Relaties
alle pijlers
Relatie met een pas gescheiden man
donderdag 26 mei 2016 21:37
Hallo iedereen,
Ik loop momenteel vast in mijn huidige relatie en hoop op jullie advies. Ben een alleenstaande moeder, heb een dochter van 10 maanden. Zwangerschap was niet gepland, vader wilde in eerste instantie niet betrokken zijn, bleef daardoor uit beeld. Nadat mijn dochter geboren was, veranderde dit.. en wil hij nu stap voor stap mijn dochter leren kennen. Zijn ouders daarentegen ontvangen haar met open armen. Dit was toen natuurlijk geweldig nieuws voor het belang voor mijn dochter. Inmiddels heb ik een balans gevonden, het e.e.a. verwerkt rondom het alleenstaande ouderschap en ook een parttime baan gevonden, waar ik als sociaal werker aan de slag kan. Het is een heftige tijd geweest, maar naarmate de tijd verstreek kwam er steeds meer rust in mijn leven.
Een half jaar geleden leerde ik mijn vriend kennen. Mijn vriend komt uit een relatie van 10 jaar, waarvan 5 jaar getrouwd geweest.. Hij is nu een jaar gescheiden, heeft twee kleine kinderen van 1,5 en 4 jaar oud. Ik kende hem en zijn ex-vrouw al en kwamen elkaar soms tegen op feestjes (gezamenlijke vrienden) en later ook als vrienden bij elkaar over de vloer. Dat wij later opeens verliefd op elkaar werden, hadden we ook nooit gedacht. De timing was alleen erg slecht.. het moment dat wij verliefd werden, woonde hij nog zijn met zijn ex. Zij had al wel een huis gekocht, verhuizing vond later plaats. Zijn ex was destijds blij voor ons, gunde het ons ook. Dat was een zekere opluchting. Voor de kinderen moest het een plek krijgen, ze waren eerst nog als gezin samen.. waardoor we wisten dat het niet het juiste moment was om een nieuwe relatie aan te gaan. Ook was mijn vriend onzeker over de periode die na de verhuizing zou plaatsvinden... dan zou hij opeens alleen komen te staan. We hadden toen veel contact en spraken veel over de situatie. Ik was een luisterend oor, wilde hem ook steunen. Zijn ex en mijn vriend hebben co-ouderschap en voor hen was het belangrijk de vriendschap tussen hen in stand te houden. Ondanks dat we wisten dat het beter was het rustig aan te doen, spraken we toch met elkaar af.. het voelde zo ontzettend vertrouwd en fijn. Contact bleef met zijn ex, ook als wij aan het daten waren. Ze wilde weten wat hij ging doen etc etc. Bij mijn vriend begon het steeds meer te knagen dat hij niet goed wist hoe een vriendschap met zijn ex te houden, contact omwille van de kinderen te moeten onderhouden en ook nog een nieuwe relatie te hebben. Al met al.. heel begrijpelijk dat het tijd nodig heeft gehad om een weg hierin te vinden. Hij liet mij in het begin weten geen gevoelens meer voor haar te hebben (de scheiding was niet zijn keuze). Het ging al jaren niet meer goed zei hij. En hij wil dolgraag met mij verder. De eerste keer dat ik bij hem thuis werd uitgenodigd, hing de huwelijksuitnodiging nog aan de muur.. en de eerste keer dat we samen een weekend weggingen lagen er nog spullen van haar in zijn auto. Nou zijn dit kleine dingen.. Maar het zijn dingen die mij zo langzamerhand in de weg gaan zitten, ook omdat hij een paar weken geleden heeft uitgesproken dat hij nog niet los van haar is. Wanneer we gingen afspreken, was hij soms erg afwezig.. dan wist ik dat er weer contact met haar was geweest (en dat ging niet over de kinderen), waardoor hij weer verward was geraakt. Er is de laatste maanden veel strijd tussen hen geweest, ik wist dat zij hem manipuleerde en hij daar gevoelig voor was. Ik wilde zo begripvol en geduldig mogelijk zijn, weten dat dit tijd zou kosten.. dat het vanzelf beter zou worden. En ik hem niet kwijt wilde. Vorige week heeft hij de keuze gemaakt haar geblokkeren op whatsapp en volgt haar niet meer op facebook. Zodat hij rust kon krijgen. Dit doet hem goed zegt hij. Ze beperken het co-ouderschap tot afspraken over de mail. En dat werk nu volgens hem.
Het allerliefst wil ik me niet eens meer druk maken over deze zaken, maar het levert mij zo langzamerhand veel onzekerheden op. Het is me enorm in de weg gaan zitten. Dat ik me ook meer ben gaan afsluiten voor mijn vriend. Ik heb soms laten weten dat ik het moeilijk vind, waar hij op zegt dat hij het knap van me vindt dat ik zo begripvol ben geweest. Hij zei gister nog wel dat hij het zorgeloze leventje toen de tijd met zijn ex mist, maar dat de liefde al over was. Wat ik nu dan lastig vind, is dat ik niet meer weet is hoe ik dat moet interpreteren.. ben er alleen maar weer onzeker over. Ik heb het gevoel alsof ik er maar wat bij aan het bungelen was de afgelopen maanden, hij met een half been in zijn oude relatie en met het andere been in een nieuwe relatie. Mijn dochter is inmiddels aan hem gewend en vindt het erg leuk om te zien hoe positief zij op hem reageert. Zijn oudste dochter weet inmiddels dat wij verliefd op elkaar zijn en reageert daar ook goed op. Ik heb alleen inmiddels het gevoel dat het nu in mijn hoofd een onzekere puinzooi aan het worden is.. Zijn ex blijft een belangrijke rol in het leven van zijn kinderen, natuurlijk, ik heb nu alleen geen idee hoe daarmee om te gaan.. en wat ik nog lastig vindt is dat mijn vriend niet echt een prater is en zich niet makkelijk uit. Ik wil dolgraag verder met hem.. maar ik twijfel nu alleen of het echt kan werken op dit moment omdat hij juist nog niet los is van zijn ex.. Ik heb gewoon heel erg benieuwd naar jullie mening.. En wat zou een goede stap op dit moment zijn, ook in het belang van mijn dochter?
Ik loop momenteel vast in mijn huidige relatie en hoop op jullie advies. Ben een alleenstaande moeder, heb een dochter van 10 maanden. Zwangerschap was niet gepland, vader wilde in eerste instantie niet betrokken zijn, bleef daardoor uit beeld. Nadat mijn dochter geboren was, veranderde dit.. en wil hij nu stap voor stap mijn dochter leren kennen. Zijn ouders daarentegen ontvangen haar met open armen. Dit was toen natuurlijk geweldig nieuws voor het belang voor mijn dochter. Inmiddels heb ik een balans gevonden, het e.e.a. verwerkt rondom het alleenstaande ouderschap en ook een parttime baan gevonden, waar ik als sociaal werker aan de slag kan. Het is een heftige tijd geweest, maar naarmate de tijd verstreek kwam er steeds meer rust in mijn leven.
Een half jaar geleden leerde ik mijn vriend kennen. Mijn vriend komt uit een relatie van 10 jaar, waarvan 5 jaar getrouwd geweest.. Hij is nu een jaar gescheiden, heeft twee kleine kinderen van 1,5 en 4 jaar oud. Ik kende hem en zijn ex-vrouw al en kwamen elkaar soms tegen op feestjes (gezamenlijke vrienden) en later ook als vrienden bij elkaar over de vloer. Dat wij later opeens verliefd op elkaar werden, hadden we ook nooit gedacht. De timing was alleen erg slecht.. het moment dat wij verliefd werden, woonde hij nog zijn met zijn ex. Zij had al wel een huis gekocht, verhuizing vond later plaats. Zijn ex was destijds blij voor ons, gunde het ons ook. Dat was een zekere opluchting. Voor de kinderen moest het een plek krijgen, ze waren eerst nog als gezin samen.. waardoor we wisten dat het niet het juiste moment was om een nieuwe relatie aan te gaan. Ook was mijn vriend onzeker over de periode die na de verhuizing zou plaatsvinden... dan zou hij opeens alleen komen te staan. We hadden toen veel contact en spraken veel over de situatie. Ik was een luisterend oor, wilde hem ook steunen. Zijn ex en mijn vriend hebben co-ouderschap en voor hen was het belangrijk de vriendschap tussen hen in stand te houden. Ondanks dat we wisten dat het beter was het rustig aan te doen, spraken we toch met elkaar af.. het voelde zo ontzettend vertrouwd en fijn. Contact bleef met zijn ex, ook als wij aan het daten waren. Ze wilde weten wat hij ging doen etc etc. Bij mijn vriend begon het steeds meer te knagen dat hij niet goed wist hoe een vriendschap met zijn ex te houden, contact omwille van de kinderen te moeten onderhouden en ook nog een nieuwe relatie te hebben. Al met al.. heel begrijpelijk dat het tijd nodig heeft gehad om een weg hierin te vinden. Hij liet mij in het begin weten geen gevoelens meer voor haar te hebben (de scheiding was niet zijn keuze). Het ging al jaren niet meer goed zei hij. En hij wil dolgraag met mij verder. De eerste keer dat ik bij hem thuis werd uitgenodigd, hing de huwelijksuitnodiging nog aan de muur.. en de eerste keer dat we samen een weekend weggingen lagen er nog spullen van haar in zijn auto. Nou zijn dit kleine dingen.. Maar het zijn dingen die mij zo langzamerhand in de weg gaan zitten, ook omdat hij een paar weken geleden heeft uitgesproken dat hij nog niet los van haar is. Wanneer we gingen afspreken, was hij soms erg afwezig.. dan wist ik dat er weer contact met haar was geweest (en dat ging niet over de kinderen), waardoor hij weer verward was geraakt. Er is de laatste maanden veel strijd tussen hen geweest, ik wist dat zij hem manipuleerde en hij daar gevoelig voor was. Ik wilde zo begripvol en geduldig mogelijk zijn, weten dat dit tijd zou kosten.. dat het vanzelf beter zou worden. En ik hem niet kwijt wilde. Vorige week heeft hij de keuze gemaakt haar geblokkeren op whatsapp en volgt haar niet meer op facebook. Zodat hij rust kon krijgen. Dit doet hem goed zegt hij. Ze beperken het co-ouderschap tot afspraken over de mail. En dat werk nu volgens hem.
Het allerliefst wil ik me niet eens meer druk maken over deze zaken, maar het levert mij zo langzamerhand veel onzekerheden op. Het is me enorm in de weg gaan zitten. Dat ik me ook meer ben gaan afsluiten voor mijn vriend. Ik heb soms laten weten dat ik het moeilijk vind, waar hij op zegt dat hij het knap van me vindt dat ik zo begripvol ben geweest. Hij zei gister nog wel dat hij het zorgeloze leventje toen de tijd met zijn ex mist, maar dat de liefde al over was. Wat ik nu dan lastig vind, is dat ik niet meer weet is hoe ik dat moet interpreteren.. ben er alleen maar weer onzeker over. Ik heb het gevoel alsof ik er maar wat bij aan het bungelen was de afgelopen maanden, hij met een half been in zijn oude relatie en met het andere been in een nieuwe relatie. Mijn dochter is inmiddels aan hem gewend en vindt het erg leuk om te zien hoe positief zij op hem reageert. Zijn oudste dochter weet inmiddels dat wij verliefd op elkaar zijn en reageert daar ook goed op. Ik heb alleen inmiddels het gevoel dat het nu in mijn hoofd een onzekere puinzooi aan het worden is.. Zijn ex blijft een belangrijke rol in het leven van zijn kinderen, natuurlijk, ik heb nu alleen geen idee hoe daarmee om te gaan.. en wat ik nog lastig vindt is dat mijn vriend niet echt een prater is en zich niet makkelijk uit. Ik wil dolgraag verder met hem.. maar ik twijfel nu alleen of het echt kan werken op dit moment omdat hij juist nog niet los is van zijn ex.. Ik heb gewoon heel erg benieuwd naar jullie mening.. En wat zou een goede stap op dit moment zijn, ook in het belang van mijn dochter?
donderdag 26 mei 2016 21:40
donderdag 26 mei 2016 21:45
Mijn spullen liggen 5 jaar na de break-up nog bij hem in huis. De inrichting van de kasten en decoratie is nog exact zoals ik het heb neergezet. Dat verandert pas als er een ander huis komt.
Is dat erg? Waarom? Die man is net uit elkaar met zijn ex-vrouw. Laat hem een beetje. Je wil veel te snel de hele rimbam.
En die 5 jaar voelen voor mij ook nog steeds als 'net-gescheiden'.
Dit gaat niks worden. Sorry.
Is dat erg? Waarom? Die man is net uit elkaar met zijn ex-vrouw. Laat hem een beetje. Je wil veel te snel de hele rimbam.
En die 5 jaar voelen voor mij ook nog steeds als 'net-gescheiden'.
Dit gaat niks worden. Sorry.
donderdag 26 mei 2016 21:49
Zo iemand noem je nou married, with children. Die komt voorlopig niet meer van zijn vrouw af hoor en zo te horen zit hij bij haar onder de plak. Ik zou dat niet leuk vinden voor mezelf. Ik zou denken, deze is al bezet, of hij het nu wil weten of niet. Sterkte met beslissen!
When the power of love is greater than the love of power, the world will know peace. -Bob Marley-
donderdag 26 mei 2016 21:55
Hoe rot t ook mag klinken, dit is exact wat je kan verwachten als je een relatie begint met iemand die nog vol met z'n scheiding bezig is.
Jij kan er niks aan doen of veranderen en hij ook niet.
Ik vind t wel heel onverstandig dat jullie zo snel al jullie kinderen betrekken in jullie relatie, alsof die scheiding nog niet genoeg voor ze was.
Jij kan er niks aan doen of veranderen en hij ook niet.
Ik vind t wel heel onverstandig dat jullie zo snel al jullie kinderen betrekken in jullie relatie, alsof die scheiding nog niet genoeg voor ze was.
donderdag 26 mei 2016 21:58
Je bent maatschappelijk werker toch? Jij vangt hem op, luistert en hij is niet 'een prater' .
Ben jij niet in de valkuil van beroepsdeformatie gevallen en heb je dit niet gemixed met verliefdheid en relatie?
Je speelt duidelijk de tweede viool in zijn leven en lijkt vooral met hem mee te leven.
Kies voor jezelf want hij doet het niet, dat lees ik heel duidelijk.
Ben jij niet in de valkuil van beroepsdeformatie gevallen en heb je dit niet gemixed met verliefdheid en relatie?
Je speelt duidelijk de tweede viool in zijn leven en lijkt vooral met hem mee te leven.
Kies voor jezelf want hij doet het niet, dat lees ik heel duidelijk.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
donderdag 26 mei 2016 22:13
Het kan zijn dat hij bij jou het luisterende oor en de steun vond die hij zo hard nodig had na zijn scheiding, maar dat hij nu merkt dat zijn verliefdheid op jou niet verder is ontwikkeld omdat zijn hart nog aan zijn ex behoort.
Dat wil niet zeggen dat hij je bewust gebruikt heeft, maar dat je waarschijnlijk een onbewuste rebound bent geweest.
Dat wil niet zeggen dat hij je bewust gebruikt heeft, maar dat je waarschijnlijk een onbewuste rebound bent geweest.
donderdag 26 mei 2016 22:23
Ja, hij is echt heel erg leuk.. Eigenlijk de eerste lieve man die ik in mijn leven ben gekomen. Vandaar dat ik het ook niet voorbaat op wil geven. In het verleden trapte ik vaak in de valkuil van de hulpverlenersrol. Ik ben daar inmiddels sterk op teruggekomen en ben mij daar nu veel meer bewust van. Hij is de eerste man die ik ben tegengekomen, waarvan ik denk: ja, dit is hem. Maar alsof het besef nu pas komt dat hij niet met beide benen in deze relatie kan staan omdat hij inderdaad nog volop scheiding bezig is. Ik zet door, omdat hij ook steeds laat blijken iets met mij op te willen bouwen.. als zijn wil zo groot is, dan moet het vanzelf goed komen dacht ik? Liefde maakt blind..
donderdag 26 mei 2016 22:24
quote:pamelacourson schreef op 26 mei 2016 @ 22:05:
Mijn man was ook net gescheiden toen ik hem leerde kennen. Het was allesbehalve makkelijk, maar inmiddels zijn we al meer dan 15 jaar samen. Als hij écht heel leuk is, zou ik het niet bij voorbaat al opgeven.Hier precies hetzelfde. Ik heb in het begin weleens getwijfeld aan zijn gevoelens voor mij (scheiding was niet zijn keuze), maar heb het de tijd gegeven en daar ben ik 5 jaar later nog steeds heel blij om!
Mijn man was ook net gescheiden toen ik hem leerde kennen. Het was allesbehalve makkelijk, maar inmiddels zijn we al meer dan 15 jaar samen. Als hij écht heel leuk is, zou ik het niet bij voorbaat al opgeven.Hier precies hetzelfde. Ik heb in het begin weleens getwijfeld aan zijn gevoelens voor mij (scheiding was niet zijn keuze), maar heb het de tijd gegeven en daar ben ik 5 jaar later nog steeds heel blij om!
donderdag 26 mei 2016 23:49
Ik weet niet hoor, maar ik mis iets heel essentieels in je bericht: de liefde en toewijding naar je dochtertje! Als ik goed tel, was zij nog maar vier maanden oud toen jij je in deze wirwar-relatie stortte. Nergens lees ik iets van bezorgdheid over haar welzijn, het hele bericht gaat over jezelf en die man die met een kindje van een half jaar oud de deur werd gewezen.
Ik heb medelijden met de kinderen!
Die ex-vrouw heeft al lang geweten hoe ze haar leven wilde hebben en het aldus ingericht. Het tweede kindje mocht hij nog verwekken om een volle broer of zus van het andere kind te hebben. Zij lacht in haar vuistje, ze is niet voor niets "blij" voor jullie. Strijkt de komende 18 jaar kinderalimentatie op. Sommige vrouwen hebben gewoon geen geweten (geldt ook voor mannen trouwens).
Vrouw, wees een moeder, want dát is wat je in de eerste plaats bent. Deze tijd komt nooit meer terug, ik weet zeker dat je nog heel jong bent, maar je hebt voor je kindje gekozen.
Laat die man gaan, en terugkomen als hij zijn scheiding heeft verwerkt en jou nog wil. Voor jezelf, voor hem, maar meest van alles voor jullie drie kleine kinderen.
Ik heb medelijden met de kinderen!
Die ex-vrouw heeft al lang geweten hoe ze haar leven wilde hebben en het aldus ingericht. Het tweede kindje mocht hij nog verwekken om een volle broer of zus van het andere kind te hebben. Zij lacht in haar vuistje, ze is niet voor niets "blij" voor jullie. Strijkt de komende 18 jaar kinderalimentatie op. Sommige vrouwen hebben gewoon geen geweten (geldt ook voor mannen trouwens).
Vrouw, wees een moeder, want dát is wat je in de eerste plaats bent. Deze tijd komt nooit meer terug, ik weet zeker dat je nog heel jong bent, maar je hebt voor je kindje gekozen.
Laat die man gaan, en terugkomen als hij zijn scheiding heeft verwerkt en jou nog wil. Voor jezelf, voor hem, maar meest van alles voor jullie drie kleine kinderen.
vrijdag 27 mei 2016 07:29
In jouw plaats zou ik graag een open gesprek willen hebben, hoe hij erin staat, wat hij nog voelt voor zijn ex, wat hij voelt en van plan is met jou. Prater of niet, hij is je dat verschuldigd.
Komt er geen duidelijkheid dan zou ik aangeven dat je voor jezelf en je dochter kiest, maar dat hij contact met je kan opnemen als hij over zijn ex heen is en dat je van dat punt uit wel verder ziet wat jij wilt.
Voor mij zijn er nu teveel onzekerheden en teveel invullingen gedaan om te weten wat te doen.
Komt er geen duidelijkheid dan zou ik aangeven dat je voor jezelf en je dochter kiest, maar dat hij contact met je kan opnemen als hij over zijn ex heen is en dat je van dat punt uit wel verder ziet wat jij wilt.
Voor mij zijn er nu teveel onzekerheden en teveel invullingen gedaan om te weten wat te doen.
vrijdag 27 mei 2016 08:58
Ik herken wel het een en ander in je verhaal. En het kan goed uitpakken, maar doe het even rustig aan. Maak pas op de plaats. Ook voor jezelf. Er gebeurt erg veel in jullie leven momenteel. Houd voorlopig een beetje afstand, als jullie elkaar echt leuk vinden komt het heus wel goed. Maar zorg eerst voor stabiliteit in het leven van jou en je dochter en laat hem wat rust voor zichzelf en zijn kinderen creëren. De relatie met zijn ex moet een nieuwe vorm krijgen. Daar kun je hem niet bij helpen.
vrijdag 27 mei 2016 09:30
Wat ik heel jammer vind in je verhaal is dat je eindelijk alles op de rit had en dat het weer chaotisch wordt door een man met problemen. Je bent gek op hem maar ondertussen is je dochtertje al aan hem gewend en heb jij geen idee wat hij nou eigenlijk wil, is dat niet een beetje zonde van al je energie die je gestoken hebt om een mooie basis te creëren voor je dochtertje en je zelf? Misschien is je eerste prioriteit niet om hem proberen te begrijpen maar je eigen fort met hand en tand te verdedigen en hem los te laten tot hij zijn problemen heeft opgelost. Je wil zijn maatschappelijk werker niet zijn maar ondertussen brengt hij wel problemen met zich mee, die problemen zijn te begrijpen maar misschien moet hij die eerst maar eens zelfstandig oplossen voor jij een relatie met hem wil. Als je nu verliefd op hem bent geworden dan wordt je dat, over een jaar of zo, ook wel weer. Eerlijk gezegd, als ik lees wat je zelf voor elkaar hebt gekregen, dan gun ik je een relatie met iemand die luistert naar jouw problemen en een aanvulling is op jouw leven.
vrijdag 27 mei 2016 11:50
Geronimo, daar sla je wel de spijker op z'n kop. Wat je zegt, raakt me.. Na een onrustige nacht en op het moment nog een knoop in m'n maag, ben ik heel blij zoveel reacties te lezen. Het helpt me zeker om weer wat het overzicht voor mezelf te creëren. Een eerder bericht ging over het gemis van de liefde en toewijding in mijn verhaal naar mijn dochtertje. Die twee dingen zijn juist hetgeen waar ik op geen enkel vlak over twijfel. Ik heb het niet als extra hoofdstuk benoemd in mijn verhaal, omdat het voor mij als vanzelfsprekend geldt. Vanaf het moment dat ze werd geboren heb ik ontzettend hard gevochten om de juiste basis voor haar te creëren, de liefde die ze krijgt van mijn familie, de gezelschap van mijn vrienden. Het is een enorm lachebekje die niets tekort komt op het gebied van liefde en toewijding. Ik heb haar vader de ruimte gegeven om te wennen aan het idee dat hij vader is geworden. Dit was de juiste manier zodat hij stap voor stap toenadering kon zoeken en kon wennen aan het idee dat hij een dochter heeft. Het enige wat zonde is, is dat hij op enige afstand woont waardoor het contact niet zo vaak mogelijk is als dat we zouden willen.. Maar ik ben al erg blij wat er nu is. Het op deze manier rustig opgebouwd kan worden.
Mijn vriend heeft me net een bericht gestuurd dat hij bezig is om een boek van 10 jaar af te sluiten en hij voor zijn gevoel het ergste gehad heeft en hij nu meer rust heeft. Maar dat het niet in 1 klap klaar is. Hij begrijpt op het moment mijn onzekerheden, maar zegt dat ik ook hierin zelf een weg moet vinden en niet alles nu op hem moet projecteren. Hij stelt me voor een keus om of hier samen doorheen te komen, of dat hij dit alleen doet. Maar dat hij ook van mij nu nodig heeft dat ik hier nu wat relaxter mee om kan gaan. Hierin voor mezelf een weg moet vinden.. Ik heb eerlijk gezegd op het moment geen idee wat ik wil. Behalve dat ik weet dat het nu verstandig is gas terug te nemen en zoals eerder werd gezegd, het fort te verdedigen en de onzekerheden niet meer de boventoon laten voeren..
Mijn vriend heeft me net een bericht gestuurd dat hij bezig is om een boek van 10 jaar af te sluiten en hij voor zijn gevoel het ergste gehad heeft en hij nu meer rust heeft. Maar dat het niet in 1 klap klaar is. Hij begrijpt op het moment mijn onzekerheden, maar zegt dat ik ook hierin zelf een weg moet vinden en niet alles nu op hem moet projecteren. Hij stelt me voor een keus om of hier samen doorheen te komen, of dat hij dit alleen doet. Maar dat hij ook van mij nu nodig heeft dat ik hier nu wat relaxter mee om kan gaan. Hierin voor mezelf een weg moet vinden.. Ik heb eerlijk gezegd op het moment geen idee wat ik wil. Behalve dat ik weet dat het nu verstandig is gas terug te nemen en zoals eerder werd gezegd, het fort te verdedigen en de onzekerheden niet meer de boventoon laten voeren..
vrijdag 27 mei 2016 12:31
quote:madeliefje1985 schreef op 27 mei 2016 @ 11:50:
Mijn vriend heeft me net een bericht gestuurd dat hij bezig is om een boek van 10 jaar af te sluiten en hij voor zijn gevoel het ergste gehad heeft en hij nu meer rust heeft. Maar dat het niet in 1 klap klaar is. Hij begrijpt op het moment mijn onzekerheden, maar zegt dat ik ook hierin zelf een weg moet vinden en niet alles nu op hem moet projecteren. Hij stelt me voor een keus om of hier samen doorheen te komen, of dat hij dit alleen doet. Maar dat hij ook van mij nu nodig heeft dat ik hier nu wat relaxter mee om kan gaan. Hierin voor mezelf een weg moet vinden.. Ik heb eerlijk gezegd op het moment geen idee wat ik wil. Behalve dat ik weet dat het nu verstandig is gas terug te nemen en zoals eerder werd gezegd, het fort te verdedigen en de onzekerheden niet meer de boventoon laten voeren..
Dit komt eerlijk gezegd allemaal nogal egocentrisch van hem over. Hij heeft zijn weg te gaan en je mag het samen doen of niet, maar zo gaat hij het doen. Take it or leave it. En dan zegt hij ook nog eens dat hij wil dat jij relaxter bent. Geen enkel oog dus voor jouw behoeften en onzekerheden hierbij.
Hij lijkt niet erg bang te zijn dat hij het risico loopt om je te verliezen en een man die van je houdt zal dat risico zeker niet willen lopen. Rekent hij er wellicht op dat je toch wel op hem staat te wachten als hij zijn shit heeft opgeruimd?
Mijn vriend heeft me net een bericht gestuurd dat hij bezig is om een boek van 10 jaar af te sluiten en hij voor zijn gevoel het ergste gehad heeft en hij nu meer rust heeft. Maar dat het niet in 1 klap klaar is. Hij begrijpt op het moment mijn onzekerheden, maar zegt dat ik ook hierin zelf een weg moet vinden en niet alles nu op hem moet projecteren. Hij stelt me voor een keus om of hier samen doorheen te komen, of dat hij dit alleen doet. Maar dat hij ook van mij nu nodig heeft dat ik hier nu wat relaxter mee om kan gaan. Hierin voor mezelf een weg moet vinden.. Ik heb eerlijk gezegd op het moment geen idee wat ik wil. Behalve dat ik weet dat het nu verstandig is gas terug te nemen en zoals eerder werd gezegd, het fort te verdedigen en de onzekerheden niet meer de boventoon laten voeren..
Dit komt eerlijk gezegd allemaal nogal egocentrisch van hem over. Hij heeft zijn weg te gaan en je mag het samen doen of niet, maar zo gaat hij het doen. Take it or leave it. En dan zegt hij ook nog eens dat hij wil dat jij relaxter bent. Geen enkel oog dus voor jouw behoeften en onzekerheden hierbij.
Hij lijkt niet erg bang te zijn dat hij het risico loopt om je te verliezen en een man die van je houdt zal dat risico zeker niet willen lopen. Rekent hij er wellicht op dat je toch wel op hem staat te wachten als hij zijn shit heeft opgeruimd?
vrijdag 27 mei 2016 12:40
Inderdaad Iris. Ik vind het wel heel normaal dat hij dit alleen moet doen, en ook gezond. Dit is de verwerking die erbij hoort en dat duurt echt wel lang. Ik hoorde eens dat na een huwelijk met kinderen het wel 2,5 jaar kan duren voordat je weer 'vrij' bent en klaar voor iets nieuws. En naar mijn ervaring, vind ik dat nog kort.
Het egoïsme zit erin dat hij ondanks dat hij er nog klaar voor is, toch in een relatie met jou stapt. En nu krijg je ruis, en verdriet en wordt dit de basis van jullie relatie. Dit is dan jullie begin. Als jullie het al redden. Jammer.
Ik geloof wel dat hij gevoelens voor je heeft. Als ik naar mezelf kijk heb ik voor alle mannen echt wel gevoelens gehad die kort na mijn huwelijk kwamen, maar het was oneerlijk en egoïstisch van mij. Want ik was nig niet klaar met verwerken en die mannen hadden wel oprechte gevoelens.
Het egoïsme zit erin dat hij ondanks dat hij er nog klaar voor is, toch in een relatie met jou stapt. En nu krijg je ruis, en verdriet en wordt dit de basis van jullie relatie. Dit is dan jullie begin. Als jullie het al redden. Jammer.
Ik geloof wel dat hij gevoelens voor je heeft. Als ik naar mezelf kijk heb ik voor alle mannen echt wel gevoelens gehad die kort na mijn huwelijk kwamen, maar het was oneerlijk en egoïstisch van mij. Want ik was nig niet klaar met verwerken en die mannen hadden wel oprechte gevoelens.
vrijdag 27 mei 2016 13:23
quote:Dubbz schreef op 27 mei 2016 @ 12:40:
Het egoïsme zit erin dat hij ondanks dat hij er nog klaar voor is, toch in een relatie met jou stapt. En nu krijg je ruis, en verdriet en wordt dit de basis van jullie relatie. Dit is dan jullie begin. Als jullie het al redden. Jammer.
Ik geloof wel dat hij gevoelens voor je heeft. Als ik naar mezelf kijk heb ik voor alle mannen echt wel gevoelens gehad die kort na mijn huwelijk kwamen, maar het was oneerlijk en egoïstisch van mij. Want ik was nig niet klaar met verwerken en die mannen hadden wel oprechte gevoelens.
Het egoïsme zit erin dat hij ondanks dat hij er nog klaar voor is, toch in een relatie met jou stapt. En nu krijg je ruis, en verdriet en wordt dit de basis van jullie relatie. Dit is dan jullie begin. Als jullie het al redden. Jammer.
Ik geloof wel dat hij gevoelens voor je heeft. Als ik naar mezelf kijk heb ik voor alle mannen echt wel gevoelens gehad die kort na mijn huwelijk kwamen, maar het was oneerlijk en egoïstisch van mij. Want ik was nig niet klaar met verwerken en die mannen hadden wel oprechte gevoelens.
