Relaties
alle pijlers
Relatiebreuk verwerken
donderdag 23 maart 2017 15:56
Hoi allemaal,
Ook ik wil graag even van me afschrijven. Ik lees al weken mee op dit forum en zie dat al veel me zijn voorgegaan in het liefdesverdriet. Dit helpt me. De meeste topics zijn alleen al wat ouder en ik kom graag in contact met mensen die nu in een soort gelijke situatie zitten. Ik probeer het kort t omschrijven en niet te herkenbaar, omdat ik liever anoniem blijf.
Iets meer als een jaar geleden leerde ik mijn ex (opnieuw) kennen. We kenden elkaar al vaag van onze studententijd. We hadden allebei een zware periode achter de rug toen we elkaar weer troffen in het café en eigenlijk zaten we er nog in. We hadden beide een lange relatie gehad met nog enige nasleep, zoals bijvoorbeeld een hypotheek met ex enz. Onze beide moeders waren ziek toen we elkaar leerden kennen. We hebben heel veel steun aan elkaar gehad. Al vanaf date 1 klopte het gewoon. We waren bijna een kopie van elkaar. We kregen een relatie, waarbij we ook onze eigen levens hielden en onze rust pakten, maar veel aan elkaar hadden. Door de verliefdheid was er weer plaats voor energie en leuke dingen en vergat ik soms de ellende. We waren stapelgek op elkaar. Ik heb hem uit de put gehaald en gesteund in alles. Hij liet ook vaak weten hoe gek hij op me was en hoe bijzonder hij het vond dat dit alles zomaar was ontstaan tussen alle ellende door.
Toen mijn moeder stierf was hij bij me (ze werd slechts 54). Ook tijdens de crematie. Het was heel bijzonder. Na een maand of acht merkte ik echter dat er iets veranderde. Hij sloot zich een beetje af voor alles. Ik bracht dit ter sprake en hij gaf toe dat hij niet helemaal lekker in zijn vel zat, maar hij kon het niet plaatsen. Hij zei dat het anders voelde als in het begin, maar dacht dat het maar een moment was en wist zeker dat het weer over zou gaan en kon niet precies beschrijven waarom hij zulke schommelingen had in zijn humeur. Hij leek soms wel tegen het depressieve aan te zitten. Hij snapte het niet en zei dat hij het niet eens bewust deed als hij me weer eens vergat een kus te geven enz, maar dat hij gewoon geen liefde geven kon op dit moment. We hebben zo ons best gedaan om het gevoel van eerst weer terug te krijgen. Je probeert het zo natuurlijk mogelijk te houden, maar dat lukt niet meer, omdat je zo onzeker wordt als hij zegt dat zijn gevoel anders is. Doordat ik nadacht over alles ging niets meer vanzelf en we kwamen er gewoon niet uit. Het deed zo'n pijn dat hij zich af sloot voor mij. Na een tijdje genoegen te nemen met zijn twijfel heb ik aangegeven dat we er maar een punt achter moesten zetten als hij niet genoeg meer voor me voelde. En dat gebeurde.
Toch kon hij me niet loslaten. We zijn nog een weekend weg geweest, wat al gepland was. Hij gaf daar ook aan dat hij twijfelde aan deze keus en dat hij even tot rust moest komen en dat dat geen maanden hoefde te duren. We zouden zien wat de tijd deed en misschien konden we het dan uiteindelijk een nieuwe kans geven. Het was echt een top weekend. Hij geeft ook oprecht om me en vind het vreselijk dat hij me dit aandoet vlak na het verlies van mijn moeder.
Alleen nu sinds een aantal weken hebben we geen contact meer. Hij heeft weken in de put gezeten en het lijkt wel of hij daarna een knop heeft omgezet en zo makkelijk doorgaat met het leven. Hij zegt tot rust te zijn gekomen. Niet alleen doordat de relatie over is, maar doordat hij tijd heeft genomen om rust te nemen. Hij stort zich nu volledig op zijn werk. Ik heb zelfs gehoord dat hij al weer contact heeft met een meisje. Dit doet vreselijk veel pijn, zo snel en ook vooral omdat hij de deur op een kier liet. Ik voel me beter dan dat en weet dat ik er alleen uit kom door al het contact te verbreken. Ik vind dit moeilijk, omdat hij ook echt mijn maatje was.
Toch doet het pijn dat hij het schijnbaar prima vind dat ik geen contact zoek en ook geen contact meer met mij zoekt. Ik dacht echt dat ik meer voor hem betekende. Soms voelt het alsof hij me achterlaat waar ik hem heb opgeraapt. Ik doe veel leuke dingen en heb veel lieve mensen om me heen. Ik heb alleen alles kunnen wegstoppen doordat hij me toen zo gelukkig maakte, Ik kan het nu niet meer wegschuiven en het komt allemaal 10 x zo hard weer terug.. Het enige waar ik zeker van was, is keihard onder me weggetrapt. Mijn moeder zei nog op haar sterfbed dat ze hoopte dat we gelukkig werden samen en ik weet nog dat ik daar geen seconde aan twijfelde op dat moment.. Ik zag dit zo niet aankomen.
Ik weet dat ik er wel kom, maar ook dat het tijd nodig heeft. En ik kijk zo op tegen die tijd. Ik heb ook leuke momenten, maar het zit steeds in mijn gedachten. Ik vraag me af of hij ook aan mij denkt en ben druk aan het speculeren.. Bah. Het voelt alsof ik 2 verliezen in één keer moet verwerken. Ik ken mezelf zo niet, omdat ik toch altijd een vrij sterk en zelfverzekerde meid was.
Onze overeenkomsten en ellende heeft ons heel snel heel dicht bij elkaar gebracht. Maar het heeft ons denk ik ook uit elkaar gedreven, omdat er simpelweg teveel te verwerken was.
Sorry voor het lange en misschien vage verhaal, Ik kan zolang doortypen, maar wil het niet langer maken en ben simpelweg op zoek naar wat steun hier. En hier van me af typen helpt me om hem niets te sturen.
Ook ik wil graag even van me afschrijven. Ik lees al weken mee op dit forum en zie dat al veel me zijn voorgegaan in het liefdesverdriet. Dit helpt me. De meeste topics zijn alleen al wat ouder en ik kom graag in contact met mensen die nu in een soort gelijke situatie zitten. Ik probeer het kort t omschrijven en niet te herkenbaar, omdat ik liever anoniem blijf.
Iets meer als een jaar geleden leerde ik mijn ex (opnieuw) kennen. We kenden elkaar al vaag van onze studententijd. We hadden allebei een zware periode achter de rug toen we elkaar weer troffen in het café en eigenlijk zaten we er nog in. We hadden beide een lange relatie gehad met nog enige nasleep, zoals bijvoorbeeld een hypotheek met ex enz. Onze beide moeders waren ziek toen we elkaar leerden kennen. We hebben heel veel steun aan elkaar gehad. Al vanaf date 1 klopte het gewoon. We waren bijna een kopie van elkaar. We kregen een relatie, waarbij we ook onze eigen levens hielden en onze rust pakten, maar veel aan elkaar hadden. Door de verliefdheid was er weer plaats voor energie en leuke dingen en vergat ik soms de ellende. We waren stapelgek op elkaar. Ik heb hem uit de put gehaald en gesteund in alles. Hij liet ook vaak weten hoe gek hij op me was en hoe bijzonder hij het vond dat dit alles zomaar was ontstaan tussen alle ellende door.
Toen mijn moeder stierf was hij bij me (ze werd slechts 54). Ook tijdens de crematie. Het was heel bijzonder. Na een maand of acht merkte ik echter dat er iets veranderde. Hij sloot zich een beetje af voor alles. Ik bracht dit ter sprake en hij gaf toe dat hij niet helemaal lekker in zijn vel zat, maar hij kon het niet plaatsen. Hij zei dat het anders voelde als in het begin, maar dacht dat het maar een moment was en wist zeker dat het weer over zou gaan en kon niet precies beschrijven waarom hij zulke schommelingen had in zijn humeur. Hij leek soms wel tegen het depressieve aan te zitten. Hij snapte het niet en zei dat hij het niet eens bewust deed als hij me weer eens vergat een kus te geven enz, maar dat hij gewoon geen liefde geven kon op dit moment. We hebben zo ons best gedaan om het gevoel van eerst weer terug te krijgen. Je probeert het zo natuurlijk mogelijk te houden, maar dat lukt niet meer, omdat je zo onzeker wordt als hij zegt dat zijn gevoel anders is. Doordat ik nadacht over alles ging niets meer vanzelf en we kwamen er gewoon niet uit. Het deed zo'n pijn dat hij zich af sloot voor mij. Na een tijdje genoegen te nemen met zijn twijfel heb ik aangegeven dat we er maar een punt achter moesten zetten als hij niet genoeg meer voor me voelde. En dat gebeurde.
Toch kon hij me niet loslaten. We zijn nog een weekend weg geweest, wat al gepland was. Hij gaf daar ook aan dat hij twijfelde aan deze keus en dat hij even tot rust moest komen en dat dat geen maanden hoefde te duren. We zouden zien wat de tijd deed en misschien konden we het dan uiteindelijk een nieuwe kans geven. Het was echt een top weekend. Hij geeft ook oprecht om me en vind het vreselijk dat hij me dit aandoet vlak na het verlies van mijn moeder.
Alleen nu sinds een aantal weken hebben we geen contact meer. Hij heeft weken in de put gezeten en het lijkt wel of hij daarna een knop heeft omgezet en zo makkelijk doorgaat met het leven. Hij zegt tot rust te zijn gekomen. Niet alleen doordat de relatie over is, maar doordat hij tijd heeft genomen om rust te nemen. Hij stort zich nu volledig op zijn werk. Ik heb zelfs gehoord dat hij al weer contact heeft met een meisje. Dit doet vreselijk veel pijn, zo snel en ook vooral omdat hij de deur op een kier liet. Ik voel me beter dan dat en weet dat ik er alleen uit kom door al het contact te verbreken. Ik vind dit moeilijk, omdat hij ook echt mijn maatje was.
Toch doet het pijn dat hij het schijnbaar prima vind dat ik geen contact zoek en ook geen contact meer met mij zoekt. Ik dacht echt dat ik meer voor hem betekende. Soms voelt het alsof hij me achterlaat waar ik hem heb opgeraapt. Ik doe veel leuke dingen en heb veel lieve mensen om me heen. Ik heb alleen alles kunnen wegstoppen doordat hij me toen zo gelukkig maakte, Ik kan het nu niet meer wegschuiven en het komt allemaal 10 x zo hard weer terug.. Het enige waar ik zeker van was, is keihard onder me weggetrapt. Mijn moeder zei nog op haar sterfbed dat ze hoopte dat we gelukkig werden samen en ik weet nog dat ik daar geen seconde aan twijfelde op dat moment.. Ik zag dit zo niet aankomen.
Ik weet dat ik er wel kom, maar ook dat het tijd nodig heeft. En ik kijk zo op tegen die tijd. Ik heb ook leuke momenten, maar het zit steeds in mijn gedachten. Ik vraag me af of hij ook aan mij denkt en ben druk aan het speculeren.. Bah. Het voelt alsof ik 2 verliezen in één keer moet verwerken. Ik ken mezelf zo niet, omdat ik toch altijd een vrij sterk en zelfverzekerde meid was.
Onze overeenkomsten en ellende heeft ons heel snel heel dicht bij elkaar gebracht. Maar het heeft ons denk ik ook uit elkaar gedreven, omdat er simpelweg teveel te verwerken was.
Sorry voor het lange en misschien vage verhaal, Ik kan zolang doortypen, maar wil het niet langer maken en ben simpelweg op zoek naar wat steun hier. En hier van me af typen helpt me om hem niets te sturen.
donderdag 23 maart 2017 16:04
Hier ook liefdesverdriet.
Hij heeft rust en ruimte nodig. Iedereen om ons heen is hoopvol. Ik intuïtief ook maar mijn verstand zegt; dadelijk komt de klap opnieuw dus beter dat je er nu doorheen gaat.
Ik ben aan het zoeken naar mijn eigen geluk. Zonder hem.
Het gaat nog een lange lange weg worden en ik mis hem zo. Mijn liefste.
Zucht
Je bent niet alleen.
Hij heeft rust en ruimte nodig. Iedereen om ons heen is hoopvol. Ik intuïtief ook maar mijn verstand zegt; dadelijk komt de klap opnieuw dus beter dat je er nu doorheen gaat.
Ik ben aan het zoeken naar mijn eigen geluk. Zonder hem.
Het gaat nog een lange lange weg worden en ik mis hem zo. Mijn liefste.
Zucht
Je bent niet alleen.
donderdag 23 maart 2017 16:15
Jullie zijn zeker niet alleen. Mijn geschiedenis is bijna dezelfde. Heb na mijn breuk met mn ex na een 4 maanden iemand ontmoet die ontzettend lief was. We waren allebei aan de kant gezet na lange relaties en konden elkaars verhaal bij elkaar kwijt. Ook ik vergat door de liefde mijn ellende met mn ex en dacht weer aan een toekomst.
Totdat mijn nieuwe vriend na 5 maanden vanuit het niets zei dat het uit was. Hij had nog wel twijfels of hij hier goed aan deed, maar het was uit. Nu weet ik inmiddels dat hij al weer 3 weken een nieuwe vriendin heeft. En dat terwijl ik zelf kapot ga. Alle ellende met mn ex die ik had weggestopt, komt nu keihard terug. Voor mijn gevoel ben ik maanden terug gezet en heb nu nog meer ellende te verwerken. Ik heb het gevoel of ik mezelf kwijt ben geraakt en vraag me af waarom het mij niet gegund is.
Achteraf denk ik dat ik te snel weer een relatie ben begonnen, maar je kunt de liefde niet altijd sturen. En dan had ik er spijt van gehad dat ik het geen kans heb gegeven.
Totdat mijn nieuwe vriend na 5 maanden vanuit het niets zei dat het uit was. Hij had nog wel twijfels of hij hier goed aan deed, maar het was uit. Nu weet ik inmiddels dat hij al weer 3 weken een nieuwe vriendin heeft. En dat terwijl ik zelf kapot ga. Alle ellende met mn ex die ik had weggestopt, komt nu keihard terug. Voor mijn gevoel ben ik maanden terug gezet en heb nu nog meer ellende te verwerken. Ik heb het gevoel of ik mezelf kwijt ben geraakt en vraag me af waarom het mij niet gegund is.
Achteraf denk ik dat ik te snel weer een relatie ben begonnen, maar je kunt de liefde niet altijd sturen. En dan had ik er spijt van gehad dat ik het geen kans heb gegeven.
donderdag 23 maart 2017 16:50
donderdag 23 maart 2017 17:06
Ik vind de avond en begin ochtend ook het moeilijkste. Ik wordt wakker en het is vaak het eerste waar ik aan denk. Super irritant.
Fijn dat ik niet alleen ben. Gewoonomdathetkan, jouw verhaal lijkt echt op de mijne. Ik denk ook vaak waarom is het me niet gegund? Waarom de ene klap na de andere. Ik kan ook echt niet openstaan voor een ander momenteel en vind het een moeilijk idee dat hij dat wel zo snel kan. Maar ook dat weet ik niet helemaal zeker en mag niet voor hem conclusies trekken.
Hoop nekt je. Doordat hij me steeds hoop gaf, kreeg ik klap na klap, waardoor het verwerken alleen maar langer duurt. Elke leek het wel of hij weer een stukje hoop weg nam tot ik het contact stopte. Want elke keer voelt het dan weer als gedumpt worden.
Ik doe veel met vrienden en andere geliefden. Toch baal ik ervan dat ik momenteel nergens 100 procent van geniet, terwijl ik weet hoe kort het leven kan zijn. Wil gewoon weer lekker me onafhankelijke zelf zijn.
Fijn dat ik niet alleen ben. Gewoonomdathetkan, jouw verhaal lijkt echt op de mijne. Ik denk ook vaak waarom is het me niet gegund? Waarom de ene klap na de andere. Ik kan ook echt niet openstaan voor een ander momenteel en vind het een moeilijk idee dat hij dat wel zo snel kan. Maar ook dat weet ik niet helemaal zeker en mag niet voor hem conclusies trekken.
Hoop nekt je. Doordat hij me steeds hoop gaf, kreeg ik klap na klap, waardoor het verwerken alleen maar langer duurt. Elke leek het wel of hij weer een stukje hoop weg nam tot ik het contact stopte. Want elke keer voelt het dan weer als gedumpt worden.
Ik doe veel met vrienden en andere geliefden. Toch baal ik ervan dat ik momenteel nergens 100 procent van geniet, terwijl ik weet hoe kort het leven kan zijn. Wil gewoon weer lekker me onafhankelijke zelf zijn.
donderdag 23 maart 2017 18:31
Wel fijn om te weten dat er meer zijn die met dit bijltje hakken.
Spijt van de relatie heb ik ook niet, maar op dit moment heerst het verdriet meer dan terugkijken op een mooie tijd. Het heeft gewoon tijd nodig, heel veel tijd.
Apestaartje ik snap dat je je verdriet vorm wilt geven. Ik heb dat gedaan door een grote opruimactie. Leegte in mn huis, is ook leegte in mn huis.
's Ochtends kan ik maar moeilijk opstaan inderdaad. Vaak blijf ik lekker lang in bed liggen. Toch niemand die zich daaraan stoort, haha. Ik heb het geluk dat ik vaak 's avonds werk, dus dat is wel fijn.
Mensen heb ik wel om me heen, maar echt goede vrienden bij wie ik steeds mijn verhaal kwijt kan, zijn er helaas niet zo veel.
Spijt van de relatie heb ik ook niet, maar op dit moment heerst het verdriet meer dan terugkijken op een mooie tijd. Het heeft gewoon tijd nodig, heel veel tijd.
Apestaartje ik snap dat je je verdriet vorm wilt geven. Ik heb dat gedaan door een grote opruimactie. Leegte in mn huis, is ook leegte in mn huis.
's Ochtends kan ik maar moeilijk opstaan inderdaad. Vaak blijf ik lekker lang in bed liggen. Toch niemand die zich daaraan stoort, haha. Ik heb het geluk dat ik vaak 's avonds werk, dus dat is wel fijn.
Mensen heb ik wel om me heen, maar echt goede vrienden bij wie ik steeds mijn verhaal kwijt kan, zijn er helaas niet zo veel.
donderdag 23 maart 2017 20:47
Ja tijd inderdaad. We moeten er helaas even doorheen. Maar ook in ons leven komt weer een leuke man. Nu alleen eerst weer even een reset voor mezelf. Ik wil pas weer aan een vent als ik weer 100 % gelukkig ben en mijn geluk dus niet afhankelijk is van mijn relatie.
Lijkt me wel moeilijk weer zo maar iemand toe te laten. Zou je dan niet bang zijn dat het gevoel weer ineens verdwijnt? Hij was echt wel heel gek op me. Heb hem ook wel veel zien huilen en gezien dat het hem ook veel pijn deed. Maar toch ineens de knop om en niks geen contact meer. Maar denk dat dat toch onvermijdelijk is. Misschien over een paar jaar als alle randjes eraf zijn dat er eens vriendschap in zit. Hij heeft toch veel met me gedeeld.
Er zijn ons zoveel voorgegaan en ook met hen is het goedgekomen. Dat denk ik altijd maar.
Lijkt me wel moeilijk weer zo maar iemand toe te laten. Zou je dan niet bang zijn dat het gevoel weer ineens verdwijnt? Hij was echt wel heel gek op me. Heb hem ook wel veel zien huilen en gezien dat het hem ook veel pijn deed. Maar toch ineens de knop om en niks geen contact meer. Maar denk dat dat toch onvermijdelijk is. Misschien over een paar jaar als alle randjes eraf zijn dat er eens vriendschap in zit. Hij heeft toch veel met me gedeeld.
Er zijn ons zoveel voorgegaan en ook met hen is het goedgekomen. Dat denk ik altijd maar.
vrijdag 24 maart 2017 18:05
Die laatste is wel een mooie mantra; we overleven het idd wel. Ik heb 3 mnd geleden afscheid genomen van de man van mijn leven en sinds 2 weken het contact helemaal stilgelegd, ik kan het niet opbrengen.
Maar het missen doet zeer, gewoon vaak latent aanwezig. Maar het zal wel weggaan, nog geen ruimte in mijn hart voor een nieuwe man, dat gaat ook nog wel even duren, maar dat geeft niet.
Maar het missen doet zeer, gewoon vaak latent aanwezig. Maar het zal wel weggaan, nog geen ruimte in mijn hart voor een nieuwe man, dat gaat ook nog wel even duren, maar dat geeft niet.
vrijdag 24 maart 2017 18:21
Ook hier een herstellende na een relatiebreuk 
Mijn ex en ik zijn zelfs twee keer uit elkaar gegaan. Na de eerste keer heb ik hier een topic geschreven, dat heeft toen wel geholpen. Alleen ex kwam bij me terug en ik was zo stom om dat een kans te geven, terwijl ik eigenlijk wel wist dat we niet voor elkaar gemaakt zijn en het alleen maar weer ellende zou opleveren. Maar ja, ik heb angst om alleen te zijn, en zei daarom al heel gauw weer ja tegen een nieuwe poging. Maar ook ronde 2 ging heel hard mis. Het duurde niet lang voordat dezelfde problemen weer om de hoek kwamen en in mijn maag heeft in de laatste weken van de relatie alleen maar een hele grote knoop gezeten. Nu is het sinds een maand weer uit, en dat wil ik nu zo houden. Ik moet er psychisch enorm van herstellen. Ik ben vreselijk moe en heb moeite om mijn dagen door te komen, maar ik vind langzamerhand ook rust. En dat ga jij ook voelen, die rust komt wel weer. Schijnbaar waren ook jullie niet de juiste personen voor elkaar. Dat is hard en doet heel veel pijn, maar je herstelt wel weer. Tijd heelt letterlijk je wonden. Voor de rest: goed voor jezelf zorgen! Het maakt echt niet uit of je 's avonds alleen op de bank zit met een kop thee en Netflix aan, dat doe ik ook vaak. Al wissel ik het wel af met af en toe leuke dingen doen met vriendinnen, dat is echt nodig. Zolang je maar geen kluizenaar wordt en rustig aan verder gaat met je leven, kom je er wel weer bovenop En stop je verdriet niet weg. Want elke keer dat je huilt, gooi je er een stukje pijn uit en kom je weer een stapje verder in je verwerkingsproces !
Mijn ex en ik zijn zelfs twee keer uit elkaar gegaan. Na de eerste keer heb ik hier een topic geschreven, dat heeft toen wel geholpen. Alleen ex kwam bij me terug en ik was zo stom om dat een kans te geven, terwijl ik eigenlijk wel wist dat we niet voor elkaar gemaakt zijn en het alleen maar weer ellende zou opleveren. Maar ja, ik heb angst om alleen te zijn, en zei daarom al heel gauw weer ja tegen een nieuwe poging. Maar ook ronde 2 ging heel hard mis. Het duurde niet lang voordat dezelfde problemen weer om de hoek kwamen en in mijn maag heeft in de laatste weken van de relatie alleen maar een hele grote knoop gezeten. Nu is het sinds een maand weer uit, en dat wil ik nu zo houden. Ik moet er psychisch enorm van herstellen. Ik ben vreselijk moe en heb moeite om mijn dagen door te komen, maar ik vind langzamerhand ook rust. En dat ga jij ook voelen, die rust komt wel weer. Schijnbaar waren ook jullie niet de juiste personen voor elkaar. Dat is hard en doet heel veel pijn, maar je herstelt wel weer. Tijd heelt letterlijk je wonden. Voor de rest: goed voor jezelf zorgen! Het maakt echt niet uit of je 's avonds alleen op de bank zit met een kop thee en Netflix aan, dat doe ik ook vaak. Al wissel ik het wel af met af en toe leuke dingen doen met vriendinnen, dat is echt nodig. Zolang je maar geen kluizenaar wordt en rustig aan verder gaat met je leven, kom je er wel weer bovenop En stop je verdriet niet weg. Want elke keer dat je huilt, gooi je er een stukje pijn uit en kom je weer een stapje verder in je verwerkingsproces !
vrijdag 24 maart 2017 21:45
Hoihoi,
misschien niet een heel opbeurend verhaal voor je, maar ik zit al een jaar in liefdesverdriet..
Mijn ex heeft mij na de bevalling van ons zoontje verlaten ( het was te zwaar), we hebben co ouderschap en hij is een super papa!!
echter hou ik nog steeds van hem, we zien elkaar 1 x per week, hebben dan een gezellig gesprekje en dat was het.
ik ben er ook nog helemaal niet klaar voor om hem gelukkig met een ander te zien..
zelf heb ik wel iemand ontmoet waar ik fijne gevoelens bij heb en wel een toekomst mee kan zien, maar dat doen we rustig aan omdat ik nog helemaal in de war ben met alles.
je overleeft het inderdaad wel, maar het is gewoon k*t er is geen ander woord voor...
misschien niet een heel opbeurend verhaal voor je, maar ik zit al een jaar in liefdesverdriet..
Mijn ex heeft mij na de bevalling van ons zoontje verlaten ( het was te zwaar), we hebben co ouderschap en hij is een super papa!!
echter hou ik nog steeds van hem, we zien elkaar 1 x per week, hebben dan een gezellig gesprekje en dat was het.
ik ben er ook nog helemaal niet klaar voor om hem gelukkig met een ander te zien..
zelf heb ik wel iemand ontmoet waar ik fijne gevoelens bij heb en wel een toekomst mee kan zien, maar dat doen we rustig aan omdat ik nog helemaal in de war ben met alles.
je overleeft het inderdaad wel, maar het is gewoon k*t er is geen ander woord voor...
zaterdag 25 maart 2017 07:50
Doorgaan en afleiding zoeken. En iets opzoeken waar je je rust in kunt vinden.
Ik en mijn ex zijn ook uit elkaar gegaan omdat het niet goed meer liep en ik niet lekker in mijn vel zat maar kon t niet plaatsen. Toen zijn er 2 maanden geweest met moeizaam contact en uiteindelijk toch weer wat leuk app contact en zei ze zelfs dat ze t zo raar vond zonder me (we zaten inmiddels in de feestdagen) en toen ik dat ook toegaf moest ik dat niet zeggen want dat deed pijn zei ze.
Volgende dag kom ik er achter dat ze een ander heeft. Zag zelfs al fotos van de kerst van hun samen. Vond dit heel achterbaks. Ik was al wel vaker gewaarschuwd dat ze niet eerlijk was tegen me. Ze is ooit beschuldigd van vreemdgaan door mijn vrienden. Maar ik wist niet wie te geloven en we zijn door gegaan. Ook voor onze relatie was ik al gewaarschuwd. Dus toen ik dit zag vielen voor mij uiteindelijk toch de puzzelstukjes op zn plaats.
Maarja toen kwam t echte verwerken. Ik ging stappen met vrienden en sporten. Zocht de afleiding op. Het is kut maar je komt er wel. Neem de tijd en print in je hoofd dat zulke t niet waard zijn en ga verder.
Ben ik nou trouwens de enige man die reageert? ????
Ik en mijn ex zijn ook uit elkaar gegaan omdat het niet goed meer liep en ik niet lekker in mijn vel zat maar kon t niet plaatsen. Toen zijn er 2 maanden geweest met moeizaam contact en uiteindelijk toch weer wat leuk app contact en zei ze zelfs dat ze t zo raar vond zonder me (we zaten inmiddels in de feestdagen) en toen ik dat ook toegaf moest ik dat niet zeggen want dat deed pijn zei ze.
Volgende dag kom ik er achter dat ze een ander heeft. Zag zelfs al fotos van de kerst van hun samen. Vond dit heel achterbaks. Ik was al wel vaker gewaarschuwd dat ze niet eerlijk was tegen me. Ze is ooit beschuldigd van vreemdgaan door mijn vrienden. Maar ik wist niet wie te geloven en we zijn door gegaan. Ook voor onze relatie was ik al gewaarschuwd. Dus toen ik dit zag vielen voor mij uiteindelijk toch de puzzelstukjes op zn plaats.
Maarja toen kwam t echte verwerken. Ik ging stappen met vrienden en sporten. Zocht de afleiding op. Het is kut maar je komt er wel. Neem de tijd en print in je hoofd dat zulke t niet waard zijn en ga verder.
Ben ik nou trouwens de enige man die reageert? ????
zaterdag 25 maart 2017 17:26
Hier ook liefdesverdriet. Met relatie is twee maanden geleden uitgegaan. Ik was zo opgelucht toen ik het gas uitgemaakt omdat het al een langere tijd niet lekker tussen ons liep. Ik stortten mij meteen op een nieuwe toekomst voor mij alleen. Dat ging prima voor de eerste twee weken. Totdat we weer meer vriendschappelijk contact kregen. Op dat moment kwam ik er pas achter hoe zeer ik hem miste! En dat een toekomst voor ons samen er echt niet meer in zit. Mijn hele toekomstplannen met hem samen vielen weg.
Sinds afgelopen week hebben we definitief een punt gezet achter onze vriendschap. We moeten geen contact meer blijven houden want ik trek dat blijkbaar niet.
Dus voor mij begint het verdriet nu pas echt. Ik hoop dat ik het snel een plekje man gaan geven. Ik moet er niet aan denken om hem met een ander te zien..
Sinds afgelopen week hebben we definitief een punt gezet achter onze vriendschap. We moeten geen contact meer blijven houden want ik trek dat blijkbaar niet.
Dus voor mij begint het verdriet nu pas echt. Ik hoop dat ik het snel een plekje man gaan geven. Ik moet er niet aan denken om hem met een ander te zien..
zaterdag 25 maart 2017 19:41
quote:ijsprinses17 schreef op 24 maart 2017 @ 21:45:
Hoihoi,
misschien niet een heel opbeurend verhaal voor je, maar ik zit al een jaar in liefdesverdriet..
Mijn ex heeft mij na de bevalling van ons zoontje verlaten ( het was te zwaar), we hebben co ouderschap en hij is een super papa!!
echter hou ik nog steeds van hem, we zien elkaar 1 x per week, hebben dan een gezellig gesprekje en dat was het.
ik ben er ook nog helemaal niet klaar voor om hem gelukkig met een ander te zien..
zelf heb ik wel iemand ontmoet waar ik fijne gevoelens bij heb en wel een toekomst mee kan zien, maar dat doen we rustig aan omdat ik nog helemaal in de war ben met alles.
je overleeft het inderdaad wel, maar het is gewoon k*t er is geen ander woord voor...Is dat niet wat hypocriet ? Of heet je daarom ijsprinses
Hoihoi,
misschien niet een heel opbeurend verhaal voor je, maar ik zit al een jaar in liefdesverdriet..
Mijn ex heeft mij na de bevalling van ons zoontje verlaten ( het was te zwaar), we hebben co ouderschap en hij is een super papa!!
echter hou ik nog steeds van hem, we zien elkaar 1 x per week, hebben dan een gezellig gesprekje en dat was het.
ik ben er ook nog helemaal niet klaar voor om hem gelukkig met een ander te zien..
zelf heb ik wel iemand ontmoet waar ik fijne gevoelens bij heb en wel een toekomst mee kan zien, maar dat doen we rustig aan omdat ik nog helemaal in de war ben met alles.
je overleeft het inderdaad wel, maar het is gewoon k*t er is geen ander woord voor...Is dat niet wat hypocriet ? Of heet je daarom ijsprinses
zaterdag 25 maart 2017 23:42
Het doet me goed jullie reacties te lezen. Ik weet wel dat ik niet alleen ben, maar toch. Fabio, ik denk idd dat je de eerste man bent die nu reageert. Ook wel eens leerzaam om het vanuit een mannelijk perspectief te zijn. Ook al lijken die gevoelens niet zo verschillend. Mannen lijken emoties niet zo snel te tonen. Ook al heb ik ze bij mijn ex echt wel gezien. Ook jij zat dus niet lekker in je vel? Heb je spijt van je besluit? Of hoopte je dat het na wat rust weer goed zou komen?
Ik heb een leuke gezellige avond achter de rug. Het gaat steeds een beetje beter. Alleen waar ik normaal gerust tot 6 uur op stap kon, kan ik dat nu even niet opbrengen. Ben gewoon op. Mijn gevoel wisselt ook zo extreem. Het ene moment lijk ik er vrede mee te hebben en tien minuten later ben ik weer boos dat het allemaal zo gelopen is.
Blijf het moeilijk vinden dat ik niet meer weet wat hem bezig houd. Is het voor hem dan echt zoveel makkelijker? Geen contact meer en druk op stap. Helaas kan ik niet in zijn hoofd kijken. Maar als hij hetzelfde voelde als mij kan het niet zo zijn dat het zo makkelijk is voor hem.
Vind ook veel steun in muziek. Over het algemeen loop ik niet zo te koop met mijn gevoelens. Ben niet graag een dramaqueen. Maar als ik dan eens alleen ben. Muziek op en eens flink de ogen uit me kop janken. En weer door. Onze tijd komt wel! Ik gun het mezelf. En jullie net zo goed. Clueless jou post doet me goed! Kan me zo ellendig voelen als ik een dag alleen maar netflix en niets doe. Weet ook wel dat dat nergens op slaat aangezien ik al zes dagen werk, maar toch. Heb altijd het gevoel dat ik dan wat mis. Morgen maar even de motor uit het hok en een flink stuk rijden om het hoofd leeg te maken! Ook dat helpt mij.
Ik mis het onbezorgd kind zijn haha. Liefde is geweldig, zolang het goed gaat.
Ik heb een leuke gezellige avond achter de rug. Het gaat steeds een beetje beter. Alleen waar ik normaal gerust tot 6 uur op stap kon, kan ik dat nu even niet opbrengen. Ben gewoon op. Mijn gevoel wisselt ook zo extreem. Het ene moment lijk ik er vrede mee te hebben en tien minuten later ben ik weer boos dat het allemaal zo gelopen is.
Blijf het moeilijk vinden dat ik niet meer weet wat hem bezig houd. Is het voor hem dan echt zoveel makkelijker? Geen contact meer en druk op stap. Helaas kan ik niet in zijn hoofd kijken. Maar als hij hetzelfde voelde als mij kan het niet zo zijn dat het zo makkelijk is voor hem.
Vind ook veel steun in muziek. Over het algemeen loop ik niet zo te koop met mijn gevoelens. Ben niet graag een dramaqueen. Maar als ik dan eens alleen ben. Muziek op en eens flink de ogen uit me kop janken. En weer door. Onze tijd komt wel! Ik gun het mezelf. En jullie net zo goed. Clueless jou post doet me goed! Kan me zo ellendig voelen als ik een dag alleen maar netflix en niets doe. Weet ook wel dat dat nergens op slaat aangezien ik al zes dagen werk, maar toch. Heb altijd het gevoel dat ik dan wat mis. Morgen maar even de motor uit het hok en een flink stuk rijden om het hoofd leeg te maken! Ook dat helpt mij.
Ik mis het onbezorgd kind zijn haha. Liefde is geweldig, zolang het goed gaat.
zondag 26 maart 2017 00:00
Hier even een positief verhaal!
In september ook aan de kant gezet en mijn moeder is danwel miet overleden maar wel zwaar dementerend en had haar net in een tehuis laten opnemen. Ex en ik woonden samen. Door een diep dal gegaan compleet met overspannenheid op werk.
Sinds december gaat het weer goed met me. Juist door t besef dat ie mij op t moeilijkste moment in mn leven niet kon steunen én ik ah rouwen was (naja ben), heb ik t snel een plek kunnen geven.
En elke dag dat ik me ellendig voelde, wist ik wel dat t uiteindelijk beter zou gaan inmiddels ruim 6 mnd verder en ik kijk met een glimlach terug op mn relatie. En ook mijn moeder zal een nieuwe liefde nooit meer herkennen en dus meemaken.
Uiteraard ben k nog verdrietig om mn moeder maar dat liefdesverdriet slijt echt!
Geef wel prioriteit aan je ellende die je nu voelt. Stoer doen en door gaan gaat je niet helpen!
In september ook aan de kant gezet en mijn moeder is danwel miet overleden maar wel zwaar dementerend en had haar net in een tehuis laten opnemen. Ex en ik woonden samen. Door een diep dal gegaan compleet met overspannenheid op werk.
Sinds december gaat het weer goed met me. Juist door t besef dat ie mij op t moeilijkste moment in mn leven niet kon steunen én ik ah rouwen was (naja ben), heb ik t snel een plek kunnen geven.
En elke dag dat ik me ellendig voelde, wist ik wel dat t uiteindelijk beter zou gaan inmiddels ruim 6 mnd verder en ik kijk met een glimlach terug op mn relatie. En ook mijn moeder zal een nieuwe liefde nooit meer herkennen en dus meemaken.
Uiteraard ben k nog verdrietig om mn moeder maar dat liefdesverdriet slijt echt!
Geef wel prioriteit aan je ellende die je nu voelt. Stoer doen en door gaan gaat je niet helpen!
zondag 26 maart 2017 16:12
Wat is het tegenovergestelde van stoer doen en doorgaan? Huilen en blijven zitten? Het is voor iedereen anders denk ik.
Sunny; ik denk dat het niet uitmaakt wat hem bezig houdt. Maakt het jou uit? Misschien lijkt het alsof het makkelijk gaat en misschien is dat ook wel zo. De meeste mensen die ik ken vermijden, rennen, storten zich in afleiding en komen zichzelf veel later pas tegen. Mijn ex doet het nu ook, druk met van alles om maar geen verdriet te voelen. Ik doe het nu, dan hoeft het straks niet meer
Sunny; ik denk dat het niet uitmaakt wat hem bezig houdt. Maakt het jou uit? Misschien lijkt het alsof het makkelijk gaat en misschien is dat ook wel zo. De meeste mensen die ik ken vermijden, rennen, storten zich in afleiding en komen zichzelf veel later pas tegen. Mijn ex doet het nu ook, druk met van alles om maar geen verdriet te voelen. Ik doe het nu, dan hoeft het straks niet meer
zondag 26 maart 2017 19:41
zondag 26 maart 2017 19:49
Ik uit me bij de mensen bij wie ik me uitten wil krullenbol. Ik wil niet met mijn gevoelens te koop lopen, maar laat ze wel toe hoor. Van sommige collega's weet ik bijvoorbeeld alles. Die gooien alles op tafel. Sommige van mijn collega's weten het niet eens van me moeder. Ik vind het iets van mezelf. Zelfde als mijn relatie. Heb geen zin om steeds hetzelfde te vertellen. Ik stort me uit bij muziek en een paar geliefden. En ik ben zo dankbaar dat ik die geliefden heb! Vind het gewoon zo akelig dat ik me zo voel steeds en me er niet overheen kan zetten.
Sensheart zo denk ik ook. Ik laat het nu maar toe, want anders kom het later wel. Helaas maakt het me wel degelijk uit wat hem bezig houdt. Ik zou liegen als ik zeg van niet. Ik wou dat het niet zo was. Gun hem al het geluk van de wereld hoor. Het voelt alleen zo oneerlijk dat hij zo snel verder lijkt te gaan. Maar dat weet ik dus niet zeker. Ik weet ook hoe goed hij is in gevoelens wegstoppen. Alleen we deelden alles. En ik moet loslaten dat dat er niet meer is en we elkaars leven niet meer delen. Ik weet niet wat er allemaal bij hem gebeurd en hij ook niet wat er bij mij allemaal speelt.
Ik heb moeite geen contact te zoeken, maar denk aan de andere kant ook hij doet het ook niet. Als hij echt wil weten hoe het met me gaat, vraagt hij het wel.
Wil gewoon verder en het achter me laten. Weet alleen nog niet zo goed. Ik wil het wel, maar er is helaas geen knop die ik kan indrukken, waardoor dat rottige gevoel weg is. Ben al wel trots op mezelf dat ik deze weken geen contact meer heb gezocht.
Sensheart zo denk ik ook. Ik laat het nu maar toe, want anders kom het later wel. Helaas maakt het me wel degelijk uit wat hem bezig houdt. Ik zou liegen als ik zeg van niet. Ik wou dat het niet zo was. Gun hem al het geluk van de wereld hoor. Het voelt alleen zo oneerlijk dat hij zo snel verder lijkt te gaan. Maar dat weet ik dus niet zeker. Ik weet ook hoe goed hij is in gevoelens wegstoppen. Alleen we deelden alles. En ik moet loslaten dat dat er niet meer is en we elkaars leven niet meer delen. Ik weet niet wat er allemaal bij hem gebeurd en hij ook niet wat er bij mij allemaal speelt.
Ik heb moeite geen contact te zoeken, maar denk aan de andere kant ook hij doet het ook niet. Als hij echt wil weten hoe het met me gaat, vraagt hij het wel.
Wil gewoon verder en het achter me laten. Weet alleen nog niet zo goed. Ik wil het wel, maar er is helaas geen knop die ik kan indrukken, waardoor dat rottige gevoel weg is. Ben al wel trots op mezelf dat ik deze weken geen contact meer heb gezocht.
