Relaties
alle pijlers
Man haat gezinsleven en wil weg
dinsdag 14 maart 2017 09:16
Hi allemaal,
Ik heb 2 jaar geleden mijn man ontmoet, hopeloos verliefd, allebei (jaja, via tinder). Ik was al 38 en wilde nog een kind. Hij had al een dochter maar wilde ook graag nog een kind. Na een paar maanden was ik al zwanger. We waren dolgelukkig. We zijn verhuisd, getrouwd en ik ging wennen aan mijn rol van stiefmoeder, leuk meisje van 9 jaar. Na een superzware bevalling en operatie gingen we naar huis. Toen begon het circus. Een huilbaby. Hij krijste de hele dag en hele nacht, we waren wanhopig. Gelukkig stopte dit na 4 maanden, maar nog steeds was hij heel huilerig en continu ziek. Na ook heel veel werkstress belandde ik in een depressie en kwam ik thuis te zitten. Daar ben ik inmiddels weer uit gelukkig. Maar nu heeft mijn man verteld dat hij zijn leven haat. Hij weet niet of hij nog van me houdt. Hij weet niet of hij van zijn kinderen houdt, hij wilde dat hij er nooit aan begonnen was. Hij stort zich volledig in het werk en als hij thuis is is hij kil en hard, totaal anders dan toen ik hem leerde kennen. Hij zegt dat hij tijdelijk ontoerekeningsvatbaar was tijdens zijn verliefde periode en hij wil nog maar 1 ding: weg. Hij voelt geen aantrekkingskracht meer, maar ik ben op een buikje na nog steeds hetzelfde.
Voor mij komt dit als een grote verrassing. Ik ben nog helemaal gek op hem, al wordt dat na de laatste weken ook minder. Het is de man van mijn dromen, intelligent, humor. Ik heb overal op gegoogled: midlifecrisis, depressie, daddy-burn out, bindingsangst. Hij zit nu in therapie, net intakes gehad maar hij is er niet positief over.
Ik wil niet zomaar opgeven, we hebben een heel mooi zoontje. Maar het valt me zwaar om met iemand te leven die niet met mij wil leven. Dat voelt vernederend en daar voel ik me te goed voor. Maar stel dit is een vorm van depressie, dan wil ik er ook voor hem zijn. Aaaagh ik weet niet wat ik moet doen. Heeft iemand constructief en praktisch commentaar/ideeen? (oordelen schiet ik weinig mee op).
Alvast dank!
Ik heb 2 jaar geleden mijn man ontmoet, hopeloos verliefd, allebei (jaja, via tinder). Ik was al 38 en wilde nog een kind. Hij had al een dochter maar wilde ook graag nog een kind. Na een paar maanden was ik al zwanger. We waren dolgelukkig. We zijn verhuisd, getrouwd en ik ging wennen aan mijn rol van stiefmoeder, leuk meisje van 9 jaar. Na een superzware bevalling en operatie gingen we naar huis. Toen begon het circus. Een huilbaby. Hij krijste de hele dag en hele nacht, we waren wanhopig. Gelukkig stopte dit na 4 maanden, maar nog steeds was hij heel huilerig en continu ziek. Na ook heel veel werkstress belandde ik in een depressie en kwam ik thuis te zitten. Daar ben ik inmiddels weer uit gelukkig. Maar nu heeft mijn man verteld dat hij zijn leven haat. Hij weet niet of hij nog van me houdt. Hij weet niet of hij van zijn kinderen houdt, hij wilde dat hij er nooit aan begonnen was. Hij stort zich volledig in het werk en als hij thuis is is hij kil en hard, totaal anders dan toen ik hem leerde kennen. Hij zegt dat hij tijdelijk ontoerekeningsvatbaar was tijdens zijn verliefde periode en hij wil nog maar 1 ding: weg. Hij voelt geen aantrekkingskracht meer, maar ik ben op een buikje na nog steeds hetzelfde.
Voor mij komt dit als een grote verrassing. Ik ben nog helemaal gek op hem, al wordt dat na de laatste weken ook minder. Het is de man van mijn dromen, intelligent, humor. Ik heb overal op gegoogled: midlifecrisis, depressie, daddy-burn out, bindingsangst. Hij zit nu in therapie, net intakes gehad maar hij is er niet positief over.
Ik wil niet zomaar opgeven, we hebben een heel mooi zoontje. Maar het valt me zwaar om met iemand te leven die niet met mij wil leven. Dat voelt vernederend en daar voel ik me te goed voor. Maar stel dit is een vorm van depressie, dan wil ik er ook voor hem zijn. Aaaagh ik weet niet wat ik moet doen. Heeft iemand constructief en praktisch commentaar/ideeen? (oordelen schiet ik weinig mee op).
Alvast dank!
dinsdag 14 maart 2017 10:38
Je zit in een moeilijke situatie.
Zoals je het brengt voelt hij zich ineens verstrikt in een leven dat hij niet wil leiden en daar zou hij uit willen vluchten.
Ik ben altijd bang dat als je bij zo iemand te veel druk zet met redenen waarom hij moet blijven, dat het dan zijn vluchtneiging versterkt.
Tegelijk wil je niet zomaar opgeven.
Praat met hem over dat leven dat hij haat. Jullie kunnen je eigen leven vorm geven. Twee jaar geleden haatte hij zijn leven nog niet, maar nu wel. Dat kunnen jullie samen misschien weer veranderen. Niet van de ene op de andere dag, maar wel met kleine stapjes.
De periode met de huilbaby moet zwaar geweest zijn. Als dat nu beter gaat, dan komt er wat meer tijd voor jullie samen. Kijk goed om je heen wie eventueel op jullie kindje wil passen, zodat jullie eens samen weg kunnen.
Na de huilbaby kreeg hij een huilvriendin. Jij geeft aan dat je met een depressie thuis kwam te zitten. Daar kun jij niets aan doen, maar het is heel goed mogelijk dat er toen iets geknapt is bij hem. Dat zijn liefde voor jou is afgenomen. Je zou willen dat iemand krachtig is wanneer jij zwak bent en er samen met je doorheen komt, maar dat lukt niet altijd. Misschien is hij je als een zwak iemand zonder levenslust gaan zien?
Als jij nu juist weer energie terug voelde komen, dan kun je ook bespreken dat dit een fase was. Een fase die zowel voor jou als voor hem heel naar is geweest. Maar de toekomst bepaal je zelf en die begint vandaag, niet gisteren. Dus wat hij haat aan zijn leven gisteren, dat kan hij morgen veranderen. Ja, het kan heel radicaal door weg te vluchten. Maar het kan ook stap voor stap en er zo samen sterker uit komen.
Zoals je het brengt voelt hij zich ineens verstrikt in een leven dat hij niet wil leiden en daar zou hij uit willen vluchten.
Ik ben altijd bang dat als je bij zo iemand te veel druk zet met redenen waarom hij moet blijven, dat het dan zijn vluchtneiging versterkt.
Tegelijk wil je niet zomaar opgeven.
Praat met hem over dat leven dat hij haat. Jullie kunnen je eigen leven vorm geven. Twee jaar geleden haatte hij zijn leven nog niet, maar nu wel. Dat kunnen jullie samen misschien weer veranderen. Niet van de ene op de andere dag, maar wel met kleine stapjes.
De periode met de huilbaby moet zwaar geweest zijn. Als dat nu beter gaat, dan komt er wat meer tijd voor jullie samen. Kijk goed om je heen wie eventueel op jullie kindje wil passen, zodat jullie eens samen weg kunnen.
Na de huilbaby kreeg hij een huilvriendin. Jij geeft aan dat je met een depressie thuis kwam te zitten. Daar kun jij niets aan doen, maar het is heel goed mogelijk dat er toen iets geknapt is bij hem. Dat zijn liefde voor jou is afgenomen. Je zou willen dat iemand krachtig is wanneer jij zwak bent en er samen met je doorheen komt, maar dat lukt niet altijd. Misschien is hij je als een zwak iemand zonder levenslust gaan zien?
Als jij nu juist weer energie terug voelde komen, dan kun je ook bespreken dat dit een fase was. Een fase die zowel voor jou als voor hem heel naar is geweest. Maar de toekomst bepaal je zelf en die begint vandaag, niet gisteren. Dus wat hij haat aan zijn leven gisteren, dat kan hij morgen veranderen. Ja, het kan heel radicaal door weg te vluchten. Maar het kan ook stap voor stap en er zo samen sterker uit komen.
dinsdag 14 maart 2017 10:45
quote:Skawa schreef op 14 maart 2017 @ 09:23:
Laat hem gaan, als het iets tijdelijks is komt hij alleen tot inkeer als hij weg is. Dan kun jij lekker genieten van je zoontje want dat gaat niet in zo situatie. Je kunt iemand in twee jaar tijd maar tot een Bep niveau leren kennen. Evt kun je aangeven dat de deur nog een tijdje op een kier staat mocht hij t anders gaan voeldnKlinkt als een goed advies, maar stel dat hij zo van zijn vrijheid geniet dat hij niet meer terug komt? Ik moet ook aan mijn zoontje en mijn stiefdochter denken. Zij is ook heel belangrijk voor me, we zijn dol op elkaar en ik merk dat ze zich veilig bij me voelt als mijn man weer snauwerig doet en ik daar tegenin ga. Ik ga ook goed met zijn ex-vrouw om met wie hij 16 jaar samen was. Mijn hart breekt bij het idee dat ze gescheiden wordt van haar nieuwe broertje en van mij.
Laat hem gaan, als het iets tijdelijks is komt hij alleen tot inkeer als hij weg is. Dan kun jij lekker genieten van je zoontje want dat gaat niet in zo situatie. Je kunt iemand in twee jaar tijd maar tot een Bep niveau leren kennen. Evt kun je aangeven dat de deur nog een tijdje op een kier staat mocht hij t anders gaan voeldnKlinkt als een goed advies, maar stel dat hij zo van zijn vrijheid geniet dat hij niet meer terug komt? Ik moet ook aan mijn zoontje en mijn stiefdochter denken. Zij is ook heel belangrijk voor me, we zijn dol op elkaar en ik merk dat ze zich veilig bij me voelt als mijn man weer snauwerig doet en ik daar tegenin ga. Ik ga ook goed met zijn ex-vrouw om met wie hij 16 jaar samen was. Mijn hart breekt bij het idee dat ze gescheiden wordt van haar nieuwe broertje en van mij.
dinsdag 14 maart 2017 10:48
quote:JonathanStrange schreef op 14 maart 2017 @ 10:45:
[...]
Ik ga me hier niet zitten verdedigen voor een vriendelijk bericht aan de TO met een tip erin. Dus hak maar lekker op iemand anders.
Nou inderdaad.
Ik vind de term verkeerd omdat het gewoon wat anders is. Maar zo'n opmerking is ook niet nodig.
[...]
Ik ga me hier niet zitten verdedigen voor een vriendelijk bericht aan de TO met een tip erin. Dus hak maar lekker op iemand anders.
Nou inderdaad.
Ik vind de term verkeerd omdat het gewoon wat anders is. Maar zo'n opmerking is ook niet nodig.
dinsdag 14 maart 2017 10:50
quote:Jamie-Lee schreef op 14 maart 2017 @ 10:34:
Als man negatief tegenover therapie staat, is dit dan omdat hij het te 'zweverig' vindt? Er zijn natuurlijk therapeuten die wat zweveriger zijn, maar er zijn er ook die heel kordaat en gericht werken (persoonlijke ervaring). In dat geval is het echt zaak de juiste therapeut te vinden, huisarts kan hier goede tips over geven wellicht!
Daarnaast kan je hem een wetenschappelijk stuk laten lezen over PND bij mannen, 'gewone' depressie ed. Wellicht opent dit zijn ogen en vindt hij enige herkenning. Heel veel sterkte!Volgens mij vindt hij het niet zweverig, maar voegt het weinig toe. Hij weet wat hij wil en wat hij voelt. Op mijn aandringen is hij toch gegaan. Woensdag krijgt hij te horen wat hij 'heeft' (of hij uberhaupt iets 'heeft') en wat het behandelplan is. Ik vind het heel spannend!
Als man negatief tegenover therapie staat, is dit dan omdat hij het te 'zweverig' vindt? Er zijn natuurlijk therapeuten die wat zweveriger zijn, maar er zijn er ook die heel kordaat en gericht werken (persoonlijke ervaring). In dat geval is het echt zaak de juiste therapeut te vinden, huisarts kan hier goede tips over geven wellicht!
Daarnaast kan je hem een wetenschappelijk stuk laten lezen over PND bij mannen, 'gewone' depressie ed. Wellicht opent dit zijn ogen en vindt hij enige herkenning. Heel veel sterkte!Volgens mij vindt hij het niet zweverig, maar voegt het weinig toe. Hij weet wat hij wil en wat hij voelt. Op mijn aandringen is hij toch gegaan. Woensdag krijgt hij te horen wat hij 'heeft' (of hij uberhaupt iets 'heeft') en wat het behandelplan is. Ik vind het heel spannend!
dinsdag 14 maart 2017 10:56
quote:Marebella28 schreef op 14 maart 2017 @ 10:45:
[...]
Klinkt als een goed advies, maar stel dat hij zo van zijn vrijheid geniet dat hij niet meer terug komt? Ik moet ook aan mijn zoontje en mijn stiefdochter denken. Zij is ook heel belangrijk voor me, we zijn dol op elkaar en ik merk dat ze zich veilig bij me voelt als mijn man weer snauwerig doet en ik daar tegenin ga. Ik ga ook goed met zijn ex-vrouw om met wie hij 16 jaar samen was. Mijn hart breekt bij het idee dat ze gescheiden wordt van haar nieuwe broertje en van mij.
En die ex-vrouw vindt het ook allemaal leuk en aardig lopen zo? Ik had mijn kind allang uit die situatie getrokken. Dan maar even geen bezoekregeling.
Je man klinkt helemaal op en zelfs suïcidaal? Ik zou zijn behandelaar waarschuwen over wat hij thuis aangeeft.
[...]
Klinkt als een goed advies, maar stel dat hij zo van zijn vrijheid geniet dat hij niet meer terug komt? Ik moet ook aan mijn zoontje en mijn stiefdochter denken. Zij is ook heel belangrijk voor me, we zijn dol op elkaar en ik merk dat ze zich veilig bij me voelt als mijn man weer snauwerig doet en ik daar tegenin ga. Ik ga ook goed met zijn ex-vrouw om met wie hij 16 jaar samen was. Mijn hart breekt bij het idee dat ze gescheiden wordt van haar nieuwe broertje en van mij.
En die ex-vrouw vindt het ook allemaal leuk en aardig lopen zo? Ik had mijn kind allang uit die situatie getrokken. Dan maar even geen bezoekregeling.
Je man klinkt helemaal op en zelfs suïcidaal? Ik zou zijn behandelaar waarschuwen over wat hij thuis aangeeft.
dinsdag 14 maart 2017 10:56
quote:Docteur_Phile schreef op 14 maart 2017 @ 10:38:
Je zit in een moeilijke situatie.
Zoals je het brengt voelt hij zich ineens verstrikt in een leven dat hij niet wil leiden en daar zou hij uit willen vluchten.
Ik ben altijd bang dat als je bij zo iemand te veel druk zet met redenen waarom hij moet blijven, dat het dan zijn vluchtneiging versterkt.
Tegelijk wil je niet zomaar opgeven.
Praat met hem over dat leven dat hij haat. Jullie kunnen je eigen leven vorm geven. Twee jaar geleden haatte hij zijn leven nog niet, maar nu wel. Dat kunnen jullie samen misschien weer veranderen. Niet van de ene op de andere dag, maar wel met kleine stapjes.
De periode met de huilbaby moet zwaar geweest zijn. Als dat nu beter gaat, dan komt er wat meer tijd voor jullie samen. Kijk goed om je heen wie eventueel op jullie kindje wil passen, zodat jullie eens samen weg kunnen.
Na de huilbaby kreeg hij een huilvriendin. Jij geeft aan dat je met een depressie thuis kwam te zitten. Daar kun jij niets aan doen, maar het is heel goed mogelijk dat er toen iets geknapt is bij hem. Dat zijn liefde voor jou is afgenomen. Je zou willen dat iemand krachtig is wanneer jij zwak bent en er samen met je doorheen komt, maar dat lukt niet altijd. Misschien is hij je als een zwak iemand zonder levenslust gaan zien?
Als jij nu juist weer energie terug voelde komen, dan kun je ook bespreken dat dit een fase was. Een fase die zowel voor jou als voor hem heel naar is geweest. Maar de toekomst bepaal je zelf en die begint vandaag, niet gisteren. Dus wat hij haat aan zijn leven gisteren, dat kan hij morgen veranderen. Ja, het kan heel radicaal door weg te vluchten. Maar het kan ook stap voor stap en er zo samen sterker uit komen.Ja, dat klopt helemaal, wat je zegt. Hij heeft lange tijd onder grote druk gestaan en voelt nu ook druk. We zijn tussendoor ook nog verhuisd. Probleem is dat hij er niet over wil praten. Dat hebben we al heel veel gedaan, en nu wil hij 's avond weg met vrienden of gewoon op de bank zitten en tv kijken zonder wat te zeggen. Ik word daar mega gespannen van! Ik hou het een paar avonden vol en dan vraag ik toch weer hoe hij zich voelt. Dat is natuurlijk een big no no bij mannen (althans, deze man). Ik heb hem ook gevraagd wat hij wil: weekje weg met vrienden, 's avonds zijn eigen gang gaan zonder te laten weten waar hij is, maar meer kan en wil ik ook niet doen. Had ik maar een gebruiksaanwijzing voor dit soort situaties :-S
Je zit in een moeilijke situatie.
Zoals je het brengt voelt hij zich ineens verstrikt in een leven dat hij niet wil leiden en daar zou hij uit willen vluchten.
Ik ben altijd bang dat als je bij zo iemand te veel druk zet met redenen waarom hij moet blijven, dat het dan zijn vluchtneiging versterkt.
Tegelijk wil je niet zomaar opgeven.
Praat met hem over dat leven dat hij haat. Jullie kunnen je eigen leven vorm geven. Twee jaar geleden haatte hij zijn leven nog niet, maar nu wel. Dat kunnen jullie samen misschien weer veranderen. Niet van de ene op de andere dag, maar wel met kleine stapjes.
De periode met de huilbaby moet zwaar geweest zijn. Als dat nu beter gaat, dan komt er wat meer tijd voor jullie samen. Kijk goed om je heen wie eventueel op jullie kindje wil passen, zodat jullie eens samen weg kunnen.
Na de huilbaby kreeg hij een huilvriendin. Jij geeft aan dat je met een depressie thuis kwam te zitten. Daar kun jij niets aan doen, maar het is heel goed mogelijk dat er toen iets geknapt is bij hem. Dat zijn liefde voor jou is afgenomen. Je zou willen dat iemand krachtig is wanneer jij zwak bent en er samen met je doorheen komt, maar dat lukt niet altijd. Misschien is hij je als een zwak iemand zonder levenslust gaan zien?
Als jij nu juist weer energie terug voelde komen, dan kun je ook bespreken dat dit een fase was. Een fase die zowel voor jou als voor hem heel naar is geweest. Maar de toekomst bepaal je zelf en die begint vandaag, niet gisteren. Dus wat hij haat aan zijn leven gisteren, dat kan hij morgen veranderen. Ja, het kan heel radicaal door weg te vluchten. Maar het kan ook stap voor stap en er zo samen sterker uit komen.Ja, dat klopt helemaal, wat je zegt. Hij heeft lange tijd onder grote druk gestaan en voelt nu ook druk. We zijn tussendoor ook nog verhuisd. Probleem is dat hij er niet over wil praten. Dat hebben we al heel veel gedaan, en nu wil hij 's avond weg met vrienden of gewoon op de bank zitten en tv kijken zonder wat te zeggen. Ik word daar mega gespannen van! Ik hou het een paar avonden vol en dan vraag ik toch weer hoe hij zich voelt. Dat is natuurlijk een big no no bij mannen (althans, deze man). Ik heb hem ook gevraagd wat hij wil: weekje weg met vrienden, 's avonds zijn eigen gang gaan zonder te laten weten waar hij is, maar meer kan en wil ik ook niet doen. Had ik maar een gebruiksaanwijzing voor dit soort situaties :-S
dinsdag 14 maart 2017 11:04
Hmm, oke. Dat klinkt inderdaad wat zorgelijker.. Hopelijk voor jullie is hij er niet echt klaar mee maar worden deze gevoelens veroorzaakt door bijvoorbeeld een depressie of een andere achterliggende oorzaak.
Was het contact met dochter wel altijd goed na de scheiding, was hij een blije vader die graag met haar op stap ging bijvoorbeeld? Als dit wel zo was dan lijkt het er eerder op dat het hem voor nu even teveel is geworden.. Wat de reden ook is, voor jou is het hoe dan ook ongelofelijk zwaar. Ik zou het even per dag bekijken denk ik, en hem vragen om te proberen dat ook te doen. En hopelijk heeft/krijgt hij voldoende vertrouwen in de therapeut om te helpen in deze.
Was het contact met dochter wel altijd goed na de scheiding, was hij een blije vader die graag met haar op stap ging bijvoorbeeld? Als dit wel zo was dan lijkt het er eerder op dat het hem voor nu even teveel is geworden.. Wat de reden ook is, voor jou is het hoe dan ook ongelofelijk zwaar. Ik zou het even per dag bekijken denk ik, en hem vragen om te proberen dat ook te doen. En hopelijk heeft/krijgt hij voldoende vertrouwen in de therapeut om te helpen in deze.
dinsdag 14 maart 2017 11:05
quote:Wandelen_afvallen schreef op 14 maart 2017 @ 10:16:
[...]
- 100
Tijd zegt helemaal niets over hoe goed je elkaar kent. Je kunt elkaar direct aanvoelen en weten dat het goed zit, dat heb ik ook gehad en heb nu een prachtige dochter. Ook kun je elkaar jaren kennen en toch wildvreemden voor elkaar zijn, dat had ik in mijn eerste relatie. En wat betreft TO's problemen: er zijn zat ouders (ook die heel lang bij elkaar zijn) bij wie een geboorte rauw op het dak valt. Niemand kan je voorbereiden op het ouderschap en dan ook nog een huilbaby met ziekten etc.
TO sterkte. Mooi dat je man bereid is naar zichzelf te kijken via therapie. Als hij hierover niet positief is, kan het zijn dat hij niet de juiste therapie of therapeut(e) heeft en zou je verder kunnen zoeken. Ik denk wel dat dit voor hem de weg is. En voor jou wellicht ook. Daarna eventueel voor jullie samen?
Ook zou ik iets aan bewustwording gaan doen, als je dat nog niet deed. Mindfulness, yoga, lichaamswerk, dat soort zaken. Kan je veel rust brengen, is mijn ervaring.Dank je voor je fijne reactie en tips. Yoga lijkt me wel wat, mindfulness heb ik al gedaan. Ik kan wel wat rust in mijn lijf gebruiken. En wat je zegt over dat je weet dat het meteen goed zit: dat had ik ook. Ik heb al meerdere relaties gehad, maar voor de eerste keer in mijn leven klopte alles bij deze man. Echt liefde, tenminste, van mijn kant, dus niet zomaar de eerste de beste zoals iemand anders zei. Het klikte met zijn dochter, we deden veel leuke dingen samen. We gingen trouwen, ik leefde in een droom. Naief? Achteraf misschien wel. Spijt? Nee, want ik heb een prachtige zoon en een hele lieve stiefdochter. En wat is de regel dan? Moet je elkaar x jaren kennen voor je samen een kindje wil krijgen? Ook dat geeft geen garantie. Precies wat je zegt, niemand kan je voorbereiden op ouderschap.
[...]
- 100
Tijd zegt helemaal niets over hoe goed je elkaar kent. Je kunt elkaar direct aanvoelen en weten dat het goed zit, dat heb ik ook gehad en heb nu een prachtige dochter. Ook kun je elkaar jaren kennen en toch wildvreemden voor elkaar zijn, dat had ik in mijn eerste relatie. En wat betreft TO's problemen: er zijn zat ouders (ook die heel lang bij elkaar zijn) bij wie een geboorte rauw op het dak valt. Niemand kan je voorbereiden op het ouderschap en dan ook nog een huilbaby met ziekten etc.
TO sterkte. Mooi dat je man bereid is naar zichzelf te kijken via therapie. Als hij hierover niet positief is, kan het zijn dat hij niet de juiste therapie of therapeut(e) heeft en zou je verder kunnen zoeken. Ik denk wel dat dit voor hem de weg is. En voor jou wellicht ook. Daarna eventueel voor jullie samen?
Ook zou ik iets aan bewustwording gaan doen, als je dat nog niet deed. Mindfulness, yoga, lichaamswerk, dat soort zaken. Kan je veel rust brengen, is mijn ervaring.Dank je voor je fijne reactie en tips. Yoga lijkt me wel wat, mindfulness heb ik al gedaan. Ik kan wel wat rust in mijn lijf gebruiken. En wat je zegt over dat je weet dat het meteen goed zit: dat had ik ook. Ik heb al meerdere relaties gehad, maar voor de eerste keer in mijn leven klopte alles bij deze man. Echt liefde, tenminste, van mijn kant, dus niet zomaar de eerste de beste zoals iemand anders zei. Het klikte met zijn dochter, we deden veel leuke dingen samen. We gingen trouwen, ik leefde in een droom. Naief? Achteraf misschien wel. Spijt? Nee, want ik heb een prachtige zoon en een hele lieve stiefdochter. En wat is de regel dan? Moet je elkaar x jaren kennen voor je samen een kindje wil krijgen? Ook dat geeft geen garantie. Precies wat je zegt, niemand kan je voorbereiden op ouderschap.
dinsdag 14 maart 2017 11:09
quote:Skawa schreef op 14 maart 2017 @ 09:23:
Laat hem gaan, als het iets tijdelijks is komt hij alleen tot inkeer als hij weg is. Dan kun jij lekker genieten van je zoontje want dat gaat niet in zo situatie. Je kunt iemand in twee jaar tijd maar tot een Bep niveau leren kennen. Evt kun je aangeven dat de deur nog een tijdje op een kier staat mocht hij t anders gaan voeldndat.
Laat hem gaan, als het iets tijdelijks is komt hij alleen tot inkeer als hij weg is. Dan kun jij lekker genieten van je zoontje want dat gaat niet in zo situatie. Je kunt iemand in twee jaar tijd maar tot een Bep niveau leren kennen. Evt kun je aangeven dat de deur nog een tijdje op een kier staat mocht hij t anders gaan voeldndat.
dinsdag 14 maart 2017 11:23
dinsdag 14 maart 2017 11:40
Hij geeft aan niet toerekeningsvatbaar te zijn geweest in zijn verliefde periode en zich niet meer aangetrokken te voelen. Dat kan.
Hij geeft dat zelf aan en jij gaat er van alles bij halen.....
Ga lekker met je lieve, mooie kindje verder en LAAT hem met zijn ontzettende, nare woorden over jou en de kinderen. Dit gaat toch veel te ver. Kom op nou! Ik was allang vertrokken met mijn kindje.
Je hebt toch nog wel eigenwaarde?
Je bent afhankelijk van hem omdat jij je rot voelt. En dan wil je dat hij anders gaat denken.
Is toch niet de realiteit? Kom je ook weer overheen. Kom je er sterker uit.
Zoals jij het voelt, nog verliefd, die gevoelens geeft hij aan niet meer te hebben.
Hij geeft dat zelf aan en jij gaat er van alles bij halen.....
Ga lekker met je lieve, mooie kindje verder en LAAT hem met zijn ontzettende, nare woorden over jou en de kinderen. Dit gaat toch veel te ver. Kom op nou! Ik was allang vertrokken met mijn kindje.
Je hebt toch nog wel eigenwaarde?
Je bent afhankelijk van hem omdat jij je rot voelt. En dan wil je dat hij anders gaat denken.
Is toch niet de realiteit? Kom je ook weer overheen. Kom je er sterker uit.
Zoals jij het voelt, nog verliefd, die gevoelens geeft hij aan niet meer te hebben.
Wie zich gelukkig voelt met het geluk van anderen, bezit een rijkdom zonder grenzen.
dinsdag 14 maart 2017 11:58
quote:Marebella28 schreef op 14 maart 2017 @ 10:45:
[...]
Klinkt als een goed advies, maar stel dat hij zo van zijn vrijheid geniet dat hij niet meer terug komt? Ik moet ook aan mijn zoontje en mijn stiefdochter denken. Zij is ook heel belangrijk voor me, we zijn dol op elkaar en ik merk dat ze zich veilig bij me voelt als mijn man weer snauwerig doet en ik daar tegenin ga. Ik ga ook goed met zijn ex-vrouw om met wie hij 16 jaar samen was. Mijn hart breekt bij het idee dat ze gescheiden wordt van haar nieuwe broertje en van mij.
Als je een goed contact met zijn ex vrouw hebt moet er met haar toch wel omgang tussen broer en zus te faciliteren zijn?
Ik ben het eens met Eslarealidad. Ik zou de eer aan mezelf houden en er een punt achter zetten. Ik ben zelf ook net met een baby gescheiden en ik kan je zeggen: het leven wordt een stuk lichter, leuker en gezelliger als er niet zo'n dood paard met een wolk negatieve energie om zich heen op je bank zit te vegeteren. Ik heb totaal geen spijt van de breuk, integendeel. Mijn ex geloof ik wel, maar dat had ie maar moeten bedenken voordat hij uitsprak dat hij geen zin had in het gezinsleven. Ik had er namelijk wel zin in, en dat blijkt want ik heb het fijn met mijn kinderen.
[...]
Klinkt als een goed advies, maar stel dat hij zo van zijn vrijheid geniet dat hij niet meer terug komt? Ik moet ook aan mijn zoontje en mijn stiefdochter denken. Zij is ook heel belangrijk voor me, we zijn dol op elkaar en ik merk dat ze zich veilig bij me voelt als mijn man weer snauwerig doet en ik daar tegenin ga. Ik ga ook goed met zijn ex-vrouw om met wie hij 16 jaar samen was. Mijn hart breekt bij het idee dat ze gescheiden wordt van haar nieuwe broertje en van mij.
Als je een goed contact met zijn ex vrouw hebt moet er met haar toch wel omgang tussen broer en zus te faciliteren zijn?
Ik ben het eens met Eslarealidad. Ik zou de eer aan mezelf houden en er een punt achter zetten. Ik ben zelf ook net met een baby gescheiden en ik kan je zeggen: het leven wordt een stuk lichter, leuker en gezelliger als er niet zo'n dood paard met een wolk negatieve energie om zich heen op je bank zit te vegeteren. Ik heb totaal geen spijt van de breuk, integendeel. Mijn ex geloof ik wel, maar dat had ie maar moeten bedenken voordat hij uitsprak dat hij geen zin had in het gezinsleven. Ik had er namelijk wel zin in, en dat blijkt want ik heb het fijn met mijn kinderen.
Am Yisrael Chai!
dinsdag 14 maart 2017 12:27
quote:fashionvictim schreef op 14 maart 2017 @ 11:58:
[...]
Als je een goed contact met zijn ex vrouw hebt moet er met haar toch wel omgang tussen broer en zus te faciliteren zijn?
Ik ben het eens met Eslarealidad. Ik zou de eer aan mezelf houden en er een punt achter zetten. Ik ben zelf ook net met een baby gescheiden en ik kan je zeggen: het leven wordt een stuk lichter, leuker en gezelliger als er niet zo'n dood paard met een wolk negatieve energie om zich heen op je bank zit te vegeteren. Ik heb totaal geen spijt van de breuk, integendeel. Mijn ex geloof ik wel, maar dat had ie maar moeten bedenken voordat hij uitsprak dat hij geen zin had in het gezinsleven. Ik had er namelijk wel zin in, en dat blijkt want ik heb het fijn met mijn kinderen.
Off topic: Wat?! Ben je gescheiden? Ik schrik hier wel van, het leek zo fantastisch... Gelukkig dat je er positief instaat, sterkte!
TO: wat een rotsituatie. Ik snap je zorgen om stiefdochter, maar inderdaad, dat contact kan toch voortbestaan? Trekken aan een dood paard zou ik ook niet zien zitten. Is ook zinloos denk ik. Je kan alles doodredeneren, bo, postnatale depressie... Feit is dat hij er geen zin in heeft helaas. Heel veel sterkte ook voor jou.
[...]
Als je een goed contact met zijn ex vrouw hebt moet er met haar toch wel omgang tussen broer en zus te faciliteren zijn?
Ik ben het eens met Eslarealidad. Ik zou de eer aan mezelf houden en er een punt achter zetten. Ik ben zelf ook net met een baby gescheiden en ik kan je zeggen: het leven wordt een stuk lichter, leuker en gezelliger als er niet zo'n dood paard met een wolk negatieve energie om zich heen op je bank zit te vegeteren. Ik heb totaal geen spijt van de breuk, integendeel. Mijn ex geloof ik wel, maar dat had ie maar moeten bedenken voordat hij uitsprak dat hij geen zin had in het gezinsleven. Ik had er namelijk wel zin in, en dat blijkt want ik heb het fijn met mijn kinderen.
Off topic: Wat?! Ben je gescheiden? Ik schrik hier wel van, het leek zo fantastisch... Gelukkig dat je er positief instaat, sterkte!
TO: wat een rotsituatie. Ik snap je zorgen om stiefdochter, maar inderdaad, dat contact kan toch voortbestaan? Trekken aan een dood paard zou ik ook niet zien zitten. Is ook zinloos denk ik. Je kan alles doodredeneren, bo, postnatale depressie... Feit is dat hij er geen zin in heeft helaas. Heel veel sterkte ook voor jou.
dinsdag 14 maart 2017 12:33
quote:fashionvictim schreef op 14 maart 2017 @ 11:58:
[...]
Als je een goed contact met zijn ex vrouw hebt moet er met haar toch wel omgang tussen broer en zus te faciliteren zijn?
Ik ben het eens met Eslarealidad. Ik zou de eer aan mezelf houden en er een punt achter zetten. Ik ben zelf ook net met een baby gescheiden en ik kan je zeggen: het leven wordt een stuk lichter, leuker en gezelliger als er niet zo'n dood paard met een wolk negatieve energie om zich heen op je bank zit te vegeteren. Ik heb totaal geen spijt van de breuk, integendeel. Mijn ex geloof ik wel, maar dat had ie maar moeten bedenken voordat hij uitsprak dat hij geen zin had in het gezinsleven. Ik had er namelijk wel zin in, en dat blijkt want ik heb het fijn met mijn kinderen.
O wauw en TO met haar depressie was wel het zonnetje in huis?
Maar een man wordt geacht sterk te zijn en als hij onder alles (huilbaby, depressieve partner, verhuizing, werkdruk) bezwijkt kan hij het bekijken?
[...]
Als je een goed contact met zijn ex vrouw hebt moet er met haar toch wel omgang tussen broer en zus te faciliteren zijn?
Ik ben het eens met Eslarealidad. Ik zou de eer aan mezelf houden en er een punt achter zetten. Ik ben zelf ook net met een baby gescheiden en ik kan je zeggen: het leven wordt een stuk lichter, leuker en gezelliger als er niet zo'n dood paard met een wolk negatieve energie om zich heen op je bank zit te vegeteren. Ik heb totaal geen spijt van de breuk, integendeel. Mijn ex geloof ik wel, maar dat had ie maar moeten bedenken voordat hij uitsprak dat hij geen zin had in het gezinsleven. Ik had er namelijk wel zin in, en dat blijkt want ik heb het fijn met mijn kinderen.
O wauw en TO met haar depressie was wel het zonnetje in huis?
Maar een man wordt geacht sterk te zijn en als hij onder alles (huilbaby, depressieve partner, verhuizing, werkdruk) bezwijkt kan hij het bekijken?
dinsdag 14 maart 2017 12:39
quote:lila01 schreef op 14 maart 2017 @ 11:29:
Hebben jullie ook de mogelijkheid om er samen eens tussenuit te gaan, zonder kinderen? Om te kijken wat er nog tussen jullie is.Dit ja. Samen even opladen. En dan niet praten, want zo te zien hebben jullie dat al genoeg gedaan en brengt dat alleen maar meer druk met zich mee.
Hebben jullie ook de mogelijkheid om er samen eens tussenuit te gaan, zonder kinderen? Om te kijken wat er nog tussen jullie is.Dit ja. Samen even opladen. En dan niet praten, want zo te zien hebben jullie dat al genoeg gedaan en brengt dat alleen maar meer druk met zich mee.
dinsdag 14 maart 2017 13:18
quote:fashionvictim schreef op 14 maart 2017 @ 11:58:
[...]
Als je een goed contact met zijn ex vrouw hebt moet er met haar toch wel omgang tussen broer en zus te faciliteren zijn?
Ik ben het eens met Eslarealidad. Ik zou de eer aan mezelf houden en er een punt achter zetten. Ik ben zelf ook net met een baby gescheiden en ik kan je zeggen: het leven wordt een stuk lichter, leuker en gezelliger als er niet zo'n dood paard met een wolk negatieve energie om zich heen op je bank zit te vegeteren. Ik heb totaal geen spijt van de breuk, integendeel. Mijn ex geloof ik wel, maar dat had ie maar moeten bedenken voordat hij uitsprak dat hij geen zin had in het gezinsleven. Ik had er namelijk wel zin in, en dat blijkt want ik heb het fijn met mijn kinderen.
Ik ben het ook met jou eens.
Wat een heerlijke, leuke tijd met mijn kind.
Ja, dat kan ook zeker!
[...]
Als je een goed contact met zijn ex vrouw hebt moet er met haar toch wel omgang tussen broer en zus te faciliteren zijn?
Ik ben het eens met Eslarealidad. Ik zou de eer aan mezelf houden en er een punt achter zetten. Ik ben zelf ook net met een baby gescheiden en ik kan je zeggen: het leven wordt een stuk lichter, leuker en gezelliger als er niet zo'n dood paard met een wolk negatieve energie om zich heen op je bank zit te vegeteren. Ik heb totaal geen spijt van de breuk, integendeel. Mijn ex geloof ik wel, maar dat had ie maar moeten bedenken voordat hij uitsprak dat hij geen zin had in het gezinsleven. Ik had er namelijk wel zin in, en dat blijkt want ik heb het fijn met mijn kinderen.
Ik ben het ook met jou eens.
Wat een heerlijke, leuke tijd met mijn kind.
Ja, dat kan ook zeker!
Wie zich gelukkig voelt met het geluk van anderen, bezit een rijkdom zonder grenzen.
dinsdag 14 maart 2017 13:25
quote:Marebella28 schreef op 14 maart 2017 @ 11:05: Dank je voor je fijne reactie en tips. Yoga lijkt me wel wat, mindfulness heb ik al gedaan. Ik kan wel wat rust in mijn lijf gebruiken.
Graag gedaan.
Lekker doen, yoga. Uit je hoofd in je lijf. Een bevalling en de toestanden daarna zijn slopend. Op die manier kun je je lichaam weer van jou maken.
Je geeft aan een paar avonden(!) het voor elkaar te krijgen om niet te vragen hoe hij zich voelt en daarna het toch weer niet te kunnen laten. Ik vind het behoorlijk lang, een paar dagen geen uitwisseling over jullie gevoel. Als je nou iedere tien minuten zou vragen, okay. Maar er zit zo'n lange tijd tussen dat dat geen probleem zou moeten zijn.
Waar de crux m.i. meer zit, is de onrust/angst die je voelt. Dat is gevaarlijk. Angst doet je verkrampen en dat voelt hij vermoedelijk onbewust aan. Natuurlijk is je angst volkomen begrijpelijk. Toch is het belangrijk in je kracht te komen en je niet afhankelijk te voelen van zijn proces. Ga er lekker op uit (met en zonder je kind), zorg voor jezelf, zoek vriendinnen op etc. Hoe gelukkiger jij bent, hoe krachtiger je je voelt, hoe minder je hem nodig hebt.
Liefde heeft niets of niemand nodig. Je bent helemaal goed zoals je bent.
Sterkte.
Graag gedaan.
Lekker doen, yoga. Uit je hoofd in je lijf. Een bevalling en de toestanden daarna zijn slopend. Op die manier kun je je lichaam weer van jou maken.
Je geeft aan een paar avonden(!) het voor elkaar te krijgen om niet te vragen hoe hij zich voelt en daarna het toch weer niet te kunnen laten. Ik vind het behoorlijk lang, een paar dagen geen uitwisseling over jullie gevoel. Als je nou iedere tien minuten zou vragen, okay. Maar er zit zo'n lange tijd tussen dat dat geen probleem zou moeten zijn.
Waar de crux m.i. meer zit, is de onrust/angst die je voelt. Dat is gevaarlijk. Angst doet je verkrampen en dat voelt hij vermoedelijk onbewust aan. Natuurlijk is je angst volkomen begrijpelijk. Toch is het belangrijk in je kracht te komen en je niet afhankelijk te voelen van zijn proces. Ga er lekker op uit (met en zonder je kind), zorg voor jezelf, zoek vriendinnen op etc. Hoe gelukkiger jij bent, hoe krachtiger je je voelt, hoe minder je hem nodig hebt.
Liefde heeft niets of niemand nodig. Je bent helemaal goed zoals je bent.
Sterkte.
dinsdag 14 maart 2017 13:25
quote:Miss_Dizzy schreef op 14 maart 2017 @ 12:33:
[...]
O wauw en TO met haar depressie was wel het zonnetje in huis?
Maar een man wordt geacht sterk te zijn en als hij onder alles (huilbaby, depressieve partner, verhuizing, werkdruk) bezwijkt kan hij het bekijken?
Dat dacht ik ook! Tsjongejonge.
To. Als je het op kunt brengen zou ik het even z'n gangetje laten gaan. Jullie hebben heel veel meegemaakt de afgelopen twee jaar en ik vind het niet zo gek dat hij het niet meer ziet zitten. Want hij is van een leuke verliefdheid naar een depressieve vrouw en een jankend.kind gegaan.
Hij is wel de vader van dat kind en de man van die vrouw en heeft daarmee ook verantwoordelijkheden. Dus ik zou hem vragen het nog een bepaalde periode de tijd te geven zodat de situatie een beetje rustig kan worden. Uit elkaar kan altijd nog.
Mensen zeggen soms rare dingen als ze wanhopig zijn. Gevoelens zijn verraderlijk. Als ik altijd naar mijn gevoel luisterde a la minute dan had ik gister iemand in elkaar geslagen op straat en was ik ook allang gescheiden geweest.
Maar mijn kerel bleek na even te wachten na een escalatie toch altijd weer een prima kerel dus ik ben nog bij hem.
En praten over de eer aan jezelf houden in een liefdesrelatie waar kinderen bij betrokken zijn vind ik altijd zo idioot.
Jullie waren gek pp elkaar en hebben veel voor de kiezen gekregen. Geef het even tijd.
[...]
O wauw en TO met haar depressie was wel het zonnetje in huis?
Maar een man wordt geacht sterk te zijn en als hij onder alles (huilbaby, depressieve partner, verhuizing, werkdruk) bezwijkt kan hij het bekijken?
Dat dacht ik ook! Tsjongejonge.
To. Als je het op kunt brengen zou ik het even z'n gangetje laten gaan. Jullie hebben heel veel meegemaakt de afgelopen twee jaar en ik vind het niet zo gek dat hij het niet meer ziet zitten. Want hij is van een leuke verliefdheid naar een depressieve vrouw en een jankend.kind gegaan.
Hij is wel de vader van dat kind en de man van die vrouw en heeft daarmee ook verantwoordelijkheden. Dus ik zou hem vragen het nog een bepaalde periode de tijd te geven zodat de situatie een beetje rustig kan worden. Uit elkaar kan altijd nog.
Mensen zeggen soms rare dingen als ze wanhopig zijn. Gevoelens zijn verraderlijk. Als ik altijd naar mijn gevoel luisterde a la minute dan had ik gister iemand in elkaar geslagen op straat en was ik ook allang gescheiden geweest.
Maar mijn kerel bleek na even te wachten na een escalatie toch altijd weer een prima kerel dus ik ben nog bij hem.
En praten over de eer aan jezelf houden in een liefdesrelatie waar kinderen bij betrokken zijn vind ik altijd zo idioot.
Jullie waren gek pp elkaar en hebben veel voor de kiezen gekregen. Geef het even tijd.
woensdag 15 maart 2017 00:41
Je weet wat ze zeggen: neem geen grote beslissingen in het eerste jaar na de geboorte van een kind. En in het geval van een huilbaby/pittig kind zou ik er twee jaar van maken.
Het niet meer zien zitten, weg willen, spijt hebben.. volgens mij hoort dat bij een huilbaby. Het sloopt je.
Afwachten, beiden. Niks beslissen maar even beiden voor jezelf zo goed mogelijk overleven en dan als de mist is opgetrokken en je de rust met jullie kind echt is gekomen, dan eens kijken of er weer wat terugkomt van jullie relatie.
Het niet meer zien zitten, weg willen, spijt hebben.. volgens mij hoort dat bij een huilbaby. Het sloopt je.
Afwachten, beiden. Niks beslissen maar even beiden voor jezelf zo goed mogelijk overleven en dan als de mist is opgetrokken en je de rust met jullie kind echt is gekomen, dan eens kijken of er weer wat terugkomt van jullie relatie.
