Relaties
alle pijlers
Mijn vriendin stoort zich aan mijn kind
zaterdag 25 februari 2012 15:24
Hallo allemaal,
Ik ben een jongenman van 28 jaar en heb een zoon van bijna 4. Ik zal even uitleggen hoe alles is gegaan. Toen ik 15 jaar was leerde ik mijn huidige vriendin kennen (ze is nu 30) we werkten toen samen en werden verliefd maar deden er toen niks mee. Helaas verloorden we toen contact. Ik ging toen militaire dienst in voor bijna 8 jaar, en zij ging studeren. Ik ben toendertijd 3 keer op uitzending geweest en heb genoeg shit meegemaakt daar. Maar ik bleef wel al die jaren aan haar denken, en zij aan mij. Toen ik 24 werd leerde ik mijn ex kennen, en daar kreeg ik na een jaar een kindje mee. (Ze gebruikte anti-biotica) en dat vertelde ze me later pas. Maar na 2 jaar gingen we uit elkaar, omdat ze toen vreemdging achter mijn rug. Ze kreeg al vlug een nieuwe relatie, en ik gun het haar. Een paar maanden terug kwam ik ineens weer die meid tegen van 15 jaar geleden... We spraken af, en we werden weer verliefd op elkaar. Het zijn heerlijke tijden, vooral omdat ik lang alleen ben geweest, en ook omdat ik haar weer terug heb. En we beiden merkten gelijk dat de liefde sterk is, en heel vertrouwt aanvoelt. Maar sinds enkele weken knelt het haar steeds meer dat ik een zoontje heb. Zo erg dat we er ruzie over krijgen. Ze wil dolgraag een leven opbouwen, ze smst het, zegt het enz. Maar mijn zoon is een doorn in haar oog... En dit varieert van tijd tot tijd. Meestal komt dit onderwerp boven water wanneer we een woordenwisseling hebben gehad of iets anders.
Het is nu zo erg, dat ze twijfeld of ze verder wilt ondanks al die lieve woordjes (die waren dus leeg) en ik ben eerlijk, hoe leuk ik haar ook vind, mijn zoon hoort bij mij... Ik ben stapel op haar, en zij op mij, maar ik zie donkere wolken voor de toekomst...
Wat voor advies hebben jullie voor mij?
Ik ben een jongenman van 28 jaar en heb een zoon van bijna 4. Ik zal even uitleggen hoe alles is gegaan. Toen ik 15 jaar was leerde ik mijn huidige vriendin kennen (ze is nu 30) we werkten toen samen en werden verliefd maar deden er toen niks mee. Helaas verloorden we toen contact. Ik ging toen militaire dienst in voor bijna 8 jaar, en zij ging studeren. Ik ben toendertijd 3 keer op uitzending geweest en heb genoeg shit meegemaakt daar. Maar ik bleef wel al die jaren aan haar denken, en zij aan mij. Toen ik 24 werd leerde ik mijn ex kennen, en daar kreeg ik na een jaar een kindje mee. (Ze gebruikte anti-biotica) en dat vertelde ze me later pas. Maar na 2 jaar gingen we uit elkaar, omdat ze toen vreemdging achter mijn rug. Ze kreeg al vlug een nieuwe relatie, en ik gun het haar. Een paar maanden terug kwam ik ineens weer die meid tegen van 15 jaar geleden... We spraken af, en we werden weer verliefd op elkaar. Het zijn heerlijke tijden, vooral omdat ik lang alleen ben geweest, en ook omdat ik haar weer terug heb. En we beiden merkten gelijk dat de liefde sterk is, en heel vertrouwt aanvoelt. Maar sinds enkele weken knelt het haar steeds meer dat ik een zoontje heb. Zo erg dat we er ruzie over krijgen. Ze wil dolgraag een leven opbouwen, ze smst het, zegt het enz. Maar mijn zoon is een doorn in haar oog... En dit varieert van tijd tot tijd. Meestal komt dit onderwerp boven water wanneer we een woordenwisseling hebben gehad of iets anders.
Het is nu zo erg, dat ze twijfeld of ze verder wilt ondanks al die lieve woordjes (die waren dus leeg) en ik ben eerlijk, hoe leuk ik haar ook vind, mijn zoon hoort bij mij... Ik ben stapel op haar, en zij op mij, maar ik zie donkere wolken voor de toekomst...
Wat voor advies hebben jullie voor mij?
zondag 26 februari 2012 11:16
zondag 26 februari 2012 11:24
Laat ik maar met de deur in huis vallen; ik ben zo'n vrouw (kreng, aanstelster, jaloerse trut, kinderachtig wijf etc.) die ook niet kan omgaan met een man die een kind heeft. Ik zie het ook als concurrentie. Ik wil op de eerste plaats komen. Kinderachtig? Niet gezond? Vast, maar zo voel ik het nu eenmaal.
Ik wil zelf geen kinderen, dus al helemaal niet van een ander. Maar... het verschil met jouw vriendin is dat ik daar dan ook naar handel. Ik snap ook wel dat een kind onderdeel van je is en dat je niet eens moet proberen om daar tussen te moeten komen. Ik kies er dus voor geen papa's te daten.
Ik vind het oneerlijk van je vriendin om het probleem bij jou te leggen. Als zij hier problemen mee heeft, moet zij haar conclusies trekken, niet het onmogelijke van jou verwachten.
Er zijn genoeg leuke vrouwen die het echt geen bezwaar vinden dat je een kind hebt. Je bent al eerder over de breuk met haar heengekomen, geloof me, dat lukt je nog wel een keer. (Dit is toch iets wat bij haar blijft knagen, dat wordt echt niet minder.)
Ik wil zelf geen kinderen, dus al helemaal niet van een ander. Maar... het verschil met jouw vriendin is dat ik daar dan ook naar handel. Ik snap ook wel dat een kind onderdeel van je is en dat je niet eens moet proberen om daar tussen te moeten komen. Ik kies er dus voor geen papa's te daten.
Ik vind het oneerlijk van je vriendin om het probleem bij jou te leggen. Als zij hier problemen mee heeft, moet zij haar conclusies trekken, niet het onmogelijke van jou verwachten.
Er zijn genoeg leuke vrouwen die het echt geen bezwaar vinden dat je een kind hebt. Je bent al eerder over de breuk met haar heengekomen, geloof me, dat lukt je nog wel een keer. (Dit is toch iets wat bij haar blijft knagen, dat wordt echt niet minder.)
zondag 26 februari 2012 11:29
Buiten alles.
Als zij hier al zo lang over na moet denken houd ze volgens mij helemaal niet van jou.
Volgens mij houden jullie allebei van het beeld van de ander zoals jullie vroeger waren.
Dat beeld is niet meer realistisch en die persoon bestaat niet meer.
Vind jij haar zoals ze nu is wel echt zo leuk?
Of hou je ergens nog vast aan dat ideaalbeeld wat je over de jaren van haar in je hoofd hebt gemaakt.
Als zij hier al zo lang over na moet denken houd ze volgens mij helemaal niet van jou.
Volgens mij houden jullie allebei van het beeld van de ander zoals jullie vroeger waren.
Dat beeld is niet meer realistisch en die persoon bestaat niet meer.
Vind jij haar zoals ze nu is wel echt zo leuk?
Of hou je ergens nog vast aan dat ideaalbeeld wat je over de jaren van haar in je hoofd hebt gemaakt.
zondag 26 februari 2012 11:30
quote:ddude schreef op 26 februari 2012 @ 11:15:
[...]
Het laatste wat ik wil is een relatie waarin ik ongelukkig ben of mijn partner. Ik wil ook niet continue op mijn tenen lopen, of bang zijn dat ik ruzie krijg en dat weer uitloopt in dit.
Ik heb haar gisteren hierover gesproken en haar gevraagd wat nu eigenlijk het probleem is
Volgens haar zal/kan ze nooit houden van andermans kinderen, misschien een band. Dat mijn ex nog een rol speelt interesseert haar niks, gaat blijkbaar puur om mijn zoontje. Ze is bang dat later onze vrije tijd hierdoor belemmerd word enz. Ze wist waar ze aan begon, maar ze had geen idee dat het zo moeilijk zou zijn.
Toen heb ik haar voor de keus gesteld
> Of je accepteerd het, en daarmee accepteer je mij en mjn rugzak(je)
> Of je accepteerd het niet, en we gaan beide onze wegen
Dat vond ze dus vrij dwingend overkomen, maar goed ik was ook een beetje boos. Toen zei ze weer ik weet niet of ik dat kan...
Heb haar gezegd neem je tijd ervoor... zucht...
Helaas, ik denk dat er geen toekomst is voor jullie samen. Ik vind je helemaal niet dwingend overkomen, zij is toch zelf degene die steeds klaagt over je zoon en wat er bij komt kijken? Als zij zich daar aan stoort moet zij een keuze maken: of het accepteren of ermee stoppen. Meer smaken zijn er niet.
Wil ze eigenlijk echt dat je het contact met je zoon stopt omdat er niks op papier staat van een omgangsregeling? En dat je niks betaald omdat dat ook niet op papier staat?
[...]
Het laatste wat ik wil is een relatie waarin ik ongelukkig ben of mijn partner. Ik wil ook niet continue op mijn tenen lopen, of bang zijn dat ik ruzie krijg en dat weer uitloopt in dit.
Ik heb haar gisteren hierover gesproken en haar gevraagd wat nu eigenlijk het probleem is
Volgens haar zal/kan ze nooit houden van andermans kinderen, misschien een band. Dat mijn ex nog een rol speelt interesseert haar niks, gaat blijkbaar puur om mijn zoontje. Ze is bang dat later onze vrije tijd hierdoor belemmerd word enz. Ze wist waar ze aan begon, maar ze had geen idee dat het zo moeilijk zou zijn.
Toen heb ik haar voor de keus gesteld
> Of je accepteerd het, en daarmee accepteer je mij en mjn rugzak(je)
> Of je accepteerd het niet, en we gaan beide onze wegen
Dat vond ze dus vrij dwingend overkomen, maar goed ik was ook een beetje boos. Toen zei ze weer ik weet niet of ik dat kan...
Heb haar gezegd neem je tijd ervoor... zucht...
Helaas, ik denk dat er geen toekomst is voor jullie samen. Ik vind je helemaal niet dwingend overkomen, zij is toch zelf degene die steeds klaagt over je zoon en wat er bij komt kijken? Als zij zich daar aan stoort moet zij een keuze maken: of het accepteren of ermee stoppen. Meer smaken zijn er niet.
Wil ze eigenlijk echt dat je het contact met je zoon stopt omdat er niks op papier staat van een omgangsregeling? En dat je niks betaald omdat dat ook niet op papier staat?
zondag 26 februari 2012 11:38
quote:-yazz- schreef op 26 februari 2012 @ 11:24:
Laat ik maar met de deur in huis vallen; ik ben zo'n vrouw (kreng, aanstelster, jaloerse trut, kinderachtig wijf etc.) die ook niet kan omgaan met een man die een kind heeft. Ik zie het ook als concurrentie. Ik wil op de eerste plaats komen. Kinderachtig? Niet gezond? Vast, maar zo voel ik het nu eenmaal.
Ik wil zelf geen kinderen, dus al helemaal niet van een ander. Maar... het verschil met jouw vriendin is dat ik daar dan ook naar handel. Ik snap ook wel dat een kind onderdeel van je is en dat je niet eens moet proberen om daar tussen te moeten komen. Ik kies er dus voor geen papa's te daten.
Ik vind het oneerlijk van je vriendin om het probleem bij jou te leggen. Als zij hier problemen mee heeft, moet zij haar conclusies trekken, niet het onmogelijke van jou verwachten.
Er zijn genoeg leuke vrouwen die het echt geen bezwaar vinden dat je een kind hebt. Je bent al eerder over de breuk met haar heengekomen, geloof me, dat lukt je nog wel een keer. (Dit is toch iets wat bij haar blijft knagen, dat wordt echt niet minder.)Dat is een goed perspectief van iemand die een beetje op haar denkniveau zit. Echter ben jij indd vanaf het begin al eerlijk en probeert het niet eens omdat je weet dat je het niet kan en wilt... Verschil met haar is dat zij waarschijnlijk wel wilt, maar niet over die drempel kan stappen... Want anders had ze allang afgehaakt
Laat ik maar met de deur in huis vallen; ik ben zo'n vrouw (kreng, aanstelster, jaloerse trut, kinderachtig wijf etc.) die ook niet kan omgaan met een man die een kind heeft. Ik zie het ook als concurrentie. Ik wil op de eerste plaats komen. Kinderachtig? Niet gezond? Vast, maar zo voel ik het nu eenmaal.
Ik wil zelf geen kinderen, dus al helemaal niet van een ander. Maar... het verschil met jouw vriendin is dat ik daar dan ook naar handel. Ik snap ook wel dat een kind onderdeel van je is en dat je niet eens moet proberen om daar tussen te moeten komen. Ik kies er dus voor geen papa's te daten.
Ik vind het oneerlijk van je vriendin om het probleem bij jou te leggen. Als zij hier problemen mee heeft, moet zij haar conclusies trekken, niet het onmogelijke van jou verwachten.
Er zijn genoeg leuke vrouwen die het echt geen bezwaar vinden dat je een kind hebt. Je bent al eerder over de breuk met haar heengekomen, geloof me, dat lukt je nog wel een keer. (Dit is toch iets wat bij haar blijft knagen, dat wordt echt niet minder.)Dat is een goed perspectief van iemand die een beetje op haar denkniveau zit. Echter ben jij indd vanaf het begin al eerlijk en probeert het niet eens omdat je weet dat je het niet kan en wilt... Verschil met haar is dat zij waarschijnlijk wel wilt, maar niet over die drempel kan stappen... Want anders had ze allang afgehaakt
zondag 26 februari 2012 11:42
quote:cheerlesscard schreef op 26 februari 2012 @ 11:29:
Buiten alles.
Als zij hier al zo lang over na moet denken houd ze volgens mij helemaal niet van jou.
Volgens mij houden jullie allebei van het beeld van de ander zoals jullie vroeger waren.
Dat beeld is niet meer realistisch en die persoon bestaat niet meer.
Vind jij haar zoals ze nu is wel echt zo leuk?
Of hou je ergens nog vast aan dat ideaalbeeld wat je over de jaren van haar in je hoofd hebt gemaakt.
15 jaar doet wel wat met je ja... We zijn beide compleet veranderd. Ik was vroeger een clown, ging om met tuig enz. Dienst ingaan was de beste keus die ik ooit heb gemaakt in mijn leven. Je zou eigenlijk eens de film One Day moeten kijken, dat beschrijft onze relatie eigenlijk het beste haha
Maar nee, ik vind haar zo niet leuk nee... Ik heb tijdens mijn uitzendingen genoeg meegemaakt en gezien, en wil nu gaan settelen met een leuke vrouw. Ik wil me niet druk hoeven maken dat ze over eieren loopt of dat ze mijn zoon niet mag. Ik wil een levenspartner waarmee ik oud kan worden, en later kan terug kijken op mijn leven. Ik hoopte dat zij dat was, want als we samen zijn, die vonken die vliegen, alleen die andere kant van haar staat me niet aan...
Buiten alles.
Als zij hier al zo lang over na moet denken houd ze volgens mij helemaal niet van jou.
Volgens mij houden jullie allebei van het beeld van de ander zoals jullie vroeger waren.
Dat beeld is niet meer realistisch en die persoon bestaat niet meer.
Vind jij haar zoals ze nu is wel echt zo leuk?
Of hou je ergens nog vast aan dat ideaalbeeld wat je over de jaren van haar in je hoofd hebt gemaakt.
15 jaar doet wel wat met je ja... We zijn beide compleet veranderd. Ik was vroeger een clown, ging om met tuig enz. Dienst ingaan was de beste keus die ik ooit heb gemaakt in mijn leven. Je zou eigenlijk eens de film One Day moeten kijken, dat beschrijft onze relatie eigenlijk het beste haha
Maar nee, ik vind haar zo niet leuk nee... Ik heb tijdens mijn uitzendingen genoeg meegemaakt en gezien, en wil nu gaan settelen met een leuke vrouw. Ik wil me niet druk hoeven maken dat ze over eieren loopt of dat ze mijn zoon niet mag. Ik wil een levenspartner waarmee ik oud kan worden, en later kan terug kijken op mijn leven. Ik hoopte dat zij dat was, want als we samen zijn, die vonken die vliegen, alleen die andere kant van haar staat me niet aan...
zondag 26 februari 2012 11:48
Ik denk dat het heel goed is dat je het op die manier hebt gezegd. Anders blijft dit zo doorsukkelen en niemand wordt er beter op. Neem de tijd is op zich prima, maar er is ook ergens een stop. En in de tijd dat ze neemt, zie je haar dan of hebben jullie even afstand genomen? Lijkt me beter,zodat ze even helder kan nadenken wat ze wil en kan.
zondag 26 februari 2012 11:58
quote:Ksenija schreef op 26 februari 2012 @ 11:48:
Ik denk dat het heel goed is dat je het op die manier hebt gezegd. Anders blijft dit zo doorsukkelen en niemand wordt er beter op. Neem de tijd is op zich prima, maar er is ook ergens een stop. En in de tijd dat ze neemt, zie je haar dan of hebben jullie even afstand genomen? Lijkt me beter,zodat ze even helder kan nadenken wat ze wil en kan.Ik zie haar dan niet... Maar dat komt omdat ik voor mijn werk wegmoet voor training... Vertrek morgen tot vrijdag, dus dat is wel tijd genoeg... Maar ik moet wel eerlijk zeggen, dat mijn gevoel voor haar begint te dalen... Voorheen dacht ik de hele dag aan haar, elke minuut, en nu ben ik meer boos aan het worden...
Ik denk dat het heel goed is dat je het op die manier hebt gezegd. Anders blijft dit zo doorsukkelen en niemand wordt er beter op. Neem de tijd is op zich prima, maar er is ook ergens een stop. En in de tijd dat ze neemt, zie je haar dan of hebben jullie even afstand genomen? Lijkt me beter,zodat ze even helder kan nadenken wat ze wil en kan.Ik zie haar dan niet... Maar dat komt omdat ik voor mijn werk wegmoet voor training... Vertrek morgen tot vrijdag, dus dat is wel tijd genoeg... Maar ik moet wel eerlijk zeggen, dat mijn gevoel voor haar begint te dalen... Voorheen dacht ik de hele dag aan haar, elke minuut, en nu ben ik meer boos aan het worden...
zondag 26 februari 2012 11:58
zondag 26 februari 2012 12:53
quote:ddude schreef op 26 februari 2012 @ 11:58:
[...]
Ik zie haar dan niet... Maar dat komt omdat ik voor mijn werk wegmoet voor training... Vertrek morgen tot vrijdag, dus dat is wel tijd genoeg... Maar ik moet wel eerlijk zeggen, dat mijn gevoel voor haar begint te dalen... Voorheen dacht ik de hele dag aan haar, elke minuut, en nu ben ik meer boos aan het worden...Jammer, want als jullie nog langer zo doormodderen gaan jullie straks heel rot uit elkaar.
[...]
Ik zie haar dan niet... Maar dat komt omdat ik voor mijn werk wegmoet voor training... Vertrek morgen tot vrijdag, dus dat is wel tijd genoeg... Maar ik moet wel eerlijk zeggen, dat mijn gevoel voor haar begint te dalen... Voorheen dacht ik de hele dag aan haar, elke minuut, en nu ben ik meer boos aan het worden...Jammer, want als jullie nog langer zo doormodderen gaan jullie straks heel rot uit elkaar.
zondag 26 februari 2012 13:10
quote:ddude schreef op 26 februari 2012 @ 11:58:
[...]
Ik zie haar dan niet... Maar dat komt omdat ik voor mijn werk wegmoet voor training... Vertrek morgen tot vrijdag, dus dat is wel tijd genoeg... Maar ik moet wel eerlijk zeggen, dat mijn gevoel voor haar begint te dalen... Voorheen dacht ik de hele dag aan haar, elke minuut, en nu ben ik meer boos aan het worden...
Ik vind dat je het tot nog toe heel goed hebt aangepakt en ook dat je je niet te dwingend hebt opgesteld, je heb haar gewoon de keuze gegeven.
Natuurlijk moet je niet gaan aanmodderen, maar je kunt haar wel even de tijd geven hierover na te denken zonder boos te worden.
Het is heel begrijpelijk dat ze ervan schrikt dat je een kind hebt.
Maar eerlijk gezegd vrees ik niet dat ze zich erover kan gaan zetten. We weten nog niet wat ze gaan zeggen natuurlijk, maar stel ze gaat toch met je door, dan heb je nooit de garantie dat dat haar dat lukken.
[...]
Ik zie haar dan niet... Maar dat komt omdat ik voor mijn werk wegmoet voor training... Vertrek morgen tot vrijdag, dus dat is wel tijd genoeg... Maar ik moet wel eerlijk zeggen, dat mijn gevoel voor haar begint te dalen... Voorheen dacht ik de hele dag aan haar, elke minuut, en nu ben ik meer boos aan het worden...
Ik vind dat je het tot nog toe heel goed hebt aangepakt en ook dat je je niet te dwingend hebt opgesteld, je heb haar gewoon de keuze gegeven.
Natuurlijk moet je niet gaan aanmodderen, maar je kunt haar wel even de tijd geven hierover na te denken zonder boos te worden.
Het is heel begrijpelijk dat ze ervan schrikt dat je een kind hebt.
Maar eerlijk gezegd vrees ik niet dat ze zich erover kan gaan zetten. We weten nog niet wat ze gaan zeggen natuurlijk, maar stel ze gaat toch met je door, dan heb je nooit de garantie dat dat haar dat lukken.
zondag 26 februari 2012 13:14
quote:_lupine_ schreef op 26 februari 2012 @ 13:10:
[...]
Ik vind dat je het tot nog toe heel goed hebt aangepakt en ook dat je je niet te dwingend hebt opgesteld, je heb haar gewoon de keuze gegeven.
Natuurlijk moet je niet gaan aanmodderen, maar je kunt haar wel even de tijd geven hierover na te denken zonder boos te worden.
Het is heel begrijpelijk dat ze ervan schrikt dat je een kind hebt.
Maar eerlijk gezegd vrees ik niet dat ze zich erover kan gaan zetten. We weten nog niet wat ze gaan zeggen natuurlijk, maar stel ze gaat toch met je door, dan heb je nooit de garantie dat dat haar dat lukken.Eens.
[...]
Ik vind dat je het tot nog toe heel goed hebt aangepakt en ook dat je je niet te dwingend hebt opgesteld, je heb haar gewoon de keuze gegeven.
Natuurlijk moet je niet gaan aanmodderen, maar je kunt haar wel even de tijd geven hierover na te denken zonder boos te worden.
Het is heel begrijpelijk dat ze ervan schrikt dat je een kind hebt.
Maar eerlijk gezegd vrees ik niet dat ze zich erover kan gaan zetten. We weten nog niet wat ze gaan zeggen natuurlijk, maar stel ze gaat toch met je door, dan heb je nooit de garantie dat dat haar dat lukken.Eens.
zondag 26 februari 2012 13:19
quote:-yazz- schreef op 26 februari 2012 @ 11:24:
Ik vind het oneerlijk van je vriendin om het probleem bij jou te leggen. Als zij hier problemen mee heeft, moet zij haar conclusies trekken, niet het onmogelijke van jou verwachten.
Wat mij betreft de kern in een notendop.
Ik vind het oneerlijk van je vriendin om het probleem bij jou te leggen. Als zij hier problemen mee heeft, moet zij haar conclusies trekken, niet het onmogelijke van jou verwachten.
Wat mij betreft de kern in een notendop.
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
zondag 26 februari 2012 13:20
quote:ddude schreef op 26 februari 2012 @ 11:42:
[...]
Maar nee, ik vind haar zo niet leuk nee... Ik heb tijdens mijn uitzendingen genoeg meegemaakt en gezien, en wil nu gaan settelen met een leuke vrouw. Ik wil me niet druk hoeven maken dat ze over eieren loopt of dat ze mijn zoon niet mag. Ik wil een levenspartner waarmee ik oud kan worden, en later kan terug kijken op mijn leven. Ik hoopte dat zij dat was, want als we samen zijn, die vonken die vliegen, alleen die andere kant van haar staat me niet aan...
Dat is toch de kant die het meest belangrijk is.
De vonken en vetliefdheid zijn leuk.
Maar uiteindlijk, in moeilijke tijden, moet je het toch hebben van elkaars karakter door en door kennen en daar van houden.
Minpunten en alles erbij.
Die vonken zijn lust en fyieke aantrekkingskracht.
Heel fijn, maar niet genoeg voor een stabiele relatie.
Ik vind ook niet dat zij haar best doet.
Er is nu al een hele heisa terwijl ze het mannetje nog nooit gezien heeft. Hoe moet dat later als hij mss een moeilijke periode heeft.
In de pubertijd gaat of halve vakanties bij jou is...
Ik zou die pleister er maar snel af gaan trekken.
Dit gaat steeds pijnlijker worden.
[...]
Maar nee, ik vind haar zo niet leuk nee... Ik heb tijdens mijn uitzendingen genoeg meegemaakt en gezien, en wil nu gaan settelen met een leuke vrouw. Ik wil me niet druk hoeven maken dat ze over eieren loopt of dat ze mijn zoon niet mag. Ik wil een levenspartner waarmee ik oud kan worden, en later kan terug kijken op mijn leven. Ik hoopte dat zij dat was, want als we samen zijn, die vonken die vliegen, alleen die andere kant van haar staat me niet aan...
Dat is toch de kant die het meest belangrijk is.
De vonken en vetliefdheid zijn leuk.
Maar uiteindlijk, in moeilijke tijden, moet je het toch hebben van elkaars karakter door en door kennen en daar van houden.
Minpunten en alles erbij.
Die vonken zijn lust en fyieke aantrekkingskracht.
Heel fijn, maar niet genoeg voor een stabiele relatie.
Ik vind ook niet dat zij haar best doet.
Er is nu al een hele heisa terwijl ze het mannetje nog nooit gezien heeft. Hoe moet dat later als hij mss een moeilijke periode heeft.
In de pubertijd gaat of halve vakanties bij jou is...
Ik zou die pleister er maar snel af gaan trekken.
Dit gaat steeds pijnlijker worden.
zondag 26 februari 2012 13:27
quote:elninjoo schreef op 25 februari 2012 @ 15:50:
[...]
Ze kan toch 'n hekel hebben aan alles wat er bij komt kijken als er 'n klein kind aanwezig is? Het verlies aan vrijheid, de verantwoording, de rommel in huis, het lawaai, de vakanties die je niet onbezorgd met elkaar weg kunt omdat de vader meestal ook verplicht een paar weken het kind moet nemen in zijn kostbare vakantiedagen.
Ik begrijp dat ze wel kinderen wil, maar niet met die van een ander opgescheept wil zitten. Al die dingen die jij opnoemt krijgt ze dus vanzelf wel als ze zelf kinderen krijgt.
Ik zou er klaar mee zijn. Met de komst van jullie zoon is hij onlosmakelijk verbonden met jou. Ik vind het een kwalijke zaak dat zij denkt vader en zoontje uit elkaar te kunnen halen. Bah!
[...]
Ze kan toch 'n hekel hebben aan alles wat er bij komt kijken als er 'n klein kind aanwezig is? Het verlies aan vrijheid, de verantwoording, de rommel in huis, het lawaai, de vakanties die je niet onbezorgd met elkaar weg kunt omdat de vader meestal ook verplicht een paar weken het kind moet nemen in zijn kostbare vakantiedagen.
Ik begrijp dat ze wel kinderen wil, maar niet met die van een ander opgescheept wil zitten. Al die dingen die jij opnoemt krijgt ze dus vanzelf wel als ze zelf kinderen krijgt.
Ik zou er klaar mee zijn. Met de komst van jullie zoon is hij onlosmakelijk verbonden met jou. Ik vind het een kwalijke zaak dat zij denkt vader en zoontje uit elkaar te kunnen halen. Bah!
zondag 26 februari 2012 13:32
zondag 26 februari 2012 13:37
Het leven is/komt nooit zoals jij het geplanned hebt, de hobbels moet je mee omgaan, als dit haar manier is om met haar hobbels om te gaan (op jou afschuiven) moet je kijken of je dat wilt.
Volgende keer is het een ontslag, een overlijden, financieel probleem is dat ook een reden om je buiten de deur te willen zetten?
Je gaat ervoor met alles en anders moet je alleen blijven, maar dan heb je ook hobbels
Volgende keer is het een ontslag, een overlijden, financieel probleem is dat ook een reden om je buiten de deur te willen zetten?
Je gaat ervoor met alles en anders moet je alleen blijven, maar dan heb je ook hobbels
zondag 26 februari 2012 13:49
