partner heeft bipolaire stoornis, hoe omgaan?

30-11-2015 11:31 64 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik twijfelde om dit verhaal tussen relaties of psyche te plaatsen, dus ik heb er maar voor gekozen om het tussen relatie te plaatsen.



Sedert oktober verleden jaar heb ik een relatie met een vrouw van 23. Ikzelf ben er 32. We leerden elkaar kennen via een gemeenschappelijke vriend en na een eindje gewoon als vrienden tegen elkaar gepraat te hebben zijn we begonnen daten. De klik was er en zijn we een relatie begonnen. In het begin een paar gesprekken gehad over wat we al meegemaakt hebben in ons leven en vorige relaties.

In 1 van die gesprekken vertelde me ze dat ze geen gemakkelijk persoon is om een relatie mee te hebben. Dat er bipolaire stoornis vastgesteld is bij haar toen ze 17 was. Een heel moeilijke periode gehad heeft tussen haar 16de en 21ste. De ene keer depressies, zelfmoordpoging, (gedwongen) opnames. En de bij de momenten dat ze manies had seksuele spanning opzoeken, denken dat ze wereld aankon, haarzelf de belangrijkste persoon vinden, stoppen met school, werken, dan toch weer naar school gaan..

En heeft ze nog eens een slecht ex-vriendje gehad die haar mishandelde.. Ik kan nog een hele lijst verder typen met wat ze allemaal meegemaakt heeft, maw, ze heeft moeilijke jaren achter de rug.



Ikzelf ben meer een rustiger type, heb een relatie gehad van 6 jaar. Niet echt aan scharrels gedaan om het zo te zeggen en de laatste jaren aan mijn carrière gewerkt. Maw, op professioneel vlak loopt alles vlot. Mooie job, eigen huis, financieel alles op zijn plooi, dat terzijde...



Eigenlijk is er nooit echt een vuiltje aan de lucht geweest in onze relatie. Af en toe wel eens een discussie, soms had ze eens een depressief moment, maar al bij al was ze stabiel. Zelfs haar ouders en zussen hebben tegen me gezegd sinds ze me kent dat ze veel stabieler is. Ik kom dan ook heel goed overeen met haar familie, en zij met de mijne.



Maar nu komen we bij het probleem terecht. De laatste 2 maanden heeft ze veel wisselende stemmingen. De ene keer euforisch en wil op reis met me, of droomt ze van kinderen, ziet ze een mooie toekomst met me. Het andere moment komt ze zeggen dat ze het niet ziet meer ziet zitten, dat ze haar leventje met de spanning van vroeger mist. Ik zeg haar dan dat ze me moet loslaten als het dat is wat ze wil, maar dan komt ze de dag erna af, zegt ze dat ze spijt heeft dat ze dat gezegd heeft, dat ze gelukkig is met me. Dat ze niet kan geloven dat ze iemand als mij getroffen heeft.



De laatste tijd draait alles rond haar, maar dan wanneer ze zich slecht voelt. Ik laat haar de vrijheid om dingen alleen te doen, maar echt veel goede vriendinnen heeft ze niet, met haar collega's gaat ze soms weg, maar als ik vraag om eens iets samen te doen, dan heeft ze geen tijd of zin. Soms krijgt ze nog eens een bericht van een onenightstand of ex vriendje van vroeger of ze zin had om nog eens af te spreken. Ze antwoordt dan kort dat ze in een relatie zit en er geen behoefte aan heeft. Ik vertrouw haar, maar ik vrees doordat ze nu in een moeilijke periode zit dat ze opeens niet aan de verleiding zal kunnen weerstaan, en voor mij zou dit het einde van de relatie betekenen.



Ik weet dat ze me doodgraag ziet, en ik zie haar nog doodgraag. Ik wist waar ik aan begon, ik kon in het begin van de relatie na haar verhaal gehoord te hebben al gezegd hebben van ik zie toch niet zitten, maar ik heb het niet gedaan en zelfs nu in deze mindere periode kan ik het niet. Ik heb even gedacht dat ze liefde van haar kant over was, heb haar dat ook gevraagd, waar ze negatief op antwoordde. Ze neemt nog altijd haar medicatie, gaat af en toe naar de psycholoog. Maar ik zit de laatste tijd met de leegte over, en als ik erover begin, dan ligt het probleem bij mij volgens haar.



De reden waarom ik mijn verhaal typ is dat ik er eigenlijk bijna nergens mee terecht kan, ik de meningen van andere mensen graag zou horen die ook zo'n partner hebben of gehad hebben. Ik weet dat er reacties zullen komen van loop weg, denk aan je eigen geluk. Maar ik denk nog genoeg aan mezelf, kan genieten van met vrienden iets van sport te doen of kijken. En qua persoon is ze volledig wat ik zoek, ik neem de slechte momenten er wel bij, Maar het is niet gemakkelijk.
Kom je uit België?

Hier in Nederland heeft GGZ wel cursussen voor mensen met een bipolaire stoornis en hun familieleden/partners.
Alle reacties Link kopieren
Ja inderdaad, provincie Limburg, eigenlijk niet zo heel ver van Maastricht.
Alle reacties Link kopieren
Die mensen moeten bewust niet aan kinderen beginnen vind ik.

Als het moment er weer is dat ze zelfmoord wilt gaan plegen als het wel weer slecht gaat dan doet ze het toch wel, en dan blijft er een gebroken vader met zijn kinderen achter.
Zo'n relatie klinkt meer als een sociaal project dan een fijn iets in je leven.

Hoe zie je de toekomst voor je?

Met zo'n vrouw kun je moeilijk een gezin stichten, maar ik weet niet of dat jouw wens is.
Alle reacties Link kopieren
Ik denk dat je voorbereid moet zijn op zware periodes. Er is een topic over depressie, bipolaire stoornis en daar zul je veel in herkennen. Er schrijven ook partners van mee daar.
Mot met to
In het begin ging het waarschijnlijk zo rustig omdat alles nieuw was en ze rustig bleef in de stabiele periode met jou maar ze heeft gewoon een ontzettend heftige aandoening, je zal het vanaf nu steeds heftiger voor je kiezen krijgen en van de ene toestand in de andere geslingerd worden en als ze echt haar focus bij jou wil houden dan nog is het zwaar maar staat ze open voor jouw steun en hulp maar als ik hoor dat ze die manische spanning mist met bijbehorende avontuurtjes dan kun je alvast je hart vasthouden voor wat komen gaat. Ik heb het van dichtbij meegemaakt zo'n persoon en wat heeft die veel schade aangericht.
VMDB, vereniging manisch depressieven en betrokkenen. Zij hebben volgens mij ook partnerinformatie/voorlichting enz. Sowieso hebben ze een aantal keer per jaar een landelijke bijeenkomst met elke keer een ander thema.

Ik neem aan dat ze een behandelaar heeft. Vraag bij diegene naar de psycho-educatie voor partners.

Slikt ze haar medicatie nog?
quote:alinea schreef op 30 november 2015 @ 12:30:

In het begin ging het waarschijnlijk zo rustig omdat alles nieuw was en ze rustig bleef in de stabiele periode met jou maar ze heeft gewoon een ontzettend heftige aandoening, je zal het vanaf nu steeds heftiger voor je kiezen krijgen en van de ene toestand in de andere geslingerd worden en als ze echt haar focus bij jou wil houden dan nog is het zwaar maar staat ze open voor jouw steun en hulp maar als ik hoor dat ze die manische spanning mist met bijbehorende avontuurtjes dan kun je alvast je hart vasthouden voor wat komen gaat. Ik heb het van dichtbij meegemaakt zo'n persoon en wat heeft die veel schade aangericht.

Die mis ik nog steeds. Alleen weet ik wat de gevolgen zijn en geef ik er niet aan toe door mijn medicatie te slikken enz.

Ligt echt helemaal aan je ziektekennis, medicatietrouw en hulpverleningscontacten.
quote:Moiren_ schreef op 30 november 2015 @ 12:38:

[...]



Die mis ik nog steeds. Alleen weet ik wat de gevolgen zijn en geef ik er niet aan toe door mijn medicatie te slikken enz.

Ligt echt helemaal aan je ziektekennis, medicatietrouw en hulpverleningscontacten.Mijn moeder miste het ook en stopte in een manische periode met haar medicijnen riep dan: hou me tegen laat me maar niet naar buiten en eenmaal ontsnapt richte ze overal grote schade aan.. alsof ze totaal geen eigen wil meer had.
quote:alinea schreef op 30 november 2015 @ 12:41:

[...]





Mijn moeder miste het ook en stopte in een manische periode met haar medicijnen riep dan: hou me tegen laat me maar niet naar buiten en eenmaal ontsnapt richte ze overal grote schade aan.. alsof ze totaal geen eigen wil meer had.Niet iedere bipolair is zoals jouw moeder hè.
quote:Moiren_ schreef op 30 november 2015 @ 12:42:

[...]



Niet iedere bipolair is zoals jouw moeder hè.Klopt ook maar als ik de historie lees van deze vrouw en hoe ze is geweest, voorspelt toch niet veel goeds ook waarschuwt ze hem dat het geen makkelijke relatie wordt.
quote:alinea schreef op 30 november 2015 @ 12:45:

[...]





Klopt ook maar als ik de historie lees van deze vrouw en hoe ze is geweest, voorspelt toch niet veel goeds ook waarschuwt ze hem dat het geen makkelijke relatie wordt.

Zo was ik ook, ooit. En zo ben ik al heel lang niet meer.

Een relatie met een bipolair kan moeilijk zijn denk ik.

Maar zolang zij open staat voor behandeling, medicatie slikt enz. is er echt een mate van stabiliteit haalbaar. Maar dat is wel iets waar zij aan moet werken.
quote:Moiren_ schreef op 30 november 2015 @ 12:47:

[...]



Zo was ik ook, ooit. En zo ben ik al heel lang niet meer.

Een relatie met een bipolair kan moeilijk zijn denk ik.

Maar zolang zij open staat voor behandeling, medicatie slikt enz. is er echt een mate van stabiliteit haalbaar. Maar dat is wel iets waar zij aan moet werken.



Ik help het hem hopen..

Veel sterkte TO
Mijn man heeft ook net die diagnose gehad en is net met medicatie gestart. We hebben 20 heerlijke jaren en nu ruim 3 niet-leuke jaren achter de rug. Maar ook in die 3 jaar zjn er gelukkig ook veel mooie momenten geweest en hopelijk worden dat er weer steeds meer. Maar wat ik zeg: we waren al 20 jaar samen. Jullie kennen elkaar nog maar kort, dus dat is wel een ander verhaal. Als jij je leeg en onzeker voelt, moet je je serieus afvragen of je zo'n leven ziet zitten. En dan heel eerlijk tegen jezelf zijn. Kun en durf je dat?
Alle reacties Link kopieren
Heftig hoor! Klinkt alsof ze nog niet zo goed ingesteld op medicatie en/of haar levensstijl nog niet voldoende aanpast aan deze ziekte. Dat kost natuurlijk ook tijd (proces van rouw en acceptatie) en ze is nog relatief jong.

Het vergt veel van de omgeving, zeker van n partner. Kun en wil je dit?
Alle reacties Link kopieren
Ik heb ook een relatie met iemand die bipolair is. In het begint (lijken) de symptomen niet zichtbaar voor amderen maar spelen vaak degelijk wel. Het is soms erg lastig, maar ik geloof wel dat het kan werken. Zoek voor jezelf hulp..praten met een professional hierover kan erg opluchten. Daarnaast krijg je ook meer kennis over het ziektebeeld.
Dit is makkelijk gezegd, volgens mij lukt het je goed, maar het belangrijkste is dat je bij jezelf blijft. En op de moeilijkere momenten, moet je je dat extra vaak beseffen.



Vertrouw op je gevoel en intuïtie en handel daar ook naar. Ben open en eerlijk naar haar.



Ik zend je wat virtuele kracht en warmte.. Sterkte, tis niet gemakkelijk. Voor jullie beiden.
Alle reacties Link kopieren
En vergeet niet, de ene boplair is de andere niet he!
Alle reacties Link kopieren
Ik ben getrouwd met een vrouw met een bipolaire stoornis. De stoornis kwam pas later in het huwelijk naar boven. Toen ik haar leerde kennen was ze wel vrij remmingsloos en extreem in haar emoties, maar dat vond ik juist leuk, het paste bij haar en maakte het leven levendig.



Tien jaar later pas begon het mis te gaan, we hadden inmiddels twee kinderen, een huis en een gesetteld leven. Ze kreeg een manische episode en moest gedwongen worden opgenomen. Episode klinkt lekker kort, maar al met al duurt het uitglijden, de manie, de opname en het herstel meer dan een jaar. En tijdens zo'n manie gaat iemand he-le-maal los:



Veelvuldig vreemdgaan, geld uitgeven als water, niet meer slapen, aan een stuk door ratelen over onderwerpen die steeds idioter worden en de hele wereld aankunnen. En ik was de gebeten hond. Als ik iets zei wat haar niet beviel belde ze onmiddelijk de politie. Ik werd beschuldigd van verkrachtingen, mishandelingen van haar en de kinderen en vreemdgaan tegen iedereen die het maar wilde horen. Ze maakte knallende ruzie met mijn ouders en haar ouders, met de buren en op haar werk. Een week of wat later slaagden we erin haar te laten opnemen.



Dan is het nog niet voorbij natuurlijk. Er volgt een eindeloos geteut: weigeren van medicijnen, moeilijke gesprekken met psychiaters, psychologen, maatschappelijk werkers, heen en weer reizen naar de kliniek, je eigen leven en dat van de kinderen op de rit proberen te houden. Dan komt ze drie maanden later weer thuis, te normaal om opgesloten te houden maar te gestoord om samen mee te kunnen leven. Op je tanden bijten, glimlachen en wachten tot ze zichzelf weer heeft terug gevonden.



En dat was nog maar de eerste episode.



Tja, je moet je eigen afweging maken natuurlijk. Iemand met een bipolaire stoornis die braaf z'n medicijnen neemt en probeert een rustig leven te leven te leiden zonder te veel spanningen kan op zich redelijk functioneren in een relatie. Maar manische episodes zijn wel wat meer dan "slechte momenten", ze zijn slopend... voor jou, je relatie, je sociale omgeving, maar vooral ook voor degene die de episodes heeft.
quote:Hetisookaltijdwat schreef op 30 november 2015 @ 13:25:

Ik ben getrouwd met een vrouw met een bipolaire stoornis. De stoornis kwam pas later in het huwelijk naar boven. Toen ik haar leerde kennen was ze wel vrij remmingsloos en extreem in haar emoties, maar dat vond ik juist leuk, het paste bij haar en maakte het leven levendig.



Tien jaar later pas begon het mis te gaan, we hadden inmiddels twee kinderen, een huis en een gesetteld leven. Ze kreeg een manische episode en moest gedwongen worden opgenomen. Episode klinkt lekker kort, maar al met al duurt het uitglijden, de manie, de opname en het herstel meer dan een jaar. En tijdens zo'n manie gaat iemand he-le-maal los:



Veelvuldig vreemdgaan, geld uitgeven als water, niet meer slapen, aan een stuk door ratelen over onderwerpen die steeds idioter worden en de hele wereld aankunnen. En ik was de gebeten hond. Als ik iets zei wat haar niet beviel belde ze onmiddelijk de politie. Ik werd beschuldigd van verkrachtingen, mishandelingen van haar en de kinderen en vreemdgaan tegen iedereen die het maar wilde horen. Ze maakte knallende ruzie met mijn ouders en haar ouders, met de buren en op haar werk. Een week of wat later slaagden we erin haar te laten opnemen.



Dan is het nog niet voorbij natuurlijk. Er volgt een eindeloos geteut: weigeren van medicijnen, moeilijke gesprekken met psychiaters, psychologen, maatschappelijk werkers, heen en weer reizen naar de kliniek, je eigen leven en dat van de kinderen op de rit proberen te houden. Dan komt ze drie maanden later weer thuis, te normaal om opgesloten te houden maar te gestoord om samen mee te kunnen leven. Op je tanden bijten, glimlachen en wachten tot ze zichzelf weer heeft terug gevonden.



En dat was nog maar de eerste episode.



Tja, je moet je eigen afweging maken natuurlijk. Iemand met een bipolaire stoornis die braaf z'n medicijnen neemt en probeert een rustig leven te leven te leiden zonder te veel spanningen kan op zich redelijk functioneren in een relatie. Maar manische episodes zijn wel wat meer dan "slechte momenten", ze zijn slopend... voor jou, je relatie, je sociale omgeving, maar vooral ook voor degene die de episodes heeft.



Herkenbaar! Alles

De tranen staan in mijn ogen, wat een leed hè..
Herkenbaar ja. Ik kon het aan vanwege de 20 fijne jaren ervoor. Maar ik weet niet of ik nog zo'n manische periode aankan (aan wíl). Dus als ik nog maar net een relatie zou hebben, zoals TO... Tsja, ik weet het niet hoor...
Alle reacties Link kopieren
Wat moeilijk! Ik heb geen toevoeging, maar ik lees graag mee aangezien ik een jongen begeleid die een moeder met een bipolaire stoornis heeft. Dank jullie wel voor het inzicht in deze stoornis!
Ik krijg er een punthoofd van!
Alle reacties Link kopieren
quote:Moiren_ schreef op 30 november 2015 @ 12:35:

VMDB, vereniging manisch depressieven en betrokkenen. Zij hebben volgens mij ook partnerinformatie/voorlichting enz. Sowieso hebben ze een aantal keer per jaar een landelijke bijeenkomst met elke keer een ander thema.

Ik neem aan dat ze een behandelaar heeft. Vraag bij diegene naar de psycho-educatie voor partners.

Slikt ze haar medicatie nog?Ik ga dat eens opzoeken, is interessant en ze neemt haar medicatie nog.
quote:Kadder2772 schreef op 30 november 2015 @ 15:55:

[...]





Ik ga dat eens opzoeken, is interessant en ze neemt haar medicatie nog.Ziet ze nog regelmatig iemand? Weet diegene van de ontregeling? Wordt haar medicatie bijgesteld?

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven