Relaties
alle pijlers
Mijn broer draait de bak in. Ik heb er zoveel verdriet van...
zaterdag 5 mei 2007 16:37
Ik heb er geen woorden bijna voor, maar het vonnis is gevallen en mijn twee jaar jongere broer draait de bak in voor zes jaar voor seksuele geweldpleging en verkrachting.Ik kom uit een gezin van drie kinderen ; Ik, mijn tweeling broer en mijn jongste broer (hij dus) en een vader en moeder.Nu hebben wij altijd een heerlijk gezin gehad (niet overdreven, er was aandacht en respect voor elkaar) en dat is een van de redenen waarom ik niet begrijp hoe dit heeft kunnen gebeuren.Ik ben er echt kapot van.Wij woonden in een middenstanderswijk in het oosten van het land en we hebben altijd veel als kindzijnde met de buurt opgetrokken.We hadden een leuk woonerf met veel kinderen en ook mijn jongste broer had daar wel wat vriendjes en vriendinnetjes, maar een in het bijzonder en dat was het meisje dat tegenover ons woonde.Met dat meisje dat een jaar jonger was dan hem speelde hij altijd graag op straat, kwam er op verjaardag en liep met haar mee naar school ( ze zaten wel niet op dezelfde school, maar het was vlakbij).Toen mijn broers en ik ouder werden en naar de middelbare school gingen merkten we dat onze jongste broer nog steeds met haar optrok al schonk zij minimale aandacht aan hem en uiteindelijk hield het contact op.Mijn broer slaagde op de middelbare ging naar een hoger opleiding en ergens in oktober kwam hij zijn 'oude vriendinnetje' tegen in de bibliotheek en zo raakten ze als twee 'volwassen' mensen weer eens aan de praat.Ze zijn een paar keer uitgeweest, maar de meeste interesse bleek van mijn broers kant te komen en niet van haar.Bovendien had ze haar oog al op een ander laten vallen en zag ze mijn broer meer als een oude kennis van vroeger.Nu twee jaar geleden heeft mijn broer haar bezocht op haar kamer die ze huurde ergens en heeft haar meerdere malen verkracht.De beschuldigingen kwamen, hij is bij mij nog komen uithuilen dat ik niemand moest geloven en dat ze het verzonnen had en ik geloofde hem.Mijn broertje is altijd een zeer sociaal persoon geweest, behulpzaam en beleefd, ik kon gewoon niet geloven dat hij zoiets zou doen.Juist omdat we in het kader van Marc Dutroux, zo die zomer van 1996 als gezin zo begaan waren met die meisjes en wanneer er een verkrachting op tv was hij ook zei dat hij het erg vond.Deze zaak heeft anderhalf jaar gelopen ongeveer. Het was voor mijn broer een hel, want hij bleef maar ontkennen en zich ontschuldig voordoen, maar uiteindelijk bewees alles het tegendeel en ik geloofde hem de laatste weken voor de uitspraak niet meer, omdat hij zich steeds tegensprak en verhalen ophing die steeds weer anders waren.Ik bedenk me nu hoe vreselijk ons oude buurmeisje zich voelt en dat zij pas door een hel gaat.Ik vind het afschuwelijk wat er gebeurd is, echt ik ben er stuk van. Ik slaap er niet goed meer van. Steeds bedenk ik reden of haal ik herinneringen op die misschien zijn gedrag verklaren.Ik hoef geen advies, geen steun, ik doe niet zielig, ik wil alleen even mn verhaal kwijt.......
zaterdag 5 mei 2007 16:50
Even alleen een hart onder de riem. Allereerst, mocht het waar zijn, JIJ hebt die onwettige dingen niet gedaan. Laten we door de veroordeling ervan uitgaan dat het waar is. Verschrikkelijk voor je buurmeisje, stukje erkenning dat hij er toch gestraft voor wordt. Voor de familie is het anders. Enerzijds hou je van iemand, je broer, die dat soort dingen niet doet. Dus het is al een gevecht om je beeld te veranderen dat je lieve broer iemand meerdere keren verkracht heeft. Je ouders/familie en jij worden daar ook op aangekeken, terwijl je er niets aan kon doen. Hij is uitereraard niet opgevoed om mensen pijn te doen en te kwetsen. Jullie zullen met 1000zenden vragen zitten hoe het zo heeft kunnen komen, wat jullie over het hoofd hebben gezien, of jullie het niet hadden kunnen verkomen. Het is een lang verwerkingsproces. Ik zou willen aanraden een internetgroep te zoeken met lotgenoten. Hier kan je ook misschien veel steun krijgen maar ik zeg eerlijk, ook veel onbegrip. Ik sta er een beetje neutraal in maar heb ook ooit een nare ervaring met een jongen gehad. Er zijn er hier heel veel, er is ook een groepje achter de schermen. Dus of je hier steun vind waar je mee gebaad bent weet ik niet. Veel sterkte iig.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
zaterdag 5 mei 2007 16:53
wat vreselijk voor je. probeer me in te denken dat mijn eigen broer dat gedaan zou hebben, die ook een schat van een jongen is, en kan me er weinig bij voorstellen. moet heel moeilijk zijn om anders tegen je broer aan te kijken.
ik denk dat ik heel graag zou willen weten waarom hij het gedaan zou hebben, in de hoop dat ik ergens een heel klein beetje begrip op zou kunnen brengen (geen goedkeuring, maar in ieder geval een soort begrip zeg maar, want echt begrip voor zo´n daad bestaat natuurlijk niet), zodat ik hem zou kunnen gaan vergeven.
het zal nog een lange weg voor jullie zijn. succes ermee...
ik denk dat ik heel graag zou willen weten waarom hij het gedaan zou hebben, in de hoop dat ik ergens een heel klein beetje begrip op zou kunnen brengen (geen goedkeuring, maar in ieder geval een soort begrip zeg maar, want echt begrip voor zo´n daad bestaat natuurlijk niet), zodat ik hem zou kunnen gaan vergeven.
het zal nog een lange weg voor jullie zijn. succes ermee...
zaterdag 5 mei 2007 20:25
Goh, ingrijpend verhaal....Hoe kan zoiets nou gebeuren inderdaad vraag je je soms af (als ik lees dat jullie uit een leuk gezin komen) Misschien had je broer toch een soort van (ziekelijk) diepgekoesterde liefde voor haar.Voor haar is het wel heel erg zeg. Zoiets kom je je leven niet meer vanaf.Besef wel dat jij niks fout hebt gedaan, he....Al snap ik dat je je schaamt.
zaterdag 5 mei 2007 20:32
Bedankt voor -toch- de bemoediging.Je begrijpt wel dat ik hier niet in de buurt tijdens een koekje over praat, maar ik wou even mijn hart luchten op dit forum waar je toch een soort van anonimiteit hebt.Het is een feit trouwens. Hij is schuldig. Heeft meer zaken op zn kerfstok dan alleen het 'buurmeisje' en dat benauwde me ook enorm.Ik praat niks goed, maar mocht hij geesteziek zijn en dit bij een persoon te hebben gedaan dan is het al vreselijk, maar nu de bewijzen keihard zijn schuld weergeven dat er meer is voel ik een zware antipathie naar hem.Maar steeds weer die blikken naar het verleden van mijn lieve broertje dat net als dat jongetje van de Dr. Oetker-reclames taartjes bakte voor vriendinnetjes en zeer sociaal, niet inzichzelf gekeerd over kwam.Ik schaam mij ja, ergens zou iedereen dat hebben.Als je broer een dief of een fraudeur is heb je dat ook denk ik wel, maar zedenmisdrijven en geweld daarbij is toch even anders.
zaterdag 5 mei 2007 21:25
quote: Ik hoef geen advies, geen steun, ik doe niet zielig, ik wil alleen even mn verhaal kwijt.......
steun en advies gaat over het algemeen alleen uit naar het slachtoffer en zijn of haar familie....
maar aan de "daderzijde" zijn ook veel mensen gekwetst, hun vertrouwen geschonden gevoel van schaamte al worden die gevoelens vaak door de maatschappij miskent weet ik uit ervaring.. ouders van de dader bij de supermarkt met de nek aangekeken... etc. etc...
ik heb dit van heel dicht bij meegemaakt met een goede vriend van mij veroordeeld wegens doodslag. (overvallen in zijn eigen huis , als kat in het nauw een messteek gegeven in buikstreek terwijl er een pistool op zijn hoofd stond... fataal ... overvaller dood...)
hoe ik heb gezien hoe zijn ouders en broers leden onder het hele drama....
meid ik kan me levendig indenken hoe je je voelt
*;
steun en advies gaat over het algemeen alleen uit naar het slachtoffer en zijn of haar familie....
maar aan de "daderzijde" zijn ook veel mensen gekwetst, hun vertrouwen geschonden gevoel van schaamte al worden die gevoelens vaak door de maatschappij miskent weet ik uit ervaring.. ouders van de dader bij de supermarkt met de nek aangekeken... etc. etc...
ik heb dit van heel dicht bij meegemaakt met een goede vriend van mij veroordeeld wegens doodslag. (overvallen in zijn eigen huis , als kat in het nauw een messteek gegeven in buikstreek terwijl er een pistool op zijn hoofd stond... fataal ... overvaller dood...)
hoe ik heb gezien hoe zijn ouders en broers leden onder het hele drama....
meid ik kan me levendig indenken hoe je je voelt
*;
zaterdag 5 mei 2007 23:36
Weet je Kim, ik denk dat het ook moeilijk is om je in iemand te verplaatsen die zoiets ergs heeft gedaan. Dat is niet de persoon die je kende. Of dacht te kennen. Ik kan mij ook voorstellen dat je moeite hebt om nog bepaalde gevoelens voor zo'n persoon te hebben. Je kan geen knop omdraaien en doen alsof het niet gebeurd is. Ook niet na zijn straf. Ook niet na zijn straf en later eventueel als hij bij jouw kinderen is. Het stukje vertrouwen is weg. Zijn moraal, doen destijds, daar kan je hoe dan ook je niet in vinden. Het is wat anders als je iets te hard reed met de auto, of niet helemaal eerlijk bent geweest tegen de belasting. Niet goed te keuren maar hoop ermee te zeggen dat het ene meer begrijpelijker is dan het andere. Ik heb er geen ervaring mee dus vind het moeilijk om te zeggen hoe ermee om te gaan.
Mijn gevoel zegt, irl het alleen aan je beste vriendinnen te vertellen. Waarom? Omdat jij op iets word afgerekend waar jij niet aan kunt doen, of kon doen. Vaak zie je dat mensen kortzichtig zijn en de hele familie voor iets veroordelen.
Ik weet ook niet of dit een goed advies is. Zoek toch op internet een lotgenotengroep.
Mijn gevoel zegt, irl het alleen aan je beste vriendinnen te vertellen. Waarom? Omdat jij op iets word afgerekend waar jij niet aan kunt doen, of kon doen. Vaak zie je dat mensen kortzichtig zijn en de hele familie voor iets veroordelen.
Ik weet ook niet of dit een goed advies is. Zoek toch op internet een lotgenotengroep.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
zondag 6 mei 2007 01:32
noodweer? vrijspraak ? nee de officier van justitie achtte dat hij mogelijk nog weg had kunnen vluchten door de deur .... echter betrof het een vrijstaand huis met daar om heen landerijen ... boerenland bijna zo ver je kijken kon ....
dan ben je louter een wandelende schietschijf.....
ik wil niet goed praten wat hij gedaan heeft, hij heeft zijn tijd ervoor gezeten. zijn huis is twee weken na het hele voorval afgebrand door twee brandbommen, hij had niets meer afgezien van de kleren die hij aanhad en de straf die boven zijn hoofd hing.... hij heeft zijn straf gehad. hij mag nu opnieuw beginnen.
echter gaan zijn ouders en hij nog steeds gebukt onder wat er is gebeurd.
zondag 6 mei 2007 13:28
Zes jaar lang naar medische maatstaven? Het gebeurt veel vaker hoor, alleen horen wij in de media vaker de gevallen waar weinig gevangenisstraf voor wordt gegeven. Kunnen we ons weer lekker druk maken... Noodweer zorgt trouwens voor ontslag van alle rechtsvervolging, niet voor vrijspraak.
Heel erg wat er gebeurd is. Ik hoop echt dat jullie, als familie, wel een "normaal" leven gegund wordt en dat het slachtoffer, haar vrienden en familie jullie in ieder geval met rust laten.
Heel erg wat er gebeurd is. Ik hoop echt dat jullie, als familie, wel een "normaal" leven gegund wordt en dat het slachtoffer, haar vrienden en familie jullie in ieder geval met rust laten.
zondag 6 mei 2007 20:47
bedankt.Kijk, ik kan wel meer details noemen wat mijn broer allemaal heeft uitgespookt en dat hij daarom 6 jaar krijgt, maar dit is een serieus iets, dus ik vind dat niet zo op zn plaats.Wellicht krijgt hij psychische behandelingen en ondersteuning, de juiste behandeling die hij gaat krijgen is nog in overleg.Vandaag ben ik wezen wandelen met mijn vader en het heeft me goed gedaan.Veel over mijn broer hebben we niet gesproken, maar eindelijk weer eens over koetjes en kalfjes.Hadden we ook wel nodig.Mijn ouders hebben het heel zwaar nu
zondag 6 mei 2007 20:53
het is voor jou topic hier ook niet relevant wat er precies gebeurd is .
het topic gaat er immer over hoe jij als zijn zus zijnde deze situatie meemaakt en er ziek van bent!!
natuurlijk vraag je je af waarom hij tot zijn daden is gekomen, en natuurlijk is het vanzelfsprekende vertrouwen weg... gemengde gevoelens in hevige mate
heel verwarrend.!!!
teleurstelling boosheid en nog veel meer bij je ouders
ze hebben zo hun best gedaan om hun kinderen tot goede mensen op te voeden een klap in het gezicht !!!!
het topic gaat er immer over hoe jij als zijn zus zijnde deze situatie meemaakt en er ziek van bent!!
natuurlijk vraag je je af waarom hij tot zijn daden is gekomen, en natuurlijk is het vanzelfsprekende vertrouwen weg... gemengde gevoelens in hevige mate
heel verwarrend.!!!
teleurstelling boosheid en nog veel meer bij je ouders
ze hebben zo hun best gedaan om hun kinderen tot goede mensen op te voeden een klap in het gezicht !!!!
zondag 6 mei 2007 21:16
Pfffff mied,wat een kutsituatie zeg.Dit moet je rauw op je dak vallen denk ik.Maar onthou 1 ding,jij hebt niks gedaan wat ze ook gaan praten over jou of je familie.Ik herken een heel klein beetje wat je voelt want heb een zusje die zich ontpopt heeft tot iemand die ik af en toe niet herken.Ze is borderliner maar dan in sterke mate en doet dingen waar ik en mijn ouders zich ookvreselijk veel zorgen over maken.dus ik weet een beetje mss hoe je je voelt al is dat van jou duizend keer erger.Heel veel sterkte gewenst met alles*;O+
maandag 7 mei 2007 11:23
Vandaag maandag. Goedemorgen iedereen.Ik heb vannacht goed geslapen en nogmaals aan de 'gezellige' wandeling met mijn vader gedacht.Vandaag is mijn moeder jarig, maar ze heeft behalve mijn tweelingbroer en mij niemand uitgenodigd.Mijn moeder is normaal wel een uitbundig type, maar ze is duidelijk verbitterd.Over de telefoon zei mijn schoonzus (vrouw van mn tweelingbroer voor alle duidelijkheid) dat het haar goed zou doen om toch goede vrienden uit te nodigen, maar mama zei dat ze geen vuile was buiten wou hangen of dat er stiltes zouden vallen.Ze is bang dat de mensen haar gaan betuttelen of ja, ze schaamt zich.Schaamte. Dat woord kende ik vroeger helemaal niet zo.Wel het woord schaamte in de zin van -ik heb dikke benen en iedereen kijkt zo naar me op het strand- maar niet voor een familielid.Mama wil ons broertje even niet zien of spreken, maar ergens kermt ze steeds tegen onze pa dat ze hem niet wil 'verstoten'.Ze is boos, ze voelt zich verantwoordelijk. Ze heeft zelfs de moeder van ons oude buurmeisje gecontacteerd met medeleven en spijt voor de daden van haar zoon, maar zij sloeg deze af. Begrijpelijk vanuit hun optiek.Als ik 'buurmeisje' zie lopen ( die momenten zijn schaars, ze kwam bijna nooit meer buiten ) met haar moeder langs de kant van de weg dan zie ik twee gaten in haar ogen.Ze was altijd een beetje mollig, maar ze is nu absurt vermagerd en ze ziet er slecht uit.Naar ik mij herinner had ze altijd vrij licht haar (of ze kleurde het licht), maar ze heeft haar haar kleur omgekleurd in donkerbruin, bijna indonesisch zwart.Ik zie aan alles dat ze aangedaan is, ik vind het heel erg.Ik durf niet naar haar toe, ik durf haar geen eens aan te spreken als ik haar zie lopen aan haar moeders arm. Het lijkt wel een terminale vrouw met veel lijnen in haar gezicht van de slapeloosheid.Ik zie nu wat geweld en meedogeloosheid aan kan richten bij iemand.Ik brand een kaars voor haar dat alles weer goed mag komen en dat ze haar leven nog vol geluk zal leiden.Ergens haat ik mijn broer zo om zijn daden.In ons huis hing er een foto van ons gezin als kinderen en zelfs die foto heb ik opgeborgen en hangen er alleen nog spontane foto's van mij als kind en van mijn ouders en tweelingbroer.Ik vraag me af : Kan ik dit maken ? Mag ik haat hebben tegenover mijn broer en hoe zal het later worden als hij vrij komt.Zal hij in herhaling vallen ? Zullen we hem ooit nog vertrouwen ?Ik heb zoveel vragen nog.
maandag 7 mei 2007 11:31
