Relaties
alle pijlers
Partner biecht op...
maandag 18 april 2016 15:01
Even een nieuwe nick aangemaakt.
Gisteren kreeg ik schokkend nieuws.
Mijn man was opvallend stil, ik vroeg wat er was, hij wilde boven met me praten.
(De kinderen waren beneden, 2 jongens, puberleeftijd)
Veel schuldbewust slikken, geprevel, maar het hoge woord kwam eruit.
Hij biechtte op dat hij wrs genitale wratten had. Hij ging ermee naar de dokter. De kans bestond dat ik het ook had. Hij was in december naar de hoeren geweest, handwerk met pijpen, weliswaar met condooms, maar hij had al gegoogled en genitale wratten konden ook doorgegeven worden buiten de randen van het condoom. Mss via haar handen of besmet met een vieze handdoek.
Hij blijkt in de afgelopen 10 jaar totaal 4x naar de hoeren geweest te zijn, waarvan altijd met condoom, 1x geneukt, rest pijpen/handwerk. *EDIT: Inmiddels heeft hij opgebiecht dat het om ongeveer 25x gaat.* Daarnaast is hij elke keer voorafgaand aan zo'n bezoekje een keer of 4 a 5 er gaan 'kijken', in die wijk waar de prostituees zitten. Voorpret. Ofzoiets.
Ik ben ongelooflijk in de war. We zijn al 20 jaar bij elkaar. We hadden -zo dacht ik- een prima relatie, een goed sex leven, (min. 1x p wk, en altijd bevredigend). En, dit vind ik het ergste, we hadden (dacht ik) altijd een open relatie waarin alles bespreekbaar was.
Nu ineens is alles veranderd.
Hij liegt dus al zeker 10 jaar.
Is niet trouw.
Hoe kun je dit jarenlang vóór je houden? Terwijl we intieme gesprekken hadden over geheime fantasieën, heb het hem wel eens speels gevraagd; zou je niet eens naar een parenavond willen? Of een prostituee? Lijkt je dat spannend? Maar dan zoende hij me innig, en zweerde dat ik de enige voor hem was, hij zou het niet eens KUNNEN met een ander...
Ik voel me zo'n SUKKEL dat ik het geloofde. Schaam me...
Voel me eenzaam, met dit geheim. Ik kan/wil er met niemand over praten. Weet ook niet hoe ik nu verder moet. Hij vroeg me huilend of ik het wel goed vond dat hij naast me sliep, gisteravond. En ik zei verbaasd van 'ja, natuurlijk, waar moet je anders slapen?'
Verdoofd.
Ik heb geen passende emoties, kan het niet overzien. Weet niet of ik boos ben, verdrietig, of wat dan ook. Ik heb hem ook gezegd dat ik niet weet wat ik ermee moet. Dat het tijd nodig heeft.
Hoe kan ik hem nog ooit vertrouwen?
Hoe kan ik ooit nog sex met hem hebben? Ik walg als ik nu aan zijn lichaam denk.
Het was geen eenmalig slippertje, in een dronken bui.
Hij heeft dus de afgelopen 10 jaar zeker 25x daar rondgelopen, zijn fantasie gevoed, tot hij aan zijn lust toegaf. Daarna voelde hij zich schuldig en vies, zegt hij, en was 'de behoefte' weer een tijd weg.
Pffff. Wat moet ik hiermee?
Door op dit forum te schrijven, hoop ik het wat beter te kunnen plaatsen. Van me af te kunnen schrijven. Mss dat ik dan ontdek wat ik voel, vind, denk. Ben benieuwd naar de mening van anderen. Want IK weet het ff niet.
Gisteren kreeg ik schokkend nieuws.
Mijn man was opvallend stil, ik vroeg wat er was, hij wilde boven met me praten.
(De kinderen waren beneden, 2 jongens, puberleeftijd)
Veel schuldbewust slikken, geprevel, maar het hoge woord kwam eruit.
Hij biechtte op dat hij wrs genitale wratten had. Hij ging ermee naar de dokter. De kans bestond dat ik het ook had. Hij was in december naar de hoeren geweest, handwerk met pijpen, weliswaar met condooms, maar hij had al gegoogled en genitale wratten konden ook doorgegeven worden buiten de randen van het condoom. Mss via haar handen of besmet met een vieze handdoek.
Hij blijkt in de afgelopen 10 jaar totaal 4x naar de hoeren geweest te zijn, waarvan altijd met condoom, 1x geneukt, rest pijpen/handwerk. *EDIT: Inmiddels heeft hij opgebiecht dat het om ongeveer 25x gaat.* Daarnaast is hij elke keer voorafgaand aan zo'n bezoekje een keer of 4 a 5 er gaan 'kijken', in die wijk waar de prostituees zitten. Voorpret. Ofzoiets.
Ik ben ongelooflijk in de war. We zijn al 20 jaar bij elkaar. We hadden -zo dacht ik- een prima relatie, een goed sex leven, (min. 1x p wk, en altijd bevredigend). En, dit vind ik het ergste, we hadden (dacht ik) altijd een open relatie waarin alles bespreekbaar was.
Nu ineens is alles veranderd.
Hij liegt dus al zeker 10 jaar.
Is niet trouw.
Hoe kun je dit jarenlang vóór je houden? Terwijl we intieme gesprekken hadden over geheime fantasieën, heb het hem wel eens speels gevraagd; zou je niet eens naar een parenavond willen? Of een prostituee? Lijkt je dat spannend? Maar dan zoende hij me innig, en zweerde dat ik de enige voor hem was, hij zou het niet eens KUNNEN met een ander...
Ik voel me zo'n SUKKEL dat ik het geloofde. Schaam me...
Voel me eenzaam, met dit geheim. Ik kan/wil er met niemand over praten. Weet ook niet hoe ik nu verder moet. Hij vroeg me huilend of ik het wel goed vond dat hij naast me sliep, gisteravond. En ik zei verbaasd van 'ja, natuurlijk, waar moet je anders slapen?'
Verdoofd.
Ik heb geen passende emoties, kan het niet overzien. Weet niet of ik boos ben, verdrietig, of wat dan ook. Ik heb hem ook gezegd dat ik niet weet wat ik ermee moet. Dat het tijd nodig heeft.
Hoe kan ik hem nog ooit vertrouwen?
Hoe kan ik ooit nog sex met hem hebben? Ik walg als ik nu aan zijn lichaam denk.
Het was geen eenmalig slippertje, in een dronken bui.
Hij heeft dus de afgelopen 10 jaar zeker 25x daar rondgelopen, zijn fantasie gevoed, tot hij aan zijn lust toegaf. Daarna voelde hij zich schuldig en vies, zegt hij, en was 'de behoefte' weer een tijd weg.
Pffff. Wat moet ik hiermee?
Door op dit forum te schrijven, hoop ik het wat beter te kunnen plaatsen. Van me af te kunnen schrijven. Mss dat ik dan ontdek wat ik voel, vind, denk. Ben benieuwd naar de mening van anderen. Want IK weet het ff niet.
woensdag 4 mei 2016 14:44
quote:Zeeland1970 schreef op 04 mei 2016 @ 14:20:
Dankjewel voor alle reacties. Wiebeltje, jouw post kwam behoorlijk bij me binnen. Ik las hem nèt voordat ik naar de sportschool ging, en kon mijn tranen maar nauwelijks bedwingen.
Nog even een algemene reacties op diverse posts; het beeld dat ik de 'spil' in onze relatie ben waarop hij zich 'lekker heeft laten meedrijven' dat beeld klopt niet. Ik ben geen overdreven moederlijk type, was in mijn gezin van vroeger ook niet 'de helper'. HIJ is degene die hier 9 van de 10 keer kookt, met de jongens naar voetbal, ortho, logopedie etc gaat, naast zijn fulltime baan, terwijl ik parttime werk. Die periode dat ik depri op bed lag, dat hakte er bij hem ook aardig in. Dat begrijp ik. Dat kan voor 'partner-van' minstens net zo zwaar zijn als voor de depressieveling (heet dat zo?) zelf. Dit even ter aanvulling.
Niet om hem de hand boven het hoofd te houden, maar om het plaatje meer kloppend te maken.
Ik had ook niet de indruk dat hij amper wat deed in jullie gezin, integendeel eigenlijk, ik zag/zie eerder een 'brave' man voor me die (in sociaal/maatschappelijk opzicht) alles (en meer) doet wat van hem verwacht wordt en daar ook best plezier in kan hebben, maar zichzelf eens in de zoveel tijd dus wel een verzetje gunde onder het mom 'ik doe verder toch braaf wat er van me verwacht wordt.'
Ik heb dus het beeld dat hij in praktisch opzicht wel veel doet, maar wat betreft jullie emotioneel band/relatie heel passief en, aardig uitgedrukt, erg onhandig is.
Dankjewel voor alle reacties. Wiebeltje, jouw post kwam behoorlijk bij me binnen. Ik las hem nèt voordat ik naar de sportschool ging, en kon mijn tranen maar nauwelijks bedwingen.
Nog even een algemene reacties op diverse posts; het beeld dat ik de 'spil' in onze relatie ben waarop hij zich 'lekker heeft laten meedrijven' dat beeld klopt niet. Ik ben geen overdreven moederlijk type, was in mijn gezin van vroeger ook niet 'de helper'. HIJ is degene die hier 9 van de 10 keer kookt, met de jongens naar voetbal, ortho, logopedie etc gaat, naast zijn fulltime baan, terwijl ik parttime werk. Die periode dat ik depri op bed lag, dat hakte er bij hem ook aardig in. Dat begrijp ik. Dat kan voor 'partner-van' minstens net zo zwaar zijn als voor de depressieveling (heet dat zo?) zelf. Dit even ter aanvulling.
Niet om hem de hand boven het hoofd te houden, maar om het plaatje meer kloppend te maken.
Ik had ook niet de indruk dat hij amper wat deed in jullie gezin, integendeel eigenlijk, ik zag/zie eerder een 'brave' man voor me die (in sociaal/maatschappelijk opzicht) alles (en meer) doet wat van hem verwacht wordt en daar ook best plezier in kan hebben, maar zichzelf eens in de zoveel tijd dus wel een verzetje gunde onder het mom 'ik doe verder toch braaf wat er van me verwacht wordt.'
Ik heb dus het beeld dat hij in praktisch opzicht wel veel doet, maar wat betreft jullie emotioneel band/relatie heel passief en, aardig uitgedrukt, erg onhandig is.
woensdag 4 mei 2016 14:45
Oh lieverd. Dit is zo groot. Ik denk dat ik weet wat een goede plek voor jou is om naar toe te gaan. Stuur me een privébericht als je dat wilt, dan mail ik je. Het zou voor het eerst worden dat je niet hoeft te knokken, niet hard hoeft te werken, als je daar kunt komen. Ik vrees dat bedrog en verbergen en liegen op jouw pad kwamen en komen omdat je zo uitzonderlijk goed bent in leven in leugens. Je man weet dat en is niet 'met jou' daar in, hij heeft er ruimte door gevoeld om te doen wat hij graag wilde doen. Hij is niet in verbinding met jou. Iemand die deze geschiedenis kent, die hij te horen kreeg na jaren zwijgen, heeft niet goed naar jou gekeken. Onzichtbaar ja. Maar jij ziet jezelf ook heel moeilijk. Doorgaan en vooruit ken je zo veel beter dan stilstaan en afstemmen op je behoeftes. Ik vind het vreselijk voor je. Twee keer twintig jaar zo alleen gelaten.
woensdag 4 mei 2016 14:45
Wiebeltje niet iedereen heeft mensen die je opvangen als je niet meer kunt. Ik heb ze niet hoor. Mijn man. Maar als ik zou toegeven aan hoe ik me voel zou mijn man na korte tijd ook instorten. Denk ik. Die heeft namelijk ook zijn eigen bord al vol en heeft ook geen hulptroepen.
Maar goed. Ik hoop van harte dat To ze wel heeft.
Maar goed. Ik hoop van harte dat To ze wel heeft.
woensdag 4 mei 2016 14:47
Dat speelt zeker mee Zeeland! En je mag er zeker zijn!!! Wiebeltje heeft helemaal gelijk, zorg goed voor jezelf, neem rust en neem de tijd. Ik denk echt dat door deze crisis er een begin is in jouw bewustwording van jezelf en wat je allemaal wilt of niet ..... maar dit kost idd wel even wat tijd.
Het komt goed Zeeland, hou vol en wees vooral lief voor jezelf.
Het komt goed Zeeland, hou vol en wees vooral lief voor jezelf.
woensdag 4 mei 2016 14:51
He bah, wat naar voor je. Je hebt al zoveel meegemaakt.
Vraag jezelf af of je jezelf nog meer verdriet en pijn moet aandoen. Alweer met een geheim rondlopen etc. Je man heeft 20 jaar met een geheim rondgelopen, ik wil niet zeggen dat iemand daar niet van kan leren maar feit is wel dat als je bij hem blijft dit een thema is waar je de rest van je leven tegenaan blijft lopen.
Ik snap nu je angst om de veilige haven te verlaten nu ook iets beter.
Vraag jezelf af of je jezelf nog meer verdriet en pijn moet aandoen. Alweer met een geheim rondlopen etc. Je man heeft 20 jaar met een geheim rondgelopen, ik wil niet zeggen dat iemand daar niet van kan leren maar feit is wel dat als je bij hem blijft dit een thema is waar je de rest van je leven tegenaan blijft lopen.
Ik snap nu je angst om de veilige haven te verlaten nu ook iets beter.
woensdag 4 mei 2016 14:54
quote:wiebeltje schreef op 04 mei 2016 @ 14:48:
Rrinkje, kan. En is rot. Veel belangrijker nog dan het feit dat mensen er voor me waren/zijn, is het besef dat ik door "mijn drama" er na enkele jaren voor mezelf kon en kan zijn. Niet meer bang. Zo'n groot goed. Het grootst.
dat is ook waar wiebeltje. En dat kan ik wel. Ik ben ook niet bang. Ik ben alleen wel erg moe verdrietig en gefrustreerd en we zitten in een k*positie als gezin. En ik wou soms zo graag dat iemand wat over kon nemen. Maar het komt wel goed. Ik ben sterk, man ook en samen zijn we het ook.
ik stop nu met topic-kapen!
Rrinkje, kan. En is rot. Veel belangrijker nog dan het feit dat mensen er voor me waren/zijn, is het besef dat ik door "mijn drama" er na enkele jaren voor mezelf kon en kan zijn. Niet meer bang. Zo'n groot goed. Het grootst.
dat is ook waar wiebeltje. En dat kan ik wel. Ik ben ook niet bang. Ik ben alleen wel erg moe verdrietig en gefrustreerd en we zitten in een k*positie als gezin. En ik wou soms zo graag dat iemand wat over kon nemen. Maar het komt wel goed. Ik ben sterk, man ook en samen zijn we het ook.
ik stop nu met topic-kapen!
woensdag 4 mei 2016 15:01
Ach lieve Zeeland, las net je post van 14.38 (dus als je hem weg wilt halen, moet je dat nog even doen, want hij stond er net dus nog), mijn hemel, ik weet even niet wat ik moet zeggen, het enige dat in me opkomt is: how the fucking hell kan jouw man je dit aandoen, terwijl hij nb jouw geschiedenis ook nog weet?!
woensdag 4 mei 2016 15:03
Ik heb ook twee keer jaren eenzelfde thema geleefd. Er is geen reden in de zin van les of nut. Je herhaalt gewoon wat je het beste kan. Omdat het zó vertrouwd is dat je niet kunt voelen dat het destructief is. Dat je dat herkent en als veilig ervaart (als je nog zo jong bent). En vind je het erg om andere levens er niet ook nog bij te betrekken? Niet doen hoor. In één leven zo'n groot thema herhalen is meer dan genoeg, geloof me 
. Nu stilstaan en geloven dat het voor jou op een andere manier veiliger, liever, rustiger zal zijn. Nu je het weet en ziet, moet je gaan doorvoelen. En dan is het verrassend genoeg maar een klein stapje naar echt inzicht en er naar gaan leven. Zie je dat dan de vraag of dat met of zonder je man is er nog helemaal niet toe doet? Eerst moet jij geloven dat en er voor zorgen dat jij het anders gaat doen. Omdat je het waard bent om uit leugens, bedrog en bikkelen te stappen. Omdat puur, eerlijk en open leven, niets te verbergen hebben, een zo veel mooiere wereld en een helder leven opleveren.
. Nu stilstaan en geloven dat het voor jou op een andere manier veiliger, liever, rustiger zal zijn. Nu je het weet en ziet, moet je gaan doorvoelen. En dan is het verrassend genoeg maar een klein stapje naar echt inzicht en er naar gaan leven. Zie je dat dan de vraag of dat met of zonder je man is er nog helemaal niet toe doet? Eerst moet jij geloven dat en er voor zorgen dat jij het anders gaat doen. Omdat je het waard bent om uit leugens, bedrog en bikkelen te stappen. Omdat puur, eerlijk en open leven, niets te verbergen hebben, een zo veel mooiere wereld en een helder leven opleveren.
woensdag 4 mei 2016 15:03
Wiebeltje, hoe ben jij het te boven gekomen? Heb je hulp oid gezocht? En kampte jij ook je hele leven hiermee? Angst en ongelukkig zijn? En ben je nog lang in je relatie gebleven voor je echte stappen kon zetten?
Zeeland, de eerste stap is echt weten wat dit met jou doet (en waarom) en daar ben je nu. Voor mij voelde dat wel echt als helemaal verloren, maar het wordt beter
Zeeland, de eerste stap is echt weten wat dit met jou doet (en waarom) en daar ben je nu. Voor mij voelde dat wel echt als helemaal verloren, maar het wordt beter
woensdag 4 mei 2016 15:08
quote:Zeeland1970 schreef op 04 mei 2016 @ 14:56:
Vind het ook bizar hoe dit thema zich door mijn leven weeft.
En WAAROM?
Het lijkt wel of ik dit leven een enorme les te leren heb.
(Als je uitgaat v reïncarnatie, en dat je je geleerde lessen mee mag nemen)
Zou DAT het 'nut' zijn..?
Welnee, persoonlijk geloof ik daar niet in.
Vind dat Wiebeltje het goed verwoord. Je man heeft na jouw verhaal over je jeugd ruimte gevoeld om te doen wat hij graag wilde doen.
Dat zegt alleen over jou dat je met leugens hebt leren leven. Of je dat ook wilt is een beslissing die je zelf moet maken.
Vind het ook bizar hoe dit thema zich door mijn leven weeft.
En WAAROM?
Het lijkt wel of ik dit leven een enorme les te leren heb.
(Als je uitgaat v reïncarnatie, en dat je je geleerde lessen mee mag nemen)
Zou DAT het 'nut' zijn..?
Welnee, persoonlijk geloof ik daar niet in.
Vind dat Wiebeltje het goed verwoord. Je man heeft na jouw verhaal over je jeugd ruimte gevoeld om te doen wat hij graag wilde doen.
Dat zegt alleen over jou dat je met leugens hebt leren leven. Of je dat ook wilt is een beslissing die je zelf moet maken.
woensdag 4 mei 2016 15:14
Dat hoeft ook niet. Er is een dimensie bij gekomen, naast dat jij open en eerlijk bent, houdt van de liefde en de waarheid. Helderheid. En dat is de dimensie dat je zult gaan herkennen dat je niet in verbinding bent met mensen die dat niet zijn. En/maar dat als die verbinding ontbreekt jij loeihard gaat werken, voor twee in feite. Juist omdat jij vanuit je trouw en openheid niet kunt aanvaarden dat dat er niet, of te weinig zou zijn. En dat is nu de pijn. Echte verbinding heb je met de ander. Als er maar een hard aan werkt, is het er niet. Ook niet een beetje. Dat ken je uit je jeugd en toen was jouw oplossing "aan de slag". Het waard zijn. Het hoed maken. Proberen zichtbaar te worden. In je eentje bikkelen. Nu herhaald met man. Je mag er mee stoppen. Na de berg pijn die dit besef oplevert, komt een andere tijd. Met verbinding met andere mensen. Die "met jou zijn" omdat jij dan ook weet op wie af te stemmen. Omdat je eindelijk "ingetuned" bent bij jezelf. Je hoeft niet anders te gaan leven. Je moet dit inzicht z'n werk laten doen. En heel lief en vergevend zijn voor en naar jezelf. Zo lief als een ander en jij nog nooit geweest zijn.
woensdag 4 mei 2016 15:15
quote:Zeeland1970 schreef op 04 mei 2016 @ 15:12:
Ik geloof niet dat mijn man bewust heeft gedacht van: "Haaa, zij heeft dit-en-dit meegemaakt vroeger, dus dan kan ik nu wel eens naar de hoeren gaan om haar extra te kwetsen!"Nee, niet expres hoor. Maar op een onbewust niveau heeft hij misschien wel gedacht dat hij dit wel kon maken... het blijft gissen natuurlijk.
Ik geloof niet dat mijn man bewust heeft gedacht van: "Haaa, zij heeft dit-en-dit meegemaakt vroeger, dus dan kan ik nu wel eens naar de hoeren gaan om haar extra te kwetsen!"Nee, niet expres hoor. Maar op een onbewust niveau heeft hij misschien wel gedacht dat hij dit wel kon maken... het blijft gissen natuurlijk.
woensdag 4 mei 2016 15:19
Ik denk ook niet dat Zeeland haar man hier bewust mee omgegaan is. Ik denk wel dat bepaalde mensen met bepaalde thema's in hun leven elkaar aantrekken.
Dat wat Zeeland heeft meegemaakt is niet niets, dat doet wat met je zelfbeeld. En: Je stemt ambitie af op wat je denkt dat je verdient. Dit kan geheel onbewust zijn.
Ik denk dat het sowieso een goed idee zou zijn als Zeeland en man (samen en apart) naar een psychotherapeut zouden gaan. Dit is geen eerste lijnszorg. Zo'n persoon zal samen met hun uitzoeken waar dit allemaal vandaan komt én hoe dit op te lossen.
Dat wat Zeeland heeft meegemaakt is niet niets, dat doet wat met je zelfbeeld. En: Je stemt ambitie af op wat je denkt dat je verdient. Dit kan geheel onbewust zijn.
Ik denk dat het sowieso een goed idee zou zijn als Zeeland en man (samen en apart) naar een psychotherapeut zouden gaan. Dit is geen eerste lijnszorg. Zo'n persoon zal samen met hun uitzoeken waar dit allemaal vandaan komt én hoe dit op te lossen.
