Relaties
alle pijlers
partner is niet blij met mijn baan/inkomen
woensdag 17 augustus 2016 14:17
Ik heb momenteel een zeer flexibele baan bij een callcenter waarbij ik mijn tijden geheel naar eigen wens kan
indelen. S ochtens, 's middags of 's avonds, t maakt niet uit, wat mij binnen een week het beste uitkomt. Dit valt zeer
goed te combineren met mijn gezin en drie jonge kinderen. Ik kan ze zonder gezeur naar school brengen en ophalen en dit
geldt evenzo voor hun sportclubjes. Op zich verdient het niet slecht, we komen er prima mee rond. Samen met het inkomen
van mijn echtgenoot kunnen we ieder jaar op vakantie en komen de kinderen niks te kort. Nog een voordeel van dit werk
is dat ik geen werkstress ervaar. Ik kan mijn werk daar achterlaten en thuis me volledi gop mijn kinderen richten.
Het probleem is dus dat dit werk, in het bijzonder mijn salaris, ver onder mijn niveau is. Mijn man is het daar dus niet mee
eens en dagelijks zeurt hij dat ik moet stoppen bij de callcenter om een betere baan te vinden. Dat laatste gaat helaas
niet zo makkelijk, omdat ik er weinig ervaring in heb en er te lang uit ben geweest. Ze zoeken minimaal 5 jaar ervaring en
iemand die erg ambitieus is en tja dat ben ik niet. Ik heb geprobeerd om mijn eigen bedrijfje te starten, maar ik heb het thuis
met de kidneren zo ontzettend druk. Ik heb daar de kracht, energie en ambitie niet voor.
Daarom vraag ik mijn man of hij er wil over ophouden en dat het prima is zo. Elke keer beloofd hij me om er niet over te
beginnen, maar toch kan hij zich dagelijks niet inhouden. Gisteren weer een fikse ruzie gehad omdat hij mij schreeuwend
inhamerde dat dat baantje bij de callcenter een flopbaantje is en dat ik direct op zoek goed gaan naar een ambitieuze functie.
Wat moet ik hier nou mee? Ten eerste moet hij mijn eigen werkkeuze respecteren. Als ik gelukkig ben met dit werk en er
voldoende bijdrage mee lever aan het gezinsinkomen dan is het prima zo. Ten tweede als hij perse een ambitieuze carriere
vrouw wil, dan had hij zelf destijds wat minder moeten werken zodat ik mij volledig kon richten op mijn carriere. Hoe moet
ik in godsnaam een carrièrevrouw worden als ik fulltime met de kinderen bezig ben? Ten derde als hij perse een carrièrevrouw
wil dan vraagt hij een scheidingsprocedure aan en zoekt een vrouw met een dikke vette salaris.
Zijn jullie het met mij eens hierin? Wat moet ik toch met zo'n man die me nooit eens rust in mijn hoofd gunt. Gisteren kwam ik
van mijn werk, lekker op tijd (want dat kan met mijn baan) en had ik nog genoeg tijd om leuke dingen met mijn kinderen
te doen. Door zijn eeuwige gezeur over mijn baantje heb ik echter de hele dag ziek in bed gelegen, want de zoveelste ruzie
erover trok ik even niet meer. Hij maakt zo ons huwelijk maar ook mij helemaal kapot.
indelen. S ochtens, 's middags of 's avonds, t maakt niet uit, wat mij binnen een week het beste uitkomt. Dit valt zeer
goed te combineren met mijn gezin en drie jonge kinderen. Ik kan ze zonder gezeur naar school brengen en ophalen en dit
geldt evenzo voor hun sportclubjes. Op zich verdient het niet slecht, we komen er prima mee rond. Samen met het inkomen
van mijn echtgenoot kunnen we ieder jaar op vakantie en komen de kinderen niks te kort. Nog een voordeel van dit werk
is dat ik geen werkstress ervaar. Ik kan mijn werk daar achterlaten en thuis me volledi gop mijn kinderen richten.
Het probleem is dus dat dit werk, in het bijzonder mijn salaris, ver onder mijn niveau is. Mijn man is het daar dus niet mee
eens en dagelijks zeurt hij dat ik moet stoppen bij de callcenter om een betere baan te vinden. Dat laatste gaat helaas
niet zo makkelijk, omdat ik er weinig ervaring in heb en er te lang uit ben geweest. Ze zoeken minimaal 5 jaar ervaring en
iemand die erg ambitieus is en tja dat ben ik niet. Ik heb geprobeerd om mijn eigen bedrijfje te starten, maar ik heb het thuis
met de kidneren zo ontzettend druk. Ik heb daar de kracht, energie en ambitie niet voor.
Daarom vraag ik mijn man of hij er wil over ophouden en dat het prima is zo. Elke keer beloofd hij me om er niet over te
beginnen, maar toch kan hij zich dagelijks niet inhouden. Gisteren weer een fikse ruzie gehad omdat hij mij schreeuwend
inhamerde dat dat baantje bij de callcenter een flopbaantje is en dat ik direct op zoek goed gaan naar een ambitieuze functie.
Wat moet ik hier nou mee? Ten eerste moet hij mijn eigen werkkeuze respecteren. Als ik gelukkig ben met dit werk en er
voldoende bijdrage mee lever aan het gezinsinkomen dan is het prima zo. Ten tweede als hij perse een ambitieuze carriere
vrouw wil, dan had hij zelf destijds wat minder moeten werken zodat ik mij volledig kon richten op mijn carriere. Hoe moet
ik in godsnaam een carrièrevrouw worden als ik fulltime met de kinderen bezig ben? Ten derde als hij perse een carrièrevrouw
wil dan vraagt hij een scheidingsprocedure aan en zoekt een vrouw met een dikke vette salaris.
Zijn jullie het met mij eens hierin? Wat moet ik toch met zo'n man die me nooit eens rust in mijn hoofd gunt. Gisteren kwam ik
van mijn werk, lekker op tijd (want dat kan met mijn baan) en had ik nog genoeg tijd om leuke dingen met mijn kinderen
te doen. Door zijn eeuwige gezeur over mijn baantje heb ik echter de hele dag ziek in bed gelegen, want de zoveelste ruzie
erover trok ik even niet meer. Hij maakt zo ons huwelijk maar ook mij helemaal kapot.
maandag 22 augustus 2016 08:05
Volgens het CBS ligt het verschil met België (en andere Europese landen) toch iets anders: https://www.cbs.nl/nl-nl/ ... vaakst-kinderopvang-in-eu
EDIT: beter lezen D'roosje ... In Nederland gaan wel veel kinderen naar de opvang, maar niet in aantal uren. Veel parttime werk dus of combi met informele opvang.
EDIT: beter lezen D'roosje ... In Nederland gaan wel veel kinderen naar de opvang, maar niet in aantal uren. Veel parttime werk dus of combi met informele opvang.
Ik geloof niet meer in sprookjes.
maandag 22 augustus 2016 08:14
De kosten voor opvang in Nederland en België zijn echt niet te vergelijken. Ik betaal 800 euro nétto aan opvangkosten, werk 32 uur. Een dag meer werken levert me minder dan honderd euro extra op. Dan ben ik voor dat geld honderd keer liever een dag thuis bij mijn kinderen. Jammer voor alle Belgen en fulltime-werken Nederlandse vrouwen die dat verwerpelijk vinden.
maandag 22 augustus 2016 08:15
En Duitsland vrijwel niet. Dat kan kloppen, hier stop je met werken als je kind geboren wordt en je houdt het recht op je baan totdat de jongste naar school gaat. Dus de meesten gaan dan ook weer werken.
Alleen, ook bijna altijd parttime, want kinderen komen hier de eerste jaren om 12 uur uit school en moeten dan huiswerk maken. En als je dat als ouders niet begeleidt, dan mist je kind een hoop, want er wordt gewoon van je verwacht dat je een deel van de lessen zelf op je neemt. Mijn dochter heeft hier tot halverwege groep 5 op school gezeten. Twaalf uur school uit, tegen kwart voor één thuis, warm eten, huiswerk, klaar tegen half vier.
Naschoolse opvang kon tot vier uur. Wat ik daarvoor betaalde weet ik niet meer. Sinds een paar jaar kan het tot zes uur, maar dan moet je je kind wel ophalen (om vier rijdt er nog één bus). Dus de mogelijkheden zijn wel meer geworden in de afgelopen jaren.
Ik snap ook best dat iemand, die nú kinderen krijgt, met alle opvangmogelijkheden en toeslagen, het maar ouderwets vindt als mensen een andere keuze maakten. Maar die ouderwetse keuze kwam dus voornamelijk omdat we financieel gezien geen andere mogelijkheid hadden.
Alleen, ook bijna altijd parttime, want kinderen komen hier de eerste jaren om 12 uur uit school en moeten dan huiswerk maken. En als je dat als ouders niet begeleidt, dan mist je kind een hoop, want er wordt gewoon van je verwacht dat je een deel van de lessen zelf op je neemt. Mijn dochter heeft hier tot halverwege groep 5 op school gezeten. Twaalf uur school uit, tegen kwart voor één thuis, warm eten, huiswerk, klaar tegen half vier.
Naschoolse opvang kon tot vier uur. Wat ik daarvoor betaalde weet ik niet meer. Sinds een paar jaar kan het tot zes uur, maar dan moet je je kind wel ophalen (om vier rijdt er nog één bus). Dus de mogelijkheden zijn wel meer geworden in de afgelopen jaren.
Ik snap ook best dat iemand, die nú kinderen krijgt, met alle opvangmogelijkheden en toeslagen, het maar ouderwets vindt als mensen een andere keuze maakten. Maar die ouderwetse keuze kwam dus voornamelijk omdat we financieel gezien geen andere mogelijkheid hadden.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
maandag 22 augustus 2016 08:16
quote:Ceylon schreef op 22 augustus 2016 @ 08:04:
[...]
Dit inderdaad. Wij wilden sámen graag een kind.
Nou ja... dat dus! De vanzelfsprekendheid waarmee - ook nu nog - vrouwen degenen zijn die uren inleveren / stoppen met werken, dat snap ik niet. Vanwaar dat verschil? Omdat vrouwen hun arbeidsproces toch al even moeten onderbreken tijdens hun verlof? Omdat zij met meer hormonen te maken krijgen na het werpen, die dat zorginstinct meer aanwakkeren dan bij mannen het geval is?
[...]
Dit inderdaad. Wij wilden sámen graag een kind.
Nou ja... dat dus! De vanzelfsprekendheid waarmee - ook nu nog - vrouwen degenen zijn die uren inleveren / stoppen met werken, dat snap ik niet. Vanwaar dat verschil? Omdat vrouwen hun arbeidsproces toch al even moeten onderbreken tijdens hun verlof? Omdat zij met meer hormonen te maken krijgen na het werpen, die dat zorginstinct meer aanwakkeren dan bij mannen het geval is?
Ik geloof niet meer in sprookjes.
maandag 22 augustus 2016 08:21
quote:Geronimo2 schreef op 22 augustus 2016 @ 07:54:
Je kan het ook van een andere kant bekijken. Misschien vinden vrouwen in Nederland het leuk om hun kinderen te zien opgroeien en meer tijd met hun door te brengen omdat ze graag kinderen wilden.
Alsof je als werkende moeder niets meemaakr, is altijd nog het weekend. En juist als je allebei werkt is er meer ruimte om die tijd aan leuke dingen te besteden.
Bovendien, vader wil vast ook graag zijn kinderen meemaken ipv bijvoorbeeld zwart bij te klussen in dat weekend om het gezin financieel draaiend te houden.
Je kan het ook van een andere kant bekijken. Misschien vinden vrouwen in Nederland het leuk om hun kinderen te zien opgroeien en meer tijd met hun door te brengen omdat ze graag kinderen wilden.
Alsof je als werkende moeder niets meemaakr, is altijd nog het weekend. En juist als je allebei werkt is er meer ruimte om die tijd aan leuke dingen te besteden.
Bovendien, vader wil vast ook graag zijn kinderen meemaken ipv bijvoorbeeld zwart bij te klussen in dat weekend om het gezin financieel draaiend te houden.
maandag 22 augustus 2016 08:22
quote:Doornroosje75 schreef op 22 augustus 2016 @ 08:16:
[...]
Nou ja... dat dus! De vanzelfsprekendheid waarmee - ook nu nog - vrouwen degenen zijn die uren inleveren / stoppen met werken, dat snap ik niet. Vanwaar dat verschil? Omdat vrouwen hun arbeidsproces toch al even moeten onderbreken tijdens hun verlof? Omdat zij met meer hormonen te maken krijgen na het werpen, die dat zorginstinct meer aanwakkeren dan bij mannen het geval is?
De afgelopen tien-vijftien jaar is er heel wat veranderd op kindergebied. Maar, om even iets te noemen, mijn man vroeg ouderschapsverlof aan, dat bestond toen nét. Antwoord van de baas; Ehhhhhhhhhh... wát wil je?? Ouderschapsverlof, kun je dat eten?? Let wel, een bedrijf met 5000 mensen in dienst, waarvan 95% mannen.
Oh.. een dag minder werken, zeg dat dan. Even zien. Ja, dat kan wel, maar dan zit promotie er de eerste tien jaar niet in.
Als je dat hoort terwijl je net mijn salarisberekeningen hebt gezien, bedenk je je nog wel twee keer.
Ik geloof niet dat iemand, die nu een goede opleiding en prima betaalde baan heeft, snapt hoe dat vijftien jaar geleden was. Het is idioot kort namelijk. Er is écht heel veel veranderd. Als ik nu 25 was, zou ik heel andere keuzes maken. Kúnnen maken. Omdat je als ouders tegenwoordig heel wat meer rechten en vooral ook vanzelfsprekendheden hebt.
[...]
Nou ja... dat dus! De vanzelfsprekendheid waarmee - ook nu nog - vrouwen degenen zijn die uren inleveren / stoppen met werken, dat snap ik niet. Vanwaar dat verschil? Omdat vrouwen hun arbeidsproces toch al even moeten onderbreken tijdens hun verlof? Omdat zij met meer hormonen te maken krijgen na het werpen, die dat zorginstinct meer aanwakkeren dan bij mannen het geval is?
De afgelopen tien-vijftien jaar is er heel wat veranderd op kindergebied. Maar, om even iets te noemen, mijn man vroeg ouderschapsverlof aan, dat bestond toen nét. Antwoord van de baas; Ehhhhhhhhhh... wát wil je?? Ouderschapsverlof, kun je dat eten?? Let wel, een bedrijf met 5000 mensen in dienst, waarvan 95% mannen.
Oh.. een dag minder werken, zeg dat dan. Even zien. Ja, dat kan wel, maar dan zit promotie er de eerste tien jaar niet in.
Als je dat hoort terwijl je net mijn salarisberekeningen hebt gezien, bedenk je je nog wel twee keer.
Ik geloof niet dat iemand, die nu een goede opleiding en prima betaalde baan heeft, snapt hoe dat vijftien jaar geleden was. Het is idioot kort namelijk. Er is écht heel veel veranderd. Als ik nu 25 was, zou ik heel andere keuzes maken. Kúnnen maken. Omdat je als ouders tegenwoordig heel wat meer rechten en vooral ook vanzelfsprekendheden hebt.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
maandag 22 augustus 2016 08:27
quote:Pantax schreef op 22 augustus 2016 @ 08:14:
De kosten voor opvang in Nederland en België zijn echt niet te vergelijken. Ik betaal 800 euro nétto aan opvangkosten, werk 32 uur. Een dag meer werken levert me minder dan honderd euro extra op. Dan ben ik voor dat geld honderd keer liever een dag thuis bij mijn kinderen. Jammer voor alle Belgen en fulltime-werken Nederlandse vrouwen die dat verwerpelijk vinden.
Kijk, en dat is dan pakweg de helft van je salaris? Of een kwart van het gezinsinkomen?
Bij ons was het dus nog zo dat we een totaal inkomen hadden van 2800 gulden en als ik was blijven werken was het totale inkomen 1200 geweest.
Dan ben ik dus inderdaad liever thuis ja. Al kwamen de muren op me af hoor, ik was blij toen dochterlief naar school ging en ik weer wat kon gaan doen. Ben geen poetsvrouw geworden voor mijn lol, maar omdat ik er toen al niet meer tussenkwam.
De kosten voor opvang in Nederland en België zijn echt niet te vergelijken. Ik betaal 800 euro nétto aan opvangkosten, werk 32 uur. Een dag meer werken levert me minder dan honderd euro extra op. Dan ben ik voor dat geld honderd keer liever een dag thuis bij mijn kinderen. Jammer voor alle Belgen en fulltime-werken Nederlandse vrouwen die dat verwerpelijk vinden.
Kijk, en dat is dan pakweg de helft van je salaris? Of een kwart van het gezinsinkomen?
Bij ons was het dus nog zo dat we een totaal inkomen hadden van 2800 gulden en als ik was blijven werken was het totale inkomen 1200 geweest.
Dan ben ik dus inderdaad liever thuis ja. Al kwamen de muren op me af hoor, ik was blij toen dochterlief naar school ging en ik weer wat kon gaan doen. Ben geen poetsvrouw geworden voor mijn lol, maar omdat ik er toen al niet meer tussenkwam.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
maandag 22 augustus 2016 08:27
quote:Doornroosje75 schreef op 22 augustus 2016 @ 08:16:
Nou ja... dat dus! De vanzelfsprekendheid waarmee - ook nu nog - vrouwen degenen zijn die uren inleveren / stoppen met werken, dat snap ik niet. Vanwaar dat verschil? Omdat vrouwen hun arbeidsproces toch al even moeten onderbreken tijdens hun verlof? Omdat zij met meer hormonen te maken krijgen na het werpen, die dat zorginstinct meer aanwakkeren dan bij mannen het geval is?
Oa omdat wij met ons allen nog steeds ons oordeel vellen over vrouwen die hun kind teveel overlaten aan de opvang. Wel vier dagen van huis, het armen schaap! Een man wordt daar veel minder snel op aangesproken.
En mannen onderhandelen gewoon anders...
Nou ja... dat dus! De vanzelfsprekendheid waarmee - ook nu nog - vrouwen degenen zijn die uren inleveren / stoppen met werken, dat snap ik niet. Vanwaar dat verschil? Omdat vrouwen hun arbeidsproces toch al even moeten onderbreken tijdens hun verlof? Omdat zij met meer hormonen te maken krijgen na het werpen, die dat zorginstinct meer aanwakkeren dan bij mannen het geval is?
Oa omdat wij met ons allen nog steeds ons oordeel vellen over vrouwen die hun kind teveel overlaten aan de opvang. Wel vier dagen van huis, het armen schaap! Een man wordt daar veel minder snel op aangesproken.
En mannen onderhandelen gewoon anders...
maandag 22 augustus 2016 12:18
En toch hoor ik hier in België van heel veel vrouwen dat ze maar wat graag zouden thuisblijven of toch zeker minder werken maar dat het niet kan. Zeker niet als de kinderen beginnen te studeren (hoge school of unief). Dat is een groot verschil. Hier betalen de ouders de studies en doet de jeugd zelden bijbaantjes (en als ze die doen is dat niet om studies te betalen maar voor vakantie of dergelijke). En dan gebeurt dat enkel in het weekend of in de vakantie en zeker niet dagelijks rekken bijvullen bij de AH of zo. Dat kan hier niet.
Hoezo is het in België goedkoper dan? Willen wij dan meer luxe waardoor we echt wel moeten blijven werken?
En heb ik niet over mijn situatie als alleenstaande ouder, maar echt wel over de modale 2-verdieners hier. Als je niet elke cent doormidden wil bijten, moet je echt wel met 2 gaan werken.
Hoezo is het in België goedkoper dan? Willen wij dan meer luxe waardoor we echt wel moeten blijven werken?
En heb ik niet over mijn situatie als alleenstaande ouder, maar echt wel over de modale 2-verdieners hier. Als je niet elke cent doormidden wil bijten, moet je echt wel met 2 gaan werken.
I can keep my mouth shut, but you can read the subtitles on my face.
maandag 22 augustus 2016 13:39
quote:Doornroosje75 schreef op 22 augustus 2016 @ 08:16:
[...]
Nou ja... dat dus! De vanzelfsprekendheid waarmee - ook nu nog - vrouwen degenen zijn die uren inleveren / stoppen met werken, dat snap ik niet. Vanwaar dat verschil? Omdat vrouwen hun arbeidsproces toch al even moeten onderbreken tijdens hun verlof? Omdat zij met meer hormonen te maken krijgen na het werpen, die dat zorginstinct meer aanwakkeren dan bij mannen het geval is?Als je zin hebt om je daar meer in te verdiepen, een leestip: https://en.wikipedia.org/wiki/The_Second_Shift
[...]
Nou ja... dat dus! De vanzelfsprekendheid waarmee - ook nu nog - vrouwen degenen zijn die uren inleveren / stoppen met werken, dat snap ik niet. Vanwaar dat verschil? Omdat vrouwen hun arbeidsproces toch al even moeten onderbreken tijdens hun verlof? Omdat zij met meer hormonen te maken krijgen na het werpen, die dat zorginstinct meer aanwakkeren dan bij mannen het geval is?Als je zin hebt om je daar meer in te verdiepen, een leestip: https://en.wikipedia.org/wiki/The_Second_Shift
maandag 22 augustus 2016 13:55
quote:mariposita schreef op 22 augustus 2016 @ 13:36:
In België is studeren niet zo duur als in Nederland, studeren wordt daar behoorlijk gesubsidieerd.Toch niet voor iedereen! En hier is al helemaal geen studiefinanciering zoals bij jullie. Als de kinderen op "kamers" gaan wordt dat door de ouders betaald, niet door de jongere zelf...
In België is studeren niet zo duur als in Nederland, studeren wordt daar behoorlijk gesubsidieerd.Toch niet voor iedereen! En hier is al helemaal geen studiefinanciering zoals bij jullie. Als de kinderen op "kamers" gaan wordt dat door de ouders betaald, niet door de jongere zelf...
I can keep my mouth shut, but you can read the subtitles on my face.
maandag 22 augustus 2016 14:03
quote:MrsNiceGuy schreef op 22 augustus 2016 @ 13:55:
[...]
Toch niet voor iedereen! En hier is al helemaal geen studiefinanciering zoals bij jullie. Als de kinderen op "kamers" gaan wordt dat door de ouders betaald, niet door de jongere zelf...Oké? Ik ken toch steeds meer mensen die in België gaan studeren, omdat het voor hen in Nederland onbetaalbaar is.
[...]
Toch niet voor iedereen! En hier is al helemaal geen studiefinanciering zoals bij jullie. Als de kinderen op "kamers" gaan wordt dat door de ouders betaald, niet door de jongere zelf...Oké? Ik ken toch steeds meer mensen die in België gaan studeren, omdat het voor hen in Nederland onbetaalbaar is.
maandag 22 augustus 2016 14:26
quote:Doornroosje75 schreef op 22 augustus 2016 @ 14:22:
Waarom gaan Belgische jongeren eigenlijk niet werken naast hun studie? Zijn er geen bijbaantjes? Is de studiebelasting zwaarder?
De mentalititeit is hier helemaal anders. Hier is het normaal dat je minstens tot het einde van je studies door je ouders onderhouden wordt. Tegenwoordig blijven velen ook daarna nog lang bij hotel mama omdat het te duur is om op eigen benen te staan. Je moet al echt met z'n tweeën zijn ... Of eerst heel lang sparen terwijl je nog bij je ouders woont en dan alleen gaan wonen.
Ik heb wel het idee dat jullie sneller tevreden zijn wat huisvesting betreft en zo... Misschien willen wij te veel luxe...
Waarom gaan Belgische jongeren eigenlijk niet werken naast hun studie? Zijn er geen bijbaantjes? Is de studiebelasting zwaarder?
De mentalititeit is hier helemaal anders. Hier is het normaal dat je minstens tot het einde van je studies door je ouders onderhouden wordt. Tegenwoordig blijven velen ook daarna nog lang bij hotel mama omdat het te duur is om op eigen benen te staan. Je moet al echt met z'n tweeën zijn ... Of eerst heel lang sparen terwijl je nog bij je ouders woont en dan alleen gaan wonen.
Ik heb wel het idee dat jullie sneller tevreden zijn wat huisvesting betreft en zo... Misschien willen wij te veel luxe...
I can keep my mouth shut, but you can read the subtitles on my face.
maandag 22 augustus 2016 14:27
quote:MrsNiceGuy schreef op 22 augustus 2016 @ 13:55:
[...]
Toch niet voor iedereen! En hier is al helemaal geen studiefinanciering zoals bij jullie. Als de kinderen op "kamers" gaan wordt dat door de ouders betaald, niet door de jongere zelf...
Hier (in
is die financiering ook niet echt nodig, inschrijvingsgeld kost peanuts in vergelijking met Nederland.
Als alleenstaande ouder moet je al een erg hoog loon hebben eer je het niet volledig terugbetaald krijgt in de vorm van een studietoelage.
Het is wel zo dat onze jongeren, als ze al een studentenjob hebben, dit doen voor zakgeld, de ouders blijven kost en inwoon betalen. En ze blijven veel langer thuis wonen. Ik lees hier vaak dat het in Nederland normaal is om op 19-20 jaar het huis uit te gaan. Hier helemaal niet. Thuis wonen op kosten van je ouders tot 25-26 jaar of zelfs nog wat langer is heel normaal.
[...]
Toch niet voor iedereen! En hier is al helemaal geen studiefinanciering zoals bij jullie. Als de kinderen op "kamers" gaan wordt dat door de ouders betaald, niet door de jongere zelf...
Hier (in
is die financiering ook niet echt nodig, inschrijvingsgeld kost peanuts in vergelijking met Nederland.Als alleenstaande ouder moet je al een erg hoog loon hebben eer je het niet volledig terugbetaald krijgt in de vorm van een studietoelage.
Het is wel zo dat onze jongeren, als ze al een studentenjob hebben, dit doen voor zakgeld, de ouders blijven kost en inwoon betalen. En ze blijven veel langer thuis wonen. Ik lees hier vaak dat het in Nederland normaal is om op 19-20 jaar het huis uit te gaan. Hier helemaal niet. Thuis wonen op kosten van je ouders tot 25-26 jaar of zelfs nog wat langer is heel normaal.
maandag 22 augustus 2016 14:40
quote:Doornroosje75 schreef op 19 augustus 2016 @ 18:51:
[...]
Andersom: als mijn kerel zou voorstellen dat ik maar eens ernstig minder zou moeten gaan werken, zodat ik meer tijd aan het huishouden kan besteden. Of erger nog: dat hij vindt dat ik meer huishoudelijke taken op me zou moeten nemen dan hij, omdat ik vrouw ben.... dan ga ik echt serieus een echtscheiding overwegen. Of dat je beter moet schoonmaken als zijn moeder langs komt
[...]
Andersom: als mijn kerel zou voorstellen dat ik maar eens ernstig minder zou moeten gaan werken, zodat ik meer tijd aan het huishouden kan besteden. Of erger nog: dat hij vindt dat ik meer huishoudelijke taken op me zou moeten nemen dan hij, omdat ik vrouw ben.... dan ga ik echt serieus een echtscheiding overwegen. Of dat je beter moet schoonmaken als zijn moeder langs komt
maandag 22 augustus 2016 15:02
maandag 22 augustus 2016 15:16
Het grappige is dat mijn tweelingzus (alleenstaand) 5 dagen per week werkzaam is als BSO leidster. Haar kinderen gaan naar een crèche en BSO bij haar in de buurt. De kosten voor de opvang zijn geloof ik 4 keer zo hoog als haar inkomen. Ze krijgt de maximale hoeveelheid kinderopvangtoeslag. Duizenden euro's per maand dus.
Eén van mijn beste vriendinnen (ook alleenstaand) heeft drie jonge kinderen en een uitkering. Dat is misschien 1000 euro per maand als het niet minder is.
En 'iedereen' vindt dat mijn tweelingzus het zo goed doet en ze hebben respect en bewondering voor haar (ze heeft nog nooit een uitkering ontvangen, toen ze tijdens haar tweede zwangerschap ging scheiden heeft ze tot twee weken voor de bevalling doorgewerkt als zelfstandige maar is daarna wel een opleiding gaan doen waarvoor ze studiefinanciering kreeg) en die vriendin vinden ze maar lui, asociaal, een parasiet, een last voor de samenleving, etc.
Terwijl die vriendin juist véél minder 'kost' dan mijn tweelingzus.
Eén van mijn beste vriendinnen (ook alleenstaand) heeft drie jonge kinderen en een uitkering. Dat is misschien 1000 euro per maand als het niet minder is.
En 'iedereen' vindt dat mijn tweelingzus het zo goed doet en ze hebben respect en bewondering voor haar (ze heeft nog nooit een uitkering ontvangen, toen ze tijdens haar tweede zwangerschap ging scheiden heeft ze tot twee weken voor de bevalling doorgewerkt als zelfstandige maar is daarna wel een opleiding gaan doen waarvoor ze studiefinanciering kreeg) en die vriendin vinden ze maar lui, asociaal, een parasiet, een last voor de samenleving, etc.
Terwijl die vriendin juist véél minder 'kost' dan mijn tweelingzus.
