moeders die gekozen hebben voor scheiden: opgelucht of spijt

09-02-2016 16:59 55 berichten
Alle reacties Link kopieren
Zoals in mijn vorige topic te lezen was, denk ik er al een tijdje over om te scheiden van mijn man. Ik word echter zo onzeker van alle mogelijke negatieve gevolgen die een scheiding voor de kinderen kunnen hebben. Daarom ben ik op zoek naar moeders die gekozen hebben voor een scheiding. Zijn jullie er gelukkig van geworden of juist niet? Hoe was het voor de kinderen en hoe is het nu met ze?

Help me alsjeblieft. Ik voel me nu zo ongelukkig, maar als ik voor mezelf kies, voel ik me weer zo egoïstisch.
Je weet dat mensen hun keuzes van nature goedpraten?
Alle reacties Link kopieren
Het is het beste dat mijn moeder ooit voor me gedaan heeft. Ik was 8 toen ze uit elkaar gingen en vond het toen helemaal niet leuk, maar dat wende vrij snel. Mijn vader is een alcoholist en ik ben m'n moeder intens dankbaar dat ze me daarvoor heeft willen beschermen.



Ik heb het er overigens soms wel moeilijk mee nog. Nouja eigenlijk niet met de scheiding, maar met alles wat m'n vader aangericht heeft. Alleen ik denk dat dat nog erger was geweest als ze wél bij elkaar waren gebleven.
Je weet ook dat met egoïsme niets mis is?
Ik heb mijn relatie verbroken toen mijn kind 2 was. Hij weet er niets meer van dat we nog samenwoonden, het is normaal zoals het is. Kind vindt het niet 'leuk' dat we niet meer samen zijn, maar ik ben super opgelucht. Dit is meer werkbaar dan dat we nog bij elkaar waren, ik denk dat ik hem uiteindelijk vermoord had
Alle reacties Link kopieren
Ik ben geen moeder of gescheiden moeder maar wel kind van gescheiden ouders. Net als Pinchos was ik ook 8 toen mijn ouders gingen scheiden. Dat was jammer omdat je hoopt dat je ouders voor eeuwig en altijd bij elkaar blijven, maar de scheiding bracht veel goeds en met name rust en veiligheid: geen geruzie, geschreeuw of spanningen of een ongelukkige mama of papa in huis meer. Ik was dus blij met de scheiding.
Echte mannen eten geen honing, die kauwen op bijen - Loesje
Een moeder hebben die heel ongelukkig is in haar huwelijk is ook niet goed voor de kinderen, want dat merken ze ook.



Heel veel sterkte met je keuze, het is zeker moeilijk.
quote:JollyJ schreef op 09 februari 2016 @ 17:00:

Je weet dat mensen hun keuzes van nature goedpraten?



Vooral in scheidingszaken is mijn (professionele) ervaring



Wat niet wil zeggen dat jij niet moet scheiden TO, maar wat als iedereen hier zou zeggen 'ik heb er zooo'n spijt van' zou je het dan niet doen? En als iedereen zegt 'beste keuze ooit' zou jij het wel doen? Jouw situatie is zo uniek, het is echt een slecht idee om op de beslissingen van anderen in andere situaties af te gaan via een forum. Zo makkelijk ga je toch niet met het welzijn van je kinderen om? Zoek advies en steun in je omgeving, dat kan ook bij een professional die je kan helpen een werkelijk weloverwogen beslissing te nemen. Tenzij er sprake is van huiselijk geweld naar jou en/of de kinderen toe, dan sowieso weggaan.
quote:Wollstonecraft1792 schreef op 09 februari 2016 @ 17:10:

Een moeder hebben die heel ongelukkig is in haar huwelijk is ook niet goed voor de kinderen, want dat merken ze ook.



Heel veel sterkte met je keuze, het is zeker moeilijk.Ook voor dat probleem is de oplossing niet per se scheiden.
Ik ben erg van de school dat als je kinderen hebt dat je je maar over je eigen ongemak heen moet zetten. En dat onvrede met een huwelijk vaak voortkomt uit onvrede over het leven zelf, waar dat huwelijk dan eigenlijk weer niks aan kan doen.



Maar er zijn schrijnende situaties waarin het voor kinderen veel beter is als ouders een veilig heenkomen zoeken. Als je partner criminele activiteiten ontplooit, als er sprake is van mishandeling op welke wijze dan ook, denk ik dat je veel beter uit elkaar kunt gaan.



Bij vage gevoelens van onvrede, het idee dat het gras elders groener is, moet je -denk ik- je enorme best doen om er samen weer uit te komen. Maar hé, dat is slechts mijn mening waar ik naar leef. Als jij meent dat er zwaarwegende redenen zijn om te vertrekken, moet je dat doen. Denk echter niet dat het voor je kinderen makkelijk zal zijn.
Alle reacties Link kopieren
Ja, met kinderen in de leeftijd van (toen) 4 en 1. Ondanks de moeizame afwikkeling (want hij was het er niet mee eens), beste keus die ik ooit gemaakt heb. De jongste weet niet beter, de oudste heeft voornamelijk moeite met het idee omdat ze zichzelf (pre-puber) vaak vergelijkt met anderen.
Alle reacties Link kopieren
Ik schrik er altijd een beetje van als mensen met zulke jongen kinderen uit elkaar gaan.. Is in die korte tijd je partner dan zo ontzettend veranderd, of heb je gewoon niet goed in kunnen schatten of je relatie wel goed zat voordat er kinderen kwamen?



Ik geloof best dat als er kinderen komen dat het even wennen kan zijn of dat het zelfs heel zwaar is en je misschien beide op je tandvlees loopt. Maar scheiden is nogal rigoureus, telt al het goede "van vroeger" dan ineens niet meer?
The most exciting, challenging and significant relationship is the one with yourself. And if you can find someone to love the you you love that’s fabulous
Ik vind dat er niks zinnigs over te zeggen is.



Er komen dan verhalen voorbij van kinderen die blij zijn omdat hun vader alcoholist (of wat dan ook) is, en allemaal drama.

Maar de liefde kan ook gewoon op zijn, je kunt soms gewoon erachter komen dat je niet gelukkig samen bent, zonder drama.



Voor mij: Ik heb er spijt van, maar ja, als ik het niet gedaan had, had ik ook niet tot deze conclusie gekomen. Kinderen hebben er geen schade van ondervonden, mijn ex en ik gaan goed met elkaar. Geen vechtscheiding oid.



Maar nee, ik zou het niet weer doen.
Alle reacties Link kopieren
B
Alle reacties Link kopieren
Hier een kind van gescheiden ouders. Ik heb een fijne jeugd gehad er was weinig ruzie maar ook weinig liefde tussen mijn ouders en veel ergernissen of kop in het zand steken. Mijn ouders gingen scheiden toen ik al ruim volwassen was.

Ik had graag gewild dat ze dit veel eerder hadden gedaan, zodat ik ze alle 2 weer gelukkig had kunnen zien
Na jaren proberen, volhouden en doorzetten wat vooral van mijn kant moest komen ben ik ermee opgehouden. Nu ruim een half jaar uit elkaar en sinds een paar maanden ook de scheiding rond. Nog vrij korte termijn dus, maar ik kan wel zeggen dat het een opluchting is ja. Vooral hoe ex zich nu naar mij opstelt is het heel helder dat dit de juiste beslissing was.



Dochter van vijf is veel meer ontspannen, moest wel wennen de eerste weken aan de omgangsregeling, maar dat werd al snel normaal voor haar. Ze vindt het fijn dat er geen ruzie en geen spanning meer in huis is, het was namelijk al-tijd op eieren lopen, en dat is nu klaar.
Mijn moeder heeft er ook lang over gedaan om een beslissing te maken. Ik en mijn zus waren bijna 13 toen onze ouders gingen scheiden. Ze stonden al een keer eerder op het punt maar probeerde het nog een keer voor ons (waarschijnlijk omdat we meteen ontroostbaar waren) We waren nog jong en hadden wel iets in de gaten, maar probeerde het maar te negeren ofzo. We kregen te horen dat papa een tijdje bij oma ging logeren en die avond meteen zou vertrekken, dat was nogal een klap in het gezicht. Het is nooit leuk als je ouders scheiden, maar de keer dat het echt doorgevoerd werd en onze vader het huis op ging waren we er op voorbereid. Ondertussen zijn we 6 jaar verder en zijn mijn ouders nog erg goede vrienden. Je kan beter als vrienden uit elkaar. De vrienden en familie om ons heen vonden het raar om mijn ouders na de scheiding samen te zien, nu hebben ze alleen maar respect. Mijn moeder heeft een nieuwe vriend en mijn vader kan het met hem gewoon goed vinden. Hij blijft regelmatig eten. Ik weet niet hoe oud je kinderen zijn, of ze oud genoeg zijn om het te begrijpen... Zoja dan zou ik een keer met je man goed praten en met je kinderen praten, je hoeft niet meteen over scheiden te praten, maar bijvoorbeeld dat je man je niet meer gelukkig maakt. Je kan ook eerst proberen dat jullie een tijdje apart wonen van elkaar, zodat je een gevoel krijgt bij wat je wil, door zetten of toch bij elkaar blijven. Kinderen hebben snel door wanneer de ouders niet gelukkig zijn, dus als je alleen voor je kinderen bij elkaar blijft en jij ongelukkig wordt... zullen je kinderen niet gelukkiger zijn. Het is moeilijk, ik en mijn zus praten er nog geregeld over met onze moeder, ze was bang dat ze ons tekort deed. Dat doe je echt niet! Ik weet niet hoe je kinderen gaan reageren, het is bij iedereen anders. De reden van scheiden, hoe jullie er zelf mee omgaan, de leeftijd van je kinderen zal ook mee spelen. Maar meer dan ze goed voorbereiden en als vrienden uit elkaar gaan kan je volgens mij niet doen.
Alle reacties Link kopieren
Tja, dit loopt zo uiteen.. Ik snap dat je zoekt naar antwoorden hoor, maar hier is geen pijl op te trekken. Ligt helemaal aan jullie situatie. Hierboven staan een paar positieve ervaringen. Een vriendin van mij is nu halverwege de 20 en nog steeds bezig de scheiding van haar ouders te verwerken..



In geval A is het beter voor de kinderen, in geval B niet. Dat moeten jullie samen beslissen. Sterkte.
Alle reacties Link kopieren
Dubbs waarom zou je het niet over doen?
Alle reacties Link kopieren
Ligt helemaal aan de reden van de scheiding. Een vriendin van mij heeft me toevertrouwd dat ze spijt heeft van haar scheiding 15 jaar geleden. Haar exman had voornamelijk andere interesses, sleur in de relatie etc. Ze werd verliefd op een ander en wilde met hem verder. Twee jonge kinderen. Uiteindelijk liep haar nieuwe relatie stuk en nooit echt iets met een ander kunnen opbouwen. Haar ex overigens wel.



Wat voor haar ook een rol speelde was dat het de band met haar kinderen verslechterde. Die namen het haar wel kwalelijk dat ze in hun ogen niet genoeg gedaan had om het huwelijk te redden. Ik ken haar ex vaag en ze passen inderdaad niet echt bij elkaar, alleen moet je je ook afvragen wat je ervoor terugkrijgt.
"Zo makkelijk ga je toch niet met het welzijn van je kinderen om? "



Wat een stevig oordeel voor een (professional). Waar baseer je dat op?



Wie weet hoeveel (professionele) hulp TO al heeft gezocht?
Alle reacties Link kopieren
Ik ben gescheiden omdat mijn ex psychische problemen heeft.

Dit was / is voor ons allen het beste. Ik heb nog steeds goed contact.

Maar wat ik mis en nooit meer terug krijg is het vormen van een gezin.

Met niemand anders dan de vader van je kinderen voel je dezelfde trots,zorgen, geluk over je kinderen hoe goed je nieuwe relatie ook zijn best doet. En het vormen van een samengesteld gezin geeft heel vaak veel gedoe..

Een relatie is hard werken. Mocht je het idee hebben dat je alles uit de kast hebt gehaald en dat het toch niet werkt dan is het misschien beter om te scheiden. Maar heb je nog enigszins ruimte voor elkaar dan zou ik alles te werk stellen om het te laten slagen.

Dan moeten wel beide partijen bereid zijn om te willen investeren.

Overigens kom je nooit los van je ex. Vanwege de kinderen blijf je altijd met elkaar verbonden.
Don't worry be happy
quote:sugarmiss schreef op 09 februari 2016 @ 18:58:

Dubbs waarom zou je het niet over doen?

Omdat ik de vriendschap die we nu hebben koester. Overnieuw, ik weet niet of dat voor hem een optie zou zijn, maakt misschien wel juist alles kapot als het niet lukt.

Het passeert mijn gedachten wel uiteraard, maar ik kan hem niet 100% loslaten, maar ook niet 100% voor hem gaan. En dus constateer ik dat er spijt is, maar ook iets moois, namelijk een goed contact.
Alle reacties Link kopieren
Jeetje ja,.. inderdaad een stevig oordeel voor een professional,.. "Zo makkelijk ga je toch niet met het welbevinden van je kinderen om." Het kan toch ook zo zijn dat TO door verhalen van anderen te lezen dichter bij haar eigen gevoel komt. Bij meningen van mensen in je nabije omgeving spelen vaak ook andere belangen (en angsten) en rol. Zij zijn niet helemaal onpartijdig. Ook hun pijn kan een rol spelen. Het kan best en/en. Toch? Steun (van mensen die je vertrouwt is fijn, een goede (!) professional kan zeker helpend zijn. Iedere situatie is uniek en de gevolgen van een scheiding voor ieder mens anders. Ik wens je veel kracht en wijsheid.
We don't see things as they are we see things as we are
Alle reacties Link kopieren
quote:ninia schreef op 09 februari 2016 @ 19:12:

"Zo makkelijk ga je toch niet met het welzijn van je kinderen om? "



Wat een stevig oordeel voor een (professional). Waar baseer je dat op?



Wie weet hoeveel (professionele) hulp TO al heeft gezocht?Beetje flauw om de zin uit zijn context te halen. Ze zei :

Jouw situatie is zo uniek, het is echt een slecht idee om op de beslissingen van anderen in andere situaties af te gaan via een forum. Zo makkelijk ga je toch niet met het welzijn van je kinderen om?



Oftewel, beslis niet op basis van wat anderen op een anoniem forum hebben gedaan.
Opinions are like assholes. Everybody has one.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven