Relaties
alle pijlers
Moet ik stoppen bijstandsmoeder te helpen?
maandag 4 mei 2015 21:31
Hai allemaal,
Ik ben hier nieuw en heb eigenlijk direct een kwestie die ik jullie wil voorleggen. Graag tips, een andere kijk op de zaak of what so ever.
Twee jaar geleden kwam ik via een Marktplaats-advertentie in contact met een jonge, zwangere vrouw in de bijstand. Ze was met spoed op zoek naar een goedkope baby-uitzet, ik had nog een kinderwagen, ledikant en commode staan en besloot haar te helpen.
Er ontstond een mailwisseling tussen ons, en toen ik de spullen bij de dame in kwestie langsbracht hebben we nog ruim twee uur gezellig zitten kletsen. Ik herkende me enorm in haar verhaal. Ooit was ík namelijk die alleenstaande zwangere (en later moeder) in de bijstand. Ik kon geen werk vinden, nauwelijks rondkomen en intussen kreeg ik wel te maken met vooroordelen en naargeestige opmerkingen in de trant van "uit de staatsruif vreten" en de dooddoener "van míjn belastingcenten!"
Ik ben destijds weer gaan studeren, voltijd, naast de zorg voor een (toen nog) vaak ziek kind, en heb intussen een baan gevonden waarmee ik meer dan leuk verdien. Maar vergeten hoe het was als single bijstandsmoeder doe ik nooit meer, en ik voelde dus ook direct een soort "connectie" met deze vrouw.
We bleven contact houden, ook na haar bevalling. Zij woonde op een veel te duur en te klein studentenkamertje (te weinig punten voor een sociale huurwoning en een baby is tegenwoordig geen reden meer voor urgentie) en kon ook toen absoluut niet rondkomen. Ik ben toen maandelijks pakketten gaan samenstellen met babyvoeding, luiers, kleertjes etc., en stuurde die naar haar op of bracht het langs. Dat is zo'n beetje een gewoonte geworden, ook nu haar dochter al iets ouder is. Nu maak ik maandelijks een pakket met dingen die ze gewoon heel goed kan gebruiken; potten groenten/bonen, blikjes vis, verse groente die wat langer houdbaar blijft, pakken rijst, pasta, soms wat aardappelen, een paar broden, pakjes boter, potten jam en pindakaas als beleg. Omdat ik inmiddels verhuisd ben en niet meer in de gelegenheid om spullen langs te brengen, koop ik dus houdbare producten die gemakkelijk op te sturen zijn naar haar.
Maar de laatste tijd lijkt ze steeds minder tevreden. Al eerder had ze aangegeven bepaalde dingen niet te lusten. Helemaal prima, daar heb ik rekening mee gehouden. Maar ze begint echt te klagen over de producten die ik koop. De voedingswaarden van de groenten in blik stellen niets voor, er wordt teveel zout aan toegevoegd, ze eet liever witbrood en ik stuur bruin en dan ook nog dat goedkope, de pasta is niet lekker, of ik in plaats van huismerk liever Honig wil kopen voortaan, want ik kan makkelijk een paar euro extra missen. Of het geld naar haar kan overmaken, zodat ze zelf iets uit kan zoeken.
Ben ik gek, of is dit apart gedrag? Ik voelde me eigenlijk redelijk beledigd. Ze hoeft me echt niet de hemel in te prijzen omdat ik haar help met voedsel en andere huishoudelijke artikelen. Ik ben niet iemand die continu bedankt hoeft te worden. Ik ben iemand die rekening probeert te houden met haar wensen, omdat ik juist vind dat ook zij, ondanks dat ze niets te besteden heeft, iets te eisen heeft. Maar dit alles bij elkaar gaat me een beetje ver. Ik heb er zelfs over gedacht te stoppen haar te helpen. Maar ik wil zeker weten dat ik dat niet uit rancune doe. Sta ik wel in mijn recht, of stel ik me gewoon ontzettend aan? Zo ja, wat zouden jullie in deze situatie doen?
Alvast bedankt!
Ik ben hier nieuw en heb eigenlijk direct een kwestie die ik jullie wil voorleggen. Graag tips, een andere kijk op de zaak of what so ever.
Twee jaar geleden kwam ik via een Marktplaats-advertentie in contact met een jonge, zwangere vrouw in de bijstand. Ze was met spoed op zoek naar een goedkope baby-uitzet, ik had nog een kinderwagen, ledikant en commode staan en besloot haar te helpen.
Er ontstond een mailwisseling tussen ons, en toen ik de spullen bij de dame in kwestie langsbracht hebben we nog ruim twee uur gezellig zitten kletsen. Ik herkende me enorm in haar verhaal. Ooit was ík namelijk die alleenstaande zwangere (en later moeder) in de bijstand. Ik kon geen werk vinden, nauwelijks rondkomen en intussen kreeg ik wel te maken met vooroordelen en naargeestige opmerkingen in de trant van "uit de staatsruif vreten" en de dooddoener "van míjn belastingcenten!"
Ik ben destijds weer gaan studeren, voltijd, naast de zorg voor een (toen nog) vaak ziek kind, en heb intussen een baan gevonden waarmee ik meer dan leuk verdien. Maar vergeten hoe het was als single bijstandsmoeder doe ik nooit meer, en ik voelde dus ook direct een soort "connectie" met deze vrouw.
We bleven contact houden, ook na haar bevalling. Zij woonde op een veel te duur en te klein studentenkamertje (te weinig punten voor een sociale huurwoning en een baby is tegenwoordig geen reden meer voor urgentie) en kon ook toen absoluut niet rondkomen. Ik ben toen maandelijks pakketten gaan samenstellen met babyvoeding, luiers, kleertjes etc., en stuurde die naar haar op of bracht het langs. Dat is zo'n beetje een gewoonte geworden, ook nu haar dochter al iets ouder is. Nu maak ik maandelijks een pakket met dingen die ze gewoon heel goed kan gebruiken; potten groenten/bonen, blikjes vis, verse groente die wat langer houdbaar blijft, pakken rijst, pasta, soms wat aardappelen, een paar broden, pakjes boter, potten jam en pindakaas als beleg. Omdat ik inmiddels verhuisd ben en niet meer in de gelegenheid om spullen langs te brengen, koop ik dus houdbare producten die gemakkelijk op te sturen zijn naar haar.
Maar de laatste tijd lijkt ze steeds minder tevreden. Al eerder had ze aangegeven bepaalde dingen niet te lusten. Helemaal prima, daar heb ik rekening mee gehouden. Maar ze begint echt te klagen over de producten die ik koop. De voedingswaarden van de groenten in blik stellen niets voor, er wordt teveel zout aan toegevoegd, ze eet liever witbrood en ik stuur bruin en dan ook nog dat goedkope, de pasta is niet lekker, of ik in plaats van huismerk liever Honig wil kopen voortaan, want ik kan makkelijk een paar euro extra missen. Of het geld naar haar kan overmaken, zodat ze zelf iets uit kan zoeken.
Ben ik gek, of is dit apart gedrag? Ik voelde me eigenlijk redelijk beledigd. Ze hoeft me echt niet de hemel in te prijzen omdat ik haar help met voedsel en andere huishoudelijke artikelen. Ik ben niet iemand die continu bedankt hoeft te worden. Ik ben iemand die rekening probeert te houden met haar wensen, omdat ik juist vind dat ook zij, ondanks dat ze niets te besteden heeft, iets te eisen heeft. Maar dit alles bij elkaar gaat me een beetje ver. Ik heb er zelfs over gedacht te stoppen haar te helpen. Maar ik wil zeker weten dat ik dat niet uit rancune doe. Sta ik wel in mijn recht, of stel ik me gewoon ontzettend aan? Zo ja, wat zouden jullie in deze situatie doen?
Alvast bedankt!
maandag 4 mei 2015 21:35
maandag 4 mei 2015 21:36
quote:theamuts schreef op 04 mei 2015 @ 21:33:
Ja, stoppen hiermee! Ik vind het fantastisch van je hoor, maar het is tijd dat ze op eigen benen gaat staan.Dat is voor mij niet de reden om te stoppen. De vrouw in kwestie is erg jong, heeft schulden en houdt zich aan haar reïntegratieproject (werk met behoud van uitkering). Ook solliciteert ze, maar door het gebrek aan opleiding en werkervaring kom je ècht niet meer aan de bak in deze tijd. Ik wou destijds ook dòlgraag op eigen benen staan, maar het lukte niet, en daar heb ik een flinke portie zelfhaat door gekweekt en heeft mijn (nu herstelde) zelfvertrouwen een enorme deuk opgelopen.
Ja, stoppen hiermee! Ik vind het fantastisch van je hoor, maar het is tijd dat ze op eigen benen gaat staan.Dat is voor mij niet de reden om te stoppen. De vrouw in kwestie is erg jong, heeft schulden en houdt zich aan haar reïntegratieproject (werk met behoud van uitkering). Ook solliciteert ze, maar door het gebrek aan opleiding en werkervaring kom je ècht niet meer aan de bak in deze tijd. Ik wou destijds ook dòlgraag op eigen benen staan, maar het lukte niet, en daar heb ik een flinke portie zelfhaat door gekweekt en heeft mijn (nu herstelde) zelfvertrouwen een enorme deuk opgelopen.
maandag 4 mei 2015 21:37
Als jij mij in die situatie die pakketten zou sturen zou ik nooit klagen. Nooit zeuren en alles braaf opeten. En als bedankje iets terug doen. Als schrijft ze elke maand een kaartje met een bedankje. Dit is een ondankbaar verwend nest. Ik zou direct stoppen.
En het belangrijkste in mijn reactie. Wat ben jij aardig dat je de moeite neemt om al die moeite voor een ander te doen! Petje af!
En het belangrijkste in mijn reactie. Wat ben jij aardig dat je de moeite neemt om al die moeite voor een ander te doen! Petje af!
maandag 4 mei 2015 21:37
[quote]DeFallusVanOsiris schreef op 04 mei 2015 @ 21:36:
[...]
Dat is voor mij niet de reden om te stoppen. De vrouw in kwestie is erg jong, heeft schulden en houdt zich aan haar reïntegratieproject (werk met behoud van uitkering). Ook solliciteert ze, maar door het gebrek aan opleiding en werkervaring kom je ècht niet meer aan de bak in deze tijd. Ik wou destijds ook dòlgraag op eigen benen staan, maar het lukte niet, en daar heb ik een flinke portie zelfhaat door gekweekt en heeft mijn (nu herstelde) zelfvertrouwen een enorme deuk opgelopen.[/quote]
Maar zij is jou niet hè?!
[...]
Dat is voor mij niet de reden om te stoppen. De vrouw in kwestie is erg jong, heeft schulden en houdt zich aan haar reïntegratieproject (werk met behoud van uitkering). Ook solliciteert ze, maar door het gebrek aan opleiding en werkervaring kom je ècht niet meer aan de bak in deze tijd. Ik wou destijds ook dòlgraag op eigen benen staan, maar het lukte niet, en daar heb ik een flinke portie zelfhaat door gekweekt en heeft mijn (nu herstelde) zelfvertrouwen een enorme deuk opgelopen.[/quote]
Maar zij is jou niet hè?!
maandag 4 mei 2015 21:38
quote:Ephina schreef op 04 mei 2015 @ 21:36:
Ik zou het best wel terecht hebben gevonden als ze je de hemel in zou prijzen. Wat ontzéttend lief van je. Te lief misschien wel.
Ben je inmiddels ook bevriend geraakt met deze vrouw? Hoe oud is haar kindje nu?
Dank je wel!
Echt bevriend zijn we niet. Haar kindje is nu ruim anderhalf.
Ik zou het best wel terecht hebben gevonden als ze je de hemel in zou prijzen. Wat ontzéttend lief van je. Te lief misschien wel.
Ben je inmiddels ook bevriend geraakt met deze vrouw? Hoe oud is haar kindje nu?
Dank je wel!
Echt bevriend zijn we niet. Haar kindje is nu ruim anderhalf.
maandag 4 mei 2015 21:38
quote:DeFallusVanOsiris schreef op 04 mei 2015 @ 21:36:
[...]
Dat is voor mij niet de reden om te stoppen. De vrouw in kwestie is erg jong, heeft schulden en houdt zich aan haar reïntegratieproject (werk met behoud van uitkering). Ook solliciteert ze, maar door het gebrek aan opleiding en werkervaring kom je ècht niet meer aan de bak in deze tijd. Ik wou destijds ook dòlgraag op eigen benen staan, maar het lukte niet, en daar heb ik een flinke portie zelfhaat door gekweekt en heeft mijn (nu herstelde) zelfvertrouwen een enorme deuk opgelopen.Ze heeft dus hulp bij haar schulden, hulp bij re-integreren en vast ook nog wat andere hulp. Dan mag je haar nu met een gerust hart overlaten aan alle instanties die zich ermee bemoeien.
[...]
Dat is voor mij niet de reden om te stoppen. De vrouw in kwestie is erg jong, heeft schulden en houdt zich aan haar reïntegratieproject (werk met behoud van uitkering). Ook solliciteert ze, maar door het gebrek aan opleiding en werkervaring kom je ècht niet meer aan de bak in deze tijd. Ik wou destijds ook dòlgraag op eigen benen staan, maar het lukte niet, en daar heb ik een flinke portie zelfhaat door gekweekt en heeft mijn (nu herstelde) zelfvertrouwen een enorme deuk opgelopen.Ze heeft dus hulp bij haar schulden, hulp bij re-integreren en vast ook nog wat andere hulp. Dan mag je haar nu met een gerust hart overlaten aan alle instanties die zich ermee bemoeien.
maandag 4 mei 2015 21:38
quote:DeFallusVanOsiris schreef op 04 mei 2015 @ 21:36:
[...]
Dat is voor mij niet de reden om te stoppen. De vrouw in kwestie is erg jong, heeft schulden en houdt zich aan haar reïntegratieproject (werk met behoud van uitkering). Ook solliciteert ze, maar door het gebrek aan opleiding en werkervaring kom je ècht niet meer aan de bak in deze tijd. Ik wou destijds ook dòlgraag op eigen benen staan, maar het lukte niet, en daar heb ik een flinke portie zelfhaat door gekweekt en heeft mijn (nu herstelde) zelfvertrouwen een enorme deuk opgelopen.Ja, maar jij bent haar niet en zij jou niet. Als je er niet in ene mee wil stoppen zou ik gewoon tegen haar zeggen dat je haar graag helpt, maar dat dat wel jouw keuze is. Je hóeft het niet te doen. Er zijn zat vrouwen in haar positie die maar wat blij met je zouden zijn. Beetje zeuren om merkproducten.. Djeez..
[...]
Dat is voor mij niet de reden om te stoppen. De vrouw in kwestie is erg jong, heeft schulden en houdt zich aan haar reïntegratieproject (werk met behoud van uitkering). Ook solliciteert ze, maar door het gebrek aan opleiding en werkervaring kom je ècht niet meer aan de bak in deze tijd. Ik wou destijds ook dòlgraag op eigen benen staan, maar het lukte niet, en daar heb ik een flinke portie zelfhaat door gekweekt en heeft mijn (nu herstelde) zelfvertrouwen een enorme deuk opgelopen.Ja, maar jij bent haar niet en zij jou niet. Als je er niet in ene mee wil stoppen zou ik gewoon tegen haar zeggen dat je haar graag helpt, maar dat dat wel jouw keuze is. Je hóeft het niet te doen. Er zijn zat vrouwen in haar positie die maar wat blij met je zouden zijn. Beetje zeuren om merkproducten.. Djeez..
maandag 4 mei 2015 21:39
Ik vind dat ze jou wel heel dankbaar mag zijn voor alles wat je voor haar hebt gedaan. Naar mijn idee ben je haar verder niets verplicht, dus als ze het lef heeft te gaan klagen, zou ik er gelijk mee stoppen. Je doet het inderdaad niet om bedankt te worden, maar ze hoeft jou ook niet zo te behandelen. Er zijn genoeg andere mensen die erg blij zouden zijn met jouw hulp.
maandag 4 mei 2015 21:39
Je stelt je niet aan.
Op een gegeven moment vinden ze het zo normaal wat je allemaal doet, dat ze het vanzelfsprekend zien en ondankbaar worden.
Ooit, toen ik nog über-naief was, hielp ik ook een alleenstaande moeder. Zowel financieel als haar helpen met haar administratie en meegaan naar allerlei instanties om haar op weg te helpen.
Op een gegeven moment vond ze het zo normaal wat ik allemaal voor haar deed, dat ze dingen ging eisen: als in.. die en die dag moet je komen want dan moet je me daar en daarheen brengen.
Toen begreep ik ineens waarom iedereen die haar ooit wilde helpen, Inclusief haar eigen familie, met dezelfde snelheid rechtsomkeert maakte.
Ik op een gegeven moment ook.
Vraag je zelf eens af: Waarom helpt haar familie en vrienden niet? Misschien omdat ze ondankbaar is?
Op een gegeven moment vinden ze het zo normaal wat je allemaal doet, dat ze het vanzelfsprekend zien en ondankbaar worden.
Ooit, toen ik nog über-naief was, hielp ik ook een alleenstaande moeder. Zowel financieel als haar helpen met haar administratie en meegaan naar allerlei instanties om haar op weg te helpen.
Op een gegeven moment vond ze het zo normaal wat ik allemaal voor haar deed, dat ze dingen ging eisen: als in.. die en die dag moet je komen want dan moet je me daar en daarheen brengen.
Toen begreep ik ineens waarom iedereen die haar ooit wilde helpen, Inclusief haar eigen familie, met dezelfde snelheid rechtsomkeert maakte.
Ik op een gegeven moment ook.
Vraag je zelf eens af: Waarom helpt haar familie en vrienden niet? Misschien omdat ze ondankbaar is?
suicideblond wijzigde dit bericht op 04-05-2015 21:43
Reden: aanvulling
Reden: aanvulling
% gewijzigd
