Relaties
alle pijlers
Mijn vriendin stoort zich aan mijn kind
zaterdag 25 februari 2012 15:24
Hallo allemaal,
Ik ben een jongenman van 28 jaar en heb een zoon van bijna 4. Ik zal even uitleggen hoe alles is gegaan. Toen ik 15 jaar was leerde ik mijn huidige vriendin kennen (ze is nu 30) we werkten toen samen en werden verliefd maar deden er toen niks mee. Helaas verloorden we toen contact. Ik ging toen militaire dienst in voor bijna 8 jaar, en zij ging studeren. Ik ben toendertijd 3 keer op uitzending geweest en heb genoeg shit meegemaakt daar. Maar ik bleef wel al die jaren aan haar denken, en zij aan mij. Toen ik 24 werd leerde ik mijn ex kennen, en daar kreeg ik na een jaar een kindje mee. (Ze gebruikte anti-biotica) en dat vertelde ze me later pas. Maar na 2 jaar gingen we uit elkaar, omdat ze toen vreemdging achter mijn rug. Ze kreeg al vlug een nieuwe relatie, en ik gun het haar. Een paar maanden terug kwam ik ineens weer die meid tegen van 15 jaar geleden... We spraken af, en we werden weer verliefd op elkaar. Het zijn heerlijke tijden, vooral omdat ik lang alleen ben geweest, en ook omdat ik haar weer terug heb. En we beiden merkten gelijk dat de liefde sterk is, en heel vertrouwt aanvoelt. Maar sinds enkele weken knelt het haar steeds meer dat ik een zoontje heb. Zo erg dat we er ruzie over krijgen. Ze wil dolgraag een leven opbouwen, ze smst het, zegt het enz. Maar mijn zoon is een doorn in haar oog... En dit varieert van tijd tot tijd. Meestal komt dit onderwerp boven water wanneer we een woordenwisseling hebben gehad of iets anders.
Het is nu zo erg, dat ze twijfeld of ze verder wilt ondanks al die lieve woordjes (die waren dus leeg) en ik ben eerlijk, hoe leuk ik haar ook vind, mijn zoon hoort bij mij... Ik ben stapel op haar, en zij op mij, maar ik zie donkere wolken voor de toekomst...
Wat voor advies hebben jullie voor mij?
Ik ben een jongenman van 28 jaar en heb een zoon van bijna 4. Ik zal even uitleggen hoe alles is gegaan. Toen ik 15 jaar was leerde ik mijn huidige vriendin kennen (ze is nu 30) we werkten toen samen en werden verliefd maar deden er toen niks mee. Helaas verloorden we toen contact. Ik ging toen militaire dienst in voor bijna 8 jaar, en zij ging studeren. Ik ben toendertijd 3 keer op uitzending geweest en heb genoeg shit meegemaakt daar. Maar ik bleef wel al die jaren aan haar denken, en zij aan mij. Toen ik 24 werd leerde ik mijn ex kennen, en daar kreeg ik na een jaar een kindje mee. (Ze gebruikte anti-biotica) en dat vertelde ze me later pas. Maar na 2 jaar gingen we uit elkaar, omdat ze toen vreemdging achter mijn rug. Ze kreeg al vlug een nieuwe relatie, en ik gun het haar. Een paar maanden terug kwam ik ineens weer die meid tegen van 15 jaar geleden... We spraken af, en we werden weer verliefd op elkaar. Het zijn heerlijke tijden, vooral omdat ik lang alleen ben geweest, en ook omdat ik haar weer terug heb. En we beiden merkten gelijk dat de liefde sterk is, en heel vertrouwt aanvoelt. Maar sinds enkele weken knelt het haar steeds meer dat ik een zoontje heb. Zo erg dat we er ruzie over krijgen. Ze wil dolgraag een leven opbouwen, ze smst het, zegt het enz. Maar mijn zoon is een doorn in haar oog... En dit varieert van tijd tot tijd. Meestal komt dit onderwerp boven water wanneer we een woordenwisseling hebben gehad of iets anders.
Het is nu zo erg, dat ze twijfeld of ze verder wilt ondanks al die lieve woordjes (die waren dus leeg) en ik ben eerlijk, hoe leuk ik haar ook vind, mijn zoon hoort bij mij... Ik ben stapel op haar, en zij op mij, maar ik zie donkere wolken voor de toekomst...
Wat voor advies hebben jullie voor mij?
zaterdag 25 februari 2012 15:32
Is er een compromis mogelijk? Hoe vaak is je zoon bij jou? En hoe vaak bij je ex? Is het mogelijk dat je huidige vriendin in haar eigen huis blijft als je zoon bij jou is? En voor bijvoorbeeld verjaardagen etc een uitzondering maakt (en er dus wel bij is)?
Hoe graag willen jullie rekening met elkaar houden?
Hoe graag willen jullie rekening met elkaar houden?
zaterdag 25 februari 2012 15:32
zaterdag 25 februari 2012 15:33
quote:Beauke schreef op 25 februari 2012 @ 15:29:
Is zij nu echt zo leuk? Hoe kun je nu concurrentie zien in een kind van bijna vier?
Ze is geweldig, hebben een geweldige tijd echter deze kant stoort mij gigantisch. Mijn zoon is er nu eenmaal, en ja is het niet zo dat ze mij dan ook niet accepteert?
Daarbij ziet ze hem niet als concurrentie... Maar wil ze geen kinderen van iemand anders...
Is zij nu echt zo leuk? Hoe kun je nu concurrentie zien in een kind van bijna vier?
Ze is geweldig, hebben een geweldige tijd echter deze kant stoort mij gigantisch. Mijn zoon is er nu eenmaal, en ja is het niet zo dat ze mij dan ook niet accepteert?
Daarbij ziet ze hem niet als concurrentie... Maar wil ze geen kinderen van iemand anders...
zaterdag 25 februari 2012 15:34
quote:norahdubois schreef op 25 februari 2012 @ 15:30:
En wat wil ze? Dat je je zoon wegdoet of zo? Hoe ziet ze dat voor zich?
Hier ben ik ook heel benieuwd naar?
En wil ze met jou kinderen? En mag je die kinderen dan ook weg doen, als je later mogelijk uit elkaar gaat?
En is ze nog geïnteresseerd in de gevoelens van je zoon? En zo nee, wat is er dan leuk aan een vrouw die zich niet interesseert voor de gevoelens van een vierjarige? Die ook nog eens iemand is waar jij veel van houdt?
En wat wil ze? Dat je je zoon wegdoet of zo? Hoe ziet ze dat voor zich?
Hier ben ik ook heel benieuwd naar?
En wil ze met jou kinderen? En mag je die kinderen dan ook weg doen, als je later mogelijk uit elkaar gaat?
En is ze nog geïnteresseerd in de gevoelens van je zoon? En zo nee, wat is er dan leuk aan een vrouw die zich niet interesseert voor de gevoelens van een vierjarige? Die ook nog eens iemand is waar jij veel van houdt?
zaterdag 25 februari 2012 15:35
Ik zou haar een keer goed duidelijk maken dat je zoon bij jou hoort, en blijft. En dat ze ofwel jou moet accepteren met kind, ofwel weg moet gaan, maar ophouden met dat gezeik. Aan haar de keuze.
Als ze liever een vent zonder kind heeft is dat haar goed recht, maar dat moet ze een ander zoeken en niet bij jou blijven drammen. En kiest ze wel voor jou: mooi zo, geniet van elkaar, en je wilt geen gezeik meer horen want hier heeft ze voor gekozen.
Als ze liever een vent zonder kind heeft is dat haar goed recht, maar dat moet ze een ander zoeken en niet bij jou blijven drammen. En kiest ze wel voor jou: mooi zo, geniet van elkaar, en je wilt geen gezeik meer horen want hier heeft ze voor gekozen.
zaterdag 25 februari 2012 15:35
quote:opvakantie schreef op 25 februari 2012 @ 15:32:
Is er een compromis mogelijk? Hoe vaak is je zoon bij jou? En hoe vaak bij je ex? Is het mogelijk dat je huidige vriendin in haar eigen huis blijft als je zoon bij jou is? En voor bijvoorbeeld verjaardagen etc een uitzondering maakt (en er dus wel bij is)?
Een compromis? Je kind hoort gewoon bij je. Dat heeft je partner maar te accepteren.
Is er een compromis mogelijk? Hoe vaak is je zoon bij jou? En hoe vaak bij je ex? Is het mogelijk dat je huidige vriendin in haar eigen huis blijft als je zoon bij jou is? En voor bijvoorbeeld verjaardagen etc een uitzondering maakt (en er dus wel bij is)?
Een compromis? Je kind hoort gewoon bij je. Dat heeft je partner maar te accepteren.
zaterdag 25 februari 2012 15:36
quote:opvakantie schreef op 25 februari 2012 @ 15:32:
Is er een compromis mogelijk? Hoe vaak is je zoon bij jou? En hoe vaak bij je ex? Is het mogelijk dat je huidige vriendin in haar eigen huis blijft als je zoon bij jou is? En voor bijvoorbeeld verjaardagen etc een uitzondering maakt (en er dus wel bij is)?
Hoe graag willen jullie rekening met elkaar houden?Daar heb ik het nog niet eens over gehad... Durf het niet eens... Ik weet het maakt me zwak.. Ik zie mijn zoon om het weekend. De rest is hij bij zijn moeder. Ik werk zelf bij politie, en heb kunnen regelen dat ik weekends vrij heb zodat we ook samen 2 weekends hebben. We wonen niet samen, zijn net een paar maanden samen...
Is er een compromis mogelijk? Hoe vaak is je zoon bij jou? En hoe vaak bij je ex? Is het mogelijk dat je huidige vriendin in haar eigen huis blijft als je zoon bij jou is? En voor bijvoorbeeld verjaardagen etc een uitzondering maakt (en er dus wel bij is)?
Hoe graag willen jullie rekening met elkaar houden?Daar heb ik het nog niet eens over gehad... Durf het niet eens... Ik weet het maakt me zwak.. Ik zie mijn zoon om het weekend. De rest is hij bij zijn moeder. Ik werk zelf bij politie, en heb kunnen regelen dat ik weekends vrij heb zodat we ook samen 2 weekends hebben. We wonen niet samen, zijn net een paar maanden samen...
zaterdag 25 februari 2012 15:37
quote:ddude schreef op 25 februari 2012 @ 15:33:
[...]
Ze is geweldig, hebben een geweldige tijd echter deze kant stoort mij gigantisch. Mijn zoon is er nu eenmaal, en ja is het niet zo dat ze mij dan ook niet accepteert?
Daarbij ziet ze hem niet als concurrentie... Maar wil ze geen kinderen van iemand anders...Ja, ze wilt geen kinderen van iemand anders. Wat wilt ze dan? Dat jij je kind maar wegdoet ofzo? Echt, ze lijkt mij helemaal niet geweldig. Mij lijkt het maar een vervelend mens, dat ze ruzie met je maakt om je zoon.
[...]
Ze is geweldig, hebben een geweldige tijd echter deze kant stoort mij gigantisch. Mijn zoon is er nu eenmaal, en ja is het niet zo dat ze mij dan ook niet accepteert?
Daarbij ziet ze hem niet als concurrentie... Maar wil ze geen kinderen van iemand anders...Ja, ze wilt geen kinderen van iemand anders. Wat wilt ze dan? Dat jij je kind maar wegdoet ofzo? Echt, ze lijkt mij helemaal niet geweldig. Mij lijkt het maar een vervelend mens, dat ze ruzie met je maakt om je zoon.
zaterdag 25 februari 2012 15:38
quote:ddude schreef op 25 februari 2012 @ 15:33:
[...]
Daarbij ziet ze hem niet als concurrentie... Maar wil ze geen kinderen van iemand anders...Dus.... dit lijkt me bijzonder pijnlijk voor je zoon en niet wenselijk. Nu merkt hij dat misschien nog niet zo, maar hoe ouder hij wordt hoe meer hij dat aanvoelt. Wil je dat, dat je zoon zich niet welkom voelt? Je nieuwe partner zou juist een band met je zoon op moeten willen bouwen. natuurlijk niet als 'nieuwe moeder', maar wel als 'partner van'.
[...]
Daarbij ziet ze hem niet als concurrentie... Maar wil ze geen kinderen van iemand anders...Dus.... dit lijkt me bijzonder pijnlijk voor je zoon en niet wenselijk. Nu merkt hij dat misschien nog niet zo, maar hoe ouder hij wordt hoe meer hij dat aanvoelt. Wil je dat, dat je zoon zich niet welkom voelt? Je nieuwe partner zou juist een band met je zoon op moeten willen bouwen. natuurlijk niet als 'nieuwe moeder', maar wel als 'partner van'.
zaterdag 25 februari 2012 15:38
quote:ddude schreef op 25 februari 2012 @ 15:36:
[...]
Daar heb ik het nog niet eens over gehad... Durf het niet eens... Ik weet het maakt me zwak.. Ik zie mijn zoon om het weekend. De rest is hij bij zijn moeder. Ik werk zelf bij politie, en heb kunnen regelen dat ik weekends vrij heb zodat we ook samen 2 weekends hebben. We wonen niet samen, zijn net een paar maanden samen...Er zijn genoeg leuke vrouwen die een man met een kind geen probleem vinden. Die het zelfs leuk vinden.
[...]
Daar heb ik het nog niet eens over gehad... Durf het niet eens... Ik weet het maakt me zwak.. Ik zie mijn zoon om het weekend. De rest is hij bij zijn moeder. Ik werk zelf bij politie, en heb kunnen regelen dat ik weekends vrij heb zodat we ook samen 2 weekends hebben. We wonen niet samen, zijn net een paar maanden samen...Er zijn genoeg leuke vrouwen die een man met een kind geen probleem vinden. Die het zelfs leuk vinden.
zaterdag 25 februari 2012 15:39
zaterdag 25 februari 2012 15:39
Hoe kan zij nou een leven met jou denken te gaan opbouwen wanneer ze het bestaan van jouw kind tracht te ontkennen?
In wezen ontkent ze jou door zich zo uit te spreken over jouw zoon.
Maar wat is er dan precies gezegd? Kan je een voorbeeld van haar irritatie geven?
In wezen ontkent ze jou door zich zo uit te spreken over jouw zoon.
Maar wat is er dan precies gezegd? Kan je een voorbeeld van haar irritatie geven?
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
