relaties lijken bij iedereen allemaal zo makkelijk te gaan

quote:MonteCara schreef op 01 september 2015 @ 14:42:

[...]





Voor mijn part na één dag. Maar ik zou eerst wel even best wel een tijdje wachten tot, in mijn geval, hem voor te stellen aan mijn kinderen.Daar ben ik het mee eens, dat gaat soms veel te snel (in mijn optiek dan). Ik vind persoonlijk drie jaar wel heel lang. Stel je komt iemand tegen, dan hoef je alsnog niet meteen aan je kinderen voor te stellen.

quote:Ferfecksake schreef op 01 september 2015 @ 14:47:

[...]





Daar ben ik het mee eens, dat gaat soms veel te snel (in mijn optiek dan). Ik vind persoonlijk drie jaar wel heel lang. Stel je komt iemand tegen, dan hoef je alsnog niet meteen aan je kinderen voor te stellen.



Ik denk dat de persoon in kwestie ook gewoon niemand is tegengekomen, die ze voor wil stellen aan haar kinderen?



Ik heb tussen relaties vrij lange pauzes gehad, altijd. Werd ook niet snel verliefd. Mijn man dan weer wel, ik ben zijn rebound.

Hoe meer iemand post op Facebook, hoe ongelukkiger hij is...mijn ervaring.

Dus die ex van je, zit er diep in.

quote:belgali schreef op 01 september 2015 @ 14:04:

[...]

En ergens wou ik ook wel dat ik overal iets makkelijker in stond.

Dat ik wat meer naar mijn gevoel en minder naar mijn ratio zou luisteren.

Je denkt dus te moeilijk.



Grappig, de meeste mensen hebben rationeel geen enkel bezwaar tegen een nieuwe relatie (uiteindelijk kun je een relatie gewoon als een lot uit de loterij beschouwen en op een gegeven moment win je vanzelf wat ) maar juist een gevoelsmatige blokkade, dingen nog niet verwerkt en dergelijke.

quote:Dreamer schreef op 01 september 2015 @ 14:49:

[...]





Ik denk dat de persoon in kwestie ook gewoon niemand is tegengekomen, die ze voor wil stellen aan haar kinderen?



Ik heb tussen relaties vrij lange pauzes gehad, altijd. Werd ook niet snel verliefd. Mijn man dan weer wel, ik ben zijn rebound. Dat is me dus niet helemaal duidelijk omdat ze zegt dat het bewust is.

quote:Dreamer schreef op 01 september 2015 @ 14:42:

[...]





Sja..ooit (voor internet) was ik zo gelukkig met m'n ex, we kochten een huis, nieuwe meubels en toen maakte ik het uit. Toen heeft echt niet iedereen mij uit het leven verbannen hoor. omdat ik zo 'fake' voordeed dat we gelukkig waren. De momenten daarvoor dacht ik ook echt een perfecte relatie te hebben, totdat mij de schellen van de ogen vielen. Zo gaat dat soms.Mensen die klagen over facebook zien niet meer dat ze buiten facebook van de meeste mensen ook alleen de leuke verhalen horen. Alleen mijn intiemste vriendinnen vertellen wel eens een minder verhaal over hun relatie en kinderen en ik was tot op de dag van relatiebreuk naar de buitenwereld ook supergelukkig met mijn vriend, onze problemen gingen anderen niet aan.

quote:matroesjka_ schreef op 01 september 2015 @ 13:58:

Hm, nee, ik zou me daar helemaal niet druk om maken als ik jou was. Als die mensen zo makkelijk hup van het ene in het andere en daarna weer in het volgende springen dan kan het nooit zo veel inhoud hebben. Dat is eerder een friendly fuck denk ik dan.



Plus: het werkt nu eenmaal niet zo voor jou. En dat is prima.Daar weet je helemaal niks van. Ik vind het raar dat er hier vaak vanuit wordt gegaan dat als een relatie snel op de vorige volgt, het dan wel niet echt iets zal voorstellen.

quote:elle5460 schreef op 01 september 2015 @ 14:50:

Hoe meer iemand post op Facebook, hoe ongelukkiger hij is...mijn ervaring.

Dus die ex van je, zit er diep in.

quote:tigerlily75 schreef op 01 september 2015 @ 14:55:

[...]





Mensen die klagen over facebook zien niet meer dat ze buiten facebook van de meeste mensen ook alleen de leuke verhalen horen. Alleen mijn intiemste vriendinnen vertellen wel eens een minder verhaal over hun relatie en kinderen en ik was tot op de dag van relatiebreuk naar de buitenwereld ook supergelukkig met mijn vriend, onze problemen gingen anderen niet aan.



Precies! Ook nu, uiteraard, nog. Al voel ik bij wijze van spreken de tranen achter m'n ogen prikken, als ik een semi-bekende tegenkom die vraagt hoe het gaat, tover ik een lach op m'n gezicht en zeg "Goed!"

Ik ga toch niet aan iedereen m'n sores lopen vertellen.

quote:Susan schreef op 01 september 2015 @ 14:56:

[...]





Daar weet je helemaal niks van. Ik vind het raar dat er hier vaak vanuit wordt gegaan dat als een relatie snel op de vorige volgt, het dan wel niet echt iets zal voorstellen.Inderdaad, want ik was dus de rebound. Al 22 jaar erg gelukkig met m'n man. (volgens mijn facebookberichten dan )

quote:Susan schreef op 01 september 2015 @ 14:56:

[...]





Daar weet je helemaal niks van. Ik vind het raar dat er hier vaak vanuit wordt gegaan dat als een relatie snel op de vorige volgt, het dan wel niet echt iets zal voorstellen.Dat is ook niet per se zo, totdat het de 4e achtereen is

quote:tigerlily75 schreef op 01 september 2015 @ 14:55:

[...]





Mensen die klagen over facebook zien niet meer dat ze buiten facebook van de meeste mensen ook alleen de leuke verhalen horen. Alleen mijn intiemste vriendinnen vertellen wel eens een minder verhaal over hun relatie en kinderen en ik was tot op de dag van relatiebreuk naar de buitenwereld ook supergelukkig met mijn vriend, onze problemen gingen anderen niet aan.Eens. Zelfs de meeste vriendinnen vertel ik niet heel veel als mijn relatie eens een dipje heeft.

Het gras is echt niet groener aan de overkant.

Ik heb al heel lang een relatie, meer dan 20 jaar, en ik ben echt niet altijd heel gelukkig met mijn partner. We hebben ook een aantal affaires overleefd. Het kost soms bloed, zweet en tranen. Maar ik weet heel zeker dat ik het liefst bij hem wil zijn en daar heb ik veel voor over.



Mij verwondert het dat er zoveel mensen zijn, die steeds maar een paar jaar bij hun partner blijven. Ik zie het zo, niemand is perfect, je zult strijd moeten voeren met wie dan ook en: how much fun are YOU to live with. Ben jij dan wel leuk genoeg om een leven lang mee door te brengen? Waarom de ander dan niet? Zo kieskeurig en zo afwijzend zijn mensen naar anderen toe, kijk je ook zo naar jezelf? Een relatie is hard werken, moet de ander dat alleen doen dan? Mensen kijken altijd zo naar de ander ipv zichzelf. Hard werken betekent ook kunnen incasseren bv. En zijn jouw fouten vergevelijker dan die van de ander? Hoe weet jij dat nou, jij bent de ander niet.



Ik kijk naar mezelf. Hoe leuker ik ben, hoe liever mijn partner bij me wil blijven. En reken maar dat ik weet wat mijn partner leuk vind. Ik denk dat westerse, sorry, vrouwen dat ergens te onderdanig vinden. Maar ik ben van de ouderwetse. Je man hou je gelukkig, anders gaat ie dwalen. Dat is deels biologie. Dus ik zet mijn energie in op heel lekker koken voor hem, samen lachen, goeie sex, mezelf optutten, precies weten wat hij wanneer nodig heeft en de chemie op gang houden met flirts en grapjes.



Ik denk nooit na over andere vrouwen, hoeveel zin heeft dat? Onthou altijd: ieder mens mag zelf kiezen waar hij/zij zijn/haar tijd doorbrengt. Wil je een man hebben en houden, zorg dan dat hij zijn tijd met jou wil doorbrengen. En mannen houden niet van onzeker geneuzel, jaloezie, catfights. Dat is rete-onaantrekkelijk. Werk dus aan je zelfvertrouwen en aan het beste in jezelf en je partner omhoog halen. Blijf niet hangen in het negatieve, als je relatie inzakt, werk, vecht, en maak het leven weer mooi samen. Ik richt me op het geven, dan krijg je vanzelf veel terug.



Maar ik kan hem soms ook wel wurgen hoor. De liefde kan niet en heel lang duren en gepassioneerd zijn, zonder strijd. En ja, ik heb vrouwen weggejaagd omdat ze concurrentie waren, maar niet door te schelden en boos te worden. Maar juist door me van mijn beste kant te laten zien. Daarom wilde hij bij mij blijven.



Er is laatst een interessant experiment geweest, met torren. Twee groepen torren. Een groep hadden de wetenschappers chemisch zo bewerkt dat ze monogaam werden en geen strijd voerden om de beste partners. Ze waren nog wel vruchtbaar en vormden vreedzaam levende paartjes die nooit onderling of met de anderen vochten. De andere groep lieten ze chemisch/hormonaal intact. In deze groep werd wel veel gevochten, om de beste partner te kunnen krijgen en behouden, voor de sterkste nakomelingen. Dus geen vreedzame paartjes, ook onderling werd er continue gevochten. De wetenschappers lieten de torren zich voortplanten over langere tijd. En wat bleek? De monogame groep stierf na een paar generaties uit. Ze hadden namelijk geen sterke nakomelingen. Conclusie: voor de partner met de genen die ervoor zorgen dat je sterke nakomelingen krijgt (theoretisch dan he), zul je altijd moeten blijven vechten. Interessant he? Ik vind dat experiment heel logisch.



Ik vind, als je jouw perfecte partner hebt gevonden, zorg dan dat hij/zij bij je wil blijven. En dat gaat niet zonder slag of stoot, dat is hard werken. Als je geen zin hebt in drama, ik denk niet dat je dan een langdurige relatie kunt hebben. De liefde is serious shit. Ik vind het wel alle moeite waard. Voor jou tien anderen, eigenlijk is dat wel het leven, hard maar waar. Dus zorg dat je de leukste bent. En dan nog kun je verlaten worden. Daarop anticiperen, heeft geen zin. Mijn partner is ook miin beste vriend en ook al gaan we ooit uit elkaar, we zullen altijd onderdeel van elkaars leven zijn. Ik vind daar veel waarde in zitten, ik leef voor de liefde!

quote:matroesjka_ schreef op 01 september 2015 @ 14:38:

[...]



Nou, sommige mensen doen dat dus wel (al hun ellende op facebook). Smullen

quote:Chiefseattle schreef op 01 september 2015 @ 15:21:

Ik heb al heel lang een relatie, meer dan 20 jaar, en ik ben echt niet altijd heel gelukkig met mijn partner. We hebben ook een aantal affaires overleefd. Het kost soms bloed, zweet en tranen. Maar ik weet heel zeker dat ik het liefst bij hem wil zijn en daar heb ik veel voor over.



Mij verwondert het dat er zoveel mensen zijn, die steeds maar een paar jaar bij hun partner blijven. Ik zie het zo, niemand is perfect, je zult strijd moeten voeren met wie dan ook en: how much fun are YOU to live with. Ben jij dan wel leuk genoeg om een leven lang mee door te brengen? Waarom de ander dan niet? Zo kieskeurig en zo afwijzend zijn mensen naar anderen toe, kijk je ook zo naar jezelf? Een relatie is hard werken, moet de ander dat alleen doen dan? Mensen kijken altijd zo naar de ander ipv zichzelf. Hard werken betekent ook kunnen incasseren bv. En zijn jouw fouten vergevelijker dan die van de ander? Hoe weet jij dat nou, jij bent de ander niet.



Ik kijk naar mezelf. Hoe leuker ik ben, hoe liever mijn partner bij me wil blijven. En reken maar dat ik weet wat mijn partner leuk vind. Ik denk dat westerse, sorry, vrouwen dat ergens te onderdanig vinden. Maar ik ben van de ouderwetse. Je man hou je gelukkig, anders gaat ie dwalen. Dat is deels biologie. Dus ik zet mijn energie in op heel lekker koken voor hem, samen lachen, goeie sex, mezelf optutten, precies weten wat hij wanneer nodig heeft en de chemie op gang houden met flirts en grapjes.



Ik denk nooit na over andere vrouwen, hoeveel zin heeft dat? Onthou altijd: ieder mens mag zelf kiezen waar hij/zij zijn/haar tijd doorbrengt. Wil je een man hebben en houden, zorg dan dat hij zijn tijd met jou wil doorbrengen. En mannen houden niet van onzeker geneuzel, jaloezie, catfights. Dat is rete-onaantrekkelijk. Werk dus aan je zelfvertrouwen en aan het beste in jezelf en je partner omhoog halen. Blijf niet hangen in het negatieve, als je relatie inzakt, werk, vecht, en maak het leven weer mooi samen. Ik richt me op het geven, dan krijg je vanzelf veel terug.



Maar ik kan hem soms ook wel wurgen hoor. De liefde kan niet en heel lang duren en gepassioneerd zijn, zonder strijd. En ja, ik heb vrouwen weggejaagd omdat ze concurrentie waren, maar niet door te schelden en boos te worden. Maar juist door me van mijn beste kant te laten zien. Daarom wilde hij bij mij blijven.



Er is laatst een interessant experiment geweest, met torren. Twee groepen torren. Een groep hadden de wetenschappers chemisch zo bewerkt dat ze monogaam werden en geen strijd voerden om de beste partners. Ze waren nog wel vruchtbaar en vormden vreedzaam levende paartjes die nooit onderling of met de anderen vochten. De andere groep lieten ze chemisch/hormonaal intact. In deze groep werd wel veel gevochten, om de beste partner te kunnen krijgen en behouden, voor de sterkste nakomelingen. Dus geen vreedzame paartjes, ook onderling werd er continue gevochten. De wetenschappers lieten de torren zich voortplanten over langere tijd. En wat bleek? De monogame groep stierf na een paar generaties uit. Ze hadden namelijk geen sterke nakomelingen. Conclusie: voor de partner met de genen die ervoor zorgen dat je sterke nakomelingen krijgt (theoretisch dan he), zul je altijd moeten blijven vechten. Interessant he? Ik vind dat experiment heel logisch.



Ik vind, als je jouw perfecte partner hebt gevonden, zorg dan dat hij/zij bij je wil blijven. En dat gaat niet zonder slag of stoot, dat is hard werken. Als je geen zin hebt in drama, ik denk niet dat je dan een langdurige relatie kunt hebben. De liefde is serious shit. Ik vind het wel alle moeite waard. Voor jou tien anderen, eigenlijk is dat wel het leven, hard maar waar. Dus zorg dat je de leukste bent. En dan nog kun je verlaten worden. Daarop anticiperen, heeft geen zin. Mijn partner is ook miin beste vriend en ook al gaan we ooit uit elkaar, we zullen altijd onderdeel van elkaars leven zijn. Ik vind daar veel waarde in zitten, ik leef voor de liefde!

Ja, mooi verhaal, maar euhh......wat is de leukste nu precies?

Want wat jij vind ..hoef ik dus niet te vinden...en andersom.

Maar het geeft allemaal niks, als dit voor jou zo werkt..dan is dat mooi.

.

Maar ik wil niet altijd de leukste zijn.

Geen zin in.

Te vermoeiend .

quote:Chiefseattle schreef op 01 september 2015 @ 15:21:

Ik heb al heel lang een relatie, meer dan 20 jaar, en ik ben echt niet altijd heel gelukkig met mijn partner. We hebben ook een aantal affaires overleefd. Het kost soms bloed, zweet en tranen. Maar ik weet heel zeker dat ik het liefst bij hem wil zijn en daar heb ik veel voor over.



Mij verwondert het dat er zoveel mensen zijn, die steeds maar een paar jaar bij hun partner blijven. Ik zie het zo, niemand is perfect, je zult strijd moeten voeren met wie dan ook en: how much fun are YOU to live with. Ben jij dan wel leuk genoeg om een leven lang mee door te brengen? Waarom de ander dan niet? Zo kieskeurig en zo afwijzend zijn mensen naar anderen toe, kijk je ook zo naar jezelf? Een relatie is hard werken, moet de ander dat alleen doen dan? Mensen kijken altijd zo naar de ander ipv zichzelf. Hard werken betekent ook kunnen incasseren bv. En zijn jouw fouten vergevelijker dan die van de ander? Hoe weet jij dat nou, jij bent de ander niet.



Ik kijk naar mezelf. Hoe leuker ik ben, hoe liever mijn partner bij me wil blijven. En reken maar dat ik weet wat mijn partner leuk vind. Ik denk dat westerse, sorry, vrouwen dat ergens te onderdanig vinden. Maar ik ben van de ouderwetse. Je man hou je gelukkig, anders gaat ie dwalen. Dat is deels biologie. Dus ik zet mijn energie in op heel lekker koken voor hem, samen lachen, goeie sex, mezelf optutten, precies weten wat hij wanneer nodig heeft en de chemie op gang houden met flirts en grapjes.



Ik denk nooit na over andere vrouwen, hoeveel zin heeft dat? Onthou altijd: ieder mens mag zelf kiezen waar hij/zij zijn/haar tijd doorbrengt. Wil je een man hebben en houden, zorg dan dat hij zijn tijd met jou wil doorbrengen. En mannen houden niet van onzeker geneuzel, jaloezie, catfights. Dat is rete-onaantrekkelijk. Werk dus aan je zelfvertrouwen en aan het beste in jezelf en je partner omhoog halen. Blijf niet hangen in het negatieve, als je relatie inzakt, werk, vecht, en maak het leven weer mooi samen. Ik richt me op het geven, dan krijg je vanzelf veel terug.



Maar ik kan hem soms ook wel wurgen hoor. De liefde kan niet en heel lang duren en gepassioneerd zijn, zonder strijd. En ja, ik heb vrouwen weggejaagd omdat ze concurrentie waren, maar niet door te schelden en boos te worden. Maar juist door me van mijn beste kant te laten zien. Daarom wilde hij bij mij blijven.



Er is laatst een interessant experiment geweest, met torren. Twee groepen torren. Een groep hadden de wetenschappers chemisch zo bewerkt dat ze monogaam werden en geen strijd voerden om de beste partners. Ze waren nog wel vruchtbaar en vormden vreedzaam levende paartjes die nooit onderling of met de anderen vochten. De andere groep lieten ze chemisch/hormonaal intact. In deze groep werd wel veel gevochten, om de beste partner te kunnen krijgen en behouden, voor de sterkste nakomelingen. Dus geen vreedzame paartjes, ook onderling werd er continue gevochten. De wetenschappers lieten de torren zich voortplanten over langere tijd. En wat bleek? De monogame groep stierf na een paar generaties uit. Ze hadden namelijk geen sterke nakomelingen. Conclusie: voor de partner met de genen die ervoor zorgen dat je sterke nakomelingen krijgt (theoretisch dan he), zul je altijd moeten blijven vechten. Interessant he? Ik vind dat experiment heel logisch.



Ik vind, als je jouw perfecte partner hebt gevonden, zorg dan dat hij/zij bij je wil blijven. En dat gaat niet zonder slag of stoot, dat is hard werken. Als je geen zin hebt in drama, ik denk niet dat je dan een langdurige relatie kunt hebben. De liefde is serious shit. Ik vind het wel alle moeite waard. Voor jou tien anderen, eigenlijk is dat wel het leven, hard maar waar. Dus zorg dat je de leukste bent. En dan nog kun je verlaten worden. Daarop anticiperen, heeft geen zin. Mijn partner is ook miin beste vriend en ook al gaan we ooit uit elkaar, we zullen altijd onderdeel van elkaars leven zijn. Ik vind daar veel waarde in zitten, ik leef voor de liefde!Maar dat werkt bij jullie neem ik aan ook alleen maar omdat jullie dat allebei doen?

quote:elle5460 schreef op 01 september 2015 @ 14:50:

Hoe meer iemand post op Facebook, hoe ongelukkiger hij is...mijn ervaring.

Dus die ex van je, zit er diep in.



Dus mijn zus is ongelukkig, zonder dat ik het weet



Zij post zelfs bordjes van wat zij gekookt heeft op FB

quote:MonteCara schreef op 01 september 2015 @ 15:43:

[...]





Dus mijn zus is ongelukkig, zonder dat ik het weet



Zij post zelfs bordjes van wat zij gekookt heeft op FB

Tja..dat is wel erg ja....bordjes?..lieve hemel, wie wil dat weten?

Nu ja, ja ze is diepongelukkig.

Vraag haar maar eens.

.

Sterkte voor haar.

Ja Elle. Dan zul je moeten accepteren dat de ander dan op een dag een ander leuker kan gaan vinden. Je moet er wel wat voor doen natuurlijk en niet alleen de dingen die je zelf het liefste doet. En die affaires, wat maakt het uit wie de dader is? Als iemand vreemdgaat, zijn er relatieproblemen en die komen altijd van twee kanten. We zijn allebei schuldig. Want we konden de weg naar elkaar niet vinden. Dan raak je elkaar kwijt.

quote:elle5460 schreef op 01 september 2015 @ 15:49:

[...]



Tja..dat is wel erg ja....bordjes?..lieve hemel, wie wil dat weten?

Nu ja, ja ze is diepongelukkig.

Vraag haar maar eens.

.

Sterkte voor haar.



Ja, erg hè. Bordjes van haar diner. Ik snap het ook niet.

Maar volgens mij is ze niet ongelukkig. Of ze liegt tegen me



Hoop het niet!

quote:Chiefseattle schreef op 01 september 2015 @ 15:56:

Ja Elle. Dan zul je moeten accepteren dat de ander dan op een dag een ander leuker kan gaan vinden. Je moet er wel wat voor doen natuurlijk en niet alleen de dingen die je zelf het liefste doet. En die affaires, wat maakt het uit wie de dader is? Als iemand vreemdgaat, zijn er relatieproblemen en die komen altijd van twee kanten. We zijn allebei schuldig. Want we konden de weg naar elkaar niet vinden. Dan raak je elkaar kwijt.

Oke.....maar mag ik je iets vragen?

Wie van jullie ging er vreemd, jij of hij?

Maar dat is misschien te moeilijk hoor, voor de meeste mensen wel, als ik om me heen kijk. Gekwetst zijn, boos worden en weggaan, is altijd makkelijker. Dus dat een, imo echte, relatie hebben makkelijk is, dat is de schone schijn die mensen op willen houden. Korte relaties hebben, dat kan iedereen. Blijf maar eerst eens tien jaar samen, want dan pas kom je jezelf en je fouten ook tegen.

quote:MonteCara schreef op 01 september 2015 @ 15:58:

[...]





Ja, erg hè. Bordjes van haar diner. Ik snap het ook niet.

Maar volgens mij is ze niet ongelukkig. Of ze liegt tegen me



Hoop het niet!

Mensen doen zich mooier voor dan dat ze zijn...dat heeft niet altijd gelijk met liegen te maken.

Maar jammer is het....wat kookt ze vanavond, Chili con carne?

Lieve hemel....wie wil dat weten?

Je moet op Facebook zeggen, ik ga stront koken vanavond.

Hier het recept!...

Kijk, dan word het pas ook nog een beetje leuk.

.

Ik wil niks in die zin van een ander weten...want het slaat echt nergens op.

Hele maal nergens.