Lotgenoten om samen het liefdesverdriet te overwinnen

01-11-2015 20:46 1208 berichten
.
Alle reacties Link kopieren
Om te beginnen wens ik je sterkte.

Ik ben er net uit, durf ik nu wel te zeggen. Tot 2 weken geleden heeft het zo'n beetje geduurd.

Eind vorig jaar heb ik m'n relatie verbroken, niet omdat ik dat wilde, maar omdat het nodig was.

Het was een ongezonde relatie. Dus eigenlijk wilde ik het wel, dat het stopte.

Ik wilde alleen echt niet dat het was zoals het was.

En om te accepteren dat het toch echt waar was wat er allemaal gebeurde... Dat heeft me heel veel moeite gekost, en heeel veel tranen, enorme huilbuien en bergen verdriet.

Je zult vast en zeker troost uit dit topic halen, je bent niet alleen.

Goed van je om dit te openen.

Hou je taai!
Be happy, it drives people crazy ;)
.
Alle reacties Link kopieren
.
Alle reacties Link kopieren
Ik zit nu in hetzelfde schuitje. Alleen moet ik nog op zoek naar woonruimte... Binnen nu en twee weken. Behalve het verdriet maak ik me dus ook erg zorgen om het dak boven me hoofd. Helaas geen familie in de buurt maar het lukt me vast wel.
Alle reacties Link kopieren
.
.
.
Alle reacties Link kopieren
.
.
.
Alle reacties Link kopieren
Ik herken ook de omgeving die roept; wat moet je met die eikel? Probleem is dat ik niet gevoel niet kan delen. Hou nog steeds zielsveel van hem maar ik moet door. En het valt me zwaar want juist van hem zoek ik een knuffel
Alle reacties Link kopieren
.
.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb de hele tijd het gevoel dat ik naar huis toe wil mja.. Dat kan niet
.
Alle reacties Link kopieren
Nu twee weken, ik heb nog twee weken om een nieuwe plek te vinden
Alle reacties Link kopieren
.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb trouwens ook voor mezelf veel geschreven. Gewoon in een schriftje. Elke dag even een stukje, soms een lang stuk, soms een dag niet. Het heeft mij veel geholpen. Omdat het je de hele dag bezig houd en er inderdaad maar weinig mensen zijn die willen of kunnen luisteren.

Dat vond ik zo erg. Zelfs m'n eigen moeder heeft me niet 1 x gebeld of gecheckt hoe het ging.

Maar dat is ook een patroon in mijn familie, vooral nergens over praten, tenminste niet als het over gevoel gaat.. En ook in m'n andere relaties zag ik dat ineens terug, dat ik ook 'vrienden' in m'n leven had, die net als m'n familie niet thuis waren, toen ik zowat verzoop van verdriet.

Ik heb veel geleerd. Veel opgeruimd. Dingen de goed plek gegeven. En ook 'vrienden' verwijdert.

Je leert mensen kennen, in zulke tijden, het wordt pijnlijk duidelijk aan wie je echt wat hebt.



Opruimen in huis, je thuis helemaal opnieuw inrichten, veranderen naar jouw smaak, nieuw kleurtje op de muren, spullen naar de kringloop, grote schoonmaak, dat heeft mij ook goed gedaan. In de eerste plaats omdat je dan bezig bent (afleiding) en omdat het letterlijk voor een nieuwe omgeving zorgt.

Als m'n ex langs zo komen zou hij staan te kijken, van hoe alles hier verandert is, het voelt voor mij niet meer als hetzelfde huis. Heerlijk.
Be happy, it drives people crazy ;)
.
.
Alle reacties Link kopieren
.
Alle reacties Link kopieren
.
Alle reacties Link kopieren
Wij hadden een lat relatie en hebben tussen door ook 2 jaar samen gewoond

We hebben alle vormen geprobeerd.

Ik heb door omstandigheden ook een tijdje bij hem gewoond, en later trok hij bij mij in, daarna weer terug naar lat.. Het werkte allemaal niet helaas.

Ik heb bijna alles wat we samen gekocht hebben weg gedaan inmiddels.

Het bed, wat meubels, zelfs dekbedhoezen, daar wilde ik niet meer onder slapen.



Ik heb m'n facebook stopgezet. Dat gaf enorm veel rust. Geen contact hebben en hem niet tegen komen helpt goed.
Be happy, it drives people crazy ;)
.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven