Relaties
alle pijlers
man gaat vreemd en verwekt kind bij haar...
maandag 19 maart 2012 10:26
Het onvoorstelbare is gebeurd: mijn man is vreemdgegaan (begon een paar maanden geleden), en zij blijkt nu zwanger te zijn van hem.
Wij zijn bijna 8 jaar getrouwd en hebben twee kinderen, zij is ook getrouwd en heeft 1 kind. Haar partner weet het nog niet (wel dat ze zwanger is, maar niet dat het (waarschijnlijk) niet van hem is). EDIT: INMIDDELS WEL
Nu staat mijn wereld natuurlijk op z'n kop! Mijn man wil met mij verder, en het kindje wordt wel geboren. De kans is 95% dat het van mijn man is, dit wordt nog getest maar duurt nog even.
Ik ben natuurlijk enorm boos, gekwetst, verdrietig. Wat zijn we in een ramp terechtgekomen!!
Dat mijn man is vreemdgegaan is 1 ding, dat zou ik nog kunnen vergeven uiteindelijk denk ik, maar door het kind verandert mijn leven voor altijd!
Door zijn %*@* stomme actie zal mijn leven nooit meer normaal zijn, is ons gezinsleven nooit meer simpel en in normale verhoudingen. HIJ bepaalt dat voor mij, wat een hufterigheid. Ik kan zelf alleen nog maar kiezen tussen een gebroken gezin, of leven met een buitenechtelijk kind erbij. Moeten onze kinderen hun vader straks délen??!! Dat wil ik helemaal niet! Maar dat kindje verdient ook een vader.
Als er geen kindje zou zijn kon ik het tennminste ooit nog achter me laten, maar nu zal ik er mee geconfronteerd blijven worden.
Als er geen kindje zou zijn, kon ik gewoon 'eisen' dat hij het contact zou verbreken. Ik heb er écht geen zin in dat hij met haar gezellig een kopje koffie gaat drinken, maar hoe moet dat dan als het kindje er is??!!
De afgelopen dagen waren heel raar. Overdag waren de kinderen er natuurlijk gewoon en hebben we gewoon onze afspraken met familie e.d. nagekomen, en gisteren met de kinderen er op uit geweest. Dat was eigenlijk bijna erg gezellig, en voor de kinderen wil ik ook gewoon en normaal doen, het helpt anders ook niet.
Maar 's avonds hebben we gesprekken, ben ik boos, moet ik huilen.
Mijn man doet nu erg z'n best, maar ik weet gewoon niet hoe het allemaal moet.
Omdat we kinderen hebben wil ik eruit proberen te komen. Ik heb al gezegd dat ik graag met iemand anders erbij wil praten over de situatie (psycholoog, relatietherapie oid), en dat hij dat dan maar moet gaan regelen. Ook wil ik nog aan hem vragen om een soa-test te doen.
Waar ik me het meeste zorgen over maak, is of ik het trek als het kind inderdaad van hem is, en hoe dat dan vorm krijgt in praktische zin. Hoe moet dat nou?
Dat er verder nog heel veel meer is, moet ook aandacht krijgen, maar ergens heb ik wel vertrouwen dat ons/mij dat gaat lukken met veel tijd en moeite. Maar dat kindje....
Ik heb me in ieder geval alvast ingeschreven voor een huurwoning, voor het geval het allemaal niet goed komt. Maar dat duurt natuurlijk ook eeuwen voor je daar uberhaupt voor in aanmerking komt.
Bah! Ik heb gewoon uit twee kwaden te kiezen!
Wij zijn bijna 8 jaar getrouwd en hebben twee kinderen, zij is ook getrouwd en heeft 1 kind. Haar partner weet het nog niet (wel dat ze zwanger is, maar niet dat het (waarschijnlijk) niet van hem is). EDIT: INMIDDELS WEL
Nu staat mijn wereld natuurlijk op z'n kop! Mijn man wil met mij verder, en het kindje wordt wel geboren. De kans is 95% dat het van mijn man is, dit wordt nog getest maar duurt nog even.
Ik ben natuurlijk enorm boos, gekwetst, verdrietig. Wat zijn we in een ramp terechtgekomen!!
Dat mijn man is vreemdgegaan is 1 ding, dat zou ik nog kunnen vergeven uiteindelijk denk ik, maar door het kind verandert mijn leven voor altijd!
Door zijn %*@* stomme actie zal mijn leven nooit meer normaal zijn, is ons gezinsleven nooit meer simpel en in normale verhoudingen. HIJ bepaalt dat voor mij, wat een hufterigheid. Ik kan zelf alleen nog maar kiezen tussen een gebroken gezin, of leven met een buitenechtelijk kind erbij. Moeten onze kinderen hun vader straks délen??!! Dat wil ik helemaal niet! Maar dat kindje verdient ook een vader.
Als er geen kindje zou zijn kon ik het tennminste ooit nog achter me laten, maar nu zal ik er mee geconfronteerd blijven worden.
Als er geen kindje zou zijn, kon ik gewoon 'eisen' dat hij het contact zou verbreken. Ik heb er écht geen zin in dat hij met haar gezellig een kopje koffie gaat drinken, maar hoe moet dat dan als het kindje er is??!!
De afgelopen dagen waren heel raar. Overdag waren de kinderen er natuurlijk gewoon en hebben we gewoon onze afspraken met familie e.d. nagekomen, en gisteren met de kinderen er op uit geweest. Dat was eigenlijk bijna erg gezellig, en voor de kinderen wil ik ook gewoon en normaal doen, het helpt anders ook niet.
Maar 's avonds hebben we gesprekken, ben ik boos, moet ik huilen.
Mijn man doet nu erg z'n best, maar ik weet gewoon niet hoe het allemaal moet.
Omdat we kinderen hebben wil ik eruit proberen te komen. Ik heb al gezegd dat ik graag met iemand anders erbij wil praten over de situatie (psycholoog, relatietherapie oid), en dat hij dat dan maar moet gaan regelen. Ook wil ik nog aan hem vragen om een soa-test te doen.
Waar ik me het meeste zorgen over maak, is of ik het trek als het kind inderdaad van hem is, en hoe dat dan vorm krijgt in praktische zin. Hoe moet dat nou?
Dat er verder nog heel veel meer is, moet ook aandacht krijgen, maar ergens heb ik wel vertrouwen dat ons/mij dat gaat lukken met veel tijd en moeite. Maar dat kindje....
Ik heb me in ieder geval alvast ingeschreven voor een huurwoning, voor het geval het allemaal niet goed komt. Maar dat duurt natuurlijk ook eeuwen voor je daar uberhaupt voor in aanmerking komt.
Bah! Ik heb gewoon uit twee kwaden te kiezen!
maandag 19 maart 2012 10:30
He gatverdegatver!!! Wat een rotsituatie. En dus nog onveilig gedaan ook en jou ook nog eens in 'gevaar' gebracht. Ik persoonlijk zou hier niet mee kunnen leven omdat dit altijd tussen ons in zou blijven staan en ik zou dus voor mezelf kiezen. Ik zou echt walgen van mijn man en dat komt bij mij (mezelf kennende) nooit meer goed.
maandag 19 maart 2012 10:30
maandag 19 maart 2012 10:31
Er stond een tijdje terug eenzelfde verhaal in de bijlage VROUW van de Telegraaf. Man had een kind verwekt bij zijn minnares en uiteindelijk zijn ze samen gebleven en is het kind parttime onderdeel van hun gezin geworden.
Dat moet je maar net kunnen en willen. Therapie lijkt me inderdaad een eerste stap. Er moet niet alleen gekeken worden in hoeverre de komst van deze baby invloed heeft op jullie gezinsleven, je relatie staat op springen natuurlijk.
Buiten kijf staat in elk geval dat het kindje er niets aan kan doen. Die verdient een warm welkom en contact met alle broers en zussen. Hoe moeilijk ook.
Veel sterkte vast gewenst, dit gaat een lang en moeilijk traject worden voor jou en je gezin.
Dat moet je maar net kunnen en willen. Therapie lijkt me inderdaad een eerste stap. Er moet niet alleen gekeken worden in hoeverre de komst van deze baby invloed heeft op jullie gezinsleven, je relatie staat op springen natuurlijk.
Buiten kijf staat in elk geval dat het kindje er niets aan kan doen. Die verdient een warm welkom en contact met alle broers en zussen. Hoe moeilijk ook.
Veel sterkte vast gewenst, dit gaat een lang en moeilijk traject worden voor jou en je gezin.
maandag 19 maart 2012 10:32
Ik snap dat je aan het kindje denkt, maar jij hebt nu met je man te dealen. Ik zou bij hetgeen wat je beslist dat ook als uitgangspunt nemen. Tuurlijk: het kindje kan er niks aan doen, maar feit blijft dat het kind is verwekt door jouw man. Ik zou ook voor mijzelf en mijn kinderen kiezen. Eens dus met Oriane.
maandag 19 maart 2012 10:34
maandag 19 maart 2012 10:35
maandag 19 maart 2012 10:35
quote:Oriane schreef op 19 maart 2012 @ 10:30:
He gatverdegatver!!! Wat een rotsituatie. En dus nog onveilig gedaan ook en jou ook nog eens in 'gevaar' gebracht. Ik persoonlijk zou hier niet mee kunnen leven omdat dit altijd tussen ons in zou blijven staan en ik zou dus voor mezelf kiezen. Ik zou echt walgen van mijn man en dat komt bij mij (mezelf kennende) nooit meer goed.
Als we geen kinderen hadden gehad, dan had hij ook zeker kunnen vertrekken!
Nu spelen er zoveel meer belangen mee. En het stomme is, dat hij volgens mij zelf ook heel veel spijt heeft (al doet dat er nu niet heel veel toe natuurlijk, de gevolgen blijven gelijk).
Toen het begon ging het tussen ons niet echt heel lekker (ook niet héél slecht), maar de laatste tijd ging het al veel leuker en eigenlijk echt goed.
Behalve dit dan dus.
De afgelopen dagen leek het ook wel of hij veel meer leek te beseffen wat hij allemaal had en op het spel heeft gezet. Daardoor hebben we met de kinderen het echt heel leuk gehad met z'n viertjes.
Als dit er niet was geweest, had ik dus een super weekend gehad.
Zooo stom!! Hij heeft zoveel verpest!! En niet terug te draaien, en niet achter je te laten, dat kindje is er nog steeds als we 60 zijn.
He gatverdegatver!!! Wat een rotsituatie. En dus nog onveilig gedaan ook en jou ook nog eens in 'gevaar' gebracht. Ik persoonlijk zou hier niet mee kunnen leven omdat dit altijd tussen ons in zou blijven staan en ik zou dus voor mezelf kiezen. Ik zou echt walgen van mijn man en dat komt bij mij (mezelf kennende) nooit meer goed.
Als we geen kinderen hadden gehad, dan had hij ook zeker kunnen vertrekken!
Nu spelen er zoveel meer belangen mee. En het stomme is, dat hij volgens mij zelf ook heel veel spijt heeft (al doet dat er nu niet heel veel toe natuurlijk, de gevolgen blijven gelijk).
Toen het begon ging het tussen ons niet echt heel lekker (ook niet héél slecht), maar de laatste tijd ging het al veel leuker en eigenlijk echt goed.
Behalve dit dan dus.
De afgelopen dagen leek het ook wel of hij veel meer leek te beseffen wat hij allemaal had en op het spel heeft gezet. Daardoor hebben we met de kinderen het echt heel leuk gehad met z'n viertjes.
Als dit er niet was geweest, had ik dus een super weekend gehad.
Zooo stom!! Hij heeft zoveel verpest!! En niet terug te draaien, en niet achter je te laten, dat kindje is er nog steeds als we 60 zijn.
maandag 19 maart 2012 10:36
Wat een verhaal zeg..
Eigenlijk zou het het makkelijkst zijn als ze de rest van de wereld in zalige onwetendheid hadden gelaten. De man van de overspelige vrouw zou dan het kind van iemand anders opvoeden, maar dat schijnt wel vaker voor te komen.
Maar goed, het is dus anders gelopen. Ik kan me van veel dingen voorstellen dat je er uiteindelijk wel mee kunt leven (inclusief vreemdgaan), maar dit lijkt me onverteerbaar, ook omdat het op lange termijn allemaal nogal complex wordt. Ik wens je veel wijsheid met de keuzes waar je voor staat..
Eigenlijk zou het het makkelijkst zijn als ze de rest van de wereld in zalige onwetendheid hadden gelaten. De man van de overspelige vrouw zou dan het kind van iemand anders opvoeden, maar dat schijnt wel vaker voor te komen.
Maar goed, het is dus anders gelopen. Ik kan me van veel dingen voorstellen dat je er uiteindelijk wel mee kunt leven (inclusief vreemdgaan), maar dit lijkt me onverteerbaar, ook omdat het op lange termijn allemaal nogal complex wordt. Ik wens je veel wijsheid met de keuzes waar je voor staat..
maandag 19 maart 2012 10:37
Wat een vreselijke situatie voor jou en je gezin!
Wat ik me even afvraag is of die vrouw van plan is om haar eigen partner te vertellen dat het kind mogelijk van een ander is?
Juridisch gezien wordt het kind nl geboren in dat andere huwelijk en is het kind dus (juridisch) altijd van die andere man. Jouw man heeft in de huidige situatie geen rechten. Ik begrijp dat er op enig moment een vaderschapstest zal komen? En dan?
Los daarvan lijkt het me inderdaad zinvol om samen in therapie te gaan. Het is belangrijk om te kunnen praten over alles wat er mis is in je relatie en wat je van elkaar verwacht en nodig hebt om een nieuwe basis te creëren. Ik vind het dapper dat je dat aandurft overigens.
Stel je ook eerlijk de vraag of het OOIT nog goed zal komen. Of je bereid bent dit volledig te accepteren en samen door te leven.
Wat ik me even afvraag is of die vrouw van plan is om haar eigen partner te vertellen dat het kind mogelijk van een ander is?
Juridisch gezien wordt het kind nl geboren in dat andere huwelijk en is het kind dus (juridisch) altijd van die andere man. Jouw man heeft in de huidige situatie geen rechten. Ik begrijp dat er op enig moment een vaderschapstest zal komen? En dan?
Los daarvan lijkt het me inderdaad zinvol om samen in therapie te gaan. Het is belangrijk om te kunnen praten over alles wat er mis is in je relatie en wat je van elkaar verwacht en nodig hebt om een nieuwe basis te creëren. Ik vind het dapper dat je dat aandurft overigens.
Stel je ook eerlijk de vraag of het OOIT nog goed zal komen. Of je bereid bent dit volledig te accepteren en samen door te leven.
maandag 19 maart 2012 10:38
quote:flip123456789 schreef op 19 maart 2012 @ 10:35:
Ik heb hetzelfde meegemaakt... ben bij hem gebleven, maar had dat nooit moeten doen. Onze relatie zal nooit meer goed worden en hier waarschijnlijk alsnog kapot door gaan. Ik wens je heel veel sterkte, ik weet hoe rot je je voelt... dikke knuffel.!! Wat een mannen.... als ik mag vragen: wat heeft het meeste effect gehad op jullie relatie? Het vreemdgaan, of het kind?
Ik heb hetzelfde meegemaakt... ben bij hem gebleven, maar had dat nooit moeten doen. Onze relatie zal nooit meer goed worden en hier waarschijnlijk alsnog kapot door gaan. Ik wens je heel veel sterkte, ik weet hoe rot je je voelt... dikke knuffel.!! Wat een mannen.... als ik mag vragen: wat heeft het meeste effect gehad op jullie relatie? Het vreemdgaan, of het kind?
maandag 19 maart 2012 10:39
Ik zou van man eisen dat ongeacht of het kind van hem is, hij zowel die vrouw als kind uit zijn leven bant. Anders mag ie z'n spullen pakken en naar haar gaan.
Die vrouw kan beter doen of het kind van haar eigen man is, dan hoeft ze én jouw man er niet mee op te zadelen én ze raakt haar man niet kwijt. Dan blijven de gezinnen in elk geval gespaard van het gerommel van jouw man en haar.
Die vrouw kan beter doen of het kind van haar eigen man is, dan hoeft ze én jouw man er niet mee op te zadelen én ze raakt haar man niet kwijt. Dan blijven de gezinnen in elk geval gespaard van het gerommel van jouw man en haar.
maandag 19 maart 2012 10:39
quote:zwartjasje schreef op 19 maart 2012 @ 10:26:
Ook wil ik nog aan hem vragen om een soa-test te doen.
Dit vraag je hem natuurlijk niet, dit eis je.
Sterkte, kan me voorstellen dat je in een vreselijk dilemma zit. En wat je al zegt, kiezen uit 2 kwaden.
Ook wil ik nog aan hem vragen om een soa-test te doen.
Dit vraag je hem natuurlijk niet, dit eis je.
Sterkte, kan me voorstellen dat je in een vreselijk dilemma zit. En wat je al zegt, kiezen uit 2 kwaden.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
maandag 19 maart 2012 10:39
maandag 19 maart 2012 10:41
quote:Oriane schreef op 19 maart 2012 @ 10:39:
TO, Wij hebben ook kinderen, maar dat zal me er niet van weerhouden om bij hem weg te gaan. Ik kan mezelf er niet toe zetten om de rest van mijn leven uit te zitten bij een man die mij en de kinderen zo ongelofelijk genaaid en besodemieterd heeft. Ik sta niet voor mezelf in dan.Eens.
TO, Wij hebben ook kinderen, maar dat zal me er niet van weerhouden om bij hem weg te gaan. Ik kan mezelf er niet toe zetten om de rest van mijn leven uit te zitten bij een man die mij en de kinderen zo ongelofelijk genaaid en besodemieterd heeft. Ik sta niet voor mezelf in dan.Eens.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
maandag 19 maart 2012 10:42
quote:zwartezwanen schreef op 19 maart 2012 @ 10:37:
Wat een vreselijke situatie voor jou en je gezin!
Wat ik me even afvraag is of die vrouw van plan is om haar eigen partner te vertellen dat het kind mogelijk van een ander is?
Juridisch gezien wordt het kind nl geboren in dat andere huwelijk en is het kind dus (juridisch) altijd van die andere man. Jouw man heeft in de huidige situatie geen rechten. Ik begrijp dat er op enig moment een vaderschapstest zal komen? En dan?
Los daarvan lijkt het me inderdaad zinvol om samen in therapie te gaan. Het is belangrijk om te kunnen praten over alles wat er mis is in je relatie en wat je van elkaar verwacht en nodig hebt om een nieuwe basis te creëren. Ik vind het dapper dat je dat aandurft overigens.
Stel je ook eerlijk de vraag of het OOIT nog goed zal komen. Of je bereid bent dit volledig te accepteren en samen door te leven.
Volgens mij willen ze eerst testen van wie het kind is, en afhankelijk daarvan wil zij haar man wel of niet vertellen wat er is gebeurd. Denk ik. Maar dat is aan verandering onderhevig geloof ik.
Ik zou voor mezelf het liefste willen, dat die man dat kindje ook gewoon erkent en de vaderrol op zich neemt. Op papier is mijn man dan helemaal niks. Het is misschien heel zakelijk gedacht, maar zo erft dat kind later ook geen geld van mijn man ofzo. Dat kindje groeit gewoon op in een ander gezin.
Wel vind ik dat mijn man zijn nieuwste kind moet kunnen zien (ik krimp bijna ineen bij deze gedachte..) en dat dat kind recht erop heeft om zijn/haar vader te kennen. Maar in welke vorm dat contact dan moet zijn... dat weet ik niet.
Ik wil dat kindje niks kwalijk nemen, maar ben bang dat ik mijn verdriet en woede hierover toch op dat kindje zal projecteren.
Maar misschien verandert dat nog, ik weet het nu nog maar een paar dagen.
Wat een vreselijke situatie voor jou en je gezin!
Wat ik me even afvraag is of die vrouw van plan is om haar eigen partner te vertellen dat het kind mogelijk van een ander is?
Juridisch gezien wordt het kind nl geboren in dat andere huwelijk en is het kind dus (juridisch) altijd van die andere man. Jouw man heeft in de huidige situatie geen rechten. Ik begrijp dat er op enig moment een vaderschapstest zal komen? En dan?
Los daarvan lijkt het me inderdaad zinvol om samen in therapie te gaan. Het is belangrijk om te kunnen praten over alles wat er mis is in je relatie en wat je van elkaar verwacht en nodig hebt om een nieuwe basis te creëren. Ik vind het dapper dat je dat aandurft overigens.
Stel je ook eerlijk de vraag of het OOIT nog goed zal komen. Of je bereid bent dit volledig te accepteren en samen door te leven.
Volgens mij willen ze eerst testen van wie het kind is, en afhankelijk daarvan wil zij haar man wel of niet vertellen wat er is gebeurd. Denk ik. Maar dat is aan verandering onderhevig geloof ik.
Ik zou voor mezelf het liefste willen, dat die man dat kindje ook gewoon erkent en de vaderrol op zich neemt. Op papier is mijn man dan helemaal niks. Het is misschien heel zakelijk gedacht, maar zo erft dat kind later ook geen geld van mijn man ofzo. Dat kindje groeit gewoon op in een ander gezin.
Wel vind ik dat mijn man zijn nieuwste kind moet kunnen zien (ik krimp bijna ineen bij deze gedachte..) en dat dat kind recht erop heeft om zijn/haar vader te kennen. Maar in welke vorm dat contact dan moet zijn... dat weet ik niet.
Ik wil dat kindje niks kwalijk nemen, maar ben bang dat ik mijn verdriet en woede hierover toch op dat kindje zal projecteren.
Maar misschien verandert dat nog, ik weet het nu nog maar een paar dagen.
