Relaties
alle pijlers
Relatie met je moeder.
vrijdag 7 november 2014 09:22
De laatste tijd loop ik een beetje te denken over wat een gezonde relatie is met je moeder. Ik denk dat mijn relatie met mijn moeder op zich goed is maar daar is het een en ander aan vooraf gegaan, of eigenlijk nog steeds gaande. Mijn moeder zegt dat ik de enige ben die haar echt begrijp en de enige persoon bij wie zij haar verdriet kan delen. Vast lief bedoelt maar voor mij voelt het beklemmend.
Ben benieuwd naar jullie bespiegelingen over de relatie met je moeder.
Ben benieuwd naar jullie bespiegelingen over de relatie met je moeder.
vrijdag 7 november 2014 09:32
Mijn moeder was dusdanig depressief dat de arts mijn vader aanraadde om haar te laten opnemen, maar daar wilde mijn vader niets van weten. Gedreven door het zwaar gereformeerde milieu begonnen mijn ouders desondanks aan kinderen. Met als gevolg dat het even heeft geduurd voordat ik kon zeggen dat de band met mijn moeder goed is.
Als kind denk je: als ik maar beter mijn best doe, dan wordt ze wel weer vrolijk. Ik kan er nu nog niet tegen als iemand in mijn naaste omgeving somber, verdrietig of wat dan ook is, schiet onmiddellijk in mijn redderrol en moet mezelf ervan overtuigen dat ik niet de oorzaak hoef te zijn van de negativiteit van die ander.
Ben als oudste dochter lang het klankbord geweest voor mijn ouders, nu is het alweer enige jaren gelijkwaardig gelukkig.
Als kind denk je: als ik maar beter mijn best doe, dan wordt ze wel weer vrolijk. Ik kan er nu nog niet tegen als iemand in mijn naaste omgeving somber, verdrietig of wat dan ook is, schiet onmiddellijk in mijn redderrol en moet mezelf ervan overtuigen dat ik niet de oorzaak hoef te zijn van de negativiteit van die ander.
Ben als oudste dochter lang het klankbord geweest voor mijn ouders, nu is het alweer enige jaren gelijkwaardig gelukkig.
vrijdag 7 november 2014 09:52
De relatie met mijn moeder was goed, ze was er wanneer ik haar nodig had en andersom. Ze drong zich nooit op, zo hadden we periodes waarin we elkaar 1x per 1 a 2 weken spraken en periodes waarin we elkaar vaker spraken. Helaas is mijn moeder drie jaar geleden op 50jarige leeftijd overleden.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
vrijdag 7 november 2014 09:54
Ik weet niet wat een gezonde relatie moet zijn. Geen band met mijn moeder. Zij heeft mij ook niet zo lang opgevoed.
Ik heb wel een moederfiguur in mijn leven. Wij praten over echt alles met elkaar. Maar nu ik volwassen ben heb ik ook steeds meer de steunende rol gekregen. Heb ik geen probleem mee want het voelt niet beklemmend.
ergens denk ik ook omdat het niet mijn echte moeder is.
Schrijf eens op papier waar je tegen aan loopt bij je moeder. En wat er aan te doen is.
Ik heb wel een moederfiguur in mijn leven. Wij praten over echt alles met elkaar. Maar nu ik volwassen ben heb ik ook steeds meer de steunende rol gekregen. Heb ik geen probleem mee want het voelt niet beklemmend.
ergens denk ik ook omdat het niet mijn echte moeder is.
Schrijf eens op papier waar je tegen aan loopt bij je moeder. En wat er aan te doen is.
vrijdag 7 november 2014 10:02
Ik heb een goede band met mijn moeder. Ze is een van de belangrijkste personen uit mijn leven en ik ben dol op haar.
Ik kan alles bij haar kwijt, ze is mijn vertrouwenspersoon. Ik merk dat, sinds ik niet meer thuis woon, onze band nog meer diepgang heeft gekregen. We praten nog meer over wat ons bezighoudt, waar we tegen aanlopen, we klagen, we zeuren tegen elkaar, we gaan samen op stap, waar zusje ook bij aan sluit. Wat dat betreft zijn we een drie-eenheid. Zo totaal anders dan wat mijn moeder zelf in haar jeugd heeft gehad. Ze doorziet me met 1 blik, kennelijk voelen we elkaar aan op de een of andere manier. Ik voel me gezegend met mijn moeder, met onze band.
Ik kan alles bij haar kwijt, ze is mijn vertrouwenspersoon. Ik merk dat, sinds ik niet meer thuis woon, onze band nog meer diepgang heeft gekregen. We praten nog meer over wat ons bezighoudt, waar we tegen aanlopen, we klagen, we zeuren tegen elkaar, we gaan samen op stap, waar zusje ook bij aan sluit. Wat dat betreft zijn we een drie-eenheid. Zo totaal anders dan wat mijn moeder zelf in haar jeugd heeft gehad. Ze doorziet me met 1 blik, kennelijk voelen we elkaar aan op de een of andere manier. Ik voel me gezegend met mijn moeder, met onze band.
vrijdag 7 november 2014 10:09
Mijn moeder en ik gaan goed met elkaar om, maar ik kan me af en toe goed irriteren aan haar.
Ze is vroeger vaak en lang opgenomen op de psychiatrische afdeling en heeft af en toe zo haar momenten en daar kan ik erg slecht tegen.
Ik heb het vroeger niet volop meegekregen, maar mijn zus wel, die is een aantal jaar ouder dan mij.
Ondanks dat we dus bij opa en oma in huis gewoond hebben.
Nu is ze lichamelijk niet in orde, al jaren niet door fybromyalgie en parkinson, en help ik bij mijn ouders in huis, zoveel als dat het kan.
Mijn zus heeft meer afstand genomen, die woont ruim anderhalf uur rijden hier vandaan, en ik denk dat dat deels ook te maken heeft met mijn moeder, of voor het grootste deel, ik weet het niet.
Het is nou niet iets waar bij ons en mijn ouders thuis over gepraat word, wij waren een doofpot gezin.
Ze is vroeger vaak en lang opgenomen op de psychiatrische afdeling en heeft af en toe zo haar momenten en daar kan ik erg slecht tegen.
Ik heb het vroeger niet volop meegekregen, maar mijn zus wel, die is een aantal jaar ouder dan mij.
Ondanks dat we dus bij opa en oma in huis gewoond hebben.
Nu is ze lichamelijk niet in orde, al jaren niet door fybromyalgie en parkinson, en help ik bij mijn ouders in huis, zoveel als dat het kan.
Mijn zus heeft meer afstand genomen, die woont ruim anderhalf uur rijden hier vandaan, en ik denk dat dat deels ook te maken heeft met mijn moeder, of voor het grootste deel, ik weet het niet.
Het is nou niet iets waar bij ons en mijn ouders thuis over gepraat word, wij waren een doofpot gezin.
vrijdag 7 november 2014 10:22
Ik heb een super mom!
Ze is niet alleen een moeder maar voor mij ook een vriendin. Ben erg close met haar.
Doordat ik zelf ziek ben, en vaak niet alles meer in huis kan doen omdat ik dan "op" ben, doet ze een keer per week bij mij poetsen bijvoorbeeld. En zo nog meer voorbeeldjes.
Ben haar ontzettend dankbaar.
Ze is niet alleen een moeder maar voor mij ook een vriendin. Ben erg close met haar.
Doordat ik zelf ziek ben, en vaak niet alles meer in huis kan doen omdat ik dan "op" ben, doet ze een keer per week bij mij poetsen bijvoorbeeld. En zo nog meer voorbeeldjes.
Ben haar ontzettend dankbaar.
Carpe Diem!
vrijdag 7 november 2014 10:28
Mijn moeder en ik zijn maatjes sinds zij geaccepteerd heeft dat ik mijn eigen persoonlijkheid en mening heb. Nu kan ik onwijs met haar lachen en ook heel goed leuke dingen doen. We houden allebei erg van eten en koken dus dat helpt denk ik ook erg. Verder lijken we wel op elkaar, zelfde humor ook.
Toen ik nog thuis woonde was het een drama. Ik merk wel dat het bij een aantal van mijn vriendinnen precies andersom was. Ik was vroeger "jaloers" op de band die zij met hun moeder hadden, maar achteraf gezien heb ik het nu toch wel het best voor elkaar. Mijn moeder is een best mens.
Toen ik nog thuis woonde was het een drama. Ik merk wel dat het bij een aantal van mijn vriendinnen precies andersom was. Ik was vroeger "jaloers" op de band die zij met hun moeder hadden, maar achteraf gezien heb ik het nu toch wel het best voor elkaar. Mijn moeder is een best mens.
vrijdag 7 november 2014 10:28
Bij mijn moeder en ik lagen de verhoudingen scheef. Ik was zo'n beetje haar moeder. Heb jaren geluisterd gesteund eigenlijk omgekeerde wereld. Later toen ik kinderen kreeg werd ze jaloers, vervelende dingen zeggen over mn kinderen. Uiteindelijk kon ik niet langer en heb na een beste naaistreek alle contact verbroken. En dat gaf erg veel rust en in t begin ook wel verdriet. Nu vind ik t wel fijn zo. Ik kan het niet meer opbrengen om met haar om te gaan. Misschien is ze wel verandert ,maar ik wil echt dat kinderlijke manipulatieve niet meer aanhoren. klinkt wel erg dramatisch als ik t zo typ. Heb er wel rust in gevonden nu.
vrijdag 7 november 2014 10:33
Ik weet het jammergenoeg niet,want mijn moeder is overleden toen ik 8 jaar was.
Wel ben ik er heel benieuwd naar hoe een 'volwassen' relatie met je moeder is, en hoe mijn relatie met haar zou zijn geweest, vooral nu ik zelf een kindje heb.
Ik zou het denk ik heel fijn vinden als ik af en toe bij mijn moeder terecht zou kunnen met vragen,klagen,gewoon zaken bespreken of even ' uithuilen' zoals je dat alleen bij je moeder kan..
Nu idealiseer ik het waarschijnlijk, want ik lees hier al dat dat jammergenoeg vaak niet zo'n relatie is,maar dat had ik dan graag gewils denk ik, zoals ik het boven omschrijf.
Wel ben ik er heel benieuwd naar hoe een 'volwassen' relatie met je moeder is, en hoe mijn relatie met haar zou zijn geweest, vooral nu ik zelf een kindje heb.
Ik zou het denk ik heel fijn vinden als ik af en toe bij mijn moeder terecht zou kunnen met vragen,klagen,gewoon zaken bespreken of even ' uithuilen' zoals je dat alleen bij je moeder kan..
Nu idealiseer ik het waarschijnlijk, want ik lees hier al dat dat jammergenoeg vaak niet zo'n relatie is,maar dat had ik dan graag gewils denk ik, zoals ik het boven omschrijf.
vrijdag 7 november 2014 10:33
Het lijkt mij niet goed en niet gezond, wanneer jij als dochter fungeert als beste vriendin, klankbord, of zelfs therapeut van je moeder. Niet toen je kind was, en niet nu je volwassen bent. Ik zou haar dat duidelijk maken en afstand nemen.
Kom voor jezelf op, bewaak je grenzen, zij doet het blijkbaar niet.
Kom voor jezelf op, bewaak je grenzen, zij doet het blijkbaar niet.
vrijdag 7 november 2014 10:36
O ja, en een 'vriendinnenband' tussen moeder en dochter snap ik nooit zo, en hoef ik zelf ook later niet met mijn kind.
Ik ben haar moeder, en geen vriendin, en kan mijns inziens ook niet.
De moeders die zichzelf vaak 'beste vriendin' van hun dochter noemen vind ik vaak types die 'hip/modern/jong' etc willen blijven, vooral als ze ook nog eens willen omgaan met de vrienden/vriendinnen van hun kind.
Ik ben haar moeder, en geen vriendin, en kan mijns inziens ook niet.
De moeders die zichzelf vaak 'beste vriendin' van hun dochter noemen vind ik vaak types die 'hip/modern/jong' etc willen blijven, vooral als ze ook nog eens willen omgaan met de vrienden/vriendinnen van hun kind.
vrijdag 7 november 2014 10:44
Cochise, wat je moeder zegt lijkt me niet heel eerlijk naar jou toe. Eigenlijk geeft je moeder jou daarmee een ouder-rol: jij moet haar steunen, luisteren, begrip tonen. Was (en is) er wel ruimte voor jou om op je moeder te steunen, raad te vragen, etc? En dan zonder dat je je bezwaard hoeft te voelen of misschien zelfs een reactie krijgt hoe zwaar het wel niet voor haar is om jouw problemen te moeten horen.
Je kan dit eens lezen: http://www.anababa.nl/jij-als-ouder/pro ... ntificatie Als je er iets in herkent kan je eventueel meer lezen over parentificatie.
Mijn eigen moeder heeft altijd sterk op mij geleund, zonder dat ik bij haar terecht kon en dit heeft mij tijdens mijn jeugd in een hele vervelende rol gedwongen. Het heeft heel lang geduurd voor ik besefte hoe ongezond onze relatie was.
Je kan dit eens lezen: http://www.anababa.nl/jij-als-ouder/pro ... ntificatie Als je er iets in herkent kan je eventueel meer lezen over parentificatie.
Mijn eigen moeder heeft altijd sterk op mij geleund, zonder dat ik bij haar terecht kon en dit heeft mij tijdens mijn jeugd in een hele vervelende rol gedwongen. Het heeft heel lang geduurd voor ik besefte hoe ongezond onze relatie was.
vrijdag 7 november 2014 11:19
Mijn moeder houd niet eens van mij.Als kinderen waren wij er voor de buitenwereld.Mijn moeder kent me niet eens heeft nooit interesse in wat ik denk en voel. Ze weet het wel altijd beter en weet dat met giftige tong met rot uitspraken mede te delen.
Ik heb contact verbroken paar jr terug en nu ben ik het lastige kind
Voor mijn eigen kinderen heb ik altijd heel veel liefde en steun gegeven en lette er altijd op of ik wel bleef aansluiten bij hun behoeften.
Ik heb gelukkig die cirkel kunnen verbreken.
Ik heb contact verbroken paar jr terug en nu ben ik het lastige kind
Voor mijn eigen kinderen heb ik altijd heel veel liefde en steun gegeven en lette er altijd op of ik wel bleef aansluiten bij hun behoeften.
Ik heb gelukkig die cirkel kunnen verbreken.
vrijdag 7 november 2014 13:56
Wat erg,keukenstoel. Kun je je niet voorstellen hé, dat een moeder zo met een kind kan omgaan.
Knap van de dat jij de cirkel hebt weten te doorbreken, zodat jouw kinderen het weer goed kunnen oppakken met hun eigen kinderen etc, heel belangrijk dat iemand die eerste stap zet en het goede voorbeeld geeft.
Knap van de dat jij de cirkel hebt weten te doorbreken, zodat jouw kinderen het weer goed kunnen oppakken met hun eigen kinderen etc, heel belangrijk dat iemand die eerste stap zet en het goede voorbeeld geeft.
vrijdag 7 november 2014 14:03
Mijn relatie met mijn moeder is denk ik normaal, ja geen idee weet niet beter.
Niet echt alleen moeder-dochter relatie maar ook niet moeder-vriendin.
Ze vertelt me wel veel en ook als ze ergens mee zit, ook wel over haar relatie eigenlijk.
Vroeger toen ik jonger was leunde ze iets meer op mij denk ik, in de tijd van de scheiding tussen mijn ouders.
Niet echt alleen moeder-dochter relatie maar ook niet moeder-vriendin.
Ze vertelt me wel veel en ook als ze ergens mee zit, ook wel over haar relatie eigenlijk.
Vroeger toen ik jonger was leunde ze iets meer op mij denk ik, in de tijd van de scheiding tussen mijn ouders.
.
vrijdag 7 november 2014 14:23
Ik heb geen hele goede band met mijn moeder, wat ik wel erg jammer vind.
Er is een hoop gebeurd vroeger en sinds een paar jaar ben ik erachter dat mijn moeder dus psychotisch is/was en wat veel dingen van vroeger verklaart.
Ik loop sinds dit jaar bij een psycholoog hiervoor en mijn moeder is nu zelfs al een afspraak meegeweest.
Ze is een vrouw met een heel zachtaardig karakter, maar we hebben weinig gemeen dus dat maakt communicatie nog lastiger soms.
Er is een hoop gebeurd vroeger en sinds een paar jaar ben ik erachter dat mijn moeder dus psychotisch is/was en wat veel dingen van vroeger verklaart.
Ik loop sinds dit jaar bij een psycholoog hiervoor en mijn moeder is nu zelfs al een afspraak meegeweest.
Ze is een vrouw met een heel zachtaardig karakter, maar we hebben weinig gemeen dus dat maakt communicatie nog lastiger soms.
It takes a smart brunette, to play a dumb blonde
vrijdag 7 november 2014 15:01
quote:honingbijtje schreef op 07 november 2014 @ 10:22:
Kan een derpressieve moeder ooit wel een goede moeder zijn?
Lastig. Mijn moeder was zwaar depressief, tot haar dood.
Als ze beter kon, had ze beter gedaan. Daar geloof ik heilig in.
Ze was een hele lieve, zorgzame vrouw. Maar de drank en depressie maakten haar niet in staat de moeder te zijn, die ze diep van binnen wel was.
Kan een derpressieve moeder ooit wel een goede moeder zijn?
Lastig. Mijn moeder was zwaar depressief, tot haar dood.
Als ze beter kon, had ze beter gedaan. Daar geloof ik heilig in.
Ze was een hele lieve, zorgzame vrouw. Maar de drank en depressie maakten haar niet in staat de moeder te zijn, die ze diep van binnen wel was.
vrijdag 7 november 2014 15:32
Dank voor al jullie reakties. Voor degenen die geen moeder meer hebben of een zieke of geen liefhebbende moeder, dat spijt me erg voor jullie.
Harlette, ik heb verder gegoogled met de term en kwam op het volgende stuk:
http://www.psychologiemagazine.nl/web/F ... sage=30730
Dat zegt mij wel veel, het is zeker herkenbaar, en eigenlijk schrik ik ervan. Ik wist er niets van en zie ook dat dat bij mijn opa, oma en moeder ook al zo was.
Toen ik 21 was ben ik in een ander deel van NL gaan wonen, dat had zeker met mijn moeder te maken. Ik woon nu nog steeds ver weg en dat is goed. We bellen regelmatig maar ik zie daar vaak tegenop, mijn moeder legt alle verdriet en ellende bij mij neer en dan probeer ik haar op te vrolijken. Ik denk erover om er eens met mijn moeder over te hebben maar ben bang dat ik haar daarmee zal kwetsen. Over problemen/zorgen die niet met haar persoonlijk te maken hebben kan ik zeker bij haar terecht, maar dat doe ik maar in beperkte mate. Ze maakt zich/heeft al zorgen genoeg en ik kan mezelf prima redden.
Harlette, ik heb verder gegoogled met de term en kwam op het volgende stuk:
http://www.psychologiemagazine.nl/web/F ... sage=30730
Dat zegt mij wel veel, het is zeker herkenbaar, en eigenlijk schrik ik ervan. Ik wist er niets van en zie ook dat dat bij mijn opa, oma en moeder ook al zo was.
Toen ik 21 was ben ik in een ander deel van NL gaan wonen, dat had zeker met mijn moeder te maken. Ik woon nu nog steeds ver weg en dat is goed. We bellen regelmatig maar ik zie daar vaak tegenop, mijn moeder legt alle verdriet en ellende bij mij neer en dan probeer ik haar op te vrolijken. Ik denk erover om er eens met mijn moeder over te hebben maar ben bang dat ik haar daarmee zal kwetsen. Over problemen/zorgen die niet met haar persoonlijk te maken hebben kan ik zeker bij haar terecht, maar dat doe ik maar in beperkte mate. Ze maakt zich/heeft al zorgen genoeg en ik kan mezelf prima redden.
zondag 9 november 2014 07:55
Ik heb niet zo'n goede band met mijn moeder en woon ook niet in haar buurt. Sinds hun scheiding(al 20 jaar geleden) is ze mijn zus enorm gaan claimen. Ik steun mijn zus daar in maar die geeft haar zelf die ruimte.
Vrienden kies je maar je moeder heb je niet zelf gekozen. Ook al heb je gevoelsmatig bepaalde verplichtingen naar je moeder, er zijn wel grenzen. Je moeder leunt veel te zwaar op je en als je er niets van zegt dan houdt het ook niet op.
Misschien toch tijd om tegen haar te zeggen dat je het je te veel aantrekt al die informatie van haar, dat je het moeilijk vindt om daar mee om te gaan en dat het wellicht verstandiger is om met een therapeut te gaan praten.
Of het je moeder, je zus of een vriendin is, als iemand zo zwaar op je leunt dan beïnvloed dat ook je eigen stemming waardoor jij weer in de problemen komt. Een therapeut kan haar helpen de structurele problemen op te lossen en jij voelt je dan niet gefrustreerd dat al jouw hulp mislukt. Hoe je het brengt, het zal je moeder kwetsen maar als ze zelf niet het inzicht heeft om objectief haar problemen te bekijken dan moet ze bij een specialist zijn en dat ben jij niet.
Vrienden kies je maar je moeder heb je niet zelf gekozen. Ook al heb je gevoelsmatig bepaalde verplichtingen naar je moeder, er zijn wel grenzen. Je moeder leunt veel te zwaar op je en als je er niets van zegt dan houdt het ook niet op.
Misschien toch tijd om tegen haar te zeggen dat je het je te veel aantrekt al die informatie van haar, dat je het moeilijk vindt om daar mee om te gaan en dat het wellicht verstandiger is om met een therapeut te gaan praten.
Of het je moeder, je zus of een vriendin is, als iemand zo zwaar op je leunt dan beïnvloed dat ook je eigen stemming waardoor jij weer in de problemen komt. Een therapeut kan haar helpen de structurele problemen op te lossen en jij voelt je dan niet gefrustreerd dat al jouw hulp mislukt. Hoe je het brengt, het zal je moeder kwetsen maar als ze zelf niet het inzicht heeft om objectief haar problemen te bekijken dan moet ze bij een specialist zijn en dat ben jij niet.
