Relaties
alle pijlers
Relatie en stage/werk in het buiteland
donderdag 27 oktober 2016 13:37
Hoi Viva dames en heren!
Ik was even benieuwd naar de ervaringen/meningen van een ander!
Hoe zouden jullie er tegenover staan als je vriend/vriendin voor een stage of voor werk langere tijd naar het buitenland vertrekt? ( vanaf 3+ maanden zeg maar.
Ik zal dalijk mijn situatie even toelichten maar ben eerst zeer benieuwd naar de verschillende meningen
Liefs
Ik was even benieuwd naar de ervaringen/meningen van een ander!
Hoe zouden jullie er tegenover staan als je vriend/vriendin voor een stage of voor werk langere tijd naar het buitenland vertrekt? ( vanaf 3+ maanden zeg maar.
Ik zal dalijk mijn situatie even toelichten maar ben eerst zeer benieuwd naar de verschillende meningen
Liefs
donderdag 27 oktober 2016 13:43
donderdag 27 oktober 2016 13:44
Dat ligt er maar helemaal aan hoe lang 'langere tijd' is. Meer dan drie maanden zegt nog niet heel veel, dat kan 4 maanden zijn, maar ook 3 jaar.
Als m'n vriend langere tijd naar het buitenland zou moeten, dan zullen we daar samen een oplossing voor moeten vinden. Als het 3-6 maanden is, dan zou hij denk ik alleen gaan. Dan moeten we op zoek naar mogelijkheden om contact te houden/elkaar op te zoeken. Als hij een jaar of langer zou moeten, dan zouden we denk ik opzoek gaan naar een mogelijkheid om samen te gaan.
Hoe ik er tegenover zou staan is dus heel simpel: Is het een absolute droom of mooie kans, dan gaan we op zoek naar een manier om het mogelijk te maken.
Als m'n vriend langere tijd naar het buitenland zou moeten, dan zullen we daar samen een oplossing voor moeten vinden. Als het 3-6 maanden is, dan zou hij denk ik alleen gaan. Dan moeten we op zoek naar mogelijkheden om contact te houden/elkaar op te zoeken. Als hij een jaar of langer zou moeten, dan zouden we denk ik opzoek gaan naar een mogelijkheid om samen te gaan.
Hoe ik er tegenover zou staan is dus heel simpel: Is het een absolute droom of mooie kans, dan gaan we op zoek naar een manier om het mogelijk te maken.
Lach hard, duik diep, kom terug..
donderdag 27 oktober 2016 13:51
Mijn ding zou het niet zijn als partner die thuis blijft. Iemand die ik ken heeft ook telkens 3 maanden lange zomer en winter-stages. Zij heeft al een jaar of 2 een relatie en opzich gaat dat goed, alhoewel haar laatste stage bijna hun relatie nekte.
Ik vind het super als iemand zijn/haar kennis wil ontwikkelen in het buitenland, maar als ik bijvoorbeeld bij de eerste date al zou weten dat hij regelmatig 3 maanden weg is begon ik er niet aan.
Als je al langer samen bent en dit nu op je pad komt zou ik het absoluut doen, maar wel even goed bespreken met je partner hoe je dat gaat oplossen qua contact houden en bezoekjes.
Ik vind het super als iemand zijn/haar kennis wil ontwikkelen in het buitenland, maar als ik bijvoorbeeld bij de eerste date al zou weten dat hij regelmatig 3 maanden weg is begon ik er niet aan.
Als je al langer samen bent en dit nu op je pad komt zou ik het absoluut doen, maar wel even goed bespreken met je partner hoe je dat gaat oplossen qua contact houden en bezoekjes.
donderdag 27 oktober 2016 14:01
Ik zal de situatie even toelichten. Ik zelf ben in deze situatie niet de persoon die wellicht naar het buitenland gaat, mijn vriend wel.
Wij zijn beide halverwege 20 en inmiddels een half jaartje samen, nog niet zo heel lang dus maar het gaat ontzettend goed! We slapen bijna dagelijks bij elkaar, hebben het altijd hartstikke leuk samen, missen elkaar als we 2 dagen niet samen zijn maar hebben daarnaast beide een heel leuk eigen leven met onze eigen vrienden en sociale gelegenheden!
Nu is het zo dat ik inmiddels een fulltime baan heb waar ik het goed naar mijn zin heb en mijn vriend ( na wat vertraging) zijn studie aan het afronden is. Volgend jaar (rond juli) is het de bedoeling dat hij een half jaar stage gaat lopen. Nu hebben we het hier al eens vaker over gehad en een van de eerste dingen die hij me vertelde was dat hij in ieder geval geen interesse had om deze stage in het buitenland te doen. Hierna heb ik hier mijn ongezouten mening op los gelaten omdat het in onze situatie toch niet van toepassing zou zijn..
Ik heb hem verteld dat ik daar ontzettend blij mee was omdat het me een heel onprettig idee zou lijken en ik heb eerlijk verteld dat ik niet wist of ik dat wel vol zou houden en ook nooit bewust zou kiezen voor een relatie waarin je elkaar voor zo'n lange periode niet ziet. Ik geloof hier gewoon niet zo in, ik denk bést dat het mogelijk kan zijn binnen een relatie als je hier beide voor open staan. Echter ben ik niet de persoon om zo lang van mijn partner gescheiden te willen zijn en mezelf kennende zou ik hier heel ongelukkig van worden. Nu is er natuurlijk niets mis mee als je hier een andere mening over hebt. Echter dacht ik dat mijn vriend en ik hier heel erg over op één lijn lagen. Nu kwam dit onderwerp laatst weer ter sprake en toen bleek hij toch te twijfelen, ik schrok hier ontzettend van omdat in mijn ogen die optie allang was uitgesloten. Na lang gepraat te hebben bleek het zo te zijn dat dit met name vanuit zijn ouders is gekomen..
Zij pushen hem enorm om naar het buitenland te gaan omdat dit een mooie ervaring is en een kans die je vaak maar 1 keer in je leven krijgt. Ik heb hem aangegeven dat ik hem niet zou tegenhouden en dat hij moet doen waar hij gelukkig van wordt maar dat ik er wel heel erg van schrok. Daarnaast heb ik er eerlijk bij gezegd dat ik graag aan hem wilde denken maar ook aan mijzelf moet denken en dat dit een idee is waar ik zelf niet gelukkig van zou worden.
Het vervelende is dat het inmiddels niet echt bespreekbaar meer lijkt.. elke keer als we het er over hebben loopt het uit op ruzie omdat ik het idee heb dat hij geen begrip voor mij toont en hij er zeer koel over doet en hij het gevoel heeft dat ieder ander voor hem de beslissing probeert te maken. Ik heb hem uitgelegd dat ik NIET zijn beslissing wil maken en deze ook niet wil beïnvloeden met mijn mening maar dat ik wel graag betrokken wordt bij de keuze zodat ik niet constant in het donker tast. Daarnaast heb ik aangegeven dat ik zijn ouders heel goed begrijp maar ook uitgelegd dat hij naar beide kanten zou moeten kijken. Hij geeft aan 101 overwegingen in zijn hoofd te moeten maken en dit alleen te willen doen.
Één van de zaken die hij aangaf waar ik sindsdien heel veel moeite mee heb is het feit dat hij zei enerzijds heel erg geneigd te zijn om niet te gaan omdat het niet zijn eerste keus zou zijn en omdat ik daar zeker een grote rol in speel omdat hij mij ook niet zo lang wil missen. Anderzijds overweegt hij het wel omdat hij bang is wellicht spijt te krijgen van zijn beslissing omdat hij niet in de toekomst kan kijken en niet weet of wij dan überhaupt nog een relatie hebben..
Dit stak bij mij ontzettend, natuurlijk weet ook ik, dat niemand in de toekomst kan kijken maar ik ben wél ontzettend zeker van onze relatie en baseer de toekomstgerichte keuzes die ik nu maak ook op een toekomst met hem. Ik heb hem aangegeven dat ik begrijp dat dit geen zekerheid is maar dat hij momenteel wel in een relatie met mij zit en hij dus niet alleen moet nadenken over wat hij zou doen als hij niet met mij zou zijn, maar ook als hij zou weten dat hij wel met me is. Het gesprek is die avond wel afgesloten en hij heeft me beloofd zsm te laten weten wat het gaat worden maar sinds dat laatste gesprek, wat al niet heel prettig was gaan er zoveel dingen door mijn hoofd..
Heb geprobeerd om de gehele situatie uit te leggen, dus sorry als het een beetje een lang verhaal is geworden maar dan hebben jullie hopelijk een goed beeld van de situatie.
Wij zijn beide halverwege 20 en inmiddels een half jaartje samen, nog niet zo heel lang dus maar het gaat ontzettend goed! We slapen bijna dagelijks bij elkaar, hebben het altijd hartstikke leuk samen, missen elkaar als we 2 dagen niet samen zijn maar hebben daarnaast beide een heel leuk eigen leven met onze eigen vrienden en sociale gelegenheden!
Nu is het zo dat ik inmiddels een fulltime baan heb waar ik het goed naar mijn zin heb en mijn vriend ( na wat vertraging) zijn studie aan het afronden is. Volgend jaar (rond juli) is het de bedoeling dat hij een half jaar stage gaat lopen. Nu hebben we het hier al eens vaker over gehad en een van de eerste dingen die hij me vertelde was dat hij in ieder geval geen interesse had om deze stage in het buitenland te doen. Hierna heb ik hier mijn ongezouten mening op los gelaten omdat het in onze situatie toch niet van toepassing zou zijn..
Ik heb hem verteld dat ik daar ontzettend blij mee was omdat het me een heel onprettig idee zou lijken en ik heb eerlijk verteld dat ik niet wist of ik dat wel vol zou houden en ook nooit bewust zou kiezen voor een relatie waarin je elkaar voor zo'n lange periode niet ziet. Ik geloof hier gewoon niet zo in, ik denk bést dat het mogelijk kan zijn binnen een relatie als je hier beide voor open staan. Echter ben ik niet de persoon om zo lang van mijn partner gescheiden te willen zijn en mezelf kennende zou ik hier heel ongelukkig van worden. Nu is er natuurlijk niets mis mee als je hier een andere mening over hebt. Echter dacht ik dat mijn vriend en ik hier heel erg over op één lijn lagen. Nu kwam dit onderwerp laatst weer ter sprake en toen bleek hij toch te twijfelen, ik schrok hier ontzettend van omdat in mijn ogen die optie allang was uitgesloten. Na lang gepraat te hebben bleek het zo te zijn dat dit met name vanuit zijn ouders is gekomen..
Zij pushen hem enorm om naar het buitenland te gaan omdat dit een mooie ervaring is en een kans die je vaak maar 1 keer in je leven krijgt. Ik heb hem aangegeven dat ik hem niet zou tegenhouden en dat hij moet doen waar hij gelukkig van wordt maar dat ik er wel heel erg van schrok. Daarnaast heb ik er eerlijk bij gezegd dat ik graag aan hem wilde denken maar ook aan mijzelf moet denken en dat dit een idee is waar ik zelf niet gelukkig van zou worden.
Het vervelende is dat het inmiddels niet echt bespreekbaar meer lijkt.. elke keer als we het er over hebben loopt het uit op ruzie omdat ik het idee heb dat hij geen begrip voor mij toont en hij er zeer koel over doet en hij het gevoel heeft dat ieder ander voor hem de beslissing probeert te maken. Ik heb hem uitgelegd dat ik NIET zijn beslissing wil maken en deze ook niet wil beïnvloeden met mijn mening maar dat ik wel graag betrokken wordt bij de keuze zodat ik niet constant in het donker tast. Daarnaast heb ik aangegeven dat ik zijn ouders heel goed begrijp maar ook uitgelegd dat hij naar beide kanten zou moeten kijken. Hij geeft aan 101 overwegingen in zijn hoofd te moeten maken en dit alleen te willen doen.
Één van de zaken die hij aangaf waar ik sindsdien heel veel moeite mee heb is het feit dat hij zei enerzijds heel erg geneigd te zijn om niet te gaan omdat het niet zijn eerste keus zou zijn en omdat ik daar zeker een grote rol in speel omdat hij mij ook niet zo lang wil missen. Anderzijds overweegt hij het wel omdat hij bang is wellicht spijt te krijgen van zijn beslissing omdat hij niet in de toekomst kan kijken en niet weet of wij dan überhaupt nog een relatie hebben..
Dit stak bij mij ontzettend, natuurlijk weet ook ik, dat niemand in de toekomst kan kijken maar ik ben wél ontzettend zeker van onze relatie en baseer de toekomstgerichte keuzes die ik nu maak ook op een toekomst met hem. Ik heb hem aangegeven dat ik begrijp dat dit geen zekerheid is maar dat hij momenteel wel in een relatie met mij zit en hij dus niet alleen moet nadenken over wat hij zou doen als hij niet met mij zou zijn, maar ook als hij zou weten dat hij wel met me is. Het gesprek is die avond wel afgesloten en hij heeft me beloofd zsm te laten weten wat het gaat worden maar sinds dat laatste gesprek, wat al niet heel prettig was gaan er zoveel dingen door mijn hoofd..
Heb geprobeerd om de gehele situatie uit te leggen, dus sorry als het een beetje een lang verhaal is geworden maar dan hebben jullie hopelijk een goed beeld van de situatie.
donderdag 27 oktober 2016 14:07
Ik snap dat het voor jou vervelend is, maar je moet ook realistisch zijn. De kans dat jullie voor altijd bij elkaar blijven is klein. Je houdt hem nu wel degelijk tegen, en dat zal hij je altijd kwalijk blijven nemen.
Hij moet voor zichzelf kiezen. Hij moet het niet doen voor jou, of voor zijn ouders, maar wat hij zélf wil.
En het staat jou dan natuurlijk vrij de relatie te beëindigen als jij daar niet op wil wachten.
Hij moet voor zichzelf kiezen. Hij moet het niet doen voor jou, of voor zijn ouders, maar wat hij zélf wil.
En het staat jou dan natuurlijk vrij de relatie te beëindigen als jij daar niet op wil wachten.
donderdag 27 oktober 2016 14:12
quote:Timetraveler schreef op 27 oktober 2016 @ 14:04:
Wat je tegen hem zou kunnen zeggen is: lieverd, wat een mooie kans voor je. Ik zou lekker gaan en ervan genieten en leren, maar wat je ook beslist ik sta achter je.Zoiets zei ik 20 jaar geleden tegen mijn vriend. En we zijn nog steeds bij elkaar. Als ik het hem verboden had was het altijd tussen ons in blijven staan. Het risico dat het de relatie zou kosten heb ik met liefde genomen. Uiteindelijk bleek de stage een enorme boost voor zijn carriere, ben blij dat hij toen gegaan is.
Wat je tegen hem zou kunnen zeggen is: lieverd, wat een mooie kans voor je. Ik zou lekker gaan en ervan genieten en leren, maar wat je ook beslist ik sta achter je.Zoiets zei ik 20 jaar geleden tegen mijn vriend. En we zijn nog steeds bij elkaar. Als ik het hem verboden had was het altijd tussen ons in blijven staan. Het risico dat het de relatie zou kosten heb ik met liefde genomen. Uiteindelijk bleek de stage een enorme boost voor zijn carriere, ben blij dat hij toen gegaan is.
donderdag 27 oktober 2016 14:14
Ik wil het hem ook niet verbieden maar het idee voelt zo ondraaglijk..
Als ik zoiets bijvoorbeeld tijdens het daten zou ontdekken zou ik het al niet voortzetten omdat ik weet dat het me ontzettend zou kwetsen.
Ik wil heel graag aan hem denken maar ook een beetje aan mezelf.
Als hij gaat, wil ik wel dat het vólledig zijn EIGEN keuzen is en dat dit een goed overwogen beslissing is.
Als ik zoiets bijvoorbeeld tijdens het daten zou ontdekken zou ik het al niet voortzetten omdat ik weet dat het me ontzettend zou kwetsen.
Ik wil heel graag aan hem denken maar ook een beetje aan mezelf.
Als hij gaat, wil ik wel dat het vólledig zijn EIGEN keuzen is en dat dit een goed overwogen beslissing is.
donderdag 27 oktober 2016 14:19
quote:Monatala schreef op 27 oktober 2016 @ 13:49:
In mijn relatie praktisch onbespreekbaar. Maar daar heb ik hem ook op uitgezocht.
Hier hetzelfde. Maar wij hebben er elkaar op uitgezocht. Zelfde als verhuizen naar een andere regio, is no way een optie.
TO; je vriend is schijnbaar erg beïnvloed door zijn ouders. In hoeverre is het nu dan überhaupt zijn eigen keuze / twijfel?
Hij wilde het niet. Zijn ouders pushen hem. Nu denkt hij misschien te willen omwille van hen.
Hoe vind jij het in een relatie te zitten met iemand die zich zo laat sturen door z'n ouders?
In mijn relatie praktisch onbespreekbaar. Maar daar heb ik hem ook op uitgezocht.
Hier hetzelfde. Maar wij hebben er elkaar op uitgezocht. Zelfde als verhuizen naar een andere regio, is no way een optie.
TO; je vriend is schijnbaar erg beïnvloed door zijn ouders. In hoeverre is het nu dan überhaupt zijn eigen keuze / twijfel?
Hij wilde het niet. Zijn ouders pushen hem. Nu denkt hij misschien te willen omwille van hen.
Hoe vind jij het in een relatie te zitten met iemand die zich zo laat sturen door z'n ouders?
donderdag 27 oktober 2016 14:22
Waarom voelt het ondraaglijk, overdrijf je nu niet een beetje? En dat het je 'ontzettend zou kwetsen', waarom dan?
Ook in een relatie ben je nog steeds twee individuen en je gunt elkaar toch het beste? Wij zijn allebei voor kortere of langere tijd weggeweest voor onze studie/baan en dit is nooit een probleem geweest. Zelfs niet toen ik een jaar in het buitenland ben gaan wonen. Hij is me een aantal keren komen opzoeken en ik ben zelf ook nog een paar keer teruggegaan (om kerst te vieren met hem en mijn familie en voor een begrafenis). Al met al hebben we elkaar dus in dat jaar alsnog regelmatig gezien en daarnaast hou je elkaar uiteraard op de hoogte van alles wat je memaakt en beleeft. Wij hadden dagelijks contact.
Onze relatie is er alleen maar sterker door geworden. Echte liefde verdwijnt niet zomaar wanneer je elkaar een aantal maanden niet ziet. Als het wel uitgaat, dan denk ik dat zo'n relatie sowieso al niet erg stevig was.
Ook in een relatie ben je nog steeds twee individuen en je gunt elkaar toch het beste? Wij zijn allebei voor kortere of langere tijd weggeweest voor onze studie/baan en dit is nooit een probleem geweest. Zelfs niet toen ik een jaar in het buitenland ben gaan wonen. Hij is me een aantal keren komen opzoeken en ik ben zelf ook nog een paar keer teruggegaan (om kerst te vieren met hem en mijn familie en voor een begrafenis). Al met al hebben we elkaar dus in dat jaar alsnog regelmatig gezien en daarnaast hou je elkaar uiteraard op de hoogte van alles wat je memaakt en beleeft. Wij hadden dagelijks contact.
Onze relatie is er alleen maar sterker door geworden. Echte liefde verdwijnt niet zomaar wanneer je elkaar een aantal maanden niet ziet. Als het wel uitgaat, dan denk ik dat zo'n relatie sowieso al niet erg stevig was.
donderdag 27 oktober 2016 14:22
Jemig, jullie zijn pas een half jaar samen.
Laat hem lekker gaan en kijk of je een paar keer naar hem toe kan.
Je overdrijft! Kennelijk is hij helemaal niet zo zeker?
Hij bkijft altijd met spijt rondlopen , als de relatie uit gaat en voor jouw is thuis gebleven!
Als ik hem was ging ik toch die stage in het buitenland doen. Ook goed voor zijn ontwikkeling ect.
Bovendien loop je de kans dat de verstandhouding tussen jouw en zijn ouders behoorlijk bekoeld kan raken doordat ze jouw gaan verwijten dat hij geen buitenlandse stage ging doen. Zit jij daar op te wachten?
Laat hem lekker gaan en kijk of je een paar keer naar hem toe kan.
Je overdrijft! Kennelijk is hij helemaal niet zo zeker?
Hij bkijft altijd met spijt rondlopen , als de relatie uit gaat en voor jouw is thuis gebleven!
Als ik hem was ging ik toch die stage in het buitenland doen. Ook goed voor zijn ontwikkeling ect.
Bovendien loop je de kans dat de verstandhouding tussen jouw en zijn ouders behoorlijk bekoeld kan raken doordat ze jouw gaan verwijten dat hij geen buitenlandse stage ging doen. Zit jij daar op te wachten?
donderdag 27 oktober 2016 14:23
quote:Stormkraft schreef op 27 oktober 2016 @ 14:19:
[...]
Hier hetzelfde. Maar wij hebben er elkaar op uitgezocht. Zelfde als verhuizen naar een andere regio, is no way een optie.
TO; je vriend is schijnbaar erg beïnvloed door zijn ouders. In hoeverre is het nu dan überhaupt zijn eigen keuze / twijfel?
Hij wilde het niet. Zijn ouders pushen hem. Nu denkt hij misschien te willen omwille van hen.
Hoe vind jij het in een relatie te zitten met iemand die zich zo laat sturen door z'n ouders?
Ik denk eerder dat hij er gewoon nog nooit echt over na had gedacht en ook om mij gerust te stellen daar zo snel die uitspraak over deed.
Ik denk met name dat zijn ouders hem gewoon aan het denken hebben gezet en dat hij daardoor is gaan twijfelen
[...]
Hier hetzelfde. Maar wij hebben er elkaar op uitgezocht. Zelfde als verhuizen naar een andere regio, is no way een optie.
TO; je vriend is schijnbaar erg beïnvloed door zijn ouders. In hoeverre is het nu dan überhaupt zijn eigen keuze / twijfel?
Hij wilde het niet. Zijn ouders pushen hem. Nu denkt hij misschien te willen omwille van hen.
Hoe vind jij het in een relatie te zitten met iemand die zich zo laat sturen door z'n ouders?
Ik denk eerder dat hij er gewoon nog nooit echt over na had gedacht en ook om mij gerust te stellen daar zo snel die uitspraak over deed.
Ik denk met name dat zijn ouders hem gewoon aan het denken hebben gezet en dat hij daardoor is gaan twijfelen
donderdag 27 oktober 2016 14:27
quote:1960to4 schreef op 27 oktober 2016 @ 14:22:
Jemig, jullie zijn pas een half jaar samen.
Laat hem lekker gaan en kijk of je een paar keer naar hem toe kan.
Je overdrijft! Kennelijk is hij helemaal niet zo zeker?
Hij bkijft altijd met spijt rondlopen , als de relatie uit gaat en voor jouw is thuis gebleven!
Als ik hem was ging ik toch die stage in het buitenland doen. Ook goed voor zijn ontwikkeling ect.
Bovendien loop je de kans dat de verstandhouding tussen jouw en zijn ouders behoorlijk bekoeld kan raken doordat ze jouw gaan verwijten dat hij geen buitenlandse stage ging doen. Zit jij daar op te wachten?
Ik vind het argument ''jullie zijn pas een half jaar samen'' nergens op slaan. Een relatie is een relatie en die ga ik niet aan als ik niet serieus ben. We zijn geen 16 meer en elke relatie begint ergens.. Dus of ik nou een half jaar of 2 jaar met iemand samen ben, mijn visie op bepaalde situaties blijft hetzelfde.
Ik wil ook niet dat hij voor mij thuis blijft, ik wil dat hij doet wat HIJ wil dus zonder de keus voor mij OF zijn ouders te maken.
Als de relatie met zijn ouders daardoor bekoeld raakt, zou ik mij daar niet verantwoordelijk voor voelen. Zij mogen hem toch ook het studeren in het buitenland aanraden en hem hierin pushen? Dan mag ik mijn mening toch ook geven? Ik heb enkel mijn mening aangegeven over het onderwerp maar wel gezegd dat hij moet doen waar hij gelukkig van wordt.
Jemig, jullie zijn pas een half jaar samen.
Laat hem lekker gaan en kijk of je een paar keer naar hem toe kan.
Je overdrijft! Kennelijk is hij helemaal niet zo zeker?
Hij bkijft altijd met spijt rondlopen , als de relatie uit gaat en voor jouw is thuis gebleven!
Als ik hem was ging ik toch die stage in het buitenland doen. Ook goed voor zijn ontwikkeling ect.
Bovendien loop je de kans dat de verstandhouding tussen jouw en zijn ouders behoorlijk bekoeld kan raken doordat ze jouw gaan verwijten dat hij geen buitenlandse stage ging doen. Zit jij daar op te wachten?
Ik vind het argument ''jullie zijn pas een half jaar samen'' nergens op slaan. Een relatie is een relatie en die ga ik niet aan als ik niet serieus ben. We zijn geen 16 meer en elke relatie begint ergens.. Dus of ik nou een half jaar of 2 jaar met iemand samen ben, mijn visie op bepaalde situaties blijft hetzelfde.
Ik wil ook niet dat hij voor mij thuis blijft, ik wil dat hij doet wat HIJ wil dus zonder de keus voor mij OF zijn ouders te maken.
Als de relatie met zijn ouders daardoor bekoeld raakt, zou ik mij daar niet verantwoordelijk voor voelen. Zij mogen hem toch ook het studeren in het buitenland aanraden en hem hierin pushen? Dan mag ik mijn mening toch ook geven? Ik heb enkel mijn mening aangegeven over het onderwerp maar wel gezegd dat hij moet doen waar hij gelukkig van wordt.
donderdag 27 oktober 2016 14:28
quote:vivameisje25 schreef op 27 oktober 2016 @ 14:13:
[...]
Mag ik hier iets meer uitleg bij vragen? Waarom praktisch onbespreekbaar?
Niet zoveel bijzonders hoor, omdat ik me geen situatie kan voorstellen dat ik zou gaan (omdat ik totaal niet avontuurlijk ben) en ik hem (heel egoïstisch) niet zolang zou willen missen. Ik zou het, net als jij, helemaal niet leuk vinden om zolang alleen te zijn, hoewel we heel vrije eigen levens hebben nu we samenwonen. Een aantal van zijn familieleden voeren voor hun werk, en ik heb van tevoren gesteld dat ik daar geen trek in zou hebben om maanden alleen te zitten en het reilen en zeilen thuis op te lossen. Gelukkig heeft hij ook geen ambities om een tijd weg te gaan of te gaan varen. Maar dit was wel iets wat ik helemaal aan het begin van onze relatie heb besproken. Op dat punt wil ik graag op een lijn zitten.
Omdat jullie pas een half jaar een relatie hebben, zou ik hem echter veel plezier wensen en laten gaan. Als hij terugkomt en jullie beslissen samen verder te gaan zou ik wel een gesprek hebben hierover, als jij er tegen bent dat hij dat regelmatig zou doen. Het lijkt me fijn om hierover op één lijn te zitten. En als hij dan wel vaker weg wil, is dit misschien niet de man voor jou.
[...]
Mag ik hier iets meer uitleg bij vragen? Waarom praktisch onbespreekbaar?
Niet zoveel bijzonders hoor, omdat ik me geen situatie kan voorstellen dat ik zou gaan (omdat ik totaal niet avontuurlijk ben) en ik hem (heel egoïstisch) niet zolang zou willen missen. Ik zou het, net als jij, helemaal niet leuk vinden om zolang alleen te zijn, hoewel we heel vrije eigen levens hebben nu we samenwonen. Een aantal van zijn familieleden voeren voor hun werk, en ik heb van tevoren gesteld dat ik daar geen trek in zou hebben om maanden alleen te zitten en het reilen en zeilen thuis op te lossen. Gelukkig heeft hij ook geen ambities om een tijd weg te gaan of te gaan varen. Maar dit was wel iets wat ik helemaal aan het begin van onze relatie heb besproken. Op dat punt wil ik graag op een lijn zitten.
Omdat jullie pas een half jaar een relatie hebben, zou ik hem echter veel plezier wensen en laten gaan. Als hij terugkomt en jullie beslissen samen verder te gaan zou ik wel een gesprek hebben hierover, als jij er tegen bent dat hij dat regelmatig zou doen. Het lijkt me fijn om hierover op één lijn te zitten. En als hij dan wel vaker weg wil, is dit misschien niet de man voor jou.
Als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat
donderdag 27 oktober 2016 14:30
quote:valerievaldera schreef op 27 oktober 2016 @ 14:22:
Waarom voelt het ondraaglijk, overdrijf je nu niet een beetje? En dat het je 'ontzettend zou kwetsen', waarom dan?
Ook in een relatie ben je nog steeds twee individuen en je gunt elkaar toch het beste? Wij zijn allebei voor kortere of langere tijd weggeweest voor onze studie/baan en dit is nooit een probleem geweest. Zelfs niet toen ik een jaar in het buitenland ben gaan wonen. Hij is me een aantal keren komen opzoeken en ik ben zelf ook nog een paar keer teruggegaan (om kerst te vieren met hem en mijn familie en voor een begrafenis). Al met al hebben we elkaar dus in dat jaar alsnog regelmatig gezien en daarnaast hou je elkaar uiteraard op de hoogte van alles wat je memaakt en beleeft. Wij hadden dagelijks contact.
Onze relatie is er alleen maar sterker door geworden. Echte liefde verdwijnt niet zomaar wanneer je elkaar een aantal maanden niet ziet. Als het wel uitgaat, dan denk ik dat zo'n relatie sowieso al niet erg stevig was.Ik geloof ook best dat het mogelijk is maar ik denk niet dat ik er gelukkig van zou worden. Ik ben gewoon niet de persoon om voor een relatie te kiezen waarin je elkaar zo lang niet ziet. Ik ben twee weken op vakantie geweest en toen telde we de dagen al af voor we elkaar weer konden zien. Als ik in een relatie stap is dat voor mij prioriteit nummer 1 en zou ik er nooit zelf voor kiezen zo lang van iemand weg te gaan. Ik begrijp dat dit voor een ander, anders kan zijn en wil niemand dwingen of verbieden en wil oprecht dat hij doet waar hij gelukkig van wordt. Echter, zou ik er zelf ongelukkig van worden. Dus nee dat is geen reden dat hij het niet moet doen maar ik wil ook nog aan mezelf blijven denken. Plaats deze topic puur om andermans ervaringen en meningen te horen
Waarom voelt het ondraaglijk, overdrijf je nu niet een beetje? En dat het je 'ontzettend zou kwetsen', waarom dan?
Ook in een relatie ben je nog steeds twee individuen en je gunt elkaar toch het beste? Wij zijn allebei voor kortere of langere tijd weggeweest voor onze studie/baan en dit is nooit een probleem geweest. Zelfs niet toen ik een jaar in het buitenland ben gaan wonen. Hij is me een aantal keren komen opzoeken en ik ben zelf ook nog een paar keer teruggegaan (om kerst te vieren met hem en mijn familie en voor een begrafenis). Al met al hebben we elkaar dus in dat jaar alsnog regelmatig gezien en daarnaast hou je elkaar uiteraard op de hoogte van alles wat je memaakt en beleeft. Wij hadden dagelijks contact.
Onze relatie is er alleen maar sterker door geworden. Echte liefde verdwijnt niet zomaar wanneer je elkaar een aantal maanden niet ziet. Als het wel uitgaat, dan denk ik dat zo'n relatie sowieso al niet erg stevig was.Ik geloof ook best dat het mogelijk is maar ik denk niet dat ik er gelukkig van zou worden. Ik ben gewoon niet de persoon om voor een relatie te kiezen waarin je elkaar zo lang niet ziet. Ik ben twee weken op vakantie geweest en toen telde we de dagen al af voor we elkaar weer konden zien. Als ik in een relatie stap is dat voor mij prioriteit nummer 1 en zou ik er nooit zelf voor kiezen zo lang van iemand weg te gaan. Ik begrijp dat dit voor een ander, anders kan zijn en wil niemand dwingen of verbieden en wil oprecht dat hij doet waar hij gelukkig van wordt. Echter, zou ik er zelf ongelukkig van worden. Dus nee dat is geen reden dat hij het niet moet doen maar ik wil ook nog aan mezelf blijven denken. Plaats deze topic puur om andermans ervaringen en meningen te horen
