Relaties
alle pijlers
Liegt hij of niet? deel 3
vrijdag 1 februari 2013 17:33
PART III dames (en af en toe heren).
De eerste 2 gedeeltes zijn helemaal volgeschreven en hier gaan we gewoon weer lekker verder!
Hier komen vrouwen samen die elkaar steunen, adviseren, aanhoren, aanmoedigen en helpen bij liefdsverdriet wat zowel ontstaat in een relatie als na de relatie.
Iedereen is welkom om mee te lezen en te schrijven: samen komen we veel verder
De eerste 2 gedeeltes zijn helemaal volgeschreven en hier gaan we gewoon weer lekker verder!
Hier komen vrouwen samen die elkaar steunen, adviseren, aanhoren, aanmoedigen en helpen bij liefdsverdriet wat zowel ontstaat in een relatie als na de relatie.
Iedereen is welkom om mee te lezen en te schrijven: samen komen we veel verder
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
woensdag 10 april 2013 16:08
@Isabella: ik zie een paar overeenkomsten met Julia: hij ook aan zichzelf aan het werk, lijkt op 1 lijn, allebei weer genoeg hersteld lijken om het met vertrouwen een 2e kans te geven..
Waarna in no time oude patroontje terug is (mn bij hem?!) en jullie weer helemaal aan jezelf gaan twijfelen..
Wat het nu nog erger maakt is dat je de vorige keer nog kon denken: als hij en ik nou allebei aan ons eigen aandeel werken, kan het WEL goedgaan, ooit.
Je zou dit kunnen zien als loslaten in vertrouwen (dat het nog ooit goed gaat komen met die relatie).
Maar dat is geen loslaten he: dat is hopen op een mogelijke relatie op een betere fundering.. maar realiseer je je wel dat die veranderingen onmogelijk in een paar maanden tijd of zelfs een jaar oid, genoeg verankerd is om het oude patroon vervangen te kunnen hebben? En het oude compleet verdwenen?
Als automatisme (je onbewuste automatische prioriteitsreactie) is het dan wel doorbroken, maar vergt nog vele vele malen herhaling en oefening voordat het nieuwe eens het nieuwe voorkeurpatroon wordt. En dat ligt echt nog anders bij een oud patroon als voor overlevingsmechanismen, die veel dieper liggen dan dat nog (oa aanleg of iig vanaf je vroegste jeugd).
En nu heb je dat vertrouwen ook niet meer.. ik begrijp best dat dat een hele desillusie is, die je ook weer moet verwerken..
Ik denk dat als het op essentiele gebieden uiteen ligt of beschadigd is (echt onveilge hechtingsmechanisme van hem bijv) dat er dan zoooooveel meer voor nodig is dan een relatie kan goed maken door jullie wel of niet gezonde wisselwerking..
Ook al is hij in therapie, en jijzelf ook aan het werk aan jezelf, dat onveilige steekt bij de eerste beste tegenslag of verwachting alweer de kop op.
Als er al een hoop eigen patronen aan te pakken zijn, is het gewoon geen optie om een relatie te hebben waar die ander dat ook nog eens heeft + al oud patroon van wisselwerkingen ligt. Het is verdrietig, maar tis niet anders. Je roept bij elkaar dan opnieuw onveiligheid en onzekerheid op, en dat was beider bedoeling niet, maar dat is wat je spiegelt naar elkaar..
Soms moet je iets (vrijwillig) loslaten voordat het jou loslaat..
Als je beschadigd bent door eerdere ervaringen is en blijft de allereerste prioriteit bij jezelf liggen (herstel van eigen veiligheid, eigenliefde en eigen ontplooiing).
Als je zelf geen gezonde afstand neemt dan (goedschiks) dan gebeurt het kwaadschiks (laat hij je gaan, oid)..
Maar het besef dat het niet kan, nog steeds niet past, is moeilijk te accepteren, ik weet het.
In elke geval geldt dit voor wezenlijke dingen.. het is anders als tijdelijke omstandigheden of kleine dingen die niet passen bijv onder een vergrootglas zouden liggen, dan zijn dingen overkomelijk..
Grote dingen zijn toch dingen die niet overeenkomen in levensinstelingen: vertrouwen/wantrouwen, veilige-onzekere-onveilige hechting, trouw, heel aktief versus heel passief, ochtendmens/avondmens, stad of platteland, materieel versus spiritueel/diepgelovig, of grote verschillen in ambitie, energie of zorgzaamheid, reizen versus huismus, enz bijv.
En dat is heel wrang als je eenmaal veel liefde hebt opgevat en gevoeld en gedeeld voor en van iemand!
Herkenbaar en ongelooflijk hard, maar dan is "loslaten in vertrouwen": loslaten van de illusie dat het met deze persoon nog goed gaat komen en het vertrouwen dat dit het beste is en jij nog niet weet dat het universum iets beters voor je in petto heeft".
Het vertrouwen dat het dus MET JOU goed komt! (en met hem ook), niet dat die relatie goed komt.
Je kan dit toch afsluiten door eea op te schrijven en te mailen, waarin oa bedanken voor alle liefde die hij voor je voelt en begrip/vergeving dat hij ondanks dat toch niet in staat is een bestendige relatie met jou te hebben, oid..
Misschien ff afspreken, jij en ik?
En een algemene meet dus, want zo te zien zijn er meer aan toe dat ze wel wat gezelligs kunnen gebruiken!!
Waarna in no time oude patroontje terug is (mn bij hem?!) en jullie weer helemaal aan jezelf gaan twijfelen..
Wat het nu nog erger maakt is dat je de vorige keer nog kon denken: als hij en ik nou allebei aan ons eigen aandeel werken, kan het WEL goedgaan, ooit.
Je zou dit kunnen zien als loslaten in vertrouwen (dat het nog ooit goed gaat komen met die relatie).
Maar dat is geen loslaten he: dat is hopen op een mogelijke relatie op een betere fundering.. maar realiseer je je wel dat die veranderingen onmogelijk in een paar maanden tijd of zelfs een jaar oid, genoeg verankerd is om het oude patroon vervangen te kunnen hebben? En het oude compleet verdwenen?
Als automatisme (je onbewuste automatische prioriteitsreactie) is het dan wel doorbroken, maar vergt nog vele vele malen herhaling en oefening voordat het nieuwe eens het nieuwe voorkeurpatroon wordt. En dat ligt echt nog anders bij een oud patroon als voor overlevingsmechanismen, die veel dieper liggen dan dat nog (oa aanleg of iig vanaf je vroegste jeugd).
En nu heb je dat vertrouwen ook niet meer.. ik begrijp best dat dat een hele desillusie is, die je ook weer moet verwerken..
Ik denk dat als het op essentiele gebieden uiteen ligt of beschadigd is (echt onveilge hechtingsmechanisme van hem bijv) dat er dan zoooooveel meer voor nodig is dan een relatie kan goed maken door jullie wel of niet gezonde wisselwerking..
Ook al is hij in therapie, en jijzelf ook aan het werk aan jezelf, dat onveilige steekt bij de eerste beste tegenslag of verwachting alweer de kop op.
Als er al een hoop eigen patronen aan te pakken zijn, is het gewoon geen optie om een relatie te hebben waar die ander dat ook nog eens heeft + al oud patroon van wisselwerkingen ligt. Het is verdrietig, maar tis niet anders. Je roept bij elkaar dan opnieuw onveiligheid en onzekerheid op, en dat was beider bedoeling niet, maar dat is wat je spiegelt naar elkaar..
Soms moet je iets (vrijwillig) loslaten voordat het jou loslaat..
Als je beschadigd bent door eerdere ervaringen is en blijft de allereerste prioriteit bij jezelf liggen (herstel van eigen veiligheid, eigenliefde en eigen ontplooiing).
Als je zelf geen gezonde afstand neemt dan (goedschiks) dan gebeurt het kwaadschiks (laat hij je gaan, oid)..
Maar het besef dat het niet kan, nog steeds niet past, is moeilijk te accepteren, ik weet het.
In elke geval geldt dit voor wezenlijke dingen.. het is anders als tijdelijke omstandigheden of kleine dingen die niet passen bijv onder een vergrootglas zouden liggen, dan zijn dingen overkomelijk..
Grote dingen zijn toch dingen die niet overeenkomen in levensinstelingen: vertrouwen/wantrouwen, veilige-onzekere-onveilige hechting, trouw, heel aktief versus heel passief, ochtendmens/avondmens, stad of platteland, materieel versus spiritueel/diepgelovig, of grote verschillen in ambitie, energie of zorgzaamheid, reizen versus huismus, enz bijv.
En dat is heel wrang als je eenmaal veel liefde hebt opgevat en gevoeld en gedeeld voor en van iemand!
Herkenbaar en ongelooflijk hard, maar dan is "loslaten in vertrouwen": loslaten van de illusie dat het met deze persoon nog goed gaat komen en het vertrouwen dat dit het beste is en jij nog niet weet dat het universum iets beters voor je in petto heeft".
Het vertrouwen dat het dus MET JOU goed komt! (en met hem ook), niet dat die relatie goed komt.
Je kan dit toch afsluiten door eea op te schrijven en te mailen, waarin oa bedanken voor alle liefde die hij voor je voelt en begrip/vergeving dat hij ondanks dat toch niet in staat is een bestendige relatie met jou te hebben, oid..
Misschien ff afspreken, jij en ik?
En een algemene meet dus, want zo te zien zijn er meer aan toe dat ze wel wat gezelligs kunnen gebruiken!!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
woensdag 10 april 2013 16:19
quote:Suesse schreef op 09 april 2013 @ 23:03:
@ Rosalie: nog net op tijd, gefeliciteerd!
@ Izo: ik herken echt zoveel in jouw verhalen. Ben jij toevallig ook Tweelingen van sterrenbeeld? Dit naar aanleiding van dat verhaal over stresshormonen van Suzy. Ik verveel me ook zo snel en kan me maar moeilijk zetten tot bepaalde dingen. Heb ook weinig discipline (wat vooral tot uiting komt bij sporten en studie) en ben snel uitgekeken op dingen. Dat wispelturige is zeker bij mij aan de orde. Maar ondertussen zijn we wel gewoon best slim en heel creatief bijvoorbeeld. En temperamentvol
Brengt me bij de vraag hoe ik mijn woede uit (vooral tegenover vriend
): ik voel me dan erg explosief. Ik heb dan echt de neiging om dingen kapot te maken en ik sla bijvoorbeeld met de deur(en). Schreeuwen komt dan ook voor, uit frustratie. En tegelijkertijd voel ik me verdrietig, teleurgesteld, afgewezen, onzeker. Ik moet meestal ook huilen en voel me machteloos. Ik kan dingen maar moeilijk rationeel benaderen, emoties hebben echt de overhand. Het voelt een beetje alsof ik The Hulk ben, haha.Ik ben sterrenbeeld Kreeft, komt na Tweelingen, geloof ik. Het stukje wat je als laatste omschrijft herken ik ook, zo ben ik ook. Maar toch ook vluchten soms, wat eigenlijk heel tegenstrijdig is: én aanvallen én willen vluchten. Mijn vriend noemt me ook wispelturig, omdat ik dan weer iets bedenk wat ik graag wil en daarna weer iets anders heb bedacht. Dan ga ik ook twijfelen aan mijn eerste idee, omdat ik denk, is het maar een ingeving, of wil ik dit echt doen. En het gaat dan ook echt om grotere zaken zoals bijv. werk, dus ik wil daarin ook geen foute keuzes maken. Zulke zorgen maken bijv. ook dat ik slecht slaap en onrustig ben.
@ Rosalie: nog net op tijd, gefeliciteerd!
@ Izo: ik herken echt zoveel in jouw verhalen. Ben jij toevallig ook Tweelingen van sterrenbeeld? Dit naar aanleiding van dat verhaal over stresshormonen van Suzy. Ik verveel me ook zo snel en kan me maar moeilijk zetten tot bepaalde dingen. Heb ook weinig discipline (wat vooral tot uiting komt bij sporten en studie) en ben snel uitgekeken op dingen. Dat wispelturige is zeker bij mij aan de orde. Maar ondertussen zijn we wel gewoon best slim en heel creatief bijvoorbeeld. En temperamentvol
Brengt me bij de vraag hoe ik mijn woede uit (vooral tegenover vriend
): ik voel me dan erg explosief. Ik heb dan echt de neiging om dingen kapot te maken en ik sla bijvoorbeeld met de deur(en). Schreeuwen komt dan ook voor, uit frustratie. En tegelijkertijd voel ik me verdrietig, teleurgesteld, afgewezen, onzeker. Ik moet meestal ook huilen en voel me machteloos. Ik kan dingen maar moeilijk rationeel benaderen, emoties hebben echt de overhand. Het voelt een beetje alsof ik The Hulk ben, haha.Ik ben sterrenbeeld Kreeft, komt na Tweelingen, geloof ik. Het stukje wat je als laatste omschrijft herken ik ook, zo ben ik ook. Maar toch ook vluchten soms, wat eigenlijk heel tegenstrijdig is: én aanvallen én willen vluchten. Mijn vriend noemt me ook wispelturig, omdat ik dan weer iets bedenk wat ik graag wil en daarna weer iets anders heb bedacht. Dan ga ik ook twijfelen aan mijn eerste idee, omdat ik denk, is het maar een ingeving, of wil ik dit echt doen. En het gaat dan ook echt om grotere zaken zoals bijv. werk, dus ik wil daarin ook geen foute keuzes maken. Zulke zorgen maken bijv. ook dat ik slecht slaap en onrustig ben.
woensdag 10 april 2013 16:20
@Rosalie: in jouw geval vind ik het nog moeilijk.. Ook daar zijn een paar essentiele verschillen aanwezig (jij vrij, hij levenslang gebonden aan iig zijn kind en deels daardoor aan een ex), dat zijn wel dingen die te overkomen zijn, maar makkelijker als jij ook een ex en kinderen had misschien (begrip, zelfde issues herkennen, zelfde soort verwachtingen en obstakels).
Of dat onoverkomelijk is moet bij jou nog uitwijzen.. ik snap dat je vertrouwen toch weer een deukje opgelopen heeft en naarmate de tijd verstrijkt of geen echte positieve signalen komen dat er verandering ten goede op komst is, dat vertrouwen ook afneemt. En vind ik heel logisch ook. Het vertrouwen moet wel gevoed worden met dingen die je geloof erin warmhouden..
Maar ook voor jou geldt: het vertrouwen zit hem niet alleen in vertrouwen in alsnog een fijne en vertrouwde relatie met hem, maar meer in het grotere: in een universeel vertrouwen dat het universum het beste met je voorheeft, of dat nu met hem is of met een ander of ander leven..
Soms lijkt het erop dat het universum (of een God als je daarin gelooft) je in de steek laat. Maar als je blijft geloven in een lot of plan voor jou en dat je meemaakt wat de bedoeling is voor jou, dan kan je je vasthouden aan dat vertrouwen. Ook als er obstakels of uitdagingen op je pad komen..
Ik zie het meestal als het laatste. Soms wil iets duidelijk gemaakt worden en dat ontvouwt zich vanzelf, dan is geduld en afwachten en intussen verdergaan het enige wat je kan doen..
En als afwachten te moeilijk wordt of je voelt dat je dat niet (langer) moet doen, kan je het lot in eigen handen nemen en er zelf afstand van nemen, zelf beslissen en ruimte maken. Dat hebben Dantexx en Muisje hier bijv gedaan. Dat creeert ook zekerheid en focus op jezelf ontwikkelen en erop vertrouwen dat er wel weer een Grote Liefde voorbij zal komen.. intussen meer op jezelf vertrouwen dan op beloftes en woorden, als er weinig daden zijn in die richting..
Lastig hoor!
Of dat onoverkomelijk is moet bij jou nog uitwijzen.. ik snap dat je vertrouwen toch weer een deukje opgelopen heeft en naarmate de tijd verstrijkt of geen echte positieve signalen komen dat er verandering ten goede op komst is, dat vertrouwen ook afneemt. En vind ik heel logisch ook. Het vertrouwen moet wel gevoed worden met dingen die je geloof erin warmhouden..
Maar ook voor jou geldt: het vertrouwen zit hem niet alleen in vertrouwen in alsnog een fijne en vertrouwde relatie met hem, maar meer in het grotere: in een universeel vertrouwen dat het universum het beste met je voorheeft, of dat nu met hem is of met een ander of ander leven..
Soms lijkt het erop dat het universum (of een God als je daarin gelooft) je in de steek laat. Maar als je blijft geloven in een lot of plan voor jou en dat je meemaakt wat de bedoeling is voor jou, dan kan je je vasthouden aan dat vertrouwen. Ook als er obstakels of uitdagingen op je pad komen..
Ik zie het meestal als het laatste. Soms wil iets duidelijk gemaakt worden en dat ontvouwt zich vanzelf, dan is geduld en afwachten en intussen verdergaan het enige wat je kan doen..
En als afwachten te moeilijk wordt of je voelt dat je dat niet (langer) moet doen, kan je het lot in eigen handen nemen en er zelf afstand van nemen, zelf beslissen en ruimte maken. Dat hebben Dantexx en Muisje hier bijv gedaan. Dat creeert ook zekerheid en focus op jezelf ontwikkelen en erop vertrouwen dat er wel weer een Grote Liefde voorbij zal komen.. intussen meer op jezelf vertrouwen dan op beloftes en woorden, als er weinig daden zijn in die richting..
Lastig hoor!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
donderdag 11 april 2013 12:55
Ja, ben aan het uitvogelen hoeveel de boeven van mijn energiemaatschappij teveel berekend hebben (echt idioterie!) afgelopen jaren. Mijn werkelijke meterstanden nemen ze gewoon niet over (van het gasverbruik dus 1 op 1 wel, ze kunnen niet ontkennen dat ze het ontvangen hebben dus, + bewijs via mail ook doorgegeven is op tijd)..
Maar dat zijn dan van die dingen waar je achterkomt als je eens goed de moeite neemt om die rekeningen te bekijken. Ze doen maar wat, zo blijkt, absurde schattingen en als je niet oplet, pech gehad. Ben er gisteren hele middag en avond mee zoet geweest. Zeker met een overstap ertussen (2007) dan maken ze dat zo ondoorzichtig (liggen maanden tussen en geen beginstand vermeld, of moment van overdracht, dus een zwevend stuk wat ze onderling schatten en afhandelen).
Maar iig staat mijn meter pas over 2 jaar op de stand die zij als eindstand verzonnen hebben afgelopen jaar (weer!). Die eindstanden blijken al jaren gewoon genegeerd te worden, die ik dus doorgeef! Linke is als je een beetje terugkrijgt, dat je dan al blij bent en de rekening niet goed bekijkt (die al onleesbaar en onbegrijpelijk in elkaar zitten, expres om het moeilijk te maken). Afgelopen jaar is het meetbedrijf geweest, die hebben ook de werkelijke standen, (en geven dat ook door als het goed is), maar deze sh*tmaatschappij die ik helaas ooit gekozen heb, heeft daar gewoon lak aan.
Ik wil nu overstappen maar wil zeker weten dat geld terug! Gaat qua electriciteit om 2 jaarbedragen teveel berekend!! En ik heb het hard nodig (dus energiemaatschappij aanschrijven halverwege het jaar heeft geen zin, ik wil sowieso bij ze weg!!).
Maar ik wil er 100% zeker zijn dat zo'n overstap obv de werkelijke meterstanden gebeurt (dan dus een reele eindafrekening krijg) en die boete van 50 euro neem ik dan op de koop toe, is peanuts tov wat ik krijg!
Nouja, daar ben ik dus ff mee bezig, van die administratieve dingen waar je nog wat aan kan hebben als je oplet! Of je naaien als je dus niet oplet..
Maar dat zijn dan van die dingen waar je achterkomt als je eens goed de moeite neemt om die rekeningen te bekijken. Ze doen maar wat, zo blijkt, absurde schattingen en als je niet oplet, pech gehad. Ben er gisteren hele middag en avond mee zoet geweest. Zeker met een overstap ertussen (2007) dan maken ze dat zo ondoorzichtig (liggen maanden tussen en geen beginstand vermeld, of moment van overdracht, dus een zwevend stuk wat ze onderling schatten en afhandelen).
Maar iig staat mijn meter pas over 2 jaar op de stand die zij als eindstand verzonnen hebben afgelopen jaar (weer!). Die eindstanden blijken al jaren gewoon genegeerd te worden, die ik dus doorgeef! Linke is als je een beetje terugkrijgt, dat je dan al blij bent en de rekening niet goed bekijkt (die al onleesbaar en onbegrijpelijk in elkaar zitten, expres om het moeilijk te maken). Afgelopen jaar is het meetbedrijf geweest, die hebben ook de werkelijke standen, (en geven dat ook door als het goed is), maar deze sh*tmaatschappij die ik helaas ooit gekozen heb, heeft daar gewoon lak aan.
Ik wil nu overstappen maar wil zeker weten dat geld terug! Gaat qua electriciteit om 2 jaarbedragen teveel berekend!! En ik heb het hard nodig (dus energiemaatschappij aanschrijven halverwege het jaar heeft geen zin, ik wil sowieso bij ze weg!!).
Maar ik wil er 100% zeker zijn dat zo'n overstap obv de werkelijke meterstanden gebeurt (dan dus een reele eindafrekening krijg) en die boete van 50 euro neem ik dan op de koop toe, is peanuts tov wat ik krijg!
Nouja, daar ben ik dus ff mee bezig, van die administratieve dingen waar je nog wat aan kan hebben als je oplet! Of je naaien als je dus niet oplet..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
donderdag 11 april 2013 16:22
Ik ken dat Suzy al die administratieve rompslomp! Het zou mooi zijn als je een hoop geld terug kan krijgen voor je kies! je doet het met een mooi doel dus dan is het minder erg vind ik altijd!
Ik ga vanavond lekker mijn huis schoonmaken, wasjes draaien en opruimen zodat ik het weekend inderdaad ook volop van de lente kan genieten. Weekend staat in teken van feestjes, feestjes, uitgaan en zondag genieten van de zon met mijn ouders en tante en dan gaan we mijn terras schoonmaken en klaar maken voor de zomer
Verder geen nieuws. Geen nieuws is goed nieuws zeggen ze altijd. Bezig met verwerken, opruimen en toch stiekem nog hoop houden, heb weer meer reden om te denken dat hij echt aan het opruimen is en alles op de rit aan het krijgen voor ons. Vreemd.
Ik ga vanavond lekker mijn huis schoonmaken, wasjes draaien en opruimen zodat ik het weekend inderdaad ook volop van de lente kan genieten. Weekend staat in teken van feestjes, feestjes, uitgaan en zondag genieten van de zon met mijn ouders en tante en dan gaan we mijn terras schoonmaken en klaar maken voor de zomer
Verder geen nieuws. Geen nieuws is goed nieuws zeggen ze altijd. Bezig met verwerken, opruimen en toch stiekem nog hoop houden, heb weer meer reden om te denken dat hij echt aan het opruimen is en alles op de rit aan het krijgen voor ons. Vreemd.
donderdag 11 april 2013 16:50
Opruimen is altijd goed, Rosalie! Letterlijk en figuurlijk..
Heerlijk als jet zometeen je terras zomerklaar hebt. Ik ben bezig het huis weer lekker licht en fris te hebben voor de zomer!
Ook aan het ruimen (en ja, ook ruimte maken voor dingen die mogelijkheden geven om andere dingen weer op te ruimen idd!!
Dat geeft al een ander humeur en meer vertrouwen zo te zien bij jou ook! Zo kan een last van je schouders vallen
Succes straks, tis nu toch shitweer, beter nu dat werk doen dan later idd
Heerlijk als jet zometeen je terras zomerklaar hebt. Ik ben bezig het huis weer lekker licht en fris te hebben voor de zomer!
Ook aan het ruimen (en ja, ook ruimte maken voor dingen die mogelijkheden geven om andere dingen weer op te ruimen idd!!
Dat geeft al een ander humeur en meer vertrouwen zo te zien bij jou ook! Zo kan een last van je schouders vallen
Succes straks, tis nu toch shitweer, beter nu dat werk doen dan later idd
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
donderdag 11 april 2013 16:55
Ik hou van opruimen! Als ik dan de schoonmaak heb gedaan en alles staat me bling bling aan te kijken kan ik daarna heerlijk van de rust genieten.
Ja vreemd eigenlijk hoe je je gevoel kan sturen en eigenlijk ook bedriegen. Zeg 10x ik ben misselijk en je word het. Ik probeer dit om te zetten naar 10x ik ben geweldig en misschien geloof of word ik het dan wel
Ja vreemd eigenlijk hoe je je gevoel kan sturen en eigenlijk ook bedriegen. Zeg 10x ik ben misselijk en je word het. Ik probeer dit om te zetten naar 10x ik ben geweldig en misschien geloof of word ik het dan wel
donderdag 11 april 2013 17:03
Je hebt helemaal gelijk Suzy, dat het niet zo gek is dat ik me thuis af en toe wat verdrietiger voel. As we speak probeer ik het niet groter te maken dan het is.. Ik kreeg een sms van LC over werk (en dat hij hoopte dat t goed met me ging en dat hij dit weekend normaal tegen me zou doen op werk) en ik raakte er zo door van slag. Zat in de trein dus huilen kon niet En nu loop ik al anderhalf uur door het huis te razen, maar heb bedacht dat ik zometeen maar even een pot thee ga zetten en eens rustig op de bank ga zitten... Vanavond zijn er mensen over de vloer en anders krop ik het zo op dat ik vannacht weer slecht slaap (mezelf kennende)
Heb overigens niet geantwoord op zijn vraag, alleen over werk wat gezegd.. Wil niet bot doen tegen hem, maar weet even niet hoe uit te leggen hoe het met me gaat.. Eerst maar eens collega's zijn
Vorige keer heb na 1e breakup ik de eerste keer dat we elkaar zagen een uur staan huilen / tieren daar is gelukkig nu geen gelegenheid voor
En zoals ik net tegen een vriendin zei: hoef niet eens na te denken of ik hem wil, want hij wil mij sowieso niet.
Ik visualiseer me maar als rots waar de golven tegenaan beuken maar die gewoon blijft liggen (zei een lieve collega ooit tegen me, wel mooie beeldspraak)
En het wordt in ieder geval lekker weer dit weekend
Heb overigens niet geantwoord op zijn vraag, alleen over werk wat gezegd.. Wil niet bot doen tegen hem, maar weet even niet hoe uit te leggen hoe het met me gaat.. Eerst maar eens collega's zijn
Vorige keer heb na 1e breakup ik de eerste keer dat we elkaar zagen een uur staan huilen / tieren daar is gelukkig nu geen gelegenheid voor
En zoals ik net tegen een vriendin zei: hoef niet eens na te denken of ik hem wil, want hij wil mij sowieso niet.
Ik visualiseer me maar als rots waar de golven tegenaan beuken maar die gewoon blijft liggen (zei een lieve collega ooit tegen me, wel mooie beeldspraak)
En het wordt in ieder geval lekker weer dit weekend
donderdag 11 april 2013 17:28
Hier gaat t ook wel goed. Gisteren lekker gezwommen, ex ging mee... Daarna was hij nogal stil en ik merkte dat op, hij was moe en wilde niet steeds de heftige gesprekken aanknippen elke keer als we elkaar zien met of er iets is en waarom het even stil is oid. Was toen even een emotioneel en best heavy momentje.. Maar goed, ik zei kunnen we het weer leuk samen hebben? Hij keek me aan en zei kom op, koppie omhoog en ervoor gaan gewoon. Dus t zal wel goed zijn maar toch raakt zoiets je wel even als iets botst of de andere het even verkeerd zag .
Zondag heb ik bedacht we naar Limburg gaan, scooter huren en lekker touren! Weet alleen niet of we een hele dag of dagdeel moeten nemen, een of twee scooters.. En ex zal wel druk zijn want krijg geen respons erop. Misschien afwachten of gewoon reserveren? (Ben dan weer bang ik reserveer hij reageert vanavond met wat hem leuk lijkt)
Zondag heb ik bedacht we naar Limburg gaan, scooter huren en lekker touren! Weet alleen niet of we een hele dag of dagdeel moeten nemen, een of twee scooters.. En ex zal wel druk zijn want krijg geen respons erop. Misschien afwachten of gewoon reserveren? (Ben dan weer bang ik reserveer hij reageert vanavond met wat hem leuk lijkt)
donderdag 11 april 2013 19:36
Ik schrijf bewust wat minder want ik merk dat ik in cirkeltjes blijf rennen. Ik weet waar het aan schort, ik heb hulp, maar ik verwacht dat ik te snel moet gaan en raak daardoor elke keer teleurgesteld. Ik weet dat het totaal niet realistisch is, maar ik wil er zo graag klaar mee zijn. Gewoon rust in mijn hoofd en rust in mijn relatie. Ik heb zo'n fijne vent, maar door al deze dingen raak ik dat soms kwijt.. En als ik dan weer terug denk aan het begin, dan voel ik nog precies hetzelfde voor hem nu, maar het wordt overschaduwt door gedoe.
Ik vind het ook vervelend om hier elke keer hetzelfde neer te moeten zetten.
Ik vind het ook vervelend om hier elke keer hetzelfde neer te moeten zetten.
donderdag 11 april 2013 21:33
donderdag 11 april 2013 21:38
@Stef: dat is oa een consequentie van zijn eigen keuze om elkaar weinig te zien, he. Dan kan je ook alleen maar praten als je bij elkaar bent (en dan lijkt het idd alsof er elke keer wel wat is), dat is echt denk ik heel herkenbaar voor iedereen die van die "weekendrelaties" heeft. Je moet het dan ook hebben van die dagen, of het juist geforceerd gezellig moet zijn als je elkaar ziet..
Als je samenwoont heb je daar minder last van, dan gaat dat natuurlijker, en ook je relaxte momenten. Dan hoeft het niet altijd leuk en opgewekt te zijn, mag je ook een minder dagje hebben (en hij wat stiller zijn, lekker rustig juist, hahaha)..
In zo'n weekend let je misschien ook meer op elkaar, juist omdat het niet zo vanzelfsprekend is en je elkaar dan moet vermaken of zo..
Als je samenwoont heb je daar minder last van, dan gaat dat natuurlijker, en ook je relaxte momenten. Dan hoeft het niet altijd leuk en opgewekt te zijn, mag je ook een minder dagje hebben (en hij wat stiller zijn, lekker rustig juist, hahaha)..
In zo'n weekend let je misschien ook meer op elkaar, juist omdat het niet zo vanzelfsprekend is en je elkaar dan moet vermaken of zo..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
donderdag 11 april 2013 21:42
@Izo: patronen verander je niet zo snel he, ook al zie je ze wel en ook al wil je zo graag..
Maar hee, er zat verbetering in afgelopen weekend, he! Stukje van die ouwe sfeer die weer terug was, houd je daaraan vast. Niet resultaat geldt, maar de weg erheen is net zo belangrijk, zo niet belangrijker! Vooruitgang is dus ook succes, niet pas het eindresultaat.. Je bent ermee bezig en daar mag je trots op zijn. Wees ook maar eens lief tegen jezelf en geef jezelf een complimentje..
En kan me wel iets bij voorstellen dat forummen iets te veel van het goede kan zijn en je er dan teveel op een nietconstructieve manier mee bezig bent. Dan is wat afstand heel okay hoor. Lekker doen waar JIJ je goed bij voelt!
Maar hee, er zat verbetering in afgelopen weekend, he! Stukje van die ouwe sfeer die weer terug was, houd je daaraan vast. Niet resultaat geldt, maar de weg erheen is net zo belangrijk, zo niet belangrijker! Vooruitgang is dus ook succes, niet pas het eindresultaat.. Je bent ermee bezig en daar mag je trots op zijn. Wees ook maar eens lief tegen jezelf en geef jezelf een complimentje..
En kan me wel iets bij voorstellen dat forummen iets te veel van het goede kan zijn en je er dan teveel op een nietconstructieve manier mee bezig bent. Dan is wat afstand heel okay hoor. Lekker doen waar JIJ je goed bij voelt!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
vrijdag 12 april 2013 08:21
Dank je Suzy! Waar ik vooral mee zit is niet zo zeer van mezelf, ik kan wel handelen dat ik er mee bezig ben en af en toe terug val. Maar op het moment dat vriend dat ziet dan ben ik bang dat hij de vooruitgang alweer snel vergeet. Het is voor mezelf ook zo dat slechte dingen meer blijven hangen dan goede dingen en als ik dan weer zo'n uitbarsting heb dan ben ik bang dat ik alles bij hem teniet heb gedaan. En dat wil ik niet, want dan is het voor mij een kwestie van elke keer weer opnieuw opbouwen met hem.
En inderdaad het voelde van het weekend echt goed, echt een kijkje voor mezelf hoe het ook kan. Maar onzekerheden en twijfels nemen vaak de overhand bij mij en ik heb nog geen manier gevonden om deze constructief te uiten of kwijt te raken. Ik denk dat ik wel bewuster met mezelf omgaan en bewuster met mijn relatie, dus wat dat betreft is het wel een complimentje waard.
En inderdaad het voelde van het weekend echt goed, echt een kijkje voor mezelf hoe het ook kan. Maar onzekerheden en twijfels nemen vaak de overhand bij mij en ik heb nog geen manier gevonden om deze constructief te uiten of kwijt te raken. Ik denk dat ik wel bewuster met mezelf omgaan en bewuster met mijn relatie, dus wat dat betreft is het wel een complimentje waard.
vrijdag 12 april 2013 09:42
Hetzelfde hier hoor Izo. Heb niet zoveel te schrijven dus zet ik maar andere positieve dingen neer. Het hangt namelijk van de dag af hoe ik me voel of ik hem vertrouw, mezelf vertrouw.
Waar ik achter ben gekomen is dat ik ook behoorlijk wat verdriet heb omdat ik mezelf niet meer vertrouw. Ik was nooit licht ontvlambaar en niet snel onder de indruk van mannen en ben nooit zomaar gevallen voor een man. Ik heb deze man ook veel 'getest' en de kat uit de boom gekeken voordat ik mijn gevoelens toeliet. Ik vertrouwde hem blind en geloofde hem wat nu resulteert in dat ik mijn eigen mensenkennis niet meer vertrouw. Dat ik mezelf niet meer vertrouw omdat ik nu in een situatie zit waar ik nooit had verwacht dat ik zou komen.
Het waren niet zijn woorden maar juist zijn daden waardoor ik hem zo vertrouwde en ik voel me het stomme naïeve meisje dat ik nog steeds hoop heb dat alles waar is.
Dus daar ben ik mee aan het worstelen en het is voor mij ook constant hetzelfde dus daarom snap ik je punt Izo.
Waar ik achter ben gekomen is dat ik ook behoorlijk wat verdriet heb omdat ik mezelf niet meer vertrouw. Ik was nooit licht ontvlambaar en niet snel onder de indruk van mannen en ben nooit zomaar gevallen voor een man. Ik heb deze man ook veel 'getest' en de kat uit de boom gekeken voordat ik mijn gevoelens toeliet. Ik vertrouwde hem blind en geloofde hem wat nu resulteert in dat ik mijn eigen mensenkennis niet meer vertrouw. Dat ik mezelf niet meer vertrouw omdat ik nu in een situatie zit waar ik nooit had verwacht dat ik zou komen.
Het waren niet zijn woorden maar juist zijn daden waardoor ik hem zo vertrouwde en ik voel me het stomme naïeve meisje dat ik nog steeds hoop heb dat alles waar is.
Dus daar ben ik mee aan het worstelen en het is voor mij ook constant hetzelfde dus daarom snap ik je punt Izo.
vrijdag 12 april 2013 09:58
@suzy, ja een borrel snel lijkt me een goed plan!
Het klopt dat ik inzie dat er veel meer voor nodig was om oude patronen te doorbreken en daarbij ook oude interacties. Ik heb daar zelf heel erg aan gewerkt in therapie en ik merk dat dat bij mij stapje voor stapje wel echt dingen heeft veranderd. Hij is nooit in therapie gegaan en wil dit ook niet. Hij dacht het zelf te hebben opgelost in een half jaar, maar zodra hij koos voor een relatie kwamen alle oude gevoelens en issues de kop weer op steken. Achteraf een beetje naïef van hem om te denken dat het was veranderd, als hij al z'n hele leven daar issues mee heeft, en ook van mij om hem op z'n woord te geloven dat het dit keer anders was en hij niet gelijk weg zou rennen.
Wat voor mij het lastigst is, is de manier waarop het is gegaan. In plaats van allebei dit concluderen of daar achteraf nog een gesprek over hebben, dat zou mijn manier zijn. Maar het is weer zo naar gegaan, precies als de vorige keer. Daar had hij toen z'n spijt over betuigd, dat hij dat nooit zo had moeten doen, dat hij in een crisis zat, niet helder na kon denken. En nu doet hij het weer, terwijl hij weet hoeveel last ik er toen van heb gehad. Ik weet dat hij het niet expres doet, om mij te kwetsen. Maar hij weet dat het me erg kwetst. Waarom, het is nu alweer een paar weken later, kan hij niet even een berichtje sturen of telefoontje om het met respect af te sluiten tussen ons? Ik begrijp dat zo slecht, als je zoveel van elkaar houdt en zoveel hebt gedeeld, dan doe je dat toch? Ook al heb je bepaalde issues of problemen met binding en relaties, dit is toch het minste wat je kunt verwachten? Vooral als het zich zo herhaalt als vorige keer, en hij weet dat het voor mij moeilijk was me weer open te stellen en hem weer te vertrouwen dat het niet nog eens zou gebeuren. Ik wil niet in de slachtofferrol gaan zitten, maar ik begrijp het werkelijk niet. Een berichtje had al zoveel gescheeld. Nu ben ik aan het zwemmen om het een plek te geven en wil ik eigenlijk zelf een brief schrijven, zodat we in elk geval elkaar weer normaal kunnen tegenkomen, maar ik baal er echt van dat dat weer aan mij is, na alles wat er is gebeurd. Pfff, ik ben er niet over uit wat goed is..
Het klopt dat ik inzie dat er veel meer voor nodig was om oude patronen te doorbreken en daarbij ook oude interacties. Ik heb daar zelf heel erg aan gewerkt in therapie en ik merk dat dat bij mij stapje voor stapje wel echt dingen heeft veranderd. Hij is nooit in therapie gegaan en wil dit ook niet. Hij dacht het zelf te hebben opgelost in een half jaar, maar zodra hij koos voor een relatie kwamen alle oude gevoelens en issues de kop weer op steken. Achteraf een beetje naïef van hem om te denken dat het was veranderd, als hij al z'n hele leven daar issues mee heeft, en ook van mij om hem op z'n woord te geloven dat het dit keer anders was en hij niet gelijk weg zou rennen.
Wat voor mij het lastigst is, is de manier waarop het is gegaan. In plaats van allebei dit concluderen of daar achteraf nog een gesprek over hebben, dat zou mijn manier zijn. Maar het is weer zo naar gegaan, precies als de vorige keer. Daar had hij toen z'n spijt over betuigd, dat hij dat nooit zo had moeten doen, dat hij in een crisis zat, niet helder na kon denken. En nu doet hij het weer, terwijl hij weet hoeveel last ik er toen van heb gehad. Ik weet dat hij het niet expres doet, om mij te kwetsen. Maar hij weet dat het me erg kwetst. Waarom, het is nu alweer een paar weken later, kan hij niet even een berichtje sturen of telefoontje om het met respect af te sluiten tussen ons? Ik begrijp dat zo slecht, als je zoveel van elkaar houdt en zoveel hebt gedeeld, dan doe je dat toch? Ook al heb je bepaalde issues of problemen met binding en relaties, dit is toch het minste wat je kunt verwachten? Vooral als het zich zo herhaalt als vorige keer, en hij weet dat het voor mij moeilijk was me weer open te stellen en hem weer te vertrouwen dat het niet nog eens zou gebeuren. Ik wil niet in de slachtofferrol gaan zitten, maar ik begrijp het werkelijk niet. Een berichtje had al zoveel gescheeld. Nu ben ik aan het zwemmen om het een plek te geven en wil ik eigenlijk zelf een brief schrijven, zodat we in elk geval elkaar weer normaal kunnen tegenkomen, maar ik baal er echt van dat dat weer aan mij is, na alles wat er is gebeurd. Pfff, ik ben er niet over uit wat goed is..
vrijdag 12 april 2013 10:25
Je kan toch een brief schrijven Isabella? Kun je daarna altijd nog kijken of je hem gaat versturen, maar ik denk dat alleen het schrijven je misschien al opluchting geeft.
Als ik je verhaal zo heb gevolgd snap ik ook niet waarom hij het nu weer zo aanpakt. Misschien is dit het enige wat hij weet? Ik bedoel te zeggen, misschien weet hij niet hoe hij er voor zichzelf anders mee om zou moeten gaan? En ondanks dat hij dan weet hoe het de vorige keren was, ook voor jou, dat hij geen andere manier heeft om met een breuk om te gaan, dat zijn beste manier is vluchten en het gewoon negeren? Want dat hij is wat hij nu eigenlijk aan het doen is. Laat eigenlijk ook zien hoe egoïstisch hij hier in staat en hoe weinig hij dan rekening houdt met jouw gevoelens. Hij weet inmiddels hoeveel pijn deze manier jou doet, maar hij verandert daarin niet. Ook het feit dat hij niet aan zichzelf wil werken, terwijl jij daar wel tijd en moeite in steekt. Ik wil je even een knuffel sturen, ik snap hoe moeilijk het voor je moet zijn.
Rosalie; ik vind het moeilijk, die wisselingen. Ik zou liever een beetje constant zijn en ik heb nu het gevoel hoge pieken, diepe dalen. Maar dat is misschien het gevolg van te weinig uitdaging dat ik op deze manier de stofjes (uit Suzy's post, weet de namen niet meer ) binnen krijg. Ik ben nu momenteel wel dingen aan het veranderen, of veranderingen in gang gezet, maar merk dat ik daar ook erg onrustig van kan worden. Vooral als het gaat om mensen teleurstellen, daar kan ik van te voren erg bezorgd over zijn. Kijk ook op tegen mensen die hun eigen plan trekken en staan voor wat ze willen en hierin duidelijk kunnen zijn. Ik wil graag mijn eigen plan trekken, maar als dat betekend dat andere mensen daardoor teleurgesteld raken vind ik het wel moeilijker.
Als ik je verhaal zo heb gevolgd snap ik ook niet waarom hij het nu weer zo aanpakt. Misschien is dit het enige wat hij weet? Ik bedoel te zeggen, misschien weet hij niet hoe hij er voor zichzelf anders mee om zou moeten gaan? En ondanks dat hij dan weet hoe het de vorige keren was, ook voor jou, dat hij geen andere manier heeft om met een breuk om te gaan, dat zijn beste manier is vluchten en het gewoon negeren? Want dat hij is wat hij nu eigenlijk aan het doen is. Laat eigenlijk ook zien hoe egoïstisch hij hier in staat en hoe weinig hij dan rekening houdt met jouw gevoelens. Hij weet inmiddels hoeveel pijn deze manier jou doet, maar hij verandert daarin niet. Ook het feit dat hij niet aan zichzelf wil werken, terwijl jij daar wel tijd en moeite in steekt. Ik wil je even een knuffel sturen, ik snap hoe moeilijk het voor je moet zijn.
Rosalie; ik vind het moeilijk, die wisselingen. Ik zou liever een beetje constant zijn en ik heb nu het gevoel hoge pieken, diepe dalen. Maar dat is misschien het gevolg van te weinig uitdaging dat ik op deze manier de stofjes (uit Suzy's post, weet de namen niet meer ) binnen krijg. Ik ben nu momenteel wel dingen aan het veranderen, of veranderingen in gang gezet, maar merk dat ik daar ook erg onrustig van kan worden. Vooral als het gaat om mensen teleurstellen, daar kan ik van te voren erg bezorgd over zijn. Kijk ook op tegen mensen die hun eigen plan trekken en staan voor wat ze willen en hierin duidelijk kunnen zijn. Ik wil graag mijn eigen plan trekken, maar als dat betekend dat andere mensen daardoor teleurgesteld raken vind ik het wel moeilijker.
vrijdag 12 april 2013 10:29
Ik wil nog even reageren op een post van Suzy over je sterker voelen door dingen te ondernemen. Als mijn relaties verbroken werden, dan voelde ik me eerst erg zwak, maar later heel sterk. Een beetje het gevoel van schijt aan alles en gewoon allemaal dingen ondernemen, nieuwe, er op uit. Dan voelde ik me juist veel sterker. Misschien gek, maar dat effect had een verbroken relatie op mij.
vrijdag 12 april 2013 10:57
@Rosalie, ik herken het wel, dat je niet snapt hoe je ooit in zo'n situatie verzeild bent geraakt. Maar ga jezelf nou niet kwalijk nemen dat je iemand hebt vertrouwd waarvan dat misschien niet terecht was!! Echt niet! En dan nog. Mocht hij nou niet voor jou kiezen, nooit een keuze maken, of wat dan ook, dan maakt het hem nog niet een slecht mens. En dat maakt nog niet dat jij je hebt vergist!!!!
@Isabella, herkenbare situatie. Toen ex en ik bij elkaar kwamen had ik actief gewerkt (met haptonoom), en hij had eigenlijk niets gedaan maar bedacht dat hij het allemaal wel had opgelost en er klaar voor was. Leerpuntje dus voor ons, daar geen genoegen mee nemen
Hoe heeft jouw ex het nu dan geeindigd?
Ik moet zeggen, alle eer aan ex hier, hij is altijd lief en respectvol gebleven.
Gisteren een ontzettend leuke avond gehad en ook nog even met die vrienden besproken. Merk dat ik echt zenuwen heb voor dit weekend.. Maar goede aanpak bedacht en ga t gewoon laten gebeuren, ach, het gaat vanzelf voorbij
@Isabella, herkenbare situatie. Toen ex en ik bij elkaar kwamen had ik actief gewerkt (met haptonoom), en hij had eigenlijk niets gedaan maar bedacht dat hij het allemaal wel had opgelost en er klaar voor was. Leerpuntje dus voor ons, daar geen genoegen mee nemen
Hoe heeft jouw ex het nu dan geeindigd?
Ik moet zeggen, alle eer aan ex hier, hij is altijd lief en respectvol gebleven.
Gisteren een ontzettend leuke avond gehad en ook nog even met die vrienden besproken. Merk dat ik echt zenuwen heb voor dit weekend.. Maar goede aanpak bedacht en ga t gewoon laten gebeuren, ach, het gaat vanzelf voorbij
vrijdag 12 april 2013 11:09
@VD is dat wel zo? Had ik niet meer mezelf moeten beschermen? Hoe kan je weloverwogen voor een liefde kiezen die dus geen liefde is? Duurt het allemaal niet te lang?
Snap dat je zenuwen hebt voor dit weekend zou ik ook hebben maar vergeet niet dat je een stuk sterker bent dan de laatste keer dat je hem hebt gezien.
Snap dat je zenuwen hebt voor dit weekend zou ik ook hebben maar vergeet niet dat je een stuk sterker bent dan de laatste keer dat je hem hebt gezien.
vrijdag 12 april 2013 11:54
I know, lief dat je me eraan herinnert
Ik vind het gewoon heel moeilijk dat hij zich zorgen maakt (en terecht ook hoor, want tot een paar dagen terug voelde ik me ruk) Weet niet zo goed wat ik met dat soort aardigheid aanmoet.
Je koos er weloverwogen voor omdat je dacht dat het wel echte liefde kon worden! En het moeilijke daaraan is dat je nu je afvraagt of je er terecht in geloofde. Maar weet je. You'll never know. Dus je kunt je heel erg lang afvragen of je toen de juiste beslissingen hebt genomen, maar je kunt ook denken: ok, ik geloofde er toen in, ik geloofde in die liefde en het was het sowieso waard, wat de uitkomst ook is. Want voor mij was het echte liefde. Ik vind nog steeds mooi als mensen ergens vol voor kunnen gaan (al vraag ik me wel eens af of ik dat ooit nog echt zou kunnen..)
Ik vind het gewoon heel moeilijk dat hij zich zorgen maakt (en terecht ook hoor, want tot een paar dagen terug voelde ik me ruk) Weet niet zo goed wat ik met dat soort aardigheid aanmoet.
Je koos er weloverwogen voor omdat je dacht dat het wel echte liefde kon worden! En het moeilijke daaraan is dat je nu je afvraagt of je er terecht in geloofde. Maar weet je. You'll never know. Dus je kunt je heel erg lang afvragen of je toen de juiste beslissingen hebt genomen, maar je kunt ook denken: ok, ik geloofde er toen in, ik geloofde in die liefde en het was het sowieso waard, wat de uitkomst ook is. Want voor mij was het echte liefde. Ik vind nog steeds mooi als mensen ergens vol voor kunnen gaan (al vraag ik me wel eens af of ik dat ooit nog echt zou kunnen..)
vrijdag 12 april 2013 12:10
Dat vraag ik me ook af of ik dat ooit nog zal kunnen ergens vol voor gaan en alles van mezelf laten zien. Wil ik dat nog wel? Zo kwetsbaar zijn?
Als ik eerlijk ben heb ik twee weken geleden dat berichtje ook gestuurd (dat ik van hem hield en wilde kijken waar onze liefde ons kan brengen enz.) ook gestuurd zodat hij de deur dicht kon gooien want ik geloofde daarin dat hij dat zou doen. Zeggen dat we elkaar beter niet meer konden zien, liefde over blabla. Dan had hij de deur dicht gedaan en ik geen hoop meer kunnen hebben. Ik kan en wil (nog) zelf die deur niet dicht doen omdat ik het idee heb dat ik dan onze kansen verspil door mijn gebrek aan vertrouwen en te negatief denken. En wat doet hij dan? Een super lief en kwetsbaar berichtje sturen.. Shit!
Ik denk dat je dat soort aardigheid moet nemen zoals het is, aardig bedoeld. Ik weet zeker dat het goed komt van het weekend omdat je zo gegroeid bent en ja misschien voel je je over een paar dagen wel weer ruk maar dat geeft niet het gaat met vallen en opstaan.
Als ik eerlijk ben heb ik twee weken geleden dat berichtje ook gestuurd (dat ik van hem hield en wilde kijken waar onze liefde ons kan brengen enz.) ook gestuurd zodat hij de deur dicht kon gooien want ik geloofde daarin dat hij dat zou doen. Zeggen dat we elkaar beter niet meer konden zien, liefde over blabla. Dan had hij de deur dicht gedaan en ik geen hoop meer kunnen hebben. Ik kan en wil (nog) zelf die deur niet dicht doen omdat ik het idee heb dat ik dan onze kansen verspil door mijn gebrek aan vertrouwen en te negatief denken. En wat doet hij dan? Een super lief en kwetsbaar berichtje sturen.. Shit!
Ik denk dat je dat soort aardigheid moet nemen zoals het is, aardig bedoeld. Ik weet zeker dat het goed komt van het weekend omdat je zo gegroeid bent en ja misschien voel je je over een paar dagen wel weer ruk maar dat geeft niet het gaat met vallen en opstaan.
