Relaties
alle pijlers
Mij schuldig voelen en me te onzeker opstellen
zondag 9 oktober 2016 10:50
In het verleden zijn er helaas een aantal vriendschappen op een zeer vervelende en pijnlijke manier bij mij spaak gelopen.
Veelal begonnen irritaties de overhand te krijgen en ontstond er een soort van negatieve energie en ook zekere weerstand (tegenzin) om met diegenen nog langer om te blijven gaan.
Veelal stelde ik mij te onzeker, te soft en te kwetsbaar hierin op en sommige personen konden op deze manier erg over mijn grenzen gaan en over mij heen lopen.
Dat werd ik op den duur helemaal zat.
Heb dan ook geen spijt dat ik dergelijke contacten verbroken heb.
Toch is er wel een zeker schuldgevoel en ook twijfel wat aan mij knaagt.
Het is natuurlijk nooit leuk om een vriendschap te beëindigen.
Soms trek je bepaalde personen in je leven aan, waarvan je in het begin denkt dat het allemaal goed zit (qua vriendschap), maar waarmee het na verloop van tijd helemaal scheef kan groeien en/of dat je uit elkaar groeit oid.
Ga gelukkig volgende maand een soort van sociale vaardigheidstraining doen en hier wil ik echt mijn voordeel mee gaan doen.
Veelal begonnen irritaties de overhand te krijgen en ontstond er een soort van negatieve energie en ook zekere weerstand (tegenzin) om met diegenen nog langer om te blijven gaan.
Veelal stelde ik mij te onzeker, te soft en te kwetsbaar hierin op en sommige personen konden op deze manier erg over mijn grenzen gaan en over mij heen lopen.
Dat werd ik op den duur helemaal zat.
Heb dan ook geen spijt dat ik dergelijke contacten verbroken heb.
Toch is er wel een zeker schuldgevoel en ook twijfel wat aan mij knaagt.
Het is natuurlijk nooit leuk om een vriendschap te beëindigen.
Soms trek je bepaalde personen in je leven aan, waarvan je in het begin denkt dat het allemaal goed zit (qua vriendschap), maar waarmee het na verloop van tijd helemaal scheef kan groeien en/of dat je uit elkaar groeit oid.
Ga gelukkig volgende maand een soort van sociale vaardigheidstraining doen en hier wil ik echt mijn voordeel mee gaan doen.
zondag 23 oktober 2016 06:09
quote:Eslarealidad schreef op 20 oktober 2016 @ 11:55:
Als je je schuldig voelt over anderen die jou niet netjes behandelen dan ben je toch niet erg aardig naar jezelf toe want je beschuldigd jezelf dan toch? Leg dat onlogische dan eens uit?
Mijn excuses voor mijn wat late reactie.
Vind deze vraag vrij lastig te beantwoorden.
Eigenlijk merk ik dat ik voortdurend met een soort van knagend schuldgevoel zit naar bepaalde personen toe; of het nou terecht is of niet.
Heb vooral ook het gevoel dat dit komt door een groot minderwaardigheidsgevoel wat ik heb opgebouwd de afgelopen ca 15 jaar.
Naïviteit heeft mij ook erg parten gespeeld in het aangaan van bepaalde contacten en ik heb dan ook spijt gehad dat ik met bepaalde personen ben omgegaan (en juist geen spijt van dat ik het contact heb verbroken).
Nogmaals; ik heb erg veel last van het feit dat ik bepaalde gevoelens (irritaties, onvrede etc) steeds weer lijk op te kroppen en dat dit dan op een 'kwade' dag er allemaal uitkomt.
Dit heeft alleen maar voor meer ellende gezorgd en wat dat betreft wil ik transparanter en directer ook gaan worden.
Maar dit is makkelijk gezegd dan gedaan, in de praktijk.
Als je je schuldig voelt over anderen die jou niet netjes behandelen dan ben je toch niet erg aardig naar jezelf toe want je beschuldigd jezelf dan toch? Leg dat onlogische dan eens uit?
Mijn excuses voor mijn wat late reactie.
Vind deze vraag vrij lastig te beantwoorden.
Eigenlijk merk ik dat ik voortdurend met een soort van knagend schuldgevoel zit naar bepaalde personen toe; of het nou terecht is of niet.
Heb vooral ook het gevoel dat dit komt door een groot minderwaardigheidsgevoel wat ik heb opgebouwd de afgelopen ca 15 jaar.
Naïviteit heeft mij ook erg parten gespeeld in het aangaan van bepaalde contacten en ik heb dan ook spijt gehad dat ik met bepaalde personen ben omgegaan (en juist geen spijt van dat ik het contact heb verbroken).
Nogmaals; ik heb erg veel last van het feit dat ik bepaalde gevoelens (irritaties, onvrede etc) steeds weer lijk op te kroppen en dat dit dan op een 'kwade' dag er allemaal uitkomt.
Dit heeft alleen maar voor meer ellende gezorgd en wat dat betreft wil ik transparanter en directer ook gaan worden.
Maar dit is makkelijk gezegd dan gedaan, in de praktijk.
zondag 23 oktober 2016 13:24
Dat knagende schuldgevoel heeft er ook mee te maken dat je daar van leert om mee om te gaan. Daar ben je al mee bezig. Dat is goed, je weet dat jij dat niet wil.
Ik heb dat ook wel natuurlijk meegemaakt en van geleerd. Hoort ook bij het leven om dan weer daar van te leren. Net als met relaties, op een gegeven moment weet je wat je wel of niet wil. Dat voel je dan gelijk aan door je alarmbellen. Nu ik dan terugdenk aan gesprekken van jaren geleden die ik had, denk ik dat ik me daar druk om maakte. Kan me dat nu niet meer voorstellen. Was ook soms te erg. Het gaat over. Zijn periodes.
En natuurlijk knaagt er soms nog wel iets, alleen nu gaat het sneller weg. Omdat ik dat geleerd heb.
Jouw eigen gedachten maken je er ziek van.
Alleen jij kan dat doen.
Als je nou eens bij jezelf denkt: wie ben ik zonder die gedachten van dat pijnlijke schuldgevoel?
Hoe zie je jezelf dan?
Voel je je dan prettiger?
Ik zou ook je eigenwaarde wat omhoog gooien. Begin daar nu mee.
Denk daar aan, lees erover.
Word mentaal sterker en flexibeler, zodat je meer geestelijk aankunt. Nu denk je dat is makkelijk gezegd maar het helpt echt als je je er voor inzet. Denk niet dat je eigenwaarde of zelfrespect laag is want dan blijf je dat geloven. Denk dat je eigenwaarde hoog is. Positief denken. Dan kom je in het midden terecht. en dan steeds hoger. Voor vooral met respect naar jezelf toe. Jij hoeft niet onnodig te lijden. Dat doe je jezelf aan. Niet iemand anders. Je kunt je eigenwaarde omhoog halen door je grenzen aan te geven naar jezelf toe. Jij bent toch ook belangrijk! Je moet met jezelf door 1 deur kunnen, nu lijk je in tweeën gesplitst. De 1 lijdt en de ander wil dat niet.
Waar een wil is, is een weg. Blijf heel dicht bij jezelf. Wat jij wil. Hou er mee op om jezelf zo te kwellen, lieverd! Laat het eens wat los. Het is niet allemaal zo zwart/wit. De ander is daar waarschijnlijk niet zo mee bezig als jij bent.
Ik ben ook door ervaring rijker geworden.
Het is een leerproces.
Niet van de ene op de andere minuut maar je kunt jezelf wel oppeppen door die gedachten van schuldgevoel eens weg te laten. Alleen de gedachten maken je ziek omdat je er zo in mee gaat, krijg je een heel script in je hoofd.
Dan ben je niet meer in het nu aan het leven. Stop dat na een paar seconden, je bent niet jouw gedachten. Nee jij bent jij!
Ik heb dat ook wel natuurlijk meegemaakt en van geleerd. Hoort ook bij het leven om dan weer daar van te leren. Net als met relaties, op een gegeven moment weet je wat je wel of niet wil. Dat voel je dan gelijk aan door je alarmbellen. Nu ik dan terugdenk aan gesprekken van jaren geleden die ik had, denk ik dat ik me daar druk om maakte. Kan me dat nu niet meer voorstellen. Was ook soms te erg. Het gaat over. Zijn periodes.
En natuurlijk knaagt er soms nog wel iets, alleen nu gaat het sneller weg. Omdat ik dat geleerd heb.
Jouw eigen gedachten maken je er ziek van.
Alleen jij kan dat doen.
Als je nou eens bij jezelf denkt: wie ben ik zonder die gedachten van dat pijnlijke schuldgevoel?
Hoe zie je jezelf dan?
Voel je je dan prettiger?
Ik zou ook je eigenwaarde wat omhoog gooien. Begin daar nu mee.
Denk daar aan, lees erover.
Word mentaal sterker en flexibeler, zodat je meer geestelijk aankunt. Nu denk je dat is makkelijk gezegd maar het helpt echt als je je er voor inzet. Denk niet dat je eigenwaarde of zelfrespect laag is want dan blijf je dat geloven. Denk dat je eigenwaarde hoog is. Positief denken. Dan kom je in het midden terecht. en dan steeds hoger. Voor vooral met respect naar jezelf toe. Jij hoeft niet onnodig te lijden. Dat doe je jezelf aan. Niet iemand anders. Je kunt je eigenwaarde omhoog halen door je grenzen aan te geven naar jezelf toe. Jij bent toch ook belangrijk! Je moet met jezelf door 1 deur kunnen, nu lijk je in tweeën gesplitst. De 1 lijdt en de ander wil dat niet.
Waar een wil is, is een weg. Blijf heel dicht bij jezelf. Wat jij wil. Hou er mee op om jezelf zo te kwellen, lieverd! Laat het eens wat los. Het is niet allemaal zo zwart/wit. De ander is daar waarschijnlijk niet zo mee bezig als jij bent.
Ik ben ook door ervaring rijker geworden.
Het is een leerproces.
Niet van de ene op de andere minuut maar je kunt jezelf wel oppeppen door die gedachten van schuldgevoel eens weg te laten. Alleen de gedachten maken je ziek omdat je er zo in mee gaat, krijg je een heel script in je hoofd.
Dan ben je niet meer in het nu aan het leven. Stop dat na een paar seconden, je bent niet jouw gedachten. Nee jij bent jij!
Wie zich gelukkig voelt met het geluk van anderen, bezit een rijkdom zonder grenzen.
zondag 23 oktober 2016 13:40
quote:Fun76 schreef op 14 oktober 2016 @ 15:52:
Wil graag nog van alles schrijven, maar weet (ook door alle boosheid en frustratie) even niet wat ik moet schrijven.
Het is eigenlijk best bizar dat ik na ca anderhalf jaar (nadat ik het desbetreffende contact heb verbroken, in april vorig jaar) nog steeds zo ermee kan worstelen.
Blijkbaar is het een moeilijk proces om een dergelijk verlies (vriendschap wat in ruzie is geëindigd) te verwerken.
Deze persoon was echter zo onberekenbaar, glad en manipulatief en maakte misbruik van mijn softe en onzekere houding.
Hij wist precies waar hij mij kon pakken en kon raken.
Het was een heel doortrapt iemand, die ook nog eens zeer egoïstisch en onbetrouwbaar bleek te zijn (overigens spreek ik hierin niet alleen maar uit eigen ervaring).
Wil me absoluut geen slachtoffer voelen oid, maar ik voel de onvrede en boosheid nog steeds erg duidelijk; alsof ik nog steeds iets voel broeien.
Laat het eerst hier maar even bij; anders ga ik in de herhaling vallen oid.
Je klinkt vooral machteloos. Kan je goedcommuniceren, goed met mensen omgaan, ben je sociaal vaardig? Je bent niet van de een op de andere dag bevriend met iemand die over je grenzen gaat. Wellicht heb je iets aan een assertiviteits training. Zoals ik het lees geef je zelf langere tijd de ruimte aan dat soort 'vriendschappen'.
Ik ben wel benieuwd naar concrete voorbeelden wat die vrienden je aangedaan hebben. Op mijn werk heb ik een collega die ook van die heftige woorden gebruikt als hij gedrag van mede collega's omschrijft. Ik zit dan met mijn oren te klapperen. Je doet me door jouw schrijfstijl aan hem denken.
Wil graag nog van alles schrijven, maar weet (ook door alle boosheid en frustratie) even niet wat ik moet schrijven.
Het is eigenlijk best bizar dat ik na ca anderhalf jaar (nadat ik het desbetreffende contact heb verbroken, in april vorig jaar) nog steeds zo ermee kan worstelen.
Blijkbaar is het een moeilijk proces om een dergelijk verlies (vriendschap wat in ruzie is geëindigd) te verwerken.
Deze persoon was echter zo onberekenbaar, glad en manipulatief en maakte misbruik van mijn softe en onzekere houding.
Hij wist precies waar hij mij kon pakken en kon raken.
Het was een heel doortrapt iemand, die ook nog eens zeer egoïstisch en onbetrouwbaar bleek te zijn (overigens spreek ik hierin niet alleen maar uit eigen ervaring).
Wil me absoluut geen slachtoffer voelen oid, maar ik voel de onvrede en boosheid nog steeds erg duidelijk; alsof ik nog steeds iets voel broeien.
Laat het eerst hier maar even bij; anders ga ik in de herhaling vallen oid.
Je klinkt vooral machteloos. Kan je goedcommuniceren, goed met mensen omgaan, ben je sociaal vaardig? Je bent niet van de een op de andere dag bevriend met iemand die over je grenzen gaat. Wellicht heb je iets aan een assertiviteits training. Zoals ik het lees geef je zelf langere tijd de ruimte aan dat soort 'vriendschappen'.
Ik ben wel benieuwd naar concrete voorbeelden wat die vrienden je aangedaan hebben. Op mijn werk heb ik een collega die ook van die heftige woorden gebruikt als hij gedrag van mede collega's omschrijft. Ik zit dan met mijn oren te klapperen. Je doet me door jouw schrijfstijl aan hem denken.
zondag 23 oktober 2016 20:35
quote:Eslarealidad schreef op 23 oktober 2016 @ 13:24:
Dat knagende schuldgevoel heeft er ook mee te maken dat je daar van leert om mee om te gaan. Daar ben je al mee bezig. Dat is goed, je weet dat jij dat niet wil.
Ik heb dat ook wel natuurlijk meegemaakt en van geleerd. Hoort ook bij het leven om dan weer daar van te leren. Net als met relaties, op een gegeven moment weet je wat je wel of niet wil. Dat voel je dan gelijk aan door je alarmbellen. Nu ik dan terugdenk aan gesprekken van jaren geleden die ik had, denk ik dat ik me daar druk om maakte. Kan me dat nu niet meer voorstellen. Was ook soms te erg. Het gaat over. Zijn periodes.
En natuurlijk knaagt er soms nog wel iets, alleen nu gaat het sneller weg. Omdat ik dat geleerd heb.
Jouw eigen gedachten maken je er ziek van.
Alleen jij kan dat doen.
Als je nou eens bij jezelf denkt: wie ben ik zonder die gedachten van dat pijnlijke schuldgevoel?
Hoe zie je jezelf dan?
Voel je je dan prettiger?
Ik zou ook je eigenwaarde wat omhoog gooien. Begin daar nu mee.
Denk daar aan, lees erover.
Word mentaal sterker en flexibeler, zodat je meer geestelijk aankunt. Nu denk je dat is makkelijk gezegd maar het helpt echt als je je er voor inzet. Denk niet dat je eigenwaarde of zelfrespect laag is want dan blijf je dat geloven. Denk dat je eigenwaarde hoog is. Positief denken. Dan kom je in het midden terecht. en dan steeds hoger. Voor vooral met respect naar jezelf toe. Jij hoeft niet onnodig te lijden. Dat doe je jezelf aan. Niet iemand anders. Je kunt je eigenwaarde omhoog halen door je grenzen aan te geven naar jezelf toe. Jij bent toch ook belangrijk! Je moet met jezelf door 1 deur kunnen, nu lijk je in tweeën gesplitst. De 1 lijdt en de ander wil dat niet.
Het is zeker goed om mezelf de vraag te stellen; Wie ben ik zonder die gedachten van dat pijnlijke schuldgevoel?
Dan zou er zeker een hele last van me gaan aanvallen.
Maar voorlopig lukt het mij nog niet om me hier los van te gaan maken.
quote:Eslarealidad schreef op 23 oktober 2016 @ 13:24:
Waar een wil is, is een weg. Blijf heel dicht bij jezelf. Wat jij wil. Hou er mee op om jezelf zo te kwellen, lieverd! Laat het eens wat los. Het is niet allemaal zo zwart/wit. De ander is daar waarschijnlijk niet zo mee bezig als jij bent.
Ik ben ook door ervaring rijker geworden.
Het is een leerproces.
Niet van de ene op de andere minuut maar je kunt jezelf wel oppeppen door die gedachten van schuldgevoel eens weg te laten. Alleen de gedachten maken je ziek omdat je er zo in mee gaat, krijg je een heel script in je hoofd.
Dan ben je niet meer in het nu aan het leven. Stop dat na een paar seconden, je bent niet jouw gedachten. Nee jij bent jij!
Dat is erg sterk omschreven.
Mijn gedachten zijn mij niet en ik wil mezelf er niet steeds mee kwellen.
Soms lijkt het ergens een soort van negatieve verslaving te zijn.
Iets waarmee ik mezelf continu weer lijk te moeten confronteren.
Dat knagende schuldgevoel heeft er ook mee te maken dat je daar van leert om mee om te gaan. Daar ben je al mee bezig. Dat is goed, je weet dat jij dat niet wil.
Ik heb dat ook wel natuurlijk meegemaakt en van geleerd. Hoort ook bij het leven om dan weer daar van te leren. Net als met relaties, op een gegeven moment weet je wat je wel of niet wil. Dat voel je dan gelijk aan door je alarmbellen. Nu ik dan terugdenk aan gesprekken van jaren geleden die ik had, denk ik dat ik me daar druk om maakte. Kan me dat nu niet meer voorstellen. Was ook soms te erg. Het gaat over. Zijn periodes.
En natuurlijk knaagt er soms nog wel iets, alleen nu gaat het sneller weg. Omdat ik dat geleerd heb.
Jouw eigen gedachten maken je er ziek van.
Alleen jij kan dat doen.
Als je nou eens bij jezelf denkt: wie ben ik zonder die gedachten van dat pijnlijke schuldgevoel?
Hoe zie je jezelf dan?
Voel je je dan prettiger?
Ik zou ook je eigenwaarde wat omhoog gooien. Begin daar nu mee.
Denk daar aan, lees erover.
Word mentaal sterker en flexibeler, zodat je meer geestelijk aankunt. Nu denk je dat is makkelijk gezegd maar het helpt echt als je je er voor inzet. Denk niet dat je eigenwaarde of zelfrespect laag is want dan blijf je dat geloven. Denk dat je eigenwaarde hoog is. Positief denken. Dan kom je in het midden terecht. en dan steeds hoger. Voor vooral met respect naar jezelf toe. Jij hoeft niet onnodig te lijden. Dat doe je jezelf aan. Niet iemand anders. Je kunt je eigenwaarde omhoog halen door je grenzen aan te geven naar jezelf toe. Jij bent toch ook belangrijk! Je moet met jezelf door 1 deur kunnen, nu lijk je in tweeën gesplitst. De 1 lijdt en de ander wil dat niet.
Het is zeker goed om mezelf de vraag te stellen; Wie ben ik zonder die gedachten van dat pijnlijke schuldgevoel?
Dan zou er zeker een hele last van me gaan aanvallen.
Maar voorlopig lukt het mij nog niet om me hier los van te gaan maken.
quote:Eslarealidad schreef op 23 oktober 2016 @ 13:24:
Waar een wil is, is een weg. Blijf heel dicht bij jezelf. Wat jij wil. Hou er mee op om jezelf zo te kwellen, lieverd! Laat het eens wat los. Het is niet allemaal zo zwart/wit. De ander is daar waarschijnlijk niet zo mee bezig als jij bent.
Ik ben ook door ervaring rijker geworden.
Het is een leerproces.
Niet van de ene op de andere minuut maar je kunt jezelf wel oppeppen door die gedachten van schuldgevoel eens weg te laten. Alleen de gedachten maken je ziek omdat je er zo in mee gaat, krijg je een heel script in je hoofd.
Dan ben je niet meer in het nu aan het leven. Stop dat na een paar seconden, je bent niet jouw gedachten. Nee jij bent jij!
Dat is erg sterk omschreven.
Mijn gedachten zijn mij niet en ik wil mezelf er niet steeds mee kwellen.
Soms lijkt het ergens een soort van negatieve verslaving te zijn.
Iets waarmee ik mezelf continu weer lijk te moeten confronteren.
zondag 23 oktober 2016 20:49
quote:tampontouwtje schreef op 23 oktober 2016 @ 13:40:
[...]
Je klinkt vooral machteloos. Kan je goedcommuniceren, goed met mensen omgaan, ben je sociaal vaardig? Je bent niet van de een op de andere dag bevriend met iemand die over je grenzen gaat. Wellicht heb je iets aan een assertiviteits training. Zoals ik het lees geef je zelf langere tijd de ruimte aan dat soort 'vriendschappen'.
Ik ben wel benieuwd naar concrete voorbeelden wat die vrienden je aangedaan hebben. Op mijn werk heb ik een collega die ook van die heftige woorden gebruikt als hij gedrag van mede collega's omschrijft. Ik zit dan met mijn oren te klapperen. Je doet me door jouw schrijfstijl aan hem denken.
Nee; communicatie is helaas niet een sterke kant van mij; vooral ook door mijn ASS.
Ben ook iemand die zijn gevoelens moeilijk uit (irritaties uiten, nee kunnen zeggen etc) en lijk dergelijke situaties steeds weer op te kroppen.
Dit maakt mij zwaar onzeker.
Die persoon waarmee ik vorig jaar het contact heb verbroken was zeer onbetrouwbaar, manipulatief en onberekenbaar.
Het was een soort van 'intelligente rat', die er goed in is om andermans zwaktes cq goedheid uit te buiten en te misbruiken.
Vind het vrij lastig om bepaalde situaties met hem concreet te omschrijven, maar ik heb hem teveel toevertrouwd in al die jaren dat ik met hem om ben gegaan.
Ook heeft hij een andere vriend van mij (die ook met hem gebroken heeft) besodemieterd met (huur)geld.
Deze persoon doet niets anders dan liegen, bedriegen, feiten verdraaien (zodat het lijkt alsof de schuld altijd weer bij een ander ligt) etc.
Kan er nog steeds helemaal naar van worden als ik weer aan hem terugdenk.
[...]
Je klinkt vooral machteloos. Kan je goedcommuniceren, goed met mensen omgaan, ben je sociaal vaardig? Je bent niet van de een op de andere dag bevriend met iemand die over je grenzen gaat. Wellicht heb je iets aan een assertiviteits training. Zoals ik het lees geef je zelf langere tijd de ruimte aan dat soort 'vriendschappen'.
Ik ben wel benieuwd naar concrete voorbeelden wat die vrienden je aangedaan hebben. Op mijn werk heb ik een collega die ook van die heftige woorden gebruikt als hij gedrag van mede collega's omschrijft. Ik zit dan met mijn oren te klapperen. Je doet me door jouw schrijfstijl aan hem denken.
Nee; communicatie is helaas niet een sterke kant van mij; vooral ook door mijn ASS.
Ben ook iemand die zijn gevoelens moeilijk uit (irritaties uiten, nee kunnen zeggen etc) en lijk dergelijke situaties steeds weer op te kroppen.
Dit maakt mij zwaar onzeker.
Die persoon waarmee ik vorig jaar het contact heb verbroken was zeer onbetrouwbaar, manipulatief en onberekenbaar.
Het was een soort van 'intelligente rat', die er goed in is om andermans zwaktes cq goedheid uit te buiten en te misbruiken.
Vind het vrij lastig om bepaalde situaties met hem concreet te omschrijven, maar ik heb hem teveel toevertrouwd in al die jaren dat ik met hem om ben gegaan.
Ook heeft hij een andere vriend van mij (die ook met hem gebroken heeft) besodemieterd met (huur)geld.
Deze persoon doet niets anders dan liegen, bedriegen, feiten verdraaien (zodat het lijkt alsof de schuld altijd weer bij een ander ligt) etc.
Kan er nog steeds helemaal naar van worden als ik weer aan hem terugdenk.
woensdag 26 oktober 2016 22:02
Ben eigenlijk tot de conclusie gekomen dat ik het helemaal zat ben om steeds 'overlopen' te worden.
Voel me continu die slappe zak die zich niet kan verweren en nooit wat duidelijk kan maken.
Het is ook niet zo raar dat ik bepaalde personen liever ontloop, want mijn weerstand naar diegenen toe is nul komma nul.
Altijd heb ik mijn gevoelens maar opgehoopt en was ik een lopende tijdbom, bij wie de problemen vroeg of laat escaleerden.
Daar ben ik eigenlijk wel goed klaar mee.
Merk dat het aan me vreet en dat ik mij continu kop-van-jut voel.
Laatst had ik met iemand afgesproken die ineens weer allemaal oude en achterhaalde situaties en personen begon op te rakelen, waar ik allang niets meer mee had.
Alhoewel het mij irriteerde; zei ik er niets van.
Wel zit ik weer met negatieve gevoelens en ik durf dit niet te ventileren
Maar ik weet bij de volgende keer als ik hem weer tref, dat het dan weer gebeurd en dat ben ik zat.
Dan is het voor mij echt tijd geworden om aan te geven dat ik dit zeer irritant vind.
Want zo langzamerhand ben ik het zat geworden om van mijn hart een moordkuil te blijven maken.
Schakelen en direct reageren is voor mij best een probleem; ben nogal secundair-reagerend en kan lang met gevoelens als irritaties en frustraties blijven doorlopen.
Niet als om een slachtoffer te willen klinken, maar ik wil dit gewoon bij mijzelf gaan veranderen.
Voel me continu die slappe zak die zich niet kan verweren en nooit wat duidelijk kan maken.
Het is ook niet zo raar dat ik bepaalde personen liever ontloop, want mijn weerstand naar diegenen toe is nul komma nul.
Altijd heb ik mijn gevoelens maar opgehoopt en was ik een lopende tijdbom, bij wie de problemen vroeg of laat escaleerden.
Daar ben ik eigenlijk wel goed klaar mee.
Merk dat het aan me vreet en dat ik mij continu kop-van-jut voel.
Laatst had ik met iemand afgesproken die ineens weer allemaal oude en achterhaalde situaties en personen begon op te rakelen, waar ik allang niets meer mee had.
Alhoewel het mij irriteerde; zei ik er niets van.
Wel zit ik weer met negatieve gevoelens en ik durf dit niet te ventileren
Maar ik weet bij de volgende keer als ik hem weer tref, dat het dan weer gebeurd en dat ben ik zat.
Dan is het voor mij echt tijd geworden om aan te geven dat ik dit zeer irritant vind.
Want zo langzamerhand ben ik het zat geworden om van mijn hart een moordkuil te blijven maken.
Schakelen en direct reageren is voor mij best een probleem; ben nogal secundair-reagerend en kan lang met gevoelens als irritaties en frustraties blijven doorlopen.
Niet als om een slachtoffer te willen klinken, maar ik wil dit gewoon bij mijzelf gaan veranderen.
zaterdag 29 oktober 2016 15:46
Wil toch nog een toevoeging gaan plaatsen.
Het probleem dat ik toch een binnenvetter blijk te zijn, is mij de afgelopen jaren toch erg opgebroken.
Eigenlijk was ik steeds weer een soort van wandelende tijdbom, omdat ik mijn gevoelens opkropte en deze niet kenbaar maakte.
Vroeg of laat barstte de bom toch wel en had ik weer eens een conflict.
Liet het er steeds weer op aan komen met bepaalde personen en daar baal ik nog steeds van.
Doordat ik niet tijdig mijn grenzen en/of gevoelens aangaf, escaleerde het steeds weer.
Daar wil ik nu echt korte metten mee maken en dit soort situaties voortaan gaan voorkomen.
Het probleem dat ik toch een binnenvetter blijk te zijn, is mij de afgelopen jaren toch erg opgebroken.
Eigenlijk was ik steeds weer een soort van wandelende tijdbom, omdat ik mijn gevoelens opkropte en deze niet kenbaar maakte.
Vroeg of laat barstte de bom toch wel en had ik weer eens een conflict.
Liet het er steeds weer op aan komen met bepaalde personen en daar baal ik nog steeds van.
Doordat ik niet tijdig mijn grenzen en/of gevoelens aangaf, escaleerde het steeds weer.
Daar wil ik nu echt korte metten mee maken en dit soort situaties voortaan gaan voorkomen.
woensdag 2 november 2016 22:32
Morgenmiddag ga ik voor het eerst naar de Sova-training toe en ik ben zeer benieuwd wat mij dit gaat brengen.
Wil mij hier absoluut voor gaan inzetten, want ik kan hierdoor (weer) verder gaan groeien.
Ergens zal ik toch moeten gaan leren om mijn gevoelens meer te uiten en meer tegengas te geven in moeilijke situaties (lees; als ik weerstand en/of irritaties ondervind).
Dit heeft mij altijd zoveel moeite gekost en hierin heb ik de laatste jaren een enorme blokkade gevoeld.
Steeds vermeed ik moeilijke situaties met bepaalde mensen, want ik voelde niets anders dan minderwaardigheid, angst, onzekerheid etc.
Wil mij hier absoluut voor gaan inzetten, want ik kan hierdoor (weer) verder gaan groeien.
Ergens zal ik toch moeten gaan leren om mijn gevoelens meer te uiten en meer tegengas te geven in moeilijke situaties (lees; als ik weerstand en/of irritaties ondervind).
Dit heeft mij altijd zoveel moeite gekost en hierin heb ik de laatste jaren een enorme blokkade gevoeld.
Steeds vermeed ik moeilijke situaties met bepaalde mensen, want ik voelde niets anders dan minderwaardigheid, angst, onzekerheid etc.
woensdag 2 november 2016 22:51
zaterdag 5 november 2016 00:15
De 1e sova-training was erg prettig en informatief.
Helaas duurt het eventjes voordat we weer bij elkaar gaan komen, want we moeten eerst een aantal opdrachten en oefeningen online gaan maken.
Verder ben ik ook wel tot de conclusie gekomen dat een Type D persoonlijkheid heb.
Ben ik niet echt blij mee, maar toch is het zo.
Zal dus ook moeten gaan werken om mijn gevoelens beter en directer te gaan uiten, zonder daarbij steeds bang te zijn voor andermans reactie en angst hiervoor te hebben.
Want ik kan niet langer steeds maar confrontaties blijven vermijden, alleen maar omdat ik mij bij voorbaat al de onderliggende partij voel en veronderstel dat ik toch overlopen zal worden.
Te lang heb ik deze angst gehad en heeft mij dit in de greep gehouden.
Helaas duurt het eventjes voordat we weer bij elkaar gaan komen, want we moeten eerst een aantal opdrachten en oefeningen online gaan maken.
Verder ben ik ook wel tot de conclusie gekomen dat een Type D persoonlijkheid heb.
Ben ik niet echt blij mee, maar toch is het zo.
Zal dus ook moeten gaan werken om mijn gevoelens beter en directer te gaan uiten, zonder daarbij steeds bang te zijn voor andermans reactie en angst hiervoor te hebben.
Want ik kan niet langer steeds maar confrontaties blijven vermijden, alleen maar omdat ik mij bij voorbaat al de onderliggende partij voel en veronderstel dat ik toch overlopen zal worden.
Te lang heb ik deze angst gehad en heeft mij dit in de greep gehouden.
dinsdag 8 november 2016 15:07
Wil er toch nog het volgende aan toevoegen.
Met sommige verbroken vriendschappen uit het verleden had ik het gevoel dat als ik op den duur kritischer naar dit contact keek (en dit onder de loep legde), dat het toch eigenlijk wel aan alle kanten rammelde en er van een goed draagvlak eigenlijk niet echt sprake bleek te zijn.
Gek genoeg kon het toch nog wel erg lang duren voordat ik uiteindelijk de beslissing nam, om 'de stekker er toch maar uit te trekken'.
Op den duur konden bepaalde contacten een blok aan mijn been worden en daar had ik het vaak moeilijk mee.
Vaak drong een bepaald schuldgevoel zich aan me op en nog steeds kan dit erg aan me knagen.
Met sommige verbroken vriendschappen uit het verleden had ik het gevoel dat als ik op den duur kritischer naar dit contact keek (en dit onder de loep legde), dat het toch eigenlijk wel aan alle kanten rammelde en er van een goed draagvlak eigenlijk niet echt sprake bleek te zijn.
Gek genoeg kon het toch nog wel erg lang duren voordat ik uiteindelijk de beslissing nam, om 'de stekker er toch maar uit te trekken'.
Op den duur konden bepaalde contacten een blok aan mijn been worden en daar had ik het vaak moeilijk mee.
Vaak drong een bepaald schuldgevoel zich aan me op en nog steeds kan dit erg aan me knagen.
dinsdag 8 november 2016 16:04
Denk je dat je wel iets hebt aan deze cursus, (je eerste indruk), Fun?
Dat schuldgevoel komt denk ik doordat je het te lang laat doorgaan en dan de ander in de waan laat dat het prima is zoals het gaat, terwijl je er vanbinnen heel anders over denkt.
Je komt van dat soort schuldgevoelens af als je steeds meer gaat zeggen wat je meent, meent wat je zegt, en doet wat je zegt.
Als die dingen in overeenstemming zijn, betekent dat iig dat jij zelf niet langer een masker opzet en niet laat zien wie jij werkelijk bent en hoe jij over eea denkt, vindt, enz.
Deels is dat schuldgevoel dus naar jezelf toe, dat je niet uitkomt voor wie je bent en je op het oog dan langere tijd ogenschijnlijk aanpast, terwijl je dan jezelf als het ware af valt.
Nogmaals: het hoeft helemaal niet erg te zijn dat je het met (die) anderen niet eens bent, ergens verschillend over denkt, of verschillend doet/uit, als je die ander ook neemt zoals ie is.
Als jij anderen niet steeds loopt te be- of veroordelen (naar wat jij vindt of hoe zij zouden moeten zijn naar jouw mening/normaalwaarden) zou je denk ik ook minder bang zijn dat anderen dat (ook) over jou doen!
En bang om anderen te kwetsen? Het is veel en veel kwetsender als je dat pas na lange tijd van "goedvinden" opeens gaat "afkeuren" en dan ook meteen zo dat er 0,0 ruimte nog is voor die ander, omdat jij het te lang hebt laten sudderen tot het overstroomde.
Dat schuldig voelen is dan dus dat je doet alsof je relaxt bent en alles best vindt, tot het een kookpunt bereikt en overstroomt.
En die persoon dan maar helemaal uit je leven weert, ipv iets te proberen bij te stellen aan het gedrág van die ander, en nogmaals, dat kan ook vaak op een niet-kwetsende manier, met een grapje, of gewoon zeggen dat je iets niet zo prettig vindt en hoe je het voortaan liever hebt (ipv wat de ander "fout" doet in jouw ogen, of jou tekort doet).
Als je zelf stopt met "oordelend denken" en de wereld/mensen (incl jezelf) indeelt op "goed" en "slecht"/fout/verkeerd, wordt het leven er een stuk fijner op en niet alleen voor jezelf.
Juist als je de angel er niet uithaalt, wordt je focus gericht op wat er allemaal slecht en negatief is bij anderen, maar ook op jezelf (zoals boosheid en zelfverwijt waarom je iets niet (eerder) hebt gedaan, enz. Allemaal zonde van je tijd, wel/geen spijt voelen, je bent daar imo nogal mee bezig, en dat is allemaal negatieve energie.
Lees als je wilt eens iets van Deepak Chopra (bijv 7 spirituele wetten van Succes), oa over het verschil in of je oordelend of niet-oordelend in het leven staat.
Jij lijkt vast te zitten in "goed- en afkeuring" en zo ook over mensen en relaties met anderen te denken (en te vertalen in goed-en afgekeurd wórden door anderen).
Daar zit het hem niet in en daar word je echt niet gelukkiger van, als je je daarmee bezighoudt.
Je hebt andermans goedkeuring niet nodig van buitenaf, je mag vragen of anderen jou in je waarde laten (als jij een andere mening of instelling hebt ergens over) als jij anderen op jouw beurt ook in hún waarde kunt laten. En niet alleen door wat je tegen hen uit, maar ook hoe je over hen denkt!
Gewoon niet zo mee bezigzijn, wat anderen doen en laten, liever op jezelf richten of je aan je eigen verwachtingen kunt of leert te beantwoorden, dus minder belang hechten aan anderen en wat die vinden (of van jou vinden of jij van hen vindt) en veel meer zoeken naar wat jullie gemeenschappelijk hebben.
En als dat maar bar weinig is, past het niet en dan is het ook niet erg dat je dat op een laag pitje zet of helemaal schrapt uit je leven, want dat maakt ruimte voor (nieuwe) contacten die wél overwegend positief zijn en meer overeenkomen en dus beter bij jou passen (in hoe jij in het leven en/of vriendschappelijke omgang staat).
Dat mág ook gewoon, ook in vriendschap mag je elkaar beter leren kennen en op elk moment tot de conclusie komen dat het toch niet past of niet genoeg plezier oplevert (meer stress dan plezier).
Je hoéft niet met iedereen bevriend te zijn of aardig gevonden te worden door iedereen, stap daar maar vanaf, jij mag ook best selectief zijn in wat jíj prettig en belangrijk vind in de omgang en relaties met anderen.
Je zit naar mijn idee vast in "de innerlijke criticus" die zowel anderen als jouzelf kritisch bekijkt en beoordeelt en meer in afkeurende zin dan dat het iets opbouwt. Je hoéft die innerlijke criticus niet zo serieus te nemen, die komt namelijk rechtstreeks uit het (al dan niet gekwetst) egootje vandaan.
Dan kijk je alsmaar met een blik naar jezelf en anderen vanuit "niet goed genoeg" zijn, of zelfs waardeloos, niet van waarde/belang enz.
Dan kun je 2 dingen doen: jezelf van meer waarde gaan voelen door te bouwen aan dingen waar je eigenwaarde van omhoog gaat, waar je trots op kunt zijn en zelfverzekerder door wordt (ipv jezelf af te keuren, zelfveroordeling, boos danwel teleurgesteld te blijven in jezelf, beneden eigen verwachting blijven, enz).
Je kunt ook minder belang en waarde gaan hechten aan het ego, en andere gebieden in jezelf opzoeken, zoals eigenliefde en door een mildere, liefdevollere bril gaan kijken naar het/jouw leven en jezelf & anderen daarin.
Je richten op andere dingen die belangrijk zijn voor jouw welzijn en welbevinden dus: je eigen ontwikkeling op het gebied van kennis/opleiding, sport, hobby's en allerlei vaardigheden die je leven veraangenamen (dus niet langer kijken naar wat je niet kunt, in gefaald hebt voor je gevoel, verkeerd doet/gedaan hebt in het verleden, spijt en wroeging en jezelf daarmee om de oren blíjven slaan. Dus leer alsnog hoe het ook ánders kan, en hoe je sommige dingen kunt (bij)sturen ipv zo zwart-wit te zien (of vriendschap of helemaal niks, de hele persoon weggooien met het badwater als dat misschien helemaal niet hoeft en je die wisselwerking/gedrag kunt beinvloeden of veranderen oa afhankelijk van je eigen opstelling).
Dat schuldgevoel komt denk ik doordat je het te lang laat doorgaan en dan de ander in de waan laat dat het prima is zoals het gaat, terwijl je er vanbinnen heel anders over denkt.
Je komt van dat soort schuldgevoelens af als je steeds meer gaat zeggen wat je meent, meent wat je zegt, en doet wat je zegt.
Als die dingen in overeenstemming zijn, betekent dat iig dat jij zelf niet langer een masker opzet en niet laat zien wie jij werkelijk bent en hoe jij over eea denkt, vindt, enz.
Deels is dat schuldgevoel dus naar jezelf toe, dat je niet uitkomt voor wie je bent en je op het oog dan langere tijd ogenschijnlijk aanpast, terwijl je dan jezelf als het ware af valt.
Nogmaals: het hoeft helemaal niet erg te zijn dat je het met (die) anderen niet eens bent, ergens verschillend over denkt, of verschillend doet/uit, als je die ander ook neemt zoals ie is.
Als jij anderen niet steeds loopt te be- of veroordelen (naar wat jij vindt of hoe zij zouden moeten zijn naar jouw mening/normaalwaarden) zou je denk ik ook minder bang zijn dat anderen dat (ook) over jou doen!
En bang om anderen te kwetsen? Het is veel en veel kwetsender als je dat pas na lange tijd van "goedvinden" opeens gaat "afkeuren" en dan ook meteen zo dat er 0,0 ruimte nog is voor die ander, omdat jij het te lang hebt laten sudderen tot het overstroomde.
Dat schuldig voelen is dan dus dat je doet alsof je relaxt bent en alles best vindt, tot het een kookpunt bereikt en overstroomt.
En die persoon dan maar helemaal uit je leven weert, ipv iets te proberen bij te stellen aan het gedrág van die ander, en nogmaals, dat kan ook vaak op een niet-kwetsende manier, met een grapje, of gewoon zeggen dat je iets niet zo prettig vindt en hoe je het voortaan liever hebt (ipv wat de ander "fout" doet in jouw ogen, of jou tekort doet).
Als je zelf stopt met "oordelend denken" en de wereld/mensen (incl jezelf) indeelt op "goed" en "slecht"/fout/verkeerd, wordt het leven er een stuk fijner op en niet alleen voor jezelf.
Juist als je de angel er niet uithaalt, wordt je focus gericht op wat er allemaal slecht en negatief is bij anderen, maar ook op jezelf (zoals boosheid en zelfverwijt waarom je iets niet (eerder) hebt gedaan, enz. Allemaal zonde van je tijd, wel/geen spijt voelen, je bent daar imo nogal mee bezig, en dat is allemaal negatieve energie.
Lees als je wilt eens iets van Deepak Chopra (bijv 7 spirituele wetten van Succes), oa over het verschil in of je oordelend of niet-oordelend in het leven staat.
Jij lijkt vast te zitten in "goed- en afkeuring" en zo ook over mensen en relaties met anderen te denken (en te vertalen in goed-en afgekeurd wórden door anderen).
Daar zit het hem niet in en daar word je echt niet gelukkiger van, als je je daarmee bezighoudt.
Je hebt andermans goedkeuring niet nodig van buitenaf, je mag vragen of anderen jou in je waarde laten (als jij een andere mening of instelling hebt ergens over) als jij anderen op jouw beurt ook in hún waarde kunt laten. En niet alleen door wat je tegen hen uit, maar ook hoe je over hen denkt!
Gewoon niet zo mee bezigzijn, wat anderen doen en laten, liever op jezelf richten of je aan je eigen verwachtingen kunt of leert te beantwoorden, dus minder belang hechten aan anderen en wat die vinden (of van jou vinden of jij van hen vindt) en veel meer zoeken naar wat jullie gemeenschappelijk hebben.
En als dat maar bar weinig is, past het niet en dan is het ook niet erg dat je dat op een laag pitje zet of helemaal schrapt uit je leven, want dat maakt ruimte voor (nieuwe) contacten die wél overwegend positief zijn en meer overeenkomen en dus beter bij jou passen (in hoe jij in het leven en/of vriendschappelijke omgang staat).
Dat mág ook gewoon, ook in vriendschap mag je elkaar beter leren kennen en op elk moment tot de conclusie komen dat het toch niet past of niet genoeg plezier oplevert (meer stress dan plezier).
Je hoéft niet met iedereen bevriend te zijn of aardig gevonden te worden door iedereen, stap daar maar vanaf, jij mag ook best selectief zijn in wat jíj prettig en belangrijk vind in de omgang en relaties met anderen.
Je zit naar mijn idee vast in "de innerlijke criticus" die zowel anderen als jouzelf kritisch bekijkt en beoordeelt en meer in afkeurende zin dan dat het iets opbouwt. Je hoéft die innerlijke criticus niet zo serieus te nemen, die komt namelijk rechtstreeks uit het (al dan niet gekwetst) egootje vandaan.
Dan kijk je alsmaar met een blik naar jezelf en anderen vanuit "niet goed genoeg" zijn, of zelfs waardeloos, niet van waarde/belang enz.
Dan kun je 2 dingen doen: jezelf van meer waarde gaan voelen door te bouwen aan dingen waar je eigenwaarde van omhoog gaat, waar je trots op kunt zijn en zelfverzekerder door wordt (ipv jezelf af te keuren, zelfveroordeling, boos danwel teleurgesteld te blijven in jezelf, beneden eigen verwachting blijven, enz).
Je kunt ook minder belang en waarde gaan hechten aan het ego, en andere gebieden in jezelf opzoeken, zoals eigenliefde en door een mildere, liefdevollere bril gaan kijken naar het/jouw leven en jezelf & anderen daarin.
Je richten op andere dingen die belangrijk zijn voor jouw welzijn en welbevinden dus: je eigen ontwikkeling op het gebied van kennis/opleiding, sport, hobby's en allerlei vaardigheden die je leven veraangenamen (dus niet langer kijken naar wat je niet kunt, in gefaald hebt voor je gevoel, verkeerd doet/gedaan hebt in het verleden, spijt en wroeging en jezelf daarmee om de oren blíjven slaan. Dus leer alsnog hoe het ook ánders kan, en hoe je sommige dingen kunt (bij)sturen ipv zo zwart-wit te zien (of vriendschap of helemaal niks, de hele persoon weggooien met het badwater als dat misschien helemaal niet hoeft en je die wisselwerking/gedrag kunt beinvloeden of veranderen oa afhankelijk van je eigen opstelling).
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
dinsdag 8 november 2016 18:25
quote:Suzy65 schreef op 08 november 2016 @ 16:04:
Denk je dat je wel iets hebt aan deze cursus, (je eerste indruk), Fun?
Heb er een zeer goed gevoel bij.
En het lijkt mij erg leuk als de groep over ca 4 weken weer bij elkaar komt (alvorens de online opdrachten zijn gemaakt).
quote:Suzy65 schreef op 08 november 2016 @ 16:04:
Dat schuldgevoel komt denk ik doordat je het te lang laat doorgaan en dan de ander in de waan laat dat het prima is zoals het gaat, terwijl je er vanbinnen heel anders over denkt.
Je komt van dat soort schuldgevoelens af als je steeds meer gaat zeggen wat je meent, meent wat je zegt, en doet wat je zegt.
Als die dingen in overeenstemming zijn, betekent dat iig dat jij zelf niet langer een masker opzet en niet laat zien wie jij werkelijk bent en hoe jij over eea denkt, vindt, enz.
Deels is dat schuldgevoel dus naar jezelf toe, dat je niet uitkomt voor wie je bent en je op het oog dan langere tijd ogenschijnlijk aanpast, terwijl je dan jezelf als het ware af valt.
Nogmaals: het hoeft helemaal niet erg te zijn dat je het met (die) anderen niet eens bent, ergens verschillend over denkt, of verschillend doet/uit, als je die ander ook neemt zoals ie is.
Als jij anderen niet steeds loopt te be- of veroordelen (naar wat jij vindt of hoe zij zouden moeten zijn naar jouw mening/normaalwaarden) zou je denk ik ook minder bang zijn dat anderen dat (ook) over jou doen!
En bang om anderen te kwetsen? Het is veel en veel kwetsender als je dat pas na lange tijd van "goedvinden" opeens gaat "afkeuren" en dan ook meteen zo dat er 0,0 ruimte nog is voor die ander, omdat jij het te lang hebt laten sudderen tot het overstroomde.
Dat schuldig voelen is dan dus dat je doet alsof je relaxt bent en alles best vindt, tot het een kookpunt bereikt en overstroomt.
En die persoon dan maar helemaal uit je leven weert, ipv iets te proberen bij te stellen aan het gedrág van die ander, en nogmaals, dat kan ook vaak op een niet-kwetsende manier, met een grapje, of gewoon zeggen dat je iets niet zo prettig vindt en hoe je het voortaan liever hebt (ipv wat de ander "fout" doet in jouw ogen, of jou tekort doet).
Als je zelf stopt met "oordelend denken" en de wereld/mensen (incl jezelf) indeelt op "goed" en "slecht"/fout/verkeerd, wordt het leven er een stuk fijner op en niet alleen voor jezelf.
Juist als je de angel er niet uithaalt, wordt je focus gericht op wat er allemaal slecht en negatief is bij anderen, maar ook op jezelf (zoals boosheid en zelfverwijt waarom je iets niet (eerder) hebt gedaan, enz. Allemaal zonde van je tijd, wel/geen spijt voelen, je bent daar imo nogal mee bezig, en dat is allemaal negatieve energie.
Dat vind ik erg treffend geschreven en daar wil ik mij dan ook zeker bij aansluiten.
Het is voor mij zo moeilijk om die schakeling te maken en om mijn gevoel hierin naar de ander te tonen.
Daarin heb ik erg lang een enorme blokkade ervaren.
quote:Suzy65 schreef op 08 november 2016 @ 16:04:
Lees als je wilt eens iets van Deepak Chopra (bijv 7 spirituele wetten van Succes), oa over het verschil in of je oordelend of niet-oordelend in het leven staat.
Jij lijkt vast te zitten in "goed- en afkeuring" en zo ook over mensen en relaties met anderen te denken (en te vertalen in goed-en afgekeurd wórden door anderen).
Daar zit het hem niet in en daar word je echt niet gelukkiger van, als je je daarmee bezighoudt.
Je hebt andermans goedkeuring niet nodig van buitenaf, je mag vragen of anderen jou in je waarde laten (als jij een andere mening of instelling hebt ergens over) als jij anderen op jouw beurt ook in hún waarde kunt laten. En niet alleen door wat je tegen hen uit, maar ook hoe je over hen denkt!
Gewoon niet zo mee bezigzijn, wat anderen doen en laten, liever op jezelf richten of je aan je eigen verwachtingen kunt of leert te beantwoorden, dus minder belang hechten aan anderen en wat die vinden (of van jou vinden of jij van hen vindt) en veel meer zoeken naar wat jullie gemeenschappelijk hebben.
En als dat maar bar weinig is, past het niet en dan is het ook niet erg dat je dat op een laag pitje zet of helemaal schrapt uit je leven, want dat maakt ruimte voor (nieuwe) contacten die wél overwegend positief zijn en meer overeenkomen en dus beter bij jou passen (in hoe jij in het leven en/of vriendschappelijke omgang staat).
Dat mág ook gewoon, ook in vriendschap mag je elkaar beter leren kennen en op elk moment tot de conclusie komen dat het toch niet past of niet genoeg plezier oplevert (meer stress dan plezier).
Je hoéft niet met iedereen bevriend te zijn of aardig gevonden te worden door iedereen, stap daar maar vanaf, jij mag ook best selectief zijn in wat jíj prettig en belangrijk vind in de omgang en relaties met anderen.
Je zit naar mijn idee vast in "de innerlijke criticus" die zowel anderen als jouzelf kritisch bekijkt en beoordeelt en meer in afkeurende zin dan dat het iets opbouwt. Je hoéft die innerlijke criticus niet zo serieus te nemen, die komt namelijk rechtstreeks uit het (al dan niet gekwetst) egootje vandaan.
Dan kijk je alsmaar met een blik naar jezelf en anderen vanuit "niet goed genoeg" zijn, of zelfs waardeloos, niet van waarde/belang enz.
Dan kun je 2 dingen doen: jezelf van meer waarde gaan voelen door te bouwen aan dingen waar je eigenwaarde van omhoog gaat, waar je trots op kunt zijn en zelfverzekerder door wordt (ipv jezelf af te keuren, zelfveroordeling, boos danwel teleurgesteld te blijven in jezelf, beneden eigen verwachting blijven, enz).
Je kunt ook minder belang en waarde gaan hechten aan het ego, en andere gebieden in jezelf opzoeken, zoals eigenliefde en door een mildere, liefdevollere bril gaan kijken naar het/jouw leven en jezelf & anderen daarin.
Je richten op andere dingen die belangrijk zijn voor jouw welzijn en welbevinden dus: je eigen ontwikkeling op het gebied van kennis/opleiding, sport, hobby's en allerlei vaardigheden die je leven veraangenamen (dus niet langer kijken naar wat je niet kunt, in gefaald hebt voor je gevoel, verkeerd doet/gedaan hebt in het verleden, spijt en wroeging en jezelf daarmee om de oren blíjven slaan. Dus leer alsnog hoe het ook ánders kan, en hoe je sommige dingen kunt (bij)sturen ipv zo zwart-wit te zien (of vriendschap of helemaal niks, de hele persoon weggooien met het badwater als dat misschien helemaal niet hoeft en je die wisselwerking/gedrag kunt beinvloeden of veranderen oa afhankelijk van je eigen opstelling).
Bedankt voor je tip (over Deepak Chopra).
Vind hetgeen wat je verder schrijft ijzersterk en hier kan ik ook weer erg veel nieuwe punten uithalen voor mezelf.
Denk je dat je wel iets hebt aan deze cursus, (je eerste indruk), Fun?
Heb er een zeer goed gevoel bij.
En het lijkt mij erg leuk als de groep over ca 4 weken weer bij elkaar komt (alvorens de online opdrachten zijn gemaakt).
quote:Suzy65 schreef op 08 november 2016 @ 16:04:
Dat schuldgevoel komt denk ik doordat je het te lang laat doorgaan en dan de ander in de waan laat dat het prima is zoals het gaat, terwijl je er vanbinnen heel anders over denkt.
Je komt van dat soort schuldgevoelens af als je steeds meer gaat zeggen wat je meent, meent wat je zegt, en doet wat je zegt.
Als die dingen in overeenstemming zijn, betekent dat iig dat jij zelf niet langer een masker opzet en niet laat zien wie jij werkelijk bent en hoe jij over eea denkt, vindt, enz.
Deels is dat schuldgevoel dus naar jezelf toe, dat je niet uitkomt voor wie je bent en je op het oog dan langere tijd ogenschijnlijk aanpast, terwijl je dan jezelf als het ware af valt.
Nogmaals: het hoeft helemaal niet erg te zijn dat je het met (die) anderen niet eens bent, ergens verschillend over denkt, of verschillend doet/uit, als je die ander ook neemt zoals ie is.
Als jij anderen niet steeds loopt te be- of veroordelen (naar wat jij vindt of hoe zij zouden moeten zijn naar jouw mening/normaalwaarden) zou je denk ik ook minder bang zijn dat anderen dat (ook) over jou doen!
En bang om anderen te kwetsen? Het is veel en veel kwetsender als je dat pas na lange tijd van "goedvinden" opeens gaat "afkeuren" en dan ook meteen zo dat er 0,0 ruimte nog is voor die ander, omdat jij het te lang hebt laten sudderen tot het overstroomde.
Dat schuldig voelen is dan dus dat je doet alsof je relaxt bent en alles best vindt, tot het een kookpunt bereikt en overstroomt.
En die persoon dan maar helemaal uit je leven weert, ipv iets te proberen bij te stellen aan het gedrág van die ander, en nogmaals, dat kan ook vaak op een niet-kwetsende manier, met een grapje, of gewoon zeggen dat je iets niet zo prettig vindt en hoe je het voortaan liever hebt (ipv wat de ander "fout" doet in jouw ogen, of jou tekort doet).
Als je zelf stopt met "oordelend denken" en de wereld/mensen (incl jezelf) indeelt op "goed" en "slecht"/fout/verkeerd, wordt het leven er een stuk fijner op en niet alleen voor jezelf.
Juist als je de angel er niet uithaalt, wordt je focus gericht op wat er allemaal slecht en negatief is bij anderen, maar ook op jezelf (zoals boosheid en zelfverwijt waarom je iets niet (eerder) hebt gedaan, enz. Allemaal zonde van je tijd, wel/geen spijt voelen, je bent daar imo nogal mee bezig, en dat is allemaal negatieve energie.
Dat vind ik erg treffend geschreven en daar wil ik mij dan ook zeker bij aansluiten.
Het is voor mij zo moeilijk om die schakeling te maken en om mijn gevoel hierin naar de ander te tonen.
Daarin heb ik erg lang een enorme blokkade ervaren.
quote:Suzy65 schreef op 08 november 2016 @ 16:04:
Lees als je wilt eens iets van Deepak Chopra (bijv 7 spirituele wetten van Succes), oa over het verschil in of je oordelend of niet-oordelend in het leven staat.
Jij lijkt vast te zitten in "goed- en afkeuring" en zo ook over mensen en relaties met anderen te denken (en te vertalen in goed-en afgekeurd wórden door anderen).
Daar zit het hem niet in en daar word je echt niet gelukkiger van, als je je daarmee bezighoudt.
Je hebt andermans goedkeuring niet nodig van buitenaf, je mag vragen of anderen jou in je waarde laten (als jij een andere mening of instelling hebt ergens over) als jij anderen op jouw beurt ook in hún waarde kunt laten. En niet alleen door wat je tegen hen uit, maar ook hoe je over hen denkt!
Gewoon niet zo mee bezigzijn, wat anderen doen en laten, liever op jezelf richten of je aan je eigen verwachtingen kunt of leert te beantwoorden, dus minder belang hechten aan anderen en wat die vinden (of van jou vinden of jij van hen vindt) en veel meer zoeken naar wat jullie gemeenschappelijk hebben.
En als dat maar bar weinig is, past het niet en dan is het ook niet erg dat je dat op een laag pitje zet of helemaal schrapt uit je leven, want dat maakt ruimte voor (nieuwe) contacten die wél overwegend positief zijn en meer overeenkomen en dus beter bij jou passen (in hoe jij in het leven en/of vriendschappelijke omgang staat).
Dat mág ook gewoon, ook in vriendschap mag je elkaar beter leren kennen en op elk moment tot de conclusie komen dat het toch niet past of niet genoeg plezier oplevert (meer stress dan plezier).
Je hoéft niet met iedereen bevriend te zijn of aardig gevonden te worden door iedereen, stap daar maar vanaf, jij mag ook best selectief zijn in wat jíj prettig en belangrijk vind in de omgang en relaties met anderen.
Je zit naar mijn idee vast in "de innerlijke criticus" die zowel anderen als jouzelf kritisch bekijkt en beoordeelt en meer in afkeurende zin dan dat het iets opbouwt. Je hoéft die innerlijke criticus niet zo serieus te nemen, die komt namelijk rechtstreeks uit het (al dan niet gekwetst) egootje vandaan.
Dan kijk je alsmaar met een blik naar jezelf en anderen vanuit "niet goed genoeg" zijn, of zelfs waardeloos, niet van waarde/belang enz.
Dan kun je 2 dingen doen: jezelf van meer waarde gaan voelen door te bouwen aan dingen waar je eigenwaarde van omhoog gaat, waar je trots op kunt zijn en zelfverzekerder door wordt (ipv jezelf af te keuren, zelfveroordeling, boos danwel teleurgesteld te blijven in jezelf, beneden eigen verwachting blijven, enz).
Je kunt ook minder belang en waarde gaan hechten aan het ego, en andere gebieden in jezelf opzoeken, zoals eigenliefde en door een mildere, liefdevollere bril gaan kijken naar het/jouw leven en jezelf & anderen daarin.
Je richten op andere dingen die belangrijk zijn voor jouw welzijn en welbevinden dus: je eigen ontwikkeling op het gebied van kennis/opleiding, sport, hobby's en allerlei vaardigheden die je leven veraangenamen (dus niet langer kijken naar wat je niet kunt, in gefaald hebt voor je gevoel, verkeerd doet/gedaan hebt in het verleden, spijt en wroeging en jezelf daarmee om de oren blíjven slaan. Dus leer alsnog hoe het ook ánders kan, en hoe je sommige dingen kunt (bij)sturen ipv zo zwart-wit te zien (of vriendschap of helemaal niks, de hele persoon weggooien met het badwater als dat misschien helemaal niet hoeft en je die wisselwerking/gedrag kunt beinvloeden of veranderen oa afhankelijk van je eigen opstelling).
Bedankt voor je tip (over Deepak Chopra).
Vind hetgeen wat je verder schrijft ijzersterk en hier kan ik ook weer erg veel nieuwe punten uithalen voor mezelf.
vrijdag 11 november 2016 09:14
Heb inmiddels weer nieuwe (online) taken gekregen voor de sova training.
Hier heb ik erg veel zin in, maar ik kijk ook uit naar de sova-training in real-life (over ca 4 weken).
Het lijkt mij toch wel nuttiger om in een groep sociale vaardigheden te trainen.
Bij bepaalde situaties constateer ik dat ik grote problemen heb in de communicatie.
Vooral bij personen die erg direct en/of confronterend kunnen zijn.
Voel mij dan erg voor blok gezet en kan niet op een adequate manier reageren.
Ik kan dichtklappen en/of mezelf maskeren met een 'pleaserige' houding oid.
Ben erg angstig en onzeker voor zulke confrontaties.
Hier heb ik erg veel zin in, maar ik kijk ook uit naar de sova-training in real-life (over ca 4 weken).
Het lijkt mij toch wel nuttiger om in een groep sociale vaardigheden te trainen.
Bij bepaalde situaties constateer ik dat ik grote problemen heb in de communicatie.
Vooral bij personen die erg direct en/of confronterend kunnen zijn.
Voel mij dan erg voor blok gezet en kan niet op een adequate manier reageren.
Ik kan dichtklappen en/of mezelf maskeren met een 'pleaserige' houding oid.
Ben erg angstig en onzeker voor zulke confrontaties.
woensdag 7 december 2016 00:14
Als ik terugkijk op de periode van ca 2000 tm ca 2015, dan moet ik concluderen dat ik min of meer geen relatie heb gehad, dat er een aantal vriendschappen op een pijnlijke manier zijn spaak gelopen en dat het qua werk ook niet veel over hield.
Deze rare en ook vervelende periode wil ik dan ook helemaal achter me gaan laten.
Het is ook niet zo dat ik alles maar als mislukt heb beschouwd; heb er ook veel lering uit kunnen trekken.
Het afgelopen jaar is trouwens relatief rustiger verlopen wat dit betreft.
Wie herkent nog meer soortgelijke periodes bij zichzelf?
Ga deze week trouwens naar de sova-training toe en daar kijk ik erg naar uit.
Deze rare en ook vervelende periode wil ik dan ook helemaal achter me gaan laten.
Het is ook niet zo dat ik alles maar als mislukt heb beschouwd; heb er ook veel lering uit kunnen trekken.
Het afgelopen jaar is trouwens relatief rustiger verlopen wat dit betreft.
Wie herkent nog meer soortgelijke periodes bij zichzelf?
Ga deze week trouwens naar de sova-training toe en daar kijk ik erg naar uit.
woensdag 7 december 2016 07:33
Ik begrijp het wel. Het kan onwennig zijn om voorjezelf te kiezen. Maar in dit geval was t het beste voor je. En prent dat in je hoofd. Je hebt waarschijnlijk die ander er mee gekwetst en vind je dat vervelend om mee te leven. Soms is het niet anders in t leven. En gebeurt dat. Wat al gezegd werd, iedereen is veeantwoordelijk voor z'n eigen geluk.
woensdag 7 december 2016 10:50
quote:Pin schreef op 07 december 2016 @ 07:33:
Ik begrijp het wel. Het kan onwennig zijn om voorjezelf te kiezen. Maar in dit geval was t het beste voor je. En prent dat in je hoofd. Je hebt waarschijnlijk die ander er mee gekwetst en vind je dat vervelend om mee te leven. Soms is het niet anders in t leven. En gebeurt dat. Wat al gezegd werd, iedereen is veeantwoordelijk voor z'n eigen geluk.
Bedankt voor je reactie.
Het klopt inderdaad wel dat iedereen verantwoordelijk is voor zijn eigen geluk.
Maar ergens heb ik het idee dat het niet helemaal klopt zoals ik bepaalde vriendschappen in het verleden verbroken heb.
Wat Suzy65 ook al schreef; ik heb anderen wellicht te weinig gelegenheid gegeven om hun gevoelens te uiten over mijn beslissingen destijds en heb hierin wellicht te weinig duidelijkheid gegeven en signalen afgegeven.
Maar dat is ook mijn grote angst al die jaren geweest; angst voor een tegenreactie en om overlopen te worden.
Zulke confrontaties zijn bijzonder pijnlijk ook en veelal heb ik dit niet aan gekund.
Ik begrijp het wel. Het kan onwennig zijn om voorjezelf te kiezen. Maar in dit geval was t het beste voor je. En prent dat in je hoofd. Je hebt waarschijnlijk die ander er mee gekwetst en vind je dat vervelend om mee te leven. Soms is het niet anders in t leven. En gebeurt dat. Wat al gezegd werd, iedereen is veeantwoordelijk voor z'n eigen geluk.
Bedankt voor je reactie.
Het klopt inderdaad wel dat iedereen verantwoordelijk is voor zijn eigen geluk.
Maar ergens heb ik het idee dat het niet helemaal klopt zoals ik bepaalde vriendschappen in het verleden verbroken heb.
Wat Suzy65 ook al schreef; ik heb anderen wellicht te weinig gelegenheid gegeven om hun gevoelens te uiten over mijn beslissingen destijds en heb hierin wellicht te weinig duidelijkheid gegeven en signalen afgegeven.
Maar dat is ook mijn grote angst al die jaren geweest; angst voor een tegenreactie en om overlopen te worden.
Zulke confrontaties zijn bijzonder pijnlijk ook en veelal heb ik dit niet aan gekund.
woensdag 7 december 2016 13:30
woensdag 7 december 2016 14:12
quote:Eslarealidad schreef op 07 december 2016 @ 13:30:
Je kon toen niet anders.
Je voelde je ook niet meer prettig met die contacten.
Het kan een periode in je leven zijn dat alles je zo raakt.
Daar komt ook wel verandering in.
Het blijft niet zo.
Bedankt ook voor je reactie.
Dit vind ik ook erg treffend omschreven.
Je kon toen niet anders.
Je voelde je ook niet meer prettig met die contacten.
Het kan een periode in je leven zijn dat alles je zo raakt.
Daar komt ook wel verandering in.
Het blijft niet zo.
Bedankt ook voor je reactie.
Dit vind ik ook erg treffend omschreven.
donderdag 8 december 2016 18:22
Ben vanmiddag naar de sova-training geweest en heb dit als zeer nuttig ervaren.
Was wel een beetje aan de korte kant, maar daarom niet minder interessant.
We hebben het vooral gehad over contact leggen en gesprekken voeren (en op gang houden).
Was ook erg boeiend om te horen van andere deelnemers hoe zij dit ervaren.
Was wel een beetje aan de korte kant, maar daarom niet minder interessant.
We hebben het vooral gehad over contact leggen en gesprekken voeren (en op gang houden).
Was ook erg boeiend om te horen van andere deelnemers hoe zij dit ervaren.
