarnaast financieel ook goed zou lopen en je weer een beetje een buffer op kunt bouwen, dan dat het financieel nét gaat, maar je wel veel vrij bent.
Ik snap dat onze (mijn vriends) situatie ook niet normaal is qua/werk vrije tijd, en dat tijd 'met het gezin' van onschatbare waarde is, maar wat moet dat moet.
Het leven is nu eenmaal niet altijd even leuk.
dinsdag 13 augustus 2013 16:10
quote:Aureel schreef op 13 augustus 2013 @ 15:49:
[...]
Jij hebt geen kinderen, of hele ideale, die nooit huilen, altijd in slaap vallen als JIJ dat wilt en geen rust en regelmaat nodig hebben.
En als het al lukt om eens de deur uit te komen: na het zoveelste rondje AH/Blokker/Hema heb je dat ook wel gezien. Verder kom je niet want er moet worden gevoed/gekolfd/gewassen/luiers verschoond/duizen andere klusjes thuis worden gedaan.
Nou, die heb ik wel en daar heb ik ook genoeg mee beleeft.
Maar ik vindt dat TO wel wat overdrijft dat ze tegen het thuis blijven opziet omdat haar man moet werken,nou dat moeten negen van de tien mannen er moet toch geld binnen komen je kan niet van de lucht leven.
En anders nodigt ze toch visite uit om de tijd op te vullen,en inderdaad thuis is er ook genoeg te doen,dus hoeft ze zich niet te vervelen.
Andere vrouwen moeten dit ook ,dus het zal TO wel lukken voor die paar maandjes.
[...]
Jij hebt geen kinderen, of hele ideale, die nooit huilen, altijd in slaap vallen als JIJ dat wilt en geen rust en regelmaat nodig hebben.
En als het al lukt om eens de deur uit te komen: na het zoveelste rondje AH/Blokker/Hema heb je dat ook wel gezien. Verder kom je niet want er moet worden gevoed/gekolfd/gewassen/luiers verschoond/duizen andere klusjes thuis worden gedaan.
Nou, die heb ik wel en daar heb ik ook genoeg mee beleeft.
Maar ik vindt dat TO wel wat overdrijft dat ze tegen het thuis blijven opziet omdat haar man moet werken,nou dat moeten negen van de tien mannen er moet toch geld binnen komen je kan niet van de lucht leven.
En anders nodigt ze toch visite uit om de tijd op te vullen,en inderdaad thuis is er ook genoeg te doen,dus hoeft ze zich niet te vervelen.
Andere vrouwen moeten dit ook ,dus het zal TO wel lukken voor die paar maandjes.
dinsdag 13 augustus 2013 16:11
Als je weet dat je het moeilijk vindt, is het tijd om een plan te gaan maken. Kun je afspreken met andere moeders met jonge kinderen? Kunnen de buren eens oppassen? Kun je familie inschakelen? Kun je je oudste dochter bij een vriendinnetje laten spelen?
Waar zie het meeste tegenop? Bespreek dat met je vriend. Misschien is er een oplossing voor te vinden.
Waar zie het meeste tegenop? Bespreek dat met je vriend. Misschien is er een oplossing voor te vinden.
dinsdag 13 augustus 2013 16:12
Odi, bedankt voor de oppepper. Ik moet wat minder beren op de weg zien en deze keer wordt het waarschijnlijk makkelijker, minder onzekerheid, en lastiger dan een huilbaby zal de tweede vast niet worden.
Ik keek er ook enorm naar uit dat ze binnenkort komt, en ik snap ook wel dat dit voor 75% hormonen zijn die nu spreken... Het komt goed en wordt leuk. Ik weet het, maar nu moet ik het ook nog voelen...
Ik keek er ook enorm naar uit dat ze binnenkort komt, en ik snap ook wel dat dit voor 75% hormonen zijn die nu spreken... Het komt goed en wordt leuk. Ik weet het, maar nu moet ik het ook nog voelen...
dinsdag 13 augustus 2013 16:12
quote:Aureel schreef op 13 augustus 2013 @ 16:01:
[...]
Ja, ook heerlijk als je een kind krijgt in januari. Lekker fris inderdaad! En met een huilbaby in het café zitten: heerlijk ontspannen. Hoe lees jij trouwens een boek met een peuter en een baby? Of je 'uurtje rust'?
Echt, wat een kul-adviezen geef jij zeg. En leuk voor je dat je er zo relaxed onder blijft. Ik ben daar niet goed in. Ik vind het niet altijd leuk of makkelijk. Ben vast weer goed in andere dingen die jou niet liggen. Mensen verschillen nu eenmaal. Als jij iets makkelijk vindt wil dat niet zeggen dat dat voor een ander ook geldt.
Ik schrijf nergens dat het makkelijk is maar, en aan je schrijfstijl te zien heb ik het heus wel goed, je maakt het moeilijker dan het is. Owww ik heb een heeeel zwaaaar leeevennnnn, echt vreeeeslijk zwaaaaarrrr
http://www.youtube.com/watch?v=JLNvBvJ-F00
[...]
Ja, ook heerlijk als je een kind krijgt in januari. Lekker fris inderdaad! En met een huilbaby in het café zitten: heerlijk ontspannen. Hoe lees jij trouwens een boek met een peuter en een baby? Of je 'uurtje rust'?
Echt, wat een kul-adviezen geef jij zeg. En leuk voor je dat je er zo relaxed onder blijft. Ik ben daar niet goed in. Ik vind het niet altijd leuk of makkelijk. Ben vast weer goed in andere dingen die jou niet liggen. Mensen verschillen nu eenmaal. Als jij iets makkelijk vindt wil dat niet zeggen dat dat voor een ander ook geldt.
Ik schrijf nergens dat het makkelijk is maar, en aan je schrijfstijl te zien heb ik het heus wel goed, je maakt het moeilijker dan het is. Owww ik heb een heeeel zwaaaar leeevennnnn, echt vreeeeslijk zwaaaaarrrr
http://www.youtube.com/watch?v=JLNvBvJ-F00
dinsdag 13 augustus 2013 16:14
quote:Zonnetje77 schreef op 13 augustus 2013 @ 16:02:
Reizenenzo, ik ben altijd al iemand die er veel op uit gaat. We hebben geen groot huis en geen tuin en ik ben een buitenmens, een doener. Ook nu, met mijn dochter, doen we veel samen. Wandeling, fietstocht, bij mensen op bezoek, kinderboerderij, speeltuin. En dan vind ik het samen met mijn dochter zijn ook heerlijk, dan hoeft er niet een volwassene bij te zijn. Maar de hele dag binnen doe je me geen plezier mee. En de hele week alleen luiers, boekjes, popjes en flesjes is me ook net iets teveel. Als het werkende leven weer begint is alles weer goed in balans waarschijnlijk en doen mijn hormonen weer normaal, maar die eerste maanden vind ik toch wel heftig.Met baby in draagdoek of draagzak kun je er ook op trekken. Baby slaapt dan meestal lekker door. Fietsen wordt een beetje lastig, maar veel van de dingen die je noemt kunnen nog steeds met een baby.
Reizenenzo, ik ben altijd al iemand die er veel op uit gaat. We hebben geen groot huis en geen tuin en ik ben een buitenmens, een doener. Ook nu, met mijn dochter, doen we veel samen. Wandeling, fietstocht, bij mensen op bezoek, kinderboerderij, speeltuin. En dan vind ik het samen met mijn dochter zijn ook heerlijk, dan hoeft er niet een volwassene bij te zijn. Maar de hele dag binnen doe je me geen plezier mee. En de hele week alleen luiers, boekjes, popjes en flesjes is me ook net iets teveel. Als het werkende leven weer begint is alles weer goed in balans waarschijnlijk en doen mijn hormonen weer normaal, maar die eerste maanden vind ik toch wel heftig.Met baby in draagdoek of draagzak kun je er ook op trekken. Baby slaapt dan meestal lekker door. Fietsen wordt een beetje lastig, maar veel van de dingen die je noemt kunnen nog steeds met een baby.
dinsdag 13 augustus 2013 16:15
Dames, TO uit haar zorgen over haar eigen situatie, beïnvloed door hormonen en vraagt om een peptalk.
Ik lees flink wat reacties die op z'n zachtst gezegd niet echt positief zijn. Dat er veel mensen zijn die het zwaarder hebben, is toch bekend bij TO?
Waarom reageer je zo boos op een topic van iemand die het even niet zo zonnig inziet?!
Ik lees flink wat reacties die op z'n zachtst gezegd niet echt positief zijn. Dat er veel mensen zijn die het zwaarder hebben, is toch bekend bij TO?
Waarom reageer je zo boos op een topic van iemand die het even niet zo zonnig inziet?!
