Relaties
alle pijlers
Partner met ADHD - soms best pittig!
donderdag 3 september 2015 12:15
Mijn man heeft ADHD. Naast dat het vooral voor hem erg lastig is om er dagelijks mee te moeten stoeien is het voor mij, als partner zijnde, soms ook erg moeilijk en eenzaam. Ik geloof dat ik op zoek ben naar herkenning en tips van jullie met ook een partner met ADHD
Mijn man heeft dus ADHD en dit uit zich voornamelijk bij hem in innerlijke onrust en chaos in zijn hoofd. De introverte variant.
Wat het soms voor mij moeilijk maakt is om mijn man vaker wel dan niet futloos te zien. Hij is ontzettend vaak moe, zo'n beetje de hele dag door. Hij heeft ook veel slaap nodig. Ook het regelen van zaken wordt niet aan begonnen maar daar vervolgens dan wel over ergeren (dan denk ik kom op, doe er dan wat aan).
Het vervelendste wat bij mijn man kan gebeuren is dat hij heel snel en soms ook onverklaarbaar in een dal kan zitten. Dit kan soms zelfs een week duren. Een week zonder normale communicatie, een drukkende en negatieve sfeer in huis en ik op mijn tenen lopen. Dat zijn eenzame dagen en doen mij veel verdriet. Natuurlijk begrijp ik dat zijn chaos in zijn hoofd en emotie ontzettend vervelend zijn! Laten we dat voorop stellen. Maar voor mij als partner ook ontzettend pijnlijk. Mijn man is dan iemand anders. Soms wil ik niet de sterkste te hoeven zijn. Het gehele huishouden en zorg voor onze zoon naast mijn werk op mij te nemen - dit doe ik al grotendeels maar met zo'n sfeer in huis vergt dat heel veel van mij. Het voelt eenzaam soms. En ik merk dat ik het moeilijk vind om na zo'n week weer heel liefdevol te zijn.
Momenteel gebruikt hij medicatie maar hij is nog in zijn proeffase. Hij test nu 1 medicijn in verschillende doseringen maar nog geen goed resultaat zoals manlief zegt.
Ik snap heel goed dat dit te maken heeft met ADHD en het stofje Dopamine, ik begrijp ook hoe het in zijn hoofd gaat en als zijn vrouw zou ik niets liever willen om hem dit gevoel weg te nemen. Maar ik kan het niet. Ik mis de momenten waarin hij oprecht helemaal zichzelf is - happy de peppy - vol energie en de mogelijkheid affectie te geven. Maar die momenten zijn er momenteel niet vaak meer. Dit is trouwens verergerd sinds de komst van onze zoon. Hij is een ontzettend leuke en liefdevolle vader, daar mag ik echt mee in mijn handjes klappen! Maar het kost hem ook veel energie.
Herkent iemand zich in bovenstaande? Ik zou graag wat herkenbare verhalen willen lezen en horen hoe jullie hier mee omgaan.
liefs!
Mijn man heeft dus ADHD en dit uit zich voornamelijk bij hem in innerlijke onrust en chaos in zijn hoofd. De introverte variant.
Wat het soms voor mij moeilijk maakt is om mijn man vaker wel dan niet futloos te zien. Hij is ontzettend vaak moe, zo'n beetje de hele dag door. Hij heeft ook veel slaap nodig. Ook het regelen van zaken wordt niet aan begonnen maar daar vervolgens dan wel over ergeren (dan denk ik kom op, doe er dan wat aan).
Het vervelendste wat bij mijn man kan gebeuren is dat hij heel snel en soms ook onverklaarbaar in een dal kan zitten. Dit kan soms zelfs een week duren. Een week zonder normale communicatie, een drukkende en negatieve sfeer in huis en ik op mijn tenen lopen. Dat zijn eenzame dagen en doen mij veel verdriet. Natuurlijk begrijp ik dat zijn chaos in zijn hoofd en emotie ontzettend vervelend zijn! Laten we dat voorop stellen. Maar voor mij als partner ook ontzettend pijnlijk. Mijn man is dan iemand anders. Soms wil ik niet de sterkste te hoeven zijn. Het gehele huishouden en zorg voor onze zoon naast mijn werk op mij te nemen - dit doe ik al grotendeels maar met zo'n sfeer in huis vergt dat heel veel van mij. Het voelt eenzaam soms. En ik merk dat ik het moeilijk vind om na zo'n week weer heel liefdevol te zijn.
Momenteel gebruikt hij medicatie maar hij is nog in zijn proeffase. Hij test nu 1 medicijn in verschillende doseringen maar nog geen goed resultaat zoals manlief zegt.
Ik snap heel goed dat dit te maken heeft met ADHD en het stofje Dopamine, ik begrijp ook hoe het in zijn hoofd gaat en als zijn vrouw zou ik niets liever willen om hem dit gevoel weg te nemen. Maar ik kan het niet. Ik mis de momenten waarin hij oprecht helemaal zichzelf is - happy de peppy - vol energie en de mogelijkheid affectie te geven. Maar die momenten zijn er momenteel niet vaak meer. Dit is trouwens verergerd sinds de komst van onze zoon. Hij is een ontzettend leuke en liefdevolle vader, daar mag ik echt mee in mijn handjes klappen! Maar het kost hem ook veel energie.
Herkent iemand zich in bovenstaande? Ik zou graag wat herkenbare verhalen willen lezen en horen hoe jullie hier mee omgaan.
liefs!
donderdag 3 september 2015 12:28
Monatala: wel degelijk heeft de ADHD- er meer problemen met het reguleren van hun emoties, waardoor hun stemming minder stabiel is.
Elle5460: Jazeker, hij heeft een goede baan en werkt fulltime en doet zijn werk ook goed. Hij komt er alleen ontzettend moe vandaan. Hij is ook ontzettend sociaal en heeft veel vrienden alleen thuis moet hij alle prikkels van de dag weer verwerken en dat is vermoeiend en dat maakt hem dus ook minder stabiel in zijn emotiebeleving.
Elle5460: Jazeker, hij heeft een goede baan en werkt fulltime en doet zijn werk ook goed. Hij komt er alleen ontzettend moe vandaan. Hij is ook ontzettend sociaal en heeft veel vrienden alleen thuis moet hij alle prikkels van de dag weer verwerken en dat is vermoeiend en dat maakt hem dus ook minder stabiel in zijn emotiebeleving.
donderdag 3 september 2015 12:31
Montala; nog een kleine toevoeging. De psycholoog die het onderzoek afnam wil ook in de vervolgafspraken de energiebehoefte en stemmingswisselingen meenemen om aan te pakken. Dit kwam ook in de test naar voren. Hij werd zeker niet als depressief bestempeld. 
al ervaar ik dat ook zo tijdens een van die momenten. Alleen manlief geeft goed aan in zijn hoofd te weten dat hij weer positief moet gaan voelen, maar het gevoel in zijn lijf gaat niet mee in die gedachte (Snap je wat ik bedoel: hoofd en lijf zeggen wat anders)
al ervaar ik dat ook zo tijdens een van die momenten. Alleen manlief geeft goed aan in zijn hoofd te weten dat hij weer positief moet gaan voelen, maar het gevoel in zijn lijf gaat niet mee in die gedachte (Snap je wat ik bedoel: hoofd en lijf zeggen wat anders)
donderdag 3 september 2015 12:51
quote:elle5460 schreef op 03 september 2015 @ 12:24:
Werkt deze mijnheer hier wel?
Of ook niet?
TO, mijn man heeft ook ADHD. Ervaart ook voornamelijk onrust en chaos in zijn hoofd. Hij gebruikt al jaren concerta. Ik heb er weinig 'last' van. Ik herken wel dat hij ook vaak moe is en veel slaap nodig heeft.
Mijn man werkt ook gewoon 40 uur per week en heeft een hele goede baan.
Werkt deze mijnheer hier wel?
Of ook niet?
TO, mijn man heeft ook ADHD. Ervaart ook voornamelijk onrust en chaos in zijn hoofd. Hij gebruikt al jaren concerta. Ik heb er weinig 'last' van. Ik herken wel dat hij ook vaak moe is en veel slaap nodig heeft.
Mijn man werkt ook gewoon 40 uur per week en heeft een hele goede baan.
donderdag 3 september 2015 13:00
donderdag 3 september 2015 13:13
quote:Zusenzoo schreef op 03 september 2015 @ 13:05:
Klinkt niet als ADHD de klachten waar jij last van hebt bij je partner.
Een week zonder communicatie heeft geen ene reet met ADHD te maken.
Ik zou dit dus met de psycholoog/psychiater bespreken want dit is geen normaal gedrag.
Jij bent psychiater?
Ik herken er veel in TO. Niet mijn partner maar broer heeft ADHD/add. Het eerste jaar na diagnose was best pittig, na dat hij ritalin en later concerta is gaan gebruiken is hij als blad aan een boom gedraaid. Veel stabieler in ieder geval. Ook kreeg hij gedragstherapie wat hem veel inzicht heeft gegeven.
Klinkt niet als ADHD de klachten waar jij last van hebt bij je partner.
Een week zonder communicatie heeft geen ene reet met ADHD te maken.
Ik zou dit dus met de psycholoog/psychiater bespreken want dit is geen normaal gedrag.
Jij bent psychiater?
Ik herken er veel in TO. Niet mijn partner maar broer heeft ADHD/add. Het eerste jaar na diagnose was best pittig, na dat hij ritalin en later concerta is gaan gebruiken is hij als blad aan een boom gedraaid. Veel stabieler in ieder geval. Ook kreeg hij gedragstherapie wat hem veel inzicht heeft gegeven.
donderdag 3 september 2015 13:21
Mijn ex-vriend heeft ook ADHD.
Ik herken hem helemaal niet in jouw omschrijving maar als hij de diagnose heeft zal dit wel kloppen. Dat wil niet zeggen dat elk gedrag van jouw man door de ADHD te verklaren is.
Ik kan je jammer genoeg weinig positieve tips geven. Ik vond het heel moeilijk om mee te dealen en de relatie is stukgelopen na 10 jaar. Dit had niet enkel met zijn ADHD te maken maar heeft er volgens mij wel een grote invloed op gehad omdat zijn gedrag me soms veel pijn deed.
Ik herken hem helemaal niet in jouw omschrijving maar als hij de diagnose heeft zal dit wel kloppen. Dat wil niet zeggen dat elk gedrag van jouw man door de ADHD te verklaren is.
Ik kan je jammer genoeg weinig positieve tips geven. Ik vond het heel moeilijk om mee te dealen en de relatie is stukgelopen na 10 jaar. Dit had niet enkel met zijn ADHD te maken maar heeft er volgens mij wel een grote invloed op gehad omdat zijn gedrag me soms veel pijn deed.
donderdag 3 september 2015 13:32
Bedankt voor de reacties!
Ik merk dat die zin' Een week zonder normale communicatie' niet goed uitpakt. Ik bedoel hier dus mee te zeggen dat we wel communiceren maar het toch anders verloopt als die bui er niet is. We praten wel natuurlijk maar echt gezellig is het niet als iemand niet lekker in zijn vel zit. Hopelijk zo een beetje verduidelijkt.
Bloemetje 77: manlief weet zelf ook dat die buien niet fijn zijn. En ik ben wel van mening dat je tegen een negatief gevoel of gedachte een positieve moet zetten om zo niet nog dieper te komen. Je mag jezelf best oppeppen. Hij speelt in ieder geval niet als het weer goed gaat, want dat merk je echt wel En om antwoord te geven op je vraag of ik met hem verder zou willen een volmondige JA! Want we hebben het ontzettend leuk als het goed gaat. Dat blijf ik onthouden. Bovendien zitten we in de fase van proefmedicatie dus de verwachting is wel dat het wat soepeler moet gaat lopen
Ik merk dat die zin' Een week zonder normale communicatie' niet goed uitpakt. Ik bedoel hier dus mee te zeggen dat we wel communiceren maar het toch anders verloopt als die bui er niet is. We praten wel natuurlijk maar echt gezellig is het niet als iemand niet lekker in zijn vel zit. Hopelijk zo een beetje verduidelijkt.
Bloemetje 77: manlief weet zelf ook dat die buien niet fijn zijn. En ik ben wel van mening dat je tegen een negatief gevoel of gedachte een positieve moet zetten om zo niet nog dieper te komen. Je mag jezelf best oppeppen. Hij speelt in ieder geval niet als het weer goed gaat, want dat merk je echt wel En om antwoord te geven op je vraag of ik met hem verder zou willen een volmondige JA! Want we hebben het ontzettend leuk als het goed gaat. Dat blijf ik onthouden. Bovendien zitten we in de fase van proefmedicatie dus de verwachting is wel dat het wat soepeler moet gaat lopen
donderdag 3 september 2015 13:39
Hoi Birdz,
Ik herken me zeker wel in jou verhaal. Mijn man kreeg de diagnose 5 jaar geleden na de komst van ons eerste kind na herhaaldelijk aandringen vanuit mijn kant. Hij slikt al jaren Ritalin en moet zeggen dat hij de afgelopen jaren echt wel zn best doet en aan zichzelf probeert te werken en heeft gewerkt, maar het blijft moeilijk! Man werkt ook gewoon 40u en doet dat super, maar thuis komt alles eruit. Mijn man is heeft juist erg weinig slaap nodig, is gewoon om 5.30 wakker en kan niet meer slapen, maar is wel moe en kan weinig prikkels verdragen soms.
Je verhaal over "altijd maar de kar trekken" en de eenzaamheid die je voelt ervaar ik ook, maar heb me daar min of meer bij neergelegd.
Hij is een geweldige vader voor onze kinderen (oudste zoon heeft ook ADHD, maar het blijft denk ik altijd "een moeilijke relatie" met iemand met ADHD. We hebben echt onze dalen wel gehad, en soms nog steeds heel erg, maar ja.... soms gaat het goed, en soms gaat het minder (vanuit mij dan) Ik blijf vooral zelf dingen doen die ik leuk vind en die me rust geven... Kan je verder weinig tips geven, wel een dikke knuffel en heel veel sterkte!!
Blijf je grenzen aangeven en aangeven wat je van hem wil en verwacht!!
Ik herken me zeker wel in jou verhaal. Mijn man kreeg de diagnose 5 jaar geleden na de komst van ons eerste kind na herhaaldelijk aandringen vanuit mijn kant. Hij slikt al jaren Ritalin en moet zeggen dat hij de afgelopen jaren echt wel zn best doet en aan zichzelf probeert te werken en heeft gewerkt, maar het blijft moeilijk! Man werkt ook gewoon 40u en doet dat super, maar thuis komt alles eruit. Mijn man is heeft juist erg weinig slaap nodig, is gewoon om 5.30 wakker en kan niet meer slapen, maar is wel moe en kan weinig prikkels verdragen soms.
Je verhaal over "altijd maar de kar trekken" en de eenzaamheid die je voelt ervaar ik ook, maar heb me daar min of meer bij neergelegd.
Hij is een geweldige vader voor onze kinderen (oudste zoon heeft ook ADHD, maar het blijft denk ik altijd "een moeilijke relatie" met iemand met ADHD. We hebben echt onze dalen wel gehad, en soms nog steeds heel erg, maar ja.... soms gaat het goed, en soms gaat het minder (vanuit mij dan) Ik blijf vooral zelf dingen doen die ik leuk vind en die me rust geven... Kan je verder weinig tips geven, wel een dikke knuffel en heel veel sterkte!!
Blijf je grenzen aangeven en aangeven wat je van hem wil en verwacht!!
donderdag 3 september 2015 13:39
Hoi
Ik heb toevallig net zelf een topic hierover geplaatst (onder Psyche). Bij ons ook dezelfde problemen en meer.
Ik weet ook niet wat ik moet doen. Mijn man heeft idd ook stemmingswisselingen. Kan ook zo een week niet 'bereikbaar' zijn. Valt vaak samen met drukte op zijn werk (hij heeft een eigen zaak). Ik heb ook een oproep geplaats voor tips dussssss...
Misschien kunnen we elkaar helpen
Ik heb toevallig net zelf een topic hierover geplaatst (onder Psyche). Bij ons ook dezelfde problemen en meer.
Ik weet ook niet wat ik moet doen. Mijn man heeft idd ook stemmingswisselingen. Kan ook zo een week niet 'bereikbaar' zijn. Valt vaak samen met drukte op zijn werk (hij heeft een eigen zaak). Ik heb ook een oproep geplaats voor tips dussssss...
Misschien kunnen we elkaar helpen
donderdag 3 september 2015 13:48
quote:geordie schreef op 03 september 2015 @ 13:13:
[...]
Jij bent psychiater?
Ik herken er veel in TO. Niet mijn partner maar broer heeft ADHD/add. Het eerste jaar na diagnose was best pittig, na dat hij ritalin en later concerta is gaan gebruiken is hij als blad aan een boom gedraaid. Veel stabieler in ieder geval. Ook kreeg hij gedragstherapie wat hem veel inzicht heeft gegeven.
Meer ervaringsdeskundige.
Dus met alle respect, je man kan ondanks zijn ADHD, wel gewoon de moeite nemen om op een normale wijze te communiceren.
Dat hij ADHD heeft maakt het wel lastiger, maar dat ie dus de moeite niet neemt om in een week normaal te communiceren doet mij denken dat er meer mis is, dan alleen ADHD.
En daarom moet je dat dus ook bespreken met de Psychiater of de psycholoog.
En het niet maar direct onder de noemer ADHD laten schuilen.
[...]
Jij bent psychiater?
Ik herken er veel in TO. Niet mijn partner maar broer heeft ADHD/add. Het eerste jaar na diagnose was best pittig, na dat hij ritalin en later concerta is gaan gebruiken is hij als blad aan een boom gedraaid. Veel stabieler in ieder geval. Ook kreeg hij gedragstherapie wat hem veel inzicht heeft gegeven.
Meer ervaringsdeskundige.
Dus met alle respect, je man kan ondanks zijn ADHD, wel gewoon de moeite nemen om op een normale wijze te communiceren.
Dat hij ADHD heeft maakt het wel lastiger, maar dat ie dus de moeite niet neemt om in een week normaal te communiceren doet mij denken dat er meer mis is, dan alleen ADHD.
En daarom moet je dat dus ook bespreken met de Psychiater of de psycholoog.
En het niet maar direct onder de noemer ADHD laten schuilen.
donderdag 3 september 2015 13:59
Zusenzoo: heb je mijn stukje wel goed gelezen? 
(Ik bedoel hier dus mee te zeggen dat we wel communiceren maar het toch anders verloopt als die bui er niet is. We praten wel natuurlijk maar echt gezellig is het niet als iemand niet lekker in zijn vel zit.)
Draakje25: wat fijn dat je je ervaring wilt delen! Ik heb mij er ook bij neergelegd maar soms is dat gewoon even moeilijk en wil je dus dat iemand jou steunt en even de sterkste voor je is en de boel kan overnemen Wat is het grootste verschil sinds hij Ritalin slikt?
MC1R: hoi! ik heb net gerageerd op he topic haha! Inderdaad misschien kunnen wij elkaar helpen met tips! Vervelend en fijn die herkenning dat je man soms ook een week niet 'bereikbaar' is. Bij mijn man is ook de drukte van werk of een te vol weekend de aanleiding. Veel sterkte ook!
(Ik bedoel hier dus mee te zeggen dat we wel communiceren maar het toch anders verloopt als die bui er niet is. We praten wel natuurlijk maar echt gezellig is het niet als iemand niet lekker in zijn vel zit.) Draakje25: wat fijn dat je je ervaring wilt delen! Ik heb mij er ook bij neergelegd maar soms is dat gewoon even moeilijk en wil je dus dat iemand jou steunt en even de sterkste voor je is en de boel kan overnemen Wat is het grootste verschil sinds hij Ritalin slikt?
MC1R: hoi! ik heb net gerageerd op he topic haha! Inderdaad misschien kunnen wij elkaar helpen met tips! Vervelend en fijn die herkenning dat je man soms ook een week niet 'bereikbaar' is. Bij mijn man is ook de drukte van werk of een te vol weekend de aanleiding. Veel sterkte ook!
donderdag 3 september 2015 13:59
Zorg voor je zelf inderdaad!!
Ik ken het van een ex-relatie, die jongen zat wel heel erg met zichzelf in de knoop. Rottig en vervelend voor hem, maar ook pittig voor de partner. Mijn hemel, dat was zwaar.
Uiteindelijk is het denk ik stuk gelopen op het feit dat hij er zelf niets actief aan wilde doen.
Zoek hulp zou ik zeggen... Een diagnose oke, maar daar heb je nog niet direct alles mee veranderd.
Zorg voor jezelf en hou respect voor jezelf én je zoontje. Niet lekker in je vel zitten is geen reden om de rest van je huisgenoten het leven niet leuk te maken.
Ik ken het van een ex-relatie, die jongen zat wel heel erg met zichzelf in de knoop. Rottig en vervelend voor hem, maar ook pittig voor de partner. Mijn hemel, dat was zwaar.
Uiteindelijk is het denk ik stuk gelopen op het feit dat hij er zelf niets actief aan wilde doen.
Zoek hulp zou ik zeggen... Een diagnose oke, maar daar heb je nog niet direct alles mee veranderd.
Zorg voor jezelf en hou respect voor jezelf én je zoontje. Niet lekker in je vel zitten is geen reden om de rest van je huisgenoten het leven niet leuk te maken.
donderdag 3 september 2015 14:09
Hey Birdz,
Hij is minder "onstuimig" zoals ik het maar noem en kan beter tegen prikkels van buitenaf, verder is het vooral dat hij zelf meer rust in zijn hoofd heeft. Vooral in het begin toen hij medicatie slikte, gaf hij wel eens aan "is dit het nou" hij verveelde zich en vond mij dan "druk doen", voelde zich afgevlakt naarmate hij beter ging aanvoelen hoe hij het beste de medicatie kon doseren ging het beter.
Mijn zoon heeft dus ook ADHD en zij zijn soms zo hetzelfde dat ze elkaar of niet uit kunnen staan, of twee handen op een buik zijn. Soms spreek ik man aan met : kijk, dat doe jij nu ook
Mij helpt het echt om af en toe ven afstand te nemen en lekker weg te gaan met een vriendin, of even lekker alleen de stad in ofzo.
Hij is minder "onstuimig" zoals ik het maar noem en kan beter tegen prikkels van buitenaf, verder is het vooral dat hij zelf meer rust in zijn hoofd heeft. Vooral in het begin toen hij medicatie slikte, gaf hij wel eens aan "is dit het nou" hij verveelde zich en vond mij dan "druk doen", voelde zich afgevlakt naarmate hij beter ging aanvoelen hoe hij het beste de medicatie kon doseren ging het beter.
Mijn zoon heeft dus ook ADHD en zij zijn soms zo hetzelfde dat ze elkaar of niet uit kunnen staan, of twee handen op een buik zijn. Soms spreek ik man aan met : kijk, dat doe jij nu ook
Mij helpt het echt om af en toe ven afstand te nemen en lekker weg te gaan met een vriendin, of even lekker alleen de stad in ofzo.
