Relaties
alle pijlers
Oude crush/bijna-vriendin aangenomen op mijn werk
woensdag 22 oktober 2014 14:38
Een tijdje geleden plaatste ik dit onderwerp, waarin ik vertelde dat ik twee jaar lang contact had met een meisje. Ik dacht dat het eindelijk over was na veel geharrewar. Eindelijk heb ik het geaccepteerd en achter mij gelaten...
Wat blijkt. Ik heb vanmiddag te horen gekregen dat we een nieuwe werkneemster hebben. Dus ik vroeg wie het was. Toen zei ze 'Meisje X!' Dus ik dacht ik vraag voor de gein haar achternaam, en wat denk je? Blijkt het dat meisje uit mijn oude topic te zijn!
Ik wil het dus afsluiten het hele gebeuren, maar nu komt ze dus bij mij werken! Ik heb geen idee wat ik moet doen. Mijn werk is klein, ongeveer 9 mensen, dus we zien elkaar toch wel elke dag. Maar wat nu? Moet ik het tegen mijn leidinggevende zeggen? En met voorstellen...God, ik weet het echt niet!
Wat blijkt. Ik heb vanmiddag te horen gekregen dat we een nieuwe werkneemster hebben. Dus ik vroeg wie het was. Toen zei ze 'Meisje X!' Dus ik dacht ik vraag voor de gein haar achternaam, en wat denk je? Blijkt het dat meisje uit mijn oude topic te zijn!
Ik wil het dus afsluiten het hele gebeuren, maar nu komt ze dus bij mij werken! Ik heb geen idee wat ik moet doen. Mijn werk is klein, ongeveer 9 mensen, dus we zien elkaar toch wel elke dag. Maar wat nu? Moet ik het tegen mijn leidinggevende zeggen? En met voorstellen...God, ik weet het echt niet!
donderdag 23 oktober 2014 20:31
Mark, ik heb het vorige topic gelezen en juist de combinatie van dat topic en dit maakte dat ik je een dramaqueen noem.
Ik zeg niet dat het allemaal jouw schuld is, of dat je gek bent. De vrouw in kwestie heeft ook een behoorlijk steekje los. Maar door de manier waarop jij er mee omgaat, maar blijft zeggen dat ze ook leuk is(Was) en jullie het leuk hebben gehad, wat iemand anders al zegt, de minimale daadkracht die je vertoont, het lijkt ook wel of je er een beetje in zwelgt.
Volgens mij moet je nu op je strepen gaan staan en voor jezelf kiezen en doen wat het beste is VOOR JOU en om jouw baan te behouden op een prettige manier.
Ik zeg niet dat het allemaal jouw schuld is, of dat je gek bent. De vrouw in kwestie heeft ook een behoorlijk steekje los. Maar door de manier waarop jij er mee omgaat, maar blijft zeggen dat ze ook leuk is(Was) en jullie het leuk hebben gehad, wat iemand anders al zegt, de minimale daadkracht die je vertoont, het lijkt ook wel of je er een beetje in zwelgt.
Volgens mij moet je nu op je strepen gaan staan en voor jezelf kiezen en doen wat het beste is VOOR JOU en om jouw baan te behouden op een prettige manier.
donderdag 23 oktober 2014 23:19
quote:dweedledee schreef op 23 oktober 2014 @ 20:31:
Oprechte vraag Mark; waarom vraag je advies als je er geen ene ruk mee doet?
Twee oprechte vragen aan jou: 1. wie zegt dat ik er niets mee doe? En 2. wat versta jij onder advies? Mag ik na iemand zijn of haar advies uit eindelijk zelf bepalen wat ik doe? Of versta jij onder advies meer een bevel? Ik vind het zeer prettig om advies te vragen aan jullie en ik ben benieuwd wat anderen in mijn situatie zouden doen.
Ik zeg vaak dat we ook leuke tijden hadden. Dat zeg ik niet zomaar: als we normaal tegen elkaar deden, was het echt één van de leukste contacten die ik had. Het was super gezellig. Maar, als zij ineens weer wisselvallig werd en dus chagrijnig overkwam, was het bijna kwetsend. En het is begrijpelijk dat er dan wordt gezegd dat ik zelf verantwoordelijk ben voor mijn gevoel, dat ik daadkracht moet tonen, enzovoorts. Dat weet ik. Tegenover wie dan ook gedraag ik mij assertief, behalve tegen haar. En dat komt omdat we elkaar op een leuke manier hebben ontmoet, veel leuke dingen gedaan hebben, en ik toch ook gewoon verliefd op haar ben geweest. En vooral dat laatste maakte het moeilijk om mijn eigen grenzen te bewaken. Ik wilde haar koste wat het kost niet kwijt, vanwege mijn eigen verliefdheid (maar er zat ook een strijd in).
Als de emoties (storm) dan gaan liggen, het weer rustig wordt, ik de draad weer oppak en weer mijn normale leven ga leiden, dan krijg ik inzicht in de situatie. Het was vreselijk en ik zie in dat ik niet daadkrachtig was, en dat ik vooral over mij heen liet lopen. Jullie zullen het wellicht overdreven vinden, maar het voelt voor mij als psychisch misbruik. Het lukte haar om mij verliefd te laten worden op haar, om vervolgens te zeggen dat ze net van een jongen terugkomt met wie ze gezoend zou hebben. Op het moment dat ik daar dan op reageer, zegt ze 'haha, grapje joh! Niet zo jaloers...' En op dat moment dacht ik: 'ach, niet reageren, hierboven staan.' De volgende dag stuurt ze weer: 'wanneer gaan we weer wat leuks doen? Ik heb echt zin je weer te zien!' En als je verliefd bent, en je geen grenzen hebt, accepteer je dat. Nu kan ik mij wel voor mijn kop slaan.
Ik vind het heerlijk om weer mijzelf te zijn. Veel in mijzelf geïnvesteerd...En dan ineens weer dit. En ik merk aan mijzelf dat er weer allerlei pijnen van het verleden weer naar boven komt, en dat ik haar zie op een plek waar ik mij altijd goed voelde, namelijk op mijn werk. Zie ik haar nóg vaker, en nóg meer...
Overigens, als ik mij volledig loskoppel van de situatie, en mijn emoties even aan de kant schuif, zou ik het volgende doen: Ik zal ervoor zorgen dat ik zakelijk blijf omgaan met haar. Zij is vast zakelijk, en ik ben dan ook. We hebben een geschiedenis met elkaar en daar kan ik weinig aan veranderen. Het is nu eenmaal zo. Ik zal wel gek zijn om daar nog met haar over te praten. Mocht het zover komen dat ik bij mijzelf irritatie merk of dat ik boos word, zal ik dit moeten slikken als het privé betreft. Lukt dat niet, pas dan ga ik naar mijn leidinggevende en probeer de situatie uit te leggen.
Oprechte vraag Mark; waarom vraag je advies als je er geen ene ruk mee doet?
Twee oprechte vragen aan jou: 1. wie zegt dat ik er niets mee doe? En 2. wat versta jij onder advies? Mag ik na iemand zijn of haar advies uit eindelijk zelf bepalen wat ik doe? Of versta jij onder advies meer een bevel? Ik vind het zeer prettig om advies te vragen aan jullie en ik ben benieuwd wat anderen in mijn situatie zouden doen.
Ik zeg vaak dat we ook leuke tijden hadden. Dat zeg ik niet zomaar: als we normaal tegen elkaar deden, was het echt één van de leukste contacten die ik had. Het was super gezellig. Maar, als zij ineens weer wisselvallig werd en dus chagrijnig overkwam, was het bijna kwetsend. En het is begrijpelijk dat er dan wordt gezegd dat ik zelf verantwoordelijk ben voor mijn gevoel, dat ik daadkracht moet tonen, enzovoorts. Dat weet ik. Tegenover wie dan ook gedraag ik mij assertief, behalve tegen haar. En dat komt omdat we elkaar op een leuke manier hebben ontmoet, veel leuke dingen gedaan hebben, en ik toch ook gewoon verliefd op haar ben geweest. En vooral dat laatste maakte het moeilijk om mijn eigen grenzen te bewaken. Ik wilde haar koste wat het kost niet kwijt, vanwege mijn eigen verliefdheid (maar er zat ook een strijd in).
Als de emoties (storm) dan gaan liggen, het weer rustig wordt, ik de draad weer oppak en weer mijn normale leven ga leiden, dan krijg ik inzicht in de situatie. Het was vreselijk en ik zie in dat ik niet daadkrachtig was, en dat ik vooral over mij heen liet lopen. Jullie zullen het wellicht overdreven vinden, maar het voelt voor mij als psychisch misbruik. Het lukte haar om mij verliefd te laten worden op haar, om vervolgens te zeggen dat ze net van een jongen terugkomt met wie ze gezoend zou hebben. Op het moment dat ik daar dan op reageer, zegt ze 'haha, grapje joh! Niet zo jaloers...' En op dat moment dacht ik: 'ach, niet reageren, hierboven staan.' De volgende dag stuurt ze weer: 'wanneer gaan we weer wat leuks doen? Ik heb echt zin je weer te zien!' En als je verliefd bent, en je geen grenzen hebt, accepteer je dat. Nu kan ik mij wel voor mijn kop slaan.
Ik vind het heerlijk om weer mijzelf te zijn. Veel in mijzelf geïnvesteerd...En dan ineens weer dit. En ik merk aan mijzelf dat er weer allerlei pijnen van het verleden weer naar boven komt, en dat ik haar zie op een plek waar ik mij altijd goed voelde, namelijk op mijn werk. Zie ik haar nóg vaker, en nóg meer...
Overigens, als ik mij volledig loskoppel van de situatie, en mijn emoties even aan de kant schuif, zou ik het volgende doen: Ik zal ervoor zorgen dat ik zakelijk blijf omgaan met haar. Zij is vast zakelijk, en ik ben dan ook. We hebben een geschiedenis met elkaar en daar kan ik weinig aan veranderen. Het is nu eenmaal zo. Ik zal wel gek zijn om daar nog met haar over te praten. Mocht het zover komen dat ik bij mijzelf irritatie merk of dat ik boos word, zal ik dit moeten slikken als het privé betreft. Lukt dat niet, pas dan ga ik naar mijn leidinggevende en probeer de situatie uit te leggen.
donderdag 23 oktober 2014 23:19
quote:dweedledee schreef op 23 oktober 2014 @ 20:31:
Oprechte vraag Mark; waarom vraag je advies als je er geen ene ruk mee doet?
Twee oprechte vragen aan jou: 1. wie zegt dat ik er niets mee doe? En 2. wat versta jij onder advies? Mag ik na iemand zijn of haar advies uit eindelijk zelf bepalen wat ik doe? Of versta jij onder advies meer een bevel? Ik vind het zeer prettig om advies te vragen aan jullie en ik ben benieuwd wat anderen in mijn situatie zouden doen.
Ik zeg vaak dat we ook leuke tijden hadden. Dat zeg ik niet zomaar: als we normaal tegen elkaar deden, was het echt één van de leukste contacten die ik had. Het was super gezellig. Maar, als zij ineens weer wisselvallig werd en dus chagrijnig overkwam, was het bijna kwetsend. En het is begrijpelijk dat er dan wordt gezegd dat ik zelf verantwoordelijk ben voor mijn gevoel, dat ik daadkracht moet tonen, enzovoorts. Dat weet ik. Tegenover wie dan ook gedraag ik mij assertief, behalve tegen haar. En dat komt omdat we elkaar op een leuke manier hebben ontmoet, veel leuke dingen gedaan hebben, en ik toch ook gewoon verliefd op haar ben geweest. En vooral dat laatste maakte het moeilijk om mijn eigen grenzen te bewaken. Ik wilde haar koste wat het kost niet kwijt, vanwege mijn eigen verliefdheid (maar er zat ook een strijd in).
Als de emoties (storm) dan gaan liggen, het weer rustig wordt, ik de draad weer oppak en weer mijn normale leven ga leiden, dan krijg ik inzicht in de situatie. Het was vreselijk en ik zie in dat ik niet daadkrachtig was, en dat ik vooral over mij heen liet lopen. Jullie zullen het wellicht overdreven vinden, maar het voelt voor mij als psychisch misbruik. Het lukte haar om mij verliefd te laten worden op haar, om vervolgens te zeggen dat ze net van een jongen terugkomt met wie ze gezoend zou hebben. Op het moment dat ik daar dan op reageer, zegt ze 'haha, grapje joh! Niet zo jaloers...' En op dat moment dacht ik: 'ach, niet reageren, hierboven staan.' De volgende dag stuurt ze weer: 'wanneer gaan we weer wat leuks doen? Ik heb echt zin je weer te zien!' En als je verliefd bent, en je geen grenzen hebt, accepteer je dat. Nu kan ik mij wel voor mijn kop slaan.
Ik vind het heerlijk om weer mijzelf te zijn. Veel in mijzelf geïnvesteerd...En dan ineens weer dit. En ik merk aan mijzelf dat er weer allerlei pijnen van het verleden weer naar boven komt, en dat ik haar zie op een plek waar ik mij altijd goed voelde, namelijk op mijn werk. Zie ik haar nóg vaker, en nóg meer...
Oprechte vraag Mark; waarom vraag je advies als je er geen ene ruk mee doet?
Twee oprechte vragen aan jou: 1. wie zegt dat ik er niets mee doe? En 2. wat versta jij onder advies? Mag ik na iemand zijn of haar advies uit eindelijk zelf bepalen wat ik doe? Of versta jij onder advies meer een bevel? Ik vind het zeer prettig om advies te vragen aan jullie en ik ben benieuwd wat anderen in mijn situatie zouden doen.
Ik zeg vaak dat we ook leuke tijden hadden. Dat zeg ik niet zomaar: als we normaal tegen elkaar deden, was het echt één van de leukste contacten die ik had. Het was super gezellig. Maar, als zij ineens weer wisselvallig werd en dus chagrijnig overkwam, was het bijna kwetsend. En het is begrijpelijk dat er dan wordt gezegd dat ik zelf verantwoordelijk ben voor mijn gevoel, dat ik daadkracht moet tonen, enzovoorts. Dat weet ik. Tegenover wie dan ook gedraag ik mij assertief, behalve tegen haar. En dat komt omdat we elkaar op een leuke manier hebben ontmoet, veel leuke dingen gedaan hebben, en ik toch ook gewoon verliefd op haar ben geweest. En vooral dat laatste maakte het moeilijk om mijn eigen grenzen te bewaken. Ik wilde haar koste wat het kost niet kwijt, vanwege mijn eigen verliefdheid (maar er zat ook een strijd in).
Als de emoties (storm) dan gaan liggen, het weer rustig wordt, ik de draad weer oppak en weer mijn normale leven ga leiden, dan krijg ik inzicht in de situatie. Het was vreselijk en ik zie in dat ik niet daadkrachtig was, en dat ik vooral over mij heen liet lopen. Jullie zullen het wellicht overdreven vinden, maar het voelt voor mij als psychisch misbruik. Het lukte haar om mij verliefd te laten worden op haar, om vervolgens te zeggen dat ze net van een jongen terugkomt met wie ze gezoend zou hebben. Op het moment dat ik daar dan op reageer, zegt ze 'haha, grapje joh! Niet zo jaloers...' En op dat moment dacht ik: 'ach, niet reageren, hierboven staan.' De volgende dag stuurt ze weer: 'wanneer gaan we weer wat leuks doen? Ik heb echt zin je weer te zien!' En als je verliefd bent, en je geen grenzen hebt, accepteer je dat. Nu kan ik mij wel voor mijn kop slaan.
Ik vind het heerlijk om weer mijzelf te zijn. Veel in mijzelf geïnvesteerd...En dan ineens weer dit. En ik merk aan mijzelf dat er weer allerlei pijnen van het verleden weer naar boven komt, en dat ik haar zie op een plek waar ik mij altijd goed voelde, namelijk op mijn werk. Zie ik haar nóg vaker, en nóg meer...
donderdag 23 oktober 2014 23:37
vrijdag 24 oktober 2014 00:36
1. Zo komt het niet over
2. Nee, advies = advies, bevel = bevel
Ik zeg het niet om vervelend te doen. Of naar. Maar ik denk dat het raadzaam is om het advies dat hier wordt gegeven echt ten harte te nemen.
Deze meid heeft lang genoeg met je gesold en ik denk echt dat je nu een andere koers moet varen. En het komt nu niet over alsof je dat gaat doen. Het klinkt nu alsof je je weer aan dezelfde steen gaat storen. En dat moet je toch niet willen? Zoals je haar omschrijft, klinkt ze als een naar egocentrisch ding. Kaart het nu alvast aan. Dan sta je sterker, want straks kost dit gezeik je je baan. Niet meer met haar in gesprek gaan. Kennelijk ben je door je verliefdheid niet opgewassen tegen haar manipulatieve gedrag.
2. Nee, advies = advies, bevel = bevel
Ik zeg het niet om vervelend te doen. Of naar. Maar ik denk dat het raadzaam is om het advies dat hier wordt gegeven echt ten harte te nemen.
Deze meid heeft lang genoeg met je gesold en ik denk echt dat je nu een andere koers moet varen. En het komt nu niet over alsof je dat gaat doen. Het klinkt nu alsof je je weer aan dezelfde steen gaat storen. En dat moet je toch niet willen? Zoals je haar omschrijft, klinkt ze als een naar egocentrisch ding. Kaart het nu alvast aan. Dan sta je sterker, want straks kost dit gezeik je je baan. Niet meer met haar in gesprek gaan. Kennelijk ben je door je verliefdheid niet opgewassen tegen haar manipulatieve gedrag.
vrijdag 24 oktober 2014 08:55
Oh en ik las ergens in het vorige topic dat je er met een collega over gesproken had, de situatie van toen. Of dat een handige zet was in zo'n kleine organisatie betwijfel ik, maar als zij toch al op de hoogte was kun je haar ook over deze nieuwe ontwikkeling informeren en om advies vragen.
Tja, dat je o andere momenten wel assertief bent kan zijn, maar dat is niet met zulke emoties. Dan kun je beter bepalen welke reactie gepast is (althans uit wat je schrijft en je schrijfstijl concludeer ik dat je normaal gesproken op die manier handelt). Ik denk ook dat het in dit geval juist kan helpen adviezen van buitenstaanders op te volgen (hoeft ook niet letterlijk he). Want nu koers je weer op schipbreuk.
Sterkte.
Tja, dat je o andere momenten wel assertief bent kan zijn, maar dat is niet met zulke emoties. Dan kun je beter bepalen welke reactie gepast is (althans uit wat je schrijft en je schrijfstijl concludeer ik dat je normaal gesproken op die manier handelt). Ik denk ook dat het in dit geval juist kan helpen adviezen van buitenstaanders op te volgen (hoeft ook niet letterlijk he). Want nu koers je weer op schipbreuk.
Sterkte.
vrijdag 24 oktober 2014 13:37
" Twee oprechte vragen aan jou: 1. wie zegt dat ik er niets mee doe? En 2. wat versta jij onder advies? Mag ik na iemand zijn of haar advies uit eindelijk zelf bepalen wat ik doe? Of versta jij onder advies meer een bevel? Ik vind het zeer prettig om advies te vragen aan jullie en ik ben benieuwd wat anderen in mijn situatie zouden doen. "
Tja Mark.
Ik zou jou inderdaad het liefst een keihard bevel geven.
Want jij gaat weer zó over je heen laten lopen door deze dame.
En dat lijkt me ook niet zo gek.
Want zelden heb ik zo weinig daadkracht en zoveel smoezen en emo-gelamenteer gelezen bij een man.
Gedraag je eens als een kerel!
Maar goed.
Je gaat inderdaad niks doen met de adviezen.
Je zwelgt liever.
Ik ben er dus weg van.
Succes ermee.
Tja Mark.
Ik zou jou inderdaad het liefst een keihard bevel geven.
Want jij gaat weer zó over je heen laten lopen door deze dame.
En dat lijkt me ook niet zo gek.
Want zelden heb ik zo weinig daadkracht en zoveel smoezen en emo-gelamenteer gelezen bij een man.
Gedraag je eens als een kerel!
Maar goed.
Je gaat inderdaad niks doen met de adviezen.
Je zwelgt liever.
Ik ben er dus weg van.
Succes ermee.
Trouwe onderdaan van Zijne Majesteiten Kater I en II
vrijdag 24 oktober 2014 13:55
Oei! Die dame speelt graag spelletjes en jij laat met je spelen.
Niet wenselijk om zo iemand als collega te hebben en je kunt er op wachten dat het ook op het werk drama's gaat geven.
Heb je voor jezelf het idee dat het per ongeluk is dat die dame nu bij jullie komt werken? Lijkt me sterk namelijk.
Ik zou mijn leidinggevende zo snel mogelijk vertellen wat er voor dynamiek tussen jou en die dame is. Als de drama's eenmaal begonnen zijn ben je te laat.
Die dame lijkt me wat gewiekster als jij, dus je weet wie er aan het kortste eind gaat trekken als je dit op zijn beloop laat denk ik?
Niet wenselijk om zo iemand als collega te hebben en je kunt er op wachten dat het ook op het werk drama's gaat geven.
Heb je voor jezelf het idee dat het per ongeluk is dat die dame nu bij jullie komt werken? Lijkt me sterk namelijk.
Ik zou mijn leidinggevende zo snel mogelijk vertellen wat er voor dynamiek tussen jou en die dame is. Als de drama's eenmaal begonnen zijn ben je te laat.
Die dame lijkt me wat gewiekster als jij, dus je weet wie er aan het kortste eind gaat trekken als je dit op zijn beloop laat denk ik?
vrijdag 24 oktober 2014 17:46
Ik heb het inmiddels tegen mijn leidinggevende gezegd. We hebben rustig over de situatie gesproken, en ik heb geprobeerd zoveel mogelijk de situatie 'objectief' te schetsen (en heb zelf gezegd dat ik ook niet schoon op de graad ben). Ik heb ook gezegd dat ik heel erg met de situatie in mijn maag zat, dat ik hulp heb gezocht, dat ik er weer boven ben gekomen, maar nu zij weer terug is, ik bang ben weer alles te moeten 'herbeleven.' Mijn leidinggevende was helder: "Ik wil geen gedonder op de werkvloer. Je werkt hier al behoorlijk lang, en je hebt het naar je zin. Het moet niet zo zijn dat jij je beperkt voelt in je werkzaamheden. Als dat wel zo is, moet je het meteen tegen mij zeggen. We gaan dan een gesprek aan met zijn drieën. Als het jou na het gesprek nog niet zint, stuur ik haar weg. Jij bent prioriteit, niet zij. Zij gaat dan maar een andere baan zoeken!"
quote:shehot schreef op 24 oktober 2014 @ 13:55:
Heb je voor jezelf het idee dat het per ongeluk is dat die dame nu bij jullie komt werken? Lijkt me sterk namelijk.
Dat zei mijn leidinggevende ook al...
quote:shehot schreef op 24 oktober 2014 @ 13:55:
Heb je voor jezelf het idee dat het per ongeluk is dat die dame nu bij jullie komt werken? Lijkt me sterk namelijk.
Dat zei mijn leidinggevende ook al...
vrijdag 24 oktober 2014 18:31
quote:BellatrixVanDetta schreef op 24 oktober 2014 @ 18:24:
Hèhè eindelijk actie.
Goed gedaan!
Voel je je nu wat opgelucht?
Soms moet je goed nadenken voordat je wat doet. Ik wilde niet impulsief handelen (dit keer).
Tja, opgelucht...Ik ben iig 'blij' dat iemand van mijn werk precies weet wat er speelde en speelt. Maandag zullen we elkaar voor het eerst treffen. Ik ben benieuwd.
Hèhè eindelijk actie.
Goed gedaan!
Voel je je nu wat opgelucht?
Soms moet je goed nadenken voordat je wat doet. Ik wilde niet impulsief handelen (dit keer).
Tja, opgelucht...Ik ben iig 'blij' dat iemand van mijn werk precies weet wat er speelde en speelt. Maandag zullen we elkaar voor het eerst treffen. Ik ben benieuwd.
vrijdag 24 oktober 2014 18:42
quote:GrumpyCat1983 schreef op 22 oktober 2014 @ 15:20:
Gewoon negeren puur zakelijk houden het niet over privé dingen of het verleden gaan hebben want straks kan jij op het matje komen omdat madam zielig zit te doen over het feit dat jij toespelingen maakt. Welk signaal ze ook uitzendt ga er gewoon vanuit dat ze GEEN relatie met je wil hebben anders had ze al veel eerder contact met je gezocht. Dus hou je qua gespreksonderwerpen strikt bij jullie werk en mocht ze zelf over vroeger beginnen geef dan aan dat je hier niet over wil praten aangezien het klaar is.Verstandig, houdt het puur zakelijk.
Gewoon negeren puur zakelijk houden het niet over privé dingen of het verleden gaan hebben want straks kan jij op het matje komen omdat madam zielig zit te doen over het feit dat jij toespelingen maakt. Welk signaal ze ook uitzendt ga er gewoon vanuit dat ze GEEN relatie met je wil hebben anders had ze al veel eerder contact met je gezocht. Dus hou je qua gespreksonderwerpen strikt bij jullie werk en mocht ze zelf over vroeger beginnen geef dan aan dat je hier niet over wil praten aangezien het klaar is.Verstandig, houdt het puur zakelijk.
Sommige fouten zijn te leuk om maar een keer te maken...
zaterdag 25 oktober 2014 11:42
Ik weet eigenlijk al dat het meteen een ongemakkelijke situatie word, en dat ik mij toch laat (al is het niet veel) tegenhouden als ik weet dat zij ergens is waar ik ook moet zijn. Toch vind ik het zwak ogen op het moment dat ik naar mijn leidinggevende loop en zeg: 'ik voel me niet op mijn gemak, zij moet weg!' Het klinkt zo kinds. Ik heb dit ook al tegen mijn leidinggevende gezegd, en zij vertelde dat dat niet zo is, en dat ik mijn werk moet kunnen doen.
Als ik erover nadenk, is het eigenlijk te 'raar' voor woorden wat er nu weer allemaal gebeurt. Zoveel bedrijven, en waar gaat zij werken?
Als ik erover nadenk, is het eigenlijk te 'raar' voor woorden wat er nu weer allemaal gebeurt. Zoveel bedrijven, en waar gaat zij werken?
zaterdag 25 oktober 2014 17:12
Ik heb dat andere topic even gelezen.
En ik weet niet of iemand het al gezegd heeft, maar zij komt over als een meisje dat ziekelijk veel aandacht nodig heeft. Misschien trok ze het niet dat jij verderging met je leven en besluit ze zich nu zo aan je op te dringen.
Ik zou louter nog professioneel communiceren en nooit met een woord hinten naar het verleden, al is dat moeilijk.
En ik zou zelfs vooraf bij je leidinggevende aangeven dat jullie een geschiedenis hebben en je je er ongemakkelijk bij voelt... jammer voor haar, maar jij was eerst en samen lijkt me echt geen doen.
En ik weet niet of iemand het al gezegd heeft, maar zij komt over als een meisje dat ziekelijk veel aandacht nodig heeft. Misschien trok ze het niet dat jij verderging met je leven en besluit ze zich nu zo aan je op te dringen.
Ik zou louter nog professioneel communiceren en nooit met een woord hinten naar het verleden, al is dat moeilijk.
En ik zou zelfs vooraf bij je leidinggevende aangeven dat jullie een geschiedenis hebben en je je er ongemakkelijk bij voelt... jammer voor haar, maar jij was eerst en samen lijkt me echt geen doen.
zaterdag 25 oktober 2014 17:17
quote:kindergarten schreef op 25 oktober 2014 @ 17:12:
Ik heb dat andere topic even gelezen.
En ik weet niet of iemand het al gezegd heeft, maar zij komt over als een meisje dat ziekelijk veel aandacht nodig heeft. Misschien trok ze het niet dat jij verderging met je leven en besluit ze zich nu zo aan je op te dringen.
Dat gaat in zo'n klein bedrijf wel opvallen, zeker omdat Mark de leidinggevende al op de hoogte heeft gebracht.
Ik heb dat andere topic even gelezen.
En ik weet niet of iemand het al gezegd heeft, maar zij komt over als een meisje dat ziekelijk veel aandacht nodig heeft. Misschien trok ze het niet dat jij verderging met je leven en besluit ze zich nu zo aan je op te dringen.
Dat gaat in zo'n klein bedrijf wel opvallen, zeker omdat Mark de leidinggevende al op de hoogte heeft gebracht.
zaterdag 25 oktober 2014 18:52
quote:kindergarten schreef op 25 oktober 2014 @ 17:12:
Ik heb dat andere topic even gelezen.
En ik weet niet of iemand het al gezegd heeft, maar zij komt over als een meisje dat ziekelijk veel aandacht nodig heeft. Misschien trok ze het niet dat jij verderging met je leven en besluit ze zich nu zo aan je op te dringen.
Ik zou louter nog professioneel communiceren en nooit met een woord hinten naar het verleden, al is dat moeilijk.
En ik zou zelfs vooraf bij je leidinggevende aangeven dat jullie een geschiedenis hebben en je je er ongemakkelijk bij voelt... jammer voor haar, maar jij was eerst en samen lijkt me echt geen doen.Ik vind het lastig om haar te typeren, maar erg prettig was het niet. Wil zij contact? Komt ze daarom werken? Of, heeft ze gewoon echt schijt aan alles, en boeit het haar helemaal niets dat ik er ook werk? Waarom reageert ze niet even op mijn vraag of vóór haar eerste werkdag even kort te praten? We zien elkaar toch wel. Of gaan we elkaar continu negeren? Ik ben benieuwd hoe zij op mij reageert als we elkaar zien.
Ik heb dat andere topic even gelezen.
En ik weet niet of iemand het al gezegd heeft, maar zij komt over als een meisje dat ziekelijk veel aandacht nodig heeft. Misschien trok ze het niet dat jij verderging met je leven en besluit ze zich nu zo aan je op te dringen.
Ik zou louter nog professioneel communiceren en nooit met een woord hinten naar het verleden, al is dat moeilijk.
En ik zou zelfs vooraf bij je leidinggevende aangeven dat jullie een geschiedenis hebben en je je er ongemakkelijk bij voelt... jammer voor haar, maar jij was eerst en samen lijkt me echt geen doen.Ik vind het lastig om haar te typeren, maar erg prettig was het niet. Wil zij contact? Komt ze daarom werken? Of, heeft ze gewoon echt schijt aan alles, en boeit het haar helemaal niets dat ik er ook werk? Waarom reageert ze niet even op mijn vraag of vóór haar eerste werkdag even kort te praten? We zien elkaar toch wel. Of gaan we elkaar continu negeren? Ik ben benieuwd hoe zij op mij reageert als we elkaar zien.
