Relaties
alle pijlers
partner ontevreden met gezin
zondag 28 juni 2015 23:58
Ik zit eventjes in een dipje en hoop een beetje steun en eventueel wat tips de krijgen hier.
Ik heb het namelijk ontzettend moeilijk met de negatieve houding van mijn echtgenoot t.a.v. onze gezinssituatie.
Volgens hem loopt niks zoals het zou moeten lopen, terwijl dat naar mijn gevoel echt wel meevalt en het vooral zijn 'interpretatie' is van de dingen. Een terugkerend punt van discussie zijn de maaltijden, de opvoeding en de studie van de kinderen.
Het is gewoon nooit goed (genoeg).
Dat is niks nieuws, dus ik probeer er zo en zo kwaad als het kan mee te leven, en vooral met veel positieve benaderingen alles te nuanceren, ook naar de kinderen toe.
Maar ik merk dat het me echt gigantisch veel energie kost en dat ik af en toe gewoon de moed een beetje kwijt raak.
Tips hoe ik de moed er een beetje kan inhouden en mezelf kan blijven opmonteren om niet mee te gaan in die negatieve spiraal?
Hoe kan ik een volwassen partner ervan overtuigen dat hij eigenlijk gewoon alles heeft om tevreden te zijn? gezonde kinderen, fijn huis, leuke baan, noem maar op. Het lijkt wel alsof ik tegen een muur praat...
Ik heb het namelijk ontzettend moeilijk met de negatieve houding van mijn echtgenoot t.a.v. onze gezinssituatie.
Volgens hem loopt niks zoals het zou moeten lopen, terwijl dat naar mijn gevoel echt wel meevalt en het vooral zijn 'interpretatie' is van de dingen. Een terugkerend punt van discussie zijn de maaltijden, de opvoeding en de studie van de kinderen.
Het is gewoon nooit goed (genoeg).
Dat is niks nieuws, dus ik probeer er zo en zo kwaad als het kan mee te leven, en vooral met veel positieve benaderingen alles te nuanceren, ook naar de kinderen toe.
Maar ik merk dat het me echt gigantisch veel energie kost en dat ik af en toe gewoon de moed een beetje kwijt raak.
Tips hoe ik de moed er een beetje kan inhouden en mezelf kan blijven opmonteren om niet mee te gaan in die negatieve spiraal?
Hoe kan ik een volwassen partner ervan overtuigen dat hij eigenlijk gewoon alles heeft om tevreden te zijn? gezonde kinderen, fijn huis, leuke baan, noem maar op. Het lijkt wel alsof ik tegen een muur praat...
maandag 29 juni 2015 09:33
Lieve Raluca, ik heb niet het hele topic gelezen, wel jouw berichtjes. En ook die in vorige topics.
Jij en je man zijn waarschijnlijk hoog opgeleid (las ergens dat jij gepromoveerd bent) en waarschijnlijk is je man een echte (beta) wetenschapper. Iemand die er vanuit gaat dat je alles kan plannen. Dat wanneer je doet zoals "het hoort" er geen problemen zijn, en alles vlekkeloos verloopt. Echter het gezin is geen experiment en je kan kinderen en het huishouden niet voor 100% sturen.
Hoe valide al eerdere opmerkingen ook zijn, ze zullen je man niet gaan overtuigen. Want vrouwen reageren nu eenmaal vaak emotioneler. Ik zou het eerder over een andere boeg gaan gooien. Pak het veel "wetenschappelijker" aan. Ga opzoek naar goede studies die laten zien dat opvoeden ook anders kan en dat dit zo veel leuker is en dat de kinderen het uiteindelijk ook beter slagen in het leven. Kinderen leren gewoon het beste van hun eigen fouten. Je kan als ouder wel iets bijsturen, maar het is een illusie dat ze luisteren naar de wijsheden van hun ouders om zo foutloos door het leven te gaan.
Heeft je man een goede vriend die jij eventueel in vertrouwen kan nemen. Misschien kan die persoon eens met je man gaan praten. Het liefste iemand die ook een gezin heeft en die geleerd heeft om daar van de genieten en de kinderen de ruimte te geven om zichzelf te ontwikkelen.
Jij zit nu in een spagaat. Blijf bij jezelf en cijfer jezelf niet te veel weg.
Jij en je man zijn waarschijnlijk hoog opgeleid (las ergens dat jij gepromoveerd bent) en waarschijnlijk is je man een echte (beta) wetenschapper. Iemand die er vanuit gaat dat je alles kan plannen. Dat wanneer je doet zoals "het hoort" er geen problemen zijn, en alles vlekkeloos verloopt. Echter het gezin is geen experiment en je kan kinderen en het huishouden niet voor 100% sturen.
Hoe valide al eerdere opmerkingen ook zijn, ze zullen je man niet gaan overtuigen. Want vrouwen reageren nu eenmaal vaak emotioneler. Ik zou het eerder over een andere boeg gaan gooien. Pak het veel "wetenschappelijker" aan. Ga opzoek naar goede studies die laten zien dat opvoeden ook anders kan en dat dit zo veel leuker is en dat de kinderen het uiteindelijk ook beter slagen in het leven. Kinderen leren gewoon het beste van hun eigen fouten. Je kan als ouder wel iets bijsturen, maar het is een illusie dat ze luisteren naar de wijsheden van hun ouders om zo foutloos door het leven te gaan.
Heeft je man een goede vriend die jij eventueel in vertrouwen kan nemen. Misschien kan die persoon eens met je man gaan praten. Het liefste iemand die ook een gezin heeft en die geleerd heeft om daar van de genieten en de kinderen de ruimte te geven om zichzelf te ontwikkelen.
Jij zit nu in een spagaat. Blijf bij jezelf en cijfer jezelf niet te veel weg.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
maandag 29 juni 2015 09:34
Je zegt dat jullie qua inkomen een gelijkwaardige relatie hebben. Betekent dat dat jullie ongeveer evenveel werken maar dat jij de zorg en huishouden voor je rekening neemt en je man weinig doet?
Wat doet hij precies in huis? Hoe is de band met zijn kinderen?
Waarom heb je in een eerder stadium deze jaren '50 situatie laten ontstaan? Wist je van dit beeld van hem toen jullie een gezin begonnen?
Wat doet hij precies in huis? Hoe is de band met zijn kinderen?
Waarom heb je in een eerder stadium deze jaren '50 situatie laten ontstaan? Wist je van dit beeld van hem toen jullie een gezin begonnen?
maandag 29 juni 2015 09:42
http://therapierelatie.nl ... atief-gedrag-in-relaties/
Herken je hierin misschien ook iets van je eigen gedrag in? Ik neem aan dat zijn gedrag ook een aardige wissel op jouw gedrag trekt en dat dat dan weer gevolgen heeft voor zijn gedrag etc.
Herken je hierin misschien ook iets van je eigen gedrag in? Ik neem aan dat zijn gedrag ook een aardige wissel op jouw gedrag trekt en dat dat dan weer gevolgen heeft voor zijn gedrag etc.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 29 juni 2015 09:43
Jouw verhaal doet me denken aan een vriendin van mij, haar relatie vertoonde veel overeenkomsten. Zij keek tegen hem op, vanwege zijn intelligentie. Ze kon zich niet voorstellen dat hij haar interessant vond. Op sociaal vlak was zij zijn meerdere, al zag ze dat zelf niet.
Als hij haar aandacht gaf door zijn mening te geven, bloeide ze op, ze naam zijn mening ook altijd als waarheid aan.
Hun relatie was niet gelijkwaardig, hun huwelijk is na ruim twintig jaar gestrand. Ze haalden het slechtste in elkaar naar boven.
Nu wil ik hiermee niet beweren dat het bij jullie ook die kant op gaat, maar ik vraag me wel af of jij diep van binnen vindt dat hij gelijk heeft: je doet gewoon niet genoeg je best, je bent niet goed genoeg en je kinderen ook niet.
Als hij haar aandacht gaf door zijn mening te geven, bloeide ze op, ze naam zijn mening ook altijd als waarheid aan.
Hun relatie was niet gelijkwaardig, hun huwelijk is na ruim twintig jaar gestrand. Ze haalden het slechtste in elkaar naar boven.
Nu wil ik hiermee niet beweren dat het bij jullie ook die kant op gaat, maar ik vraag me wel af of jij diep van binnen vindt dat hij gelijk heeft: je doet gewoon niet genoeg je best, je bent niet goed genoeg en je kinderen ook niet.
maandag 29 juni 2015 09:44
maandag 29 juni 2015 10:14
quote:hamerhaai schreef op 29 juni 2015 @ 09:33:
Lieve Raluca, ik heb niet het hele topic gelezen, wel jouw berichtjes. En ook die in vorige topics.
Jij en je man zijn waarschijnlijk hoog opgeleid (las ergens dat jij gepromoveerd bent) en waarschijnlijk is je man een echte (beta) wetenschapper. Iemand die er vanuit gaat dat je alles kan plannen. Dat wanneer je doet zoals "het hoort" er geen problemen zijn, en alles vlekkeloos verloopt. Echter het gezin is geen experiment en je kan kinderen en het huishouden niet voor 100% sturen.
Hoe valide al eerdere opmerkingen ook zijn, ze zullen je man niet gaan overtuigen. Want vrouwen reageren nu eenmaal vaak emotioneler. Ik zou het eerder over een andere boeg gaan gooien. Pak het veel "wetenschappelijker" aan. Ga opzoek naar goede studies die laten zien dat opvoeden ook anders kan en dat dit zo veel leuker is en dat de kinderen het uiteindelijk ook beter slagen in het leven. Kinderen leren gewoon het beste van hun eigen fouten. Je kan als ouder wel iets bijsturen, maar het is een illusie dat ze luisteren naar de wijsheden van hun ouders om zo foutloos door het leven te gaan.
Heeft je man een goede vriend die jij eventueel in vertrouwen kan nemen. Misschien kan die persoon eens met je man gaan praten. Het liefste iemand die ook een gezin heeft en die geleerd heeft om daar van de genieten en de kinderen de ruimte te geven om zichzelf te ontwikkelen.
Jij zit nu in een spagaat. Blijf bij jezelf en cijfer jezelf niet te veel weg.Over star en in hokjes denken gesproken!
Lieve Raluca, ik heb niet het hele topic gelezen, wel jouw berichtjes. En ook die in vorige topics.
Jij en je man zijn waarschijnlijk hoog opgeleid (las ergens dat jij gepromoveerd bent) en waarschijnlijk is je man een echte (beta) wetenschapper. Iemand die er vanuit gaat dat je alles kan plannen. Dat wanneer je doet zoals "het hoort" er geen problemen zijn, en alles vlekkeloos verloopt. Echter het gezin is geen experiment en je kan kinderen en het huishouden niet voor 100% sturen.
Hoe valide al eerdere opmerkingen ook zijn, ze zullen je man niet gaan overtuigen. Want vrouwen reageren nu eenmaal vaak emotioneler. Ik zou het eerder over een andere boeg gaan gooien. Pak het veel "wetenschappelijker" aan. Ga opzoek naar goede studies die laten zien dat opvoeden ook anders kan en dat dit zo veel leuker is en dat de kinderen het uiteindelijk ook beter slagen in het leven. Kinderen leren gewoon het beste van hun eigen fouten. Je kan als ouder wel iets bijsturen, maar het is een illusie dat ze luisteren naar de wijsheden van hun ouders om zo foutloos door het leven te gaan.
Heeft je man een goede vriend die jij eventueel in vertrouwen kan nemen. Misschien kan die persoon eens met je man gaan praten. Het liefste iemand die ook een gezin heeft en die geleerd heeft om daar van de genieten en de kinderen de ruimte te geven om zichzelf te ontwikkelen.
Jij zit nu in een spagaat. Blijf bij jezelf en cijfer jezelf niet te veel weg.Over star en in hokjes denken gesproken!
maandag 29 juni 2015 10:31
Ga je echt nog gezellig intellectuele gesprekken voeren met iemand die chronisch ontevreden over jou en zijn gezin is?
Jouw man lijkt op mijn vader. Alles moest op zijn manier en o wee als je iets 'fout' deed in zijn ogen. Altijd maar de nadruk leggen op wat je fout deed en nooit, maar dan ook nooit iets wat leek op een complimentje.
Ik hoef je niet te vertellen wat voor een uitwerking dat heeft op kinderen denk ik. Ik kan je eigenlijk wel garanderen dat je kinderen staan te juichen als papa ergens anders gaat wonen.
Jouw man lijkt op mijn vader. Alles moest op zijn manier en o wee als je iets 'fout' deed in zijn ogen. Altijd maar de nadruk leggen op wat je fout deed en nooit, maar dan ook nooit iets wat leek op een complimentje.
Ik hoef je niet te vertellen wat voor een uitwerking dat heeft op kinderen denk ik. Ik kan je eigenlijk wel garanderen dat je kinderen staan te juichen als papa ergens anders gaat wonen.
maandag 29 juni 2015 11:08
Elke dag dat je in die negativiteit zit verlies je een stukje van jezelf.Ik ken een familielid die ook in zo'n relatie zat.Ze werd met de dag ongelukkiger bij haar man.Hij wilde niet inzien wat hij aanrichtte met zijn gedrag en weigerde elke soort van therapie.Totdat ze op haar lowest point zat en toen heeft ze het eindelijk aangedurfd om bij hem weg te gaan.Ze woont nu met de kinderen in haar eigen huisje en ze vindt zichzelf eindelijk weer terug.De kinderen gaan niet graag naar hun vader dus ze zien elkaar weinig.Als ik op visite ga bu=ij haar zie ik haar elke keer blijer worden van haar beslissing.We zijn als familie erg trots op haar dat ze uit die negatieve spiraal is gebroken.
maandag 29 juni 2015 13:03
maandag 29 juni 2015 13:45
quote:Hoezitdit schreef op 29 juni 2015 @ 02:31:
En hoe vaak luister jij naar hem, écht luisteren bedoel ik? Voor sommige mensen is mopperen een uitlaatklep. Ik praat dat niet goed, maar soms hebben mensen dat nodig, wat iemand hier al zei, hoe meer stress, hoe meer gemopper.
Iedereen in dit topic gaat heel makkelijk met je mee, maar heeft je man op sommige punten geen punt?
Laatst was er een topic waarin een vrouw vertelde over haar leuke gezinsleven. Iedereen vond het geweldig, behalve haar man. Als je dan las hoe de maaltijden verliepen, alles moest kunnen, het was een erg ongestructureerd en zeer lawaaierig zootje, dat vond zij en de kinderen prima, maar haar man niet. Hij kon daar niet tegen en werd er gek van. Ik weet niet of zoiets bij jullie speelt, maar steek ook de hand in eigen boezem. Jouw maatstaven hoeven niet beter te zijn dan de zijne.
Jij praat hier heel algemeen, maar ik heb weinig echte voorbeelden van je gehoord. Het is te makkelijk van: hij zeurt altijd, dus hij heeft nooit een punt.
En toch zou ik de mening van TO op bovenstaande eens willen horen (lees lezen
)
Ik vind dit toch wel een topic waar hoor en wederhoor op zijn plaats is.
TO beschrijft hier haar kant van het verhaal, maar ik ben benieuwd wat zijn kant in ditzelfde verhaal zou zijn. Ik vind het nu te makkelijk om te zeggen, wat een jaren 50 eikel.
En hoe vaak luister jij naar hem, écht luisteren bedoel ik? Voor sommige mensen is mopperen een uitlaatklep. Ik praat dat niet goed, maar soms hebben mensen dat nodig, wat iemand hier al zei, hoe meer stress, hoe meer gemopper.
Iedereen in dit topic gaat heel makkelijk met je mee, maar heeft je man op sommige punten geen punt?
Laatst was er een topic waarin een vrouw vertelde over haar leuke gezinsleven. Iedereen vond het geweldig, behalve haar man. Als je dan las hoe de maaltijden verliepen, alles moest kunnen, het was een erg ongestructureerd en zeer lawaaierig zootje, dat vond zij en de kinderen prima, maar haar man niet. Hij kon daar niet tegen en werd er gek van. Ik weet niet of zoiets bij jullie speelt, maar steek ook de hand in eigen boezem. Jouw maatstaven hoeven niet beter te zijn dan de zijne.
Jij praat hier heel algemeen, maar ik heb weinig echte voorbeelden van je gehoord. Het is te makkelijk van: hij zeurt altijd, dus hij heeft nooit een punt.
En toch zou ik de mening van TO op bovenstaande eens willen horen (lees lezen
) Ik vind dit toch wel een topic waar hoor en wederhoor op zijn plaats is.
TO beschrijft hier haar kant van het verhaal, maar ik ben benieuwd wat zijn kant in ditzelfde verhaal zou zijn. Ik vind het nu te makkelijk om te zeggen, wat een jaren 50 eikel.
maandag 29 juni 2015 17:12
quote:Angelaatje1970 schreef op 29 juni 2015 @ 13:45:
[...]
En toch zou ik de mening van TO op bovenstaande eens willen horen (lees lezen)
Ik vind dit toch wel een topic waar hoor en wederhoor op zijn plaats is.
TO beschrijft hier haar kant van het verhaal, maar ik ben benieuwd wat zijn kant in ditzelfde verhaal zou zijn. Ik vind het nu te makkelijk om te zeggen, wat een jaren 50 eikel.Ik ook. Maar TO komt niet zo snel meer terug. Misschien is ze geschrokken van alle reacties en eye-openers.
[...]
En toch zou ik de mening van TO op bovenstaande eens willen horen (lees lezen
) Ik vind dit toch wel een topic waar hoor en wederhoor op zijn plaats is.
TO beschrijft hier haar kant van het verhaal, maar ik ben benieuwd wat zijn kant in ditzelfde verhaal zou zijn. Ik vind het nu te makkelijk om te zeggen, wat een jaren 50 eikel.Ik ook. Maar TO komt niet zo snel meer terug. Misschien is ze geschrokken van alle reacties en eye-openers.
maandag 29 juni 2015 17:28
quote:Angelaatje1970 schreef op 29 juni 2015 @ 13:45:
[...]
En toch zou ik de mening van TO op bovenstaande eens willen horen (lees lezen)
Ik vind dit toch wel een topic waar hoor en wederhoor op zijn plaats is.
TO beschrijft hier haar kant van het verhaal, maar ik ben benieuwd wat zijn kant in ditzelfde verhaal zou zijn. Ik vind het nu te makkelijk om te zeggen, wat een jaren 50 eikel.
Mee eens.
Als TO nou uitleg gaf over concrete situaties. Wat eten zij wat dan niet door de beugel kan en hoe vaak? Wat is er volgens partner mis met de opleiding van de kids?
Misschien is het wel geen leuke man die je het liefst nog vandaag zou willen afknallen maar wij waren er niet bij en weten niet wat er tussen die vier muren gebeurd.
[...]
En toch zou ik de mening van TO op bovenstaande eens willen horen (lees lezen
) Ik vind dit toch wel een topic waar hoor en wederhoor op zijn plaats is.
TO beschrijft hier haar kant van het verhaal, maar ik ben benieuwd wat zijn kant in ditzelfde verhaal zou zijn. Ik vind het nu te makkelijk om te zeggen, wat een jaren 50 eikel.
Mee eens.
Als TO nou uitleg gaf over concrete situaties. Wat eten zij wat dan niet door de beugel kan en hoe vaak? Wat is er volgens partner mis met de opleiding van de kids?
Misschien is het wel geen leuke man die je het liefst nog vandaag zou willen afknallen maar wij waren er niet bij en weten niet wat er tussen die vier muren gebeurd.
De vastheid die je zoekt is even groot als de veranderlijkheid waar jij naar verlangt
maandag 29 juni 2015 17:34
quote:Beeldig schreef op 29 juni 2015 @ 02:02:
Door de "schuld" op je te nemen, geef je je kinderen wel een heel vreemde boodschap mee over hun vader, vind je zelf ook niet? Je leert ze bang te zijn voor hun vader, je leert ze dat ze de regels van hun vader niet hoeven te respecteren, je leert ze dat jij door je ondergeschikt te maken, de kooltjes uit het vuur haalt bij hun vader en en passent geef je ze ook nog mee dat jij, al gedraag je je ondergeschikt, geen respect hebt voor hun vader. Want je overruled hem met jouw regels, terwijl je weet dat dat hem kwetst.
Als ik dit zo lees, heeft je man wel degelijk een punt met zijn ontevreden houding. Jullie halen niet bepaald het beste in elkaar naar boven hè? Niet als verwijt aan jou bedoeld, maar zoals aan het begin van dit topic al gezegd werd: actie = reactie.
Eens.
Als iemand, zonder geldige reden, telkens negatief en ontevreden doet, zou ik denk ik lekker meedoen. Het telkens met hem eens zijn en hem gelijk geven. En na een dag of drie vragen waarom hij hier nog steeds is.
Door de "schuld" op je te nemen, geef je je kinderen wel een heel vreemde boodschap mee over hun vader, vind je zelf ook niet? Je leert ze bang te zijn voor hun vader, je leert ze dat ze de regels van hun vader niet hoeven te respecteren, je leert ze dat jij door je ondergeschikt te maken, de kooltjes uit het vuur haalt bij hun vader en en passent geef je ze ook nog mee dat jij, al gedraag je je ondergeschikt, geen respect hebt voor hun vader. Want je overruled hem met jouw regels, terwijl je weet dat dat hem kwetst.
Als ik dit zo lees, heeft je man wel degelijk een punt met zijn ontevreden houding. Jullie halen niet bepaald het beste in elkaar naar boven hè? Niet als verwijt aan jou bedoeld, maar zoals aan het begin van dit topic al gezegd werd: actie = reactie.
Eens.
Als iemand, zonder geldige reden, telkens negatief en ontevreden doet, zou ik denk ik lekker meedoen. Het telkens met hem eens zijn en hem gelijk geven. En na een dag of drie vragen waarom hij hier nog steeds is.
maandag 29 juni 2015 17:46
quote:raluca schreef op 29 juni 2015 @ 00:48:
[...]
Ach Enn, dat zou ik zelfs nog met veel plezier willen doen. Maar hij wil er eigenlijk niets aan doen, want hij is ervan overtuigd dat het probleem bij ons (de rest van het gezin) ligt en dus niet bij hem.
Iemand schreef hoger iets over een jaren-50 man. Dat is misschien nog de allerbeste beschrijving: hij verwacht een ouderwetse moeder-aan-de-haard-doet-alles met kinderen-luisteren-blindelings-naar-vader situatie zoals hij die zelf ooit thuis heeft gekend.
En dat zijn we (helaas?) niet. We zijn een doodgewoon anno 2015 gezin, waar kinderen, moeder en vader een eigen rol hebben, en waar iedereen op een gelijkwaardige manier bijdraagt aan het gezin.
Wat een vervelende man.
Denkt niet op basis van zijn eigen verdiensten iets te verdienen, maar op basis van het feit dat hij man is.
Ik zou daar ook echt niet serious op ingaan. Zeg maar dat als hij naar de jaren vijftig terug wil, hij ook niet meer op het internet mag of kleurentelevisie mag kijken. Dag hoor.
quote:emmetje2 schreef op 29 juni 2015 @ 11:08:
Elke dag dat je in die negativiteit zit verlies je een stukje van jezelf.Ik ken een familielid die ook in zo'n relatie zat.Ze werd met de dag ongelukkiger bij haar man.Hij wilde niet inzien wat hij aanrichtte met zijn gedrag en weigerde elke soort van therapie.Totdat ze op haar lowest point zat en toen heeft ze het eindelijk aangedurfd om bij hem weg te gaan.Ze woont nu met de kinderen in haar eigen huisje en ze vindt zichzelf eindelijk weer terug.De kinderen gaan niet graag naar hun vader dus ze zien elkaar weinig.Als ik op visite ga bu=ij haar zie ik haar elke keer blijer worden van haar beslissing.We zijn als familie erg trots op haar dat ze uit die negatieve spiraal is gebroken.
Klopt.
Het is ook hartstikke manipulatief. Hij probeert met zijn negatieve gedrag TO en de kinderen aan zijn wil te onderwerpen. Pas maar op met die vent, want hij is heel slinks.
[...]
Ach Enn, dat zou ik zelfs nog met veel plezier willen doen. Maar hij wil er eigenlijk niets aan doen, want hij is ervan overtuigd dat het probleem bij ons (de rest van het gezin) ligt en dus niet bij hem.
Iemand schreef hoger iets over een jaren-50 man. Dat is misschien nog de allerbeste beschrijving: hij verwacht een ouderwetse moeder-aan-de-haard-doet-alles met kinderen-luisteren-blindelings-naar-vader situatie zoals hij die zelf ooit thuis heeft gekend.
En dat zijn we (helaas?) niet. We zijn een doodgewoon anno 2015 gezin, waar kinderen, moeder en vader een eigen rol hebben, en waar iedereen op een gelijkwaardige manier bijdraagt aan het gezin.
Wat een vervelende man.
Denkt niet op basis van zijn eigen verdiensten iets te verdienen, maar op basis van het feit dat hij man is.
Ik zou daar ook echt niet serious op ingaan. Zeg maar dat als hij naar de jaren vijftig terug wil, hij ook niet meer op het internet mag of kleurentelevisie mag kijken. Dag hoor.
quote:emmetje2 schreef op 29 juni 2015 @ 11:08:
Elke dag dat je in die negativiteit zit verlies je een stukje van jezelf.Ik ken een familielid die ook in zo'n relatie zat.Ze werd met de dag ongelukkiger bij haar man.Hij wilde niet inzien wat hij aanrichtte met zijn gedrag en weigerde elke soort van therapie.Totdat ze op haar lowest point zat en toen heeft ze het eindelijk aangedurfd om bij hem weg te gaan.Ze woont nu met de kinderen in haar eigen huisje en ze vindt zichzelf eindelijk weer terug.De kinderen gaan niet graag naar hun vader dus ze zien elkaar weinig.Als ik op visite ga bu=ij haar zie ik haar elke keer blijer worden van haar beslissing.We zijn als familie erg trots op haar dat ze uit die negatieve spiraal is gebroken.
Klopt.
Het is ook hartstikke manipulatief. Hij probeert met zijn negatieve gedrag TO en de kinderen aan zijn wil te onderwerpen. Pas maar op met die vent, want hij is heel slinks.
maandag 29 juni 2015 18:55
Mijn man is ook ontevreden. Ruim vier jaar, bij hem is het het feit dat hij achteraf liever geen kind had gehad de reden om voortdurend ontevreden en mopperig te zijn, maar ook met flinke escalaties. Niks wat met het gezinsleven te maken heeft is leuk, alles wat niet gaat zoals hij wil is reden om te lopen mauwen. Door de escalaties is het op eieren lopen, je weet nooit wanneer de bliksem weer inslaat. Enorm vermoeiend.
Hulp zoeken? Welnee, hij heeft maar één probleem, een kind. En dat kan niet weg dus is er geen oplossing.
Lang verhaal kort: Vorige week heb ik hem gezegd zsm andere huisvesting te gaan zoeken, want ik ben er klaar mee. Ik mag gewoon een leuk leven hebben zonder die laaghangende donderwolk in mijn buurt. Ik heb geprobeerd en geprobeerd, alle tips in dit topic, ik heb hem uiteindelijk nog bij een psych gekregen, maar hij wil nog steeds dat dingen zich naar hem plooien. Nee dus.
TO, geen tips meer van deze kant, veel is al genoemd, en latten lijkt me by far de beste. Sterkte.
Hulp zoeken? Welnee, hij heeft maar één probleem, een kind. En dat kan niet weg dus is er geen oplossing.
Lang verhaal kort: Vorige week heb ik hem gezegd zsm andere huisvesting te gaan zoeken, want ik ben er klaar mee. Ik mag gewoon een leuk leven hebben zonder die laaghangende donderwolk in mijn buurt. Ik heb geprobeerd en geprobeerd, alle tips in dit topic, ik heb hem uiteindelijk nog bij een psych gekregen, maar hij wil nog steeds dat dingen zich naar hem plooien. Nee dus.
TO, geen tips meer van deze kant, veel is al genoemd, en latten lijkt me by far de beste. Sterkte.
maandag 29 juni 2015 18:58
quote:Svana schreef op 29 juni 2015 @ 18:55:
Mijn man is ook ontevreden. Ruim vier jaar, bij hem is het het feit dat hij achteraf liever geen kind had gehad de reden om voortdurend ontevreden en mopperig te zijn, maar ook met flinke escalaties. Niks wat met het gezinsleven te maken heeft is leuk, alles wat niet gaat zoals hij wil is reden om te lopen mauwen. Door de escalaties is het op eieren lopen, je weet nooit wanneer de bliksem weer inslaat. Enorm vermoeiend.
Hulp zoeken? Welnee, hij heeft maar één probleem, een kind. En dat kan niet weg dus is er geen oplossing.
Lang verhaal kort: Vorige week heb ik hem gezegd zsm andere huisvesting te gaan zoeken, want ik ben er klaar mee. Ik mag gewoon een leuk leven hebben zonder die laaghangende donderwolk in mijn buurt. Ik heb geprobeerd en geprobeerd, alle tips in dit topic, ik heb hem uiteindelijk nog bij een psych gekregen, maar hij wil nog steeds dat dingen zich naar hem plooien. Nee dus.
TO, geen tips meer van deze kant, veel is al genoemd, en latten lijkt me by far de beste. Sterkte.
Wat goed van jou!
Een man die seks heeft zonder bescherming heeft totaal geen recht om te gaan lopen jammeren als hij een kind heeft.
En al helemaal niet als hij er van te voren voor heeft gekozen. Jouw man klinkt als een schoft, dat hij zo over jullie kind denkt en ik ben blij dat jij hem eruit hebt gezet. In het belang van je kind zelfs nog meer dan voor jou, want anders zou hij jouw kind heel onzeker maken door steeds te mopperen.
Mijn man is ook ontevreden. Ruim vier jaar, bij hem is het het feit dat hij achteraf liever geen kind had gehad de reden om voortdurend ontevreden en mopperig te zijn, maar ook met flinke escalaties. Niks wat met het gezinsleven te maken heeft is leuk, alles wat niet gaat zoals hij wil is reden om te lopen mauwen. Door de escalaties is het op eieren lopen, je weet nooit wanneer de bliksem weer inslaat. Enorm vermoeiend.
Hulp zoeken? Welnee, hij heeft maar één probleem, een kind. En dat kan niet weg dus is er geen oplossing.
Lang verhaal kort: Vorige week heb ik hem gezegd zsm andere huisvesting te gaan zoeken, want ik ben er klaar mee. Ik mag gewoon een leuk leven hebben zonder die laaghangende donderwolk in mijn buurt. Ik heb geprobeerd en geprobeerd, alle tips in dit topic, ik heb hem uiteindelijk nog bij een psych gekregen, maar hij wil nog steeds dat dingen zich naar hem plooien. Nee dus.
TO, geen tips meer van deze kant, veel is al genoemd, en latten lijkt me by far de beste. Sterkte.
Wat goed van jou!
Een man die seks heeft zonder bescherming heeft totaal geen recht om te gaan lopen jammeren als hij een kind heeft.
En al helemaal niet als hij er van te voren voor heeft gekozen. Jouw man klinkt als een schoft, dat hij zo over jullie kind denkt en ik ben blij dat jij hem eruit hebt gezet. In het belang van je kind zelfs nog meer dan voor jou, want anders zou hij jouw kind heel onzeker maken door steeds te mopperen.
maandag 29 juni 2015 19:01
quote:Svana schreef op 29 juni 2015 @ 18:55:
Mijn man is ook ontevreden. Ruim vier jaar, bij hem is het het feit dat hij achteraf liever geen kind had gehad de reden om voortdurend ontevreden en mopperig te zijn, maar ook met flinke escalaties. Niks wat met het gezinsleven te maken heeft is leuk, alles wat niet gaat zoals hij wil is reden om te lopen mauwen. Door de escalaties is het op eieren lopen, je weet nooit wanneer de bliksem weer inslaat. Enorm vermoeiend.
Hulp zoeken? Welnee, hij heeft maar één probleem, een kind. En dat kan niet weg dus is er geen oplossing.
Lang verhaal kort: Vorige week heb ik hem gezegd zsm andere huisvesting te gaan zoeken, want ik ben er klaar mee. Ik mag gewoon een leuk leven hebben zonder die laaghangende donderwolk in mijn buurt. Ik heb geprobeerd en geprobeerd, alle tips in dit topic, ik heb hem uiteindelijk nog bij een psych gekregen, maar hij wil nog steeds dat dingen zich naar hem plooien. Nee dus.
TO, geen tips meer van deze kant, veel is al genoemd, en latten lijkt me by far de beste. Sterkte.Wat naar voor je kind en wat een goede keuze van jou.
Mijn man is ook ontevreden. Ruim vier jaar, bij hem is het het feit dat hij achteraf liever geen kind had gehad de reden om voortdurend ontevreden en mopperig te zijn, maar ook met flinke escalaties. Niks wat met het gezinsleven te maken heeft is leuk, alles wat niet gaat zoals hij wil is reden om te lopen mauwen. Door de escalaties is het op eieren lopen, je weet nooit wanneer de bliksem weer inslaat. Enorm vermoeiend.
Hulp zoeken? Welnee, hij heeft maar één probleem, een kind. En dat kan niet weg dus is er geen oplossing.
Lang verhaal kort: Vorige week heb ik hem gezegd zsm andere huisvesting te gaan zoeken, want ik ben er klaar mee. Ik mag gewoon een leuk leven hebben zonder die laaghangende donderwolk in mijn buurt. Ik heb geprobeerd en geprobeerd, alle tips in dit topic, ik heb hem uiteindelijk nog bij een psych gekregen, maar hij wil nog steeds dat dingen zich naar hem plooien. Nee dus.
TO, geen tips meer van deze kant, veel is al genoemd, en latten lijkt me by far de beste. Sterkte.Wat naar voor je kind en wat een goede keuze van jou.
maandag 29 juni 2015 20:23
dinsdag 30 juni 2015 00:01
quote:Svana schreef op 29 juni 2015 @ 19:13:
Ben ook opgelucht nu! En gek genoeg: hij ook. Hij wilde dit pertinent niet zei hij steeds, maar nu het zover is, voelt hij ergens ook wel opluchting. Al wil hij nog steeds liever niet uit elkaar, maar ja. Zijn tijd van willen is wel over.Is de relatie over of gaan jullie latten ?
Ben ook opgelucht nu! En gek genoeg: hij ook. Hij wilde dit pertinent niet zei hij steeds, maar nu het zover is, voelt hij ergens ook wel opluchting. Al wil hij nog steeds liever niet uit elkaar, maar ja. Zijn tijd van willen is wel over.Is de relatie over of gaan jullie latten ?
dinsdag 30 juni 2015 01:26
dank voor de vele reacties!
Het was een drukke dag, ben veel met de kinderen in de weer geweest en kon niet eerder op het forum.
Ik heb nog niet alles helemaal goed gelezen, maar alvast wat reacties:
- uiteraard zijn er 2 kanten aan de medaille; ik besef zeer zeker dat mijn echtgenoot dit vast anders ervaart. Hij heeft zeer zeker op sommige zaken een punt, en ik ben best bereid om met hem daarover van gedachten te wisselen. Meermaals aangegeven, maar hij kan of wil niet communiceren. Vindt hij overbodig omdat ik zijn ideeên over hoe het hoort te gaan ken. Er is voor hem eenvoudigweg geen andere manier.
- iemand schreef dat het misschien geen onwil is maar gewoon overmogen - zo lijkt het inderdaad te zijn, hij lijkt gewoon echt niet in staat om zich in te beelden dat er een andere mogelijkheid zou kunnen zijn. Er is goed/fout, zwart/wit. En ik zie inderdaad een soort van verbijsterde blik in zijn ogen wanneer ik probeer aan te geven dat de wereld niet vergaat wanneer je een keertje geen warme maaltijd om 6 u eet, of je kinderen een keer een koekje eten en een glas fris drinken terwijl ze op de bank zitten voor de tv (want zijn regel is: in de woonkamer wordt niet gegeten). Dat is maar een voorbeeldje om aan te geven hoe moeizaam en rigide het soms is.
Ik ga zeker verder nadenken over alle opmerkingen en tips. Sommige zijn zeker bruikbaar. Andere zijn me gewoon te drastisch.
En ja, hoe gek het ook moge klinken, ik heb met hem te doen, hij lijkt het slachtoffer van zichzelf te zijn op één of andere manier. En het voelt toch als falen dat je niet in staat bent om je partner gelukkig te maken. Is voor mij toch wel een essentieel onderdeel van het samenwonen, dat je het beiden als een prettige meerwaarde beschouwt dat die andere er ook is...
Het was een drukke dag, ben veel met de kinderen in de weer geweest en kon niet eerder op het forum.
Ik heb nog niet alles helemaal goed gelezen, maar alvast wat reacties:
- uiteraard zijn er 2 kanten aan de medaille; ik besef zeer zeker dat mijn echtgenoot dit vast anders ervaart. Hij heeft zeer zeker op sommige zaken een punt, en ik ben best bereid om met hem daarover van gedachten te wisselen. Meermaals aangegeven, maar hij kan of wil niet communiceren. Vindt hij overbodig omdat ik zijn ideeên over hoe het hoort te gaan ken. Er is voor hem eenvoudigweg geen andere manier.
- iemand schreef dat het misschien geen onwil is maar gewoon overmogen - zo lijkt het inderdaad te zijn, hij lijkt gewoon echt niet in staat om zich in te beelden dat er een andere mogelijkheid zou kunnen zijn. Er is goed/fout, zwart/wit. En ik zie inderdaad een soort van verbijsterde blik in zijn ogen wanneer ik probeer aan te geven dat de wereld niet vergaat wanneer je een keertje geen warme maaltijd om 6 u eet, of je kinderen een keer een koekje eten en een glas fris drinken terwijl ze op de bank zitten voor de tv (want zijn regel is: in de woonkamer wordt niet gegeten). Dat is maar een voorbeeldje om aan te geven hoe moeizaam en rigide het soms is.
Ik ga zeker verder nadenken over alle opmerkingen en tips. Sommige zijn zeker bruikbaar. Andere zijn me gewoon te drastisch.
En ja, hoe gek het ook moge klinken, ik heb met hem te doen, hij lijkt het slachtoffer van zichzelf te zijn op één of andere manier. En het voelt toch als falen dat je niet in staat bent om je partner gelukkig te maken. Is voor mij toch wel een essentieel onderdeel van het samenwonen, dat je het beiden als een prettige meerwaarde beschouwt dat die andere er ook is...
dinsdag 30 juni 2015 07:23
