Relaties
alle pijlers
Mijn moeder ging vreemd, denk ik
donderdag 8 mei 2014 14:45
Beste allemaal,
Ik ben op zoek naar een heldere kijk op mijn 'dilemma'. Dit is overigens iets waar ik al heel wat jaren mee rondloop, maar ik weet gewoon niet wat ik er mee aan moet.
Een jaar of 6-7 geleden ben ik er via via achter gekomen dat mijn moeder (toen 50 jaar en (nu) nog steeds getrouwd met mijn vader) contact had met een andere man. Dit ontdekte ik via een ander familielid die dit al een tijd als een groot geheim met zich meedroeg. Dit familielid kon hierdoor op een gegeven moment niet goed meer door functioneren en heeft mij toen in vertrouwen genomen. Samen hebben we besloten mijn moeder hiermee te confronteren. Dit hebben we gedaan en ze gaf meteen toe dat ze contact hadden. Ze had een hele vage smoes voor het contact en volgens haar was het puur vriendschappelijk. Mijn moeder heeft het toen ook aan mijn vader verteld, die blijkbaar nog niets wist van dit 'vriendschappelijke' contact. Uiteindelijk heeft mijn moeder het contact stopgezet en zijn mijn ouders verder gegaan waar ze gebleven waren. Overigens lijken ze mij sinds die tijd een stuk happier samen, dan ik ze in tijden heb gezien. Dus dat is heel fijn. Misschien was het wel een wake-up call voor ze.
En toch... ik geloof niet dat het puur vriendschappelijk was. Juist omdat mijn vader er niets vanaf wist en ze elkaar (mijn moeder en die andere man) wel eens ontmoetten. Ik ken die man persoonlijk, wat het allemaal nog iets lastiger maakt, omdat ik hem vrij regelmatig tegenkom.
Nu dan mijn dilemma: sinds ik dit weet ben ik gedeeltelijk het respect voor mijn moeder kwijt. Ik kan haar niet los zien van wat er is gebeurd. Het blijft in mijn hoofd rondspoken. We hebben het er samen nog één keer over gehad, maar dat was een paar dagen nadat ik het voor het eerst hoorde. Ze heeft me toen niet echt gerustgesteld, door bijvoorbeeld te zeggen dat er niets meer aan de hand was dan wat ze al verteld had.
Ik weet dat het uiteindelijk iets is tussen mijn ouders. En juist omdat mijn vader er blijkbaar mee kan leven, zou ik het misschien los moeten laten. Maar ik kan het niet.
En nu het bijna weer Moederdag is, speelt het weer even op ofzo. Ik voel niet de moeder-dochter band waar ik anderen wel eens over hoor. En dat mis ik. Maar toch durf ik er niet meer over te beginnen tegen mijn moeder. Bang voor wat ik overhoop haal...
Dus... iemand een heldere kijk op mijn dilemma?
Ik ben op zoek naar een heldere kijk op mijn 'dilemma'. Dit is overigens iets waar ik al heel wat jaren mee rondloop, maar ik weet gewoon niet wat ik er mee aan moet.
Een jaar of 6-7 geleden ben ik er via via achter gekomen dat mijn moeder (toen 50 jaar en (nu) nog steeds getrouwd met mijn vader) contact had met een andere man. Dit ontdekte ik via een ander familielid die dit al een tijd als een groot geheim met zich meedroeg. Dit familielid kon hierdoor op een gegeven moment niet goed meer door functioneren en heeft mij toen in vertrouwen genomen. Samen hebben we besloten mijn moeder hiermee te confronteren. Dit hebben we gedaan en ze gaf meteen toe dat ze contact hadden. Ze had een hele vage smoes voor het contact en volgens haar was het puur vriendschappelijk. Mijn moeder heeft het toen ook aan mijn vader verteld, die blijkbaar nog niets wist van dit 'vriendschappelijke' contact. Uiteindelijk heeft mijn moeder het contact stopgezet en zijn mijn ouders verder gegaan waar ze gebleven waren. Overigens lijken ze mij sinds die tijd een stuk happier samen, dan ik ze in tijden heb gezien. Dus dat is heel fijn. Misschien was het wel een wake-up call voor ze.
En toch... ik geloof niet dat het puur vriendschappelijk was. Juist omdat mijn vader er niets vanaf wist en ze elkaar (mijn moeder en die andere man) wel eens ontmoetten. Ik ken die man persoonlijk, wat het allemaal nog iets lastiger maakt, omdat ik hem vrij regelmatig tegenkom.
Nu dan mijn dilemma: sinds ik dit weet ben ik gedeeltelijk het respect voor mijn moeder kwijt. Ik kan haar niet los zien van wat er is gebeurd. Het blijft in mijn hoofd rondspoken. We hebben het er samen nog één keer over gehad, maar dat was een paar dagen nadat ik het voor het eerst hoorde. Ze heeft me toen niet echt gerustgesteld, door bijvoorbeeld te zeggen dat er niets meer aan de hand was dan wat ze al verteld had.
Ik weet dat het uiteindelijk iets is tussen mijn ouders. En juist omdat mijn vader er blijkbaar mee kan leven, zou ik het misschien los moeten laten. Maar ik kan het niet.
En nu het bijna weer Moederdag is, speelt het weer even op ofzo. Ik voel niet de moeder-dochter band waar ik anderen wel eens over hoor. En dat mis ik. Maar toch durf ik er niet meer over te beginnen tegen mijn moeder. Bang voor wat ik overhoop haal...
Dus... iemand een heldere kijk op mijn dilemma?
donderdag 8 mei 2014 14:51
quote:matroesjka_ schreef op 08 mei 2014 @ 14:48:
Je ouders zijn mensen, die maken fouten, net als jij en ik.Dank je. Ik weet dit natuurlijk wel, maar het is wel goed om dat ook eens van een buitenstaander te horen. Het is een manier van ermee omgaan die ik nooit als optie heb gezien. Nogmaals dank!
Je ouders zijn mensen, die maken fouten, net als jij en ik.Dank je. Ik weet dit natuurlijk wel, maar het is wel goed om dat ook eens van een buitenstaander te horen. Het is een manier van ermee omgaan die ik nooit als optie heb gezien. Nogmaals dank!
donderdag 8 mei 2014 14:51
Ga je zelf vreemd? http://www.nu.nl/lifestyl ... er-gaan-vaker-vreemd.html
Indien niet, dan ging je moeder waarschijnlijk ook niet vreemd dus.
Tot zo ver het luchtige intermezzo.
Ik zou er niet over beginnen. Je hebt het volgens mij over twee heel verschillende dingen, aan de ene kant een moeder-dochterband en aan de andere kant het contact met een andere man van je moeder.
Als je wil dat de relatie goed is met je moeder, dan moet je daar zelf (ook) in investeren. Ik denk dat het er niet beter op wordt als jij de fouten van je moeder oprakelt. Ga gewoon wat leuks doen en geef haar wat liefs zondag!
Indien niet, dan ging je moeder waarschijnlijk ook niet vreemd dus.
Tot zo ver het luchtige intermezzo.
Ik zou er niet over beginnen. Je hebt het volgens mij over twee heel verschillende dingen, aan de ene kant een moeder-dochterband en aan de andere kant het contact met een andere man van je moeder.
Als je wil dat de relatie goed is met je moeder, dan moet je daar zelf (ook) in investeren. Ik denk dat het er niet beter op wordt als jij de fouten van je moeder oprakelt. Ga gewoon wat leuks doen en geef haar wat liefs zondag!
donderdag 8 mei 2014 14:52
Mijn moeder is ook vreemd gegaan, toen ik puber was. Meermaals. Mijn vader weet het niet, voor zover ik weet. Ik bemoei me er niet mee. Nu scheelt het dat ik al niet zo'n hoge pet op had van mijn ouders; het doet me dus niet zo veel eigenlijk.
Maar tips over hoe je het los kunt laten? Misschien helpt het om te relativeren. Om je ouders meer als mensen te zien dan als ouders. Iedereen doet namelijk domme dingen, ook ouders. Sommige mensen doen wat meer domme dingen dan anderen of doen ándere domme dingen dan anderen. Dit vreemdgaan is het domme dat je moeder heeft gedaan. Misschien dan, want als ik je goed lees weet je het niet zeker. Gun haar haar dommigheid.
Maar tips over hoe je het los kunt laten? Misschien helpt het om te relativeren. Om je ouders meer als mensen te zien dan als ouders. Iedereen doet namelijk domme dingen, ook ouders. Sommige mensen doen wat meer domme dingen dan anderen of doen ándere domme dingen dan anderen. Dit vreemdgaan is het domme dat je moeder heeft gedaan. Misschien dan, want als ik je goed lees weet je het niet zeker. Gun haar haar dommigheid.
donderdag 8 mei 2014 14:53
Dat de band anders is lekx, kan ik mij wel voorstellen. Doordat je weet dat ze is vreemdgegaan heb je een hele andere kant van je moeder gezien. En daardoor is ze toch van haar voetstuk bij jou gevallen.
Denk eerlijk gezegd niet dat dat nog gaat verbeteren. je kan alleen accepteren dat het nu anders is
Denk eerlijk gezegd niet dat dat nog gaat verbeteren. je kan alleen accepteren dat het nu anders is
donderdag 8 mei 2014 14:54
Dus als jij een foute vriendje hebt is de band van je moeder met jou ook stuk? Ik snap dat niet zo goed. Het is iets tussen je vader en je moeder, tussen hun als man en vrouw. Daar heb jij eigenlijk niets mee te maken.
Je krijgt eventueel wel met de gevolgen te maken, scheiding, ruzie, maar het is en blijft hun leven en hun beslissing.
Je krijgt eventueel wel met de gevolgen te maken, scheiding, ruzie, maar het is en blijft hun leven en hun beslissing.
donderdag 8 mei 2014 15:02
Get over it, inderdaad.
Het is iets tussen hun! En als je daardoor een mindere moederband hebt... Daar is er toch meer voor nodig dan enkel zoiets? Je bent het niet eens zeker....
En inderdaad je weet niet wat er zich nog heeft afgespeeld. Het feit dat je vader er mee kan leven wilt misschien ook zeggen dat hij iets heeft mispeutert..
Ik dacht ook altijd dat mijn ouders het ideale huwelijk hadden, tot het één en t ander uitkwam. Ben ook respect verloren. Maar hey, ieder huisje heeft zijn kruisje. Je gaat later ook nog fouten maken in je relatie, straf je moeder daar niet zo voor af.
't Leven heeft al genoeg zorgen dat je die over het huwelijk van je ouders er ook niet bij moet nemen. Als je daarvan al wakker ligt (terwijl je ouders niet gaan scheiden en je het enkel maar vermoedt), ga je nog veel wakker moeten liggen. Leven en laten leven.
Het is iets tussen hun! En als je daardoor een mindere moederband hebt... Daar is er toch meer voor nodig dan enkel zoiets? Je bent het niet eens zeker....
En inderdaad je weet niet wat er zich nog heeft afgespeeld. Het feit dat je vader er mee kan leven wilt misschien ook zeggen dat hij iets heeft mispeutert..
Ik dacht ook altijd dat mijn ouders het ideale huwelijk hadden, tot het één en t ander uitkwam. Ben ook respect verloren. Maar hey, ieder huisje heeft zijn kruisje. Je gaat later ook nog fouten maken in je relatie, straf je moeder daar niet zo voor af.
't Leven heeft al genoeg zorgen dat je die over het huwelijk van je ouders er ook niet bij moet nemen. Als je daarvan al wakker ligt (terwijl je ouders niet gaan scheiden en je het enkel maar vermoedt), ga je nog veel wakker moeten liggen. Leven en laten leven.
donderdag 8 mei 2014 15:04
donderdag 8 mei 2014 15:09
Ik vind het nogal wat dat een familielid hier niet mee kan leven en dan uitgerekend contact zoekt met de dochter om samen de moeder te confronteren.
Misschien ging je vader ook wel vreemd. Misschien is het afgedaan als alleen vriendschappelijk etc.
Ik ben absoluut tegen vreemdgaan, maar het is en blijft verder iets tussen hen. Er is een keer, op een in mijn ogen vergaande wijze, binnen de familie ergens op gewezen. Het is aan hen om daar verantwoording voor te nemen of iets mee te doen.
Ik kan mij voorstellen dat het lastig is om heel erg open met elkaar nog te praten als mensen op deze manier een keer bij elkaar zijn gekomen, van beide kanten. Je moeder is in principe jou of dat familielid geen verantwoording schuldig, alleen aan je vader.
Het is wellicht goed dat als men zeker weet dat iemand vreemd gaat, je dat eens als algemeen iets in de groep gooit zodat men kan nadenken van beide kanten of men zoiets wil weten etc. maar mensen zijn en blijven mensen die fouten maken ook als ze ouders zijn.
Zo te horen was het gesprek uiteindelijk met positieve uitkomst. Je was nog blijkbaar erg jong dat je je ouders zo op een voetstuk plaatst, bij de meeste mensen komen die ouders eerder van het voetstuk af en ziet men zijn ouders meer in het perspectief van het zijn ook gewoon mensen.
Misschien ging je vader ook wel vreemd. Misschien is het afgedaan als alleen vriendschappelijk etc.
Ik ben absoluut tegen vreemdgaan, maar het is en blijft verder iets tussen hen. Er is een keer, op een in mijn ogen vergaande wijze, binnen de familie ergens op gewezen. Het is aan hen om daar verantwoording voor te nemen of iets mee te doen.
Ik kan mij voorstellen dat het lastig is om heel erg open met elkaar nog te praten als mensen op deze manier een keer bij elkaar zijn gekomen, van beide kanten. Je moeder is in principe jou of dat familielid geen verantwoording schuldig, alleen aan je vader.
Het is wellicht goed dat als men zeker weet dat iemand vreemd gaat, je dat eens als algemeen iets in de groep gooit zodat men kan nadenken van beide kanten of men zoiets wil weten etc. maar mensen zijn en blijven mensen die fouten maken ook als ze ouders zijn.
Zo te horen was het gesprek uiteindelijk met positieve uitkomst. Je was nog blijkbaar erg jong dat je je ouders zo op een voetstuk plaatst, bij de meeste mensen komen die ouders eerder van het voetstuk af en ziet men zijn ouders meer in het perspectief van het zijn ook gewoon mensen.
donderdag 8 mei 2014 15:17
Wat jammer dat jij zo'n last blijft houden van het misschien wel of niet vreemdgaan van je moeder.
Misschien kun je inzien dat je moeder juist heel goed de situatie gekeerd heeft. Het contact verbroken met die man en het huwelijk van je ouders is beter dan ooit. Wat wil je nog meer?
Je ouders hebben hun eigen leven en maken daarin hun eigen missers. Is dat echt een reden om de ouder/kind band als minder te bestempelen?
Denk je eens in dat jij een misstap begaat. Zou je moeder jullie band dan ook als beschadigd ervaren?
Misschien kun je inzien dat je moeder juist heel goed de situatie gekeerd heeft. Het contact verbroken met die man en het huwelijk van je ouders is beter dan ooit. Wat wil je nog meer?
Je ouders hebben hun eigen leven en maken daarin hun eigen missers. Is dat echt een reden om de ouder/kind band als minder te bestempelen?
Denk je eens in dat jij een misstap begaat. Zou je moeder jullie band dan ook als beschadigd ervaren?
Before you assume, there is this thing called asking.
donderdag 8 mei 2014 15:17
quote:Iekx schreef op 08 mei 2014 @ 14:57:
Ik ben het daarin niet helemaal met je eens Nina. Ik kan er toch niets aan doen dat het me destijds zo geraakt heeft. Blijkbaar werkt het zo... tenminste wel in mijn geval (en ook in die van mijn siblings overigens).
Pff.. en dan dat familielid wat niet meer kon functioneren.
Drama drama.
Ik ben het daarin niet helemaal met je eens Nina. Ik kan er toch niets aan doen dat het me destijds zo geraakt heeft. Blijkbaar werkt het zo... tenminste wel in mijn geval (en ook in die van mijn siblings overigens).
Pff.. en dan dat familielid wat niet meer kon functioneren.
Drama drama.
donderdag 8 mei 2014 15:22
quote:Iekx schreef op 08 mei 2014 @ 14:45:
Overigens lijken ze mij sinds die tijd een stuk happier samen, dan ik ze in tijden heb gezien. Dus dat is heel fijn. Misschien was het wel een wake-up call voor ze.
Waarom kun je hier nou niet gewoon blij om zijn?
Of ze nu wel of niet daadwerkelijk vreemdgegaan is doet er dan toch ook helemaal niet toe?
Dat is iets tussen je ouders. En zo hoort het ook.
Overigens lijken ze mij sinds die tijd een stuk happier samen, dan ik ze in tijden heb gezien. Dus dat is heel fijn. Misschien was het wel een wake-up call voor ze.
Waarom kun je hier nou niet gewoon blij om zijn?
Of ze nu wel of niet daadwerkelijk vreemdgegaan is doet er dan toch ook helemaal niet toe?
Dat is iets tussen je ouders. En zo hoort het ook.
donderdag 8 mei 2014 15:43
