Mijn vriend heeft me in elkaar geslagen

Ik weet niet zo goed waar ik dit moet plaatsen, maar omdat het mijn vriend betreft, denk ik dat het het best op zijn plaats is bij deze pijler.



Mijn vriend en ik zijn jaren samen, en wonen ook al jaren samen. Het ging altijd hartstikke goed, maar de laatste maand is hij constant hartstikke geirriteerd. Kort lontje, kan om het minste of geringste helemaal uit elkaar springen. Als ik bijvoorbeeld een suikerklontje ben vergeten in zijn koffie, of als de aardappelen iets te kort gekookt hebben. Zijn bedrijf is sinds een paar maanden failliet, en hij heeft een maand geleden te horen gekregen dat zijn tijdelijke contract bij zijn huidige werkgever niet verlengd gaat worden. Ik ben een tijdje terug ook ontslagen, dus ik snap best dat hij mega gestresst is. Met het idee dat het maar tijdelijk is, door de stress enzo, accepteerde ik al zijn woedeaanvallen maar. Gewoon negeren en lekker met de hond gaan lopen tot zijn bui gezakt is. Laatst regende het, en kon ik niet met de hond weg. Toen raakte hij zo gefrustreerd dat ik hem negeerde, dat hij me een klap verkocht. Ik ben er enorm van geschrokken, maar dat was nog geen reden om bij hem weg te gaan.



Wat er zojuist gebeurde echter wel: vanmorgen had hij zin in sex. Ik niet, want er moest nog enorm veel gedaan worden vandaag (zijn ook nog eens het hele huis aan het opknappen) en zei dat hij maar ff moest wachten tot we in elk geval het schilderwerk af hadden. Uiteindelijk wist hij me toch te verleiden, en ben ik maar ingestemt, dan was ik er vanaf. Ik was met mijn hoofd echter bij alle klusjes die nog gedaan moesten worden, en kon er niet echt van genieten en kwam dus niet klaar. Echt, te bizar voor woorden, maar hierom werd hij dus pislink. Want: "jij wilde toch perse neuken? Waarom kom je dan niet? Je vind me gewoon slecht in bed" (zoiets, echt debiel). Vervolgens bleef hij de rest van de dag bloedchagrijnig. Vervolgens ging hij vanmiddag ff naar de gamma, omdat we wat vergeten waren. Ik vroeg hem of hij snel terug wilde zijn, omdat ik honger had en snel wilde avondeten. Vlak nadat hij weg was stond er echter bezoek op de stoep, dus smste ik hem dat hij niet hoefde te haasten, omdat we sowieso ff moesten wachten met eten. Vervolgens blijft hij 3,5 uur weg, en komt hij bloedchagrijnig thuis: Hij moest toch wegblijven van mij? Omdat ik me zo erg voor hem schaam dat hij niet naar huis mag komen zolang de visite er is? (weer, te debiel voor woorden, hij heeft die mensen vaak genoeg gezien, en het had alleen maar met het avondeten te maken dat ik dat smste). Een uur geleden is de bom ontploft: Ik had het oud papier en het glas in tassen gedaan en bij de deur gezet zodat we het morgen kunnen wegbrengen als we boodschappen doen. Zoals we ELKE week doen. Elke week staan die tassen dus bij de deur. Maar blijkbaar is hij dat weer vergeten, want hij vroeg me waarom die tassen daar stonden. Ik ga er vanuit dat hij wel weet dat we dat elke week zo doen, dus antwoord sarcastisch "nou, omdat ik dat wel mooi vond zo". En weer een woedeaanval. Ik ben het zat, en schiet in de verdediging... Foute zet, want hij gooit iets naar mijn hoofd wat hij in zijn handen had (weet niet eens wat). Hij mist, en het eindigt een paar meter verder op de grond. Vervolgens schreeuwt hij dat ik het moet oppakken en aan hem moet geven, omdat hij het nog nodig heeft. Ik ben gekke henkie niet, dus laat het lekker liggen. Vervolgens flipt hij helemaal uit, pakt me bij mijn haren en sleurt me over de grond. Als ik mijn nagels in zijn handen zet om me los te laten krijg ik nog een paar rammen op mijn hoofd (heb een bult zo groot als een piramide, waar bloed uit komt). Vervolgens ben ik pissig, gooi ik zijn sleutels uit het raam met de mededeling dat hij kan opsodemieteren. Weer een foute zet, want hij gooit vervolgens mijn ipad uit het raam. Wonder boven wonder beland ie in een zachte struik, en mankeert ie niets (zat wel een hoes omheen). Nu is hij naar boven vertrokken, want hij weigert de deur uit te gaan. Ik zit nog beneden en slaap ook maar hier op de bank. Heb een tas met spullen klaargezet om te vluchten mocht het nodig zijn, en mijn telefoon binnen handbereik om de politie te bellen. Mijn vriend (of beter gezegd ex) ligt te slapen, dus ik verwacht voorlopig geen problemen. Ik kan niet bij de buren terecht, want die zijn er allemaal niet, ik kan niet bij vrienden terecht, want die wonen allemaal te ver weg (heb geen auto en mijn hond durft niet met het ov) en mijn ouders zijn zwaar allergisch voor mijn hond, dus daar kan ik ook niet terecht, dan liggen zij 2 weken doodziek op bed. Dus ik zing het hier nog maar even uit, zit er aan te denken om een mes te pakken uit de keukenla voor het geval mijn ex echt agressief wordt, maar dan ben ik veel te bang dat hij hem kan afpakken en mij iets aandoet.



Ik weet niet zo goed wat ik wil met dit hele verhaal, vooral even van me afschrijven denk ik....





Maar dan nu de praktische kant: waar kan ik terecht?? Het huis staat op zijn naam. Ik heb geen werk, en van mijn stufi (al incl. lening) kan ik maar net mijn verzekeringen, schulden, school, etc. betalen. Ik zou niet weten hoe ik de huur van een kamer zou moeten betalen. En dan nog: ik heb een hond. Ik ben stapelgek op dat beest, en die doe ik echt niet weg. Ik ben liever dakloos met hond dan dat ik een huis heb maar geen hond meer. Maar kamers waar een hond is toegestaan zijn er dus amper. Dingen als blijf van mijn lijf huis, of daklozenopvang zijn voor zover ik weet ook geen honden toegestaan. Vrienden en buren zitten daar ook echt niet op te wachten, omdat ik mijn hond al niet eens voor een uurtje mee mag nemen naar ze, laat staan voor dagen/wekenlang. Wat moet ik nou? Waar kunnen mijn hond en ik terecht?

quote:Doperwt schreef op 04 januari 2013 @ 22:20:

Wegwezen en wel heel snel, gezien de situatie zullen vrienden/familie toch echt wel even plaats maken voor je hond ook. Echt hoor meis, kies voor jezelf want deze jongen is niet goed in zn bovenkamer!!



Vrienden wonen voor nu te ver weg. Dan zou ik uren met mijn hond in de trein/bus/tram moeten zitten, en dat gaat niet. Mijn ouders vinden ik zielig voor hun, die zijn dan twee weken echt doodziek door hun allergie.



Ik heb de tussendeur op slot gedaan, dus hij kan sowieso de woonkamer niet in (is maar 1 sleutel van, kan alleen van de ze kant op slot) en heb de deurklink aan de andere kant er af geschroeft. Voordat hij dus de woonkamer in gekomen is, ben ik allang en breed gevlucht. Ik voel me opzich niet onveilig dus. Daarbij is mijn vader professioneel kickbokser geweest en heeft me de nodige badr hari moves geleerd . Ik kan me dus best verdedigen mocht het nodig zijn, was daarnet alleen zo overdonderd dat ik er niet aan dacht. Hij slaapt nu ook, dus voor vannacht laat ik het maar even. Morgen vertrek ik, weet dus alleen niet waarheen. Sowieso als eerste naar de politie inderdaad.