Relaties
alle pijlers
Mijn man heeft een ongeluk gehad.
woensdag 18 november 2015 23:50
Ik kom hier alleen mijn verhaal doen. Omdat het op dit moment het ontzettend goed voelt om van mij af te schrijven. Geen idee overigens of het op de juiste pijler staat.
Afgelopen dinsdag heeft mijn man een eenzijdig auto ongeluk gehad. En dat alleen om klote modder op het wegdek waardoor hij zijn macht over het stuur verloor en daardoor op een dan botste. Zo ontzettend idioot door een beetje modder...
Dan krijg je ineens een telefoontje dat je NU naar het ziekenhuis moet komen omdat jouw man in het ziekenhuis ligt.
Ze zijn ruim 6 uur met opereren bezig geweest. Pennen in zijn benen gezet, een plaat in zijn onderkaak, een heel stellage in zijn schedel geschroeft vanwege een gescheurde nekwervel, een drain voor hersenoedeem en nog talloze andere ingrepen.
Daar blijft het helaas niet bij. Vanwege de ernst van alle verwondingen hebben ze hem in een kunstmatige coma gebracht. Doormiddel van ijszakken en koeldekens. Het is ontzettend onwerkelijk, ik kan er geen woorden voor vinden.
Nu ligt mijn man, volledig toegetakeld in een bed en ligt aan machines. Ik herken hem niet eens meer terug. Hij voelt ontzettend koud aan. Het is dat de machines wat anders vertellen, hij ziet er zo leveloos uit.
En nu? De artsen hebben mij al voorbereid op wat ik kan verwachten. Natuurlijk is alles onzeker. Wat als hij wakker wordt, is het nog steeds mijn man waar ik verliefd op ben geworden? Of is hij door zijn letsels in gedrag veranderd. Raakt hij beperkt, en hoe dan?
Zoveel vragen en zoveel onzekerheid.
Het is een lang verhaal geworden, mijn excuses. Alsnog schieten woorden mij te kort.
Bedankt voor het lezen in ieder geval!
Afgelopen dinsdag heeft mijn man een eenzijdig auto ongeluk gehad. En dat alleen om klote modder op het wegdek waardoor hij zijn macht over het stuur verloor en daardoor op een dan botste. Zo ontzettend idioot door een beetje modder...
Dan krijg je ineens een telefoontje dat je NU naar het ziekenhuis moet komen omdat jouw man in het ziekenhuis ligt.
Ze zijn ruim 6 uur met opereren bezig geweest. Pennen in zijn benen gezet, een plaat in zijn onderkaak, een heel stellage in zijn schedel geschroeft vanwege een gescheurde nekwervel, een drain voor hersenoedeem en nog talloze andere ingrepen.
Daar blijft het helaas niet bij. Vanwege de ernst van alle verwondingen hebben ze hem in een kunstmatige coma gebracht. Doormiddel van ijszakken en koeldekens. Het is ontzettend onwerkelijk, ik kan er geen woorden voor vinden.
Nu ligt mijn man, volledig toegetakeld in een bed en ligt aan machines. Ik herken hem niet eens meer terug. Hij voelt ontzettend koud aan. Het is dat de machines wat anders vertellen, hij ziet er zo leveloos uit.
En nu? De artsen hebben mij al voorbereid op wat ik kan verwachten. Natuurlijk is alles onzeker. Wat als hij wakker wordt, is het nog steeds mijn man waar ik verliefd op ben geworden? Of is hij door zijn letsels in gedrag veranderd. Raakt hij beperkt, en hoe dan?
Zoveel vragen en zoveel onzekerheid.
Het is een lang verhaal geworden, mijn excuses. Alsnog schieten woorden mij te kort.
Bedankt voor het lezen in ieder geval!
zaterdag 28 november 2015 16:22
Scans waren goed! Alles is mooi gekleurd, mooie hersenactiviteit dus. Hij is altijd rechtshandig geweest maar met links lukt alles net iets beter. Rechterkant van zijn lichaam werkt nog niet helemaal mee.
Eerste grapjes zijn al gemaakt. Dat is voor hem een goed teken. Man is altijd een lollebol geweest.
Hij kan het niet bevatten dat hij zo lang weg is geweest. Dat hij een hele week heeft gemist. Voor zijn gevoel heeft hij een flinke nacht gedraaid. Het ongeluk kan hij zich ook niet herinneren. Hij is nog bij geweest in het ziekenhuis maar dat heeft hij ook niet meer mee gekregen.
Hij is vrij helder, maar heeft veel 'wousy' momenten door de pijnstillers. Hij is nog wel erg bang en verward. Maar dat is nu meer het ongeloof denk ik. Alles doet pijn en hij is ineens een complete ijzerwinkel geworden zoals hij zelf zegt.
Hij wil zo graag spare ribs eten, daar heeft hij over gedroomt. Jammer voor hem dat hij voorlopig aan vloeibaar voedsel moet vanwege zijn gebroken kaak.
Hij vindt dat ik uit solidariteit ook mee moet dieëten, de grapjas.
Volgens arts heeft man een engeltje op zijn schouder gehad. Hij is er vrij goed van afgekomen.
Fijn weekeinde allemaal!
Eerste grapjes zijn al gemaakt. Dat is voor hem een goed teken. Man is altijd een lollebol geweest.
Hij kan het niet bevatten dat hij zo lang weg is geweest. Dat hij een hele week heeft gemist. Voor zijn gevoel heeft hij een flinke nacht gedraaid. Het ongeluk kan hij zich ook niet herinneren. Hij is nog bij geweest in het ziekenhuis maar dat heeft hij ook niet meer mee gekregen.
Hij is vrij helder, maar heeft veel 'wousy' momenten door de pijnstillers. Hij is nog wel erg bang en verward. Maar dat is nu meer het ongeloof denk ik. Alles doet pijn en hij is ineens een complete ijzerwinkel geworden zoals hij zelf zegt.
Hij wil zo graag spare ribs eten, daar heeft hij over gedroomt. Jammer voor hem dat hij voorlopig aan vloeibaar voedsel moet vanwege zijn gebroken kaak.
Hij vindt dat ik uit solidariteit ook mee moet dieëten, de grapjas.
Volgens arts heeft man een engeltje op zijn schouder gehad. Hij is er vrij goed van afgekomen.
Fijn weekeinde allemaal!
zaterdag 28 november 2015 17:20
Wat goed CAT
Die angst is heel gebruikelijk hoor. Het kan zelfs wezen dat hij echt verward raakt (delier), maar ook dat gaat voorbij. Dat jij altijd aan zijn zijde staat is heel goed: dat geeft rust. Mijn zoon heeft op een gegeven moment anderhalve dag echt voor Pampus gelegen met een hartactie van tegen de 200, nadat ze cold turkey de morfine eraf hadden gehaald (dat was blijkbaar de druppel). Aangezien hij echt heel goed wakker was geworden, compleet met grapjes, was dat wel even schrikken maar gelukkig trok het ook heel snel weer bij.
Voor de rest klinkt het echt heel erg goed hoor. Dat de artsen ook tevreden zijn zegt wel wat, want die houden zich in het begin vaak juist heel erg op de vlakte. Dat die rechterkant niet zo meewerkt kan nog bijtrekken, of niet. Maar zijn kop lijkt gespaard gebleven, en dat is het belangrijkst want voor motorische problemen vallen oplossingen te bedenken toch.
Die angst is heel gebruikelijk hoor. Het kan zelfs wezen dat hij echt verward raakt (delier), maar ook dat gaat voorbij. Dat jij altijd aan zijn zijde staat is heel goed: dat geeft rust. Mijn zoon heeft op een gegeven moment anderhalve dag echt voor Pampus gelegen met een hartactie van tegen de 200, nadat ze cold turkey de morfine eraf hadden gehaald (dat was blijkbaar de druppel). Aangezien hij echt heel goed wakker was geworden, compleet met grapjes, was dat wel even schrikken maar gelukkig trok het ook heel snel weer bij.
Voor de rest klinkt het echt heel erg goed hoor. Dat de artsen ook tevreden zijn zegt wel wat, want die houden zich in het begin vaak juist heel erg op de vlakte. Dat die rechterkant niet zo meewerkt kan nog bijtrekken, of niet. Maar zijn kop lijkt gespaard gebleven, en dat is het belangrijkst want voor motorische problemen vallen oplossingen te bedenken toch.
