Partner vertellen over je verlatingsangst?

12-02-2015 10:00 124 berichten
Alle reacties Link kopieren
..
Alle reacties Link kopieren
Wow, dit klinkt echt niet gezond. Heb je enig idee hoe je komt aan zulke extreme verlatingsangst? Dat lijkt me toch wel belangrijk. Ik weet eerlijk gezegd niet of je dit kunt oplossen binnen deze relatie. Maar als je dit wilt zal inderdaad de eerste stap zijn om dit aan je vriend te vertellen. Maar het klinkt eerder alsof je behoorlijke issues hebt met jezelf en je nog niet toe bent aan een relatie. Beter ga je eerst aan jezelf werken d.m.v. therapie om iets aan je verlatingsangst te doen, en begin je daarna pas aan een relatie. Dat zal dan veel meer kans van slagen hebben.
Alle reacties Link kopieren
quote:Het is trouwens niet de eerste relatie waarbij deze verlatingsangst opspeelt. Ik ben vijf jaar samen geweest met iemand die elke dag en nacht bij me was. Als hij aankondigde om over zes weken een avondje te plannen met collega's, liep dat compleet uit de hand. Vreselijk vond ik het, als hij ook maar iets zonder mij ging doen. Zes weken lang hoopte ik dat het avondje niet door zou gaan. En tussentijds begon hij er wel eens over en dan kregen we altijd ruzie. De dag, na zo’n avondje dat hij weg was, bedacht ik me dat het best wel mee viel uiteindelijk en waarom ik me in godsnaam al die tijd zo druk over heb gemaakt…Heb je hier ooit al eens professionele hulp voor gezocht? En indien het antwoord nee is: waarom niet?
En je bent nog steeds niet naar een therapeut gerend? Dit is geen gezond gedrag TO en het is ook niet nieuw.
Alle reacties Link kopieren
Is dit wel verladingsangst dan? Het kijkt me eerder extreme onzekerheid en jaloezie.
Alle reacties Link kopieren
Ik weet vrijwel zeker dat het verlatingsangst is, omdat ik mij er al tijden in heb verdiept. De verhalen die ik lees van andere vrouwen, komen overeen met die van mij. Zijn zo herkenbaar. Heb er nog nooit met een therapeut over gepraat, maar ik vermoed dat het eerste wat er tegen me gezegd wordt waarschijnlijk is: “Weet je partner er al van?”

Nee dus.. Ik vind het lastig om hierover te beginnen.
Alle reacties Link kopieren
Het klinkt van jouw kant niet gezond, maar hij schiet wel weer erg door naar de andere kant met zijn benauwde gedoe over het woord relatie, benauwd als je drie dagen bij elkaar bent, et cetera. Klinkt niet echt als een match made in heaven.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Alle reacties Link kopieren
Wat is de reden dat je hierover met hem zou móeten praten? Je beseft toch wel dat jij alleen dit kan oplossen? Hij niet, jij moet dat doen. Zoek professionele hulp.
Dit is mijn uitspraak en daar moet u het mee doen.
Alle reacties Link kopieren
Ik zou zeker een goede therapeut zoeken waarmee het klikt. En met deze kun je dan bespreken hoe je het je partner kunt vertellen. Lijkt me een goede zaak het hem wel te vertellen wanneer je er zelf een goed zicht op hebt.
Alle reacties Link kopieren
Dus de reden dat je niet naar een therapeut gaat is omdat hij je vast gaat vragen of je partner er al vanaf weet? Wat een drogredenering. Maar dat weet je zelf ook wel.
Dit is mijn uitspraak en daar moet u het mee doen.
Alle reacties Link kopieren
Je had het bij je vorige relatie niet, schrijf je. Dus daaruit trek ik de conclusie dat het iets in je huidige relatie is wat jou triggert, niet zo zeer iets in jou.



Verkeerd gelezen.
Alle reacties Link kopieren
Mosterd
Dit is mijn uitspraak en daar moet u het mee doen.
Hij vindt het vervelend als ik een beroep op hem doe en hij heeft heel snel het gevoel dat ik hem claim of dat ik te veel bij hem wil zijn. Praten over de toekomst vermijdt hij het liefst en het woord ‘relatie’ vindt hij eng, ook al bevestigt hij wel dat wij dit hebben. Als we langer dan drie dagen bij elkaar zijn geweest, benauwd het hem en heeft hij behoefte aan alleen zijn (of met vrienden). Maar vervolgens mist hij me wel. Ik vermoed bindingsangst.



Haleluja, wat een match

Serieus TO, hoe moeilijk wil je het jezelf maken?

Ga in therapie!
Alle reacties Link kopieren
Ik denk dat het voor jou goed is om te beseffen dat je een individu bent en dat jij de enige bent die jou leven dusdanig kan indelen dat je gelukkig wordt.



Natuurlijk helpt een leuke partner, of leuke vrienden, een fijne familie en interessante baan bijvoorbeeld daarbij. Toch kun je niet van anderen verwachten dat zij hun leven er op instellen om jouw onzekerheden weg te nemen. Jij bent de enige die hier iets aan kunt veranderen, of iets mee moet doen.



Waar ben je bang voor, als hij weg is? Voel je je afgewezen?
Alle reacties Link kopieren
Ik heb het bij mijn vorige relatie ook gehad, alleen was die partner meer afhankelijk van mij dan andersom. Mijn huidige partner is veel zelfstandiger, waardoor dit gevoel extreem naar voren komt. Ik weet dat het geen normaal gedrag is en dat een gesprek met een therapeut geen kwaad kan, maar ik was meer opzoek naar ervaringsdeskundigen dan mensen zonder inlevingsvermogen
Alle reacties Link kopieren
Af gezien van deze man van wie ik mij afvraag of hij ooit een vaste relatie met je gaat willen zou ik je aanraden om dit probleem aan te pakken onafhankelijk van de mannen in je leven.



Je gevoelens zijn extreem en belemmeren je functioneren in het dagelijks leven en belemmeren je ook om gezond met je eigen grenzen om te gaan. Ik zou bij je huisarts e.a. uitleggen en opzoek gaan naar psychologische of psychiatrische hulp om te onderzoeken waar het probleem vandaan komt en hoe diep het gaat om daarna een behandeling te starten die zich richt op het ontwikkelen van handvatten om met allerlei situaties in het leven te kunnen omgaan.



Ik vind het heel naar voor je dat je je zo voelt. Ik hoop dat je de juiste hulp vindt.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Alle reacties Link kopieren
quote:ClaudeFiolle schreef op 12 februari 2015 @ 10:25:

Dus de reden dat je niet naar een therapeut gaat is omdat hij je vast gaat vragen of je partner er al vanaf weet? Wat een drogredenering. Maar dat weet je zelf ook wel.



Nou, inderdaad... Je weet ten eerste niet zeker of een therapeut dit gaat vragen, en ten tweede - als je antwoord 'nee' is, denk je dat de therapeut je dan gaat dwingen om het wél te bespreken? Je vult wel een hoop in, hè?



Je maakt het jezelf vreselijk moeilijk TO. Grow some ball, ga naar een goede therapeut, neem verantwoordelijkheid en ga aan jezelf werken.
quote:Furkersje schreef op 12 februari 2015 @ 10:21:

Ik weet vrijwel zeker dat het verlatingsangst is, omdat ik mij er al tijden in heb verdiept.Een symptoom maakt nog niet de zieke. en nee ik bedoel niet dat je ziek bent. Maar als dit zo'n sleet trekt op je leven zou het toch verstandig zijn een professional hierover te laten oordelen. Waar het vandaan komt en hoe je het kunt bestrijden. Want dit kan in vrijwel geen enkele relatie lang goed gaan denk ik. Je vriend kan er ook niks aan doen, het zit in jezelf.
Alle reacties Link kopieren
quote:Furkersje schreef op 12 februari 2015 @ 10:30:

Ik heb het bij mijn vorige relatie ook gehad, alleen was die partner meer afhankelijk van mij dan andersom. Mijn huidige partner is veel zelfstandiger, waardoor dit gevoel extreem naar voren komt. Ik weet dat het geen normaal gedrag is en dat een gesprek met een therapeut geen kwaad kan, maar ik was meer opzoek naar ervaringsdeskundigen dan mensen zonder inlevingsvermogen



Je kunt wel met gelijkstemden willen babbelen over hoe vervelend het allemaal is, maar in essentie ben jij degene met deze relatie en moet jij er iets mee om niet doodongelukkig te zijn.



Ik herken wel wat in je verhaal hoor, en ik denk ook velen met mij. Maar wat in zo'n onzekere situatie helpt is relativeren en proberen tot de kern van het probleem te komen.



Waar ben je nou zo bang voor? Dat hij bij je weggaat? En is dat dan het einde van de wereld?



Etc.
Alle reacties Link kopieren
Je vindt hier weinig "meehuilers" omdat je in jouw situatie waarschijnlijk meer hebt aan een schop onder je achterste. En dat is heel goed bedoeld. Je bent jezelf al met smoesjes aan het sussen, je wordt niet geholpen als anderen meesussen.
Dit is mijn uitspraak en daar moet u het mee doen.
Alle reacties Link kopieren
quote:Mrs_Big schreef op 12 februari 2015 @ 10:30:

Ik denk dat het voor jou goed is om te beseffen dat je een individu bent en dat jij de enige bent die jou leven dusdanig kan indelen dat je gelukkig wordt.



Natuurlijk helpt een leuke partner, of leuke vrienden, een fijne familie en interessante baan bijvoorbeeld daarbij. Toch kun je niet van anderen verwachten dat zij hun leven er op instellen om jouw onzekerheden weg te nemen. Jij bent de enige die hier iets aan kunt veranderen, of iets mee moet doen.



Waar ben je bang voor, als hij weg is? Voel je je afgewezen?



Het is niet zo dat ik me constant rot voel. Ik ben er alleen veel mee bezig en dat zorgt ervoor dat ik me rot voel. Ik voel me vaker wel goed dan niet, laten we dat voorop stellen. Maar als ik me zo rot voel, is het lastig verborgen te houden voor mijn omgeving, omdat het zo intens is.



Bedankt trouwens, degenen die niet denken dat ik gestoord ben haha.
quote:[message=17789305,noline]Furkersje schreef op 12 februari 2015 Ik weet dat het geen normaal gedrag is en dat een gesprek met een therapeut geen kwaad kan, maar ik was meer opzoek naar ervaringsdeskundigen dan mensen zonder inlevingsvermogenIedereen die ik hier lees heeft het beste met je voor maar ga het niet bagatelliseren, je zegt therapie kan geen kwaad maar ik denk dat je het iets serieuzer dan dat moet zien. Dit zal je de rest van je leven achtervolgen als je er niks mee doet en zal je in hele ongezonde relaties/situaties doen belanden.
Alle reacties Link kopieren
Je kunt je werk niet goed doen als je de hele dag bijna kotst van angst. Dat is heel ernstig.

Zoek hulp.



Oh gelukkig is het alweer een stuk minder erg ineens. Nou prima, ga zo door dan.
Dit is mijn uitspraak en daar moet u het mee doen.
Alle reacties Link kopieren
Waarom zouden we denken dat je gestoord bent?



Zoals ik hierboven al schreef, ik herken het wel in meer of mindere mate. Van mezelf of van mijn omgeving. En helaas was in vrijwel alle gevallen dat zulk gedrag opspeelde er ook wat mis met de relatie wat dit gedrag uitlokte.



Niet eens vreemdgaande, niet-leuke mannen, hoor. Maar mannen die zichzelf gewoon veel interessanter vonden dan hun vriendin. Of mannen die emotioneel niet helemaal beschikbaar waren.
Alle reacties Link kopieren
Eigenlijk wel een goede leerzame match, deze man voor jou, op dit moment in je leven.



Het geheel dwingt je om te wennen aan het alleen met jezelf leven.



Voor de man wel zwaar, die wordt geheel leeggezogen qua energie als hij tijd met jou doorbrengt, zodanig dat het voor hem heel zwaar is om langere perioden met jou te moeten doorbrengen waar jij continue alles uit hem trekt. Dan moet hij wel weer energie gaan opdoen bij zijn vele andere, stabielere, groepen.
Disclaimer: All presented text are opinionated and present only a written account of my mental state at that time.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven