Relaties
alle pijlers
Loslaten, mijn verstand kan het maar mijn gevoel niet
zaterdag 22 april 2017 12:55
Na een relatie van 7 jaar ben ik sinds afgelopen november weer vrijgezel. Niet omdat ik niet meer van hem hielt of andersom, niet omdat iemand is vreemdgegaan maar om mijn ex schoonfamilie. Ik voel me aan de ene kant opgelucht maar toch kan ik het niet loslaten, mijn verstand weet prima hoe alles zit en dat ik beter af ben maar hoe krijg ik mijn gevoel mee?
Ik werkte als bijbaan in het plaatselijke café kwam al vaak bij mijn ex over de vloer in verband met zijn zusje, even oud als ik. Mijn ex bleek mij altijd al leuk te vinden maar dit wist ik eigenlijk nooit en zelf had ik er nooit over nagedacht, hij is ook niet erg sociaal alles rondom vrouwen wordt door anderen voor hem geregeld. Nadat een gezamenlijke vriend mijn telefoon had afgepakt, mijn ex zijn nummer erin gezet had en gezegd had met mijn telefoon een berichtje gestuurd te hebben welke gewist was zijn we aan het smssen gegaan (achteraf bleek natuurlijk dat vriend niks gestuurd had maar ons op deze manier met elkaar in contact gebracht heeft). Uiteindelijk na smssen en elkaar zien heeft een vriendin van mij me een soort van in de auto geduwd zodat hij me thuis bracht. (ik had altijd stomme smoezen). Vanaf dit moment is het eigenlijk iets geworden.
Als ik met mijn verstand denk weet ik dat mijn relatie nooit goed gezet heeft maar ik wist niet beter. Elke vrijdag gingen we de eerste jaren naar zijn vrienden waar hij ging blowen en gamen en ik een telefoon kreeg om spelletjes op te doen daar ik echt niets met blowen heb en ook niet met gamen. Toch ging ik altijd braaf mee. Als we naar de bioscoop gingen was dit nooit samen, altijd met een vriend extra. Enkel slapen deden we eigenlijk samen.
Toen na 2 jaar de broer van mijn ex een nieuwe vriendin kreeg ging dit in eerste instantie allemaal prima. Ik kwam bij zijn familie en hoewel ze heel anders waren dan mijn familie deed ik mijn uiterste best erbij te mogen horen en er iets van te maken. De nieuwe vriendin van de broer wilde niets liever dan zsm huisje boompje beestje. Na een jaar woonde ze samen en iets later waren ze zwanger. Prima hartstikke leuk, ik kwam daar over de vloer vroeg altijd naar de zwangerschap, er was voor mijn gevoel niets aan de hand.
Totdat kindje geboren werd en ik dit op Facebook moest lezen en mijn ex dit van zijn beste vriend moest horen die dit dus ook op Facebook had gezien. Ik vond dit niet netjes en ondanks dat ik altijd de kat uit de boom kijk, mezelf wegcijfer en mijn mond houd was ik hier echt een beetje boos om. Ik heb dit dan ook tegen mijn ex gezegd die dit weer tegen zijn vader vertelde. Vader was laaiend op mij wie ik wel niet dacht dat ik was dat ik beslis hoe een ander zijn nieuws verspreid. Ondanks dat ik vrij koppig ben heb ik mijn excuses aangeboden en op kraamvisite geweest.
Na enkele weken kwam schoonzus in het ziekenhuis terecht
met vage klachten ik berichtte haar hoe het met haar was en of ik iets kon doen. Uit het niets kreeg ik terug wie ik wel niet dacht wie ik was en een hele lading ellende over mij heen, ik was me van geen kwaad bewust maar hier wel klaar mee. Ik heb toen ook gezegd dat ik hier niet van gediend was en me niet zo laat behandelen daar ik dacht gewoon goed te doen. Achteraf bleek dat mijn ex zijn broer en dus vriend van schoonzus met andere vrouw in het dorp appte of vreemdging en daar nogal ophef over was echter wist ik hier niets vanaf.
Vanaf dit moment is het eigenlijk van kwaad tot erger geworden, schoonzus begon in de familie te stoken. Het eerste moment waar mij dit pijnlijk duidelijk werd was toen ik hoorde dat schoonzussen met schoonmoeder en ‘schoontantes’ een lang weekend op stedentrip gingen. Ik wist van niets. Overal op mijn telefoon gekeken of ik iets gemist had, mijn ex gevraagd maar die wist ook van niets. Ik vond dit bijzonder, waarom was ik niet gevraagd terwijl ik altijd op visite kwam bij schoonmoeder en ik dacht dat ze me een leuke meid vond. Naar mijn idee was er maar een manier om hier achter te komen, ik had ex gezegd dat ik verhaal ging halen en ben er naartoe gereden. Toen ik aankwam was mijn ex er al en het eerste wat gezegd was is ‘doe normaal tegen mn ma’. Ik vond dit vrij bijzonder, ik ben niet iemand die gelijk in de aanval gaat of iemand uitkaffert, ik wilde gewoon verhaal halen en heb dan ook gevraagd waarom ik niet gevraagd was. De reden was heel simpel schoonzus en ik konden het samen niet vinden, schoonzus had gezorgd dat ze oma was geworden en ik niet daarom de keuze voor haar.
Daar kreeg ik de deksel op mijn neus, ik was toen 20 zat op school en was helemaal niet toe aan kinderen. Daarnaast slikt mijn ex medicijnen welke mogelijk invloed konden hebben op een kinderwens. Hierna heb ik besloten enkel met feestdagen en feestelijke gelegenheden naar schoonmoeder te gaan.
Toen een tijd later schoonmoeder opnieuw trouwde werd ik door mijn schoonzusje (waar ik wel goed contact mee had) gevraagd om bruidsmeisje te zijn want alle tantes schoonzus en zei waren bruidsmeisje. Hierbij werd gezegd dat het anders zo gek over zou komen voor andere gasten en voor de foto. Dit laatste zinnetje schoot bij mij in het verkeerde keelgat en ik ben dan ook zo dwars geweest te zeggen dat ik meeging als vriendin van maar niet als bruidsmeisje op deze manier. Dit was de fantastische manier om mij te pakken, er werden vele afspraken gemaakt in bruidswinkels maar ik was geen bruidsmeisje dus mocht niet mee, ieder moest in dezelfde soort jurk enzovoort. Op de dag zelf was ik stijf van de zenuwen want inmiddels waren alle ‘schoontantes’ ook zo ver dat op 1 na ze niet meer tegen mij praatte. Het was zo geregeld dat de vrouwen al op locatie waren en de mannen zelf met elkaar kwamen in een stoere wagen. Je raad het al, ik was geen bruidsmeisje en geen man dus kon zelf komen. Tijdens de ceremonie was de voorste bank voor de bruidsmeisjes en de ander voorste bank voor eerste familie. Ik was naast mijn ex gaan zitten maar werd door zijn broer een rij naar achter gezet, hier zat ik dan alleen. Vervolgens kwam de fotoronde, iedereen ging met zijn alle en samen op de foto. De ceremonie was in de tuin 30 graden en ik stik van de hooikoorts dus had een zonnebril op. Omdat ik zo over stuur was dat ik alleen moest zitten tijdens de ceremonie zat ik stiekem te huilen achter mijn zonnebril. Je kunt dus wel raden hoe mijn ogen eruit zagen als ik mijn bril af zou doen. Van de tantes moest mijn zonnebril af dit zou er niet uitzien op een foto. Ik gaf aan dat ik hooikoorts heb en dat dit er echt niet uit zou zien. Toch moest dit en heb ik mijn bril afgezet, de tantes lachte de andere daggasten waren zichtbaar geschrokken hoe ik eruit zag.
Na de ceremonie was een feest op een andere locatie, mijn ex ging met de familie met het bruidsvervoer om het zo maar te noemen mee en ik kon er alleen achteraan rijden. Ik ben naar huis gereden omdat ik het niet meer aan kon. Niemand behalve mijn ex had in de gaten dat ik er tussenuit geknepen was. Mijn moeder was zo over stuur dat ze mijn ex opgebeld heeft dat ik veilig thuis was gekomen en waar die het lef vandaan haalde mij zo als ‘stront’ te laten behandelen. Hierop is hij naar mijn huis gekomen heeft me opgehaald en heeft ’s avonds voor me gezorgd op het feest.
Als huwelijkscadeau bleek mijn schoonzus geregeld te hebben om 10 dagen naar het buitenland op vakantie te gaan, wij dachten dat dit cadeau voor het bruidspaar was. Later bleek dat dit om het gehele gezin ging. Uiteindelijk zijn ik en mijn ex een weekend gekomen. Schoonzus was superchagrijnig en schoonmoeder deed aardig tegen me. Ik was zo blij, ik zag eindelijk weer een lichtpuntje. Toen we in Nederland waren was dit snel voorbij want er werd niet meer tegen mij gepraat door mijn schoonmoeder en het was weer dik aan tussen schoonzus en schoonmoeder.
Met Moederdag sloofde ik mijzelf altijd uit, je wil er zo graag bijhoren dus doet alles om dat te mogen. Ik zelf ben redelijk creatief. Ik had dan ook voor schoonoma dan ook een week geknutseld op een mooi cadeau. Mijn ex wist dit. Op Moederdag zou ik opgehaald worden, ik zat in mijn mooiste jurkje, haar opgestoken en helemaal in de make up te wachten. Mijn ex kwam maar niet en kwam maar niet, van 10 uur tot 3 uur heb ik gewacht, gebeld geappt maar kon hem niet bereiken. Toen ik met mijn moeder, die zich inmiddels opvrat, een rondje ging wandelen kwam ik mijn ex tegen en gaf ik aan dat hij naar mijn huis kon komen om ook voor mijn moeder nog ‘moederdag’ te vieren, sarcastisch. Ik vroeg waar hij geweest was en dat ik al vanaf 10 uur op hem wachtte. Hij had, zoals hij aangaf, met zijn familie besloten dat het beter was zonder mij Moederdag te vieren maar hij had mij hier over vergeten in te lichten. Daar zat ik dan met mijn potje waar ik een week aan gewerkt had. Zo boos, zo teleurgesteld dat mijn moeder het potje heeft gepakt en kapot heeft gegooid voor zijn neus. Mijn moeder is hierop de volgende dag naar hem toe geweest om haar excuses te maken dat ze zich zo liet gaan.
Dan was er nog schoonvader die altijd nog schoonmoeder, ondanks dat ze gescheiden zijn en schoonmoeder opnieuw getrouwd is, schoonmoeder hoog in het vaandel houdt en gelijk geeft.
Schoonvader is een man met twee gezichten. Hij doet altijd al naar de buitenwereld of hij de wereld aankan, patserig, grote mond een echte betweter en super sociaal. Iedereen die hem ontmoet of vaag kent denkt wat een toffe peer. Thuis is dit helaas heel anders, hij zit vaak thuis te huilen, vaak heb ik het idee dat hij verdriet verdrinkt daar de wijn niet aan te slepen is. Mijn ex woonde bij zijn schoonvader. Schoonvader verplichtte hem erg veel rondom familie zoals elke week langs opa, gezamenlijk eten alle verjaardagen af enzovoort. Zelf vond ik dit altijd lastig omdat ik thuis erg vrij wordt gelaten in deze dingen. Je bent volwassen en hebt zelf wel het fatsoen te weten wanneer je bij iemand langs moet gaan en wanneer je die behoefte niet hebt. Hij moest dan ook verplicht bij mijn schoonzus langs op haar verjaardag en bij haar komen eten als vader op zakenreis is. Iets waar ik me totaal niet in kon vinden daar ze zo lelijk tegen mij doet. De regel was echter altijd, als je op je eigen gaat mag je eigen beslissingen nemen leef je in het huis van een ander gelden die regels.
Ik wist al een tijd zeker dat mijn ex iets voor mij achterhielt, toen ik na heel lang zeuren uiteindelijk de relatie heb verbroken omdat er iets was wat ik niet vertrouwde kwam het hoge woord eruit. Schoonpa is homo maar mag vanwege kleinkinderen en ouders van schoonpa niet uit de kast komen. Ik vond dit belachelijk, we leven in een tijd dat dit gewoon geaccepteerd wordt dus waarom je eigen geluk in de weg zitten? Wel vond ik dit zijn eigen keuze dus heb dit gerespecteerd en dit nooit naar buiten gebracht en mijn ex hierin gesteund daar hij het hier erg moeilijk mee had.
Er gingen echter de laatste jaren steeds meer gekke dingen opvallen. Zo sliep ik bij mijn ex en was hij naar de toilet, hij kwam vervolgens niet meer terug. Nadat ik heel het huis de tuin garage en auto doorzocht had kwam zijn zusje thuis. Ik legde haar het verhaal uit en ze liep regelrecht naar schoonvaders kamer, daar lag hij naast zijn vader in bed te slapen. Ik vond dit vreemd daar ik vind dat als je 30 bent dit erg ongebruikelijk is. De volgende dag heb ik hem hier ook mee geconfronteerd ik mocht er echter tegen niemand ooit iets van zeggen en hij werd erg boos dat dit was gebeurd en ik hier verhaal van wilde. We hebben het toen eigenlijk in de doofpot gestopt.
De oudste broer van mijn ex, vrijgezel, kwam weer tijdelijk thuis wonen. In mijn ex zijn familie zijn ze erg open opgevoed. De broer kwam dan ook gewoon mijn ex zijn kamer op als ik er sliep en niets aan had. Ik heb mijn ex aangegeven dat ik dit niet fijn vond en gevraagd of hij dit zijn broer wilde zeggen. Er veranderde helaas niets en ik voelde me steeds ongemakkelijker. Toen ik de vorige ex vriendin van mijn zwager sprak, sprak ze me ineens aan over het feit dat broer x weer thuis woonde. Ik gaf aan dat dit klopte waarop zei aangaf dat ik maar moest uitkijken daar zei haarzelf altijd door hem bespied voelde. Daarnaast gaf ze aan hem ook meerdere malen betrapt te hebben dat hij toekeek als ze seks had door het deurruitje (er zat een glasruitje boven de deur). Ze gaf aan dit meerdere malen besproken te hebben met haar ex en dus de broer van mijn ex en dat dit weggelachen werd.
Mijn schoonvader was veel weg voor zijn werk als hij terug kwam nam hij altijd cadeaus mee, heel lief natuurlijk. Mijn schoonzussen kregen dan echter een doos van Rituals bijvoorbeeld en ik 1 fles. Ik weet dat ik blij moet zijn dat ik iets krijg en bedankte hem hier ook altijd netjes voor. Toch vond ik het niet fijn te weten dat ik altijd minder kreeg dan de andere 2. Als ik dit aankaartte bij mijn ex werd hij boos, je moet blij zijn dat je iets krijgt was zijn antwoord. Dit is natuurlijk wel zo maar toch voelde ik me er niet fijn bij.
Wel was ik er via via achtergekomen waarom mijn schoonzus zo werd voorgetrokken. Haar vriend, de broer van mijn ex dus, ging nogal eens vreemd. Om dit weer te lijmen gaf schoonpa dinerbonnen en weekendjes weg omdat het zonde zou zijn voor de kinderen als de ouders zouden scheiden. Wat schoonvader niet weet is dat ze hier zelf ook nogal een handje van had en haar toenmalige beste vriendin heeft verteld dat het bij kind 2 niet zeker was of het wel van hem was. Ik kan dit verder niet bewijzen dus kan hier verder niets mee. Als ik het aan mijn ex aangaf werd hij boos dat andere mensen zich niet met hun leven moesten bemoeien.
Omdat ons altijd was voorgehouden dat als we een eigen plekje hadden we onze eigen beslissingen mochten nemen en het zo eigenlijk niet langer meer kon hadden we een huis gekocht. Hier moest alles aan gebeuren. Na 10 maanden klussen waarbij ex nergens zin in had trouwde zijn zusje ik was stik zenuwachtig en eigenlijk herhaalde het voorval op bruiloft moeder zich weer. Het gehele gezin kwam samen aan en ik en ex kwamen alleen. Tijdens de ceremonie was voorin geen plaats voor ons gereserveerd. Toen meerdere mensen aandrongen dat wij als familie toch echt voorin moesten zitten zijn we opgestaan. Ex schoonvader gaf aan waar we moesten gaan zitten, geen flauw idee dat hij ons op de trouwbank voor het bruidspaar had geplaatst. De trouwambtenaar wees ons hierop en ik kon wel door de grond zakken van ellende. Wel was ik blij dat mijn ex samen met me bleef maar dit duurde niet lang, na het eten tijdens het feest heeft die heel de avond bij schoonfamilie gestaan en mij alleen laten lopen. Toen mijn ex schoonzus zijn blouse begon los te knopen en tegen hem aan begon te dansen was voor mij de maat vol, ik ben naar huis gelopen.
De week erop hebben we alles uitgepraat hij hielt van mij ik van hem maar hoe moet het nu verder, ik wil ook trouwen maar mijn bruiloft zou verpest worden van de zenuwen die ik heb om zijn familie. Ik wil ook kindjes maar mijn kindjes zouden nooit zo fantastisch zijn als van mijn schoonzus en daarbij kan ik moeilijk in eenzelfde dorp schoonouders negeren zeker niet met kindjes. We zouden er rustig paar weken over denken en misschien maar eens met zijn alle om de tafel moeten gaan om alles eens uit te praten daar we elkaar niet kwijt wilde. Dit was zaterdag afgesproken, maandag bleek mijn ex achter mijn rug naar de hypotheekadviseur te zijn gegaan. Daar kreeg hij groen licht dat hij het alleen kon lenen en op woensdag wilde hij mij spreken. Het enige wat hij kon zeggen is dat het uit was en wat mijn mogelijkheden waren met het huis. Als ik wilde dat het aan bleef moest ik me erbij neerleggen dat mijn ex 1x per week bij moeder ging eten 1x per week bij vader 1x per week bij schoonzus en meerdere malen in de week bij familie op visite als ik niet meeging zag ik hem dus vrijwel niet. Ik ben weggelopen en heb aangegeven mijn eigen advies te gaan inwinnen. Toen ik wegliep kreeg ik al 5 appjes dat dit niet de bedoeling was en dat hij mij zo miste hierop heb ik aangegeven dat ik geen jojo ben en dat hij zijn beslissing genomen had.
De weken erop heeft hij mij meerdere malen huilend ergens opgewacht snachts als ik terug kwam uit het cafe of een verjaardag maar ik kan het gewoon niet meer.
Als ik een opsomming geef van de afgelopen 7 jaar:
- Hij blowde, wat ik afkeurde en hij vervolgens stiekem ging doen
- Hij gokte, hij mocht dit van mij met losgeld wat in zijn portemonee zat maar dit bleek veel meer te zijn dan ik wist
- Hij kwam nooit voor me op bij vrienden of familie
- had nooit zin om samen iets met mij te doen hij wilde enkel met vrienden op pad, we konden het samen gewoon niet gezellig hebben op een filmpje op de bank of in de bios na.
- Ik mocht niets weten, ook niet hoeveel spaargeld hij bezat (wel makkelijk als je een huis koopt) of wat hij verdiende dit gaat mij volgens zijn vader niets aan
- Op zondag moest hij met mij eten samen de laatste 2 jaar en eigenlijk was het altijd iets waarbij we in de auto konden blijven en ik binnen een half uur weer thuis was.
- In het nieuwe huis was hij absoluut niet geïnteresseerd hij zegt het overgenomen te hebben omdat ik anders in de problemen zou komen. Dit is niet het geval, ik had het graag zelf gekocht.
Het voelt voor mij zo oneerlijk, hij heeft het huis, waar ik zo gek op was en helemaal naar mijn smaak heb verbouwd het spaargeld wat ik erin heb gestopt en ik zit weer thuis op de bank. Het huis was bijna af. Ik voel me naïef en gebruikt, gebruikt in de zin van bedankt voor de hulp met verbouwen en de sponsering nu is het bijna af dus kan ik het zelf wel.
Het vreet aan me als hij uitgaat dat ik steeds denk dat hij een vriendin krijgt en dan alles heeft. Ik kom hem en zijn familie wekelijks tegen en het lijkt ook niet te stoppen met het getreiter. Dit gaat van met de auto net langs mij rijden waardoor ik net niet geraakt wordt naar wijnglazen in het cafe uit mijn handen slaan. Niet door mijn ex, maar door zijn familie.
Eigenlijk kan ik niets bedenken waarom ik het 7 jaar met hem uithielt behalve dat het vertrouwd was en gezellig in de vriendengroep. Maar toch krijg ik met geen mogelijkheid mijn gevoel mee. Ik weet dat ik veel beter af ben, mijn verstand weet het allemaal, maar dat gevoel… ik had het al zo uitgestippeld, trouwen kindjes enzovoort en nu zit ik weer thuis op de bank.
Ik gun hem op een of andere manier niets, ik deed altijd alles voor hem en andersom niets hij mag geen vriendin meer hebben hij verdient het niet om iemand te hebben. Ik kijk naar nieuwe vrienden van hem op facebook, ergens wil ik niet weten wat hij uitspookt maar ergens weer wel en het stopt gewoon niet.
Sorry voor het lange verhaal, ik hoop dat het van me afschrijven me helpt. Ik zal vast punten zijn vergeten maar wilde het graag kwijt.
Ik werkte als bijbaan in het plaatselijke café kwam al vaak bij mijn ex over de vloer in verband met zijn zusje, even oud als ik. Mijn ex bleek mij altijd al leuk te vinden maar dit wist ik eigenlijk nooit en zelf had ik er nooit over nagedacht, hij is ook niet erg sociaal alles rondom vrouwen wordt door anderen voor hem geregeld. Nadat een gezamenlijke vriend mijn telefoon had afgepakt, mijn ex zijn nummer erin gezet had en gezegd had met mijn telefoon een berichtje gestuurd te hebben welke gewist was zijn we aan het smssen gegaan (achteraf bleek natuurlijk dat vriend niks gestuurd had maar ons op deze manier met elkaar in contact gebracht heeft). Uiteindelijk na smssen en elkaar zien heeft een vriendin van mij me een soort van in de auto geduwd zodat hij me thuis bracht. (ik had altijd stomme smoezen). Vanaf dit moment is het eigenlijk iets geworden.
Als ik met mijn verstand denk weet ik dat mijn relatie nooit goed gezet heeft maar ik wist niet beter. Elke vrijdag gingen we de eerste jaren naar zijn vrienden waar hij ging blowen en gamen en ik een telefoon kreeg om spelletjes op te doen daar ik echt niets met blowen heb en ook niet met gamen. Toch ging ik altijd braaf mee. Als we naar de bioscoop gingen was dit nooit samen, altijd met een vriend extra. Enkel slapen deden we eigenlijk samen.
Toen na 2 jaar de broer van mijn ex een nieuwe vriendin kreeg ging dit in eerste instantie allemaal prima. Ik kwam bij zijn familie en hoewel ze heel anders waren dan mijn familie deed ik mijn uiterste best erbij te mogen horen en er iets van te maken. De nieuwe vriendin van de broer wilde niets liever dan zsm huisje boompje beestje. Na een jaar woonde ze samen en iets later waren ze zwanger. Prima hartstikke leuk, ik kwam daar over de vloer vroeg altijd naar de zwangerschap, er was voor mijn gevoel niets aan de hand.
Totdat kindje geboren werd en ik dit op Facebook moest lezen en mijn ex dit van zijn beste vriend moest horen die dit dus ook op Facebook had gezien. Ik vond dit niet netjes en ondanks dat ik altijd de kat uit de boom kijk, mezelf wegcijfer en mijn mond houd was ik hier echt een beetje boos om. Ik heb dit dan ook tegen mijn ex gezegd die dit weer tegen zijn vader vertelde. Vader was laaiend op mij wie ik wel niet dacht dat ik was dat ik beslis hoe een ander zijn nieuws verspreid. Ondanks dat ik vrij koppig ben heb ik mijn excuses aangeboden en op kraamvisite geweest.
Na enkele weken kwam schoonzus in het ziekenhuis terecht
met vage klachten ik berichtte haar hoe het met haar was en of ik iets kon doen. Uit het niets kreeg ik terug wie ik wel niet dacht wie ik was en een hele lading ellende over mij heen, ik was me van geen kwaad bewust maar hier wel klaar mee. Ik heb toen ook gezegd dat ik hier niet van gediend was en me niet zo laat behandelen daar ik dacht gewoon goed te doen. Achteraf bleek dat mijn ex zijn broer en dus vriend van schoonzus met andere vrouw in het dorp appte of vreemdging en daar nogal ophef over was echter wist ik hier niets vanaf.
Vanaf dit moment is het eigenlijk van kwaad tot erger geworden, schoonzus begon in de familie te stoken. Het eerste moment waar mij dit pijnlijk duidelijk werd was toen ik hoorde dat schoonzussen met schoonmoeder en ‘schoontantes’ een lang weekend op stedentrip gingen. Ik wist van niets. Overal op mijn telefoon gekeken of ik iets gemist had, mijn ex gevraagd maar die wist ook van niets. Ik vond dit bijzonder, waarom was ik niet gevraagd terwijl ik altijd op visite kwam bij schoonmoeder en ik dacht dat ze me een leuke meid vond. Naar mijn idee was er maar een manier om hier achter te komen, ik had ex gezegd dat ik verhaal ging halen en ben er naartoe gereden. Toen ik aankwam was mijn ex er al en het eerste wat gezegd was is ‘doe normaal tegen mn ma’. Ik vond dit vrij bijzonder, ik ben niet iemand die gelijk in de aanval gaat of iemand uitkaffert, ik wilde gewoon verhaal halen en heb dan ook gevraagd waarom ik niet gevraagd was. De reden was heel simpel schoonzus en ik konden het samen niet vinden, schoonzus had gezorgd dat ze oma was geworden en ik niet daarom de keuze voor haar.
Daar kreeg ik de deksel op mijn neus, ik was toen 20 zat op school en was helemaal niet toe aan kinderen. Daarnaast slikt mijn ex medicijnen welke mogelijk invloed konden hebben op een kinderwens. Hierna heb ik besloten enkel met feestdagen en feestelijke gelegenheden naar schoonmoeder te gaan.
Toen een tijd later schoonmoeder opnieuw trouwde werd ik door mijn schoonzusje (waar ik wel goed contact mee had) gevraagd om bruidsmeisje te zijn want alle tantes schoonzus en zei waren bruidsmeisje. Hierbij werd gezegd dat het anders zo gek over zou komen voor andere gasten en voor de foto. Dit laatste zinnetje schoot bij mij in het verkeerde keelgat en ik ben dan ook zo dwars geweest te zeggen dat ik meeging als vriendin van maar niet als bruidsmeisje op deze manier. Dit was de fantastische manier om mij te pakken, er werden vele afspraken gemaakt in bruidswinkels maar ik was geen bruidsmeisje dus mocht niet mee, ieder moest in dezelfde soort jurk enzovoort. Op de dag zelf was ik stijf van de zenuwen want inmiddels waren alle ‘schoontantes’ ook zo ver dat op 1 na ze niet meer tegen mij praatte. Het was zo geregeld dat de vrouwen al op locatie waren en de mannen zelf met elkaar kwamen in een stoere wagen. Je raad het al, ik was geen bruidsmeisje en geen man dus kon zelf komen. Tijdens de ceremonie was de voorste bank voor de bruidsmeisjes en de ander voorste bank voor eerste familie. Ik was naast mijn ex gaan zitten maar werd door zijn broer een rij naar achter gezet, hier zat ik dan alleen. Vervolgens kwam de fotoronde, iedereen ging met zijn alle en samen op de foto. De ceremonie was in de tuin 30 graden en ik stik van de hooikoorts dus had een zonnebril op. Omdat ik zo over stuur was dat ik alleen moest zitten tijdens de ceremonie zat ik stiekem te huilen achter mijn zonnebril. Je kunt dus wel raden hoe mijn ogen eruit zagen als ik mijn bril af zou doen. Van de tantes moest mijn zonnebril af dit zou er niet uitzien op een foto. Ik gaf aan dat ik hooikoorts heb en dat dit er echt niet uit zou zien. Toch moest dit en heb ik mijn bril afgezet, de tantes lachte de andere daggasten waren zichtbaar geschrokken hoe ik eruit zag.
Na de ceremonie was een feest op een andere locatie, mijn ex ging met de familie met het bruidsvervoer om het zo maar te noemen mee en ik kon er alleen achteraan rijden. Ik ben naar huis gereden omdat ik het niet meer aan kon. Niemand behalve mijn ex had in de gaten dat ik er tussenuit geknepen was. Mijn moeder was zo over stuur dat ze mijn ex opgebeld heeft dat ik veilig thuis was gekomen en waar die het lef vandaan haalde mij zo als ‘stront’ te laten behandelen. Hierop is hij naar mijn huis gekomen heeft me opgehaald en heeft ’s avonds voor me gezorgd op het feest.
Als huwelijkscadeau bleek mijn schoonzus geregeld te hebben om 10 dagen naar het buitenland op vakantie te gaan, wij dachten dat dit cadeau voor het bruidspaar was. Later bleek dat dit om het gehele gezin ging. Uiteindelijk zijn ik en mijn ex een weekend gekomen. Schoonzus was superchagrijnig en schoonmoeder deed aardig tegen me. Ik was zo blij, ik zag eindelijk weer een lichtpuntje. Toen we in Nederland waren was dit snel voorbij want er werd niet meer tegen mij gepraat door mijn schoonmoeder en het was weer dik aan tussen schoonzus en schoonmoeder.
Met Moederdag sloofde ik mijzelf altijd uit, je wil er zo graag bijhoren dus doet alles om dat te mogen. Ik zelf ben redelijk creatief. Ik had dan ook voor schoonoma dan ook een week geknutseld op een mooi cadeau. Mijn ex wist dit. Op Moederdag zou ik opgehaald worden, ik zat in mijn mooiste jurkje, haar opgestoken en helemaal in de make up te wachten. Mijn ex kwam maar niet en kwam maar niet, van 10 uur tot 3 uur heb ik gewacht, gebeld geappt maar kon hem niet bereiken. Toen ik met mijn moeder, die zich inmiddels opvrat, een rondje ging wandelen kwam ik mijn ex tegen en gaf ik aan dat hij naar mijn huis kon komen om ook voor mijn moeder nog ‘moederdag’ te vieren, sarcastisch. Ik vroeg waar hij geweest was en dat ik al vanaf 10 uur op hem wachtte. Hij had, zoals hij aangaf, met zijn familie besloten dat het beter was zonder mij Moederdag te vieren maar hij had mij hier over vergeten in te lichten. Daar zat ik dan met mijn potje waar ik een week aan gewerkt had. Zo boos, zo teleurgesteld dat mijn moeder het potje heeft gepakt en kapot heeft gegooid voor zijn neus. Mijn moeder is hierop de volgende dag naar hem toe geweest om haar excuses te maken dat ze zich zo liet gaan.
Dan was er nog schoonvader die altijd nog schoonmoeder, ondanks dat ze gescheiden zijn en schoonmoeder opnieuw getrouwd is, schoonmoeder hoog in het vaandel houdt en gelijk geeft.
Schoonvader is een man met twee gezichten. Hij doet altijd al naar de buitenwereld of hij de wereld aankan, patserig, grote mond een echte betweter en super sociaal. Iedereen die hem ontmoet of vaag kent denkt wat een toffe peer. Thuis is dit helaas heel anders, hij zit vaak thuis te huilen, vaak heb ik het idee dat hij verdriet verdrinkt daar de wijn niet aan te slepen is. Mijn ex woonde bij zijn schoonvader. Schoonvader verplichtte hem erg veel rondom familie zoals elke week langs opa, gezamenlijk eten alle verjaardagen af enzovoort. Zelf vond ik dit altijd lastig omdat ik thuis erg vrij wordt gelaten in deze dingen. Je bent volwassen en hebt zelf wel het fatsoen te weten wanneer je bij iemand langs moet gaan en wanneer je die behoefte niet hebt. Hij moest dan ook verplicht bij mijn schoonzus langs op haar verjaardag en bij haar komen eten als vader op zakenreis is. Iets waar ik me totaal niet in kon vinden daar ze zo lelijk tegen mij doet. De regel was echter altijd, als je op je eigen gaat mag je eigen beslissingen nemen leef je in het huis van een ander gelden die regels.
Ik wist al een tijd zeker dat mijn ex iets voor mij achterhielt, toen ik na heel lang zeuren uiteindelijk de relatie heb verbroken omdat er iets was wat ik niet vertrouwde kwam het hoge woord eruit. Schoonpa is homo maar mag vanwege kleinkinderen en ouders van schoonpa niet uit de kast komen. Ik vond dit belachelijk, we leven in een tijd dat dit gewoon geaccepteerd wordt dus waarom je eigen geluk in de weg zitten? Wel vond ik dit zijn eigen keuze dus heb dit gerespecteerd en dit nooit naar buiten gebracht en mijn ex hierin gesteund daar hij het hier erg moeilijk mee had.
Er gingen echter de laatste jaren steeds meer gekke dingen opvallen. Zo sliep ik bij mijn ex en was hij naar de toilet, hij kwam vervolgens niet meer terug. Nadat ik heel het huis de tuin garage en auto doorzocht had kwam zijn zusje thuis. Ik legde haar het verhaal uit en ze liep regelrecht naar schoonvaders kamer, daar lag hij naast zijn vader in bed te slapen. Ik vond dit vreemd daar ik vind dat als je 30 bent dit erg ongebruikelijk is. De volgende dag heb ik hem hier ook mee geconfronteerd ik mocht er echter tegen niemand ooit iets van zeggen en hij werd erg boos dat dit was gebeurd en ik hier verhaal van wilde. We hebben het toen eigenlijk in de doofpot gestopt.
De oudste broer van mijn ex, vrijgezel, kwam weer tijdelijk thuis wonen. In mijn ex zijn familie zijn ze erg open opgevoed. De broer kwam dan ook gewoon mijn ex zijn kamer op als ik er sliep en niets aan had. Ik heb mijn ex aangegeven dat ik dit niet fijn vond en gevraagd of hij dit zijn broer wilde zeggen. Er veranderde helaas niets en ik voelde me steeds ongemakkelijker. Toen ik de vorige ex vriendin van mijn zwager sprak, sprak ze me ineens aan over het feit dat broer x weer thuis woonde. Ik gaf aan dat dit klopte waarop zei aangaf dat ik maar moest uitkijken daar zei haarzelf altijd door hem bespied voelde. Daarnaast gaf ze aan hem ook meerdere malen betrapt te hebben dat hij toekeek als ze seks had door het deurruitje (er zat een glasruitje boven de deur). Ze gaf aan dit meerdere malen besproken te hebben met haar ex en dus de broer van mijn ex en dat dit weggelachen werd.
Mijn schoonvader was veel weg voor zijn werk als hij terug kwam nam hij altijd cadeaus mee, heel lief natuurlijk. Mijn schoonzussen kregen dan echter een doos van Rituals bijvoorbeeld en ik 1 fles. Ik weet dat ik blij moet zijn dat ik iets krijg en bedankte hem hier ook altijd netjes voor. Toch vond ik het niet fijn te weten dat ik altijd minder kreeg dan de andere 2. Als ik dit aankaartte bij mijn ex werd hij boos, je moet blij zijn dat je iets krijgt was zijn antwoord. Dit is natuurlijk wel zo maar toch voelde ik me er niet fijn bij.
Wel was ik er via via achtergekomen waarom mijn schoonzus zo werd voorgetrokken. Haar vriend, de broer van mijn ex dus, ging nogal eens vreemd. Om dit weer te lijmen gaf schoonpa dinerbonnen en weekendjes weg omdat het zonde zou zijn voor de kinderen als de ouders zouden scheiden. Wat schoonvader niet weet is dat ze hier zelf ook nogal een handje van had en haar toenmalige beste vriendin heeft verteld dat het bij kind 2 niet zeker was of het wel van hem was. Ik kan dit verder niet bewijzen dus kan hier verder niets mee. Als ik het aan mijn ex aangaf werd hij boos dat andere mensen zich niet met hun leven moesten bemoeien.
Omdat ons altijd was voorgehouden dat als we een eigen plekje hadden we onze eigen beslissingen mochten nemen en het zo eigenlijk niet langer meer kon hadden we een huis gekocht. Hier moest alles aan gebeuren. Na 10 maanden klussen waarbij ex nergens zin in had trouwde zijn zusje ik was stik zenuwachtig en eigenlijk herhaalde het voorval op bruiloft moeder zich weer. Het gehele gezin kwam samen aan en ik en ex kwamen alleen. Tijdens de ceremonie was voorin geen plaats voor ons gereserveerd. Toen meerdere mensen aandrongen dat wij als familie toch echt voorin moesten zitten zijn we opgestaan. Ex schoonvader gaf aan waar we moesten gaan zitten, geen flauw idee dat hij ons op de trouwbank voor het bruidspaar had geplaatst. De trouwambtenaar wees ons hierop en ik kon wel door de grond zakken van ellende. Wel was ik blij dat mijn ex samen met me bleef maar dit duurde niet lang, na het eten tijdens het feest heeft die heel de avond bij schoonfamilie gestaan en mij alleen laten lopen. Toen mijn ex schoonzus zijn blouse begon los te knopen en tegen hem aan begon te dansen was voor mij de maat vol, ik ben naar huis gelopen.
De week erop hebben we alles uitgepraat hij hielt van mij ik van hem maar hoe moet het nu verder, ik wil ook trouwen maar mijn bruiloft zou verpest worden van de zenuwen die ik heb om zijn familie. Ik wil ook kindjes maar mijn kindjes zouden nooit zo fantastisch zijn als van mijn schoonzus en daarbij kan ik moeilijk in eenzelfde dorp schoonouders negeren zeker niet met kindjes. We zouden er rustig paar weken over denken en misschien maar eens met zijn alle om de tafel moeten gaan om alles eens uit te praten daar we elkaar niet kwijt wilde. Dit was zaterdag afgesproken, maandag bleek mijn ex achter mijn rug naar de hypotheekadviseur te zijn gegaan. Daar kreeg hij groen licht dat hij het alleen kon lenen en op woensdag wilde hij mij spreken. Het enige wat hij kon zeggen is dat het uit was en wat mijn mogelijkheden waren met het huis. Als ik wilde dat het aan bleef moest ik me erbij neerleggen dat mijn ex 1x per week bij moeder ging eten 1x per week bij vader 1x per week bij schoonzus en meerdere malen in de week bij familie op visite als ik niet meeging zag ik hem dus vrijwel niet. Ik ben weggelopen en heb aangegeven mijn eigen advies te gaan inwinnen. Toen ik wegliep kreeg ik al 5 appjes dat dit niet de bedoeling was en dat hij mij zo miste hierop heb ik aangegeven dat ik geen jojo ben en dat hij zijn beslissing genomen had.
De weken erop heeft hij mij meerdere malen huilend ergens opgewacht snachts als ik terug kwam uit het cafe of een verjaardag maar ik kan het gewoon niet meer.
Als ik een opsomming geef van de afgelopen 7 jaar:
- Hij blowde, wat ik afkeurde en hij vervolgens stiekem ging doen
- Hij gokte, hij mocht dit van mij met losgeld wat in zijn portemonee zat maar dit bleek veel meer te zijn dan ik wist
- Hij kwam nooit voor me op bij vrienden of familie
- had nooit zin om samen iets met mij te doen hij wilde enkel met vrienden op pad, we konden het samen gewoon niet gezellig hebben op een filmpje op de bank of in de bios na.
- Ik mocht niets weten, ook niet hoeveel spaargeld hij bezat (wel makkelijk als je een huis koopt) of wat hij verdiende dit gaat mij volgens zijn vader niets aan
- Op zondag moest hij met mij eten samen de laatste 2 jaar en eigenlijk was het altijd iets waarbij we in de auto konden blijven en ik binnen een half uur weer thuis was.
- In het nieuwe huis was hij absoluut niet geïnteresseerd hij zegt het overgenomen te hebben omdat ik anders in de problemen zou komen. Dit is niet het geval, ik had het graag zelf gekocht.
Het voelt voor mij zo oneerlijk, hij heeft het huis, waar ik zo gek op was en helemaal naar mijn smaak heb verbouwd het spaargeld wat ik erin heb gestopt en ik zit weer thuis op de bank. Het huis was bijna af. Ik voel me naïef en gebruikt, gebruikt in de zin van bedankt voor de hulp met verbouwen en de sponsering nu is het bijna af dus kan ik het zelf wel.
Het vreet aan me als hij uitgaat dat ik steeds denk dat hij een vriendin krijgt en dan alles heeft. Ik kom hem en zijn familie wekelijks tegen en het lijkt ook niet te stoppen met het getreiter. Dit gaat van met de auto net langs mij rijden waardoor ik net niet geraakt wordt naar wijnglazen in het cafe uit mijn handen slaan. Niet door mijn ex, maar door zijn familie.
Eigenlijk kan ik niets bedenken waarom ik het 7 jaar met hem uithielt behalve dat het vertrouwd was en gezellig in de vriendengroep. Maar toch krijg ik met geen mogelijkheid mijn gevoel mee. Ik weet dat ik veel beter af ben, mijn verstand weet het allemaal, maar dat gevoel… ik had het al zo uitgestippeld, trouwen kindjes enzovoort en nu zit ik weer thuis op de bank.
Ik gun hem op een of andere manier niets, ik deed altijd alles voor hem en andersom niets hij mag geen vriendin meer hebben hij verdient het niet om iemand te hebben. Ik kijk naar nieuwe vrienden van hem op facebook, ergens wil ik niet weten wat hij uitspookt maar ergens weer wel en het stopt gewoon niet.
Sorry voor het lange verhaal, ik hoop dat het van me afschrijven me helpt. Ik zal vast punten zijn vergeten maar wilde het graag kwijt.
zaterdag 22 april 2017 13:10
Ik ben er ook niet doorheen gekomen.
Misschien fijn dat je het van je af hebt kunnen schrijven.
Maar meid, november is al even geleden. Het is nu lente, nieuwe ronde, nieuwe kansen!
Zeg tegen jezelf dat het nu klaar is met denken aan alles wat gebeurd is en kijk vooruit. Iedere keer als je weer gaat denken aan hem, zeg tegen jezelf: stop! En kijk vooruit.
En een knuffel!
Ohja: en kom voor jezelf op. Jezelf wegcijferen, pleasen en je mond houden zijn slechte eigenschappen. Voor jezelf en ook voor anderen. Niemand heeft daar wat aan.
Misschien fijn dat je het van je af hebt kunnen schrijven.
Maar meid, november is al even geleden. Het is nu lente, nieuwe ronde, nieuwe kansen!
Zeg tegen jezelf dat het nu klaar is met denken aan alles wat gebeurd is en kijk vooruit. Iedere keer als je weer gaat denken aan hem, zeg tegen jezelf: stop! En kijk vooruit.
En een knuffel!
Ohja: en kom voor jezelf op. Jezelf wegcijferen, pleasen en je mond houden zijn slechte eigenschappen. Voor jezelf en ook voor anderen. Niemand heeft daar wat aan.
zaterdag 22 april 2017 13:18
zaterdag 22 april 2017 13:24
zaterdag 22 april 2017 13:24
Sorry voor de lange tekst haha ik wilde het voor mezelf zo compleet mogelijk schrijven maar snap dat 5 pagina's wel aardig compleet is (hoewel voor mijn idee nog dingen vergeten zijn)
Ik heb 7 jaar een relatie gehad, huis gekocht bijna af en toen uiteindelijk aan de kant gezet voor familie. Ik weet dat ik beter verdien en beter kan en dat ik me opgelucht zou moeten voelen. Maar mijn gevoel gaat niet mee, het is nu al een half jaar geleden en ik word er gek van. Ik blijf er in hangen ook al weet mijn verstand donders goed dat ik het beste af ben nu.
Ik heb 7 jaar een relatie gehad, huis gekocht bijna af en toen uiteindelijk aan de kant gezet voor familie. Ik weet dat ik beter verdien en beter kan en dat ik me opgelucht zou moeten voelen. Maar mijn gevoel gaat niet mee, het is nu al een half jaar geleden en ik word er gek van. Ik blijf er in hangen ook al weet mijn verstand donders goed dat ik het beste af ben nu.
zaterdag 22 april 2017 13:24
zaterdag 22 april 2017 13:31
Toch alles nog even gelezen.
TO, volgens mij mag je blij zijn dat je van die tokkies af bent. In het benauwende dorp.
Hoop dat je qua financiën eea op papier had staan, zodat je je spaargeld terug krijgt. Ga daarvoor vechten als het kan.
En laat het verder achter je.
TO, volgens mij mag je blij zijn dat je van die tokkies af bent. In het benauwende dorp.
Hoop dat je qua financiën eea op papier had staan, zodat je je spaargeld terug krijgt. Ga daarvoor vechten als het kan.
En laat het verder achter je.
Je moet het leven niet te serieus nemen. Je overleeft het toch niet!
zaterdag 22 april 2017 13:53
Ik heb ook niet alles gelezen. Wat ik wel begrijp is dat jij verdrietig bent omdat je het idee hebt dat je ex met alles is overgebleven en jij met niks.
Maar als ik het verhaal zo lees zou je verdrietig moeten zijn waarom je zolang met iets bent doorgegaan waarbij er voor jou niets leuks bij zat. Je verhaal schetst weinig positiefs, hoe komt het dan dat jij dit zo lang geaccepteerd hebt?
Wie wil je zijn als persoon, en wat moet je er voor doen om daar te komen? En wat zoek je wel in een relatie?
Het klinkt soms makkelijk dan t is, maar treiteren is pas echt vervelend als je het je laat raken. Jij weet hoe t zit, laat de rest stikken. Rug recht, en houd je hoofd koel.
Maar als ik het verhaal zo lees zou je verdrietig moeten zijn waarom je zolang met iets bent doorgegaan waarbij er voor jou niets leuks bij zat. Je verhaal schetst weinig positiefs, hoe komt het dan dat jij dit zo lang geaccepteerd hebt?
Wie wil je zijn als persoon, en wat moet je er voor doen om daar te komen? En wat zoek je wel in een relatie?
Het klinkt soms makkelijk dan t is, maar treiteren is pas echt vervelend als je het je laat raken. Jij weet hoe t zit, laat de rest stikken. Rug recht, en houd je hoofd koel.
You're a diamond dear, they can't break you
zaterdag 22 april 2017 13:55
Samenvatting: Onvolwassen ex zonder ruggengraat die het nooit voor TO opnam en zijn familie belangrijker vond, zelfs al waren die zo bekrompen. Er werd niet naar haar omgekeken en ze cijferde zich (teveel) weg.
Uiteindelijk is TO weggegaan (ja toch?) maar is nog steeds verdrietig.
Het is een cliché, maar tijd heelt alle wonden.
Je zegt in het begin dat het niet aan je ex ligt, maar lees je eigen verhaal nu nog eens opnieuw... Jij hebt er al die tijd alleen voor gestaan.
Wees inderdaad blij dat je er vanaf bent, al is dit nog zo gemakkelijk gezegd.
zaterdag 22 april 2017 14:23
Nou, zou me dat een leuk trouwfeest zijn geworden, met een bruid die genegeerd wordt door haar hele schoonfamilie en de bruidegom.
En een fijn huwelijk met een man die niet naar zijn vrouw omkijkt. Leuk ook voor de kindjes, als paria's behandeld worden door hun gekke opa, oma en een trits 'tantes'.
Wees maar blij dat je nu op je bank zit en een nieuw begin kunt maken met een normale vriend.
En een fijn huwelijk met een man die niet naar zijn vrouw omkijkt. Leuk ook voor de kindjes, als paria's behandeld worden door hun gekke opa, oma en een trits 'tantes'.
Wees maar blij dat je nu op je bank zit en een nieuw begin kunt maken met een normale vriend.
zaterdag 22 april 2017 14:30
Je lijkt wel te rumineren.
Je hoeft niet alle punten uit te diepen.
Wat je (veel) aandacht geeft wordt groter.
Kap gedachten wat eerder af.
Gedachten doen pijn. Kijk wat het met je doet! Zonder gedachten, geen pijn.
Sterkte!
Je hoeft niet alle punten uit te diepen.
Wat je (veel) aandacht geeft wordt groter.
Kap gedachten wat eerder af.
Gedachten doen pijn. Kijk wat het met je doet! Zonder gedachten, geen pijn.
Sterkte!
Wie zich gelukkig voelt met het geluk van anderen, bezit een rijkdom zonder grenzen.
zaterdag 22 april 2017 14:56
quote:dobel schreef op 22 april 2017 @ 13:24:
Sorry voor de lange tekst haha ik wilde het voor mezelf zo compleet mogelijk schrijven maar snap dat 5 pagina's wel aardig compleet is (hoewel voor mijn idee nog dingen vergeten zijn)
Ik heb 7 jaar een relatie gehad, huis gekocht bijna af en toen uiteindelijk aan de kant gezet voor familie. Ik weet dat ik beter verdien en beter kan en dat ik me opgelucht zou moeten voelen. Maar mijn gevoel gaat niet mee, het is nu al een half jaar geleden en ik word er gek van. Ik blijf er in hangen ook al weet mijn verstand donders goed dat ik het beste af ben nu.
Ik heb alles gelezen tijdens de lunch.
Het enige wat ik steeds denk ik 'wat fijn dat je er vanaf bent!' nu kun je een echt leuke kerel krijgen en hoef je nooit meer iets met die familie van je ex.
Want je kunt lekker naar ander café gaan nu. Je gaat toch niet serieus je glas uit je handen laten slaan?
Ben je mal! Ga naar een andere kroeg en zoek het verder niet op, het contact.
Als jullie samen een huis hadden dan mag hij je de helft van de inrichtingskosten terug betalen lijkt me.
Of hoe hebben jullie dat geregeld?
Niet bij laten zitten, ga eens na wat je rechten zijn en kijk of je nog aankoopbonnen hebt.
Als jij geld hebt gespendeerd aan de inrichting van het huis van jullie samen dan krijg je daar natuurlijk een deel van terug.
Verder is het logisch dat je baalt dat het allemaal zo gelopen is maar probeer die punten die je onder elkaar hebt gezet als een mantra te herhalen.
Print ze uit en hang ze op de koelkast.
Jullie zijn nou niet bepaald voor niets uit elkaar en ook niet alleen vanwege zijn familie maar gewoon omdat jullie relatie niet goed was en er van alles en nog wat aan belangrijks aan ontbrak.
Ga uitzoeken wat je rechten zijn en eis jouw deel terug.
Kom voor jezelf op, jij moet ook verder.
Veel sterkte!
Sorry voor de lange tekst haha ik wilde het voor mezelf zo compleet mogelijk schrijven maar snap dat 5 pagina's wel aardig compleet is (hoewel voor mijn idee nog dingen vergeten zijn)
Ik heb 7 jaar een relatie gehad, huis gekocht bijna af en toen uiteindelijk aan de kant gezet voor familie. Ik weet dat ik beter verdien en beter kan en dat ik me opgelucht zou moeten voelen. Maar mijn gevoel gaat niet mee, het is nu al een half jaar geleden en ik word er gek van. Ik blijf er in hangen ook al weet mijn verstand donders goed dat ik het beste af ben nu.
Ik heb alles gelezen tijdens de lunch.
Het enige wat ik steeds denk ik 'wat fijn dat je er vanaf bent!' nu kun je een echt leuke kerel krijgen en hoef je nooit meer iets met die familie van je ex.
Want je kunt lekker naar ander café gaan nu. Je gaat toch niet serieus je glas uit je handen laten slaan?
Ben je mal! Ga naar een andere kroeg en zoek het verder niet op, het contact.
Als jullie samen een huis hadden dan mag hij je de helft van de inrichtingskosten terug betalen lijkt me.
Of hoe hebben jullie dat geregeld?
Niet bij laten zitten, ga eens na wat je rechten zijn en kijk of je nog aankoopbonnen hebt.
Als jij geld hebt gespendeerd aan de inrichting van het huis van jullie samen dan krijg je daar natuurlijk een deel van terug.
Verder is het logisch dat je baalt dat het allemaal zo gelopen is maar probeer die punten die je onder elkaar hebt gezet als een mantra te herhalen.
Print ze uit en hang ze op de koelkast.
Jullie zijn nou niet bepaald voor niets uit elkaar en ook niet alleen vanwege zijn familie maar gewoon omdat jullie relatie niet goed was en er van alles en nog wat aan belangrijks aan ontbrak.
Ga uitzoeken wat je rechten zijn en eis jouw deel terug.
Kom voor jezelf op, jij moet ook verder.
Veel sterkte!
zaterdag 22 april 2017 15:25
quote:Eleonora-1 schreef op 22 april 2017 @ 14:56:
[...]
Ik heb alles gelezen tijdens de lunch.
Het enige wat ik steeds denk ik 'wat fijn dat je er vanaf bent!' nu kun je een echt leuke kerel krijgen en hoef je nooit meer iets met die familie van je ex.
Want je kunt lekker naar ander café gaan nu. Je gaat toch niet serieus je glas uit je handen laten slaan?
Ben je mal! Ga naar een andere kroeg en zoek het verder niet op, het contact.
Als jullie samen een huis hadden dan mag hij je de helft van de inrichtingskosten terug betalen lijkt me.
Of hoe hebben jullie dat geregeld?
Niet bij laten zitten, ga eens na wat je rechten zijn en kijk of je nog aankoopbonnen hebt.
Als jij geld hebt gespendeerd aan de inrichting van het huis van jullie samen dan krijg je daar natuurlijk een deel van terug.
Verder is het logisch dat je baalt dat het allemaal zo gelopen is maar probeer die punten die je onder elkaar hebt gezet als een mantra te herhalen.
Print ze uit en hang ze op de koelkast.
Jullie zijn nou niet bepaald voor niets uit elkaar en ook niet alleen vanwege zijn familie maar gewoon omdat jullie relatie niet goed was en er van alles en nog wat aan belangrijks aan ontbrak.
Ga uitzoeken wat je rechten zijn en eis jouw deel terug.
Kom voor jezelf op, jij moet ook verder.
Veel sterkte!+1
[...]
Ik heb alles gelezen tijdens de lunch.
Het enige wat ik steeds denk ik 'wat fijn dat je er vanaf bent!' nu kun je een echt leuke kerel krijgen en hoef je nooit meer iets met die familie van je ex.
Want je kunt lekker naar ander café gaan nu. Je gaat toch niet serieus je glas uit je handen laten slaan?
Ben je mal! Ga naar een andere kroeg en zoek het verder niet op, het contact.
Als jullie samen een huis hadden dan mag hij je de helft van de inrichtingskosten terug betalen lijkt me.
Of hoe hebben jullie dat geregeld?
Niet bij laten zitten, ga eens na wat je rechten zijn en kijk of je nog aankoopbonnen hebt.
Als jij geld hebt gespendeerd aan de inrichting van het huis van jullie samen dan krijg je daar natuurlijk een deel van terug.
Verder is het logisch dat je baalt dat het allemaal zo gelopen is maar probeer die punten die je onder elkaar hebt gezet als een mantra te herhalen.
Print ze uit en hang ze op de koelkast.
Jullie zijn nou niet bepaald voor niets uit elkaar en ook niet alleen vanwege zijn familie maar gewoon omdat jullie relatie niet goed was en er van alles en nog wat aan belangrijks aan ontbrak.
Ga uitzoeken wat je rechten zijn en eis jouw deel terug.
Kom voor jezelf op, jij moet ook verder.
Veel sterkte!+1
Wie zich gelukkig voelt met het geluk van anderen, bezit een rijkdom zonder grenzen.
zaterdag 22 april 2017 15:38
Ik heb het helemaal gelezen. Ondanks dat het lang was, begrijp ik nu wel het hele verhaal in één keer.
Ik zou mij vreselijk hebben gevoeld op die bruiloft. Klinkt als pesten en eigenlijk zou dat voor mij al een reden zijn om niet verder te gaan. Ik ben zelf, en jij zo te lezen ook, heel erg loyaal en trouw. Ik doe er alles aan om iemand welkom en gewenst te laten voelen maar flik mij zoiets en je ziet mij nooit meer terug. Ik heb echt een hekel aan mensen die andere mensen uitlachen om wat dan ook. Alle liefde zou in één klap weg zijn.
En verder: die hele schoon-mensen verdienen elkaar. Schoonzus klinkt drama, die ma klinkt als drama, die zoon klinkt als drama en die schoonpa klinkt als drama. Typisch de mensen die het meest oordelen en praten over andere maar zelf net zo menselijk zijn als de rest maar de rest wel afrekenen. Beeeeeh dat zijn mensen waar je makkelijk zonder kan.
En een huis of wat dan ook maakt niks goed wat een mens stuk maakt. Je kan geen huis met iemand hebben, die jou zo in de steek laat. Ik vind dat je partner je back moet hebben en dat degene waar je je leven mee deelt moet zeggen: ho stop halt en niet verder. Dat veilige gevoel kan je bij niemand anders halen en als je het mist in een relatie, is het een relatie waar je zonder kan.
Succes TO! Het komt allemaal goed. Het wordt zomer. Lekker terrasje pakken, eigen huisje zoeken en er komt vanzelf iemand op je pad. Met hopelijk hele leuke schoonouders. En jouw ma had denk ik al langer door dat jij teveel gaf. Mijn moeder heeft ook een keer een ex zo buiten de deur gezet. Dát is nou precies de veiligheid die je wel moet hebben in een relatie.
Ik zou mij vreselijk hebben gevoeld op die bruiloft. Klinkt als pesten en eigenlijk zou dat voor mij al een reden zijn om niet verder te gaan. Ik ben zelf, en jij zo te lezen ook, heel erg loyaal en trouw. Ik doe er alles aan om iemand welkom en gewenst te laten voelen maar flik mij zoiets en je ziet mij nooit meer terug. Ik heb echt een hekel aan mensen die andere mensen uitlachen om wat dan ook. Alle liefde zou in één klap weg zijn.
En verder: die hele schoon-mensen verdienen elkaar. Schoonzus klinkt drama, die ma klinkt als drama, die zoon klinkt als drama en die schoonpa klinkt als drama. Typisch de mensen die het meest oordelen en praten over andere maar zelf net zo menselijk zijn als de rest maar de rest wel afrekenen. Beeeeeh dat zijn mensen waar je makkelijk zonder kan.
En een huis of wat dan ook maakt niks goed wat een mens stuk maakt. Je kan geen huis met iemand hebben, die jou zo in de steek laat. Ik vind dat je partner je back moet hebben en dat degene waar je je leven mee deelt moet zeggen: ho stop halt en niet verder. Dat veilige gevoel kan je bij niemand anders halen en als je het mist in een relatie, is het een relatie waar je zonder kan.
Succes TO! Het komt allemaal goed. Het wordt zomer. Lekker terrasje pakken, eigen huisje zoeken en er komt vanzelf iemand op je pad. Met hopelijk hele leuke schoonouders. En jouw ma had denk ik al langer door dat jij teveel gaf. Mijn moeder heeft ook een keer een ex zo buiten de deur gezet. Dát is nou precies de veiligheid die je wel moet hebben in een relatie.
zaterdag 22 april 2017 15:57
Bedankt voor het lezen (respect haha) en jullie steun
Ik heb het zo lang geaccepteerd omdat ik vaak met het gevoel zat 'het is overal wel wat' maar wat is 'wat' wanneer is 'wat' zoveel dat het klaar moet zijn en wanneer is wat 'wat' in de zin van elk huisje heeft zijn kruisje. Ook heeft het me lang tegengehouden dat we in hetzelfde dorp wonen, zelfde vrienden hebben. Ik mocht doen wat ik wilde (dan kon hij ook met zijn vrienden op stap).
Hij lag inderdaad in bed met zijn eigen vader, aan de reactie van zijn zusje niet de eerste keer want als mijn schoonzusje bij ons thuis vraagt waar mijn broertje is loop ik niet als eerste plaats naar de kamer van mijn ouders . Ik heb hem gevraagd waarom hij daar lag maar dit nooit uit hem gekregen.
Bedankt voor jullie begrip ik hoop dat ik het op deze manier eindelijk een plaatsje kan geven en verder kan, al is iemand vertrouwen iets wat ik erg lastig vind.
Ik heb het zo lang geaccepteerd omdat ik vaak met het gevoel zat 'het is overal wel wat' maar wat is 'wat' wanneer is 'wat' zoveel dat het klaar moet zijn en wanneer is wat 'wat' in de zin van elk huisje heeft zijn kruisje. Ook heeft het me lang tegengehouden dat we in hetzelfde dorp wonen, zelfde vrienden hebben. Ik mocht doen wat ik wilde (dan kon hij ook met zijn vrienden op stap).
Hij lag inderdaad in bed met zijn eigen vader, aan de reactie van zijn zusje niet de eerste keer want als mijn schoonzusje bij ons thuis vraagt waar mijn broertje is loop ik niet als eerste plaats naar de kamer van mijn ouders . Ik heb hem gevraagd waarom hij daar lag maar dit nooit uit hem gekregen.
Bedankt voor jullie begrip ik hoop dat ik het op deze manier eindelijk een plaatsje kan geven en verder kan, al is iemand vertrouwen iets wat ik erg lastig vind.
zaterdag 22 april 2017 16:22
Ik heb een groot deel van het begin en het eind gelezen. Waarom ben je eigenlijk nog verdrietig om het verlies van deze ellende?
Volgens mij mis je hem niet, maar heb je nog geen afscheid genomen van je toekomstbeeld met hem.
Maar die toekomst die je voor je zag, zou sowieso nooit gebeurd zijn. Daarvoor heb je namelijk een goede vent nodig, niet zo'n slapjanus met dramafamilie.
Sterkte, over een paar jaar kijk je hier waarschijnlijk heel anders tegen aan.
Volgens mij mis je hem niet, maar heb je nog geen afscheid genomen van je toekomstbeeld met hem.
Maar die toekomst die je voor je zag, zou sowieso nooit gebeurd zijn. Daarvoor heb je namelijk een goede vent nodig, niet zo'n slapjanus met dramafamilie.
Sterkte, over een paar jaar kijk je hier waarschijnlijk heel anders tegen aan.
zaterdag 22 april 2017 16:37
quote:Felix_Urbexicus schreef op 22 april 2017 @ 16:22:
Ik heb een groot deel van het begin en het eind gelezen. Waarom ben je eigenlijk nog verdrietig om het verlies van deze ellende?
Volgens mij mis je hem niet, maar heb je nog geen afscheid genomen van je toekomstbeeld met hem.
Maar die toekomst die je voor je zag, zou sowieso nooit gebeurd zijn. Daarvoor heb je namelijk een goede vent nodig, niet zo'n slapjanus met dramafamilie.
Sterkte, over een paar jaar kijk je hier waarschijnlijk heel anders tegen aan.Daarin heb je inderdaad gelijk, ik had mijn toekomst eigenlijk al uitgestippeld en nu zit ik weer op 0, daar heb ik het meest moeite mee. Terwijl als hij iemand ontmoet die als de prinses binnen kan vallen in een net verbouwd huis waar ik me rot op heb gezwoegd.
Ik heb een groot deel van het begin en het eind gelezen. Waarom ben je eigenlijk nog verdrietig om het verlies van deze ellende?
Volgens mij mis je hem niet, maar heb je nog geen afscheid genomen van je toekomstbeeld met hem.
Maar die toekomst die je voor je zag, zou sowieso nooit gebeurd zijn. Daarvoor heb je namelijk een goede vent nodig, niet zo'n slapjanus met dramafamilie.
Sterkte, over een paar jaar kijk je hier waarschijnlijk heel anders tegen aan.Daarin heb je inderdaad gelijk, ik had mijn toekomst eigenlijk al uitgestippeld en nu zit ik weer op 0, daar heb ik het meest moeite mee. Terwijl als hij iemand ontmoet die als de prinses binnen kan vallen in een net verbouwd huis waar ik me rot op heb gezwoegd.
