Relaties
alle pijlers
ongelukkige stiefmoeder reactie
maandag 26 januari 2015 20:16
Hoi iedereen
Excuses voor de nieuwe topic maar ik vond de huidige niet meer terug... Ik wil dus graag reageren op het onderwerp 'ongelukkige stiefmoeder'
Ik las net over het onderwerp en dat er stiefmoeders zijn die een hekel hebben aan hun stiefkinderen. Nu, ik ben sinds 1,5 j samen met een hele lieve man met een dochtertje van ondertussen bijna 5 j. Ik heb absoluut geen hekel aan mijn 'stiefdochter'. Idd, we hebben mekaar niet gekozen maar zij heeft nog minder dan ik de keuze gehad. Ik heb gekozen voor haar papa en daarmee ook voor haar.
Ik kan ook niet zeggen, zoals sommigen dat wel doen, dat ik gek op haar ben. Maar dat heeft niets met het kind te maken. Dat is eerder de aard van wie ik ben. Ik ben niet direct gek van mensen. Dat heeft zijn tijd nodig. Niettegenstaande kunnen mijn stiefdochter en ik het van bij het begin goed met elkaar vinden. We respecteren elkaar en wanneer ze bij ons is (week om week) doen we gewoon met zijn 3 wat we anders met zijn 2 doen (papa en ik). Af en toe doen we dan ook samen eens iets extra zoals speeltuin, kermis, zoo, ... En de meisjesdingen, ja, die doet ze alleen met mij want daar kent de papa volgens haar niets van haar kleding kies ik want als papa dat doet is het niet goed, nagels lakken doen we samen enz Ergens vind ik het ook wel speciaal (en vreemd) dat ze daarvoor op mij vertrouwt. Wel fijn want ze 'aapt' me ook erg veel na Soms lijkt het net of ik mezelf hoor en dat terwijl het toch niet mijn eigen kind is.
Het lijkt bijna perfect als je het zo leest... En toch is er iets wat mij erg ongelukkig kan maken. En dat is namelijk dat haar papa meerdere malen heeft aangegeven geen kinderen meer te willen. Althans, 'nu' toch niet. Hij heeft veel meegemaakt met de moeder van het meisje en heeft ondertussen een directe afschuw gekregen van bevallingen, baby's en al wat ermee gepaard gaat. Komt nog eens bij dat moeder erg moeilijk kan doen (zij waren wel reeds uit elkaar toen wij elkaar leerden kennen) Ik zeg niet dat ik per se kinderen wil maar ik zou het wel fijn vinden als we er eens open en zonder negativisme over konden praten. Als ik erover begin (en dat is echt niet dikwijls) zegt hij meteen dat ik 'nu' per se een kind van hem wil maar dit is niet zo. Dit was wel zo bij zijn ex. Ik heb het gevoel dat ik opgescheept zit met de rugzak uit zijn verleden en dat ik daarom niet openlijk mag praten over een evt kind van ons twee. En dat wringt, zoveelste langer zoveelste meer. Ik ben op een leeftijd gekomen (35 j) en in relatie waarin ik daar wel over wil nadenken. Ik wil mijn tijd niet onbewust laten passeren. Maar moeten we daar niet met zijn 2 over nadenken? Ik kan dat toch niet alleen doen? Ik zit echt met mijn handen in het haar en vrees dat dit tot een breuk tussen ons zal leiden. Ik lees heel graag jullie meningen, zeker ook van diegenen die net zoals ik geen kinderen hebben.
Alvast bedankt
Excuses voor de nieuwe topic maar ik vond de huidige niet meer terug... Ik wil dus graag reageren op het onderwerp 'ongelukkige stiefmoeder'
Ik las net over het onderwerp en dat er stiefmoeders zijn die een hekel hebben aan hun stiefkinderen. Nu, ik ben sinds 1,5 j samen met een hele lieve man met een dochtertje van ondertussen bijna 5 j. Ik heb absoluut geen hekel aan mijn 'stiefdochter'. Idd, we hebben mekaar niet gekozen maar zij heeft nog minder dan ik de keuze gehad. Ik heb gekozen voor haar papa en daarmee ook voor haar.
Ik kan ook niet zeggen, zoals sommigen dat wel doen, dat ik gek op haar ben. Maar dat heeft niets met het kind te maken. Dat is eerder de aard van wie ik ben. Ik ben niet direct gek van mensen. Dat heeft zijn tijd nodig. Niettegenstaande kunnen mijn stiefdochter en ik het van bij het begin goed met elkaar vinden. We respecteren elkaar en wanneer ze bij ons is (week om week) doen we gewoon met zijn 3 wat we anders met zijn 2 doen (papa en ik). Af en toe doen we dan ook samen eens iets extra zoals speeltuin, kermis, zoo, ... En de meisjesdingen, ja, die doet ze alleen met mij want daar kent de papa volgens haar niets van haar kleding kies ik want als papa dat doet is het niet goed, nagels lakken doen we samen enz Ergens vind ik het ook wel speciaal (en vreemd) dat ze daarvoor op mij vertrouwt. Wel fijn want ze 'aapt' me ook erg veel na Soms lijkt het net of ik mezelf hoor en dat terwijl het toch niet mijn eigen kind is.
Het lijkt bijna perfect als je het zo leest... En toch is er iets wat mij erg ongelukkig kan maken. En dat is namelijk dat haar papa meerdere malen heeft aangegeven geen kinderen meer te willen. Althans, 'nu' toch niet. Hij heeft veel meegemaakt met de moeder van het meisje en heeft ondertussen een directe afschuw gekregen van bevallingen, baby's en al wat ermee gepaard gaat. Komt nog eens bij dat moeder erg moeilijk kan doen (zij waren wel reeds uit elkaar toen wij elkaar leerden kennen) Ik zeg niet dat ik per se kinderen wil maar ik zou het wel fijn vinden als we er eens open en zonder negativisme over konden praten. Als ik erover begin (en dat is echt niet dikwijls) zegt hij meteen dat ik 'nu' per se een kind van hem wil maar dit is niet zo. Dit was wel zo bij zijn ex. Ik heb het gevoel dat ik opgescheept zit met de rugzak uit zijn verleden en dat ik daarom niet openlijk mag praten over een evt kind van ons twee. En dat wringt, zoveelste langer zoveelste meer. Ik ben op een leeftijd gekomen (35 j) en in relatie waarin ik daar wel over wil nadenken. Ik wil mijn tijd niet onbewust laten passeren. Maar moeten we daar niet met zijn 2 over nadenken? Ik kan dat toch niet alleen doen? Ik zit echt met mijn handen in het haar en vrees dat dit tot een breuk tussen ons zal leiden. Ik lees heel graag jullie meningen, zeker ook van diegenen die net zoals ik geen kinderen hebben.
Alvast bedankt
maandag 26 januari 2015 20:26
Misschien heeft hij nog even tijd nodig om echt te weten dat jij niet zo bent als zijn ex? Al moet ik zeggen dat mijn vriend na 15 jaar nog steeds een paar "trauma's" heeft van dingen die met zijn ex te maken hebben. Zo wil hij bijvoorbeeld niks te maken hebben met verbouwingen, het kopen van nieuwe meubels en dergelijke. Hij heeft zo in zijn hoofd zitten dat dat niet goed is en ik kan hem niet aan zijn verstand peuteren dat ik zo niet ben. Heel raar. Ik zeg niet dat het bij jouw vriend ook zo is. Maar het is wel goed dat je er over nadenkt wat je wil.
Ik zou hem even met rust laten hierover, jullie kennen elkaar pas 1,5 jaar. En dan over een tijdje weer eens peilen hoe hij de toekomst ziet.
Ik zou hem even met rust laten hierover, jullie kennen elkaar pas 1,5 jaar. En dan over een tijdje weer eens peilen hoe hij de toekomst ziet.
maandag 26 januari 2015 20:36
maandag 26 januari 2015 20:59
Het is niet eerlijk van hem om jou zo te laten bungelen wat betreft dit onderwerp.
Hij vermijdt het gesprek, terwijl het juist van belang is duidelijkheid te hebben wat betreft jullie toekomstvisie.
Mocht hij echt niet willen, dan kan jij op basis daarvan voor jezelf besluiten hoe zwaar dit voor je weegt.
Nu kan je niets want hij trekt alleen maar rookgordijnen op.
Hij vermijdt het gesprek, terwijl het juist van belang is duidelijkheid te hebben wat betreft jullie toekomstvisie.
Mocht hij echt niet willen, dan kan jij op basis daarvan voor jezelf besluiten hoe zwaar dit voor je weegt.
Nu kan je niets want hij trekt alleen maar rookgordijnen op.
maandag 26 januari 2015 21:02
Een kind is niet zaligmakend. Je hebt als stiefmoeder wel al de lusten, (gezelligheid van zon meisje, nagels lakken en kledingkopen ect) maar niet de lasten. Jij bent niet verantwoordelijk. Je hebt geen uitgezakt lichaam, gescheurde vagina, de zware jaren van de baby/peuter tijd heb je niet meegemaakt. Je hebt nog vrije tijd samen met je vriend. Denk na of je echt een kind wil. Alleen, want je man wil er niet eens over praten. Dus doe dat ook niet. Ga in je eentje nadenken. Wil jij wel echt een kind? Ga dan meteen weg en zoek iemand die dat ook wil. Is niet zo makkelijk als ik het opschrijf. Maar als je echt een kind wil zou ik deze beslissing wel nemen.
maandag 26 januari 2015 21:10
Best moeilijke situatie, als ik in jouw schoenen stond zou ik willen weten of hij wel of geen kinderen meer wil...."misschien later" of "nu nog niet" vind ik erg vaag.
Ik vraag me af of het een verkapte NEE is of dat hij het echt nog niet weet.
Afijn moeilijk, begrijp hem ook wel, waarschijnlijk vind hij de situatie prima zo.
Moeilijk voor je, en zelfs als hij aangeeft dat hij echt geen kindje meer wil ???
Wat dan ?.
Ik vraag me af of het een verkapte NEE is of dat hij het echt nog niet weet.
Afijn moeilijk, begrijp hem ook wel, waarschijnlijk vind hij de situatie prima zo.
Moeilijk voor je, en zelfs als hij aangeeft dat hij echt geen kindje meer wil ???
Wat dan ?.
maandag 26 januari 2015 21:13
quote:glitter@spice66 schreef op 26 januari 2015 @ 21:02:
1) Je hebt als stiefmoeder wel al de lusten, (gezelligheid van zon meisje, nagels lakken en kledingkopen ect) maar niet de lasten. Jij bent niet verantwoordelijk.
2) Je hebt geen uitgezakt lichaam, gescheurde vagina,
1) je hoort hier juist vaak de andere verhalen, dat stiefmoeders het het zwaarst hebben, en alleen het gezeik mogen opvangen.
2) heb ik als bio-moeder ook niet hoor. Strak van binnen en van buiten
1) Je hebt als stiefmoeder wel al de lusten, (gezelligheid van zon meisje, nagels lakken en kledingkopen ect) maar niet de lasten. Jij bent niet verantwoordelijk.
2) Je hebt geen uitgezakt lichaam, gescheurde vagina,
1) je hoort hier juist vaak de andere verhalen, dat stiefmoeders het het zwaarst hebben, en alleen het gezeik mogen opvangen.
2) heb ik als bio-moeder ook niet hoor. Strak van binnen en van buiten
maandag 26 januari 2015 21:15
quote:Lughnasadh schreef op 26 januari 2015 @ 20:27:
Hij is er toch duidelijk over? Hij wil geen kind meer, het is niet eens bespreekbaar. Ik vind het kinderachtig en laf, daar niet van, maar jij moet het met hem doen.
Als jij kinderen wilt zou ik me er op instellen dat dat niet met hem gaat gebeuren.Wat vind jij precies kinderachtig en laf, het feit dat hij geen kinderen meer wil? Hij heeft al gezegd deze niet meer te willen, kun je er uren of dagen over praten, maar resultaat blijft hetzelfde. Je zou zijn nee ook kunnen respecteren en je eigen conclusies kunnen trekken, maar dat is waarschijnlijk té simpel gedacht?!
Hij is er toch duidelijk over? Hij wil geen kind meer, het is niet eens bespreekbaar. Ik vind het kinderachtig en laf, daar niet van, maar jij moet het met hem doen.
Als jij kinderen wilt zou ik me er op instellen dat dat niet met hem gaat gebeuren.Wat vind jij precies kinderachtig en laf, het feit dat hij geen kinderen meer wil? Hij heeft al gezegd deze niet meer te willen, kun je er uren of dagen over praten, maar resultaat blijft hetzelfde. Je zou zijn nee ook kunnen respecteren en je eigen conclusies kunnen trekken, maar dat is waarschijnlijk té simpel gedacht?!
maandag 26 januari 2015 22:04
Ik denk dat je eerst voor jezelf moet vaststellen of je je kinderwens (eventueel) wil opofferen. Zo niet, dan echt bespreken met je vriend..en als je 35 bent, mag je best opschieten .
Misschien is het niet zo voor iedereen, maar voor mij is het zijn van een mama en de liefde en puurheid die ik ervaar van m'n kind het allermooiste in mijn leven wat ik heb meegemaakt..natuurlijk ook zorgen en zorgen voor, maar echt vele mooie, heerlijke, grappige momenten.. De babytijd was misschien soms wel wat zwaarder, maar tegelijkertijd ook heel mooi..In ieder geval, het vliegt voorbij!!
Mijn vriend wilde ook echt pertinent geen kind meer..en ja..misschien oneerlijk voor sommigen, maar ik heb hem na zo'n 4 jaar laten kiezen ..of wel een kind of stoppen..mijn kinderwens was echt te groot. Nu is hij trouwens he-le-maal blij en gelukkig (2e leg, scheelt 20 jaar)..Wij voelen ons gelukkig als gezin, hij geniet met volle teugen van de nu 5-jarige..dus zo kan het ook..zelf als een man jarenlang zegt dat hij echt niet meer wil. Trouwens ik voel me geen manipulerende vrouw die ten koste van mijn vriend haar zin wou doordrijven, ik wou echt heel graag een eigen kind ervaren..voelen, de borst geven..alles eromheen en koos daar echt 100% voor.
Misschien is het niet zo voor iedereen, maar voor mij is het zijn van een mama en de liefde en puurheid die ik ervaar van m'n kind het allermooiste in mijn leven wat ik heb meegemaakt..natuurlijk ook zorgen en zorgen voor, maar echt vele mooie, heerlijke, grappige momenten.. De babytijd was misschien soms wel wat zwaarder, maar tegelijkertijd ook heel mooi..In ieder geval, het vliegt voorbij!!
Mijn vriend wilde ook echt pertinent geen kind meer..en ja..misschien oneerlijk voor sommigen, maar ik heb hem na zo'n 4 jaar laten kiezen ..of wel een kind of stoppen..mijn kinderwens was echt te groot. Nu is hij trouwens he-le-maal blij en gelukkig (2e leg, scheelt 20 jaar)..Wij voelen ons gelukkig als gezin, hij geniet met volle teugen van de nu 5-jarige..dus zo kan het ook..zelf als een man jarenlang zegt dat hij echt niet meer wil. Trouwens ik voel me geen manipulerende vrouw die ten koste van mijn vriend haar zin wou doordrijven, ik wou echt heel graag een eigen kind ervaren..voelen, de borst geven..alles eromheen en koos daar echt 100% voor.
Forget what hurt you, but never forget what it taught you!
maandag 26 januari 2015 22:14
quote:loisnvt schreef op 26 januari 2015 @ 21:15:
[...]
Wat vind jij precies kinderachtig en laf, het feit dat hij geen kinderen meer wil? Hij heeft al gezegd deze niet meer te willen, kun je er uren of dagen over praten, maar resultaat blijft hetzelfde. Je zou zijn nee ook kunnen respecteren en je eigen conclusies kunnen trekken, maar dat is waarschijnlijk té simpel gedacht?!Ik vind het kinderachtig en laf van hem dat er helemaal niets bespreekbaar is. Het is zijn goed recht om geen kinderen meer te willen en TO heeft dat maar te accepteren of een man te zoeken die wel vader wil worden, maar er helemaal niet over willen praten, in welke context dan ook, vanwege eerder opgelopen "trauma's", dat vind ik kinderachtig en laf.
[...]
Wat vind jij precies kinderachtig en laf, het feit dat hij geen kinderen meer wil? Hij heeft al gezegd deze niet meer te willen, kun je er uren of dagen over praten, maar resultaat blijft hetzelfde. Je zou zijn nee ook kunnen respecteren en je eigen conclusies kunnen trekken, maar dat is waarschijnlijk té simpel gedacht?!Ik vind het kinderachtig en laf van hem dat er helemaal niets bespreekbaar is. Het is zijn goed recht om geen kinderen meer te willen en TO heeft dat maar te accepteren of een man te zoeken die wel vader wil worden, maar er helemaal niet over willen praten, in welke context dan ook, vanwege eerder opgelopen "trauma's", dat vind ik kinderachtig en laf.
maandag 26 januari 2015 22:21
In jouw geval is het denk ik het belangrijkste om te weten of je wel of geen kind wil. Het heeft weinig zin om een gesprek te forceren als je bedenkt toch geen kind te willen. Wel is het van hem heel makkelijk om het gesprek weg te wuiven en zegt ook wel iets over hem. Als hij iets niet wil is he dus ook niet bespreekbaar terwijl moederschap op jouw leeftijd weinig ruimte laat voor een vraag "nu even niet" want is dat over een jaar wel of nooit?
Zijn dochter is 5 jaar en hij is gescheiden en heeft met jouw al 1,5 jaar een relatie dus zo vers is zijn "trauma" ook weer niet dus reken gewoon maar op een "nee" van zijn kant.
Zijn dochter is 5 jaar en hij is gescheiden en heeft met jouw al 1,5 jaar een relatie dus zo vers is zijn "trauma" ook weer niet dus reken gewoon maar op een "nee" van zijn kant.
maandag 26 januari 2015 23:27
Sorry, maar ik snap niet zo goed dat jullie een relatie aangaan terwijl zo'n belangrijke, toekomstbepalende vraag niet eens beantwoord is. Dat hoor je toch gewoon van tevoren duidelijk te hebben als er een kind in het spel is, voordat je stiefmoedertje gaat spelen? Straks zegt hij nee, en dan is de kans groot dat jij zult verdwijnen uit haar leven. Dan is ze pas 5, hoeveel stiefmoeders gaan er nog volgen als er zo makkelijk over wordt gedacht?
maandag 26 januari 2015 23:36
maandag 26 januari 2015 23:39
Wees er duidelijker over, niet bang zijn voor zijn starre houding. Hij moet ook weten wat jij graag wil.
En dan kunnen jullie samen een beslissing maken.
Maar hoop niet teveel op dat hij bij draait en inziet dat jij anders bent met moederschap...
Vaak is het met zo iets als kinderen willen gelijk al duidelijk voor de man of vrouw.
Ik ben bang dat hij die 'trauma's' niet gaat 'verwerken'. Dat hij 1 kind genoeg vindt..
Maar eerst duidelijk zeggen dat jij wél een kinderwens hebt.
Je krijgt spijt als je hoopt dat hij ooit bij gaat draaien...
En dan kunnen jullie samen een beslissing maken.
Maar hoop niet teveel op dat hij bij draait en inziet dat jij anders bent met moederschap...
Vaak is het met zo iets als kinderen willen gelijk al duidelijk voor de man of vrouw.
Ik ben bang dat hij die 'trauma's' niet gaat 'verwerken'. Dat hij 1 kind genoeg vindt..
Maar eerst duidelijk zeggen dat jij wél een kinderwens hebt.
Je krijgt spijt als je hoopt dat hij ooit bij gaat draaien...
maandag 26 januari 2015 23:41
Maar moeten we daar niet met zijn 2 over nadenken? Ik kan dat toch niet alleen doen?
Hij heeft er al over nagedacht en al meerdere keren aangegeven dat het wat hem betreft " nee " is.
Als jij " ja " zegt verandert dat nog steeds niets aan zijn niet willen.
Waarom zou jij niet in je eentje na kunnen denken over jouw - misschien niet eens aanwezige - kinderwens? Hangt jouw wens van zijn wens af?
Hij heeft er al over nagedacht en al meerdere keren aangegeven dat het wat hem betreft " nee " is.
Als jij " ja " zegt verandert dat nog steeds niets aan zijn niet willen.
Waarom zou jij niet in je eentje na kunnen denken over jouw - misschien niet eens aanwezige - kinderwens? Hangt jouw wens van zijn wens af?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
