Relaties
alle pijlers
Mijn vriendin stoort zich aan mijn kind
zaterdag 25 februari 2012 15:24
Hallo allemaal,
Ik ben een jongenman van 28 jaar en heb een zoon van bijna 4. Ik zal even uitleggen hoe alles is gegaan. Toen ik 15 jaar was leerde ik mijn huidige vriendin kennen (ze is nu 30) we werkten toen samen en werden verliefd maar deden er toen niks mee. Helaas verloorden we toen contact. Ik ging toen militaire dienst in voor bijna 8 jaar, en zij ging studeren. Ik ben toendertijd 3 keer op uitzending geweest en heb genoeg shit meegemaakt daar. Maar ik bleef wel al die jaren aan haar denken, en zij aan mij. Toen ik 24 werd leerde ik mijn ex kennen, en daar kreeg ik na een jaar een kindje mee. (Ze gebruikte anti-biotica) en dat vertelde ze me later pas. Maar na 2 jaar gingen we uit elkaar, omdat ze toen vreemdging achter mijn rug. Ze kreeg al vlug een nieuwe relatie, en ik gun het haar. Een paar maanden terug kwam ik ineens weer die meid tegen van 15 jaar geleden... We spraken af, en we werden weer verliefd op elkaar. Het zijn heerlijke tijden, vooral omdat ik lang alleen ben geweest, en ook omdat ik haar weer terug heb. En we beiden merkten gelijk dat de liefde sterk is, en heel vertrouwt aanvoelt. Maar sinds enkele weken knelt het haar steeds meer dat ik een zoontje heb. Zo erg dat we er ruzie over krijgen. Ze wil dolgraag een leven opbouwen, ze smst het, zegt het enz. Maar mijn zoon is een doorn in haar oog... En dit varieert van tijd tot tijd. Meestal komt dit onderwerp boven water wanneer we een woordenwisseling hebben gehad of iets anders.
Het is nu zo erg, dat ze twijfeld of ze verder wilt ondanks al die lieve woordjes (die waren dus leeg) en ik ben eerlijk, hoe leuk ik haar ook vind, mijn zoon hoort bij mij... Ik ben stapel op haar, en zij op mij, maar ik zie donkere wolken voor de toekomst...
Wat voor advies hebben jullie voor mij?
Ik ben een jongenman van 28 jaar en heb een zoon van bijna 4. Ik zal even uitleggen hoe alles is gegaan. Toen ik 15 jaar was leerde ik mijn huidige vriendin kennen (ze is nu 30) we werkten toen samen en werden verliefd maar deden er toen niks mee. Helaas verloorden we toen contact. Ik ging toen militaire dienst in voor bijna 8 jaar, en zij ging studeren. Ik ben toendertijd 3 keer op uitzending geweest en heb genoeg shit meegemaakt daar. Maar ik bleef wel al die jaren aan haar denken, en zij aan mij. Toen ik 24 werd leerde ik mijn ex kennen, en daar kreeg ik na een jaar een kindje mee. (Ze gebruikte anti-biotica) en dat vertelde ze me later pas. Maar na 2 jaar gingen we uit elkaar, omdat ze toen vreemdging achter mijn rug. Ze kreeg al vlug een nieuwe relatie, en ik gun het haar. Een paar maanden terug kwam ik ineens weer die meid tegen van 15 jaar geleden... We spraken af, en we werden weer verliefd op elkaar. Het zijn heerlijke tijden, vooral omdat ik lang alleen ben geweest, en ook omdat ik haar weer terug heb. En we beiden merkten gelijk dat de liefde sterk is, en heel vertrouwt aanvoelt. Maar sinds enkele weken knelt het haar steeds meer dat ik een zoontje heb. Zo erg dat we er ruzie over krijgen. Ze wil dolgraag een leven opbouwen, ze smst het, zegt het enz. Maar mijn zoon is een doorn in haar oog... En dit varieert van tijd tot tijd. Meestal komt dit onderwerp boven water wanneer we een woordenwisseling hebben gehad of iets anders.
Het is nu zo erg, dat ze twijfeld of ze verder wilt ondanks al die lieve woordjes (die waren dus leeg) en ik ben eerlijk, hoe leuk ik haar ook vind, mijn zoon hoort bij mij... Ik ben stapel op haar, en zij op mij, maar ik zie donkere wolken voor de toekomst...
Wat voor advies hebben jullie voor mij?
zaterdag 25 februari 2012 19:45
quote:yette schreef op 25 februari 2012 @ 15:39:
Ze wil geen kinderen van iemand anders, maar ze wil jou wel?! Wat wil ze dan, dat jij bewijst hoeveel zij jou waard is, door je kind af te wijzen? Bah!
Ik geef je groot gelijk, je kind hoort bij jou. Iemand die dat niet snapt, snapt een heel belangrijk deel van jouw leven niet. Jammer hoor.
Dat kan,hoor.
Ik wil(de) ook wel eens een man, maar niet zijn kinderen.
Ze wil geen kinderen van iemand anders, maar ze wil jou wel?! Wat wil ze dan, dat jij bewijst hoeveel zij jou waard is, door je kind af te wijzen? Bah!
Ik geef je groot gelijk, je kind hoort bij jou. Iemand die dat niet snapt, snapt een heel belangrijk deel van jouw leven niet. Jammer hoor.
Dat kan,hoor.
Ik wil(de) ook wel eens een man, maar niet zijn kinderen.
zaterdag 25 februari 2012 20:41
Het is idd gek, Iris, als je niet staat te springen op het verzorgen van kinderen van een ander, dat je toch een relatie met die man met kinderen aangaat.
Ik ken mezelf redelijk, dus ik waak ervoor om mezelf in een positie te plaatsen, die ik om wat voor reden dan ook, niet aankan.
En helemaal in zo een situatie als deze. Je krijgt niet alleen een relatie met die man, maar ook met zijn kinderen, mag ik hopen.
Ik ken mezelf redelijk, dus ik waak ervoor om mezelf in een positie te plaatsen, die ik om wat voor reden dan ook, niet aankan.
En helemaal in zo een situatie als deze. Je krijgt niet alleen een relatie met die man, maar ook met zijn kinderen, mag ik hopen.
anoniem_99743 wijzigde dit bericht op 25-02-2012 20:46
Reden: foute dubbele ontkenning of niet...?
Reden: foute dubbele ontkenning of niet...?
% gewijzigd
zaterdag 25 februari 2012 20:46
quote:ddude schreef op 25 februari 2012 @ 15:24:
Hallo allemaal,
Ik ben een jongenman van 28 jaar en heb een zoon van bijna 4. Ik zal even uitleggen hoe alles is gegaan. Toen ik 15 jaar was leerde ik mijn huidige vriendin kennen (ze is nu 30) we werkten toen samen en werden verliefd maar deden er toen niks mee. Helaas verloorden we toen contact. Ik ging toen militaire dienst in voor bijna 8 jaar, en zij ging studeren. Ik ben toendertijd 3 keer op uitzending geweest en heb genoeg shit meegemaakt daar. Maar ik bleef wel al die jaren aan haar denken, en zij aan mij. Toen ik 24 werd leerde ik mijn ex kennen, en daar kreeg ik na een jaar een kindje mee. (Ze gebruikte anti-biotica) en dat vertelde ze me later pas. Ze werdt zwanger, en tegen al het advies van mijn vrienden en familie liet ik het toch niet weghalen. Maar na 2 jaar gingen we uit elkaar, omdat ze toen vreemdging achter mijn rug. Ze kreeg al vlug een nieuwe relatie, en ik gun het haar. Een paar maanden terug kwam ik ineens weer die meid tegen van 15 jaar geleden... We spraken af, en we werden weer verliefd op elkaar. Het zijn heerlijke tijden, vooral omdat ik lang alleen ben geweest, en ook omdat ik haar weer terug heb. En we beiden merkten gelijk dat de liefde sterk is, en heel vertrouwt aanvoelt. Maar sinds enkele weken knelt het haar steeds meer dat ik een zoontje heb. Zo erg dat we er ruzie over krijgen. Ze wil dolgraag een leven opbouwen, ze smst het, zegt het enz. Maar mijn zoon is een doorn in haar oog... En dit varieert van tijd tot tijd. Meestal komt dit onderwerp boven water wanneer we een woordenwisseling hebben gehad of iets anders.
Het is nu zo erg, dat ze twijfeld of ze verder wilt ondanks al die lieve woordjes (die waren dus leeg) en ik ben eerlijk, hoe leuk ik haar ook vind, mijn zoon hoort bij mij... Ik ben stapel op haar, en zij op mij, maar ik zie donkere wolken voor de toekomst...
Wat voor advies hebben jullie voor mij?
Een paar maanden terug kwam ik ineens weer die meid tegen van 15 jaar geleden...
dit klinkt niet echt vriendelijk richting 'die meid'
Hallo allemaal,
Ik ben een jongenman van 28 jaar en heb een zoon van bijna 4. Ik zal even uitleggen hoe alles is gegaan. Toen ik 15 jaar was leerde ik mijn huidige vriendin kennen (ze is nu 30) we werkten toen samen en werden verliefd maar deden er toen niks mee. Helaas verloorden we toen contact. Ik ging toen militaire dienst in voor bijna 8 jaar, en zij ging studeren. Ik ben toendertijd 3 keer op uitzending geweest en heb genoeg shit meegemaakt daar. Maar ik bleef wel al die jaren aan haar denken, en zij aan mij. Toen ik 24 werd leerde ik mijn ex kennen, en daar kreeg ik na een jaar een kindje mee. (Ze gebruikte anti-biotica) en dat vertelde ze me later pas. Ze werdt zwanger, en tegen al het advies van mijn vrienden en familie liet ik het toch niet weghalen. Maar na 2 jaar gingen we uit elkaar, omdat ze toen vreemdging achter mijn rug. Ze kreeg al vlug een nieuwe relatie, en ik gun het haar. Een paar maanden terug kwam ik ineens weer die meid tegen van 15 jaar geleden... We spraken af, en we werden weer verliefd op elkaar. Het zijn heerlijke tijden, vooral omdat ik lang alleen ben geweest, en ook omdat ik haar weer terug heb. En we beiden merkten gelijk dat de liefde sterk is, en heel vertrouwt aanvoelt. Maar sinds enkele weken knelt het haar steeds meer dat ik een zoontje heb. Zo erg dat we er ruzie over krijgen. Ze wil dolgraag een leven opbouwen, ze smst het, zegt het enz. Maar mijn zoon is een doorn in haar oog... En dit varieert van tijd tot tijd. Meestal komt dit onderwerp boven water wanneer we een woordenwisseling hebben gehad of iets anders.
Het is nu zo erg, dat ze twijfeld of ze verder wilt ondanks al die lieve woordjes (die waren dus leeg) en ik ben eerlijk, hoe leuk ik haar ook vind, mijn zoon hoort bij mij... Ik ben stapel op haar, en zij op mij, maar ik zie donkere wolken voor de toekomst...
Wat voor advies hebben jullie voor mij?
Een paar maanden terug kwam ik ineens weer die meid tegen van 15 jaar geleden...
dit klinkt niet echt vriendelijk richting 'die meid'
zaterdag 25 februari 2012 21:57
quote:ddude schreef op 25 februari 2012 @ 15:33:
[...]
Ze is geweldig, hebben een geweldige tijd echter deze kant stoort mij gigantisch. Mijn zoon is er nu eenmaal, en ja is het niet zo dat ze mij dan ook niet accepteert?
Daarbij ziet ze hem niet als concurrentie... Maar wil ze geen kinderen van iemand anders...
Dus óf ze houdt niet van je zoontje, óf ze is jaloers.
Of allebei. En dat ik idee krijg ik meer, naarmate ik meer berichten van je lees. Ze wil trouwen en kinderen krijgen, maar niet je verleden accepteren. Ze wil duidelijkheid, zekerheid en komt niet stabiel over. Eerder juist heel labiel. Onzeker en jaloers als de pest, en niet bereid haar positie met wie dan ook (je zoon) te delen.
Van alledrie de opties ga jij niet gelukkig worden, en gaat je zoontje al helemaal niet gelukkig worden. Waarom zeg jij niet tegen haar dat je geen vriendin wil die ook je zoon 100% accepteert en liefheeft?
Er zijn genoeg andere vrouwen, die ook allemaal geweldig zijn. Geweldig-er zelfs omdat ze ook je zoontje zouden accepteren.
[...]
Ze is geweldig, hebben een geweldige tijd echter deze kant stoort mij gigantisch. Mijn zoon is er nu eenmaal, en ja is het niet zo dat ze mij dan ook niet accepteert?
Daarbij ziet ze hem niet als concurrentie... Maar wil ze geen kinderen van iemand anders...
Dus óf ze houdt niet van je zoontje, óf ze is jaloers.
Of allebei. En dat ik idee krijg ik meer, naarmate ik meer berichten van je lees. Ze wil trouwen en kinderen krijgen, maar niet je verleden accepteren. Ze wil duidelijkheid, zekerheid en komt niet stabiel over. Eerder juist heel labiel. Onzeker en jaloers als de pest, en niet bereid haar positie met wie dan ook (je zoon) te delen.
Van alledrie de opties ga jij niet gelukkig worden, en gaat je zoontje al helemaal niet gelukkig worden. Waarom zeg jij niet tegen haar dat je geen vriendin wil die ook je zoon 100% accepteert en liefheeft?
Er zijn genoeg andere vrouwen, die ook allemaal geweldig zijn. Geweldig-er zelfs omdat ze ook je zoontje zouden accepteren.
zaterdag 25 februari 2012 21:59
quote:ddude schreef op 25 februari 2012 @ 15:36:
[...]
Daar heb ik het nog niet eens over gehad... Durf het niet eens... Ik weet het maakt me zwak.. Ik zie mijn zoon om het weekend. De rest is hij bij zijn moeder. Ik werk zelf bij politie, en heb kunnen regelen dat ik weekends vrij heb zodat we ook samen 2 weekends hebben. We wonen niet samen, zijn net een paar maanden samen...En nu loopt ze al te zeiken. Sorry, maar ik begrijp niet wat je zo leuk vindt aan deze vrouw.
[...]
Daar heb ik het nog niet eens over gehad... Durf het niet eens... Ik weet het maakt me zwak.. Ik zie mijn zoon om het weekend. De rest is hij bij zijn moeder. Ik werk zelf bij politie, en heb kunnen regelen dat ik weekends vrij heb zodat we ook samen 2 weekends hebben. We wonen niet samen, zijn net een paar maanden samen...En nu loopt ze al te zeiken. Sorry, maar ik begrijp niet wat je zo leuk vindt aan deze vrouw.
zaterdag 25 februari 2012 22:13
quote:mayhem schreef op 25 februari 2012 @ 19:08:
[...]
Ik kan me juist voorstellen dat als je zelf kinderen wil, het misschien nog moeilijker is. Even scenario: vrouw raakt zwanger, eerste zwangerschap, eerste kindje, echo's laten maken, babykamer inrichten, alles voor de eerste keer. Ik kan me indenken dat die vrouw dan denkt: voor mij is alles bijzonder, speciaal, de eerste keer, en voor hem 'been there, done that'
En ook al is het voor de man wel bijzonder, kan me indenken dat het voor de andere partij moeilijk kan zijn met dat wrange gevoel te leven.
Wil niet zeggen dat dat automatisch zo moet zijn, maar zo zou ik zelf denken in die situatie en kan me er wel wat bij voorstellen.
En dat maakt haar geen rotwijf, zeikwijf of onmens, maar misschien gewoon niet het type voor een man die al een kind heeft uit een eerdere relatie.
En zo is het maar net. Helaas komen single vrouwen zonder kinderen, maar wel met een wens, vaak iemand tegen die al kinderen heeft. En dan wordt alles omtrent kinderen minder speciaal, je maakt het niet beiden voor de eerste keer mee.
Ook elke keer moeten aanhoren dat de ex "toch wel de moeder van mijn kind is" komt je op den duur ook de strot uit.
TO jullie zijn geen match. Jammer dat jij al een zoon hebt, je kans is verkeken vrees ik. Laat je vriendin los en iemand zoeken waarmee ze kinderloos kan starten. Zij wist vast ook niet waar ze aan begon, daar is ze nu achter. Stoppen dus.
Kan jij ook weer een andere vrouw zoeken.
[...]
Ik kan me juist voorstellen dat als je zelf kinderen wil, het misschien nog moeilijker is. Even scenario: vrouw raakt zwanger, eerste zwangerschap, eerste kindje, echo's laten maken, babykamer inrichten, alles voor de eerste keer. Ik kan me indenken dat die vrouw dan denkt: voor mij is alles bijzonder, speciaal, de eerste keer, en voor hem 'been there, done that'
En ook al is het voor de man wel bijzonder, kan me indenken dat het voor de andere partij moeilijk kan zijn met dat wrange gevoel te leven.
Wil niet zeggen dat dat automatisch zo moet zijn, maar zo zou ik zelf denken in die situatie en kan me er wel wat bij voorstellen.
En dat maakt haar geen rotwijf, zeikwijf of onmens, maar misschien gewoon niet het type voor een man die al een kind heeft uit een eerdere relatie.
En zo is het maar net. Helaas komen single vrouwen zonder kinderen, maar wel met een wens, vaak iemand tegen die al kinderen heeft. En dan wordt alles omtrent kinderen minder speciaal, je maakt het niet beiden voor de eerste keer mee.
Ook elke keer moeten aanhoren dat de ex "toch wel de moeder van mijn kind is" komt je op den duur ook de strot uit.
TO jullie zijn geen match. Jammer dat jij al een zoon hebt, je kans is verkeken vrees ik. Laat je vriendin los en iemand zoeken waarmee ze kinderloos kan starten. Zij wist vast ook niet waar ze aan begon, daar is ze nu achter. Stoppen dus.
Kan jij ook weer een andere vrouw zoeken.
zaterdag 25 februari 2012 22:16
quote:iris1969 schreef op 25 februari 2012 @ 19:47:
[...]
Precies, heel veel vrouwen staan niet te springen om de kinderen van een ander. Men doet hier net alsof dat heel gek is.Ik snap ook nooit waarom je "de man en zijn kind" als één geheel moet zien. Zeker als het kind niet bij hem woont. Alsof je de man alleen maar als vader moet zien en niet als vriend, partner, minnaar.
[...]
Precies, heel veel vrouwen staan niet te springen om de kinderen van een ander. Men doet hier net alsof dat heel gek is.Ik snap ook nooit waarom je "de man en zijn kind" als één geheel moet zien. Zeker als het kind niet bij hem woont. Alsof je de man alleen maar als vader moet zien en niet als vriend, partner, minnaar.
zaterdag 25 februari 2012 22:50
Heb alleen de OP gelezen. Kinderen zijn niet zaligmakend en kunnen soms best eens (behoorlijk) een nieuwe relatie in de weg staan.
Echter, als je, als man/vrouw dit vantevoren weet, moet je jezelf achter je oren krabben of je daar wel mee door wil gaan en het niet als probleem bij de ouder leggen, zo van, jou wil ik wel maar je kind niet.
Mijn idee, en dat is mijn mening, is dat het liefje van TO zich graag als one and only prinsesje ziet en duldt verder niets of niemand om hen heen, dus ook het kind van TO niet.
Voor mij zou dat exit zijn. Compromis ja, weg willen vegen onder het tapijt, dan mag nieuw liefje opzouten.
TO, je kind gaat voor, zoals je zelf ook al aangaf. Relaties hebben, uitzonderingen daargelaten, in de huidige tijd, beperkte houdbaarheid. Je (goede) relatie met je kinderen is onbetaalbaar. Uitzonderingen ook daargelaten.
Echter, als je, als man/vrouw dit vantevoren weet, moet je jezelf achter je oren krabben of je daar wel mee door wil gaan en het niet als probleem bij de ouder leggen, zo van, jou wil ik wel maar je kind niet.
Mijn idee, en dat is mijn mening, is dat het liefje van TO zich graag als one and only prinsesje ziet en duldt verder niets of niemand om hen heen, dus ook het kind van TO niet.
Voor mij zou dat exit zijn. Compromis ja, weg willen vegen onder het tapijt, dan mag nieuw liefje opzouten.
TO, je kind gaat voor, zoals je zelf ook al aangaf. Relaties hebben, uitzonderingen daargelaten, in de huidige tijd, beperkte houdbaarheid. Je (goede) relatie met je kinderen is onbetaalbaar. Uitzonderingen ook daargelaten.
zaterdag 25 februari 2012 23:23
quote:Conundrum schreef op 25 februari 2012 @ 20:41:
Het is idd gek, Iris, als je niet staat te springen op het verzorgen van kinderen van een ander, dat je toch een relatie met die man met kinderen aangaat.
Ik ken mezelf redelijk, dus ik waak ervoor om mezelf in een positie te plaatsen, die ik om wat voor reden dan ook, niet aankan.
En helemaal in zo een situatie als deze. Je krijgt niet alleen een relatie met die man, maar ook met zijn kinderen, mag ik hopen.
Ik denk dat veel vrouwen er te naief en te blind in stappen en dan pas na een paar maanden moeten constateren dat het echt niet zo makkelijk is als het lijkt.
Mijn advies is dan ook om er niet aan te beginnen als je zeker weet dat het iets is dat je echt niet wilt.
Het is idd gek, Iris, als je niet staat te springen op het verzorgen van kinderen van een ander, dat je toch een relatie met die man met kinderen aangaat.
Ik ken mezelf redelijk, dus ik waak ervoor om mezelf in een positie te plaatsen, die ik om wat voor reden dan ook, niet aankan.
En helemaal in zo een situatie als deze. Je krijgt niet alleen een relatie met die man, maar ook met zijn kinderen, mag ik hopen.
Ik denk dat veel vrouwen er te naief en te blind in stappen en dan pas na een paar maanden moeten constateren dat het echt niet zo makkelijk is als het lijkt.
Mijn advies is dan ook om er niet aan te beginnen als je zeker weet dat het iets is dat je echt niet wilt.
zaterdag 25 februari 2012 23:46
quote:iris1969 schreef op 25 februari 2012 @ 23:23:
[...]
Ik denk dat veel vrouwen er te naief en te blind in stappen en dan pas na een paar maanden moeten constateren dat het echt niet zo makkelijk is als het lijkt.
Mijn advies is dan ook om er niet aan te beginnen als je zeker weet dat het iets is dat je echt niet wilt.
Mee eens. En daarbovenop: als je nieuwe partner zijn/haar kind)eren) 1x om het weekend heeft, hoeveel inbreuk maakt dat dan? Er blijven dan nog ongeveer 10 dagen/nachten over om samen door te brengen.
Daarom blijf ik er wel bij dat TO er goed aan doet door voor zijn kind te kiezen. Als hij idd een vader is die zijn kind 1x in de 14 dagen een weekend bij zich heeft, dan heeft nieuw liefje nog voldoende dagen over om met hem door te brengen.
[...]
Ik denk dat veel vrouwen er te naief en te blind in stappen en dan pas na een paar maanden moeten constateren dat het echt niet zo makkelijk is als het lijkt.
Mijn advies is dan ook om er niet aan te beginnen als je zeker weet dat het iets is dat je echt niet wilt.
Mee eens. En daarbovenop: als je nieuwe partner zijn/haar kind)eren) 1x om het weekend heeft, hoeveel inbreuk maakt dat dan? Er blijven dan nog ongeveer 10 dagen/nachten over om samen door te brengen.
Daarom blijf ik er wel bij dat TO er goed aan doet door voor zijn kind te kiezen. Als hij idd een vader is die zijn kind 1x in de 14 dagen een weekend bij zich heeft, dan heeft nieuw liefje nog voldoende dagen over om met hem door te brengen.
zondag 26 februari 2012 00:15
Hier een verhaal dat heel erg op dat van Noeri lijkt. Toen ik mijn vriend tegenkwam had hij een al een dochtertje van toen 5. Ik had eigenlijk helemaal geen negatieve verwachtingen wat dat betreft. In onze kinderloze tijd hebben we ook nooit problemen gehad. Ik was toen zelf aan kinderen toe en vond het alleen maar leuk als ze er was. Maar toen we samen gingen wonen en kinderen kregen, kwamen er toch negatieve aspekten naar voren. Planning, verschillen in opvoedong, conflicten tussen vriend en ex, familiegelegenheden waar ex nog steeds uitgenodigd wordt etc... Als je vriendin nu al zo negatief ingesteld is, zou ik 100 keer denken voordat ik een serieuze relatie met haar zou beginnen.
zondag 26 februari 2012 08:03
quote:Dibbes1 schreef op 25 februari 2012 @ 23:46:
[...]
Mee eens. En daarbovenop: als je nieuwe partner zijn/haar kind)eren) 1x om het weekend heeft, hoeveel inbreuk maakt dat dan? Er blijven dan nog ongeveer 10 dagen/nachten over om samen door te brengen.
Daarom blijf ik er wel bij dat TO er goed aan doet door voor zijn kind te kiezen. Als hij idd een vader is die zijn kind 1x in de 14 dagen een weekend bij zich heeft, dan heeft nieuw liefje nog voldoende dagen over om met hem door te brengen.
Ik denk dat dat wat te simpel gedacht is. Uiteindelijk gaat het kind altijd voor (en terecht). Er zijn niet alleen weekeinden, maar ook vele vakanties, feestdagen, afzwemmen, schooluitvoeringen, diploma-uitreikingen e.d. En dat gaat altijd voor een nieuwe relatie, die heeft zich daar maar naar te voegen.
En er is niet alleen een zoon, maar ook altijd een ex op de achtergrond met wie rekening te houden, afspraken te maken, te overleggen over de opvoeding. En wat als het kind ziek is? Of er ontstaan andere problemen? Het wonen bij zijn moeder loopt niet goed en hij wil bij papa wonen?
Ook financieel heeft TO zijn verplichtingen. En als TO kinderen krijgt met zijn nieuwe vriendin zal zij alles voor het eerst meemaken, maar hij niet. Bovendien lees ik dat TO politieagent is en twee weken in de maand vrij is om zijn zoon te ontvangen; de andere weekends moet hij dus werken.
Dus hoeveel inbreuk zal dat maken: behoorlijk veel.
[...]
Mee eens. En daarbovenop: als je nieuwe partner zijn/haar kind)eren) 1x om het weekend heeft, hoeveel inbreuk maakt dat dan? Er blijven dan nog ongeveer 10 dagen/nachten over om samen door te brengen.
Daarom blijf ik er wel bij dat TO er goed aan doet door voor zijn kind te kiezen. Als hij idd een vader is die zijn kind 1x in de 14 dagen een weekend bij zich heeft, dan heeft nieuw liefje nog voldoende dagen over om met hem door te brengen.
Ik denk dat dat wat te simpel gedacht is. Uiteindelijk gaat het kind altijd voor (en terecht). Er zijn niet alleen weekeinden, maar ook vele vakanties, feestdagen, afzwemmen, schooluitvoeringen, diploma-uitreikingen e.d. En dat gaat altijd voor een nieuwe relatie, die heeft zich daar maar naar te voegen.
En er is niet alleen een zoon, maar ook altijd een ex op de achtergrond met wie rekening te houden, afspraken te maken, te overleggen over de opvoeding. En wat als het kind ziek is? Of er ontstaan andere problemen? Het wonen bij zijn moeder loopt niet goed en hij wil bij papa wonen?
Ook financieel heeft TO zijn verplichtingen. En als TO kinderen krijgt met zijn nieuwe vriendin zal zij alles voor het eerst meemaken, maar hij niet. Bovendien lees ik dat TO politieagent is en twee weken in de maand vrij is om zijn zoon te ontvangen; de andere weekends moet hij dus werken.
Dus hoeveel inbreuk zal dat maken: behoorlijk veel.
zondag 26 februari 2012 11:05
@ddude
het siert je dat je rekening met haar wil houden en dat je haar begrijpt. Ik begrijp haar ook.
Echter, kun je op een gegeven moment alleen links of rechts (t-splitsing) Dus of ze accepteert het en "klaagt" er niet meer over. Of ze kiest ervoor om te stoppen.
Het is voor haar ook niet leuk om ontevreden in een relatie te zitten, het is geen kleinigheid. Voor jou is het toch ook niet leuk op deze manier. Je kunt er weinig aan doen, namelijk. Uiteraard wel rekening houden, maar haar stoort het feit al dat je een kind van een ander hebt. Maar dit gaat alleen met de jaren meer worden, geloof me. Je kunt er beter nu mee stoppen dan later, des te moeilijker.
Ksen..
het siert je dat je rekening met haar wil houden en dat je haar begrijpt. Ik begrijp haar ook.
Echter, kun je op een gegeven moment alleen links of rechts (t-splitsing) Dus of ze accepteert het en "klaagt" er niet meer over. Of ze kiest ervoor om te stoppen.
Het is voor haar ook niet leuk om ontevreden in een relatie te zitten, het is geen kleinigheid. Voor jou is het toch ook niet leuk op deze manier. Je kunt er weinig aan doen, namelijk. Uiteraard wel rekening houden, maar haar stoort het feit al dat je een kind van een ander hebt. Maar dit gaat alleen met de jaren meer worden, geloof me. Je kunt er beter nu mee stoppen dan later, des te moeilijker.
Ksen..
zondag 26 februari 2012 11:07
quote:Danayla schreef op 25 februari 2012 @ 15:41:
Jee, zo vaak is je zoontje er niet.
Stoort ze zich aan zijn gedrag of alleen aan het feit dat je een kind hebt?
Ik zou haar voor de keus stellen, hoor. Dat kindje heb je en hou je. Dus take it or leave it.
Daarnaast.... dan kan je het niet leuk vinden dat iemand een kind heeft, maar als t de man van je dromen is ( en het kind niet eens vaak bij zich heeft!) dan neem je dat op de koop toe, hoor!Dan is het dus niet de man van haar dromen..
Jee, zo vaak is je zoontje er niet.
Stoort ze zich aan zijn gedrag of alleen aan het feit dat je een kind hebt?
Ik zou haar voor de keus stellen, hoor. Dat kindje heb je en hou je. Dus take it or leave it.
Daarnaast.... dan kan je het niet leuk vinden dat iemand een kind heeft, maar als t de man van je dromen is ( en het kind niet eens vaak bij zich heeft!) dan neem je dat op de koop toe, hoor!Dan is het dus niet de man van haar dromen..
zondag 26 februari 2012 11:07
quote:iris1969 schreef op 25 februari 2012 @ 23:23:
[...]
Ik denk dat veel vrouwen er te naief en te blind in stappen en dan pas na een paar maanden moeten constateren dat het echt niet zo makkelijk is als het lijkt.
Mijn advies is dan ook om er niet aan te beginnen als je zeker weet dat het iets is dat je echt niet wilt.
Dit..
Ze wist van te voren al dat ik een zoon had. Al een tijd voordat we uberhaupt de "1e" keer weer afspraken. Dus ze wist waar ze aan begon. Ik denk, ik weet zeker dat ze op dat moment alleen met haar hart dacht en niet haar hersens. Geld ook voor mij... Want die jeugdliefde kwam weer terug enz.
[...]
Ik denk dat veel vrouwen er te naief en te blind in stappen en dan pas na een paar maanden moeten constateren dat het echt niet zo makkelijk is als het lijkt.
Mijn advies is dan ook om er niet aan te beginnen als je zeker weet dat het iets is dat je echt niet wilt.
Dit..
Ze wist van te voren al dat ik een zoon had. Al een tijd voordat we uberhaupt de "1e" keer weer afspraken. Dus ze wist waar ze aan begon. Ik denk, ik weet zeker dat ze op dat moment alleen met haar hart dacht en niet haar hersens. Geld ook voor mij... Want die jeugdliefde kwam weer terug enz.
zondag 26 februari 2012 11:15
quote:Ksenija schreef op 26 februari 2012 @ 11:05:
@ddude
het siert je dat je rekening met haar wil houden en dat je haar begrijpt. Ik begrijp haar ook.
Echter, kun je op een gegeven moment alleen links of rechts (t-splitsing) Dus of ze accepteert het en "klaagt" er niet meer over. Of ze kiest ervoor om te stoppen.
Het is voor haar ook niet leuk om ontevreden in een relatie te zitten, het is geen kleinigheid. Voor jou is het toch ook niet leuk op deze manier. Je kunt er weinig aan doen, namelijk. Uiteraard wel rekening houden, maar haar stoort het feit al dat je een kind van een ander hebt. Maar dit gaat alleen met de jaren meer worden, geloof me. Je kunt er beter nu mee stoppen dan later, des te moeilijker.
Ksen..
Het laatste wat ik wil is een relatie waarin ik ongelukkig ben of mijn partner. Ik wil ook niet continue op mijn tenen lopen, of bang zijn dat ik ruzie krijg en dat weer uitloopt in dit.
Ik heb haar gisteren hierover gesproken en haar gevraagd wat nu eigenlijk het probleem is
Volgens haar zal/kan ze nooit houden van andermans kinderen, misschien een band. Dat mijn ex nog een rol speelt interesseert haar niks, gaat blijkbaar puur om mijn zoontje. Ze is bang dat later onze vrije tijd hierdoor belemmerd word enz. Ze wist waar ze aan begon, maar ze had geen idee dat het zo moeilijk zou zijn.
Toen heb ik haar voor de keus gesteld
> Of je accepteerd het, en daarmee accepteer je mij en mjn rugzak(je)
> Of je accepteerd het niet, en we gaan beide onze wegen
Dat vond ze dus vrij dwingend overkomen, maar goed ik was ook een beetje boos. Toen zei ze weer ik weet niet of ik dat kan...
Heb haar gezegd neem je tijd ervoor... zucht...
@ddude
het siert je dat je rekening met haar wil houden en dat je haar begrijpt. Ik begrijp haar ook.
Echter, kun je op een gegeven moment alleen links of rechts (t-splitsing) Dus of ze accepteert het en "klaagt" er niet meer over. Of ze kiest ervoor om te stoppen.
Het is voor haar ook niet leuk om ontevreden in een relatie te zitten, het is geen kleinigheid. Voor jou is het toch ook niet leuk op deze manier. Je kunt er weinig aan doen, namelijk. Uiteraard wel rekening houden, maar haar stoort het feit al dat je een kind van een ander hebt. Maar dit gaat alleen met de jaren meer worden, geloof me. Je kunt er beter nu mee stoppen dan later, des te moeilijker.
Ksen..
Het laatste wat ik wil is een relatie waarin ik ongelukkig ben of mijn partner. Ik wil ook niet continue op mijn tenen lopen, of bang zijn dat ik ruzie krijg en dat weer uitloopt in dit.
Ik heb haar gisteren hierover gesproken en haar gevraagd wat nu eigenlijk het probleem is
Volgens haar zal/kan ze nooit houden van andermans kinderen, misschien een band. Dat mijn ex nog een rol speelt interesseert haar niks, gaat blijkbaar puur om mijn zoontje. Ze is bang dat later onze vrije tijd hierdoor belemmerd word enz. Ze wist waar ze aan begon, maar ze had geen idee dat het zo moeilijk zou zijn.
Toen heb ik haar voor de keus gesteld
> Of je accepteerd het, en daarmee accepteer je mij en mjn rugzak(je)
> Of je accepteerd het niet, en we gaan beide onze wegen
Dat vond ze dus vrij dwingend overkomen, maar goed ik was ook een beetje boos. Toen zei ze weer ik weet niet of ik dat kan...
Heb haar gezegd neem je tijd ervoor... zucht...
