Relaties
alle pijlers
Oneens met de regels van ouders (18 jaar).
zaterdag 3 december 2016 23:50
Ik ben een meisje van 18 jaar en ik heb al 2 en een half jaar een vriend. Ik werk momenteel parttime en ik ben nog op zoek naar een tweede baantje. Ik woon nog thuis en mijn ouders zitten me nogal dwars. Ze hebben een nogal vage regel (vind ik persoonlijk) over het slapen bij mijn vriend. Ik mag namelijk om de week op zaterdag of vrijdag bij mijn vriend slapen. Dus 1 week wel, 1 week niet. Nu probeer ik dus te begrijpen van hun kant waarom dat per se zo moet, maar het enige wat ze mij kunnen vertellen is dat ik zogenaamd "meer structuur in mijn leven moet krijgen" & dat ze niet willen dat ik "altijd" maar weg ben omdat dat niet gezond is terwijl ik verder heel de week thuis ben. Ik vind persoonlijk dat ik best een structuur in mijn leven heb, alleen het is altijd al zo geweest dat ik volgens hen toch op een of andere manier niet voldoe aan hun verwachtingen. Ik wil volgend jaar aan een nieuwe opleiding beginnen en ben momenteel aan het sparen voor de toekomst. Verder is het altijd goed gegaan met het slapen daar zelfs toen ik nog geen achttien was, het is al ruim een jaar geleden dat ik daar voor het eerst sliep. Dus aan hem zal het ook niet kunnen liggen, hij mag ook niet bij mij ( waar ik verder niet eens tegenin ga omdat het hun huis is ). Nu is het natuurlijk niet een super groot probleem waardoor ik niet normaal kan leven maar het wekt toch wel irritatie op & ik vraag me ook gewoon af hoe anderen hier over denken en of ik nou onredelijk ben om van mijn ouders te verwachten dat ze iets losser worden over dit soort zaken?
maandag 5 december 2016 21:29
quote:Lisje0610 schreef op 04 december 2016 @ 09:46:
[...]
Ik ben het helemaal met je eens! En graag wil ik er ook nog even bij zeggen dat mijn ouders geen moeite hebben met hun eigen schema. Ik heb namelijk 2 broertjes 1 van twee en 1 van 4. Die uiteraard het merendeel van de aandacht en tijd nodig hebben. Wat ik dus nog meer reden vind om te zeggen dat het geen probleem is als ik een weekend weg ben.
Wauw!'!'!! Wat een drukte! Ik snap dat jij als 18 jarige geen zin hebt de hele dag thuis te zitten ! In het weekeind. Dat is een gezonde ontwikkeling. Wat een leeftijdsverschil ook.
Maar jij denkt 1 ding verkeerd.. een moeder wil namelijk AL haar kinderen even graag bij zich hebben. De kleintjes en de grote kinderen.
Maar een kind wil haar vleugels uit slaan.. dat hoeft van de meeste moeders niet zo.
Er is niks vreselijker dan je kind los laten namelijk (vind ik als moeder zijnde )
Maar een kind van 18 weet wel wat ze doet vaak. Ze moeten je leren vertrouwen en dat lukt alleen als ze je laten gaan.
Want dat ze zeggen eerst zien klinkt voor jou alsof ze niet serieus nemen.
Vreselijk als je ouders dat zeggen en ze denken dat het motiverend is maar dat is het dus niet. Als iemand zegt wel zullen zien dan is het zelfs demotiverend en vijandig.
Dat zou ik dus ook zeggen.. Bedankt voor je vertrouwen mam.
[...]
Ik ben het helemaal met je eens! En graag wil ik er ook nog even bij zeggen dat mijn ouders geen moeite hebben met hun eigen schema. Ik heb namelijk 2 broertjes 1 van twee en 1 van 4. Die uiteraard het merendeel van de aandacht en tijd nodig hebben. Wat ik dus nog meer reden vind om te zeggen dat het geen probleem is als ik een weekend weg ben.
Wauw!'!'!! Wat een drukte! Ik snap dat jij als 18 jarige geen zin hebt de hele dag thuis te zitten ! In het weekeind. Dat is een gezonde ontwikkeling. Wat een leeftijdsverschil ook.
Maar jij denkt 1 ding verkeerd.. een moeder wil namelijk AL haar kinderen even graag bij zich hebben. De kleintjes en de grote kinderen.
Maar een kind wil haar vleugels uit slaan.. dat hoeft van de meeste moeders niet zo.
Er is niks vreselijker dan je kind los laten namelijk (vind ik als moeder zijnde )
Maar een kind van 18 weet wel wat ze doet vaak. Ze moeten je leren vertrouwen en dat lukt alleen als ze je laten gaan.
Want dat ze zeggen eerst zien klinkt voor jou alsof ze niet serieus nemen.
Vreselijk als je ouders dat zeggen en ze denken dat het motiverend is maar dat is het dus niet. Als iemand zegt wel zullen zien dan is het zelfs demotiverend en vijandig.
Dat zou ik dus ook zeggen.. Bedankt voor je vertrouwen mam.
maandag 5 december 2016 22:11
quote:swifty schreef op 05 december 2016 @ 22:07:
Geeft ook weer even voor mij dat ik meer wil luisteren naar mijn pubers!
Dat is het mooiste compliment wat iemand mij kon geven!
Het is soms moeilijk om iets van beide kanten te kunnen zien. Zeker als je moeder bent.
Luisteren naar je puber is erg belangrijk. Dan leren ze je dat ze hun gevoel bij je kwijt mogen en kunnen.
Je wil geen vrienden met je kind zijn maar er ook niet recht tegenover staan. Uiteindelijk wil jullie ( moeder en kind) allebei het zelfde en dat is dat zij of hij gelukkig is.
Geeft ook weer even voor mij dat ik meer wil luisteren naar mijn pubers!
Dat is het mooiste compliment wat iemand mij kon geven!
Het is soms moeilijk om iets van beide kanten te kunnen zien. Zeker als je moeder bent.
Luisteren naar je puber is erg belangrijk. Dan leren ze je dat ze hun gevoel bij je kwijt mogen en kunnen.
Je wil geen vrienden met je kind zijn maar er ook niet recht tegenover staan. Uiteindelijk wil jullie ( moeder en kind) allebei het zelfde en dat is dat zij of hij gelukkig is.
maandag 5 december 2016 22:33
Swifty
Op het moment dat je luistert ( bij je kinderen en bij iedereen eigenlijk) zal die gene leren om zich open te stellen doordat zijn of haar mening er ook toe doet. Het is wel zo dat communicatie in ieder gezin tussen partners en uiteindelijk pubers soms stroef verlopen omdat er behoorlijk gehamerd word op regeltjes en ook principes.
Als je met je kind kunt praten en ze op Den duur dan automatisch beter leert kennen kun je beter in hun hoofd kijken.
Dan is het niet zo dat je het altijd eens moet zijn maar waar je het niet over eens bent kan dan over gepraat worden .
Sommige mensen gaan liegen omdat ze geen zin hebben in een eeuwige strijd of ze haken af bij je eerste woord en lopen weg.
Jou kinderen moeten ook leren dat jij naar ze luistert en met ze mee denkt in plaats van tegen ze vecht om de regels in tact te houden.
Tegen mijn kind zeg ik altijd dat de regels met haar mee groeien. En uiteindelijk is dat natuurlijk ook zo want ze moeten zelfstandig worden.
TO
Je bent 18 jaar.. oud genoeg om wat meer vrijheid te krijgen.
Vertel je moeder ook dat je wel met deze vrijheid om kunt gaan maar het niet zal leren als zij je vast blijft houden.
Vraag haar waar ze bang voor is zodat je weet wat haar redenen zijn om je tegen te houden .
Ik denk echt dat ze wel het beste met je voor heeft maar beren op de weg ziet.
Ik zie ook wel eens beren op de weg en dwing mijzelf er toe om mijn dochter losser te laten wat ik vreselijk vind.
Probeer je niet vijandig op te stellen hoe vervelend je haar misschien soms ook vind.
Ze houd van je.. en wil je vast houden omdat ze ergens bang voor is.
Als jij open bent naar je ouders toe leren ze vertrouwen in je te hebben. Zo werkt het bij mij in ieder geval wel.
En open zijn over dat ze je niet los laten.
Vertel ze ook dat je het jammer vind dat ze je niet vertrouwen en dat jij je niet kunt bewijzen als zij jou geen kans geven.
Zonder geschreeuw en met deuren gooien en vreemde uitspraken.
Als je niet goed kunt praten over je gevoel schrijf haar dan een brief waarin je dit wel kunt.
Lees je eigen brief over desnoods.
Maar praat met haar.. Zo leert ze je vertrouwen.
En vertel dat een opmerking als "dat zien wel wel" jou raakt omdat je iets met de deelt en dat ze dat dan niet stimuleren maar een beetje wegwuiven en jij je dan niet serieus genomen voelt (als dat zo is)
Moeders zijn niet makkelijk. Maar kinderen ook niet.
Op het moment dat je luistert ( bij je kinderen en bij iedereen eigenlijk) zal die gene leren om zich open te stellen doordat zijn of haar mening er ook toe doet. Het is wel zo dat communicatie in ieder gezin tussen partners en uiteindelijk pubers soms stroef verlopen omdat er behoorlijk gehamerd word op regeltjes en ook principes.
Als je met je kind kunt praten en ze op Den duur dan automatisch beter leert kennen kun je beter in hun hoofd kijken.
Dan is het niet zo dat je het altijd eens moet zijn maar waar je het niet over eens bent kan dan over gepraat worden .
Sommige mensen gaan liegen omdat ze geen zin hebben in een eeuwige strijd of ze haken af bij je eerste woord en lopen weg.
Jou kinderen moeten ook leren dat jij naar ze luistert en met ze mee denkt in plaats van tegen ze vecht om de regels in tact te houden.
Tegen mijn kind zeg ik altijd dat de regels met haar mee groeien. En uiteindelijk is dat natuurlijk ook zo want ze moeten zelfstandig worden.
TO
Je bent 18 jaar.. oud genoeg om wat meer vrijheid te krijgen.
Vertel je moeder ook dat je wel met deze vrijheid om kunt gaan maar het niet zal leren als zij je vast blijft houden.
Vraag haar waar ze bang voor is zodat je weet wat haar redenen zijn om je tegen te houden .
Ik denk echt dat ze wel het beste met je voor heeft maar beren op de weg ziet.
Ik zie ook wel eens beren op de weg en dwing mijzelf er toe om mijn dochter losser te laten wat ik vreselijk vind.
Probeer je niet vijandig op te stellen hoe vervelend je haar misschien soms ook vind.
Ze houd van je.. en wil je vast houden omdat ze ergens bang voor is.
Als jij open bent naar je ouders toe leren ze vertrouwen in je te hebben. Zo werkt het bij mij in ieder geval wel.
En open zijn over dat ze je niet los laten.
Vertel ze ook dat je het jammer vind dat ze je niet vertrouwen en dat jij je niet kunt bewijzen als zij jou geen kans geven.
Zonder geschreeuw en met deuren gooien en vreemde uitspraken.
Als je niet goed kunt praten over je gevoel schrijf haar dan een brief waarin je dit wel kunt.
Lees je eigen brief over desnoods.
Maar praat met haar.. Zo leert ze je vertrouwen.
En vertel dat een opmerking als "dat zien wel wel" jou raakt omdat je iets met de deelt en dat ze dat dan niet stimuleren maar een beetje wegwuiven en jij je dan niet serieus genomen voelt (als dat zo is)
Moeders zijn niet makkelijk. Maar kinderen ook niet.
maandag 5 december 2016 22:44
maandag 5 december 2016 22:47
quote:Medina schreef op 05 december 2016 @ 22:44:
[...]
Maar ze is niet jouw dochter, dus wat jij prima vindt, doet er niet toe. Haar ouders vinden het niet prima.
Precies
Daarom hoeft mijn dochter ook geen topic te openen.
Ze vraagt ook geen advies van haar moeder.
Ze vraagt advies aan buitenstaanders en laat ik nou net 1 van die buitenstaanders zijn.
[...]
Maar ze is niet jouw dochter, dus wat jij prima vindt, doet er niet toe. Haar ouders vinden het niet prima.
Precies
Daarom hoeft mijn dochter ook geen topic te openen.
Ze vraagt ook geen advies van haar moeder.
Ze vraagt advies aan buitenstaanders en laat ik nou net 1 van die buitenstaanders zijn.
maandag 5 december 2016 22:49
maandag 5 december 2016 22:57
Hallo iedereen! Allereerst bedankt voor al jullie adviezen en tips, doet me goed! Ik ben van plan om weer een poging te doen en met mijn ouders te praten. Ik zal zeker heel wat dingen meenemen die jullie mij als advies hebben meegegeven want ik ben het er mee eens! Veel van deze dingen heb ik uiteraard ook geprobeerd te verwoorden maar misschien niet op de juiste manier (wat best belangrijk is bij mijn ouders omdat het heel veel moeite kost om hier over te discussieren vanwege hun standvastigheid met deze regel). En ja inderdaad, het is zeker druk bij mij thuis, ik heb namelijk ook nog een zusje van 16 (was ik even vergeten erbij te zeggen????). Die is verder ook gewoon lief en al best zelfstandig. Maar het is inderdaad echt wennen, wel leuk, maar het heeft een hele grote impact omdat ik ook deels verantwoording heb over mijn broertjes ivm met oppassen enzo. En het klopt inderdaad dat ik bij mijn vriend thuis af en toe ook even rust vind omdat het bij mij thuis een chaos is van speelgoed, gestoei, geschreeuw ..( typische dingen die horen bij kleine kinderen haha..). Ik snap natuurlijk ook dat ze waarschijnlijk al haar kinderen thuis wil hebben dat kan ik niet ontkennen. Maar mijn moeder is nog best jong (34), en we zijn ook wel een soort van vriendinnen. We gaan soms samen winkelen of samen wat drinken uiteten een beetje gezellige dingen doen. Dus het is absoluut niet zo dat ik haar buitensluit uit mijn leven of dat ik doe alsof zij niet meer bestaat. Vandaar ook een beetje mijn tegenstrijd. In ieder geval, bedankt en jullie horen nog van mij!
maandag 5 december 2016 23:19
quote:Lisje0610 schreef op 05 december 2016 @ 22:57:
Hallo iedereen! Allereerst bedankt voor al jullie adviezen en tips, doet me goed! Ik ben van plan om weer een poging te doen en met mijn ouders te praten. Ik zal zeker heel wat dingen meenemen die jullie mij als advies hebben meegegeven want ik ben het er mee eens! Veel van deze dingen heb ik uiteraard ook geprobeerd te verwoorden maar misschien niet op de juiste manier (wat best belangrijk is bij mijn ouders omdat het heel veel moeite kost om hier over te discussieren vanwege hun standvastigheid met deze regel). En ja inderdaad, het is zeker druk bij mij thuis, ik heb namelijk ook nog een zusje van 16 (was ik even vergeten erbij te zeggen????). Die is verder ook gewoon lief en al best zelfstandig. Maar het is inderdaad echt wennen, wel leuk, maar het heeft een hele grote impact omdat ik ook deels verantwoording heb over mijn broertjes ivm met oppassen enzo. En het klopt inderdaad dat ik bij mijn vriend thuis af en toe ook even rust vind omdat het bij mij thuis een chaos is van speelgoed, gestoei, geschreeuw ..( typische dingen die horen bij kleine kinderen haha..). Ik snap natuurlijk ook dat ze waarschijnlijk al haar kinderen thuis wil hebben dat kan ik niet ontkennen. Maar mijn moeder is nog best jong (34), en we zijn ook wel een soort van vriendinnen. We gaan soms samen winkelen of samen wat drinken uiteten een beetje gezellige dingen doen. Dus het is absoluut niet zo dat ik haar buitensluit uit mijn leven of dat ik doe alsof zij niet meer bestaat. Vandaar ook een beetje mijn tegenstrijd. In ieder geval, bedankt en jullie horen nog van mij!
Wat fijn dat je terug bent gekomen! Ik wil niks invullen voor je moeder.. maar begrijp haar zorgen best wel. Maar die zorgen hebben niet zo veel met jou te maken als persoon want jij klinkt voor mij als een verantwoordelijke meid die best wel in staat is een gesprek te voeren.
Zoals ik het nu lees was jou moeder 16 toen ze jou kreeg en 18 toen ze je zusje kreeg. . Dat is een flinke klus op die leeftijd.
Nu is ze nog steeds redelijk jong met grote kinderen en 2 hele jonge kinderen. Ik moet zeggen dat ik het best een bijzondere situatie vind en dat is niet negatief en ik wil niks voor je moeder invullen want ik vind jou klinken als een verantwoordelijke meid met een heleboel redelijkheid en begrip dus dat heedt ze toch netjes gedaan!
over haar moederschap of de constructie van jou gezin zal ik mij zeker niet negatief uitlaten want daar vind ik niks van maar ik zie wel dat je moeder zich enorm moet splitsen en regels misschien als noodzakelijk kan zien op dit moment.
2 grote kinderen en 2 kleine lijkt mij niet de makkelijkste klus. Zeker niet als er regels moeten komen. Je kunt je kinderen niet gelijk behandelen en ook niet ongeveer in zo'n geval.
Verbeter mij vooral als ik ergens iets verkeerd op vat of als je denkt dat ik dingen verwar ofzo.
Ik geloof zeker niet dat jij haar buiten sluit. Volgens mij ben je erg loyaal naar je moeder toe. Ik denkt dat het voor haar moeilijk is om te pijlen (bij elke moeder is dat zo) wanneer ze je moet laten gaan. En waar dat aan ligt kan ik je niet vertellen dat hoor je pas in het gesprek met je moeder. De meeste moeders laten hun kinderen moeilijk los.
Vertel haar dat je met haar wil praten.. of kies het juiste moment.
Het moment dat zij met je broertjes bezig is is dus niet het juiste moment.
Vertel haar dat je best eens op je broertjes wil passen maar dat je ook wel wat tijd voor jezelf wil als dat zo is.
En ik begrijp ook dat het best druk is soms in huis voor jou net als ik mijn oudste dochter begrijp dat ze haar zusje vervelend vind als ze vriendinnetjes mee naar huis wil nemen.
Jou moeder gaat jou ook begrijpen want die regels houd ze zich niet voor niks aan vast. Die regels geven haar veiligheid en vastigheid en dat moet soms in een gezin met meerdere verschillende kinderen... maar jij word ouder en wil dit niet meer op deze manier.
Misschien is ze bang ergens voor en daar moet ze het met je over hebben zodat jij haar kunt vertellen dat het anders zit en haar het vertrouwen geeft.
Ze houd wel erg veel van je. Vergeet dat niet.
Anders zou ze er schijt aan hebben wat je deed en geen tijd voor je hebben.
Als praten niet lukt kun je een brief schrijven die ze over kan lezen en die kun je herschrijven zodat je precies zegt wat je wil zeggen.
Wees eerlijk maar val haar niet aan alsof ze alles verkeerd doet. Dan zal zij ook meer begrip hebben.
Hallo iedereen! Allereerst bedankt voor al jullie adviezen en tips, doet me goed! Ik ben van plan om weer een poging te doen en met mijn ouders te praten. Ik zal zeker heel wat dingen meenemen die jullie mij als advies hebben meegegeven want ik ben het er mee eens! Veel van deze dingen heb ik uiteraard ook geprobeerd te verwoorden maar misschien niet op de juiste manier (wat best belangrijk is bij mijn ouders omdat het heel veel moeite kost om hier over te discussieren vanwege hun standvastigheid met deze regel). En ja inderdaad, het is zeker druk bij mij thuis, ik heb namelijk ook nog een zusje van 16 (was ik even vergeten erbij te zeggen????). Die is verder ook gewoon lief en al best zelfstandig. Maar het is inderdaad echt wennen, wel leuk, maar het heeft een hele grote impact omdat ik ook deels verantwoording heb over mijn broertjes ivm met oppassen enzo. En het klopt inderdaad dat ik bij mijn vriend thuis af en toe ook even rust vind omdat het bij mij thuis een chaos is van speelgoed, gestoei, geschreeuw ..( typische dingen die horen bij kleine kinderen haha..). Ik snap natuurlijk ook dat ze waarschijnlijk al haar kinderen thuis wil hebben dat kan ik niet ontkennen. Maar mijn moeder is nog best jong (34), en we zijn ook wel een soort van vriendinnen. We gaan soms samen winkelen of samen wat drinken uiteten een beetje gezellige dingen doen. Dus het is absoluut niet zo dat ik haar buitensluit uit mijn leven of dat ik doe alsof zij niet meer bestaat. Vandaar ook een beetje mijn tegenstrijd. In ieder geval, bedankt en jullie horen nog van mij!
Wat fijn dat je terug bent gekomen! Ik wil niks invullen voor je moeder.. maar begrijp haar zorgen best wel. Maar die zorgen hebben niet zo veel met jou te maken als persoon want jij klinkt voor mij als een verantwoordelijke meid die best wel in staat is een gesprek te voeren.
Zoals ik het nu lees was jou moeder 16 toen ze jou kreeg en 18 toen ze je zusje kreeg. . Dat is een flinke klus op die leeftijd.
Nu is ze nog steeds redelijk jong met grote kinderen en 2 hele jonge kinderen. Ik moet zeggen dat ik het best een bijzondere situatie vind en dat is niet negatief en ik wil niks voor je moeder invullen want ik vind jou klinken als een verantwoordelijke meid met een heleboel redelijkheid en begrip dus dat heedt ze toch netjes gedaan!
over haar moederschap of de constructie van jou gezin zal ik mij zeker niet negatief uitlaten want daar vind ik niks van maar ik zie wel dat je moeder zich enorm moet splitsen en regels misschien als noodzakelijk kan zien op dit moment.
2 grote kinderen en 2 kleine lijkt mij niet de makkelijkste klus. Zeker niet als er regels moeten komen. Je kunt je kinderen niet gelijk behandelen en ook niet ongeveer in zo'n geval.
Verbeter mij vooral als ik ergens iets verkeerd op vat of als je denkt dat ik dingen verwar ofzo.
Ik geloof zeker niet dat jij haar buiten sluit. Volgens mij ben je erg loyaal naar je moeder toe. Ik denkt dat het voor haar moeilijk is om te pijlen (bij elke moeder is dat zo) wanneer ze je moet laten gaan. En waar dat aan ligt kan ik je niet vertellen dat hoor je pas in het gesprek met je moeder. De meeste moeders laten hun kinderen moeilijk los.
Vertel haar dat je met haar wil praten.. of kies het juiste moment.
Het moment dat zij met je broertjes bezig is is dus niet het juiste moment.
Vertel haar dat je best eens op je broertjes wil passen maar dat je ook wel wat tijd voor jezelf wil als dat zo is.
En ik begrijp ook dat het best druk is soms in huis voor jou net als ik mijn oudste dochter begrijp dat ze haar zusje vervelend vind als ze vriendinnetjes mee naar huis wil nemen.
Jou moeder gaat jou ook begrijpen want die regels houd ze zich niet voor niks aan vast. Die regels geven haar veiligheid en vastigheid en dat moet soms in een gezin met meerdere verschillende kinderen... maar jij word ouder en wil dit niet meer op deze manier.
Misschien is ze bang ergens voor en daar moet ze het met je over hebben zodat jij haar kunt vertellen dat het anders zit en haar het vertrouwen geeft.
Ze houd wel erg veel van je. Vergeet dat niet.
Anders zou ze er schijt aan hebben wat je deed en geen tijd voor je hebben.
Als praten niet lukt kun je een brief schrijven die ze over kan lezen en die kun je herschrijven zodat je precies zegt wat je wil zeggen.
Wees eerlijk maar val haar niet aan alsof ze alles verkeerd doet. Dan zal zij ook meer begrip hebben.
dinsdag 6 december 2016 10:04
Ik blijf het een lastige situatie vinden. In principe heeft Medina gelijk "hun huis, hun regels" maar in mijn visie (die volgens mij door onderzoeken onderbouwd wordt, maar dat weet ik niet zeker) heb je met een 18 jarige niet zozeer meer 'regels' als wel 'afspraken'. De opvoeding is gedaan, nu begeleid je verder naar een zelfstandig leven.
Wanneer je die 18 jarige vervolgens (te) strakke regels geeft, van 1x per 2 weken mag je logeren en verder ben je thuis, en je vriend slaapt hier ook niet, begeleid je niet meer naar zelfstandigheid, maar stoot je af. Dan is het meer 'my way or the highway' en gooi je ze in feite in het diepe (ze gaan het huis uit) met een 'zoek het zelf lekker uit'.
Ik begrijp dat je moeder vroeger wel zo ongeveer in het diepe gegooid is, met een kind op haar 16e. Misschien wil ze voorkomen dat jij in dezelfde situatie komt te zitten, maar dan kun je mi beter over die angst praten, dan dat je een 18 jarige zonder redenen gaat verbieden. En je slaapt toch al bij je vriend, dus heb je vast ook seks en de kans zwanger te worden.
Aan de andere kant snap ik het dus níet van je moeder. Zij was wel vroeg met kinderen, ze is nog jong, dan snapt ze toch ook wel dat jij wat meer vrijheid nodig hebt? Of .. je zegt dat je nodig bent voor oppas, is dát de reden dat ze je in huis wil hebben? Zodat zij meer vrijheid heeft? Dat zou ik namelijk heel kwalijk vinden. Incidenteel kun je best de verantwoordelijkheid voor de jongere kinderen hebben, maar als je die structureel hebt, zou daar wat tegenover mogen staan.
Succes met je gesprek.
Wanneer je die 18 jarige vervolgens (te) strakke regels geeft, van 1x per 2 weken mag je logeren en verder ben je thuis, en je vriend slaapt hier ook niet, begeleid je niet meer naar zelfstandigheid, maar stoot je af. Dan is het meer 'my way or the highway' en gooi je ze in feite in het diepe (ze gaan het huis uit) met een 'zoek het zelf lekker uit'.
Ik begrijp dat je moeder vroeger wel zo ongeveer in het diepe gegooid is, met een kind op haar 16e. Misschien wil ze voorkomen dat jij in dezelfde situatie komt te zitten, maar dan kun je mi beter over die angst praten, dan dat je een 18 jarige zonder redenen gaat verbieden. En je slaapt toch al bij je vriend, dus heb je vast ook seks en de kans zwanger te worden.
Aan de andere kant snap ik het dus níet van je moeder. Zij was wel vroeg met kinderen, ze is nog jong, dan snapt ze toch ook wel dat jij wat meer vrijheid nodig hebt? Of .. je zegt dat je nodig bent voor oppas, is dát de reden dat ze je in huis wil hebben? Zodat zij meer vrijheid heeft? Dat zou ik namelijk heel kwalijk vinden. Incidenteel kun je best de verantwoordelijkheid voor de jongere kinderen hebben, maar als je die structureel hebt, zou daar wat tegenover mogen staan.
Succes met je gesprek.
Later is nu
dinsdag 6 december 2016 10:06
Met nog 3 andere kinderen in huis kan ik me weer wel beter voorstellen dat ze liever niet jouw vriend elke andere week over de vloer heeft, trouwens. Misschien houdt ze met haar regels ook al rekening met je zusje: wat ze jou toe moet staan, zal je zusje tzt ook mogen. Mogelijk schat ze die "wilder" in.
Later is nu
dinsdag 6 december 2016 12:43
quote:kippetje29 schreef op 06 december 2016 @ 12:17:
Ik kan mij ook voorstellen dat je moeder bang is dat jij ook jong moeder wordt. Is geen makkelijke situatie zo jong een kind. Misschien wil je te beschermen, helaas iets te veel naar jouw zin.Als ze daar bang voor is dan moet ze daar over praten en TO helpen dat te voorkomen. Met die ene keer per 2 weken kan ze niet zwanger worden?
Ik kan mij ook voorstellen dat je moeder bang is dat jij ook jong moeder wordt. Is geen makkelijke situatie zo jong een kind. Misschien wil je te beschermen, helaas iets te veel naar jouw zin.Als ze daar bang voor is dan moet ze daar over praten en TO helpen dat te voorkomen. Met die ene keer per 2 weken kan ze niet zwanger worden?
dinsdag 6 december 2016 12:52
quote:Lisje0610 schreef op 03 december 2016 @ 23:58:
[...]
Ja daar ben ik ook al over na aan het denken en de mogelijkheden aan het bekijken. Ik vroeg me alleen af (zo lang ik nog thuis woon) of ik onredelijk ben om dit van ze te verwachten.Ik vind het echt raar dat je vriend niet bij jullie mag logeren
[...]
Ja daar ben ik ook al over na aan het denken en de mogelijkheden aan het bekijken. Ik vroeg me alleen af (zo lang ik nog thuis woon) of ik onredelijk ben om dit van ze te verwachten.Ik vind het echt raar dat je vriend niet bij jullie mag logeren
dinsdag 6 december 2016 12:57
quote:matroesjka_ schreef op 04 december 2016 @ 00:12:
[...]
Onder mijn dak komt ook geen halve puber met mijn dochter krikken hoor.Wat? Toen ik zelf 25 jaar geleden kreeg mocht hij ook gewoon blijven slapen, wat is daar precies raar aan.? Te kort voor samenwonen en bezig met opleiding. Waar moet je een flat van betalen. En die waren er niet eens waar ik woonde. Is toch gewoon gezellig..
[...]
Onder mijn dak komt ook geen halve puber met mijn dochter krikken hoor.Wat? Toen ik zelf 25 jaar geleden kreeg mocht hij ook gewoon blijven slapen, wat is daar precies raar aan.? Te kort voor samenwonen en bezig met opleiding. Waar moet je een flat van betalen. En die waren er niet eens waar ik woonde. Is toch gewoon gezellig..
dinsdag 6 december 2016 13:22
quote:Dreamer schreef op 06 december 2016 @ 10:06:
Met nog 3 andere kinderen in huis kan ik me weer wel beter voorstellen dat ze liever niet jouw vriend elke andere week over de vloer heeft, trouwens. Misschien houdt ze met haar regels ook al rekening met je zusje: wat ze jou toe moet staan, zal je zusje tzt ook mogen. Mogelijk schat ze die "wilder" in.Ja dat zou je denken, maar als reden dat hij niet mocht slapen heeft mijn vader gezegd "onder mijn dak alleen als je verloofd of getrouwd bent". En mijn moeder heeft zich er gewoon bij aangesloten. Mijn zusje is zelf ook best rustig net als ik en er komen af en toe weleens vriendinnen maar dat is ook niet echt vaak of blijven slapen.
Met nog 3 andere kinderen in huis kan ik me weer wel beter voorstellen dat ze liever niet jouw vriend elke andere week over de vloer heeft, trouwens. Misschien houdt ze met haar regels ook al rekening met je zusje: wat ze jou toe moet staan, zal je zusje tzt ook mogen. Mogelijk schat ze die "wilder" in.Ja dat zou je denken, maar als reden dat hij niet mocht slapen heeft mijn vader gezegd "onder mijn dak alleen als je verloofd of getrouwd bent". En mijn moeder heeft zich er gewoon bij aangesloten. Mijn zusje is zelf ook best rustig net als ik en er komen af en toe weleens vriendinnen maar dat is ook niet echt vaak of blijven slapen.
dinsdag 6 december 2016 13:30
quote:Dreamer schreef op 06 december 2016 @ 10:04:
Ik blijf het een lastige situatie vinden. In principe heeft Medina gelijk "hun huis, hun regels" maar in mijn visie (die volgens mij door onderzoeken onderbouwd wordt, maar dat weet ik niet zeker) heb je met een 18 jarige niet zozeer meer 'regels' als wel 'afspraken'. De opvoeding is gedaan, nu begeleid je verder naar een zelfstandig leven.
Wanneer je die 18 jarige vervolgens (te) strakke regels geeft, van 1x per 2 weken mag je logeren en verder ben je thuis, en je vriend slaapt hier ook niet, begeleid je niet meer naar zelfstandigheid, maar stoot je af. Dan is het meer 'my way or the highway' en gooi je ze in feite in het diepe (ze gaan het huis uit) met een 'zoek het zelf lekker uit'.
Ik begrijp dat je moeder vroeger wel zo ongeveer in het diepe gegooid is, met een kind op haar 16e. Misschien wil ze voorkomen dat jij in dezelfde situatie komt te zitten, maar dan kun je mi beter over die angst praten, dan dat je een 18 jarige zonder redenen gaat verbieden. En je slaapt toch al bij je vriend, dus heb je vast ook seks en de kans zwanger te worden.
Aan de andere kant snap ik het dus níet van je moeder. Zij was wel vroeg met kinderen, ze is nog jong, dan snapt ze toch ook wel dat jij wat meer vrijheid nodig hebt? Of .. je zegt dat je nodig bent voor oppas, is dát de reden dat ze je in huis wil hebben? Zodat zij meer vrijheid heeft? Dat zou ik namelijk heel kwalijk vinden. Incidenteel kun je best de verantwoordelijkheid voor de jongere kinderen hebben, maar als je die structureel hebt, zou daar wat tegenover mogen staan.
Succes met je gesprek.
Ja ik denk ook vaak dat mijn moeder er bang voor is dat mij niet ongeveer hetzelfde overkomt, wat begrijpelijk is, maar ze weet dat ik de pil slik enzo en dat ik er niet onverantwoord mee bezig ben. Ze heeft het zelf vroeger zwaar gehad ze moest wel jong uit huis. Maar uiteindelijk is alles toch wel goed gekomen met haar en is ze nog steeds samen met mijn vader en hebben ze het nu goed.
Het is niet structureel zo dat ik per se moet oppassen, ik doe het ook vaak gewoon omdat ik het wel fijn vind om te helpen, en dat is dan ook niet de reden dat zij mij thuis wilt houden ik het weekend. Ja het is een lastige situatie maar inderdaad ik denk dat als ik over een paar dagen met haar praat op een goed moment, dat we misschien wel ergens komen... ik hoorde mn ouders ook samen er over praten laatst .... "ja ze hoeft het niet te snappen, als ze het maar gewoon doet".... zei mn vader.
Ik blijf het een lastige situatie vinden. In principe heeft Medina gelijk "hun huis, hun regels" maar in mijn visie (die volgens mij door onderzoeken onderbouwd wordt, maar dat weet ik niet zeker) heb je met een 18 jarige niet zozeer meer 'regels' als wel 'afspraken'. De opvoeding is gedaan, nu begeleid je verder naar een zelfstandig leven.
Wanneer je die 18 jarige vervolgens (te) strakke regels geeft, van 1x per 2 weken mag je logeren en verder ben je thuis, en je vriend slaapt hier ook niet, begeleid je niet meer naar zelfstandigheid, maar stoot je af. Dan is het meer 'my way or the highway' en gooi je ze in feite in het diepe (ze gaan het huis uit) met een 'zoek het zelf lekker uit'.
Ik begrijp dat je moeder vroeger wel zo ongeveer in het diepe gegooid is, met een kind op haar 16e. Misschien wil ze voorkomen dat jij in dezelfde situatie komt te zitten, maar dan kun je mi beter over die angst praten, dan dat je een 18 jarige zonder redenen gaat verbieden. En je slaapt toch al bij je vriend, dus heb je vast ook seks en de kans zwanger te worden.
Aan de andere kant snap ik het dus níet van je moeder. Zij was wel vroeg met kinderen, ze is nog jong, dan snapt ze toch ook wel dat jij wat meer vrijheid nodig hebt? Of .. je zegt dat je nodig bent voor oppas, is dát de reden dat ze je in huis wil hebben? Zodat zij meer vrijheid heeft? Dat zou ik namelijk heel kwalijk vinden. Incidenteel kun je best de verantwoordelijkheid voor de jongere kinderen hebben, maar als je die structureel hebt, zou daar wat tegenover mogen staan.
Succes met je gesprek.
Ja ik denk ook vaak dat mijn moeder er bang voor is dat mij niet ongeveer hetzelfde overkomt, wat begrijpelijk is, maar ze weet dat ik de pil slik enzo en dat ik er niet onverantwoord mee bezig ben. Ze heeft het zelf vroeger zwaar gehad ze moest wel jong uit huis. Maar uiteindelijk is alles toch wel goed gekomen met haar en is ze nog steeds samen met mijn vader en hebben ze het nu goed.
Het is niet structureel zo dat ik per se moet oppassen, ik doe het ook vaak gewoon omdat ik het wel fijn vind om te helpen, en dat is dan ook niet de reden dat zij mij thuis wilt houden ik het weekend. Ja het is een lastige situatie maar inderdaad ik denk dat als ik over een paar dagen met haar praat op een goed moment, dat we misschien wel ergens komen... ik hoorde mn ouders ook samen er over praten laatst .... "ja ze hoeft het niet te snappen, als ze het maar gewoon doet".... zei mn vader.
dinsdag 6 december 2016 17:00
Die reactie van je vader kan echt niet naar iemand van 18. Dat jij het niet hoeft te snappen. Op mijn 18e was dat een druppel geweest voor een enorme uitbarsting aan discussies. Je bent 18 jaar. Je vader heeft eigenlijk helemaal niks meer over je te zeggen. Maar puur omdat je bij hun in huis woont ligt het nu een beetje anders.
De voogdij hebben ze niet meer..
Ik vind wel dat je respect voor huisregels moet hebben maar zij moeten respect voor je leeftijd hebben.
Mijn kind heeft echt wel een stem hoor.
En al helemaal een kind van 18.
De voogdij hebben ze niet meer..
Ik vind wel dat je respect voor huisregels moet hebben maar zij moeten respect voor je leeftijd hebben.
Mijn kind heeft echt wel een stem hoor.
En al helemaal een kind van 18.
