Relaties
alle pijlers
Ongepland zwanger, vriend wil het niet en ik twijfel
donderdag 30 maart 2017 23:00
Hi,
Ik ben normaal van het stil meelezen maar heb nu ontzettend de behoefte om van me af te schrijven.
Vanochtend ben ik er samen met mijn vriend achter gekomen dat ik zwanger ben. Totaal onverwachts, paniek, shock. Ik kon alleen maar huilen, hoe kon ik ons onbewust in deze situatie brengen en hoe komen we hier nu samen en sterk uit.
Vriend maakte vanaf het begin duidelijk, wel op een nette en bedachtzame manier, dat abortus de enige optie is. Toen ik op dat moment nog in de paniek zat leek ook mij dat de meest verantwoorde optie.
We zijn al langere tijd samen maar hebben nog geen eigen huis, wel druk mee bezig, en hebben beide geen vast contract. Dit is voor hem de rede om het niet te doen wat natuurlijk logisch is omdat een kindje meer dan alleen liefde nodig heeft.
Maar na dat ik over de eerste klap heen was sloeg de twijfel bij mij toe. Wil ik dit wel? Ga ik spijt krijgen? Wat als het ons hierna nooit meer gegund wordt? abortus is iets wat mij afschrikt. Wat ik voordat ik zelf nu in deze situatie terecht kwam ook afkeurde bij andere. Iets wat ik zie als laatste redmiddel bij bijvoorbeeld een erge afwijking of verkrachting, niet omdat het je even niet uitkomt.
Ik ben begin 20. Ik heb behalve liefde niet eens een eigen huisje om aan het kindje te bieden. Geen stabiele basis. En toch blijf ik enorm twijfelen. Wat andere mensen als wereldwonder zien, zien wij nu als "probleem". Ik wil mijn vriend niet opzadelen met mijn egoïsme of eigenbelang, maar ik wil ook geen keuze maken waar ik zelf niet 100% achter sta.
Ik weet niet of ik echt om advies kan vragen of dat er mensen zijn die een zelfde ervaring hebben gehad. Ik weet gewoon niet zo goed wat ik moet doen. Wel is het zo dat zowel mijn familie als een deel van het zijne ons steunen in onze keuze, al maakt dit het ook niet makkelijker.
Ik ben normaal van het stil meelezen maar heb nu ontzettend de behoefte om van me af te schrijven.
Vanochtend ben ik er samen met mijn vriend achter gekomen dat ik zwanger ben. Totaal onverwachts, paniek, shock. Ik kon alleen maar huilen, hoe kon ik ons onbewust in deze situatie brengen en hoe komen we hier nu samen en sterk uit.
Vriend maakte vanaf het begin duidelijk, wel op een nette en bedachtzame manier, dat abortus de enige optie is. Toen ik op dat moment nog in de paniek zat leek ook mij dat de meest verantwoorde optie.
We zijn al langere tijd samen maar hebben nog geen eigen huis, wel druk mee bezig, en hebben beide geen vast contract. Dit is voor hem de rede om het niet te doen wat natuurlijk logisch is omdat een kindje meer dan alleen liefde nodig heeft.
Maar na dat ik over de eerste klap heen was sloeg de twijfel bij mij toe. Wil ik dit wel? Ga ik spijt krijgen? Wat als het ons hierna nooit meer gegund wordt? abortus is iets wat mij afschrikt. Wat ik voordat ik zelf nu in deze situatie terecht kwam ook afkeurde bij andere. Iets wat ik zie als laatste redmiddel bij bijvoorbeeld een erge afwijking of verkrachting, niet omdat het je even niet uitkomt.
Ik ben begin 20. Ik heb behalve liefde niet eens een eigen huisje om aan het kindje te bieden. Geen stabiele basis. En toch blijf ik enorm twijfelen. Wat andere mensen als wereldwonder zien, zien wij nu als "probleem". Ik wil mijn vriend niet opzadelen met mijn egoïsme of eigenbelang, maar ik wil ook geen keuze maken waar ik zelf niet 100% achter sta.
Ik weet niet of ik echt om advies kan vragen of dat er mensen zijn die een zelfde ervaring hebben gehad. Ik weet gewoon niet zo goed wat ik moet doen. Wel is het zo dat zowel mijn familie als een deel van het zijne ons steunen in onze keuze, al maakt dit het ook niet makkelijker.
donderdag 30 maart 2017 23:04
Krijgen jullie in de zeer nabije toekomst wel een huis? Als in, binnen een half jaar? Jullie hebben beide wel werk?
Een vast contract kun je tegenwoordig echt wel op je buik schrijven. Als je daarop wacht voor een kind, dan krijg je geen kinderen meer. Dat argument telt in mijn ogen niet mee.
Laat het even een paar dagen bezinken en heb het er dan nog eens goed over samen. En samen, dus niet alle meningen van alle familieleden. Jullie samen. Niemand meer.
Een vast contract kun je tegenwoordig echt wel op je buik schrijven. Als je daarop wacht voor een kind, dan krijg je geen kinderen meer. Dat argument telt in mijn ogen niet mee.
Laat het even een paar dagen bezinken en heb het er dan nog eens goed over samen. En samen, dus niet alle meningen van alle familieleden. Jullie samen. Niemand meer.
donderdag 30 maart 2017 23:07
Willen jullie in de toekomst kinderen? Ik ben van mening dat dingen als een woning en werk dingen zijn die geregeld kunnen worden maar blind staren op een vast contract zou ik niet doen als voorwaarden, die worden tegenwoordig niet rijkelijk uitgedeeld en wat als je dat nooit krijgt?
Jullie zijn lang samen, dus bekijk hoe jullie toekomst er verder uitziet. Start wel alvast het abortus traject, je hebt toch de wettelijke 5 dagen bedenktijd. Ga je voor een abortus dan een korte termijn altijd minder ingrijpend en je kunt er altijd vanaf zien. Sterkte.
Jullie zijn lang samen, dus bekijk hoe jullie toekomst er verder uitziet. Start wel alvast het abortus traject, je hebt toch de wettelijke 5 dagen bedenktijd. Ga je voor een abortus dan een korte termijn altijd minder ingrijpend en je kunt er altijd vanaf zien. Sterkte.
donderdag 30 maart 2017 23:07
donderdag 30 maart 2017 23:08
Je hoeft niet vandaag te beslissen. Ik denk wel dat je angst om hierna niet meer zwanger te worden wel ongegrond is, als je mét anticonceptie zwanger geworden bent, zal zonder vast ook we lukken.
Neem je tijd en ga eventueel met FIOM praten, zij kunnen je helpen bij het op een rijtje zetten van je gevoelens en gedachten.
Neem je tijd en ga eventueel met FIOM praten, zij kunnen je helpen bij het op een rijtje zetten van je gevoelens en gedachten.
donderdag 30 maart 2017 23:14
donderdag 30 maart 2017 23:26
Besef dat dit een behoorlijke bom in je relatie kan zijn. Als je de baby houdt is er een kans dat je vriend jou niet meer wil. Als je een abortus ondergaat, is er een kans dat jij je vriend niet meer wil.
Je kunt niet ´een beetje´ kiezen, je krijgt dat kind of niet, meer opties heb je niet.
Stap 1) Regel vast een afspraak bij abortuskliniek en fiom.
Stap 2) Praat met je ouders
(Eventueel stappen omdraaien).
Realiseer je dat zwangere vrouwen de dingen door de hormonen wat rooskleurig zien. En realiseer je ook dat je begin twintig bent en geen 14, dat kindje wordt heus wel groot.
Aan jou de uiteindelijke beslissing, maar neem hem niet in je eentje, zet samen met je vriend, ouders en schoonouders de mogelijkheden op een rij. En welke beslissing je ook neemt, sta erachter. Sterkte.
Je kunt niet ´een beetje´ kiezen, je krijgt dat kind of niet, meer opties heb je niet.
Stap 1) Regel vast een afspraak bij abortuskliniek en fiom.
Stap 2) Praat met je ouders
(Eventueel stappen omdraaien).
Realiseer je dat zwangere vrouwen de dingen door de hormonen wat rooskleurig zien. En realiseer je ook dat je begin twintig bent en geen 14, dat kindje wordt heus wel groot.
Aan jou de uiteindelijke beslissing, maar neem hem niet in je eentje, zet samen met je vriend, ouders en schoonouders de mogelijkheden op een rij. En welke beslissing je ook neemt, sta erachter. Sterkte.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
donderdag 30 maart 2017 23:28
Dank jullie wel voor deze reacties.
We hebben inderdaad beide werk maar wonen wel nog in bij onze ouders. Ikzelf ben ook van mening, zeker omdat de plannen er al waren, dat we binnen recente tijd een woning kunnen vinden.
Ik heb een medische aandoening aan mijn hypofyse wat mijn hormonen door de war gooit. Hierdoor werd mij verteld dat ik minder vruchtbaar ben. Maar ook dat de pil niet altijd volledig zal dekken, hier hebben wij rekening mee gehouden door het niet op mijn vruchtbare dagen te doen om geen enkel risico te lopen. Ik heb waarschijnlijk een foute berekening gemaakt wat ook de rede is dat ik mezelf een beetje schuldig voel over deze situatie omdat als ik beter had opgelet dit waarschijnlijk niet was gebeurd.
We nemen dit weekend nog onze bedenktijd waarin we ook alles op een rijtje gaan zetten en kijken wat de mogelijkheden zijn als ik het wel besluit te houden. Maar mijn vriend blijft bij zijn standpunt dat we nu een onzekere basis hebben en alles in sneltreinvaart geregeld zal moeten worden.
Na het weekend neem ik contact op met de huisarts om daar te kijken hoe of wat. Door onze onstabiele basis is het niet heel verantwoord om het kindje te houden maar wat sommige van jullie ook al zeiden, de dingen die hij stabiel wil hebben dat gebeurt nog zelden, als hij zich daar zo erg aan vastklampt zouden we inderdaad nooit aan kinderen kunnen beginnen.
We hebben inderdaad beide werk maar wonen wel nog in bij onze ouders. Ikzelf ben ook van mening, zeker omdat de plannen er al waren, dat we binnen recente tijd een woning kunnen vinden.
Ik heb een medische aandoening aan mijn hypofyse wat mijn hormonen door de war gooit. Hierdoor werd mij verteld dat ik minder vruchtbaar ben. Maar ook dat de pil niet altijd volledig zal dekken, hier hebben wij rekening mee gehouden door het niet op mijn vruchtbare dagen te doen om geen enkel risico te lopen. Ik heb waarschijnlijk een foute berekening gemaakt wat ook de rede is dat ik mezelf een beetje schuldig voel over deze situatie omdat als ik beter had opgelet dit waarschijnlijk niet was gebeurd.
We nemen dit weekend nog onze bedenktijd waarin we ook alles op een rijtje gaan zetten en kijken wat de mogelijkheden zijn als ik het wel besluit te houden. Maar mijn vriend blijft bij zijn standpunt dat we nu een onzekere basis hebben en alles in sneltreinvaart geregeld zal moeten worden.
Na het weekend neem ik contact op met de huisarts om daar te kijken hoe of wat. Door onze onstabiele basis is het niet heel verantwoord om het kindje te houden maar wat sommige van jullie ook al zeiden, de dingen die hij stabiel wil hebben dat gebeurt nog zelden, als hij zich daar zo erg aan vastklampt zouden we inderdaad nooit aan kinderen kunnen beginnen.
donderdag 30 maart 2017 23:29
donderdag 30 maart 2017 23:32
Ik ken 3 vrouwen die een abortus gehad hebben en daarna nooit weer een kind hebben gekregen terwijl ze dit graag wilden.
Het is niet altijd iets wat je kunt plannen, het is geen artikel wat je kunt bestellen als je wilt.
Ik vind een huis of een baan geen reden. Toen ik zwanger raakte was mijn man nog illegaal en woonden we in een 1persoonflatje. Nu is hij Nederlander en wonen in een leuke eensgezinswoning met tuin. Kind heeft er niks aan overgehouden, wij ook niet. Hoewel we het heel graag wilden is er nooit een 2e gekomen. Als ik toen een abkrtus had gedaan ivm het huis had ik nu waarschijnlijk geen kind.
Het zou voor mij een dealbreker zijn als mijn serieuse verkering wilde dat ik een abortus deed van zijn kind. Bbbrrr.
Het is niet altijd iets wat je kunt plannen, het is geen artikel wat je kunt bestellen als je wilt.
Ik vind een huis of een baan geen reden. Toen ik zwanger raakte was mijn man nog illegaal en woonden we in een 1persoonflatje. Nu is hij Nederlander en wonen in een leuke eensgezinswoning met tuin. Kind heeft er niks aan overgehouden, wij ook niet. Hoewel we het heel graag wilden is er nooit een 2e gekomen. Als ik toen een abkrtus had gedaan ivm het huis had ik nu waarschijnlijk geen kind.
Het zou voor mij een dealbreker zijn als mijn serieuse verkering wilde dat ik een abortus deed van zijn kind. Bbbrrr.
donderdag 30 maart 2017 23:37
quote:sueann schreef op 30 maart 2017 @ 23:31:
[...]
Wat bedoel je met adoptie overwegen omdat het voor een eigen kind te onzeker is?
Aan toekomstige adoptieouders worden hoge eisen gesteld. Bijvoorbeeld inkomenszekerheid, eigen kamer voor het kind. Je krijgt een heel gedoe bij de adoptie-aanvraag en de begeleiding totdat de adoptie rond is.
Bedoel je pleegouder worden? Dat is wel wat anders dan eigen kind maken of eigen kind adopteren. Je krijgt dan meestal een kind uit een probleemsituatie en daar bovenop de problemen van de begeleidende instantie die vindt dat probleemouders toch maar weer eens een kans moeten krijgen, of opeens beslist d dat het kind naar een ander pleegadres moet.
Of bedoel je ècht adopteren en dat vanuit het idee dat zo'n kind een wegwerpkind is en blij moet zijn met elk kruimeltje dat het toegeworpen wordt? Mag rustig honger leiden, want toch maar derderangsekind? En als je financiën niet zo goed lopen, dan kind weer terug sturen nadar het land van herkomst?
Nog een nieuwtje voor je: sinds het adoptieverdrag van Den Haag moeten alle landen eerst kijken naar mogelijkheden om de loslopende kinderen in eigen land te herhuisvesten. Alleen de overblijvertjes worden dan nog voor adoptie vrijgegeven. Dat zijn de special needs-kinderen en sommigen hebben wel heel veel extra's nodig. Je weet dus al van te voren dat je met het adoptiekind langs therapeuten en eventuele ziekenhuizen moet. Geen een goed idee als je geen inkomenszekerheid hebt.
De Nederlandse ouderloze kinderen worden slechts sporadisch voor adoptie vrijgegeven.
Echt een walgelijke opmerking van je, om maar een kind te adopteren als er geen geld voor een zelfgebreid kind is.
Ik neem aan dat chocolol bedoelt dat TO dit kindje ter adoptie af zou kunnen staan...
TO, sterkte! Ik raakte op mijn 19e zwanger en mijn vriend, nu man, en ik hebben nooit abortus overwogen. Met wat hulp van familie en vrienden zijn we het eerste jaar doorgekomen en daarna hadden we ons leven helemaal op de rit. Dat is dus zeker mogelijk!
[...]
Wat bedoel je met adoptie overwegen omdat het voor een eigen kind te onzeker is?
Aan toekomstige adoptieouders worden hoge eisen gesteld. Bijvoorbeeld inkomenszekerheid, eigen kamer voor het kind. Je krijgt een heel gedoe bij de adoptie-aanvraag en de begeleiding totdat de adoptie rond is.
Bedoel je pleegouder worden? Dat is wel wat anders dan eigen kind maken of eigen kind adopteren. Je krijgt dan meestal een kind uit een probleemsituatie en daar bovenop de problemen van de begeleidende instantie die vindt dat probleemouders toch maar weer eens een kans moeten krijgen, of opeens beslist d dat het kind naar een ander pleegadres moet.
Of bedoel je ècht adopteren en dat vanuit het idee dat zo'n kind een wegwerpkind is en blij moet zijn met elk kruimeltje dat het toegeworpen wordt? Mag rustig honger leiden, want toch maar derderangsekind? En als je financiën niet zo goed lopen, dan kind weer terug sturen nadar het land van herkomst?
Nog een nieuwtje voor je: sinds het adoptieverdrag van Den Haag moeten alle landen eerst kijken naar mogelijkheden om de loslopende kinderen in eigen land te herhuisvesten. Alleen de overblijvertjes worden dan nog voor adoptie vrijgegeven. Dat zijn de special needs-kinderen en sommigen hebben wel heel veel extra's nodig. Je weet dus al van te voren dat je met het adoptiekind langs therapeuten en eventuele ziekenhuizen moet. Geen een goed idee als je geen inkomenszekerheid hebt.
De Nederlandse ouderloze kinderen worden slechts sporadisch voor adoptie vrijgegeven.
Echt een walgelijke opmerking van je, om maar een kind te adopteren als er geen geld voor een zelfgebreid kind is.
Ik neem aan dat chocolol bedoelt dat TO dit kindje ter adoptie af zou kunnen staan...
TO, sterkte! Ik raakte op mijn 19e zwanger en mijn vriend, nu man, en ik hebben nooit abortus overwogen. Met wat hulp van familie en vrienden zijn we het eerste jaar doorgekomen en daarna hadden we ons leven helemaal op de rit. Dat is dus zeker mogelijk!
donderdag 30 maart 2017 23:43
quote:flatverkopen schreef op 30 maart 2017 @ 23:37:
[...]
Ik neem aan dat chocolol bedoelt dat TO dit kindje ter adoptie af zou kunnen staan...
TO, sterkte! Ik raakte op mijn 19e zwanger en mijn vriend, nu man, en ik hebben nooit abortus overwogen. Met wat hulp van familie en vrienden zijn we het eerste jaar doorgekomen en daarna hadden we ons leven helemaal op de rit. Dat is dus zeker mogelijk!Ja, daar was ik zelf al achter gekomen, nadat het geplaatst was. Was handiger om te zeggen: zwangerschap uitdragen en kind voor adoptie beschikbaar stellen. Maar dat lijkt me net zo moeilijk als abortus.
[...]
Ik neem aan dat chocolol bedoelt dat TO dit kindje ter adoptie af zou kunnen staan...
TO, sterkte! Ik raakte op mijn 19e zwanger en mijn vriend, nu man, en ik hebben nooit abortus overwogen. Met wat hulp van familie en vrienden zijn we het eerste jaar doorgekomen en daarna hadden we ons leven helemaal op de rit. Dat is dus zeker mogelijk!Ja, daar was ik zelf al achter gekomen, nadat het geplaatst was. Was handiger om te zeggen: zwangerschap uitdragen en kind voor adoptie beschikbaar stellen. Maar dat lijkt me net zo moeilijk als abortus.
donderdag 30 maart 2017 23:45
quote:Celinepien schreef op 30 maart 2017 @ 23:28:
Dank jullie wel voor deze reacties.
Ik heb een medische aandoening aan mijn hypofyse wat mijn hormonen door de war gooit. Hierdoor werd mij verteld dat ik minder vruchtbaar ben. Maar ook dat de pil niet altijd volledig zal dekken, hier hebben wij rekening mee gehouden door het niet op mijn vruchtbare dagen te doen om geen enkel risico te lopen. Ik heb waarschijnlijk een foute berekening gemaakt wat ook de rede is dat ik mezelf een beetje schuldig voel over deze situatie omdat als ik beter had opgelet dit waarschijnlijk niet was gebeurd.Niet doen! Je hebt al genoeg aan je hoofd. Daarnaast zijn jullie met z'n tweeen en heeft jouw vriend geen voorbehoedsmiddel gebruikt.
Dank jullie wel voor deze reacties.
Ik heb een medische aandoening aan mijn hypofyse wat mijn hormonen door de war gooit. Hierdoor werd mij verteld dat ik minder vruchtbaar ben. Maar ook dat de pil niet altijd volledig zal dekken, hier hebben wij rekening mee gehouden door het niet op mijn vruchtbare dagen te doen om geen enkel risico te lopen. Ik heb waarschijnlijk een foute berekening gemaakt wat ook de rede is dat ik mezelf een beetje schuldig voel over deze situatie omdat als ik beter had opgelet dit waarschijnlijk niet was gebeurd.Niet doen! Je hebt al genoeg aan je hoofd. Daarnaast zijn jullie met z'n tweeen en heeft jouw vriend geen voorbehoedsmiddel gebruikt.
donderdag 30 maart 2017 23:49
Ja ik heb ervaring.
Ik was 18 en had niks.
Het was moeilijk maar is goed gekomen.
Kind is nu bijna 12 jaar en gezond
Ik heb haar vader al 9 jaar niet meer gezien en mijn dochter ook niet .
Maar het gaat wel goed met haar en ik heb er geen spijt van dat ik haar heb gekregen. Wel de manier waarop. Spijt komt na de zonde en wijsheid met de jaren.
Ik was 18 en had niks.
Het was moeilijk maar is goed gekomen.
Kind is nu bijna 12 jaar en gezond
Ik heb haar vader al 9 jaar niet meer gezien en mijn dochter ook niet .
Maar het gaat wel goed met haar en ik heb er geen spijt van dat ik haar heb gekregen. Wel de manier waarop. Spijt komt na de zonde en wijsheid met de jaren.
donderdag 30 maart 2017 23:58
quote:sueann schreef op 30 maart 2017 @ 23:43:
[...]
Ja, daar was ik zelf al achter gekomen, nadat het geplaatst was. Was handiger om te zeggen: zwangerschap uitdragen en kind voor adoptie beschikbaar stellen. Maar dat lijkt me net zo moeilijk als abortus.Sorry hoor, maar wat een vreemde reacties van jou. TO zegt in haar OP dat ze "behalve liefde niet eens een eigen huisje aan het kindje kan aanbieden" en ik reageer daarop met "Als je bang bent dat je je mogelijke kind niet alles kan bieden, zou je ook nog adoptie kunnen overwegen." Maar dan denk jij dat ik bedoel dat je maar een kind moet adopteren omdat bijvoorbeeld "een derdewereldland-kind al blij is met een kruimeltje?" (Jouw woorden) Als TO's probleem is dat ze zwanger is en wat ze nu moet doen, dan lijkt me nog een baby adopteren een onlogisch advies.
[...]
Ja, daar was ik zelf al achter gekomen, nadat het geplaatst was. Was handiger om te zeggen: zwangerschap uitdragen en kind voor adoptie beschikbaar stellen. Maar dat lijkt me net zo moeilijk als abortus.Sorry hoor, maar wat een vreemde reacties van jou. TO zegt in haar OP dat ze "behalve liefde niet eens een eigen huisje aan het kindje kan aanbieden" en ik reageer daarop met "Als je bang bent dat je je mogelijke kind niet alles kan bieden, zou je ook nog adoptie kunnen overwegen." Maar dan denk jij dat ik bedoel dat je maar een kind moet adopteren omdat bijvoorbeeld "een derdewereldland-kind al blij is met een kruimeltje?" (Jouw woorden) Als TO's probleem is dat ze zwanger is en wat ze nu moet doen, dan lijkt me nog een baby adopteren een onlogisch advies.
donderdag 30 maart 2017 23:58
quote:fifty schreef op 30 maart 2017 @ 23:32:
Ik ken 3 vrouwen die een abortus gehad hebben en daarna nooit weer een kind hebben gekregen terwijl ze dit graag wilden.
Het is niet altijd iets wat je kunt plannen, het is geen artikel wat je kunt bestellen als je wilt.
Ik vind een huis of een baan geen reden. Toen ik zwanger raakte was mijn man nog illegaal en woonden we in een 1persoonflatje. Nu is hij Nederlander en wonen in een leuke eensgezinswoning met tuin. Kind heeft er niks aan overgehouden, wij ook niet. Hoewel we het heel graag wilden is er nooit een 2e gekomen. Als ik toen een abkrtus had gedaan ivm het huis had ik nu waarschijnlijk geen kind.
Het zou voor mij een dealbreker zijn als mijn serieuse verkering wilde dat ik een abortus deed van zijn kind. Bbbrrr.onzin, van abortus raak je niet onvruchtbaar.
Ik ken 3 vrouwen die een abortus gehad hebben en daarna nooit weer een kind hebben gekregen terwijl ze dit graag wilden.
Het is niet altijd iets wat je kunt plannen, het is geen artikel wat je kunt bestellen als je wilt.
Ik vind een huis of een baan geen reden. Toen ik zwanger raakte was mijn man nog illegaal en woonden we in een 1persoonflatje. Nu is hij Nederlander en wonen in een leuke eensgezinswoning met tuin. Kind heeft er niks aan overgehouden, wij ook niet. Hoewel we het heel graag wilden is er nooit een 2e gekomen. Als ik toen een abkrtus had gedaan ivm het huis had ik nu waarschijnlijk geen kind.
Het zou voor mij een dealbreker zijn als mijn serieuse verkering wilde dat ik een abortus deed van zijn kind. Bbbrrr.onzin, van abortus raak je niet onvruchtbaar.
vrijdag 31 maart 2017 00:03
quote:S-Meds schreef op 30 maart 2017 @ 23:23:
je hoeft niet 100% achter een beslissing te staan, 70% is ook goed. of 65, of 55. Het zijn afwegingen en je kies de minst slechte of de minst pijnlijke of de minst gevaarlijke of de minst schadelijkeWat een goede opmerking eigenlijk. Soms kun je nou eenmaal niet 100% voor iets gaan, maar als je toch moet kiezen, kan er ook wat troost zijn in het feit dat je beseft dat 10% of 30% toch voor de andere optie zou gaan. (Dat geldt natuurlijk voor een hele hoop beslissingen, niet alleen deze grote voor TO.)
je hoeft niet 100% achter een beslissing te staan, 70% is ook goed. of 65, of 55. Het zijn afwegingen en je kies de minst slechte of de minst pijnlijke of de minst gevaarlijke of de minst schadelijkeWat een goede opmerking eigenlijk. Soms kun je nou eenmaal niet 100% voor iets gaan, maar als je toch moet kiezen, kan er ook wat troost zijn in het feit dat je beseft dat 10% of 30% toch voor de andere optie zou gaan. (Dat geldt natuurlijk voor een hele hoop beslissingen, niet alleen deze grote voor TO.)
