Relaties
alle pijlers
Raak ik mijn beste vriendin kwijt?
dinsdag 21 februari 2017 00:34
Hoi viva'ers!
Dit leek mij de aangewezen plek om het even van me af te schrijven en eerlijke adviezen te ontvangen.
Al sinds het eerste jaar van de middelbare school ben ik bevriend met mijn beste vriendin (inmiddels zo'n 10 jaar). Wij waren twee handen op een buik, net zo close als zusjes. We deden bijna alles samen. Hadden ook natuurlijk wel perioden dat we wat minder contact hadden, maar langer dan een paar dagen was het zeker nooit.
Dit veranderde echter in een klap toen mijn vriendin een paar maanden geleden verschrikkelijk nieuws kreeg. Hierdoor stortte haar hele wereld in, haar toekomstbeeld en financien (ze had het eerst buitengewoon goed) waren kapot. Ik wilde haar natuurlijk heel graag steunen, maar ze klapte een soort van dicht en werd afstandelijk. Ze nam in de maanden steeds minder contact met me op en alles moest van mijn kant komen. Ik werd gefrustreerd, want ik wilde in deze tijd er voor haar zijn en ze liet me eigenlijk niet toe. En deed alsof ik er niet toe deed in deze situatie. Ik sprak haar hierop aan, maar ze vatte het volledig verkeerd op. Dat het in deze periode niet zo zou moeten zijn dat ze zoveel moeite in mij moest stoppen en dat ik net zoals haar andere vriendinnen haar juist moest steunen en dat deed ik niet (maar daar had ik dus ook geen mogelijkheid toe en dat was mijn hele punt) we hebben toen twee weken niet gesproken omdat ze dat niet wilde, en toen afgesproken ergens om te praten. Ze gaf toen aan dat ze moeite heeft met initiatief nemen omdat ze niet meer dingen kan doen zoals voor heen (vanwege de financien). Dus ik zei dat dat helemaal mijn punt niet was. Dan zorgen we ervoor dat we filmavondjes houden thuis oid..
Nou goed, uitgesproken maar eigenlijk verbeterde het niet. Ik ben in elk opzicht de enige geweest die heeft voorgesteld om elkaar weer eens te zien. Inmiddels hebben we in meer dan een week niet meer dan een paar zinnen gewisseld. De energie bij mij om iets voor te stellen begint ook op te raken. Ondanks dat ze het zwaar heeft moet een vriendschap wel van twee kanten komen. Ik merk ook, als ik haar wel zie, dat ze anders is dan vroeger en ik denk zelfs dat ze door alle gebeurtenissen overspannen/depressief is.
Het pijnlijke is dat ze wel veel met haar 'oppervlakkigere' vriendinnen afspreekt. Ik probeer nu te achterhalen wat de reden van die afstandelijkheid is. Is het omdat ik te dichtbij sta dat het misschien allemaal te confronterend is? Heb ik dan toch iets verkeerd gedaan? Ben ik niet meer leuk? Ik heb ook aangekaart dat ik merk dat we uit elkaar groeien, maar zelf ontkent ze dat.
Het maakt echt een beetje mijn zelfvertrouwen kapot omdat ze een heel erg belangrijk onderdeel is van mijn leven.. ik weet nu niet meer zo goed wat ik nog kan doen. Nog meer 'drama' creeeren zorgt ervoor dat ik haar nog meer wegduw denk ik. Moet ik maar gewoon afwachten tot er iets van haar kant komt? Ik ga ook goed met haar moeder om en overweeg zelfs om haar een berichtje te sturen of zij misschien meer weet wat er aan de hand is..
Dit leek mij de aangewezen plek om het even van me af te schrijven en eerlijke adviezen te ontvangen.
Al sinds het eerste jaar van de middelbare school ben ik bevriend met mijn beste vriendin (inmiddels zo'n 10 jaar). Wij waren twee handen op een buik, net zo close als zusjes. We deden bijna alles samen. Hadden ook natuurlijk wel perioden dat we wat minder contact hadden, maar langer dan een paar dagen was het zeker nooit.
Dit veranderde echter in een klap toen mijn vriendin een paar maanden geleden verschrikkelijk nieuws kreeg. Hierdoor stortte haar hele wereld in, haar toekomstbeeld en financien (ze had het eerst buitengewoon goed) waren kapot. Ik wilde haar natuurlijk heel graag steunen, maar ze klapte een soort van dicht en werd afstandelijk. Ze nam in de maanden steeds minder contact met me op en alles moest van mijn kant komen. Ik werd gefrustreerd, want ik wilde in deze tijd er voor haar zijn en ze liet me eigenlijk niet toe. En deed alsof ik er niet toe deed in deze situatie. Ik sprak haar hierop aan, maar ze vatte het volledig verkeerd op. Dat het in deze periode niet zo zou moeten zijn dat ze zoveel moeite in mij moest stoppen en dat ik net zoals haar andere vriendinnen haar juist moest steunen en dat deed ik niet (maar daar had ik dus ook geen mogelijkheid toe en dat was mijn hele punt) we hebben toen twee weken niet gesproken omdat ze dat niet wilde, en toen afgesproken ergens om te praten. Ze gaf toen aan dat ze moeite heeft met initiatief nemen omdat ze niet meer dingen kan doen zoals voor heen (vanwege de financien). Dus ik zei dat dat helemaal mijn punt niet was. Dan zorgen we ervoor dat we filmavondjes houden thuis oid..
Nou goed, uitgesproken maar eigenlijk verbeterde het niet. Ik ben in elk opzicht de enige geweest die heeft voorgesteld om elkaar weer eens te zien. Inmiddels hebben we in meer dan een week niet meer dan een paar zinnen gewisseld. De energie bij mij om iets voor te stellen begint ook op te raken. Ondanks dat ze het zwaar heeft moet een vriendschap wel van twee kanten komen. Ik merk ook, als ik haar wel zie, dat ze anders is dan vroeger en ik denk zelfs dat ze door alle gebeurtenissen overspannen/depressief is.
Het pijnlijke is dat ze wel veel met haar 'oppervlakkigere' vriendinnen afspreekt. Ik probeer nu te achterhalen wat de reden van die afstandelijkheid is. Is het omdat ik te dichtbij sta dat het misschien allemaal te confronterend is? Heb ik dan toch iets verkeerd gedaan? Ben ik niet meer leuk? Ik heb ook aangekaart dat ik merk dat we uit elkaar groeien, maar zelf ontkent ze dat.
Het maakt echt een beetje mijn zelfvertrouwen kapot omdat ze een heel erg belangrijk onderdeel is van mijn leven.. ik weet nu niet meer zo goed wat ik nog kan doen. Nog meer 'drama' creeeren zorgt ervoor dat ik haar nog meer wegduw denk ik. Moet ik maar gewoon afwachten tot er iets van haar kant komt? Ik ga ook goed met haar moeder om en overweeg zelfs om haar een berichtje te sturen of zij misschien meer weet wat er aan de hand is..
dinsdag 21 februari 2017 00:46
Ook op mij komt het over alsof het om jou draait. Jij wil er voor haar kunnen zijn, jij wil contact, jij wil afspreken, jij jij jij. Waar is je vriendin in dit verhaal?
Het kan zijn dat ze jouw aandacht als benauwend heeft ervaren in plaats van steunend. Heb je haar wel eens gevraagd hoe de situatie voor haar is, of wat zij graag zou willen dat je doet?
Het kan zijn dat ze jouw aandacht als benauwend heeft ervaren in plaats van steunend. Heb je haar wel eens gevraagd hoe de situatie voor haar is, of wat zij graag zou willen dat je doet?
dinsdag 21 februari 2017 01:04
dinsdag 21 februari 2017 01:06
dinsdag 21 februari 2017 01:12
Ik zou in jouw geval dan dus inderdaad gewoon afwachten. Nu niets meer forceren als je deze vriendschap lief hebt.
Idee moeder dan ook niet uitvoeren.
Idee moeder dan ook niet uitvoeren.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
dinsdag 21 februari 2017 01:12
quote:blueeyes*3 schreef op 21 februari 2017 @ 00:46:
Ook op mij komt het over alsof het om jou draait. Jij wil er voor haar kunnen zijn, jij wil contact, jij wil afspreken, jij jij jij. Waar is je vriendin in dit verhaal?
Het kan zijn dat ze jouw aandacht als benauwend heeft ervaren in plaats van steunend. Heb je haar wel eens gevraagd hoe de situatie voor haar is, of wat zij graag zou willen dat je doet?Dit. Ik zou als ik het zo moeilijk had ook de puf niet hebben om jou steeds gerust te moeten stellen. Soms moet het andersom zijn hé.
Ook op mij komt het over alsof het om jou draait. Jij wil er voor haar kunnen zijn, jij wil contact, jij wil afspreken, jij jij jij. Waar is je vriendin in dit verhaal?
Het kan zijn dat ze jouw aandacht als benauwend heeft ervaren in plaats van steunend. Heb je haar wel eens gevraagd hoe de situatie voor haar is, of wat zij graag zou willen dat je doet?Dit. Ik zou als ik het zo moeilijk had ook de puf niet hebben om jou steeds gerust te moeten stellen. Soms moet het andersom zijn hé.
Kia aka brandhout voor de hel, aangenaam.
dinsdag 21 februari 2017 01:18
Ik snap jullie punt, maar wat moet ik dan doen? Afwachten tot zij iets zegt/initiatief toont (dat is wat ik nu doe en het resultaat is dan dus eigenlijk geen contact).
Ik wil helemaal niet dat het om mij draait, dat is niet mijn bedoeling ik zoek alleen een manier om haar te helpen maar dat gaat niet als zij me niet toelaat.
Ik wil helemaal niet dat het om mij draait, dat is niet mijn bedoeling ik zoek alleen een manier om haar te helpen maar dat gaat niet als zij me niet toelaat.
dinsdag 21 februari 2017 01:23
quote:leftovers schreef op 21 februari 2017 @ 01:18:
Ik snap jullie punt, maar wat moet ik dan doen? Afwachten tot zij iets zegt/initiatief toont (dat is wat ik nu doe en het resultaat is dan dus eigenlijk geen contact).
Ik wil helemaal niet dat het om mij draait, dat is niet mijn bedoeling ik zoek alleen een manier om haar te helpen maar dat gaat niet als zij me niet toelaat.
Zij wil niet dat jij haar helpt! Dat lijkt me heel duidelijk.
Ik denk dat je daar de fout in bent gegaan, je wilde haar redden/helpen. Zij wilde niet door jou geholpen worden. Gevolg: jouw hulp komt over als drammen en alsof alles om jou draait.
Ik snap jullie punt, maar wat moet ik dan doen? Afwachten tot zij iets zegt/initiatief toont (dat is wat ik nu doe en het resultaat is dan dus eigenlijk geen contact).
Ik wil helemaal niet dat het om mij draait, dat is niet mijn bedoeling ik zoek alleen een manier om haar te helpen maar dat gaat niet als zij me niet toelaat.
Zij wil niet dat jij haar helpt! Dat lijkt me heel duidelijk.
Ik denk dat je daar de fout in bent gegaan, je wilde haar redden/helpen. Zij wilde niet door jou geholpen worden. Gevolg: jouw hulp komt over als drammen en alsof alles om jou draait.
dinsdag 21 februari 2017 01:28
quote:leftovers schreef op 21 februari 2017 @ 01:18:
Ik snap jullie punt, maar wat moet ik dan doen? Afwachten tot zij iets zegt/initiatief toont (dat is wat ik nu doe en het resultaat is dan dus eigenlijk geen contact).
Ik wil helemaal niet dat het om mij draait, dat is niet mijn bedoeling ik zoek alleen een manier om haar te helpen maar dat gaat niet als zij me niet toelaat.Af en toe een belletje naar haar om te vragen hoe t gaat. Je kan nu gewoon niet gaan afstrepen wie het vaakst belt. Ze heeft het zwaar en zoekt vooral afleiding en geen wedijver.
Ik snap jullie punt, maar wat moet ik dan doen? Afwachten tot zij iets zegt/initiatief toont (dat is wat ik nu doe en het resultaat is dan dus eigenlijk geen contact).
Ik wil helemaal niet dat het om mij draait, dat is niet mijn bedoeling ik zoek alleen een manier om haar te helpen maar dat gaat niet als zij me niet toelaat.Af en toe een belletje naar haar om te vragen hoe t gaat. Je kan nu gewoon niet gaan afstrepen wie het vaakst belt. Ze heeft het zwaar en zoekt vooral afleiding en geen wedijver.
dinsdag 21 februari 2017 04:01
Ze nam in de maanden steeds minder contact met me op en alles moest van mijn kant komen.
En deed alsof ik er niet toe deed in deze situatie.
Ik sprak haar hierop aan, maar ze vatte het volledig verkeerd op. Dat het in deze periode niet zo zou moeten zijn dat ze zoveel moeite in mij moest stoppen en dat ik net zoals haar andere vriendinnen haar juist moest steunen en dat deed ik niet
en toen afgesproken ergens om te praten.
Lieve schat, lees bovenstaande zinnen nog eens door. Als ik het moeilijk heb, verwacht ik van mijn vriendinnen steun. Niets anders dan steun. Het gaat dan niet om jou. Je gaat zeker iemand nergens op aan spreken. Ze heeft dan ook helemaal gelijk dat ze moeite in JOUW moet stoppen, want het draait nu even niet om jouw, maar om haar. Dit is iets wat goede vriendinnen horen te doen.
Je beschrijft jullie relatie als goed, maar zodra zij een probleem heeft, ga jij drama lopen maken omdat zij even geen initiatief neemt. Nogal logisch, als je behoorlijk in de shit zit neem je geen initiatief, want daar heeft een mens dan geen energie voor en daar zijn nou juist vriendinnen voor. Als het goed is.
Wat je nu kunt doen is even helemaal niets. Laat haar even. Laat wel weten dat je er bent, dat ze altijd met je kan praten, maar verder niets. Hopelijk komt het nog goed.
En deed alsof ik er niet toe deed in deze situatie.
Ik sprak haar hierop aan, maar ze vatte het volledig verkeerd op. Dat het in deze periode niet zo zou moeten zijn dat ze zoveel moeite in mij moest stoppen en dat ik net zoals haar andere vriendinnen haar juist moest steunen en dat deed ik niet
en toen afgesproken ergens om te praten.
Lieve schat, lees bovenstaande zinnen nog eens door. Als ik het moeilijk heb, verwacht ik van mijn vriendinnen steun. Niets anders dan steun. Het gaat dan niet om jou. Je gaat zeker iemand nergens op aan spreken. Ze heeft dan ook helemaal gelijk dat ze moeite in JOUW moet stoppen, want het draait nu even niet om jouw, maar om haar. Dit is iets wat goede vriendinnen horen te doen.
Je beschrijft jullie relatie als goed, maar zodra zij een probleem heeft, ga jij drama lopen maken omdat zij even geen initiatief neemt. Nogal logisch, als je behoorlijk in de shit zit neem je geen initiatief, want daar heeft een mens dan geen energie voor en daar zijn nou juist vriendinnen voor. Als het goed is.
Wat je nu kunt doen is even helemaal niets. Laat haar even. Laat wel weten dat je er bent, dat ze altijd met je kan praten, maar verder niets. Hopelijk komt het nog goed.
dinsdag 21 februari 2017 05:37
Ze heeft duidelijk geen behoefte aan je opdringerigheid en ge-bemoei met haar leven in haar situatie. Je vraagt zo te lezen erg veel aandacht en hebt weinig eigen leven waar je je op richt? Ze kiest nu voor mensen die respectvol en vooral luchtig in de omgang naar haar zijn, ze heeft momenteel genoeg aan zichzelf.
dinsdag 21 februari 2017 05:41
quote:leftovers schreef op 21 februari 2017 @ 01:18:
Ik snap jullie punt, maar wat moet ik dan doen? Afwachten tot zij iets zegt/initiatief toont (dat is wat ik nu doe en het resultaat is dan dus eigenlijk geen contact).
Ik wil helemaal niet dat het om mij draait, dat is niet mijn bedoeling ik zoek alleen een manier om haar te helpen maar dat gaat niet als zij me niet toelaat.Je kunt je beter afvragen waaróm zij je niet toelaat. Je wilt denk ik vooral jezelf helpen, dit heeft weinig met haar te maken.. je hebt zelf onvervulde behoeften waarvan je persé wil dat zij dit voor je oplost, je hebt het zelf alleen nog niet door... Zij wel.
Ik snap jullie punt, maar wat moet ik dan doen? Afwachten tot zij iets zegt/initiatief toont (dat is wat ik nu doe en het resultaat is dan dus eigenlijk geen contact).
Ik wil helemaal niet dat het om mij draait, dat is niet mijn bedoeling ik zoek alleen een manier om haar te helpen maar dat gaat niet als zij me niet toelaat.Je kunt je beter afvragen waaróm zij je niet toelaat. Je wilt denk ik vooral jezelf helpen, dit heeft weinig met haar te maken.. je hebt zelf onvervulde behoeften waarvan je persé wil dat zij dit voor je oplost, je hebt het zelf alleen nog niet door... Zij wel.
dinsdag 21 februari 2017 07:20
dinsdag 21 februari 2017 07:23
Ik snap wel dat het voor TO en niet leuk is en zeer frustrerend dat ze niet kan en mag helpen.
Maar als je niet lekker in je vel zit en iemand zit zo te pushen ben je meestal snel klaar met hen.
Ik zou wat minder contact zoeken en als je dat wel doet, zeg 1x in de 2 weken, vraag hoe het gaat en stel dan een bakje koffie voor. Of een wandeling. Geen uitjes die geld kosten en moeite om zich op te tutten.
Kijk wil ze dan nog geen contact dan heb jij je best gedaan zonder zo op haar nek te zitten.
Maar als je niet lekker in je vel zit en iemand zit zo te pushen ben je meestal snel klaar met hen.
Ik zou wat minder contact zoeken en als je dat wel doet, zeg 1x in de 2 weken, vraag hoe het gaat en stel dan een bakje koffie voor. Of een wandeling. Geen uitjes die geld kosten en moeite om zich op te tutten.
Kijk wil ze dan nog geen contact dan heb jij je best gedaan zonder zo op haar nek te zitten.
dinsdag 21 februari 2017 07:35
Ik heb wel eens aan de andere kant gestaan en het was inderdaad einde vriendschap.
Ik trok me terug om dingen te verwerken, had enorme behoefte aan rust. Vriendin bleef maar aandringen dat ik moest praten, bij haar mijn verhaal moest doen. Dat wilde ik helemaal niet.
Op een gegeven moment begon ze me op ieder moment te vragen of ik boos was op haar. Dat kon ik er toen helemaal niet bij gebruiken, ze begreep maar niet dat het helemaal niet om haar ging.
Uiteindelijk is de vriendschap ten einde gekomen.
Ik trok me terug om dingen te verwerken, had enorme behoefte aan rust. Vriendin bleef maar aandringen dat ik moest praten, bij haar mijn verhaal moest doen. Dat wilde ik helemaal niet.
Op een gegeven moment begon ze me op ieder moment te vragen of ik boos was op haar. Dat kon ik er toen helemaal niet bij gebruiken, ze begreep maar niet dat het helemaal niet om haar ging.
Uiteindelijk is de vriendschap ten einde gekomen.
