Relaties
alle pijlers
Mijn moeder ging vreemd, denk ik
donderdag 8 mei 2014 14:45
Beste allemaal,
Ik ben op zoek naar een heldere kijk op mijn 'dilemma'. Dit is overigens iets waar ik al heel wat jaren mee rondloop, maar ik weet gewoon niet wat ik er mee aan moet.
Een jaar of 6-7 geleden ben ik er via via achter gekomen dat mijn moeder (toen 50 jaar en (nu) nog steeds getrouwd met mijn vader) contact had met een andere man. Dit ontdekte ik via een ander familielid die dit al een tijd als een groot geheim met zich meedroeg. Dit familielid kon hierdoor op een gegeven moment niet goed meer door functioneren en heeft mij toen in vertrouwen genomen. Samen hebben we besloten mijn moeder hiermee te confronteren. Dit hebben we gedaan en ze gaf meteen toe dat ze contact hadden. Ze had een hele vage smoes voor het contact en volgens haar was het puur vriendschappelijk. Mijn moeder heeft het toen ook aan mijn vader verteld, die blijkbaar nog niets wist van dit 'vriendschappelijke' contact. Uiteindelijk heeft mijn moeder het contact stopgezet en zijn mijn ouders verder gegaan waar ze gebleven waren. Overigens lijken ze mij sinds die tijd een stuk happier samen, dan ik ze in tijden heb gezien. Dus dat is heel fijn. Misschien was het wel een wake-up call voor ze.
En toch... ik geloof niet dat het puur vriendschappelijk was. Juist omdat mijn vader er niets vanaf wist en ze elkaar (mijn moeder en die andere man) wel eens ontmoetten. Ik ken die man persoonlijk, wat het allemaal nog iets lastiger maakt, omdat ik hem vrij regelmatig tegenkom.
Nu dan mijn dilemma: sinds ik dit weet ben ik gedeeltelijk het respect voor mijn moeder kwijt. Ik kan haar niet los zien van wat er is gebeurd. Het blijft in mijn hoofd rondspoken. We hebben het er samen nog één keer over gehad, maar dat was een paar dagen nadat ik het voor het eerst hoorde. Ze heeft me toen niet echt gerustgesteld, door bijvoorbeeld te zeggen dat er niets meer aan de hand was dan wat ze al verteld had.
Ik weet dat het uiteindelijk iets is tussen mijn ouders. En juist omdat mijn vader er blijkbaar mee kan leven, zou ik het misschien los moeten laten. Maar ik kan het niet.
En nu het bijna weer Moederdag is, speelt het weer even op ofzo. Ik voel niet de moeder-dochter band waar ik anderen wel eens over hoor. En dat mis ik. Maar toch durf ik er niet meer over te beginnen tegen mijn moeder. Bang voor wat ik overhoop haal...
Dus... iemand een heldere kijk op mijn dilemma?
Ik ben op zoek naar een heldere kijk op mijn 'dilemma'. Dit is overigens iets waar ik al heel wat jaren mee rondloop, maar ik weet gewoon niet wat ik er mee aan moet.
Een jaar of 6-7 geleden ben ik er via via achter gekomen dat mijn moeder (toen 50 jaar en (nu) nog steeds getrouwd met mijn vader) contact had met een andere man. Dit ontdekte ik via een ander familielid die dit al een tijd als een groot geheim met zich meedroeg. Dit familielid kon hierdoor op een gegeven moment niet goed meer door functioneren en heeft mij toen in vertrouwen genomen. Samen hebben we besloten mijn moeder hiermee te confronteren. Dit hebben we gedaan en ze gaf meteen toe dat ze contact hadden. Ze had een hele vage smoes voor het contact en volgens haar was het puur vriendschappelijk. Mijn moeder heeft het toen ook aan mijn vader verteld, die blijkbaar nog niets wist van dit 'vriendschappelijke' contact. Uiteindelijk heeft mijn moeder het contact stopgezet en zijn mijn ouders verder gegaan waar ze gebleven waren. Overigens lijken ze mij sinds die tijd een stuk happier samen, dan ik ze in tijden heb gezien. Dus dat is heel fijn. Misschien was het wel een wake-up call voor ze.
En toch... ik geloof niet dat het puur vriendschappelijk was. Juist omdat mijn vader er niets vanaf wist en ze elkaar (mijn moeder en die andere man) wel eens ontmoetten. Ik ken die man persoonlijk, wat het allemaal nog iets lastiger maakt, omdat ik hem vrij regelmatig tegenkom.
Nu dan mijn dilemma: sinds ik dit weet ben ik gedeeltelijk het respect voor mijn moeder kwijt. Ik kan haar niet los zien van wat er is gebeurd. Het blijft in mijn hoofd rondspoken. We hebben het er samen nog één keer over gehad, maar dat was een paar dagen nadat ik het voor het eerst hoorde. Ze heeft me toen niet echt gerustgesteld, door bijvoorbeeld te zeggen dat er niets meer aan de hand was dan wat ze al verteld had.
Ik weet dat het uiteindelijk iets is tussen mijn ouders. En juist omdat mijn vader er blijkbaar mee kan leven, zou ik het misschien los moeten laten. Maar ik kan het niet.
En nu het bijna weer Moederdag is, speelt het weer even op ofzo. Ik voel niet de moeder-dochter band waar ik anderen wel eens over hoor. En dat mis ik. Maar toch durf ik er niet meer over te beginnen tegen mijn moeder. Bang voor wat ik overhoop haal...
Dus... iemand een heldere kijk op mijn dilemma?
donderdag 8 mei 2014 15:49
donderdag 8 mei 2014 15:49
Weet je verder alle ins en outs van de relatie van je ouders? Wat je moeder verwacht en misschien tekort komt, waar je vader misschien al jaren de fout in gaat, hoe ze communiceren en hoe hun seksleven is, hun verwachtingen, fouten, worstelingen en strijd?
Nee zeker?
Dit had je ook niet moeten weten. Het zijn volwassen mensen met hun eigen relatie en relaties zijn vaak complex. Dat is lullig als je erachter komt dat je ouders ook maar mensen zijn met hun eigen worstelingen en fouten en misstappen, maar zo werkt het leven en relaties wel.
Als jij weet dat ze contact met die man had, en je kennis ook, ga er dan vanuit dat je vader het ook wel weet.
Nee zeker?
Dit had je ook niet moeten weten. Het zijn volwassen mensen met hun eigen relatie en relaties zijn vaak complex. Dat is lullig als je erachter komt dat je ouders ook maar mensen zijn met hun eigen worstelingen en fouten en misstappen, maar zo werkt het leven en relaties wel.
Als jij weet dat ze contact met die man had, en je kennis ook, ga er dan vanuit dat je vader het ook wel weet.
donderdag 8 mei 2014 16:03
quote:Iekx schreef op 08 mei 2014 @ 14:49:
Tja ik weet ook niet of we het erover moeten hebben. Maar zoals het nu is, zijn we niet de moeder en dochter die we ooit waren... Onze band is stuk voor mijn gevoel. En dat vind ik zo jammer.
De band is voor jouw gevoel stuk, vanwege een affaire, die mogelijk niet eens plaatsgevonden heeft? IK denk dat jij een stuk verantwoordelijkheid voelt richting je ouders, die je niet hoeft te hebben.
Probeer er gewoon eens met je moeder over te hebben. Zeg dat je de man in kwestie weer eens tegenkwam en dat je je eigenlijk altijd hebt afgevraagd wat er nou precies aan de hand was. Dit als je het echt echt echt niet los kunt laten, want ik vind eigenlijk dat je er niets mee te maken hebt.
Tja ik weet ook niet of we het erover moeten hebben. Maar zoals het nu is, zijn we niet de moeder en dochter die we ooit waren... Onze band is stuk voor mijn gevoel. En dat vind ik zo jammer.
De band is voor jouw gevoel stuk, vanwege een affaire, die mogelijk niet eens plaatsgevonden heeft? IK denk dat jij een stuk verantwoordelijkheid voelt richting je ouders, die je niet hoeft te hebben.
Probeer er gewoon eens met je moeder over te hebben. Zeg dat je de man in kwestie weer eens tegenkwam en dat je je eigenlijk altijd hebt afgevraagd wat er nou precies aan de hand was. Dit als je het echt echt echt niet los kunt laten, want ik vind eigenlijk dat je er niets mee te maken hebt.
Later is nu
donderdag 8 mei 2014 16:04
Ik vind het raar dat je moeder minder respect krijgt van je.
Het is iets tussen je ouders. En je weet het niet eens zeker.
Als dit tussen jullie in staat dan was er altijd al 'iets' denk ik, en dit is een mooie manier om je moeder de schuld te geven van de slechte connectie die je nu voelt.
Het is iets tussen je ouders. En je weet het niet eens zeker.
Als dit tussen jullie in staat dan was er altijd al 'iets' denk ik, en dit is een mooie manier om je moeder de schuld te geven van de slechte connectie die je nu voelt.
Stressed is just desserts spelled backwards
donderdag 8 mei 2014 16:10
Zou het veranderen wanneer ze het verteld?
Het is haar beslissing. Ik vind dat het jou niet aangaat.
Er zijn heel veel mensen die vreemd zijn gegaan. Wees blij dat het nu goed gaat tussen ze. Wie zegt dat ze echt is vreemdgegaan, misschien was ze wel verliefd en heeft ze contact gehad maar is er niks gebeurd. Misschien is je vader ook ooit vreemd gegaan.
Het is haar beslissing. Ik vind dat het jou niet aangaat.
Er zijn heel veel mensen die vreemd zijn gegaan. Wees blij dat het nu goed gaat tussen ze. Wie zegt dat ze echt is vreemdgegaan, misschien was ze wel verliefd en heeft ze contact gehad maar is er niks gebeurd. Misschien is je vader ook ooit vreemd gegaan.
donderdag 8 mei 2014 16:24
Weet je wat ik erg vind TO? Dat je jouw goede band met je moeder laat beïnvloeden door hersenspinsels. Terwijl er talloze dochters zijn die maar wat graag zouden willen dat dat het enige "probleem" met hun moeder zou zijn - het al dan niet vreemdgaan met een andere man.
Want dat dat niet eens een moeder-dochter kwestie is is je intussen wel duidelijk hoop ik.
Want dat dat niet eens een moeder-dochter kwestie is is je intussen wel duidelijk hoop ik.
donderdag 8 mei 2014 16:36
Al die goede adviezen zijn blijkbaar makkelijker gezegd dan gedaan voor TO.
Kun je er niet met een psycholoog over gaan praten? Misschien helpt jou dat.
Ik zou uitkijken met vissen naar meer details. Zoals je schrijft komt het op me over dat je vooral bevestiging wil dat je moeder thee met koekjes dronk met die man. Zou kunnen.
Kan ook zijn dat er stevig van bil gegaan werd. Dat wil je niet weten.
Kun je er niet met een psycholoog over gaan praten? Misschien helpt jou dat.
Ik zou uitkijken met vissen naar meer details. Zoals je schrijft komt het op me over dat je vooral bevestiging wil dat je moeder thee met koekjes dronk met die man. Zou kunnen.
Kan ook zijn dat er stevig van bil gegaan werd. Dat wil je niet weten.
donderdag 8 mei 2014 16:50
quote:Iekx schreef op 08 mei 2014 @ 14:45:
[...]
Een jaar of 6-7 geleden ben ik er via via achter gekomen dat mijn moeder [..]contact had met een andere man. [...]en volgens haar was het puur vriendschappelijk. Mijn moeder heeft het toen ook aan mijn vader verteld,[...]
ik geloof niet dat het puur vriendschappelijk was. [...]
Nu dan mijn dilemma: sinds ik dit weet ben ik gedeeltelijk het respect voor mijn moeder kwijt. Ik kan haar niet los zien van wat er is gebeurd. [...]
Je gelooft je moeder niet. Het maakt je niet uit dat het goed gaat met je ouders en hun huwelijk. Je wilt liever blijven rondlopen met de gedachte dat je moeder onbetrouwbaar is. Logisch dat jullie band daardoor geschaad is. Maar kijk daarin naar jouw aandeel, voordat je de schuld bij je moeder legt.
Je moeder hoeft zich naar jou niet te verantwoorden. Hoe kan het dat je verwacht dat ze dat wel zou moeten doen?
[...]
Een jaar of 6-7 geleden ben ik er via via achter gekomen dat mijn moeder [..]contact had met een andere man. [...]en volgens haar was het puur vriendschappelijk. Mijn moeder heeft het toen ook aan mijn vader verteld,[...]
ik geloof niet dat het puur vriendschappelijk was. [...]
Nu dan mijn dilemma: sinds ik dit weet ben ik gedeeltelijk het respect voor mijn moeder kwijt. Ik kan haar niet los zien van wat er is gebeurd. [...]
Je gelooft je moeder niet. Het maakt je niet uit dat het goed gaat met je ouders en hun huwelijk. Je wilt liever blijven rondlopen met de gedachte dat je moeder onbetrouwbaar is. Logisch dat jullie band daardoor geschaad is. Maar kijk daarin naar jouw aandeel, voordat je de schuld bij je moeder legt.
Je moeder hoeft zich naar jou niet te verantwoorden. Hoe kan het dat je verwacht dat ze dat wel zou moeten doen?
donderdag 8 mei 2014 16:57
Ohhh ik denk dat mijn schoonzusje helemaal met je mee kan praten...
Mijn schoonmoeder ging ook 'vreemd' niet op seksueel vlak toen ze nog met mijn sv was maar wel van geest. Mijn schoonzusje ontdekte dit en voelde zich nog erger genaaid dan jij nu... nog steeds is het contact belabberd en is er alleen echt contact als sz iets nodig heeft...
Ik denk toch dat jij jezelf weer op moet peppen. Ik neem aan dat je graag wil dat het contact met je moeder goed is. Dat ligt nu bij jou.
Weet je, mensen zijn ook maar mensen. Mensen zijn sociale wezens en er zal wel iets geweest zijn waardoor zij zich op dat moment aangetrokken voelde tot een andere man. Ze zal iets gemist hebben en soms is aantrekkingskracht genoeg. Je kan van meerdere mensen houden, liefhebben enz. Wat je moeder deed is niet fijn, maar wel menselijk.
Mijn schoonmoeder ging ook 'vreemd' niet op seksueel vlak toen ze nog met mijn sv was maar wel van geest. Mijn schoonzusje ontdekte dit en voelde zich nog erger genaaid dan jij nu... nog steeds is het contact belabberd en is er alleen echt contact als sz iets nodig heeft...
Ik denk toch dat jij jezelf weer op moet peppen. Ik neem aan dat je graag wil dat het contact met je moeder goed is. Dat ligt nu bij jou.
Weet je, mensen zijn ook maar mensen. Mensen zijn sociale wezens en er zal wel iets geweest zijn waardoor zij zich op dat moment aangetrokken voelde tot een andere man. Ze zal iets gemist hebben en soms is aantrekkingskracht genoeg. Je kan van meerdere mensen houden, liefhebben enz. Wat je moeder deed is niet fijn, maar wel menselijk.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
donderdag 8 mei 2014 19:30
Het klopt dat ik niet hoef te weten (niet wil weten) wat er is gebeurd. Het gaat er meer om dat ze niet eerlijk is geweest (want dat is op meer dan een vermoeden gebaseerd, maar ik wil dingen niet te herkenbaar maken). En ook klopt het dat ze geen verantwoording naar mij hoeft af te leggen.
Het is een gevoelskwestie. En het is zeker niet waar dat ik niet blij ben met het feit dat het goed lijkt te gaan tussen mijn ouders. Integendeel. Maar dat anderen dit graag als enige probleem zouden willen hebben, betekent niet dat dit voor mij geen 'ding' kan/mag zijn. Ik zou ook willen dat ik het nuchterder kan bekijken, vandaar ook dat ik dit topic heb geopend. En de berichten/meningen/adviezen van een aantal hier hebben daar zeker bij geholpen!
Het is een gevoelskwestie. En het is zeker niet waar dat ik niet blij ben met het feit dat het goed lijkt te gaan tussen mijn ouders. Integendeel. Maar dat anderen dit graag als enige probleem zouden willen hebben, betekent niet dat dit voor mij geen 'ding' kan/mag zijn. Ik zou ook willen dat ik het nuchterder kan bekijken, vandaar ook dat ik dit topic heb geopend. En de berichten/meningen/adviezen van een aantal hier hebben daar zeker bij geholpen!
donderdag 8 mei 2014 19:37
Tja, ik kan me voorstellen dat ontrouw niet het leukste is om toe te geven tegenover je dochter... Zeker niet als het al hele tijd is geleden.
Jammer genoeg liegt iedereen... Partner tegen partner, broer tegen zus, moeder tegen dochter, zoon tegen moeder... De een doet het gewoon wat vaker dan de ander. Ik zou dat éne voorval nu niet je hele vertrouwen in je moeder laten schenden. Er kunnen zoveel redenen achter liggen dat ze niet eerlijk was: dat ze zich schaamt, dat ze vindt dat het jouw zaken niet zijn, dat ze bang is dat je boos zou zijn op haar, dat ze bang is een verkeerd vb te geven of dat je haar iets kwalijks zou nemen enz. Ik denk alleszins niet dat je mama het slecht bedoelt.
Jammer genoeg liegt iedereen... Partner tegen partner, broer tegen zus, moeder tegen dochter, zoon tegen moeder... De een doet het gewoon wat vaker dan de ander. Ik zou dat éne voorval nu niet je hele vertrouwen in je moeder laten schenden. Er kunnen zoveel redenen achter liggen dat ze niet eerlijk was: dat ze zich schaamt, dat ze vindt dat het jouw zaken niet zijn, dat ze bang is dat je boos zou zijn op haar, dat ze bang is een verkeerd vb te geven of dat je haar iets kwalijks zou nemen enz. Ik denk alleszins niet dat je mama het slecht bedoelt.
donderdag 8 mei 2014 19:40
quote:ano*k schreef op 08 mei 2014 @ 16:24:
Weet je wat ik erg vind TO? Dat je jouw goede band met je moeder laat beïnvloeden door hersenspinsels. Terwijl er talloze dochters zijn die maar wat graag zouden willen dat dat het enige "probleem" met hun moeder zou zijn - het al dan niet vreemdgaan met een andere man.
Want dat dat niet eens een moeder-dochter kwestie is is je intussen wel duidelijk hoop ik.
+1
Wat heb je dat mooi verwoord ano*k
Weet je wat ik erg vind TO? Dat je jouw goede band met je moeder laat beïnvloeden door hersenspinsels. Terwijl er talloze dochters zijn die maar wat graag zouden willen dat dat het enige "probleem" met hun moeder zou zijn - het al dan niet vreemdgaan met een andere man.
Want dat dat niet eens een moeder-dochter kwestie is is je intussen wel duidelijk hoop ik.
+1
Wat heb je dat mooi verwoord ano*k
donderdag 8 mei 2014 19:41
quote:matroesjka_ schreef op 08 mei 2014 @ 14:48:
Je kent maar een deel van het huwelijk van je ouders. Je weet niet wat zich achter gesloten deuren afspeelt in hun huwelijk. Doe niks waar je misschien later wel spijt van krijgt. Je ouders zijn mensen, die maken fouten, net als jij en ik.Ik sluit me helemaal aan bij matroesjka
Je kent maar een deel van het huwelijk van je ouders. Je weet niet wat zich achter gesloten deuren afspeelt in hun huwelijk. Doe niks waar je misschien later wel spijt van krijgt. Je ouders zijn mensen, die maken fouten, net als jij en ik.Ik sluit me helemaal aan bij matroesjka
Leef je leven alsof het je laatste dag is
donderdag 8 mei 2014 19:45
Ik ben geloof ik een uitzondering hier, maar als ik zou weten dat mijn moeder mijn vader had bedrogen zou mijn moeder toch ook wel in mijn achting dalen, denk ik. Ik kan me moeilijk voorstellen dat mensen het hier allemaal prima hadden gevonden, en zeggen ja daar heb ik niks mee te maken. Want het is wel haar vader die bedrogen en verraden is. Het is toch ontzettend pijnlijk om te weten dat de persoon waar je veel van houdt, zo behandeld werd En tuurlijk, er kunnen allemaal dingen in dat huwelijk spelen waar TO niks van af weet, maar dat rechtvaardigt nog niet het vreemdgaan. Dat iemand die optie kiest, vind ik een zwaktebod.
Maaaaar.... in dit geval TO, is het én lang geleden én je ouders zijn er doorheen gekomen en zijn weer heel gelukkig met elkaar schrijf je. Dan zou ik mijzelf erbij neerleggen dat zij gelukkig zijn met de keuze die ze gemaakt hebben om samen verder te gaan. Ga er niet over door vragen, want de details moet je echt niet willen weten.
Maaaaar.... in dit geval TO, is het én lang geleden én je ouders zijn er doorheen gekomen en zijn weer heel gelukkig met elkaar schrijf je. Dan zou ik mijzelf erbij neerleggen dat zij gelukkig zijn met de keuze die ze gemaakt hebben om samen verder te gaan. Ga er niet over door vragen, want de details moet je echt niet willen weten.
donderdag 8 mei 2014 20:22
Ik weet precies hoe je je voelt en ik herken het zo. Ik snap de reacties wel dat het iets tussen je ouders is maar toch werkt het zo niet. Voor mij niet iig.
Mijn ouders zijn inmiddels gescheiden en de band die mijn moeder en ik hadden is nooit meer hersteld tot dat niveau. Bij mij is het vertrouwen ook gewoon weg omdat ze mij ook voorgelogen heeft.
Geef het de tijd. Je kunt hetgeen wat gebeurt is niet meer ongedaan maken of wijzigen maar je moeder blijft altijd je moeder.
Mijn ouders zijn inmiddels gescheiden en de band die mijn moeder en ik hadden is nooit meer hersteld tot dat niveau. Bij mij is het vertrouwen ook gewoon weg omdat ze mij ook voorgelogen heeft.
Geef het de tijd. Je kunt hetgeen wat gebeurt is niet meer ongedaan maken of wijzigen maar je moeder blijft altijd je moeder.
donderdag 8 mei 2014 23:48
quote:Iekx schreef op 08 mei 2014 @ 19:43:
[...]
Dat andere mensen andere/grotere problemen hebben, maakt toch niet dat dit voor mij geen ding mag zijn...?
Tuurlijk niet. Ik vind het zelf volkomen normaal dat je hiermee zit. Je ziet je moeder en je vader beiden graag. Om dan te beseffen dat die ene persoon waarvan je houdt die andere persoon waarvan je houdt misschien wel bedriegt, is moeilijk.
Ik kan je echt geen raad geven. Ik zou zelf ook niet zo goed weten wat ik zou moeten doen hiermee...
[...]
Dat andere mensen andere/grotere problemen hebben, maakt toch niet dat dit voor mij geen ding mag zijn...?
Tuurlijk niet. Ik vind het zelf volkomen normaal dat je hiermee zit. Je ziet je moeder en je vader beiden graag. Om dan te beseffen dat die ene persoon waarvan je houdt die andere persoon waarvan je houdt misschien wel bedriegt, is moeilijk.
Ik kan je echt geen raad geven. Ik zou zelf ook niet zo goed weten wat ik zou moeten doen hiermee...
vrijdag 9 mei 2014 00:06
vrijdag 9 mei 2014 00:08
quote:Iekx schreef op 08 mei 2014 @ 19:30:
Het klopt dat ik niet hoef te weten (niet wil weten) wat er is gebeurd. Het gaat er meer om dat ze niet eerlijk is geweest (want dat is op meer dan een vermoeden gebaseerd, maar ik wil dingen niet te herkenbaar maken). En ook klopt het dat ze geen verantwoording naar mij hoeft af te leggen.
Je zegt het zelf: het klopt dat ze geen verantwoording aan jou hoeft af te leggen. En zo is het precies. Waarom zou ze 'eerlijk' zijn over haar meest persoonlijke domheden annex seksuele/intieme contacten tegenover haar dochter, waarvan ze weet dat die in een mogelijk dilemma kan komen t.o.v. vader, en dat alles vanwege een gevoel of actie die allang voorbij is, waar je vader ook heus op zijn manier het zijne van zal weten of niet, maar wat er niet toe doet: Zij zijn samen verder gegaan en je vader heeft ofwel de keuze gemaakt het te accepteren ofwel het is goed zo dat hij niets weet.
Dat familielid moet niet zo zeuren: als hij/zij bijna overspannen raakt door de weet van zoiets, heeft hij/zij of een eigen belang of is het type droeftoeter waar je de oorlog niet mee wint. Hij/zij hoort jou daar ook niet mee lastig te vallen. Als het familielid echter een broer of zus is, die op jongere, b.v. in de puberleeftijd door je moeder met dit 'geheim' is opgezadeld, kan ik me er alles bij voorstellen. In dat geval zou ik tegen je moeder zeggen dat je dit weet, en dat je vindt dat zij dit met hem/haar moet oplossen omdat het geheim op hem/haar drukt en zij dit als moeder destijds niet had mogen doen. Maar als familielid wat verder weg staat, destijds gewoon volwassen was, had hij/zij gewoon zijn of haar bek moeten houden en jou er niet mee lastigvallen. Dat heet dan discretie.
Het zijn hoe dan ook simpelweg jouw zaken niet. De problemen horen te liggen bij degene van wie ze zijn. Zorg ervoor dat dit ook zo gebeurt en laat zitten wat als is opgelost.
Bij het ouder worden hoort ook dat enig ideaalbeeld van je ouders verpletterd kan worden en ook het besef dat je ouders ook mensen zijn met een eigen intimiteit, seksleven, en ja, daarbij komt soms ook vreemdgaan voor.
Wil niet zeggen dat je moeder niet daarmee een slecht mens is, maar een mens.
Het is een gevoelskwestie. En het is zeker niet waar dat ik niet blij ben met het feit dat het goed lijkt te gaan tussen mijn ouders. Integendeel. Maar dat anderen dit graag als enige probleem zouden willen hebben, betekent niet dat dit voor mij geen 'ding' kan/mag zijn.
Dat is zeker waar!
Ik zou ook willen dat ik het nuchterder kan bekijken, vandaar ook dat ik dit topic heb geopend. En de berichten/meningen/adviezen van een aantal hier hebben daar zeker bij geholpen!Gelukkig.
Het klopt dat ik niet hoef te weten (niet wil weten) wat er is gebeurd. Het gaat er meer om dat ze niet eerlijk is geweest (want dat is op meer dan een vermoeden gebaseerd, maar ik wil dingen niet te herkenbaar maken). En ook klopt het dat ze geen verantwoording naar mij hoeft af te leggen.
Je zegt het zelf: het klopt dat ze geen verantwoording aan jou hoeft af te leggen. En zo is het precies. Waarom zou ze 'eerlijk' zijn over haar meest persoonlijke domheden annex seksuele/intieme contacten tegenover haar dochter, waarvan ze weet dat die in een mogelijk dilemma kan komen t.o.v. vader, en dat alles vanwege een gevoel of actie die allang voorbij is, waar je vader ook heus op zijn manier het zijne van zal weten of niet, maar wat er niet toe doet: Zij zijn samen verder gegaan en je vader heeft ofwel de keuze gemaakt het te accepteren ofwel het is goed zo dat hij niets weet.
Dat familielid moet niet zo zeuren: als hij/zij bijna overspannen raakt door de weet van zoiets, heeft hij/zij of een eigen belang of is het type droeftoeter waar je de oorlog niet mee wint. Hij/zij hoort jou daar ook niet mee lastig te vallen. Als het familielid echter een broer of zus is, die op jongere, b.v. in de puberleeftijd door je moeder met dit 'geheim' is opgezadeld, kan ik me er alles bij voorstellen. In dat geval zou ik tegen je moeder zeggen dat je dit weet, en dat je vindt dat zij dit met hem/haar moet oplossen omdat het geheim op hem/haar drukt en zij dit als moeder destijds niet had mogen doen. Maar als familielid wat verder weg staat, destijds gewoon volwassen was, had hij/zij gewoon zijn of haar bek moeten houden en jou er niet mee lastigvallen. Dat heet dan discretie.
Het zijn hoe dan ook simpelweg jouw zaken niet. De problemen horen te liggen bij degene van wie ze zijn. Zorg ervoor dat dit ook zo gebeurt en laat zitten wat als is opgelost.
Bij het ouder worden hoort ook dat enig ideaalbeeld van je ouders verpletterd kan worden en ook het besef dat je ouders ook mensen zijn met een eigen intimiteit, seksleven, en ja, daarbij komt soms ook vreemdgaan voor.
Wil niet zeggen dat je moeder niet daarmee een slecht mens is, maar een mens.
Het is een gevoelskwestie. En het is zeker niet waar dat ik niet blij ben met het feit dat het goed lijkt te gaan tussen mijn ouders. Integendeel. Maar dat anderen dit graag als enige probleem zouden willen hebben, betekent niet dat dit voor mij geen 'ding' kan/mag zijn.
Dat is zeker waar!
Ik zou ook willen dat ik het nuchterder kan bekijken, vandaar ook dat ik dit topic heb geopend. En de berichten/meningen/adviezen van een aantal hier hebben daar zeker bij geholpen!Gelukkig.
Hier sta ik, ik kan niet anders (zonder legpuzzels)
vrijdag 9 mei 2014 00:39
