Relaties
alle pijlers
Mijn vader heeft een bastaard dochter
zaterdag 15 juni 2013 23:38
Al een jaar of 9 weet ik het; mijn vader heeft een kind bij iemand anders verwekt. Ik weet het nog alsof het mij gisteren is gezegd. Ik was ongeveer 16/17 (nu 26) en het werd mij terloops verteld door mij een foto van haar te laten zien met de zin 'ik hoop niet dat je boos wordt, maar...'. Ik reageerde heel koel; 'okay. Ik ga douchen'. Daarna mij ogen uit mn kop gehuild onder de douche. En het er bijna nooit meer over gehad.
Af en toe heb ik momenten dat ik eraan denk.
De laatste weken denk ik veel eraan omdat haar verjaardag en die van mijn broer op dezelfde dag vallen. Ze zijn niet even oud, maar wel op dezelfde dag jarig. Dit was een paar dagen geleden. Ik heb het er soms even over met mn broer en vind het ook erg triest voor hem dat 'zijn dag' is bevuild met een leugen.
Hoe heeft mijn vader dit kunnen doen? Ook verwijt ik het mijn moeder dat ze bij hem is gebleven (ze zijn 35+ jaar getrouwd)
Ik wil toch mijn ei kwijt want ik vind dat ik dit gevoel niet zo moet dragen. Het is de schuld van mijn vader en hij moet het weten. Nu heb ik geen geweldige relatie, nogal afstandelijk. We praten wel gewoon, maar ik vraag altijd naar mij moeder aan de telefoon en we knuffelen alleen met verjaardagen/feestdagen even snel.
Ik zit erover na te denken om het daarom in een brief te plaatsen. Erover praten vind ik gewoon te moeilijk en emotioneel. Hoe denken jullie hierover?
En heeft iemand misschien hier ook ervaring mee?
Bedankt voor het lezen
X
Af en toe heb ik momenten dat ik eraan denk.
De laatste weken denk ik veel eraan omdat haar verjaardag en die van mijn broer op dezelfde dag vallen. Ze zijn niet even oud, maar wel op dezelfde dag jarig. Dit was een paar dagen geleden. Ik heb het er soms even over met mn broer en vind het ook erg triest voor hem dat 'zijn dag' is bevuild met een leugen.
Hoe heeft mijn vader dit kunnen doen? Ook verwijt ik het mijn moeder dat ze bij hem is gebleven (ze zijn 35+ jaar getrouwd)
Ik wil toch mijn ei kwijt want ik vind dat ik dit gevoel niet zo moet dragen. Het is de schuld van mijn vader en hij moet het weten. Nu heb ik geen geweldige relatie, nogal afstandelijk. We praten wel gewoon, maar ik vraag altijd naar mij moeder aan de telefoon en we knuffelen alleen met verjaardagen/feestdagen even snel.
Ik zit erover na te denken om het daarom in een brief te plaatsen. Erover praten vind ik gewoon te moeilijk en emotioneel. Hoe denken jullie hierover?
En heeft iemand misschien hier ook ervaring mee?
Bedankt voor het lezen
X
zondag 16 juni 2013 03:51
zondag 16 juni 2013 04:57
Ik vind het juist bewonderingswaardig dat je moeder bij hem is gebleven.
En "de bastaard" kan er niks aan doen, dus waarom zou je broers verjaardag erdoor bevuild worden.
40% van alle mensen gaan vreemd, zelfs 10% is niet van de vader waarvan ze denken dat het is. Het blijft je vader, de man die je opgevoed heeft, dit staat los van jou als kind, en is een zaak tussen jou en je ouders...
En "de bastaard" kan er niks aan doen, dus waarom zou je broers verjaardag erdoor bevuild worden.
40% van alle mensen gaan vreemd, zelfs 10% is niet van de vader waarvan ze denken dat het is. Het blijft je vader, de man die je opgevoed heeft, dit staat los van jou als kind, en is een zaak tussen jou en je ouders...
zondag 16 juni 2013 06:55
quote:willibrordfrequin schreef op 16 juni 2013 @ 01:47:
Iedereen doet net alsof bekend is hoe Bastaard is opgegroeid.
Misschien was er wel een vader voor haar, alleen was dit dus niet de biologische?
Volgens mij is bastaard het geschikte woord en weet iedereen gelijk wat er mee bedoeld wordt. Halfzus vind ik impliceren dat zij door het gezin is opgenomen etc?
Verder, alle totaal niet-realistische reacties dat TO zich aanstelt, hulp moet zoeken enz....getuigt niet bepaald van inlevingsvermogen.
En ik dacht dat vrouwen daar zo goed in waren. (van Saaaar81 verwachtte ik overigens niet anders, rare muts)
En dit is een constructieve bijdrage omdat............................?
Ik denk ook dat je er met je vader over moet praten. En als je halfzusje contact wil zou ik daar op in gaan. Je zegt zelf dat ze het er moeilijk mee heeft. Wie weet hoe leuk het is om ineens een zusje te hebben.
Dat wil niet zeggen dat ik niet snap dat je het er moeilijk mee hebt hoor.
Ik wens je veel wijsheid.
Iedereen doet net alsof bekend is hoe Bastaard is opgegroeid.
Misschien was er wel een vader voor haar, alleen was dit dus niet de biologische?
Volgens mij is bastaard het geschikte woord en weet iedereen gelijk wat er mee bedoeld wordt. Halfzus vind ik impliceren dat zij door het gezin is opgenomen etc?
Verder, alle totaal niet-realistische reacties dat TO zich aanstelt, hulp moet zoeken enz....getuigt niet bepaald van inlevingsvermogen.
En ik dacht dat vrouwen daar zo goed in waren. (van Saaaar81 verwachtte ik overigens niet anders, rare muts)
En dit is een constructieve bijdrage omdat............................?
Ik denk ook dat je er met je vader over moet praten. En als je halfzusje contact wil zou ik daar op in gaan. Je zegt zelf dat ze het er moeilijk mee heeft. Wie weet hoe leuk het is om ineens een zusje te hebben.
Dat wil niet zeggen dat ik niet snap dat je het er moeilijk mee hebt hoor.
Ik wens je veel wijsheid.
zondag 16 juni 2013 07:43
quote:krekeltje-87 schreef op 16 juni 2013 @ 01:03:
Vooral dat ik met bijna niemand over kon praten. Ik had veel pijn, en omdat het zo'n taboe in de familie is, is het gewoon een gevoelig onderwerp? Ik snap ook eerlijk niet waarom de meeste hier zo luchtig over doen.
Dat de rest het een gevoelig onderwerp vindt, dat betekent niet dat jij dat ook moet vinden, hè? Wat houd je tegen om op je eigen manier vrede te vinden met de situatie?
Misschien wil je wel meer contact zoeken met je zus. Of misschien het verhaal uitgebreid aan de buurvrouw vertellen. Who cares, jij bent volwassen dus het zijn jouw beslissingen.
Het valt me op dat je schrijft alsof je ouders nog veel invloed hebben op jouw humeur. Maar je bent 25, dus prima in staat om zelf te beslissen over hoe jij je voelt en wie daar invloed op heeft.
Vooral dat ik met bijna niemand over kon praten. Ik had veel pijn, en omdat het zo'n taboe in de familie is, is het gewoon een gevoelig onderwerp? Ik snap ook eerlijk niet waarom de meeste hier zo luchtig over doen.
Dat de rest het een gevoelig onderwerp vindt, dat betekent niet dat jij dat ook moet vinden, hè? Wat houd je tegen om op je eigen manier vrede te vinden met de situatie?
Misschien wil je wel meer contact zoeken met je zus. Of misschien het verhaal uitgebreid aan de buurvrouw vertellen. Who cares, jij bent volwassen dus het zijn jouw beslissingen.
Het valt me op dat je schrijft alsof je ouders nog veel invloed hebben op jouw humeur. Maar je bent 25, dus prima in staat om zelf te beslissen over hoe jij je voelt en wie daar invloed op heeft.
zondag 16 juni 2013 08:11
Even een dikke knuffel voor jou.
Zonder al teveel in details te treden;Ik hoorde ook een jaar of 9 geleden out of the blue dat mijn vader al járenlang een dubbelleven had.Naast ons gezin nog een andere vrouw waar hij op dat moment een kind van 8 jaar bij had.Een vreselijke periode volgde, mijn vader is in zijn auto gestapt en naar zijn andere gezin vertrokken.Om een heel lang verhaal kort te maken;mijn ouders zijn gescheiden, en ik zie mijn vader nooit meer, hij heeft nooit geen contact meer met mij gezocht, ook niet nadat zijn kleinkinderen zijn geboren en ik hem wel de geboortekaartjes had gestuurd.
De eerste jaren reageerde ik zoals zovelen hier reageren;Stap eroverheen, thats life, er zijn ergere dingen.....Tot vorig jaar, ik zat er compleet doorheen.Ik heb gesprekken met een psycholoog gehad en alle tranen die ik al die jaren had opgekropt in een paar weken vergoten.Dat is dus echt mijn advies; Als jij je er rot over voelt en er met niemand over kan praten, ga dan naar een psycholoog!!Het heeft mij heel erg geholpen om mijn verhaal te kunnen doen.Het er niet over praten en opkroppen doet meer kwaad dan goed!
Sterkte ermee en hopelijk kun je door erover te praten het iets meer een plekje geven.
Zonder al teveel in details te treden;Ik hoorde ook een jaar of 9 geleden out of the blue dat mijn vader al járenlang een dubbelleven had.Naast ons gezin nog een andere vrouw waar hij op dat moment een kind van 8 jaar bij had.Een vreselijke periode volgde, mijn vader is in zijn auto gestapt en naar zijn andere gezin vertrokken.Om een heel lang verhaal kort te maken;mijn ouders zijn gescheiden, en ik zie mijn vader nooit meer, hij heeft nooit geen contact meer met mij gezocht, ook niet nadat zijn kleinkinderen zijn geboren en ik hem wel de geboortekaartjes had gestuurd.
De eerste jaren reageerde ik zoals zovelen hier reageren;Stap eroverheen, thats life, er zijn ergere dingen.....Tot vorig jaar, ik zat er compleet doorheen.Ik heb gesprekken met een psycholoog gehad en alle tranen die ik al die jaren had opgekropt in een paar weken vergoten.Dat is dus echt mijn advies; Als jij je er rot over voelt en er met niemand over kan praten, ga dan naar een psycholoog!!Het heeft mij heel erg geholpen om mijn verhaal te kunnen doen.Het er niet over praten en opkroppen doet meer kwaad dan goed!
Sterkte ermee en hopelijk kun je door erover te praten het iets meer een plekje geven.
zondag 16 juni 2013 08:22
quote:blijftgewoondametje schreef op 16 juni 2013 @ 07:30:Moeder heeft hem vergeven? Iedereen roept het maar zegt TO het? Moeder is bij vader gebleven maar als het zon moeizaam familiegeheim is en moeder tegen TO heeft gezegd dat halfzus zien haar heel veel pijn zou doen, dan klinkt het eerder als Overleven dan Vergeven.
Als 't een geheim was had Krekeltje van niks geweten, dat er een taboe op het praten over 't buitenechtelijke kind ligt is echter wel duidelijk.
Jammer, want door dat taboe kan Krekel nergens met haar emoties terecht.
Ik kan me wel inleven dat al die opgekropte emotie er nu in alle hevigheid uitkomen.
Ga praten met je vader èn je moeder, doorbreek het taboe.
Maak hen duidelijk dat het jou dwars zit dat jou het bestaan van dat buitenechtelijke kind eerst word bekend gemaakt en vervolgens word haar bestaan weer in alle toonaarden ontkent.
Waarom heeft jouw vader jou ooit hierin betrokken door jou te vertellen over dat kind en zelfs foto's te laten zien?
Wat is het doel daarvan geweest als jij nu toch verder niks meer over dat kind mag horen?
Als 't een geheim was had Krekeltje van niks geweten, dat er een taboe op het praten over 't buitenechtelijke kind ligt is echter wel duidelijk.
Jammer, want door dat taboe kan Krekel nergens met haar emoties terecht.
Ik kan me wel inleven dat al die opgekropte emotie er nu in alle hevigheid uitkomen.
Ga praten met je vader èn je moeder, doorbreek het taboe.
Maak hen duidelijk dat het jou dwars zit dat jou het bestaan van dat buitenechtelijke kind eerst word bekend gemaakt en vervolgens word haar bestaan weer in alle toonaarden ontkent.
Waarom heeft jouw vader jou ooit hierin betrokken door jou te vertellen over dat kind en zelfs foto's te laten zien?
Wat is het doel daarvan geweest als jij nu toch verder niks meer over dat kind mag horen?
zondag 16 juni 2013 08:26
zondag 16 juni 2013 08:37
Weetje, laat ook maar.
Ik ben iig blij met mijn halfzus. Fantastisch mens en we zijn werkelijk zussen vanaf het.moment dat wij elkaar voor.het eerst zagen. Prachtig is het. Misschien moet je haar gewoon eens ontmoeten.
Overigens ben ik in deze het 'Bastaard kind '. Gatver wat een woord zeg. Men kan wel zeggen dat het hier het juiste is.. Maar het is niet voor niets een scheldwoord. Overigens zijn er tegenwoordig heul veel van als je de werkelijke definitie van bastaard aan houdt. Geboren buiten een huwelijk.
Ik ben iig blij met mijn halfzus. Fantastisch mens en we zijn werkelijk zussen vanaf het.moment dat wij elkaar voor.het eerst zagen. Prachtig is het. Misschien moet je haar gewoon eens ontmoeten.
Overigens ben ik in deze het 'Bastaard kind '. Gatver wat een woord zeg. Men kan wel zeggen dat het hier het juiste is.. Maar het is niet voor niets een scheldwoord. Overigens zijn er tegenwoordig heul veel van als je de werkelijke definitie van bastaard aan houdt. Geboren buiten een huwelijk.
zondag 16 juni 2013 09:21
quote:sjetterboks schreef op 15 juni 2013 @ 23:41:
Bastaard? Wat een rotwoord. Wat neem je hem nou kwalijk en wat verwacht je van hem? Je moeder heeft hem blijkbaar wel vergeven.Ik vind het ook een rotwoord. Geenenkel kind kan er wat aan doen hoe hij of zij is verwekt of ter wereld is gekomen.
Bastaard? Wat een rotwoord. Wat neem je hem nou kwalijk en wat verwacht je van hem? Je moeder heeft hem blijkbaar wel vergeven.Ik vind het ook een rotwoord. Geenenkel kind kan er wat aan doen hoe hij of zij is verwekt of ter wereld is gekomen.
"I'm just an animal looking for a home and.... share the same space for a minute or two...”
zondag 16 juni 2013 09:24
Vreemd dat je vader dit aan jou vertelt en er vervolgens verder niets mee gedaan heeft. Het was dus een mededeling en daarna mocht er niet meer over gepraat worden? Het opschrijven in een brief vind ik niet een slecht idee. En hem dan de brief laten lezen waar jij bij bent en evt. je moeder. Dan kun je er daarna misschien over praten, mocht je dan emotioneel worden (wat me logisch lijkt) heb je in ieder geval alvast je standpunt duidelijk kunnen maken in de brief.
Zou je je halfzus willen leren kennen?
Zou je je halfzus willen leren kennen?
zondag 16 juni 2013 09:25
Ik zou haar toch nu willen zien en spreken. Denk dat het helpt dat je ook over haar jeugd hoort en hoe het voor haar was, dat je elkaar kunt begrijpen en er misschien ook wat meer vrede mee kan hebben.
Ik ken een gezin waar ook ineens een jongen voor de deur stond met de mededeling dat hij de zoon van was... Grote shock maar ouders zijn nog bij elkaar en ze accepteren hem, hij hoort niet bij het gezin maar iedereen heeft hem wel erkend en hij wordt niet doodgezwegen
Waarom wil je moeder dit niet?
Ik ken een gezin waar ook ineens een jongen voor de deur stond met de mededeling dat hij de zoon van was... Grote shock maar ouders zijn nog bij elkaar en ze accepteren hem, hij hoort niet bij het gezin maar iedereen heeft hem wel erkend en hij wordt niet doodgezwegen
Waarom wil je moeder dit niet?
zondag 16 juni 2013 09:42
Bastaard vind ik zo'n naar woord.
(misschien omdat ik ook zo genoemd zou kunnen worden, gelukkig gebeurt dat nooit).
Ikzelf kwam er 10 jaar geleden achter, en het viel me rauw op mijn dak (ik ben dan zelf de 'bastaarddochter').
Maar om er zoveel jaar na dato nog zo mee te zitten? En je halfzus zo te noemen, het klinkt alsof het je nog erg hoog zit.
Ik zou:
1. Erover praten met je vader/ een brief aan hem schrijven
2. Je halfzus ontmoeten (misschien eerst voorzichtig aan via mail of social media o.i.d.)
3. Haar ook gaan zien als een halfzus
Zelf heb ik een aantal jaar gemaild met mijn halfzus, en vorig jaar hebben we elkaar eindelijk ontmoet (dat hadden we jaren eerder gedaan als we in hetzelfde land zouden wonen).
Gek genoeg voelde het meteen heel vertrouwd. Ik ben erg blij dat ik het heb gedaan.
(misschien omdat ik ook zo genoemd zou kunnen worden, gelukkig gebeurt dat nooit).
Ikzelf kwam er 10 jaar geleden achter, en het viel me rauw op mijn dak (ik ben dan zelf de 'bastaarddochter').
Maar om er zoveel jaar na dato nog zo mee te zitten? En je halfzus zo te noemen, het klinkt alsof het je nog erg hoog zit.
Ik zou:
1. Erover praten met je vader/ een brief aan hem schrijven
2. Je halfzus ontmoeten (misschien eerst voorzichtig aan via mail of social media o.i.d.)
3. Haar ook gaan zien als een halfzus
Zelf heb ik een aantal jaar gemaild met mijn halfzus, en vorig jaar hebben we elkaar eindelijk ontmoet (dat hadden we jaren eerder gedaan als we in hetzelfde land zouden wonen).
Gek genoeg voelde het meteen heel vertrouwd. Ik ben erg blij dat ik het heb gedaan.
zondag 16 juni 2013 09:42
zondag 16 juni 2013 09:43
Krekeltje, allereerst een dikke
Ik ben het helemaal eens met Elena78; wat heeft je vader willen bereiken met jou - nota bene in je puberteit, als je toch al niet zo heel zeker van jezelf bent - te vertellen dat hij nog een andere dochter heeft .....
In mijn ogen is dat een puur egoïstische daad geweest; hij was een deel van zijn schuldgevoel kwijt, want jij wist er nu ook van, en het familiegeheim bleef in stand, dus voor de buitenwereld bleven jullie het voorbeeldgezin. Dat was dus puur eigenbelang!
Ga hoe dan ook het gesprek met je vader aan; zorg dat er iemand bij je is die jou steunt en die bijstuurt als de emoties te hoog oplopen. Je vader heeft behoorlijk wat aangericht, daar mag hij zo langzamerhand echt wel rekenschap over afleggen. Vertellen hoe en wat, wat het met hém heeft gedaan, ook wat hij heeft gedaan om het leven van die andere dochter wat makkelijker te maken. Heeft hij de moeder financieel ondersteund? Want een kind maken is één, maar er verantwoordelijkheid voor nemen is twee!
En mocht je vader t.z.t. een flinke erfenis achterlaten, besef dan dat jij en je broer die moeten delen met je halfzus.
Dat zijn allemaal consequenties van zijn oh zo geheime vaderschap.
Ik ben het helemaal eens met Elena78; wat heeft je vader willen bereiken met jou - nota bene in je puberteit, als je toch al niet zo heel zeker van jezelf bent - te vertellen dat hij nog een andere dochter heeft .....
In mijn ogen is dat een puur egoïstische daad geweest; hij was een deel van zijn schuldgevoel kwijt, want jij wist er nu ook van, en het familiegeheim bleef in stand, dus voor de buitenwereld bleven jullie het voorbeeldgezin. Dat was dus puur eigenbelang!
Ga hoe dan ook het gesprek met je vader aan; zorg dat er iemand bij je is die jou steunt en die bijstuurt als de emoties te hoog oplopen. Je vader heeft behoorlijk wat aangericht, daar mag hij zo langzamerhand echt wel rekenschap over afleggen. Vertellen hoe en wat, wat het met hém heeft gedaan, ook wat hij heeft gedaan om het leven van die andere dochter wat makkelijker te maken. Heeft hij de moeder financieel ondersteund? Want een kind maken is één, maar er verantwoordelijkheid voor nemen is twee!
En mocht je vader t.z.t. een flinke erfenis achterlaten, besef dan dat jij en je broer die moeten delen met je halfzus.
Dat zijn allemaal consequenties van zijn oh zo geheime vaderschap.
zondag 16 juni 2013 09:44
Ik zou ook een brief schrijven aan je vader en misschien ook wel aan je moeder, met alle vragen die je hebt. Probeer ook onder woorden te brengen wat jij wil, een gesprek? Excuses? Informatie over je halfzus?
Ik weet niet of je er behoefte aan hebt, maar het zou ook heel goed kunnen zijn om je halfzus te ontmoeten. Zo kun je er misschien wat positiefs uit halen, je hebt er wel een zus bij.
Ik vind in deze je moeder ook niet helemaal netjes, zij heeft ervoor gekozen bij je vader te blijven, daar hoort ook het (onschuldige) kind bij. Of jij haar wel of niet zou ontmoeten zou haar niet moeten kwetsen, die gevoelens moet ze op haar man richten.
Ik weet niet of je er behoefte aan hebt, maar het zou ook heel goed kunnen zijn om je halfzus te ontmoeten. Zo kun je er misschien wat positiefs uit halen, je hebt er wel een zus bij.
Ik vind in deze je moeder ook niet helemaal netjes, zij heeft ervoor gekozen bij je vader te blijven, daar hoort ook het (onschuldige) kind bij. Of jij haar wel of niet zou ontmoeten zou haar niet moeten kwetsen, die gevoelens moet ze op haar man richten.
zondag 16 juni 2013 09:48
quote:noodles schreef op 16 juni 2013 @ 09:42:
[...]
Ehhmm EN, hij is toch net zo goed háár vader!?Hij is slechts haar verwekker. Het zou geen uitzondering zijn als zijn minnares hem er in heeft geluisd wat zwangerschap betreft. Lijkt me sterk dat hij bewust met zijn scharrel 'n kind heeft genomen tenslotte.
[...]
Ehhmm EN, hij is toch net zo goed háár vader!?Hij is slechts haar verwekker. Het zou geen uitzondering zijn als zijn minnares hem er in heeft geluisd wat zwangerschap betreft. Lijkt me sterk dat hij bewust met zijn scharrel 'n kind heeft genomen tenslotte.
