Relaties
alle pijlers
Mijn relatie
zondag 26 maart 2017 15:26
Sinds ongeveer 1.5 jaar heb ik een relatie met een leuke vrouw. Zij heeft 2 kinderen uit een vorige relatie, ik een dochter van 6 en ik ben weduwnaar. Vanwege hen hebben we het allemaal rustig opgebouwd. Ongeveer 8 maanden geleden hebben wij elkaars kinderen voor het eerst ontmoet.
Sinds die tijd valt het mij op dat mijn vriendin niet consequent is met de kinderen. Ik wil ten eerste zeggen dat dit topic niet bedoeld is om haar 'af te zeiken' of om mezelf voor te doen als iemand die het beter weet, maar ik weet niet goed hoe ik hiermee om moet gaan.
Ik heb mijn dochter op een bepaalde manier opgevoed; niet heel streng maar ook niet heel vrij. Volgens mij een normale opvoeding, maar wel consequent. Gewoon, zoals velen opgevoed worden. Ik vind bepaalde zaken in de opvoeding belangrijk; bijvoorbeeld beleefd zijn tegen anderen en samen aan tafel eten 's avonds.
De zonen van mijn vriendin zijn niet beleefd en willen ook nooit samen aan tafel eten. Als wij bij hen zijn dan zit de één de hele tijd om Mac Donalds te zeuren en mag dan uiteindelijk zelf (hij is 12 jaar) een menuutje gaan halen. De ander (9 jaar) gaat dan zelf naar de supermarkt en koopt daar een paar saucijzenbroodjes. Vervolgens wordt dat dan op hun kamer of voor de TV opgegeten. Ook als er weleens gekookt wordt, dan zit iedereen ergens apart te eten en eet iedereen wat anders.
Ik vind dit een moeilijk punt want mijn dochter wil natuurlijk ook liever Mac Donalds dan Hollandse kost, maar ik vind het niet nodig om 2/3 keer per week zoiets te eten. Ik probeer haar dat wel uit te leggen maar ik zie dat ze niet begrijpt waarom zij wel aan tafel moet eten en de andere kinderen niet en dan ook nog iets eten wat lekkerder is (in haar ogen). Met mijn vriendin erover praten heeft geen zin want zij zegt altijd dat ze geen zin heeft in gedonder met de jongens 'omdat ze toch niks lusten'.
Daarnaast zijn de jongens niet erg beleefd; zeggen niets als er iemand binnenkomt of weggaat, gebruiken soms scheldwoorden en zitten veel en vaak te zeuren om van alles en nog wat (chips, cola, koek, snoep). Ook willen ze altijd dure dingen doen; ze willen naar pretparken, naar concerten van tienerhelden. Als we bijvoorbeeld een keer met z'n allen en mijn hond naar de bossen gaan, dan zitten ze de hele tijd te zeuren wanneer we weer naar huis gaan, want dan 'kunnen ze op de Playstation'.
Nogmaals: ik ben ook geen perfecte ouder en maak ook mijn fouten, maar ik merk dat dit een zware wissel trekt op mijn relatie. We zijn het op dat punt nooit met elkaar eens. Bovendien ergert het me hoe die jongens zijn. En natuurlijk kunnen zij er in zekere zin ook niets aan doen (want zo zijn ze opgevoed), maar ik merk dat ik het niet gezellig vindt en er weinig zin in heb om daar te zijn.
Ik merk dat ik hierdoor anders tegen mijn vriendin aankijk en ik weet niet zo goed of ik hiermee wel door wil gaan, maar misschien is dat wel niet eerlijk.
Heeft iemand tips?
Sinds die tijd valt het mij op dat mijn vriendin niet consequent is met de kinderen. Ik wil ten eerste zeggen dat dit topic niet bedoeld is om haar 'af te zeiken' of om mezelf voor te doen als iemand die het beter weet, maar ik weet niet goed hoe ik hiermee om moet gaan.
Ik heb mijn dochter op een bepaalde manier opgevoed; niet heel streng maar ook niet heel vrij. Volgens mij een normale opvoeding, maar wel consequent. Gewoon, zoals velen opgevoed worden. Ik vind bepaalde zaken in de opvoeding belangrijk; bijvoorbeeld beleefd zijn tegen anderen en samen aan tafel eten 's avonds.
De zonen van mijn vriendin zijn niet beleefd en willen ook nooit samen aan tafel eten. Als wij bij hen zijn dan zit de één de hele tijd om Mac Donalds te zeuren en mag dan uiteindelijk zelf (hij is 12 jaar) een menuutje gaan halen. De ander (9 jaar) gaat dan zelf naar de supermarkt en koopt daar een paar saucijzenbroodjes. Vervolgens wordt dat dan op hun kamer of voor de TV opgegeten. Ook als er weleens gekookt wordt, dan zit iedereen ergens apart te eten en eet iedereen wat anders.
Ik vind dit een moeilijk punt want mijn dochter wil natuurlijk ook liever Mac Donalds dan Hollandse kost, maar ik vind het niet nodig om 2/3 keer per week zoiets te eten. Ik probeer haar dat wel uit te leggen maar ik zie dat ze niet begrijpt waarom zij wel aan tafel moet eten en de andere kinderen niet en dan ook nog iets eten wat lekkerder is (in haar ogen). Met mijn vriendin erover praten heeft geen zin want zij zegt altijd dat ze geen zin heeft in gedonder met de jongens 'omdat ze toch niks lusten'.
Daarnaast zijn de jongens niet erg beleefd; zeggen niets als er iemand binnenkomt of weggaat, gebruiken soms scheldwoorden en zitten veel en vaak te zeuren om van alles en nog wat (chips, cola, koek, snoep). Ook willen ze altijd dure dingen doen; ze willen naar pretparken, naar concerten van tienerhelden. Als we bijvoorbeeld een keer met z'n allen en mijn hond naar de bossen gaan, dan zitten ze de hele tijd te zeuren wanneer we weer naar huis gaan, want dan 'kunnen ze op de Playstation'.
Nogmaals: ik ben ook geen perfecte ouder en maak ook mijn fouten, maar ik merk dat dit een zware wissel trekt op mijn relatie. We zijn het op dat punt nooit met elkaar eens. Bovendien ergert het me hoe die jongens zijn. En natuurlijk kunnen zij er in zekere zin ook niets aan doen (want zo zijn ze opgevoed), maar ik merk dat ik het niet gezellig vindt en er weinig zin in heb om daar te zijn.
Ik merk dat ik hierdoor anders tegen mijn vriendin aankijk en ik weet niet zo goed of ik hiermee wel door wil gaan, maar misschien is dat wel niet eerlijk.
Heeft iemand tips?
zondag 26 maart 2017 15:45
Ik heb ook zo een flauw vermoeden dat je haar kinderen helemaal niet leuk vindt? Misschien gedragen ze zich expres wel zo opstandig, omdat ze helemaal geen zin hebben in mama haar nieuwe vriend en dochter. En zo is het cirkeltje rond.
Laten we elkaars mening respecteren... hoe fout die van jou ook is.
zondag 26 maart 2017 15:46
quote:colauitblik schreef op 26 maart 2017 @ 15:38:
Wil je je kind wel blootstellen aan die 'geweldige' voorbeeld? Gedragen die koters zich bij jou thuis ook zo?
Persoonlijk zou ik er geen trek in hebben als mijn kind dit voorbeeld krijgt, laat staan aan de discussies die daaruit ontstaan... en dus mijn biezen pakken. Ze gaat je er makkelijk uitlullen met 'het zijn mijn kinderen, dus jij hebt er niets over te zeggen' en heb jij het gedoe me jouw kind na een bezoekje daar. Het zal de sfeer op korte termijn wellicht niet echt beïnvloeden, maar uiteindelijk wel.
Nou ja dat is dus mijn dilemma.
Nee, eerlijk gezegd wil ik dat niet. Ik wil mijn kind op een bepaalde manier opvoeden en haar bepaalde normen en waarden bijbrengen die ik belangrijk vind. En dan zeg ik niet dat mijn waarheid dé waarheid is, maar sommige dingen vind ik gewoon niet kunnen en daarvan wil ik niet dat mijn kind ze overneemt.
Ik ben inderdaad hun vader niet en dat maakt dit ook lastig. Want als wij een relatie hebben, dan krijgt mijn dochter dit hoe dan ook mee. Zo'n voorbeeld over het aan tafel zitten en hetgeen wat er gegeten wordt, dat is toch logisch dat een meisje van 6 niet snapt waarom anderen Mac Donalds krijgen en zij aan de Brocolli zit (om maar wat te noemen). Daarom ook dat ik niet goed weet hoe ik hiermee om moet gaan.
Ik hou van mijn vriendin en het is echt een leuke vrouw (afgezien van dit), maar ik vraag me dus af of onze verschillende ideeën over het opvoeden van kinderen niet een struikelblok is want ook al heb je in feite niets over elkaars kinderen te zeggen, je krijgt er toch mee te maken.
Wil je je kind wel blootstellen aan die 'geweldige' voorbeeld? Gedragen die koters zich bij jou thuis ook zo?
Persoonlijk zou ik er geen trek in hebben als mijn kind dit voorbeeld krijgt, laat staan aan de discussies die daaruit ontstaan... en dus mijn biezen pakken. Ze gaat je er makkelijk uitlullen met 'het zijn mijn kinderen, dus jij hebt er niets over te zeggen' en heb jij het gedoe me jouw kind na een bezoekje daar. Het zal de sfeer op korte termijn wellicht niet echt beïnvloeden, maar uiteindelijk wel.
Nou ja dat is dus mijn dilemma.
Nee, eerlijk gezegd wil ik dat niet. Ik wil mijn kind op een bepaalde manier opvoeden en haar bepaalde normen en waarden bijbrengen die ik belangrijk vind. En dan zeg ik niet dat mijn waarheid dé waarheid is, maar sommige dingen vind ik gewoon niet kunnen en daarvan wil ik niet dat mijn kind ze overneemt.
Ik ben inderdaad hun vader niet en dat maakt dit ook lastig. Want als wij een relatie hebben, dan krijgt mijn dochter dit hoe dan ook mee. Zo'n voorbeeld over het aan tafel zitten en hetgeen wat er gegeten wordt, dat is toch logisch dat een meisje van 6 niet snapt waarom anderen Mac Donalds krijgen en zij aan de Brocolli zit (om maar wat te noemen). Daarom ook dat ik niet goed weet hoe ik hiermee om moet gaan.
Ik hou van mijn vriendin en het is echt een leuke vrouw (afgezien van dit), maar ik vraag me dus af of onze verschillende ideeën over het opvoeden van kinderen niet een struikelblok is want ook al heb je in feite niets over elkaars kinderen te zeggen, je krijgt er toch mee te maken.
zondag 26 maart 2017 15:51
quote:Tigraa schreef op 26 maart 2017 @ 15:45:
Ik heb ook zo een flauw vermoeden dat je haar kinderen helemaal niet leuk vindt? Misschien gedragen ze zich expres wel zo opstandig, omdat ze helemaal geen zin hebben in mama haar nieuwe vriend en dochter. En zo is het cirkeltje rond.
Ik snap dat je dat zegt maar ze zijn altijd zo geweest (wij kenden elkaar al veel langer voordat we een relatie hadden).
En op dit moment zeg ik inderdaad; nee, ik vind ze niet zo leuk. Maar ik zie ook dat zij daar weinig aan kunnen doen. Ik zeg dat natuurlijk ook niet zo tegen mijn vriendin want dat is een groot taboe (en dat snap ik).
Maar als wij bij elkaar blijven dan krijgen we hier beiden nog meer mee te maken.
Een ander punt is ook de bedtijden. Een jongen van 11 gaat later naar bed dan een meisje van 6. Logisch. Maar als hij bijvoorbeeld om 20.30 uur naar bed moet, dan begint hij te zeuren. 'Nou nog even dan'. Vervolgens duikt hij weer met een bak chips achter de spelcomputer. Gevolg is dat hij dan uiteindelijk om 23 uur in bed ligt na een hoop gezeur en geruzie en onze avond voorbij is. En dat gaat niet 1 keer zo, maar bijna elke keer.
Nu zei ze eergisteren wel dat ze consequenter wil worden met de bedtijden omdat de meester van de oudste had gezegd dat hij altijd zo moe is. Logisch, hij ligt veel te laat in bed.
Ik heb ook zo een flauw vermoeden dat je haar kinderen helemaal niet leuk vindt? Misschien gedragen ze zich expres wel zo opstandig, omdat ze helemaal geen zin hebben in mama haar nieuwe vriend en dochter. En zo is het cirkeltje rond.
Ik snap dat je dat zegt maar ze zijn altijd zo geweest (wij kenden elkaar al veel langer voordat we een relatie hadden).
En op dit moment zeg ik inderdaad; nee, ik vind ze niet zo leuk. Maar ik zie ook dat zij daar weinig aan kunnen doen. Ik zeg dat natuurlijk ook niet zo tegen mijn vriendin want dat is een groot taboe (en dat snap ik).
Maar als wij bij elkaar blijven dan krijgen we hier beiden nog meer mee te maken.
Een ander punt is ook de bedtijden. Een jongen van 11 gaat later naar bed dan een meisje van 6. Logisch. Maar als hij bijvoorbeeld om 20.30 uur naar bed moet, dan begint hij te zeuren. 'Nou nog even dan'. Vervolgens duikt hij weer met een bak chips achter de spelcomputer. Gevolg is dat hij dan uiteindelijk om 23 uur in bed ligt na een hoop gezeur en geruzie en onze avond voorbij is. En dat gaat niet 1 keer zo, maar bijna elke keer.
Nu zei ze eergisteren wel dat ze consequenter wil worden met de bedtijden omdat de meester van de oudste had gezegd dat hij altijd zo moe is. Logisch, hij ligt veel te laat in bed.
zondag 26 maart 2017 15:56
quote:sebastiaan1980 schreef op 26 maart 2017 @ 15:43:
[...]
Ja dat is inderdaad gevoelig om iemand aan te spreken op zijn of haar opvoeding
Zover ik weet zit ze nu goed in haar vel.
Ze was al uit elkaar met de vader van de kinderen toen ze zwanger was van de jongste. Ik denk wel dat zij het allemaal anders voorgesteld had voor de kinderen, maar persoonlijk vind ik dat geen reden om hen op die manier op te voeden. Ze hebben een dak boven hun hoofd, ze zijn niet rijk maar ook niet arm, ze hebben speelgoed genoeg ... kortom; weinig reden om de kinderen zielig te vinden.
Hoe gaat het als jullie bij jou thuis eten?
Ik vind dat jij zeker wel wat mag zeggen, dit gaat ook om je dochter.
Uiteindelijk neem jij toch een vaderrol aan binnen je gezin, met name als je samen gaat wonen.
Het is best respectloos om op je kamer te gaan eten als jullie er zijn.
En voor je dochter ook best ongemakkelijk lijkt mij om contact te leggen met haar kinderen?
Wat je beschrijft is in mijn ogen de basis van de opvoeding.
Als dit bij haar thuis ver te zoeken is en ze het ook normaal vind dat bijv haar kinderen jou niet begroeten.
Passen jullie dan wel echt bij elkaar?
Jullie normen en waarden zijn duidelijk verschillend
[...]
Ja dat is inderdaad gevoelig om iemand aan te spreken op zijn of haar opvoeding
Zover ik weet zit ze nu goed in haar vel.
Ze was al uit elkaar met de vader van de kinderen toen ze zwanger was van de jongste. Ik denk wel dat zij het allemaal anders voorgesteld had voor de kinderen, maar persoonlijk vind ik dat geen reden om hen op die manier op te voeden. Ze hebben een dak boven hun hoofd, ze zijn niet rijk maar ook niet arm, ze hebben speelgoed genoeg ... kortom; weinig reden om de kinderen zielig te vinden.
Hoe gaat het als jullie bij jou thuis eten?
Ik vind dat jij zeker wel wat mag zeggen, dit gaat ook om je dochter.
Uiteindelijk neem jij toch een vaderrol aan binnen je gezin, met name als je samen gaat wonen.
Het is best respectloos om op je kamer te gaan eten als jullie er zijn.
En voor je dochter ook best ongemakkelijk lijkt mij om contact te leggen met haar kinderen?
Wat je beschrijft is in mijn ogen de basis van de opvoeding.
Als dit bij haar thuis ver te zoeken is en ze het ook normaal vind dat bijv haar kinderen jou niet begroeten.
Passen jullie dan wel echt bij elkaar?
Jullie normen en waarden zijn duidelijk verschillend
zondag 26 maart 2017 15:57
Vind je een vrouw echt leuk die geen overwicht heeft op haar kinderen en mee buigt om geen gedonder te krijgen? Of is haar buigzaamheid waar je op gevallen bent omdat het jou wel uitkomt? Ik zie namelijk geen verschil in hoe iemand werkelijk is en hoe die persoon zich in relatie tot opvoeding of een relatie gedraagt.
zondag 26 maart 2017 15:58
Er valt denk ik niet uit te leggen waarom jouw dochter broccoli eet en haar zonen McDonald's. Ik zou ook met mijn mond vol tanden staan.
Jullie zien elkaar nu wel erg veel. Ik bedoel, al compleet met kinderen er steeds bij.
Is het een optie elkaar wat minder te zien? Of is het juist de bedoeling dat jullie al over bijv. een jaar gaan samenwonen en daar nu al naartoe werken? Hebben jullie het daar al over gehad?
Jullie zien elkaar nu wel erg veel. Ik bedoel, al compleet met kinderen er steeds bij.
Is het een optie elkaar wat minder te zien? Of is het juist de bedoeling dat jullie al over bijv. een jaar gaan samenwonen en daar nu al naartoe werken? Hebben jullie het daar al over gehad?
zondag 26 maart 2017 15:59
zondag 26 maart 2017 16:01
quote:Ivy_Signe schreef op 26 maart 2017 @ 15:58:
Er valt denk ik niet uit te leggen waarom jouw dochter broccoli eet en haar zonen McDonald's. Ik zou ook met mijn mond vol tanden staan.
Jullie zien elkaar nu wel erg veel. Ik bedoel, al compleet met kinderen er steeds bij.
Is het een optie elkaar wat minder te zien? Of is het juist de bedoeling dat jullie al over bijv. een jaar gaan samenwonen en daar nu al naartoe werken? Hebben jullie het daar al over gehad?
Het is vaak dat het maar een paar uurtjes is dat we elkaar zien (die 2 keer doordeweeks). De stap is ook wel makkelijker omdat we dus in dezelfde wijk wonen.
Concreet hebben we het er nog niet over gehad, maar als ik naar mezelf kijk dan wil ik uiteindelijk ergens naar toe werken (huisje, boompje, beestje). Maar dat hoeft van mij niet binnen 2 jaar. Bovendien heb ik er op deze manier weinig zin in en zie ik het ook niet gebeuren.
Er valt denk ik niet uit te leggen waarom jouw dochter broccoli eet en haar zonen McDonald's. Ik zou ook met mijn mond vol tanden staan.
Jullie zien elkaar nu wel erg veel. Ik bedoel, al compleet met kinderen er steeds bij.
Is het een optie elkaar wat minder te zien? Of is het juist de bedoeling dat jullie al over bijv. een jaar gaan samenwonen en daar nu al naartoe werken? Hebben jullie het daar al over gehad?
Het is vaak dat het maar een paar uurtjes is dat we elkaar zien (die 2 keer doordeweeks). De stap is ook wel makkelijker omdat we dus in dezelfde wijk wonen.
Concreet hebben we het er nog niet over gehad, maar als ik naar mezelf kijk dan wil ik uiteindelijk ergens naar toe werken (huisje, boompje, beestje). Maar dat hoeft van mij niet binnen 2 jaar. Bovendien heb ik er op deze manier weinig zin in en zie ik het ook niet gebeuren.
zondag 26 maart 2017 16:03
quote:sebastiaan1980 schreef op 26 maart 2017 @ 15:46:
[...]
Ik hou van mijn vriendin en het is echt een leuke vrouw (afgezien van dit), maar ik vraag me dus af of onze verschillende ideeën over het opvoeden van kinderen niet een struikelblok is want ook al heb je in feite niets over elkaars kinderen te zeggen, je krijgt er toch mee te maken.
Nou ja, niets over elkaars kinderen te zeggen... huisregels zijn huisregels, en die bepalen de volwassenen samen. Nu is dat nog niet aan de orde, want nu woon je nog niet samen, maar als je dat wel zou doen, is het heel logisch en in ieders belang als de huisregels vrij eenduidig zijn.
Je vriendin heeft waarschijnlijk een blinde vlek, voelt zich waarschijnlijk schuldig naar haar kinderen toe, omdat hun ouders uit elkaar zijn, en wil dus niet te streng zijn.
Eerst goed communiceren met je vriendin, dan pas kun je weten hoe/of het goed kan uitpakken of niet.
Kinderen zijn flexibel genoeg om zich aan nieuwe regels aan te passen.
[...]
Ik hou van mijn vriendin en het is echt een leuke vrouw (afgezien van dit), maar ik vraag me dus af of onze verschillende ideeën over het opvoeden van kinderen niet een struikelblok is want ook al heb je in feite niets over elkaars kinderen te zeggen, je krijgt er toch mee te maken.
Nou ja, niets over elkaars kinderen te zeggen... huisregels zijn huisregels, en die bepalen de volwassenen samen. Nu is dat nog niet aan de orde, want nu woon je nog niet samen, maar als je dat wel zou doen, is het heel logisch en in ieders belang als de huisregels vrij eenduidig zijn.
Je vriendin heeft waarschijnlijk een blinde vlek, voelt zich waarschijnlijk schuldig naar haar kinderen toe, omdat hun ouders uit elkaar zijn, en wil dus niet te streng zijn.
Eerst goed communiceren met je vriendin, dan pas kun je weten hoe/of het goed kan uitpakken of niet.
Kinderen zijn flexibel genoeg om zich aan nieuwe regels aan te passen.
zondag 26 maart 2017 16:04
quote:_X_ schreef op 26 maart 2017 @ 15:57:
Vind je een vrouw echt leuk die geen overwicht heeft op haar kinderen en mee buigt om geen gedonder te krijgen? Of is haar buigzaamheid waar je op gevallen bent omdat het jou wel uitkomt? Ik zie namelijk geen verschil in hoe iemand werkelijk is en hoe die persoon zich in relatie tot opvoeding of een relatie gedraagt.
Ik kende haar al jaren en heb die jongens vaker zo bezig gezien maar sinds wij een relatie hebben en elkaar dus intensief meemaken, nu merk ik pas hoe het echt is en nee, dat vind ik niet aantrekkelijk. Vandaar dat ik ook twijfel.
Kijk, 8 maanden geleden hebben we elkaar allemaal pas ontmoet als stel zeg maar. In het begin denk je dat het nog wel komt en ik ben niet iemand die direct de handdoek in de ring gooit. Bovendien ben je dan nog verliefd. Nu beginnen die zaken me echter steeds meer tegen te staan omdat ik zie dat het niet verandert en dat dit het is.
Vind je een vrouw echt leuk die geen overwicht heeft op haar kinderen en mee buigt om geen gedonder te krijgen? Of is haar buigzaamheid waar je op gevallen bent omdat het jou wel uitkomt? Ik zie namelijk geen verschil in hoe iemand werkelijk is en hoe die persoon zich in relatie tot opvoeding of een relatie gedraagt.
Ik kende haar al jaren en heb die jongens vaker zo bezig gezien maar sinds wij een relatie hebben en elkaar dus intensief meemaken, nu merk ik pas hoe het echt is en nee, dat vind ik niet aantrekkelijk. Vandaar dat ik ook twijfel.
Kijk, 8 maanden geleden hebben we elkaar allemaal pas ontmoet als stel zeg maar. In het begin denk je dat het nog wel komt en ik ben niet iemand die direct de handdoek in de ring gooit. Bovendien ben je dan nog verliefd. Nu beginnen die zaken me echter steeds meer tegen te staan omdat ik zie dat het niet verandert en dat dit het is.
zondag 26 maart 2017 16:06
quote:ecam2015 schreef op 26 maart 2017 @ 15:56:
[...]
Hoe gaat het als jullie bij jou thuis eten?
Ik vind dat jij zeker wel wat mag zeggen, dit gaat ook om je dochter.
Uiteindelijk neem jij toch een vaderrol aan binnen je gezin, met name als je samen gaat wonen.
Het is best respectloos om op je kamer te gaan eten als jullie er zijn.
En voor je dochter ook best ongemakkelijk lijkt mij om contact te leggen met haar kinderen?
Wat je beschrijft is in mijn ogen de basis van de opvoeding.
Als dit bij haar thuis ver te zoeken is en ze het ook normaal vind dat bijv haar kinderen jou niet begroeten.
Passen jullie dan wel echt bij elkaar?
Jullie normen en waarden zijn duidelijk verschillend
Bij mij thuis wordt er aan tafel gegeten. Dat doen ze dan uiteindelijk wel na een hoop gezeur, maar eerst moet daar altijd strijd aan vooraf gaan. Ik heb daar geen zin meer in. Overal strijd en discussie over. Waarom kan het niet gewoon gezellig zijn?
Mijn kind zeurt ook weleens en is ook weleens boos, maar niet elke dag en ze hoeft over bepaalde zaken zeker niet de discussie met mij aan te gaan.
[...]
Hoe gaat het als jullie bij jou thuis eten?
Ik vind dat jij zeker wel wat mag zeggen, dit gaat ook om je dochter.
Uiteindelijk neem jij toch een vaderrol aan binnen je gezin, met name als je samen gaat wonen.
Het is best respectloos om op je kamer te gaan eten als jullie er zijn.
En voor je dochter ook best ongemakkelijk lijkt mij om contact te leggen met haar kinderen?
Wat je beschrijft is in mijn ogen de basis van de opvoeding.
Als dit bij haar thuis ver te zoeken is en ze het ook normaal vind dat bijv haar kinderen jou niet begroeten.
Passen jullie dan wel echt bij elkaar?
Jullie normen en waarden zijn duidelijk verschillend
Bij mij thuis wordt er aan tafel gegeten. Dat doen ze dan uiteindelijk wel na een hoop gezeur, maar eerst moet daar altijd strijd aan vooraf gaan. Ik heb daar geen zin meer in. Overal strijd en discussie over. Waarom kan het niet gewoon gezellig zijn?
Mijn kind zeurt ook weleens en is ook weleens boos, maar niet elke dag en ze hoeft over bepaalde zaken zeker niet de discussie met mij aan te gaan.
zondag 26 maart 2017 16:08
quote:sebastiaan1980 schreef op 26 maart 2017 @ 16:04:
[...]
Ik kende haar al jaren en heb die jongens vaker zo bezig gezien maar sinds wij een relatie hebben en elkaar dus intensief meemaken, nu merk ik pas hoe het echt is en nee, dat vind ik niet aantrekkelijk. Vandaar dat ik ook twijfel.
Kijk, 8 maanden geleden hebben we elkaar allemaal pas ontmoet als stel zeg maar. In het begin denk je dat het nog wel komt en ik ben niet iemand die direct de handdoek in de ring gooit. Bovendien ben je dan nog verliefd. Nu beginnen die zaken me echter steeds meer tegen te staan omdat ik zie dat het niet verandert en dat dit het is.Je bent in ieder geval eerlijk naar jezelf over wat je echt denkt en voelt. Dat zegt veel over je vermogen tot reflectie. Je normen en waarden hoef je geen geweld aan te doen omwille van een relatie en blijkbaar ben je dat ook niet van plan.
[...]
Ik kende haar al jaren en heb die jongens vaker zo bezig gezien maar sinds wij een relatie hebben en elkaar dus intensief meemaken, nu merk ik pas hoe het echt is en nee, dat vind ik niet aantrekkelijk. Vandaar dat ik ook twijfel.
Kijk, 8 maanden geleden hebben we elkaar allemaal pas ontmoet als stel zeg maar. In het begin denk je dat het nog wel komt en ik ben niet iemand die direct de handdoek in de ring gooit. Bovendien ben je dan nog verliefd. Nu beginnen die zaken me echter steeds meer tegen te staan omdat ik zie dat het niet verandert en dat dit het is.Je bent in ieder geval eerlijk naar jezelf over wat je echt denkt en voelt. Dat zegt veel over je vermogen tot reflectie. Je normen en waarden hoef je geen geweld aan te doen omwille van een relatie en blijkbaar ben je dat ook niet van plan.
zondag 26 maart 2017 16:08
quote:sebastiaan1980 schreef op 26 maart 2017 @ 15:51:
[...]
Ik snap dat je dat zegt maar ze zijn altijd zo geweest (wij kenden elkaar al veel langer voordat we een relatie hadden).
En op dit moment zeg ik inderdaad; nee, ik vind ze niet zo leuk. Maar ik zie ook dat zij daar weinig aan kunnen doen. Ik zeg dat natuurlijk ook niet zo tegen mijn vriendin want dat is een groot taboe (en dat snap ik).
Maar als wij bij elkaar blijven dan krijgen we hier beiden nog meer mee te maken.
Een ander punt is ook de bedtijden. Een jongen van 11 gaat later naar bed dan een meisje van 6. Logisch. Maar als hij bijvoorbeeld om 20.30 uur naar bed moet, dan begint hij te zeuren. 'Nou nog even dan'. Vervolgens duikt hij weer met een bak chips achter de spelcomputer. Gevolg is dat hij dan uiteindelijk om 23 uur in bed ligt na een hoop gezeur en geruzie en onze avond voorbij is. En dat gaat niet 1 keer zo, maar bijna elke keer.
Nu zei ze eergisteren wel dat ze consequenter wil worden met de bedtijden omdat de meester van de oudste had gezegd dat hij altijd zo moe is. Logisch, hij ligt veel te laat in bed.
Jouw vriendin heeft met haar kinderen een bepaalde levenstijl ontwikkeld en sommige, wat minder goede keuzes, zijn daarin geslopen. Hier kan jij niks aan veranderen zolang jij een " gast" bent en gewoon op bezoek komt met jouw dochter. Ik begrijp dat het vreselijk ongezellig is en niet leuk, maar je kunt er vrij weinig aan doen als jouw eigen vriendin het al goed vindt wat er gebeurt in huis. Zij is verantwoordelijk voor haar kinderen, niet jij.
Je moet voor jezelf bedenken hoe jij de toekomst in wilt gaan met haar en op welke manier. Zij zal nu al consequenter moeten zijn richting haar kinderen , ook als jij er niet bent. En iemand gaf het al eerder aan; betrek haar kinderen erbij. Een gezin kan alleen maar goed draaien als iedereen het naar zijn zin heeft en weet wat de verwachtingen zijn en daar ook naar probeert te handelen.
[...]
Ik snap dat je dat zegt maar ze zijn altijd zo geweest (wij kenden elkaar al veel langer voordat we een relatie hadden).
En op dit moment zeg ik inderdaad; nee, ik vind ze niet zo leuk. Maar ik zie ook dat zij daar weinig aan kunnen doen. Ik zeg dat natuurlijk ook niet zo tegen mijn vriendin want dat is een groot taboe (en dat snap ik).
Maar als wij bij elkaar blijven dan krijgen we hier beiden nog meer mee te maken.
Een ander punt is ook de bedtijden. Een jongen van 11 gaat later naar bed dan een meisje van 6. Logisch. Maar als hij bijvoorbeeld om 20.30 uur naar bed moet, dan begint hij te zeuren. 'Nou nog even dan'. Vervolgens duikt hij weer met een bak chips achter de spelcomputer. Gevolg is dat hij dan uiteindelijk om 23 uur in bed ligt na een hoop gezeur en geruzie en onze avond voorbij is. En dat gaat niet 1 keer zo, maar bijna elke keer.
Nu zei ze eergisteren wel dat ze consequenter wil worden met de bedtijden omdat de meester van de oudste had gezegd dat hij altijd zo moe is. Logisch, hij ligt veel te laat in bed.
Jouw vriendin heeft met haar kinderen een bepaalde levenstijl ontwikkeld en sommige, wat minder goede keuzes, zijn daarin geslopen. Hier kan jij niks aan veranderen zolang jij een " gast" bent en gewoon op bezoek komt met jouw dochter. Ik begrijp dat het vreselijk ongezellig is en niet leuk, maar je kunt er vrij weinig aan doen als jouw eigen vriendin het al goed vindt wat er gebeurt in huis. Zij is verantwoordelijk voor haar kinderen, niet jij.
Je moet voor jezelf bedenken hoe jij de toekomst in wilt gaan met haar en op welke manier. Zij zal nu al consequenter moeten zijn richting haar kinderen , ook als jij er niet bent. En iemand gaf het al eerder aan; betrek haar kinderen erbij. Een gezin kan alleen maar goed draaien als iedereen het naar zijn zin heeft en weet wat de verwachtingen zijn en daar ook naar probeert te handelen.
Laten we elkaars mening respecteren... hoe fout die van jou ook is.
zondag 26 maart 2017 16:08
quote:sebastiaan1980 schreef op 26 maart 2017 @ 16:04:
[...]
Ik kende haar al jaren en heb die jongens vaker zo bezig gezien maar sinds wij een relatie hebben en elkaar dus intensief meemaken, nu merk ik pas hoe het echt is en nee, dat vind ik niet aantrekkelijk. Vandaar dat ik ook twijfel.
Kijk, 8 maanden geleden hebben we elkaar allemaal pas ontmoet als stel zeg maar. In het begin denk je dat het nog wel komt en ik ben niet iemand die direct de handdoek in de ring gooit. Bovendien ben je dan nog verliefd. Nu beginnen die zaken me echter steeds meer tegen te staan omdat ik zie dat het niet verandert en dat dit het is.
En ze staat niet open voor suggesties van jou kant.
De handdoek in de ring gooien klinkt negatief, als opgeven. Maar hoe geef je op als gewoon blijkt dat je niet bij elkaar past? Als je deze maanden bekijkt als verkenningsfase en dan besluit dat dit niet is wat jij voor jezelf en je dochter wenst, dan is het geen handdoek in de ring gooien, maar in goed overleg beide weer op zoek naar een persoon die wel beter bij je past.
[...]
Ik kende haar al jaren en heb die jongens vaker zo bezig gezien maar sinds wij een relatie hebben en elkaar dus intensief meemaken, nu merk ik pas hoe het echt is en nee, dat vind ik niet aantrekkelijk. Vandaar dat ik ook twijfel.
Kijk, 8 maanden geleden hebben we elkaar allemaal pas ontmoet als stel zeg maar. In het begin denk je dat het nog wel komt en ik ben niet iemand die direct de handdoek in de ring gooit. Bovendien ben je dan nog verliefd. Nu beginnen die zaken me echter steeds meer tegen te staan omdat ik zie dat het niet verandert en dat dit het is.
En ze staat niet open voor suggesties van jou kant.
De handdoek in de ring gooien klinkt negatief, als opgeven. Maar hoe geef je op als gewoon blijkt dat je niet bij elkaar past? Als je deze maanden bekijkt als verkenningsfase en dan besluit dat dit niet is wat jij voor jezelf en je dochter wenst, dan is het geen handdoek in de ring gooien, maar in goed overleg beide weer op zoek naar een persoon die wel beter bij je past.
zondag 26 maart 2017 16:13
quote:Doreia schreef op 26 maart 2017 @ 16:08:
[...]
En ze staat niet open voor suggesties van jou kant.
De handdoek in de ring gooien klinkt negatief, als opgeven. Maar hoe geef je op als gewoon blijkt dat je niet bij elkaar past? Als je deze maanden bekijkt als verkenningsfase en dan besluit dat dit niet is wat jij voor jezelf en je dochter wenst, dan is het geen handdoek in de ring gooien, maar in goed overleg beide weer op zoek naar een persoon die wel beter bij je past.Ze heeft weleens gezegd dat ze me snapt, maar ze vindt het volgens mij ook gewoon lastig om consequent te zijn. Dan probeert ze dat even en uiteindelijk gaat het dan toch weer fout omdat ze geen zin heeft in geruzie. Ze heeft weleens gezegd dat de kinderen al zoveel moeten missen, maar ik snap dat niet echt. Hun vader leeft nog gewoon, ze hebben alles wat hun hartje begeert. Ze waren al uit elkaar voordat de jongste geboren is.
[...]
En ze staat niet open voor suggesties van jou kant.
De handdoek in de ring gooien klinkt negatief, als opgeven. Maar hoe geef je op als gewoon blijkt dat je niet bij elkaar past? Als je deze maanden bekijkt als verkenningsfase en dan besluit dat dit niet is wat jij voor jezelf en je dochter wenst, dan is het geen handdoek in de ring gooien, maar in goed overleg beide weer op zoek naar een persoon die wel beter bij je past.Ze heeft weleens gezegd dat ze me snapt, maar ze vindt het volgens mij ook gewoon lastig om consequent te zijn. Dan probeert ze dat even en uiteindelijk gaat het dan toch weer fout omdat ze geen zin heeft in geruzie. Ze heeft weleens gezegd dat de kinderen al zoveel moeten missen, maar ik snap dat niet echt. Hun vader leeft nog gewoon, ze hebben alles wat hun hartje begeert. Ze waren al uit elkaar voordat de jongste geboren is.
zondag 26 maart 2017 16:15
Twee eerdere posters hebben gelijk. Dit gaat niet over haar kinderen, maar over je vriendin. Wat zegt het over je partner dat zij het niet voor elkaar krijgt een paar jongens op te voeden die nu nog niet eens in de puberteit zitten? Hoe zie jij dit voor je als je een paar jaar verder bent?
Dan mag je dus de strijd gaan aanbinden met haar jongens (want hevig aan het puberen en zij accepteren jouw "gezag" niet), tegelijkertijd de strijd met je vriendin (want die laat het dan ook afweten) en met je dochter (want die accepteert het verschil in opvoeding ook niet meer tegen die tijd).
Alternatief: de strijd met jezelf aangaan om alles weg te redeneren en tegen je gevoel in te accepteren wat er gebeurt.
Tel uit je winst.
Dan mag je dus de strijd gaan aanbinden met haar jongens (want hevig aan het puberen en zij accepteren jouw "gezag" niet), tegelijkertijd de strijd met je vriendin (want die laat het dan ook afweten) en met je dochter (want die accepteert het verschil in opvoeding ook niet meer tegen die tijd).
Alternatief: de strijd met jezelf aangaan om alles weg te redeneren en tegen je gevoel in te accepteren wat er gebeurt.
Tel uit je winst.
zondag 26 maart 2017 16:17
quote:sebastiaan1980 schreef op 26 maart 2017 @ 16:13:
[...]
Ze heeft weleens gezegd dat ze me snapt, maar ze vindt het volgens mij ook gewoon lastig om consequent te zijn. Dan probeert ze dat even en uiteindelijk gaat het dan toch weer fout omdat ze geen zin heeft in geruzie. Ze heeft weleens gezegd dat de kinderen al zoveel moeten missen, maar ik snap dat niet echt. Hun vader leeft nog gewoon, ze hebben alles wat hun hartje begeert. Ze waren al uit elkaar voordat de jongste geboren is.Dus ze handelt vanuit schuldgevoel? Daar zijn haar kinderen ook niet mee geholpen.
[...]
Ze heeft weleens gezegd dat ze me snapt, maar ze vindt het volgens mij ook gewoon lastig om consequent te zijn. Dan probeert ze dat even en uiteindelijk gaat het dan toch weer fout omdat ze geen zin heeft in geruzie. Ze heeft weleens gezegd dat de kinderen al zoveel moeten missen, maar ik snap dat niet echt. Hun vader leeft nog gewoon, ze hebben alles wat hun hartje begeert. Ze waren al uit elkaar voordat de jongste geboren is.Dus ze handelt vanuit schuldgevoel? Daar zijn haar kinderen ook niet mee geholpen.
Laten we elkaars mening respecteren... hoe fout die van jou ook is.
zondag 26 maart 2017 16:18
quote:sebastiaan1980 schreef op 26 maart 2017 @ 16:13:
[...]
Ze heeft weleens gezegd dat ze me snapt, maar ze vindt het volgens mij ook gewoon lastig om consequent te zijn. Dan probeert ze dat even en uiteindelijk gaat het dan toch weer fout omdat ze geen zin heeft in geruzie. Ze heeft weleens gezegd dat de kinderen al zoveel moeten missen, maar ik snap dat niet echt. Hun vader leeft nog gewoon, ze hebben alles wat hun hartje begeert. Ze waren al uit elkaar voordat de jongste geboren is. Ja, daar was ie al.
Opvoeden en toegeven uit schuldgevoel omdat de jongens hun vader moeten missen.
Stuur haar naar een psycholoog voor ze de jongens helemaal heeft verknald.
[...]
Ze heeft weleens gezegd dat ze me snapt, maar ze vindt het volgens mij ook gewoon lastig om consequent te zijn. Dan probeert ze dat even en uiteindelijk gaat het dan toch weer fout omdat ze geen zin heeft in geruzie. Ze heeft weleens gezegd dat de kinderen al zoveel moeten missen, maar ik snap dat niet echt. Hun vader leeft nog gewoon, ze hebben alles wat hun hartje begeert. Ze waren al uit elkaar voordat de jongste geboren is. Ja, daar was ie al.
Opvoeden en toegeven uit schuldgevoel omdat de jongens hun vader moeten missen.
Stuur haar naar een psycholoog voor ze de jongens helemaal heeft verknald.
