Relaties
alle pijlers
Relatie en schoonfamilie
dinsdag 30 september 2014 16:19
Al 2 maanden hebben mijn vriend (21, met goede baan) en ik (20, met goede baan) problemen. Het begon met zijn offshore wens die hij inmiddels heeft laten varen. Toen bleek dat ik zwanger was en na 2 pogingen tot abortus was het kindje weg. Moest van hem voor onze relatie. Zijn moeder zei dat het kindje ziek kon zijn.
Heb er veel spijt en verdriet van achteraf nu ik het volgende weet:
Hij liegt over alles. Veel problemen hiervan gekregen, ook in de familie van beide kanten. Zijn moeder wilt hierin niet bemiddelen. Ze heeft mij nooit gemogen, ze deed 2,5 jaar alsof ik altijd welkom was en zij voor iedereen klaar staat.
Iedereen weet dat het uit is, terwijl hij duidelijk niet wilt dat het over gaat. Veel mensen zeggen dat hij een moordenaar is nu het uitgekomen is in het dorp. Hij zou niet lekker in zijn velletje zitten en heeft tijd nodig.
Hij is ook erg onzeker en dat is ook deels mijn schuld. Zeg hem te willen helpen, maar dat accepteerd hij niet. Hij is 1 met zijn ma en die beslist alles voor hem, terwijl hij 21 is.
Vrijdagochtend kwam hij opeens langs nadat hij dinsdag zeer agressief is geweest. We hebben toen seks gehad en die dag nog ge-appt. Vervolgens hebben we een time-out afgesproken tot vandaag (dinsdag), waar ik mij niet echt aan kon houden op whatsapp. We zouden er wel uitkomen volgens hem, maar dat heeft tijd nodig. Relatie zou er ook nog wel zijn...?
Nou zegt ie dat hij er wel een beetje klaar mee is nu ik hem verteld heb dat hij het aan zijn tirane ouders (bom op je relatie) moet vertellen dat we wel voor elkaar gaan en aan onze relatie gaan werken. Hij is bang voor zijn eigen ouders en doet alles voor hen. Hij schijnt zich van de zomer te hebben gecheckt op Huntington en alleen zijn ma weet het. Ik mocht het blijkbaar al die tijd niet weten en zijn pa heeft er ook recht op vindt ik.
Wat moet ik doen? Ik wil niet dat hij over mij liegt en dat ik hem 1x per week zie met moeite. We wonen niet bij elkaar in de buurt, maar woon wel 5 minuten van zijn werk af met de auto. Ik merk duidelijk dat hij het niet verteld omdat hij bang is. Maar de relatie verbreken wilt ie ook blijkbaar niet. Hij blijft vaag.
Iemand hier een tip voor hoe ik hem zover krijg dat hij wel eerlijk, open en duidelijk is?
BVD! X
Heb er veel spijt en verdriet van achteraf nu ik het volgende weet:
Hij liegt over alles. Veel problemen hiervan gekregen, ook in de familie van beide kanten. Zijn moeder wilt hierin niet bemiddelen. Ze heeft mij nooit gemogen, ze deed 2,5 jaar alsof ik altijd welkom was en zij voor iedereen klaar staat.
Iedereen weet dat het uit is, terwijl hij duidelijk niet wilt dat het over gaat. Veel mensen zeggen dat hij een moordenaar is nu het uitgekomen is in het dorp. Hij zou niet lekker in zijn velletje zitten en heeft tijd nodig.
Hij is ook erg onzeker en dat is ook deels mijn schuld. Zeg hem te willen helpen, maar dat accepteerd hij niet. Hij is 1 met zijn ma en die beslist alles voor hem, terwijl hij 21 is.
Vrijdagochtend kwam hij opeens langs nadat hij dinsdag zeer agressief is geweest. We hebben toen seks gehad en die dag nog ge-appt. Vervolgens hebben we een time-out afgesproken tot vandaag (dinsdag), waar ik mij niet echt aan kon houden op whatsapp. We zouden er wel uitkomen volgens hem, maar dat heeft tijd nodig. Relatie zou er ook nog wel zijn...?
Nou zegt ie dat hij er wel een beetje klaar mee is nu ik hem verteld heb dat hij het aan zijn tirane ouders (bom op je relatie) moet vertellen dat we wel voor elkaar gaan en aan onze relatie gaan werken. Hij is bang voor zijn eigen ouders en doet alles voor hen. Hij schijnt zich van de zomer te hebben gecheckt op Huntington en alleen zijn ma weet het. Ik mocht het blijkbaar al die tijd niet weten en zijn pa heeft er ook recht op vindt ik.
Wat moet ik doen? Ik wil niet dat hij over mij liegt en dat ik hem 1x per week zie met moeite. We wonen niet bij elkaar in de buurt, maar woon wel 5 minuten van zijn werk af met de auto. Ik merk duidelijk dat hij het niet verteld omdat hij bang is. Maar de relatie verbreken wilt ie ook blijkbaar niet. Hij blijft vaag.
Iemand hier een tip voor hoe ik hem zover krijg dat hij wel eerlijk, open en duidelijk is?
BVD! X
dinsdag 30 september 2014 17:18
quote:hallobambie schreef op 30 september 2014 @ 16:48:
En toch wilde/willen we (altijd) kinderen, ook al bestaat de kans. Als je van iemand houdt, hou je ook van die persoon als blijkt dat hij/zij ziek zou zijn. Hij wilt daarin niet geholpen worden. Ik hou van hem zoals ik hem ken, ook met zijn mankementen. Zijn ma heeft het in de familie zitten en heeft zichzelf toen zij zwanger was laten testen, maar ze wou de uitslag er niet van weten. Ik vindt het daarom kwalijk dat zij tegen mij zegt dat het ziek kan zijn. Wat geeft haar meer het recht op kids dan wij? In mijn familie bestaat ook MS, meerdere familieleden met kanker in het verleden en suikerziekte. Bovendien heeft zijn vader een jaar in het ziekenhuis gelegen ivm herpes in de hersenen en daarna zijn er nog 2 kids gekomen, waarvan de oudste daarvan ook herpes heeft.Je hebt net zoveel recht op een kind als je schoonmoeder en willekeurig welke andere vrouw. Maar met de wetenschap die je hebt zou je er verstandiger aan doen geen kind te krijgen met deze man.
En toch wilde/willen we (altijd) kinderen, ook al bestaat de kans. Als je van iemand houdt, hou je ook van die persoon als blijkt dat hij/zij ziek zou zijn. Hij wilt daarin niet geholpen worden. Ik hou van hem zoals ik hem ken, ook met zijn mankementen. Zijn ma heeft het in de familie zitten en heeft zichzelf toen zij zwanger was laten testen, maar ze wou de uitslag er niet van weten. Ik vindt het daarom kwalijk dat zij tegen mij zegt dat het ziek kan zijn. Wat geeft haar meer het recht op kids dan wij? In mijn familie bestaat ook MS, meerdere familieleden met kanker in het verleden en suikerziekte. Bovendien heeft zijn vader een jaar in het ziekenhuis gelegen ivm herpes in de hersenen en daarna zijn er nog 2 kids gekomen, waarvan de oudste daarvan ook herpes heeft.Je hebt net zoveel recht op een kind als je schoonmoeder en willekeurig welke andere vrouw. Maar met de wetenschap die je hebt zou je er verstandiger aan doen geen kind te krijgen met deze man.
dinsdag 30 september 2014 17:18
Nu ik ook eindelijk weet dat hij het bij zich draagt heb ik idd mijn vraagtekens bij kinderen. Ik wist nooit waar zijn ma het woord 'ziek kind' vandaan haalde aangezien mij altijd werd verteld door zijn ma dat mijn vriend allang zich had laten testen vroeger en er niets aan de hand is.
En inderdaad, ik wil mij niet verdedigen, Huntington is heel anders dan alle andere ziektes. Heb mij toen ik zijn oma leerde kennen erg in verdiept. Bedoel hier alleen maar mee dat iedere ziekte een bom is op je relatie, zowel lichamelijk als geestelijk.
Voel mij hierbij wel erg in de hoek gezet. Zij zeiden dat het anders lag dan dat het is en wilde op het moment dat ik zwanger was er niet open over zijn. Ik kreeg te horen dat hij dan bij mij weg zou gaan. Ik heb ruim een maand getwijfeld of ik voor het kindje moest gaan of voor ons. Weet sinds vanmiddag dat hij het heeft en kan er niet over uit waarom ik het niet eerder wist.
En inderdaad, ik wil mij niet verdedigen, Huntington is heel anders dan alle andere ziektes. Heb mij toen ik zijn oma leerde kennen erg in verdiept. Bedoel hier alleen maar mee dat iedere ziekte een bom is op je relatie, zowel lichamelijk als geestelijk.
Voel mij hierbij wel erg in de hoek gezet. Zij zeiden dat het anders lag dan dat het is en wilde op het moment dat ik zwanger was er niet open over zijn. Ik kreeg te horen dat hij dan bij mij weg zou gaan. Ik heb ruim een maand getwijfeld of ik voor het kindje moest gaan of voor ons. Weet sinds vanmiddag dat hij het heeft en kan er niet over uit waarom ik het niet eerder wist.
dinsdag 30 september 2014 17:22
Wat wil jij? Je praat steeds maar over anderen. Heb jij hier geen stem in? Wat vind jij ervan dat er constant tegen je gelogen wordt, agressief tegen je gedaan wordt, je niet voor vol wordt aangezien en jezelf zit op te vreten met al je 20 jaar bij je schoonfamilie? Denk je dat het beter gaat worden de komende jaren? Dit gaat alleen maar bergafwaarts.
dinsdag 30 september 2014 17:29
Je trekt aan een dood paard: Hij heeft je al zover dat je gelooft dat jij de schuld bent van:
zijn verlegenheid
zijn liegen
zijn agressiviteit zal ook wel aan jou liggen.
En dat jij hem niet kunt helpen ligt ook aan jou.
En waarom zou zijn ma zich laten testen, en de uitslag dan niet willen weten?
Waarom laat je je dan testen?
Er zijn meer leugenaars in de familie dan alleen je vriend.
Vooral de relatie niet verbreken, zoiets vind je nooit meer, en je kunt er altijd nog een boek over schrijven
zijn verlegenheid
zijn liegen
zijn agressiviteit zal ook wel aan jou liggen.
En dat jij hem niet kunt helpen ligt ook aan jou.
En waarom zou zijn ma zich laten testen, en de uitslag dan niet willen weten?
Waarom laat je je dan testen?
Er zijn meer leugenaars in de familie dan alleen je vriend.
Vooral de relatie niet verbreken, zoiets vind je nooit meer, en je kunt er altijd nog een boek over schrijven
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
dinsdag 30 september 2014 17:34
Ik wil mijn vriend en er voor hem zijn. Al maanden vraag ik of hij met problemen zit thuis, zichzelf, wat ik precies nou iedere keer fout doe? Alles dat fout gaat lijkt aan mij te liggen. Hij had al eerder eerlijk kunnen zijn over deze nare ziekte en kunnen aangeven dat hij hierin niet geholpen wenst te worden van mijn kant en daarin even gelaten wilt worden. Klinkt heel anders dan weghalen en anders zal ik nooit omkijken naar dat ding, zooi, troep... Mij is niets verteld en als ik wel voor het kindje koos, had ik ook de kans op een ziek kind terwijl ik van niets wist en mijn vriend zijn mond erover hield. Dat is nu mijn struikelblok waar niemand begrip voor blijkt te hebben. Tot op de dag van vandaag dacht ik dat het ging over problemen tussen ons, onze wil in de toekomst en zijn moeder. Wil die jongen zo graag helpen. Al moet ik over 10 jaar mijn baan opgeven om hem te kunnen verzorgen.
dinsdag 30 september 2014 17:36
dinsdag 30 september 2014 17:37
quote:hallobambie schreef op 30 september 2014 @ 17:34:
Ik wil mijn vriend en er voor hem zijn. Al maanden vraag ik of hij met problemen zit thuis, zichzelf, wat ik precies nou iedere keer fout doe? Alles dat fout gaat lijkt aan mij te liggen. Hij had al eerder eerlijk kunnen zijn over deze nare ziekte en kunnen aangeven dat hij hierin niet geholpen wenst te worden van mijn kant en daarin even gelaten wilt worden. Klinkt heel anders dan weghalen en anders zal ik nooit omkijken naar dat ding, zooi, troep... Mij is niets verteld en als ik wel voor het kindje koos, had ik ook de kans op een ziek kind terwijl ik van niets wist en mijn vriend zijn mond erover hield. Dat is nu mijn struikelblok waar niemand begrip voor blijkt te hebben. Tot op de dag van vandaag dacht ik dat het ging over problemen tussen ons, onze wil in de toekomst en zijn moeder. Wil die jongen zo graag helpen. Al moet ik over 10 jaar mijn baan opgeven om hem te kunnen verzorgen.Het gaat alleen maar over jou en niet over je vriend die te horen heeft gekregen dat hij niet oud wordt en verschrikkelijk aan zijn eind komt.
Ik wil mijn vriend en er voor hem zijn. Al maanden vraag ik of hij met problemen zit thuis, zichzelf, wat ik precies nou iedere keer fout doe? Alles dat fout gaat lijkt aan mij te liggen. Hij had al eerder eerlijk kunnen zijn over deze nare ziekte en kunnen aangeven dat hij hierin niet geholpen wenst te worden van mijn kant en daarin even gelaten wilt worden. Klinkt heel anders dan weghalen en anders zal ik nooit omkijken naar dat ding, zooi, troep... Mij is niets verteld en als ik wel voor het kindje koos, had ik ook de kans op een ziek kind terwijl ik van niets wist en mijn vriend zijn mond erover hield. Dat is nu mijn struikelblok waar niemand begrip voor blijkt te hebben. Tot op de dag van vandaag dacht ik dat het ging over problemen tussen ons, onze wil in de toekomst en zijn moeder. Wil die jongen zo graag helpen. Al moet ik over 10 jaar mijn baan opgeven om hem te kunnen verzorgen.Het gaat alleen maar over jou en niet over je vriend die te horen heeft gekregen dat hij niet oud wordt en verschrikkelijk aan zijn eind komt.
dinsdag 30 september 2014 17:37
Eens met Korenwolf.
Ik keur de agressie niet goed maar ik kan me voorstellen dat met zo'n diagnose je wereld op zijn kop staat. Ik denk dat je vriend heel erg in de war is en moet leren leven met de diagnose die hij heeft gekregen.
Hou voorlopig afstand. Wanneer jullie bij elkaar horen komen jullie misschien wel weer bij elkaar. Jij hoeft niet de dupe te worden van zijn periode ''niet lekker in zijn velletje''.
Ik heb zelf een chronische ziekte en ik weet wat een diagnose met je kan doen. Zelf heb ik ook veel hulp gehad om te accepteren dat mijn leven zoals ik dat voor me had gezien, gewoon niet ging gebeuren. En mijn ziekte is niet te vergelijken met Huntington. Dus ja. Ik snap je vriend wel een beetje.
Ik keur de agressie niet goed maar ik kan me voorstellen dat met zo'n diagnose je wereld op zijn kop staat. Ik denk dat je vriend heel erg in de war is en moet leren leven met de diagnose die hij heeft gekregen.
Hou voorlopig afstand. Wanneer jullie bij elkaar horen komen jullie misschien wel weer bij elkaar. Jij hoeft niet de dupe te worden van zijn periode ''niet lekker in zijn velletje''.
Ik heb zelf een chronische ziekte en ik weet wat een diagnose met je kan doen. Zelf heb ik ook veel hulp gehad om te accepteren dat mijn leven zoals ik dat voor me had gezien, gewoon niet ging gebeuren. En mijn ziekte is niet te vergelijken met Huntington. Dus ja. Ik snap je vriend wel een beetje.
dinsdag 30 september 2014 17:38
En dat is geen dealbreaker? Dat zij jou met een kindje wilden opzadelen dat (zoals ik nu door dit topic heb geleerd) een afschuwelijke lijdensweg en dood tegemoet gaat en waar jij als moeder niets tegen kunt doen?
Jij vraagt al MAANDEN aan je partner wat er scheelt en krijgt geen gehoor? Waar ik zijn vertrouwen dan in jou? Zou jou dat niet enorm kwetsen, dat jij, zijn levensgezel, niet in vertrouwen wordt genomen over zoiets belangrijks? Waar is jou vertrouwen in HEM?
Jij vraagt al MAANDEN aan je partner wat er scheelt en krijgt geen gehoor? Waar ik zijn vertrouwen dan in jou? Zou jou dat niet enorm kwetsen, dat jij, zijn levensgezel, niet in vertrouwen wordt genomen over zoiets belangrijks? Waar is jou vertrouwen in HEM?
dinsdag 30 september 2014 17:39
quote:hallobambie schreef op 30 september 2014 @ 17:34:
. Wil die jongen zo graag helpen. Al moet ik over 10 jaar mijn baan opgeven om hem te kunnen verzorgen.
En dit terwijl hij dus volkomen schijt heeft aan jouw gevoelens!
Jouw loopt te beliegen en te bedriegen. Zelfs zo ver, dat je een van de meest ingrijpende beslissingen uit jouw leven moest baseren op leugens.
Echt een toppertje die jongen.
. Wil die jongen zo graag helpen. Al moet ik over 10 jaar mijn baan opgeven om hem te kunnen verzorgen.
En dit terwijl hij dus volkomen schijt heeft aan jouw gevoelens!
Jouw loopt te beliegen en te bedriegen. Zelfs zo ver, dat je een van de meest ingrijpende beslissingen uit jouw leven moest baseren op leugens.
Echt een toppertje die jongen.
dinsdag 30 september 2014 17:39
quote:hallobambie schreef op 30 september 2014 @ 17:18:
Nu ik ook eindelijk weet dat hij het bij zich draagt heb ik idd mijn vraagtekens bij kinderen. Ik wist nooit waar zijn ma het woord 'ziek kind' vandaan haalde aangezien mij altijd werd verteld door zijn ma dat mijn vriend allang zich had laten testen vroeger en er niets aan de hand is.
En inderdaad, ik wil mij niet verdedigen, Huntington is heel anders dan alle andere ziektes. Heb mij toen ik zijn oma leerde kennen erg in verdiept. Bedoel hier alleen maar mee dat iedere ziekte een bom is op je relatie, zowel lichamelijk als geestelijk.
Voel mij hierbij wel erg in de hoek gezet. Zij zeiden dat het anders lag dan dat het is en wilde op het moment dat ik zwanger was er niet open over zijn. Ik kreeg te horen dat hij dan bij mij weg zou gaan. Ik heb ruim een maand getwijfeld of ik voor het kindje moest gaan of voor ons. Weet sinds vanmiddag dat hij het heeft en kan er niet over uit waarom ik het niet eerder wist.
Met alle respect. Je bent 20 jaar oud. Net puber af.
Je hebt geen idee.
Nu ik ook eindelijk weet dat hij het bij zich draagt heb ik idd mijn vraagtekens bij kinderen. Ik wist nooit waar zijn ma het woord 'ziek kind' vandaan haalde aangezien mij altijd werd verteld door zijn ma dat mijn vriend allang zich had laten testen vroeger en er niets aan de hand is.
En inderdaad, ik wil mij niet verdedigen, Huntington is heel anders dan alle andere ziektes. Heb mij toen ik zijn oma leerde kennen erg in verdiept. Bedoel hier alleen maar mee dat iedere ziekte een bom is op je relatie, zowel lichamelijk als geestelijk.
Voel mij hierbij wel erg in de hoek gezet. Zij zeiden dat het anders lag dan dat het is en wilde op het moment dat ik zwanger was er niet open over zijn. Ik kreeg te horen dat hij dan bij mij weg zou gaan. Ik heb ruim een maand getwijfeld of ik voor het kindje moest gaan of voor ons. Weet sinds vanmiddag dat hij het heeft en kan er niet over uit waarom ik het niet eerder wist.
Met alle respect. Je bent 20 jaar oud. Net puber af.
Je hebt geen idee.
dinsdag 30 september 2014 17:39
Hij moet verwerken dat hij een zeer ernstige, dodelijke ziekte heeft, dus zijn psychische klachten lijken mij niet gek. Bovendien weet hij door de test dat zijn moeder dezelfde lijdensweg tegemoet gaat (Huntington is zeer erfelijk en slaat geen generatie over, door zijn test heeft zijn moeder nu ook uitslag). Dat je überhaupt overweegt om een kind geboren te laten worden die 50% kans heeft op deze ziekte vind ik onvoorstelbaar. Je vriend klinkt als de verstandigste door zich te laten testen. Het gevolg van de uitslag is dat hij nu weet dat hij nooit kinderen zal krijgen, geen carrière zal maken, waarschijnlijk volledig afhankelijk op jonge leeftijd in een verpleeghuis zal wonen om uiteindelijk na een jarenlange lijdensweg te overlijden aan een longontsteking oid. Ik denk dat jij moet gaan bedenken of jij met dit scenario kunt leven als partner. Psychische klachten maken deel uit van deze ziekte dus daar zul je veel mee geconfronteerd blijven worden.
dinsdag 30 september 2014 17:39
quote:jo12345 schreef op 30 september 2014 @ 17:39:
[...]
En dit terwijl hij dus volkomen schijt heeft aan jouw gevoelens!
Jouw loopt te beliegen en te bedriegen. Zelfs zo ver, dat je een van de meest ingrijpende beslissingen uit jouw leven moest baseren op leugens.
Echt een toppertje die jongen.
Echt een toppertje die vriendin. Vriend weet sinds kort dat hij jong zal sterven, maar vriendin heeft het alleen maar over haar eigen probleempjes.
Jij snapt het ook niet echt...
[...]
En dit terwijl hij dus volkomen schijt heeft aan jouw gevoelens!
Jouw loopt te beliegen en te bedriegen. Zelfs zo ver, dat je een van de meest ingrijpende beslissingen uit jouw leven moest baseren op leugens.
Echt een toppertje die jongen.
Echt een toppertje die vriendin. Vriend weet sinds kort dat hij jong zal sterven, maar vriendin heeft het alleen maar over haar eigen probleempjes.
Jij snapt het ook niet echt...
dinsdag 30 september 2014 17:41
dinsdag 30 september 2014 17:44
dinsdag 30 september 2014 17:46
quote:korenwolf schreef op 30 september 2014 @ 17:44:
Twee seconden Googelen leert me al dat gebrek aan zelfbeheersing, angst, achterdocht, dwanggedachten en wanen bij de ziekte kunnen horen.
Wat jij moet doen?
Beseffen dat je vriend ziek is.
Beseffen dat zijn moeder ziek is.
En dat het een ziekte is die in de hersens zit.Dat dus TO. Je weet niet wat je op je hals haalt. Ik heb 6 mensen in mijn familie (gehad) die deze ziekte hebben. En 4 daarvan hebben kinderen gekregen. Je wilt het werkelijk niet weten...
Twee seconden Googelen leert me al dat gebrek aan zelfbeheersing, angst, achterdocht, dwanggedachten en wanen bij de ziekte kunnen horen.
Wat jij moet doen?
Beseffen dat je vriend ziek is.
Beseffen dat zijn moeder ziek is.
En dat het een ziekte is die in de hersens zit.Dat dus TO. Je weet niet wat je op je hals haalt. Ik heb 6 mensen in mijn familie (gehad) die deze ziekte hebben. En 4 daarvan hebben kinderen gekregen. Je wilt het werkelijk niet weten...
dinsdag 30 september 2014 17:47
quote:markovic schreef op 30 september 2014 @ 17:41:
[...]
TO is een kleuter. Compleet egocentrisch en drammerig. Die arme vriend van haar heeft een doodvonnis gekregen en zij ratelt maar door over haar probleempjes...
Arme hij!
Ik was bij hem weggegaan. Kennelijk wordt het niet beter en alleen maar slechter. Een relatie hoort leuk te zijn.
[...]
TO is een kleuter. Compleet egocentrisch en drammerig. Die arme vriend van haar heeft een doodvonnis gekregen en zij ratelt maar door over haar probleempjes...
Arme hij!
Ik was bij hem weggegaan. Kennelijk wordt het niet beter en alleen maar slechter. Een relatie hoort leuk te zijn.
dinsdag 30 september 2014 17:50
quote:Doreia schreef op 30 september 2014 @ 17:38:
En dat is geen dealbreaker? Dat zij jou met een kindje wilden opzadelen dat (zoals ik nu door dit topic heb geleerd) een afschuwelijke lijdensweg en dood tegemoet gaat en waar jij als moeder niets tegen kunt doen?
Jij vraagt al MAANDEN aan je partner wat er scheelt en krijgt geen gehoor? Waar ik zijn vertrouwen dan in jou? Zou jou dat niet enorm kwetsen, dat jij, zijn levensgezel, niet in vertrouwen wordt genomen over zoiets belangrijks? Waar is jou vertrouwen in HEM?Ga eens goed lezen. Je slaat de plank volkomen mis.....
En dat is geen dealbreaker? Dat zij jou met een kindje wilden opzadelen dat (zoals ik nu door dit topic heb geleerd) een afschuwelijke lijdensweg en dood tegemoet gaat en waar jij als moeder niets tegen kunt doen?
Jij vraagt al MAANDEN aan je partner wat er scheelt en krijgt geen gehoor? Waar ik zijn vertrouwen dan in jou? Zou jou dat niet enorm kwetsen, dat jij, zijn levensgezel, niet in vertrouwen wordt genomen over zoiets belangrijks? Waar is jou vertrouwen in HEM?Ga eens goed lezen. Je slaat de plank volkomen mis.....
dinsdag 30 september 2014 18:01
quote:*lelie* schreef op 30 september 2014 @ 17:55:
Voor haar vriend en moeder is het natuurlijk vreselijk nieuws.
Maar ze hadden haar op z'n minst wel in kunnen lichten welk risico haar zwangerschap ev met zich meedroeg.Alsof ze daarnaar geluisterd had. In de openingspost staat al dat moeder had aangegeven dat het kindje ziek kon zijn.
Voor haar vriend en moeder is het natuurlijk vreselijk nieuws.
Maar ze hadden haar op z'n minst wel in kunnen lichten welk risico haar zwangerschap ev met zich meedroeg.Alsof ze daarnaar geluisterd had. In de openingspost staat al dat moeder had aangegeven dat het kindje ziek kon zijn.
dinsdag 30 september 2014 18:05
Ik snap heel goed dat anderen hun vraagtekens bij mij hebben. Klopt ook inderdaad. Ik heb ze zelf ook. Wist tot op de dag van vandaag niet dat hij ziek is. Veel van wat er gebeurde afgelopen zomer leek een leugen te zijn en nu ik het ook weet van deze nare ziekte snap ik dondersgoed dat hij zo met zichzelf zit. Maar vindt ook dat er wel over gesproken moet worden. Op deze manier lossen we niets op behalve dan dat we een relatie hebben op afstand. Buiten de ziekte om, is hij heel boos over de situatie met mij en wilt dat het goed komt, alleen weet hij niet hoe. Ik weet niet of ik juist moet laten merken/blijken dat ik er voor hem ben of hem even moet laten. We zitten allebei niet lekker in ons vel door wat er is gebeurd de afgelopen tijd. Maar vraag me af waarin het is misgegaan dat hij het mij niet kon zeggen. Ik zelf zit ook met nog 100 andere vraagtekens. Net 20, maar weet al vanaf mijn 6e hoe het is met een ziek iemand te leven en iemand te verzorgen. Ik hou van hem zoals hij is, maar denk dat hij hierdoor onderdoor gaat. Het hele totaal plaatje met zijn moeder er nog bij gaat hem niet helpen. Kans op ziektes bij je kind met ziektes in je familie is altijd groot.
dinsdag 30 september 2014 18:26
Als je zo'n diagnose krijgt staat de wereld op zijn kop en dat is een behoorlijke understatement. Waarschijnlijk zal je vriend zich afvragen of hij met jou verder wil en kan of hij het jou aan mag doen om met deze relatie verder te gaan. Realiseer je dat wanen, hallucinaties, psychoses, depressies en irritaties onderdeel zijn van deze ziekte? Uit je reacties kan ik echt niet opmaken dat je enigszins begrijpt wat deze ziekte inhoudt. Het romantische beeld van je baan later opzeggen om voor je partner te zorgen klinkt heel lief maar is echt niet voldoende.
