Relaties
alle pijlers
Mijn man heeft een ongeluk gehad.
woensdag 18 november 2015 23:50
Ik kom hier alleen mijn verhaal doen. Omdat het op dit moment het ontzettend goed voelt om van mij af te schrijven. Geen idee overigens of het op de juiste pijler staat.
Afgelopen dinsdag heeft mijn man een eenzijdig auto ongeluk gehad. En dat alleen om klote modder op het wegdek waardoor hij zijn macht over het stuur verloor en daardoor op een dan botste. Zo ontzettend idioot door een beetje modder...
Dan krijg je ineens een telefoontje dat je NU naar het ziekenhuis moet komen omdat jouw man in het ziekenhuis ligt.
Ze zijn ruim 6 uur met opereren bezig geweest. Pennen in zijn benen gezet, een plaat in zijn onderkaak, een heel stellage in zijn schedel geschroeft vanwege een gescheurde nekwervel, een drain voor hersenoedeem en nog talloze andere ingrepen.
Daar blijft het helaas niet bij. Vanwege de ernst van alle verwondingen hebben ze hem in een kunstmatige coma gebracht. Doormiddel van ijszakken en koeldekens. Het is ontzettend onwerkelijk, ik kan er geen woorden voor vinden.
Nu ligt mijn man, volledig toegetakeld in een bed en ligt aan machines. Ik herken hem niet eens meer terug. Hij voelt ontzettend koud aan. Het is dat de machines wat anders vertellen, hij ziet er zo leveloos uit.
En nu? De artsen hebben mij al voorbereid op wat ik kan verwachten. Natuurlijk is alles onzeker. Wat als hij wakker wordt, is het nog steeds mijn man waar ik verliefd op ben geworden? Of is hij door zijn letsels in gedrag veranderd. Raakt hij beperkt, en hoe dan?
Zoveel vragen en zoveel onzekerheid.
Het is een lang verhaal geworden, mijn excuses. Alsnog schieten woorden mij te kort.
Bedankt voor het lezen in ieder geval!
Afgelopen dinsdag heeft mijn man een eenzijdig auto ongeluk gehad. En dat alleen om klote modder op het wegdek waardoor hij zijn macht over het stuur verloor en daardoor op een dan botste. Zo ontzettend idioot door een beetje modder...
Dan krijg je ineens een telefoontje dat je NU naar het ziekenhuis moet komen omdat jouw man in het ziekenhuis ligt.
Ze zijn ruim 6 uur met opereren bezig geweest. Pennen in zijn benen gezet, een plaat in zijn onderkaak, een heel stellage in zijn schedel geschroeft vanwege een gescheurde nekwervel, een drain voor hersenoedeem en nog talloze andere ingrepen.
Daar blijft het helaas niet bij. Vanwege de ernst van alle verwondingen hebben ze hem in een kunstmatige coma gebracht. Doormiddel van ijszakken en koeldekens. Het is ontzettend onwerkelijk, ik kan er geen woorden voor vinden.
Nu ligt mijn man, volledig toegetakeld in een bed en ligt aan machines. Ik herken hem niet eens meer terug. Hij voelt ontzettend koud aan. Het is dat de machines wat anders vertellen, hij ziet er zo leveloos uit.
En nu? De artsen hebben mij al voorbereid op wat ik kan verwachten. Natuurlijk is alles onzeker. Wat als hij wakker wordt, is het nog steeds mijn man waar ik verliefd op ben geworden? Of is hij door zijn letsels in gedrag veranderd. Raakt hij beperkt, en hoe dan?
Zoveel vragen en zoveel onzekerheid.
Het is een lang verhaal geworden, mijn excuses. Alsnog schieten woorden mij te kort.
Bedankt voor het lezen in ieder geval!
donderdag 19 november 2015 00:06
Het ziekenhuis is een uur rijden vanaf mijn huis. Mijn schoonouders en ik hebben een hotel geboekt dichtbij het ziekenhuis. Aan hen heb ik ook ontzettend veel steun. Ook zij gaan door een hel en het is heel fijn dat we elkaar hebben.
Mijn buurman heeft mijn hond opgevangen en de manege zorgt ervoor dat mijn paard word gereden en verzorgt. Het zijn allemaal kleine dingetjes die mij verschrikkelijk helpen.
Ik heb godzijdank heel veel lieve vrienden die mij helpen. Ik mag hen ten alle tijden bellen. Maar vocaal sta ik momenteel niet heel sterk. Ik ben nu aan het overleven.
Op het forum heb ik de tijd om over mijn woorden na te kunnen denken. Zodat ik toch nog een beetje alles kan omvatten.
Dankjewel allemaal!
Mijn buurman heeft mijn hond opgevangen en de manege zorgt ervoor dat mijn paard word gereden en verzorgt. Het zijn allemaal kleine dingetjes die mij verschrikkelijk helpen.
Ik heb godzijdank heel veel lieve vrienden die mij helpen. Ik mag hen ten alle tijden bellen. Maar vocaal sta ik momenteel niet heel sterk. Ik ben nu aan het overleven.
Op het forum heb ik de tijd om over mijn woorden na te kunnen denken. Zodat ik toch nog een beetje alles kan omvatten.
Dankjewel allemaal!
donderdag 19 november 2015 00:08
Och wat schrikken zeg.
Onzekerheid is zo verschrikkelijk naar naast alle zorg en verdriet.
Lukt het je wel om zaken enigszins draaiende te houden? Zijn er mensen voor je waarbij jij je goed en waarmee jij je vertrouwd voelt?
Hebben jullie kinderen?
Onzekerheid is zo verschrikkelijk naar naast alle zorg en verdriet.
Lukt het je wel om zaken enigszins draaiende te houden? Zijn er mensen voor je waarbij jij je goed en waarmee jij je vertrouwd voelt?
Hebben jullie kinderen?
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
