Relaties
alle pijlers
Relatie met moeder.
donderdag 28 mei 2015 19:11
Ik loop al een tijdje rond met het volgende en leg het graag aan jullie voor: zelf weet ik niet goed wat te doen.
Mijn moeder heeft de neiging om alle problemen en frustraties waar ze tegenaan loopt op te kroppen en een keer in de 2 weken haar hart volledig te luchten bij mij, aan de telefoon. Ze zegt zelf dat ik de enige ben waarbij ze al haar emoties etc. kan uiten. Deze gesprekken maken me moe en gefrustreerd, ook om de reden dat bijna elke vorm van hulp of oplossingen die ik voor haar verzin afwijst. "Nee, je weet toch, ik zet altijd door en doe alles zelf, ik ben een vechter."
Ook haar neiging om in de slachtofferrol te kruipen ergert me. Toch vind ik het heel moeilijk om eerlijk tegen haar te zeggen wat het met me doet: wil haar niet kwetsen en heb natuurlijk al veel meegemaakt met mijn moeder.
Wat zouden jullie hiermee doen? Ik heb het verhaal zo kort mogelijk gehouden, evt toelichtingen kan ik doen nav jullie reakties.
Mijn moeder heeft de neiging om alle problemen en frustraties waar ze tegenaan loopt op te kroppen en een keer in de 2 weken haar hart volledig te luchten bij mij, aan de telefoon. Ze zegt zelf dat ik de enige ben waarbij ze al haar emoties etc. kan uiten. Deze gesprekken maken me moe en gefrustreerd, ook om de reden dat bijna elke vorm van hulp of oplossingen die ik voor haar verzin afwijst. "Nee, je weet toch, ik zet altijd door en doe alles zelf, ik ben een vechter."
Ook haar neiging om in de slachtofferrol te kruipen ergert me. Toch vind ik het heel moeilijk om eerlijk tegen haar te zeggen wat het met me doet: wil haar niet kwetsen en heb natuurlijk al veel meegemaakt met mijn moeder.
Wat zouden jullie hiermee doen? Ik heb het verhaal zo kort mogelijk gehouden, evt toelichtingen kan ik doen nav jullie reakties.
donderdag 28 mei 2015 19:17
Geen oplossingen meer willen/kunnen verzinnen. Als ze alleen maar wil spuien, zeg je op de goede moment "ja" en hum je een beetje tussendoor en maak je ondertussen een kruiswoordpuzzel of zo.
En als ze vraagt wat ze moet doen kun je best zeggen dat je het moeilijk vindt om haar daarin te adviseren omdat je gemerkt hebt dat zij weinig tot niets doet met je advies.
En als ze vraagt wat ze moet doen kun je best zeggen dat je het moeilijk vindt om haar daarin te adviseren omdat je gemerkt hebt dat zij weinig tot niets doet met je advies.
donderdag 28 mei 2015 19:36
@cochise
Hoe moeilijk het ook zal zijn voor je,maar denk dat het beter is om een goed moment af te wachten en tegen je moeder te zeggen dat je er niet meer tegen kan,want je Moeder heeft duidelijk hulp nodig,en wellicht kan een ander je Moeder er van overtuigen dat ze haar problemen niet aan haar kind moet ventileren.
Hoe moeilijk het ook zal zijn voor je,maar denk dat het beter is om een goed moment af te wachten en tegen je moeder te zeggen dat je er niet meer tegen kan,want je Moeder heeft duidelijk hulp nodig,en wellicht kan een ander je Moeder er van overtuigen dat ze haar problemen niet aan haar kind moet ventileren.
No Mercy
donderdag 28 mei 2015 19:43
quote:madras schreef op 28 mei 2015 @ 19:36:
@cochise
Hoe moeilijk het ook zal zijn voor je,maar denk dat het beter is om een goed moment af te wachten en tegen je moeder te zeggen dat je er niet meer tegen kan,want je Moeder heeft duidelijk hulp nodig,en wellicht kan een ander je Moeder er van overtuigen dat ze haar problemen niet aan haar kind moet ventileren.Madras, hier raak je aan iets: het feit dat moeder al heel lang gewend is om alles bij mij neer te leggen, dit is al heel lang het geval, ik heb dat laten gebeuren. Heel moeilijk om te doorbreken, iets dat al sinds mijn 10e jaar stand houdt. Als ik kritiek heb en moeder zich gekwetst voelt krijg ik het hard op mijn bordje, worden mijn broer en grootouders erin betrokken en ben ik de outcast.. Tenminste: zo is het eerder gegaan.
@cochise
Hoe moeilijk het ook zal zijn voor je,maar denk dat het beter is om een goed moment af te wachten en tegen je moeder te zeggen dat je er niet meer tegen kan,want je Moeder heeft duidelijk hulp nodig,en wellicht kan een ander je Moeder er van overtuigen dat ze haar problemen niet aan haar kind moet ventileren.Madras, hier raak je aan iets: het feit dat moeder al heel lang gewend is om alles bij mij neer te leggen, dit is al heel lang het geval, ik heb dat laten gebeuren. Heel moeilijk om te doorbreken, iets dat al sinds mijn 10e jaar stand houdt. Als ik kritiek heb en moeder zich gekwetst voelt krijg ik het hard op mijn bordje, worden mijn broer en grootouders erin betrokken en ben ik de outcast.. Tenminste: zo is het eerder gegaan.
donderdag 28 mei 2015 19:46
mijn moeder is een echte zender, als ze al eens belt , gaat het alleen over wat ze allemaal heeft meegemaakt, geklaag en over anderen praten.. maar ze belt me zelden, dus als ze belt hou ik ook de "oh ja..., hmmmm... goh... " techniek aan
en teken ik ondertussen een a4tje vol of ik vouw de was op ofzo..
dat is inderdaad een goeie techniek.
maar als het je raakt en je kunt het niet het ene oor in en het andere oor uit laten gaan, is het misschien toch handig om eens te proberen het tegen haar te zeggen voorzichtig en vriendelijk?
zeker als ze ieder 2 weken belt.
toont ze wel interesse voor jou, of is ze ook zo'n zender?
en teken ik ondertussen een a4tje vol of ik vouw de was op ofzo..
dat is inderdaad een goeie techniek.
maar als het je raakt en je kunt het niet het ene oor in en het andere oor uit laten gaan, is het misschien toch handig om eens te proberen het tegen haar te zeggen voorzichtig en vriendelijk?
zeker als ze ieder 2 weken belt.
toont ze wel interesse voor jou, of is ze ook zo'n zender?
Be happy, it drives people crazy 
donderdag 28 mei 2015 19:50
""Als ik kritiek heb en moeder zich gekwetst voelt krijg ik het hard op mijn bordje, worden mijn broer en grootouders erin betrokken en ben ik de outcast..""
dat is niet gezond cochise... ik herken er veel in
het is inderdaad zoals je zelf ook zegt, een patroon wat al lang geleden ontstaan is. je zou er goed aan doen (voor jou vooral!) omdat te doorbreken. maar makkelijk is het niet natuurlijk
maar als jij je gedrag gaat veranderen, en dingen anders gaat doen, en je eigen verantwoordelijkheid neemt, zal haar gedrag ook veranderen. en ze heeft niks op jouw bordje te gooien!
dat is niet gezond cochise... ik herken er veel in
het is inderdaad zoals je zelf ook zegt, een patroon wat al lang geleden ontstaan is. je zou er goed aan doen (voor jou vooral!) omdat te doorbreken. maar makkelijk is het niet natuurlijk
maar als jij je gedrag gaat veranderen, en dingen anders gaat doen, en je eigen verantwoordelijkheid neemt, zal haar gedrag ook veranderen. en ze heeft niks op jouw bordje te gooien!
Be happy, it drives people crazy
donderdag 28 mei 2015 19:52
donderdag 28 mei 2015 19:56
Je mag er best iets van zeggen en ook het gesprek beëindigen. Het is een illusie dat zij dit nodig heeft, het wordt er niet beter van eerder erger want zij doet het steeds weer. Wanneer haar begrenst dan moet zij iets anders met haar gevoelens en lost het wellicht op een andere manier op. Om het maar te laten gaan...daar worden jullie allebei slechter van...zij ook wat zij zal het meer en meer doen tot jij helemaal geen zin meer hebt in contact.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
donderdag 28 mei 2015 20:00
Ik denk dat dit het tipje van de ijsberg is. Hetgeen je nu als het ware aangrijpt als zijnde het probleem, maar het gaat om een lang ingesleten patroon van actie en reactie tussen jullie dat zich- gok ik- niet alleen manifesteert/manifesteerde in de telefoongesprekken. Het gaat way back.
Mijn tip: lees!
Ik heb veel gehad aan boeken van
Susan Forward: Toxic parents (NB; extreme titel, laat je daardoor niet afschrikken;
Claudia Black: Changing course;
Harriet Braiker: the disease to please;
en voor mijn situatie de grootste eye-opener: Harriet Lerner: Dans van woede.
Wie weet heb je ook wat aan jezelf informeren over hoe jij hierin je houding kan veranderen en je grenzen aangeven. Want anders blijft het patroon bestaan.
Van haar hoef je geen verandering te verwachten.
Daar zijn (in MIJN ervaring) twee dingen bij nodig van jouw kant:
Lef. Dat vooral
en een open mind. En dat laatste is soms nog lastiger omdat je zoveel wortels hebt liggen bij je moeder, het contact is daardoor zo beladen, maar gelukkig ook zo veranderbaar (zei het moeizaam want patronen liggen diep verankerd). Wees niet bang, probeer dingen uit en lees .
Dat zou mijn advies zijn.
Succes!
Mijn tip: lees!
Ik heb veel gehad aan boeken van
Susan Forward: Toxic parents (NB; extreme titel, laat je daardoor niet afschrikken;
Claudia Black: Changing course;
Harriet Braiker: the disease to please;
en voor mijn situatie de grootste eye-opener: Harriet Lerner: Dans van woede.
Wie weet heb je ook wat aan jezelf informeren over hoe jij hierin je houding kan veranderen en je grenzen aangeven. Want anders blijft het patroon bestaan.
Van haar hoef je geen verandering te verwachten.
Daar zijn (in MIJN ervaring) twee dingen bij nodig van jouw kant:
Lef. Dat vooral
en een open mind. En dat laatste is soms nog lastiger omdat je zoveel wortels hebt liggen bij je moeder, het contact is daardoor zo beladen, maar gelukkig ook zo veranderbaar (zei het moeizaam want patronen liggen diep verankerd). Wees niet bang, probeer dingen uit en lees .
Dat zou mijn advies zijn.
Succes!
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
donderdag 28 mei 2015 20:12
Herkenbaar op een bepaalde manier. Ik geef sinds een jaar toch meer tegengas, ondanks de dreigende onweersbui. Ik zeg bijvoorbeeld wat het met mij doet om alles aan te horen: Mam, vind het moeilijk om je zo verdrietig-boos-gefrustreerd te horen zijn.
Zonder verder oordeel vertel ik dus het effect op mij. Soms schiet ze dan uit de slachtoffer rol en wordt ze weer meer moeder.
Ook je realiseren dat mensen alleen maar spuien om het kwijt te kunnen, en niet zozeer een oplossing willen, was een eye opener voor mij ( ben nogal rationeel/mannelijk wat dat betreft). Als ik weer in de oplosmodus schiet dan fluit ik mezelf terug. Ook neem ik niet meteen weer alle apen op mijn schouder, maar laat haar verantwoordelijk voor haar eigen problemen.
Zonder verder oordeel vertel ik dus het effect op mij. Soms schiet ze dan uit de slachtoffer rol en wordt ze weer meer moeder.
Ook je realiseren dat mensen alleen maar spuien om het kwijt te kunnen, en niet zozeer een oplossing willen, was een eye opener voor mij ( ben nogal rationeel/mannelijk wat dat betreft). Als ik weer in de oplosmodus schiet dan fluit ik mezelf terug. Ook neem ik niet meteen weer alle apen op mijn schouder, maar laat haar verantwoordelijk voor haar eigen problemen.
donderdag 28 mei 2015 20:13
"daarom verwacht ik ook geen verandering van mijn moeder meer" - is dat zo?
Dat vraag ik mezelf ook vaak af.
Wat zijn verwachtingen?
En is het niet toch beter die te houden zonder je ervan afhankelijk te maken natuurlijk.
Je hoopt in ieder geval op een beter contact. En dat is toch, stiekem misschien, een verwachting voor de toekomst tussen jullie.
Dat vraag ik mezelf ook vaak af.
Wat zijn verwachtingen?
En is het niet toch beter die te houden zonder je ervan afhankelijk te maken natuurlijk.
Je hoopt in ieder geval op een beter contact. En dat is toch, stiekem misschien, een verwachting voor de toekomst tussen jullie.
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
donderdag 28 mei 2015 20:23
"Zonder verder oordeel vertel ik dus het effect op mij. Soms schiet ze dan uit de slachtoffer rol en wordt ze weer meer moeder. ""
Das een goeie luxaflex, reageren vanuit jezelf, zonder naar haar te wijzen, of te oordelen.
Dus niet "jij klaagt en huilt altijd en je doet me daarmee pijn" (dan gaan ze vaak direct in de verdediging)
Maar "ik vind het moeilijk om jou zo van slag te zien, en daar raak ik ook nogal van slag van, het raakt me erg"
dan praat je alleen vanuit jezelf, je zegt dat iets met jou doet, hoe jij je voelt
ik noem het de klootzak theorie
als ik tegen jou zeg; Jij bent een klootzak! reageer je heel anders dan wanneer ik zeg ; "ik vind jou een klootzak"
de eerste daar kun je nog tegen in gaan (ben ik helemaal niet! wie denk jij dan dat je bent!)
de tweede geeft een heel ander gesprek (als ze dan nog met je willen praten haha)
Das een goeie luxaflex, reageren vanuit jezelf, zonder naar haar te wijzen, of te oordelen.
Dus niet "jij klaagt en huilt altijd en je doet me daarmee pijn" (dan gaan ze vaak direct in de verdediging)
Maar "ik vind het moeilijk om jou zo van slag te zien, en daar raak ik ook nogal van slag van, het raakt me erg"
dan praat je alleen vanuit jezelf, je zegt dat iets met jou doet, hoe jij je voelt
ik noem het de klootzak theorie
als ik tegen jou zeg; Jij bent een klootzak! reageer je heel anders dan wanneer ik zeg ; "ik vind jou een klootzak"
de eerste daar kun je nog tegen in gaan (ben ik helemaal niet! wie denk jij dan dat je bent!)
de tweede geeft een heel ander gesprek (als ze dan nog met je willen praten haha)
Be happy, it drives people crazy
donderdag 28 mei 2015 20:24
Zo herkenbaar. Hier continue klaagzang over haar huwelijk. Sinds kindertijd.
Ik kan die frustratie niet meer horen.
Met als gevolg dat ik nu zo ver ben dat ik me al erger als ze belt. Een algeheel gevoel dat ik associeer aan contact met haar. Dan denk ik: mens, ga een ander lastig vallen. Terwijl blijkt dat ze soms ook gewoon contact wil om wat te kletsen.
Dus: of de aap uit de mouw of er komt een moment dat je zelf de rem intrapt op een manier die evenzo onbevorderlijk is voor het contact.
Ik kan die frustratie niet meer horen.
Met als gevolg dat ik nu zo ver ben dat ik me al erger als ze belt. Een algeheel gevoel dat ik associeer aan contact met haar. Dan denk ik: mens, ga een ander lastig vallen. Terwijl blijkt dat ze soms ook gewoon contact wil om wat te kletsen.
Dus: of de aap uit de mouw of er komt een moment dat je zelf de rem intrapt op een manier die evenzo onbevorderlijk is voor het contact.
donderdag 28 mei 2015 20:27
ik bedoel met je eigen verantwoordelijkheid nemen, opkomen voor jezelf, jij bent verantwoordelijk voor jouzelf, jij zorgt voor jezelf en komt op voor jezelf als iemand je stress bezorgd of aanvalt.. ook als het je moeder is.
En ook, jij bent niet verantwoordelijk voor je moeder, zij is een volwassen vrouw en zou eerder voor jou moeten zorgen dan jij voor haar.
En jou aanvallen of alles op jouw bord gooien omdat je kritiek hebt of voor jezelf opkomt, komt niet echt volwassen over..
En ook, jij bent niet verantwoordelijk voor je moeder, zij is een volwassen vrouw en zou eerder voor jou moeten zorgen dan jij voor haar.
En jou aanvallen of alles op jouw bord gooien omdat je kritiek hebt of voor jezelf opkomt, komt niet echt volwassen over..
Be happy, it drives people crazy
