Relaties
alle pijlers
Partner met psychische problemen
dinsdag 21 maart 2017 14:16
Ik ben ruim zeven jaar samen met mijn partner. We hebben twee kinderen van 3 en 4 jaar.
Mijn partner heeft al jaren een angststoornis die redelijk onder controle was. Vorig jaar ging het mis, diagnose angst en dwangstoornis en behandeling bij GGZ. Ik heb mijn vriend al die tijd gesteund, ben steeds mee gegaan naar GGZ en thuis stond ik er ook alleen voor.
Angst en dwangstoornis is nu onder controle met medicatie. Mijn vriend toont verder weinig initiatief tot iets, vraagt veel.
Samen met familie heeft hij een bedrijf, hier zijn regelmatig conflicten onderling. Ik word hier over gebeld, probeer adviezen te geven in de goede richting maar alles wordt afgewezen
Mijn vriend vindt alles onzin, niet nodig, zo erg is het toch niet
Nu is hij ook steeds heel negatief, niks kan ik goed doen, en als ik wel iets goed doe, heeft iemand anders het wel gedaan
We zijn vorige week weer bij het GGZ geweest, maar het wordt nu niet op de psyche gegooid, de conflicten en omgaan met emoties is het probleem
Mijn vriend wil geen hulp, hij moet gewoon wat rustiger doen, geeft hij aan,
Ik heb er geen vertrouwen meer in, keer op keer gebeurt hetzelfde
Het heeft mij zoveel energie gekost, dat ik nu helemaal op ben
De kinderen worden er ook heel onrustig van
We logeren nu tijdelijk bij mijn ouders,ik ben bij de huisarts geweest en ga in gesprek met maatschappelijk werk hoe verder.
Iemand ervaring met zo n situatie? Moet ik bij mijn vriend blijven of nu voor mezelf kiezen?
Mijn partner heeft al jaren een angststoornis die redelijk onder controle was. Vorig jaar ging het mis, diagnose angst en dwangstoornis en behandeling bij GGZ. Ik heb mijn vriend al die tijd gesteund, ben steeds mee gegaan naar GGZ en thuis stond ik er ook alleen voor.
Angst en dwangstoornis is nu onder controle met medicatie. Mijn vriend toont verder weinig initiatief tot iets, vraagt veel.
Samen met familie heeft hij een bedrijf, hier zijn regelmatig conflicten onderling. Ik word hier over gebeld, probeer adviezen te geven in de goede richting maar alles wordt afgewezen
Mijn vriend vindt alles onzin, niet nodig, zo erg is het toch niet
Nu is hij ook steeds heel negatief, niks kan ik goed doen, en als ik wel iets goed doe, heeft iemand anders het wel gedaan
We zijn vorige week weer bij het GGZ geweest, maar het wordt nu niet op de psyche gegooid, de conflicten en omgaan met emoties is het probleem
Mijn vriend wil geen hulp, hij moet gewoon wat rustiger doen, geeft hij aan,
Ik heb er geen vertrouwen meer in, keer op keer gebeurt hetzelfde
Het heeft mij zoveel energie gekost, dat ik nu helemaal op ben
De kinderen worden er ook heel onrustig van
We logeren nu tijdelijk bij mijn ouders,ik ben bij de huisarts geweest en ga in gesprek met maatschappelijk werk hoe verder.
Iemand ervaring met zo n situatie? Moet ik bij mijn vriend blijven of nu voor mezelf kiezen?
dinsdag 21 maart 2017 14:30
Sterkte
Sowieso je vriend geen advies meer geven. Als hij dingen vraagt over zijn bedrijf, laat het bij hem. Ook zijn gezondheid moet hij zelf aanpakken.
Richt je op jezelf en je kids. Waar haal jij energie uit?
Zin om een weekend met een vriendin naar zee te gaan? Doen.
Zin in een tijdschrift, lekker eten, naar de speeltuin met de kids en lekkere hapjes mee.
Richt je op dingen die je energie geven.
Heel goed dat je naar de huisarts bent geweest! En een rustige plek voor jou en je kids hebt gezocht!
Sowieso je vriend geen advies meer geven. Als hij dingen vraagt over zijn bedrijf, laat het bij hem. Ook zijn gezondheid moet hij zelf aanpakken.
Richt je op jezelf en je kids. Waar haal jij energie uit?
Zin om een weekend met een vriendin naar zee te gaan? Doen.
Zin in een tijdschrift, lekker eten, naar de speeltuin met de kids en lekkere hapjes mee.
Richt je op dingen die je energie geven.
Heel goed dat je naar de huisarts bent geweest! En een rustige plek voor jou en je kids hebt gezocht!
dinsdag 21 maart 2017 14:36
dinsdag 21 maart 2017 14:41
Je zou jou kant/gevoel op papier kunnen zetten, in eerste instantie gewoon voor jezelf. Daarna kun je ook beslissen het op een kaart te schrijven of per brief aan je man te geven/te verzenden.
Het is denk ik wel belangrijk dat je goed naar hem uitspeekt, hoe jij dingen ervaart, wat jij vind, hoe jij je voelt en zoals jezelf aangeeft, wat er allemaal aan de hand is wat jou betreft.
Het is denk ik wel belangrijk dat je goed naar hem uitspeekt, hoe jij dingen ervaart, wat jij vind, hoe jij je voelt en zoals jezelf aangeeft, wat er allemaal aan de hand is wat jou betreft.
dinsdag 21 maart 2017 14:56
quote:Marretje1980 schreef op 21 maart 2017 @ 14:36:
Bedankt voor jullie reacties!
Ik wacht op een gesprek met maatschappelijk werk.
Hij stuurde me gister een berichtje, ik vertelde van de huisarts. Hij zei maak je niet druk, als we lief zijn voor elkaar komt alles goed. Ik denk dan, zie je niet in wat er aan de hand is??!!!
Maar dat "lief doen" kan hij niet opbrengen.
Ontkennen dat er iets fout zit bij hem, hoeft hij ook niet te veranderen/naar zichzelf te kijken.
Blijf jij degene die moeilijk doet.
Bedankt voor jullie reacties!
Ik wacht op een gesprek met maatschappelijk werk.
Hij stuurde me gister een berichtje, ik vertelde van de huisarts. Hij zei maak je niet druk, als we lief zijn voor elkaar komt alles goed. Ik denk dan, zie je niet in wat er aan de hand is??!!!
Maar dat "lief doen" kan hij niet opbrengen.
Ontkennen dat er iets fout zit bij hem, hoeft hij ook niet te veranderen/naar zichzelf te kijken.
Blijf jij degene die moeilijk doet.
dinsdag 21 maart 2017 15:07
Sterkte!
Heel goed dat je nu even voor jezelf kiest. Blijf ook zeker naar jezelf luisteren!
Ik zou ook kijken in hoeverre je verwacht dat de situatie kan verbeteren en waar zie je jezelf over 5 á 10 jaar.
Maar eerst zelf even op adem komen! Zorg dat je zelf ook objectief en helder naar de situatie kan kijken.
Heel goed dat je nu even voor jezelf kiest. Blijf ook zeker naar jezelf luisteren!
Ik zou ook kijken in hoeverre je verwacht dat de situatie kan verbeteren en waar zie je jezelf over 5 á 10 jaar.
Maar eerst zelf even op adem komen! Zorg dat je zelf ook objectief en helder naar de situatie kan kijken.
zaterdag 25 maart 2017 04:06
Ik vind het echt zo n moeilijke situatie. Het hele verhaal van mijn kant heb ik op papier gezet.
Het gevoel is al een tijdje weg, ik irriteer me steeds meer aan hem. Hij ziet het niet in en vindt dat het juist heel goed gaat met hem. Hij wil wel iets doen om onze relatie te redden. Ik heb erg mijn twijfels gezien mijn gevoel en irritaties. Ik denk dat we beter uit elkaar kunnen gaan. Wat denken jullie? Maak ik een te overhaaste beslissing?
Het gevoel is al een tijdje weg, ik irriteer me steeds meer aan hem. Hij ziet het niet in en vindt dat het juist heel goed gaat met hem. Hij wil wel iets doen om onze relatie te redden. Ik heb erg mijn twijfels gezien mijn gevoel en irritaties. Ik denk dat we beter uit elkaar kunnen gaan. Wat denken jullie? Maak ik een te overhaaste beslissing?
zaterdag 25 maart 2017 04:42
Even een opsomming van wat je vertelt:
- hij wijst alles af als 'onzin'
- hij is heel negatief
- in zijn ogen kun jij niks goed doen
- hij vindt zelf dat het goed met hem gaat en wil daarom geen hulp
- jij bent óp
- je gevoel is al een tijdje weg
- je ergert je aan hem
- je hebt er geen vertrouwen meer in
- de kinderen worden er heel onrustig van
Lijken mij meer dan genoeg redenen om de relatie niet voort te zetten op de manier waarop het ging voordat jij met jullie kinderen bij je ouders ging logeren.
Goed dat je naar de huisarts bent geweest en naar maatschappelijk werk gaat.
Als ik jou was zou ik die afspraak eerst afwachten, en voorlopig bij je ouders blijven.
Dat geeft jou wat rust en de kinderen ook.
Als ik in deze situatie zou zitten zou het voor mij erg belangrijk zijn dat hij zou inzien wat zijn gedrag teweegbrengt in het gezin.
Hij kan wel zeggen dat er niks aan de hand is en dat het goed met hem gaat maar als je partner óp is en je kinderen onrustig zijn gaat er toch ergens iets niet goed, dat zal hij toch moeten toegeven.
De beslissing over het al dan niet stoppen van je relatie kun je uiteraard alleen zelf maken.
Op basis van wat je schrijft zou ik het niet raar vinden als je de stekker eruit trekt.
En dat zou ik dan geen overhaaste beslissing vinden.
Sterkte met deze moeilijke situatie.
- hij wijst alles af als 'onzin'
- hij is heel negatief
- in zijn ogen kun jij niks goed doen
- hij vindt zelf dat het goed met hem gaat en wil daarom geen hulp
- jij bent óp
- je gevoel is al een tijdje weg
- je ergert je aan hem
- je hebt er geen vertrouwen meer in
- de kinderen worden er heel onrustig van
Lijken mij meer dan genoeg redenen om de relatie niet voort te zetten op de manier waarop het ging voordat jij met jullie kinderen bij je ouders ging logeren.
Goed dat je naar de huisarts bent geweest en naar maatschappelijk werk gaat.
Als ik jou was zou ik die afspraak eerst afwachten, en voorlopig bij je ouders blijven.
Dat geeft jou wat rust en de kinderen ook.
Als ik in deze situatie zou zitten zou het voor mij erg belangrijk zijn dat hij zou inzien wat zijn gedrag teweegbrengt in het gezin.
Hij kan wel zeggen dat er niks aan de hand is en dat het goed met hem gaat maar als je partner óp is en je kinderen onrustig zijn gaat er toch ergens iets niet goed, dat zal hij toch moeten toegeven.
De beslissing over het al dan niet stoppen van je relatie kun je uiteraard alleen zelf maken.
Op basis van wat je schrijft zou ik het niet raar vinden als je de stekker eruit trekt.
En dat zou ik dan geen overhaaste beslissing vinden.
Sterkte met deze moeilijke situatie.
zaterdag 25 maart 2017 04:46
quote:Me_92 schreef op 25 maart 2017 @ 04:26:
Wil je ff aan de gevolgen voor je kinderen denken als je met ze weggaat omdat je geen zin meer hebt om moeite te doen. Getekend voor het leven vanwege jouw egoïsme
En welke moeite doet HIJ precies voor zijn vrouw en zijn kinderen?
Alles onzin vinden? Constant negatief zijn? Geen hulp willen?
In elk geval niet proberen om zijn vrouw, die hem al jaren steunt en óp is, te ontlasten.
Wil je ff aan de gevolgen voor je kinderen denken als je met ze weggaat omdat je geen zin meer hebt om moeite te doen. Getekend voor het leven vanwege jouw egoïsme
En welke moeite doet HIJ precies voor zijn vrouw en zijn kinderen?
Alles onzin vinden? Constant negatief zijn? Geen hulp willen?
In elk geval niet proberen om zijn vrouw, die hem al jaren steunt en óp is, te ontlasten.
zaterdag 25 maart 2017 04:54
Marietje, je kan er ook voor kiezen om tijdelijk even uit elkaar te gaan.
Of half zeg maar. Zodat jullie wel leuke dingen doen als gezin, maar dat jij en je kinderen ook de rust krijgen on eea te verwerken.
Het mag dan wel de ziekte zijn van je man zijn, maar zo'n ziekte heb je niet alleen. Het is een gezinsziekte. En het hele gezin heeft recht op de juiste hulp, en op de ruimte om beter te worden.
Neem geen overhaaste beslissingen, het hoeft allemaal niet vandaag in kannen en kruiken te zijn.
Mocht je er op een gegeven moment zeker van zijn dat er teveel gebeurd is om nog tot elkaar te komen, voel je dan alsjeblieft niet schuldig.
Dit is gewoon heel zwaar, en je kan elkaar echt permanent kwijtraken.
Ik denk dat je iig voor nu de juiste beslissing hebt genomen door bij je ouders te gaan wonen.
Of half zeg maar. Zodat jullie wel leuke dingen doen als gezin, maar dat jij en je kinderen ook de rust krijgen on eea te verwerken.
Het mag dan wel de ziekte zijn van je man zijn, maar zo'n ziekte heb je niet alleen. Het is een gezinsziekte. En het hele gezin heeft recht op de juiste hulp, en op de ruimte om beter te worden.
Neem geen overhaaste beslissingen, het hoeft allemaal niet vandaag in kannen en kruiken te zijn.
Mocht je er op een gegeven moment zeker van zijn dat er teveel gebeurd is om nog tot elkaar te komen, voel je dan alsjeblieft niet schuldig.
Dit is gewoon heel zwaar, en je kan elkaar echt permanent kwijtraken.
Ik denk dat je iig voor nu de juiste beslissing hebt genomen door bij je ouders te gaan wonen.
Het was zo donker dat ik overal lichtpuntjes zag.
zaterdag 25 maart 2017 06:44
quote:Me_92 schreef op 25 maart 2017 @ 04:26:
Wil je ff aan de gevolgen voor je kinderen denken als je met ze weggaat omdat je geen zin meer hebt om moeite te doen. Getekend voor het leven vanwege jouw egoïsme
Houd toch op met je onzin.
De kinderen hebben last van een vader die niets waard is momenteel.
Ik vind dat zo achterhaald jouw 'theorie'.
Maar ik denk dat jijzelf weinig ervaring hebt met kinderen en relaties?
Wil je ff aan de gevolgen voor je kinderen denken als je met ze weggaat omdat je geen zin meer hebt om moeite te doen. Getekend voor het leven vanwege jouw egoïsme
Houd toch op met je onzin.
De kinderen hebben last van een vader die niets waard is momenteel.
Ik vind dat zo achterhaald jouw 'theorie'.
Maar ik denk dat jijzelf weinig ervaring hebt met kinderen en relaties?
zaterdag 25 maart 2017 07:23
quote:sinnombre schreef op 25 maart 2017 @ 06:44:
[...]
Houd toch op met je onzin.
De kinderen hebben last van een vader die niets waard is momenteel.
Ik vind dat zo achterhaald jouw 'theorie'.
Maar ik denk dat jijzelf weinig ervaring hebt met kinderen en relaties?Dit dus! Daarnaast is TO helemaal niet egoistisch. Moet ze dan maar bij een partner blijven die haar zo behandeld? Alsof dat leuk is voor de kinderen!
[...]
Houd toch op met je onzin.
De kinderen hebben last van een vader die niets waard is momenteel.
Ik vind dat zo achterhaald jouw 'theorie'.
Maar ik denk dat jijzelf weinig ervaring hebt met kinderen en relaties?Dit dus! Daarnaast is TO helemaal niet egoistisch. Moet ze dan maar bij een partner blijven die haar zo behandeld? Alsof dat leuk is voor de kinderen!
zaterdag 25 maart 2017 08:43
quote:Marretje1980 schreef op 25 maart 2017 @ 04:06:
Ik vind het echt zo n moeilijke situatie. Het hele verhaal van mijn kant heb ik op papier gezet.
Het gevoel is al een tijdje weg, ik irriteer me steeds meer aan hem. Hij ziet het niet in en vindt dat het juist heel goed gaat met hem. Hij wil wel iets doen om onze relatie te redden. Ik heb erg mijn twijfels gezien mijn gevoel en irritaties. Ik denk dat we beter uit elkaar kunnen gaan. Wat denken jullie? Maak ik een te overhaaste beslissing?Ja, er zijn nu een aantal dingen in gang gezet. Wacht even af hoe dat loopt. Je kunt altijd nog uit elkaar gaan. Het liefst als gezamenlijke beslissing zodat je een goede verstandhouding houdt voor de kinderen.
Ik vind het echt zo n moeilijke situatie. Het hele verhaal van mijn kant heb ik op papier gezet.
Het gevoel is al een tijdje weg, ik irriteer me steeds meer aan hem. Hij ziet het niet in en vindt dat het juist heel goed gaat met hem. Hij wil wel iets doen om onze relatie te redden. Ik heb erg mijn twijfels gezien mijn gevoel en irritaties. Ik denk dat we beter uit elkaar kunnen gaan. Wat denken jullie? Maak ik een te overhaaste beslissing?Ja, er zijn nu een aantal dingen in gang gezet. Wacht even af hoe dat loopt. Je kunt altijd nog uit elkaar gaan. Het liefst als gezamenlijke beslissing zodat je een goede verstandhouding houdt voor de kinderen.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
zaterdag 25 maart 2017 08:51
quote:Me_92 schreef op 25 maart 2017 @ 07:33:
Die kinderen gaan hoe dan ook last hiervan ondervinden.
En voor je partner moet je er altijd zijn, ook in slechte tijden.
Noem me ouderwets.
Ik ben ook erg conservatief op dit gebied. Maar kun jij uit eigen ervaring putten wat betreft dit onderwerp? Heb je zelf ervaren hoe de sfeer in huis jarenlang zwaar wordt bepaald door een psychisch zieke partner, dat je weinig tot geen geborgenheid en liefde en steun van die partner krijgt?
En nee, iemand met een psychische aandoening heeft daar niet voor gekozen. Maar de partner heeft er ook niet voor gekozen.
Die kinderen gaan hoe dan ook last hiervan ondervinden.
En voor je partner moet je er altijd zijn, ook in slechte tijden.
Noem me ouderwets.
Ik ben ook erg conservatief op dit gebied. Maar kun jij uit eigen ervaring putten wat betreft dit onderwerp? Heb je zelf ervaren hoe de sfeer in huis jarenlang zwaar wordt bepaald door een psychisch zieke partner, dat je weinig tot geen geborgenheid en liefde en steun van die partner krijgt?
En nee, iemand met een psychische aandoening heeft daar niet voor gekozen. Maar de partner heeft er ook niet voor gekozen.
it's not who I am underneath, but what I do that defines me
zaterdag 25 maart 2017 08:58
quote:Me_92 schreef op 25 maart 2017 @ 07:33:
Die kinderen gaan hoe dan ook last hiervan ondervinden.
En voor je partner moet je er altijd zijn, ook in slechte tijden.
Noem me ouderwets.
Jij zou er goed aan doen deze ouderwetse en belerende posts te verwijderen, net zoals je met veel van je andere posts in andere topics hebt gedaan.
De mening van forumsters die aan de lopende band hun posts (inclusief OP) verwijderen zijn m.i. geen knip voor de neus waard. Jouw empathie en inllevingsvermogen zijn 0,0, zelf kamp je met psychische problemen waarbij je hoopt dat je partner jou niet verlaat, dring dan een ander die het duidelijk heel zwaar heeft jouw - totaal niet objectieve - mening niet op!
Die kinderen gaan hoe dan ook last hiervan ondervinden.
En voor je partner moet je er altijd zijn, ook in slechte tijden.
Noem me ouderwets.
Jij zou er goed aan doen deze ouderwetse en belerende posts te verwijderen, net zoals je met veel van je andere posts in andere topics hebt gedaan.
De mening van forumsters die aan de lopende band hun posts (inclusief OP) verwijderen zijn m.i. geen knip voor de neus waard. Jouw empathie en inllevingsvermogen zijn 0,0, zelf kamp je met psychische problemen waarbij je hoopt dat je partner jou niet verlaat, dring dan een ander die het duidelijk heel zwaar heeft jouw - totaal niet objectieve - mening niet op!
zaterdag 25 maart 2017 09:01
Je kan niks met een persoon die zelf niets wil. Dat is niet per se de aandoening maar vaker het karakter.
De hulpverlening heeft gelijk. Ook al heb je een aandoening of ziekte . Hoe je daar mee omgaat en je dingen kan regulieren en misschien zelfs een beetje kan beinvloeden( nee dat kan altijd en volledig maar niks doen helpt zeker niet) door aktief bezig te zijn met herstel of stabiliseren ( indien chronisch) is wel een keuze. Copingsmechanisme is echt iets om aan te werken en psycho educatie is ook iets wat erg kan helpen. Ook voor de omgeving trouwens. Dan begrijp je het beter maar weet je ook wanneer iemand hulp nodig heeft of gewoon de aandoening de schuld geeft voor kutgedrag.
Hij kiest voor hem en zijn misere. Jij als partner hoeft daar niet mee akkoord te gaan. Echt niet.
Zeg ik als de partner met de psychische problemen. Het is kut en ik word niet meer beter maar heb wel een aandeel in mijn stabiliteit en ben daar aktief mee bezig. Elke dag de rest van mijn leven. Vooral voor de kinderen en mijn lieve man.
De hulpverlening heeft gelijk. Ook al heb je een aandoening of ziekte . Hoe je daar mee omgaat en je dingen kan regulieren en misschien zelfs een beetje kan beinvloeden( nee dat kan altijd en volledig maar niks doen helpt zeker niet) door aktief bezig te zijn met herstel of stabiliseren ( indien chronisch) is wel een keuze. Copingsmechanisme is echt iets om aan te werken en psycho educatie is ook iets wat erg kan helpen. Ook voor de omgeving trouwens. Dan begrijp je het beter maar weet je ook wanneer iemand hulp nodig heeft of gewoon de aandoening de schuld geeft voor kutgedrag.
Hij kiest voor hem en zijn misere. Jij als partner hoeft daar niet mee akkoord te gaan. Echt niet.
Zeg ik als de partner met de psychische problemen. Het is kut en ik word niet meer beter maar heb wel een aandeel in mijn stabiliteit en ben daar aktief mee bezig. Elke dag de rest van mijn leven. Vooral voor de kinderen en mijn lieve man.
zaterdag 25 maart 2017 09:18
quote:Me_92 schreef op 25 maart 2017 @ 07:33:
Die kinderen gaan hoe dan ook last hiervan ondervinden.
En voor je partner moet je er altijd zijn, ook in slechte tijden.
Noem me ouderwets.
Je reageert uit angst. Je bent zelf psychisch niet in orde en bent bang dat je vriend je gaat verlaten. Daarom vind je dat je altijd bij elkaar moet blijven.
Ik lees hier alleen maar onzin van je, terwijl je niet eens kinderen hebt.
Die kinderen gaan hoe dan ook last hiervan ondervinden.
En voor je partner moet je er altijd zijn, ook in slechte tijden.
Noem me ouderwets.
Je reageert uit angst. Je bent zelf psychisch niet in orde en bent bang dat je vriend je gaat verlaten. Daarom vind je dat je altijd bij elkaar moet blijven.
Ik lees hier alleen maar onzin van je, terwijl je niet eens kinderen hebt.
zaterdag 25 maart 2017 09:51
Je kan hem nog een keer heel duidelijk uitleggen wat het met jou doet. Waarschijnlijk heeft hij dat helemaal niet door en "ik vind het niet leuk zo " is voor een man niet duidelijk genoeg om te beseffen hoe het voor jou voelt.
Als hij concreet weet hoe jij je voelt kan je kijken wat hij ermee doet. Ik zou me daarbij niet blind staren op hulp,soms is een knop omzetten genoeg.
Gaat het dan nog steeds niet beter dan kan je altijd nog de beslissing nemen om ermee te stoppen. maar dan heb je in ieder geval alles geprobeerd.
Sterkte!
Als hij concreet weet hoe jij je voelt kan je kijken wat hij ermee doet. Ik zou me daarbij niet blind staren op hulp,soms is een knop omzetten genoeg.
Gaat het dan nog steeds niet beter dan kan je altijd nog de beslissing nemen om ermee te stoppen. maar dan heb je in ieder geval alles geprobeerd.
Sterkte!
zaterdag 25 maart 2017 10:57
quote:sinnombre schreef op 25 maart 2017 @ 09:18:
[...]
Je reageert uit angst. Je bent zelf psychisch niet in orde en bent bang dat je vriend je gaat verlaten. Daarom vind je dat je altijd bij elkaar moet blijven.
Ik lees hier alleen maar onzin van je, terwijl je niet eens kinderen hebt.Prachtig hoe je me gelijk overal checkt. Get a life, really
[...]
Je reageert uit angst. Je bent zelf psychisch niet in orde en bent bang dat je vriend je gaat verlaten. Daarom vind je dat je altijd bij elkaar moet blijven.
Ik lees hier alleen maar onzin van je, terwijl je niet eens kinderen hebt.Prachtig hoe je me gelijk overal checkt. Get a life, really
