Relaties
alle pijlers
man gaat vreemd en verwekt kind bij haar...
maandag 19 maart 2012 10:26
Het onvoorstelbare is gebeurd: mijn man is vreemdgegaan (begon een paar maanden geleden), en zij blijkt nu zwanger te zijn van hem.
Wij zijn bijna 8 jaar getrouwd en hebben twee kinderen, zij is ook getrouwd en heeft 1 kind. Haar partner weet het nog niet (wel dat ze zwanger is, maar niet dat het (waarschijnlijk) niet van hem is). EDIT: INMIDDELS WEL
Nu staat mijn wereld natuurlijk op z'n kop! Mijn man wil met mij verder, en het kindje wordt wel geboren. De kans is 95% dat het van mijn man is, dit wordt nog getest maar duurt nog even.
Ik ben natuurlijk enorm boos, gekwetst, verdrietig. Wat zijn we in een ramp terechtgekomen!!
Dat mijn man is vreemdgegaan is 1 ding, dat zou ik nog kunnen vergeven uiteindelijk denk ik, maar door het kind verandert mijn leven voor altijd!
Door zijn %*@* stomme actie zal mijn leven nooit meer normaal zijn, is ons gezinsleven nooit meer simpel en in normale verhoudingen. HIJ bepaalt dat voor mij, wat een hufterigheid. Ik kan zelf alleen nog maar kiezen tussen een gebroken gezin, of leven met een buitenechtelijk kind erbij. Moeten onze kinderen hun vader straks délen??!! Dat wil ik helemaal niet! Maar dat kindje verdient ook een vader.
Als er geen kindje zou zijn kon ik het tennminste ooit nog achter me laten, maar nu zal ik er mee geconfronteerd blijven worden.
Als er geen kindje zou zijn, kon ik gewoon 'eisen' dat hij het contact zou verbreken. Ik heb er écht geen zin in dat hij met haar gezellig een kopje koffie gaat drinken, maar hoe moet dat dan als het kindje er is??!!
De afgelopen dagen waren heel raar. Overdag waren de kinderen er natuurlijk gewoon en hebben we gewoon onze afspraken met familie e.d. nagekomen, en gisteren met de kinderen er op uit geweest. Dat was eigenlijk bijna erg gezellig, en voor de kinderen wil ik ook gewoon en normaal doen, het helpt anders ook niet.
Maar 's avonds hebben we gesprekken, ben ik boos, moet ik huilen.
Mijn man doet nu erg z'n best, maar ik weet gewoon niet hoe het allemaal moet.
Omdat we kinderen hebben wil ik eruit proberen te komen. Ik heb al gezegd dat ik graag met iemand anders erbij wil praten over de situatie (psycholoog, relatietherapie oid), en dat hij dat dan maar moet gaan regelen. Ook wil ik nog aan hem vragen om een soa-test te doen.
Waar ik me het meeste zorgen over maak, is of ik het trek als het kind inderdaad van hem is, en hoe dat dan vorm krijgt in praktische zin. Hoe moet dat nou?
Dat er verder nog heel veel meer is, moet ook aandacht krijgen, maar ergens heb ik wel vertrouwen dat ons/mij dat gaat lukken met veel tijd en moeite. Maar dat kindje....
Ik heb me in ieder geval alvast ingeschreven voor een huurwoning, voor het geval het allemaal niet goed komt. Maar dat duurt natuurlijk ook eeuwen voor je daar uberhaupt voor in aanmerking komt.
Bah! Ik heb gewoon uit twee kwaden te kiezen!
Wij zijn bijna 8 jaar getrouwd en hebben twee kinderen, zij is ook getrouwd en heeft 1 kind. Haar partner weet het nog niet (wel dat ze zwanger is, maar niet dat het (waarschijnlijk) niet van hem is). EDIT: INMIDDELS WEL
Nu staat mijn wereld natuurlijk op z'n kop! Mijn man wil met mij verder, en het kindje wordt wel geboren. De kans is 95% dat het van mijn man is, dit wordt nog getest maar duurt nog even.
Ik ben natuurlijk enorm boos, gekwetst, verdrietig. Wat zijn we in een ramp terechtgekomen!!
Dat mijn man is vreemdgegaan is 1 ding, dat zou ik nog kunnen vergeven uiteindelijk denk ik, maar door het kind verandert mijn leven voor altijd!
Door zijn %*@* stomme actie zal mijn leven nooit meer normaal zijn, is ons gezinsleven nooit meer simpel en in normale verhoudingen. HIJ bepaalt dat voor mij, wat een hufterigheid. Ik kan zelf alleen nog maar kiezen tussen een gebroken gezin, of leven met een buitenechtelijk kind erbij. Moeten onze kinderen hun vader straks délen??!! Dat wil ik helemaal niet! Maar dat kindje verdient ook een vader.
Als er geen kindje zou zijn kon ik het tennminste ooit nog achter me laten, maar nu zal ik er mee geconfronteerd blijven worden.
Als er geen kindje zou zijn, kon ik gewoon 'eisen' dat hij het contact zou verbreken. Ik heb er écht geen zin in dat hij met haar gezellig een kopje koffie gaat drinken, maar hoe moet dat dan als het kindje er is??!!
De afgelopen dagen waren heel raar. Overdag waren de kinderen er natuurlijk gewoon en hebben we gewoon onze afspraken met familie e.d. nagekomen, en gisteren met de kinderen er op uit geweest. Dat was eigenlijk bijna erg gezellig, en voor de kinderen wil ik ook gewoon en normaal doen, het helpt anders ook niet.
Maar 's avonds hebben we gesprekken, ben ik boos, moet ik huilen.
Mijn man doet nu erg z'n best, maar ik weet gewoon niet hoe het allemaal moet.
Omdat we kinderen hebben wil ik eruit proberen te komen. Ik heb al gezegd dat ik graag met iemand anders erbij wil praten over de situatie (psycholoog, relatietherapie oid), en dat hij dat dan maar moet gaan regelen. Ook wil ik nog aan hem vragen om een soa-test te doen.
Waar ik me het meeste zorgen over maak, is of ik het trek als het kind inderdaad van hem is, en hoe dat dan vorm krijgt in praktische zin. Hoe moet dat nou?
Dat er verder nog heel veel meer is, moet ook aandacht krijgen, maar ergens heb ik wel vertrouwen dat ons/mij dat gaat lukken met veel tijd en moeite. Maar dat kindje....
Ik heb me in ieder geval alvast ingeschreven voor een huurwoning, voor het geval het allemaal niet goed komt. Maar dat duurt natuurlijk ook eeuwen voor je daar uberhaupt voor in aanmerking komt.
Bah! Ik heb gewoon uit twee kwaden te kiezen!
dinsdag 21 augustus 2012 00:04
ZJ, ik vind het erg voor je dat jouw man jou in een klote positie heeft geplaatst. Elke keer legt hij de bal bij jou neer. Ergens vind hij jou medeschuldig aan het feit dat hij vreemd ging.........en vanaf dat moment heeft hij zijn spel goed gespeeld.
Zo zie ik het tenminste. En wat fijn voor hem, dat twee vrouwen hem willen. Dat maakt zijn leven natuurlijk een stuk sappiger.
Opvallend is dat in het begin hij er ook helemaal voor wilde gaan, maar nu dat scharrel gescheiden is, zijn motivatie verdwijnt en jou en passant een k*tgevoel over jezelf geeft.. En hij noemt haar "lief". Respectloos.
Kies voor jezelf.
Zo zie ik het tenminste. En wat fijn voor hem, dat twee vrouwen hem willen. Dat maakt zijn leven natuurlijk een stuk sappiger.
Opvallend is dat in het begin hij er ook helemaal voor wilde gaan, maar nu dat scharrel gescheiden is, zijn motivatie verdwijnt en jou en passant een k*tgevoel over jezelf geeft.. En hij noemt haar "lief". Respectloos.
Kies voor jezelf.
dinsdag 21 augustus 2012 00:38
Lieve ZJ,
Ik volg je topic vanaf het begin. Alle andere dames gaven de reacties die ik ook wilde geven, dus bleef ik in de 'meeleesmodus'.
Ik heb erg veel respect voor hoe je probeert je gezin bij elkaar te houden, daar zouden veel ouders een voorbeeld aan kunnen nemen.
Vechten voor je gezin is 1 ding, maar je laat je nu behandelen als deurmat... Jij vechten en hij appen 'welterusten lief'. WTF!
Hij gaat je jullie gezin niet terug geven, hij is emotioneel uitgecheckt, dat blijkt wel. Waarom dan je kinderen eerst nog door de rollercoaster van een 'proefscheiding' halen? Ik zie daarin geen toegevoegde waarde. Je geeft ze imho valse hoop dat papa en mama weer bij elkaar gaan komen. Terwijl dat niet is wat hij wil, getuige zijn gedrag.
Echt, zet die man er uit en pak je zelfrespect. Is een goed vb voor je kinderen (later): je vecht zolang je kan en moet uiteindelijk voor jezelf kiezen als iemand je grenzen niet wil/kan respecteren.
Veel sterkte, man wat krijg jij veel voor je kiezen.
Ik volg je topic vanaf het begin. Alle andere dames gaven de reacties die ik ook wilde geven, dus bleef ik in de 'meeleesmodus'.
Ik heb erg veel respect voor hoe je probeert je gezin bij elkaar te houden, daar zouden veel ouders een voorbeeld aan kunnen nemen.
Vechten voor je gezin is 1 ding, maar je laat je nu behandelen als deurmat... Jij vechten en hij appen 'welterusten lief'. WTF!
Hij gaat je jullie gezin niet terug geven, hij is emotioneel uitgecheckt, dat blijkt wel. Waarom dan je kinderen eerst nog door de rollercoaster van een 'proefscheiding' halen? Ik zie daarin geen toegevoegde waarde. Je geeft ze imho valse hoop dat papa en mama weer bij elkaar gaan komen. Terwijl dat niet is wat hij wil, getuige zijn gedrag.
Echt, zet die man er uit en pak je zelfrespect. Is een goed vb voor je kinderen (later): je vecht zolang je kan en moet uiteindelijk voor jezelf kiezen als iemand je grenzen niet wil/kan respecteren.
Veel sterkte, man wat krijg jij veel voor je kiezen.
dinsdag 21 augustus 2012 01:22
quote:zwartjasje schreef op 20 augustus 2012 @ 22:37:
@redonion: helemaal mee eens dat het wreed is dat ik elke keer herinnerd wordt aan het vreemdgaan. Maar inmiddels ben ik wel zo ver dat ik zeg, ik ben volwassen en dat kindje niet, dus als iemand de wreedheid over zich heen krijgt, kan ik dat beter dragen.
Dat kind heeft natuurlijk nergens schuld aan, dus hoeft ook zo min mogelijk de rekening te betalen.
Wel vind ik dat de mate van contact wel enorm teruggeschroefd kan in 'mijn'/'ons' geval.
Wel interessant zo'n Amerikaanse expert, maar stiekem heb ik dan toch heel recalcitrant plezier in als de theorie onderuit gehaald wordt. Al zit er wel heel veel in natuurlijk.
Ik denk dat je het niet zo scherp kunt stellen, maar doordat mijn man kiest voor deze mate van contact met het kindje, kiest hij tégen een 'normale' gezinsverhouding voor zijn twee bestaande kinderen.Zou je m'n vriendschapsverzoek willen accepteren? Wil je graag een privebericht sturen.
@redonion: helemaal mee eens dat het wreed is dat ik elke keer herinnerd wordt aan het vreemdgaan. Maar inmiddels ben ik wel zo ver dat ik zeg, ik ben volwassen en dat kindje niet, dus als iemand de wreedheid over zich heen krijgt, kan ik dat beter dragen.
Dat kind heeft natuurlijk nergens schuld aan, dus hoeft ook zo min mogelijk de rekening te betalen.
Wel vind ik dat de mate van contact wel enorm teruggeschroefd kan in 'mijn'/'ons' geval.
Wel interessant zo'n Amerikaanse expert, maar stiekem heb ik dan toch heel recalcitrant plezier in als de theorie onderuit gehaald wordt. Al zit er wel heel veel in natuurlijk.
Ik denk dat je het niet zo scherp kunt stellen, maar doordat mijn man kiest voor deze mate van contact met het kindje, kiest hij tégen een 'normale' gezinsverhouding voor zijn twee bestaande kinderen.Zou je m'n vriendschapsverzoek willen accepteren? Wil je graag een privebericht sturen.
dinsdag 21 augustus 2012 06:58
Zwart jasje... Deze man houd niet meer of genoeg van je... Ik lees alleen maar dat jij zo hard aan het vechten bent. Maar het is zin omgekeerde wereld nu. Hij moet toch verdorie voor jou vechten.. Hij was fout en niet jij. En dan ga je het nog voor hem opnemen ook.. hij houd zoveel van je dat ie een ander verkoos boven jou. Terwijl hij kon weten dat hij daarmee jou en je kind kinderen pijn zou doen. En neem maar van mij aan dat hij zo blijft doen.
hij gaat echt niet vechten en kiezen.. Of wat dan ook. Als hij zijn gedrag zou willen veranderen had hij dat allang kunnen doen!!! Hoe lang ben je al wel niet bezig met hem zo.. Vrouw kues voor jou
hij gaat echt niet vechten en kiezen.. Of wat dan ook. Als hij zijn gedrag zou willen veranderen had hij dat allang kunnen doen!!! Hoe lang ben je al wel niet bezig met hem zo.. Vrouw kues voor jou
dinsdag 21 augustus 2012 07:05
dinsdag 21 augustus 2012 07:42
dinsdag 21 augustus 2012 09:05
Elke keer als ik hier lees krijg ik gewoon plaatsvervangend buikpijn.
Zwartjasje, ik vind het echt heel erg voor je. Maar ook erg voor je dat je jezelf blijkbaar niet belangrijk genoeg vindt en dit maar blijft tolereren.
Je zegt dat hij nog van je houdt, maar ik lees nergens dat hij echt ontzettend zijn stinkende best doet om jou daarvan te overtuigen.
In plaats daarvan houdt hij het contact met de moeder van zijn andere kind niet zakelijk en noemt hij haar zelfs 'lief' .
Hij zou voor je moeten kruipen op dit moment, door het vuur moeten gaan, je aan alle kanten moeten proberen te overtuigen dat het een fout was die hij nooit had mogen maken en nooit meer zal maken!
Maar ik lees alleen maar een man die het wel best vind zo. En zijn minnares, en zijn vrouw die nog zo stapelgek op hem is dat ze zichzelf kwijtraakt.
Zwartjasje, ik vind het echt heel erg voor je. Maar ook erg voor je dat je jezelf blijkbaar niet belangrijk genoeg vindt en dit maar blijft tolereren.
Je zegt dat hij nog van je houdt, maar ik lees nergens dat hij echt ontzettend zijn stinkende best doet om jou daarvan te overtuigen.
In plaats daarvan houdt hij het contact met de moeder van zijn andere kind niet zakelijk en noemt hij haar zelfs 'lief' .
Hij zou voor je moeten kruipen op dit moment, door het vuur moeten gaan, je aan alle kanten moeten proberen te overtuigen dat het een fout was die hij nooit had mogen maken en nooit meer zal maken!
Maar ik lees alleen maar een man die het wel best vind zo. En zijn minnares, en zijn vrouw die nog zo stapelgek op hem is dat ze zichzelf kwijtraakt.
dinsdag 21 augustus 2012 09:26
Ik kom ook even uit de meeleesmodus.. Want ook ik krijg buikpijn als ik je posts lees..
Ik kan me zó goed voorstellen hoe je je voelt. Je wil vechten voor je gezin. Je gunt de kinderen hun vader en moeder samen. Je bent bang voor wat komen gaat. En je denkt oprecht dat het goed kan komen áls jullie er beiden voor gaan.
Maar ZJ. Ik zie hier idd maar één iemand vechten.
Zó herkenbaar. In mijn situatie was er geen buitenechtelijk kind in het spel (wel twee kinderen van ons en twee van 'haar') maar mijn ex ging ook vreemd. Al jarenlang trouwens. En deed ook aan onbeschermde sex (maar was gesteriliseerd dus dat was voor hem een vrijbrief om het zonder condoom te kunnen doen blijkbaar).
Ik heb hem 3x (verschillende vrouwen) laten terugkomen. Om de redenen die ik hierboven noem. De vierde vrouw bleek ie al een half jaar iets mee te hebben. En wat een geluk (zeg ik nu!), zij wilde voor hem ook wel weg bij haar gezin. Dus hij is van ons huis direct met haar gaan samenwonen.
Ik heb hier het afgelopen jaar diverse topics geopend. En al die lieve mensen die daarop gereageerd hebben weten hoe diep ik ben gegaan. Het was een vreselijk jaar. Zoveel onzekerheid, zoveel verdriet, zoveel strijd. Maar....... Ik ben er weer! En natuurlijk is er nog verdriet. Met name om dat kapotte gezin. Maar ook om het feit dat degene waar ik het meest van hield dít met me kon doen. En zich er nieteens schuldig over voel(de)t!
Maar nu.. En jaar en heel veel tranen later heb ik eindelijk het gevoel dat ik weer leef! Weg met de onzekerheid (gaat hij weer vreemd? Vindt hij mij nog leuk? Blijft hij bij ons? Is hij vanavond echt aan het werk? Waarom mag ik niet in zn telefoon kijken? Hij zit wel erg lang op het toilet.. Etc etc etc). Natuurlijk is met zn twee leuker en gezelliger. Is het fijn om dingen als gezin te doen. Maar zeg nou zelf, dit vreet je op.... Waarschijnlijk ben jij ontzettend boos maar komt dat er (nog) niet uit omdat je niet wil (kunt) opgeven... En dat begrijp ik. Maar ook ik denk dat jouw man emotioneel al niet meer bij je is. Maar dat hij het wel makkelijk vindt. Ook omdat je de afgelopen maanden 'bewezen' hebt hem toch niet eruit te schoppen. Zijn respect voor jou zal steeds minder worden. Dat herken ik ook: mijn ex wist dat hij vreemd kon gaan want ik schopte m er toch niet uit. Vier jaar laten, vier vrouwen later (ws meer, maar van deze vier weet ik het zeker) vertrok hij zelf...
Niemand kan jou zeggen wat je moet doen. Maar ik hoop van harte dat er snel een moment komt dat je voor jezelf kiest. En indirect ook voor de kinderen. Want zij voelen die spanning, geloof me..
Mijn kindjes hebben het natuurlijk moeilijk met de scheiding maar zeggen wel dat ze het nu veel fijner vinden thuis. Dat mama en papa veel blijer en geduldiger zijn. Op de lange termijn is dit ook voor hen het best, daar ben ik inmiddels van overtuigd..
Heel veel sterkte....
Ik kan me zó goed voorstellen hoe je je voelt. Je wil vechten voor je gezin. Je gunt de kinderen hun vader en moeder samen. Je bent bang voor wat komen gaat. En je denkt oprecht dat het goed kan komen áls jullie er beiden voor gaan.
Maar ZJ. Ik zie hier idd maar één iemand vechten.
Zó herkenbaar. In mijn situatie was er geen buitenechtelijk kind in het spel (wel twee kinderen van ons en twee van 'haar') maar mijn ex ging ook vreemd. Al jarenlang trouwens. En deed ook aan onbeschermde sex (maar was gesteriliseerd dus dat was voor hem een vrijbrief om het zonder condoom te kunnen doen blijkbaar).
Ik heb hem 3x (verschillende vrouwen) laten terugkomen. Om de redenen die ik hierboven noem. De vierde vrouw bleek ie al een half jaar iets mee te hebben. En wat een geluk (zeg ik nu!), zij wilde voor hem ook wel weg bij haar gezin. Dus hij is van ons huis direct met haar gaan samenwonen.
Ik heb hier het afgelopen jaar diverse topics geopend. En al die lieve mensen die daarop gereageerd hebben weten hoe diep ik ben gegaan. Het was een vreselijk jaar. Zoveel onzekerheid, zoveel verdriet, zoveel strijd. Maar....... Ik ben er weer! En natuurlijk is er nog verdriet. Met name om dat kapotte gezin. Maar ook om het feit dat degene waar ik het meest van hield dít met me kon doen. En zich er nieteens schuldig over voel(de)t!
Maar nu.. En jaar en heel veel tranen later heb ik eindelijk het gevoel dat ik weer leef! Weg met de onzekerheid (gaat hij weer vreemd? Vindt hij mij nog leuk? Blijft hij bij ons? Is hij vanavond echt aan het werk? Waarom mag ik niet in zn telefoon kijken? Hij zit wel erg lang op het toilet.. Etc etc etc). Natuurlijk is met zn twee leuker en gezelliger. Is het fijn om dingen als gezin te doen. Maar zeg nou zelf, dit vreet je op.... Waarschijnlijk ben jij ontzettend boos maar komt dat er (nog) niet uit omdat je niet wil (kunt) opgeven... En dat begrijp ik. Maar ook ik denk dat jouw man emotioneel al niet meer bij je is. Maar dat hij het wel makkelijk vindt. Ook omdat je de afgelopen maanden 'bewezen' hebt hem toch niet eruit te schoppen. Zijn respect voor jou zal steeds minder worden. Dat herken ik ook: mijn ex wist dat hij vreemd kon gaan want ik schopte m er toch niet uit. Vier jaar laten, vier vrouwen later (ws meer, maar van deze vier weet ik het zeker) vertrok hij zelf...
Niemand kan jou zeggen wat je moet doen. Maar ik hoop van harte dat er snel een moment komt dat je voor jezelf kiest. En indirect ook voor de kinderen. Want zij voelen die spanning, geloof me..
Mijn kindjes hebben het natuurlijk moeilijk met de scheiding maar zeggen wel dat ze het nu veel fijner vinden thuis. Dat mama en papa veel blijer en geduldiger zijn. Op de lange termijn is dit ook voor hen het best, daar ben ik inmiddels van overtuigd..
Heel veel sterkte....
Als je voor jezelf kiest, krijg je er altijd iets mooiers voor terug..
dinsdag 21 augustus 2012 10:10
Aan een dood paard kun je niet trekken. Het is tijd om keuzes te maken en de rekening op te maken. Zoek iemand die je vertrouwd en die zonder emoties je kan helpen met beslissingen nemen en zaken afhandelen.
Ja, het zal heel moeilijk zijn en worden, maar echt, je bent sterker dan je denkt en aan het einde van die donkere, eenzame tunnel schijnt licht.
Zet je man het huis uit en verander de sloten. Waar hij dan naar toe moet is even zijn probleem, jij hebt andere zaken waar je mee moet dealen. Heel veel sterkte.
Ja, het zal heel moeilijk zijn en worden, maar echt, je bent sterker dan je denkt en aan het einde van die donkere, eenzame tunnel schijnt licht.
Zet je man het huis uit en verander de sloten. Waar hij dan naar toe moet is even zijn probleem, jij hebt andere zaken waar je mee moet dealen. Heel veel sterkte.
Denk aan de egels en eekhoorns in de herfst en winter.
dinsdag 21 augustus 2012 10:58
Wat ik me afvraag na het lezen van dit topic is: welke boodschap geef jij op deze manier aan je kinderen mee?
Als je later groot bent dan mag je gewoon kindjes maken/krijgen bij/van iemand anders..... Het is niet erg als je niet trouw bent aan je geliefde en diegene vernederd, kwetst en kapot maakt..... Je kinderen krijgen dit verdriet echt wel mee ook al zijn ze nog heel klein.
Je wilt hem niet de deur uitzetten. Niet definitief de relatie verbreken en zelf verder gaan. In plaats daarvan vind je het op een of andere lugubere manier prettig om in deze setting door te gaan. Want anders had jij jezelf allang een schop onder je kont gegeven.... Tuurlijk is het een grote stap om er een punt achter te zetten, maar het is niet het einde van de wereld!!!! Je kunt niet berusten in deze vorm van huisje, boompje, beestje, buitenechtelijk kind, een man die geen greintje respect voor je heeft.
Want dat heeft hij niet voor jou! Hij verdient jou en de kinderen niet en daar heeft hij zelf voor gezorgd. Waarom kies je niet voor jezelf en je kinderen?
Als je later groot bent dan mag je gewoon kindjes maken/krijgen bij/van iemand anders..... Het is niet erg als je niet trouw bent aan je geliefde en diegene vernederd, kwetst en kapot maakt..... Je kinderen krijgen dit verdriet echt wel mee ook al zijn ze nog heel klein.
Je wilt hem niet de deur uitzetten. Niet definitief de relatie verbreken en zelf verder gaan. In plaats daarvan vind je het op een of andere lugubere manier prettig om in deze setting door te gaan. Want anders had jij jezelf allang een schop onder je kont gegeven.... Tuurlijk is het een grote stap om er een punt achter te zetten, maar het is niet het einde van de wereld!!!! Je kunt niet berusten in deze vorm van huisje, boompje, beestje, buitenechtelijk kind, een man die geen greintje respect voor je heeft.
Want dat heeft hij niet voor jou! Hij verdient jou en de kinderen niet en daar heeft hij zelf voor gezorgd. Waarom kies je niet voor jezelf en je kinderen?
dinsdag 21 augustus 2012 11:09
Zwart jasje. Ik durfde ook niet weg te gaan. Hield vast aan alles en nam het voor hem op. En toen ik niet meer kon ben ik gegaan. Een dood paard val id niet aan te trekken. Ik heb jankende kinderen op de achterbank van mijn auto gehad. Die niet wilden verhuizen. Nachten hebben wij hier met ons drieeen liggen bleren om ons verdriet. Ik ben van heel ver gekomen. Vraag het na bij julus soyli die hebben ook al gepost. En mijn ex is een echte ex from Hell... Maar vrouw als jij je vent een schop onder zijn bedriegende en respectloze hol hebt geschopt en hij zit in zijn huurhutje, neem dan aub uitgebreid de tijd om tot rust te komen. En lees je poets door. Voel je verdriet woede en onmacht. Laat het toe... Ik denk dat jij diep in je hart weet waar dit op uitdraait. En ik snap je gevoel hoor. Bin there.. Same story.. Ik wou der ook niet aan.. Maar mijn god wat ben ik blij dat ik weg ben. En tuurlijk hebben de kids het moeilijk. Maar dat verdriet is te dragen hoor. En helemaal vergeleken met wat je al te verduren hebt gehad.
We zullen onze eigen slingers op moeten hangen in ons leven..
En ik hoop dat jij dat nog gaat doen. Je bent sterk genoeg!! Maar dit..dit hoef jij niet te tolereren!!! Geen mens hoeft hier genoegen mee te nemen.
Ik blijf bij mijn standpunt dat hij toch al niet meer wil.. Als hij echt zo'n berouw had lag ie aan je voeten.. Leverde hij zijn tel in enz. Maar in alles wat je post komt bij mij naar voren dat hij het wel best vind zo met twee vrouwtjes.... Bah. Lijkt mijn ex wel
We zullen onze eigen slingers op moeten hangen in ons leven..
En ik hoop dat jij dat nog gaat doen. Je bent sterk genoeg!! Maar dit..dit hoef jij niet te tolereren!!! Geen mens hoeft hier genoegen mee te nemen.
Ik blijf bij mijn standpunt dat hij toch al niet meer wil.. Als hij echt zo'n berouw had lag ie aan je voeten.. Leverde hij zijn tel in enz. Maar in alles wat je post komt bij mij naar voren dat hij het wel best vind zo met twee vrouwtjes.... Bah. Lijkt mijn ex wel
dinsdag 21 augustus 2012 12:35
ZJ, je merkt nu dat de reacties ten opzichte van je man harder worden en geen enkele forummer meer zegt: logisch dat je nu nog voor je relatie vecht... Hoe voelt dat nu voor jou? Heb je nog steeds de neiging om door te knokken, of is genoeg nu eindelijk genoeg?
Ik snap dat je bang bent dat je man naar zijn nieuwe liefje vlucht, maar hoe vervelend dat nu ook voelt: dat gaat toch wel gebeuren. Ik schreef het al aan het begin van dit topic: als jij de beslissing niet neemt om voor jezelf en je kinderen te kiezen, dan gaan de spanningen tussen jou en je aanstaande ex alleen maar verder oplopen. Er komt een moment dat hij vindt dat je op moet houden met zeuren. Dan heeft hij genoeg van het gedoe. (ik voorspelde in maart maximaal een half jaar en ik denk nog steeds dat ik dat juist zie). Laat die leugenaar gaan! Hij kiest niet voor jou en zijn kinderen. Emotioneel is hij al weg! Het is nu alleen nog aantrekkelijk om bij je te blijven, omdat hij lekker van twee walletjes kan eten tot het moment komt dat zijn bedje bij die andere dame gespreid is (ik vermoed op het moment dat haar scheiding er helemaal doorheen is).
Troost je met de gedachte dat je aanstaande ex en zijn liefje elkaar verdienen en dat de kans dat hun relatie - gebaseerd op vreemdgaan - gaat slagen, bijna nihil is. De realiteit van vieze onderbroeken, luiers en gebroken nachten zal hun romantische samenzijn straks flink onder druk zetten. Dan gaan ze elkaar ook zien als echte mensen en vallen de romantische schellen wel van de ogen...
De beste kans op slaging van hun relatie geef jij hen nu, door te accepteren dat je aanstaande ex van twee walletjes eet... Zo kan hij lekker in zijn romantische bubbel blijven... Die zeurende vrouw met haar therapie neemt hij voor lief... Jij bent de enige die wil(de) knokken...
Begint dat besef nu te landen?
Ik snap dat je bang bent dat je man naar zijn nieuwe liefje vlucht, maar hoe vervelend dat nu ook voelt: dat gaat toch wel gebeuren. Ik schreef het al aan het begin van dit topic: als jij de beslissing niet neemt om voor jezelf en je kinderen te kiezen, dan gaan de spanningen tussen jou en je aanstaande ex alleen maar verder oplopen. Er komt een moment dat hij vindt dat je op moet houden met zeuren. Dan heeft hij genoeg van het gedoe. (ik voorspelde in maart maximaal een half jaar en ik denk nog steeds dat ik dat juist zie). Laat die leugenaar gaan! Hij kiest niet voor jou en zijn kinderen. Emotioneel is hij al weg! Het is nu alleen nog aantrekkelijk om bij je te blijven, omdat hij lekker van twee walletjes kan eten tot het moment komt dat zijn bedje bij die andere dame gespreid is (ik vermoed op het moment dat haar scheiding er helemaal doorheen is).
Troost je met de gedachte dat je aanstaande ex en zijn liefje elkaar verdienen en dat de kans dat hun relatie - gebaseerd op vreemdgaan - gaat slagen, bijna nihil is. De realiteit van vieze onderbroeken, luiers en gebroken nachten zal hun romantische samenzijn straks flink onder druk zetten. Dan gaan ze elkaar ook zien als echte mensen en vallen de romantische schellen wel van de ogen...
De beste kans op slaging van hun relatie geef jij hen nu, door te accepteren dat je aanstaande ex van twee walletjes eet... Zo kan hij lekker in zijn romantische bubbel blijven... Die zeurende vrouw met haar therapie neemt hij voor lief... Jij bent de enige die wil(de) knokken...
Begint dat besef nu te landen?
dinsdag 2 oktober 2012 21:10
Ik ben altijd een mee-lezer geweest. Ik ben op je andere topic gestuit en las dus dat de kogel door de kerk is.
Erg verdrietig allemaal. Maar ook het enige wat je had kunnen doen in deze. En meid, wat heb jij een hoop te verwerken. En je zult echt nog wel diep gaan; maar het wordt weer beter. Echt waar.
Ik ben nu al trots op je. Heel veel sterkte ZJ!
Erg verdrietig allemaal. Maar ook het enige wat je had kunnen doen in deze. En meid, wat heb jij een hoop te verwerken. En je zult echt nog wel diep gaan; maar het wordt weer beter. Echt waar.
Ik ben nu al trots op je. Heel veel sterkte ZJ!
dinsdag 2 oktober 2012 21:34
