Relaties
alle pijlers
relaties met brandwonden
zaterdag 31 januari 2015 21:43
De titel zegt het al, toen ik tiener was heb ik ernstige brandwonden opgelopen. De vlammen raakten mij eerst ter hoogte van mijn kruis en zijn van daaruit razend snel verspreid naar mijn buik en mijn benen. Ook zijn mijn handen verbrand toen ik mijn shirt probeerde uit te trekken. Ik kan de littekens redelijk goed verbergen met normale kledij. Maar natuurlijk is het wel zo dat mijn kleren ooit uit gaan moeten als ik een relatie wil aangaan. En dat maakt mij ontzettend bang en onzeker. Het idee dat ik mijn littekens ooit aan iemand moet tonen maakt mij vreselijk angstig. Ik weet dan ook niet hoe ik het het beste moet aanpakken. Wanneer moet ik iemand zeggen dat ik brandwonden heb? Ik ben nu negentien en zie hoe de mensen rond mij een eerste relatie aangaan. En dan voel ik mij vaak eenzaam.
Wat ik hiermee wil? Geen idee eigenlijk. Wat van mij afschrijven. Bedankt in elk geval om even te luisteren.
Wat ik hiermee wil? Geen idee eigenlijk. Wat van mij afschrijven. Bedankt in elk geval om even te luisteren.
zaterdag 31 januari 2015 21:52
zaterdag 31 januari 2015 21:52
Allereerst: wat moet dat traumatisch zijn geweest.
En dit zal misschien cliché klinken, maar als iemand op jou valt, zal hij (of zij) daar niet om terugdeinzen.
Het gaat tenslotte om wie jij bent en niet om de buitenkant,
Ik zou het vertellen als het ter sprake komt, maar zeker voor de eerste vrijpartij,
Je handen hebben ook brandwonden schrijf je, dat lijkt me een mooi begin om vanuit daar te vertellen dat je ook op andere plekken brandwonden hebt,
Dt komt helemaal goed hoor, ben ik van overtuigd!
En dit zal misschien cliché klinken, maar als iemand op jou valt, zal hij (of zij) daar niet om terugdeinzen.
Het gaat tenslotte om wie jij bent en niet om de buitenkant,
Ik zou het vertellen als het ter sprake komt, maar zeker voor de eerste vrijpartij,
Je handen hebben ook brandwonden schrijf je, dat lijkt me een mooi begin om vanuit daar te vertellen dat je ook op andere plekken brandwonden hebt,
Dt komt helemaal goed hoor, ben ik van overtuigd!
zaterdag 31 januari 2015 21:57
Wat naar!
Aan de ene kant kan ik me goed voorstellen dat je je daar druk over maakt. Want het maakt je onzeker.
Aan de andere kant denk ik écht dat het niets uit maakt als je de juiste persoon tegen komt. Als hij zich daardoor weg laat jagen, was hij toch al niet van plan te blijven.
En dan denk ik: good riddance.
Aan de ene kant kan ik me goed voorstellen dat je je daar druk over maakt. Want het maakt je onzeker.
Aan de andere kant denk ik écht dat het niets uit maakt als je de juiste persoon tegen komt. Als hij zich daardoor weg laat jagen, was hij toch al niet van plan te blijven.
En dan denk ik: good riddance.
zaterdag 31 januari 2015 21:59
Ik denk dat het wel goedkomt. Als iemand jou echt leuk vindt, horen die brandwonden er gewoon bij.
Zelf zou ik mijn partner zeker nog steeds gewild hebben, als hij zoiets had. Bovendien is het bij jou alleen op jouw handen te zien. Dus dan leer je elkaar al helemaal kennen en is de relatie al lang begonnen voordat de rest duidelijker wordt. Wat mij betreft zouden die brandwonden onder de kleren dan iets intiems zijn, net zoals je lichaam onder de kleren dat sowieso is, waar we samen van weten en waar je als partner van begin af aan aan gewend raakt. Maak je geen zorgen TO.
Zelf zou ik mijn partner zeker nog steeds gewild hebben, als hij zoiets had. Bovendien is het bij jou alleen op jouw handen te zien. Dus dan leer je elkaar al helemaal kennen en is de relatie al lang begonnen voordat de rest duidelijker wordt. Wat mij betreft zouden die brandwonden onder de kleren dan iets intiems zijn, net zoals je lichaam onder de kleren dat sowieso is, waar we samen van weten en waar je als partner van begin af aan aan gewend raakt. Maak je geen zorgen TO.
zaterdag 31 januari 2015 22:00
Ik had een relatie met iemand met behoorlijk ernstige littekens. Wel 'alleen' de onderbenen maar wel heftig. Toevallig kwam ik er 1e date al achter en het heeft me nooit 1 seconde geboeid. Ja oke, 1 x met de ogen knipperen en daarna zag ik het niet meer. Op vakantie in korte broek, soms keken mensen wel, ik zag het echt niet meer. De relatie is helaas niet meer maar hij is wel het beste dat me ooit is overkomen, als mens, als geliefde, als partner, als maatje.
Ik hoop dat je iemand treft die je op waarde weet te schatten maar ik snap ook het gevoel dat je bekruipt van angst hoe iemand zal reageren.
Sport je, zwem je wel eens zodat 'men' het wel eens ziet en zo ja, hoe ervaar je dat?
Voor nu
Ik hoop dat je iemand treft die je op waarde weet te schatten maar ik snap ook het gevoel dat je bekruipt van angst hoe iemand zal reageren.
Sport je, zwem je wel eens zodat 'men' het wel eens ziet en zo ja, hoe ervaar je dat?
Voor nu
zaterdag 31 januari 2015 22:03
Snowdog wat heftig voor je!
Ik heb geen ervaring met brandwonden. Wel met littekens. Mijn onderbenen zijn geamputeerd (zijn niet mijn enige littekens) en dat kan ik met kleding en protheses goed verhullen. Maar zonder is natuurlijk een ander verhaal...
Een jaar na mijn amputatie leerde ik mijn man kennen. Hij is vanaf het allereerste moment (en ook de eerste keer 'bloot') er heel normaal mee omgegaan. Af en toe zegt hij dat het voor hem makkelijker te accepteren is omdat hij mij niet zónder die littekens heeft gekend. De Kuuk met de fantastische lange benen heeft hij niet gekend.
Kort geleden liep hier op het viva-forum een topic over iemand die een been mist en ging daten. Zij vroeg zich ook af hoe het allemaal moest. Misschien kan je op dat topic herkenning vinden.
Ik heb geen ervaring met brandwonden. Wel met littekens. Mijn onderbenen zijn geamputeerd (zijn niet mijn enige littekens) en dat kan ik met kleding en protheses goed verhullen. Maar zonder is natuurlijk een ander verhaal...
Een jaar na mijn amputatie leerde ik mijn man kennen. Hij is vanaf het allereerste moment (en ook de eerste keer 'bloot') er heel normaal mee omgegaan. Af en toe zegt hij dat het voor hem makkelijker te accepteren is omdat hij mij niet zónder die littekens heeft gekend. De Kuuk met de fantastische lange benen heeft hij niet gekend.
Kort geleden liep hier op het viva-forum een topic over iemand die een been mist en ging daten. Zij vroeg zich ook af hoe het allemaal moest. Misschien kan je op dat topic herkenning vinden.
zaterdag 31 januari 2015 22:12
Heftig, ik zal niet zeggen dat het goed komt. Daar heb je weinig aan.
Veel mensen zullen zeggen dat je mooi bent van binnen en als ze over jouw lidtekens vallen dat ze dan niet echt van je houden. Van een kant is dat natuurlijk waar maar van de andere kant kan het ook een opgave zijn. kan mij goed voorstellen dat je niet zo makkelijk naar het strand of sauna gaat.
bij de seks kan het ook en belemmering zijn. Ik leef met je mee maar daar heb je ook weinig aan.
Heb je al een datingsite geprobeerd waar je in jouw profiel verteld dat je brandwonden hebt?
Dan is dat al duidelijk voor je daadwerkelijk gaat daten.
Veel mensen zullen zeggen dat je mooi bent van binnen en als ze over jouw lidtekens vallen dat ze dan niet echt van je houden. Van een kant is dat natuurlijk waar maar van de andere kant kan het ook een opgave zijn. kan mij goed voorstellen dat je niet zo makkelijk naar het strand of sauna gaat.
bij de seks kan het ook en belemmering zijn. Ik leef met je mee maar daar heb je ook weinig aan.
Heb je al een datingsite geprobeerd waar je in jouw profiel verteld dat je brandwonden hebt?
Dan is dat al duidelijk voor je daadwerkelijk gaat daten.
zaterdag 31 januari 2015 22:17
quote:dedoper schreef op 31 januari 2015 @ 22:12:
Heftig, ik zal niet zeggen dat het goed komt. Daar heb je weinig aan.
Veel mensen zullen zeggen dat je mooi bent van binnen en als ze over jouw lidtekens vallen dat ze dan niet echt van je houden. Van een kant is dat natuurlijk waar maar van de andere kant kan het ook een opgave zijn. kan mij goed voorstellen dat je niet zo makkelijk naar het strand of sauna gaat.
bij de seks kan het ook en belemmering zijn. Ik leef met je mee maar daar heb je ook weinig aan.
Heb je al een datingsite geprobeerd waar je in jouw profiel verteld dat je brandwonden hebt?
Dan is dat al duidelijk voor je daadwerkelijk gaat daten.
Ze is 19 en niets wijst erop dat ze problemen heeft om een partner te vinden (of dat op dit moment überhaupt al wil). Dus een profiel op een datingsite waarop ze haar brandwonden vermeldt lijkt me niet nodig.
Ik denk dat TO het beste kan proberen er niet zo mee bezig te zijn. Als ze dan een leuk iemand leert kennen en er echt iets waardevols ontstaat, denk ik dat de geliefde niet alsnog afknapt op de brandwonden onder haar kleren.
Heftig, ik zal niet zeggen dat het goed komt. Daar heb je weinig aan.
Veel mensen zullen zeggen dat je mooi bent van binnen en als ze over jouw lidtekens vallen dat ze dan niet echt van je houden. Van een kant is dat natuurlijk waar maar van de andere kant kan het ook een opgave zijn. kan mij goed voorstellen dat je niet zo makkelijk naar het strand of sauna gaat.
bij de seks kan het ook en belemmering zijn. Ik leef met je mee maar daar heb je ook weinig aan.
Heb je al een datingsite geprobeerd waar je in jouw profiel verteld dat je brandwonden hebt?
Dan is dat al duidelijk voor je daadwerkelijk gaat daten.
Ze is 19 en niets wijst erop dat ze problemen heeft om een partner te vinden (of dat op dit moment überhaupt al wil). Dus een profiel op een datingsite waarop ze haar brandwonden vermeldt lijkt me niet nodig.
Ik denk dat TO het beste kan proberen er niet zo mee bezig te zijn. Als ze dan een leuk iemand leert kennen en er echt iets waardevols ontstaat, denk ik dat de geliefde niet alsnog afknapt op de brandwonden onder haar kleren.
zaterdag 31 januari 2015 22:21
Lastig. De wijze woorden zijn zo waar (iemand die daar op afknapt ben je sowieso beter kwijt dan rijk) maar ik kan mij ook nog zo goed herinneren hoe lastig ik het vroeger vond. Al die camouflage.
Nu ben ik wel al heel jong tegen man aangebotst maar op 17-jarige leeftijd vond hij het al van de pot gerukt dat ik uren zat te smeren om te camoufleren. Gewoon de sunblock op en lekker 'naturel' lopen bij dat meer/zwembad.
Toen deed ik dat ook wel, overschreeuwde die onzekerheid zodat anderen eigenlijk ook alleen die bravoure als eerste opviel. Maar ik kan mij ook nog herinneren hoe ik desondanks altijd zo ging liggen of staan dat mijn betere kant als eerste naar voren kwam. Ik heb qua knopen van pareo's onderhand het level "master" bereikt.
In conclusie: je moet de oude besjes (kuch) geloven, het is echt waar dat de mensen die je graag in je leven hebt niet 'afknappen' op littekens of handicaps. De mensen die daar niet voorbij kunnen komen zijn er in iedere leeftijdscategorie alhoewel de meeste mensen daar ook weer overheen groeien.
Nu ben ik wel al heel jong tegen man aangebotst maar op 17-jarige leeftijd vond hij het al van de pot gerukt dat ik uren zat te smeren om te camoufleren. Gewoon de sunblock op en lekker 'naturel' lopen bij dat meer/zwembad.
Toen deed ik dat ook wel, overschreeuwde die onzekerheid zodat anderen eigenlijk ook alleen die bravoure als eerste opviel. Maar ik kan mij ook nog herinneren hoe ik desondanks altijd zo ging liggen of staan dat mijn betere kant als eerste naar voren kwam. Ik heb qua knopen van pareo's onderhand het level "master" bereikt.
In conclusie: je moet de oude besjes (kuch) geloven, het is echt waar dat de mensen die je graag in je leven hebt niet 'afknappen' op littekens of handicaps. De mensen die daar niet voorbij kunnen komen zijn er in iedere leeftijdscategorie alhoewel de meeste mensen daar ook weer overheen groeien.
Nee heb je, ja kun je krijgen
zaterdag 31 januari 2015 22:26
Lieve TO,
Ik heb geen littekens, maar wel een huidaandoening over mijn hele lichaam die niet te verbergen valt in bijvoorbeeld mijn gezicht. Ik herken je onzekerheid en je vragen en wil graag mijn ervaring met je delen.
Nooit is er een jongen/man geweest die me afgewezen heeft omwille van mijn aandoening. Ik kreeg natuurlijk wel vragen maar daar antwoordde ik eerlijk op en steeds kreeg ik veel begrip. In de relaties die ik gehad heb, stond mijn partner steeds voor mij klaar wat betreft doktersbezoeken en de verzorging thuis en nooit heeft iemand ervoor gezorgd dat ik mij onzeker of onaantrekkelijk voelde.
Nog steeds vind ik het moeilijk om in de zomer korte mouwen te dragen of om bij een nieuwe baan mijn collega's onder ogen te komen, maar ik heb geleerd dat mijn aandoening er niet toe doet bij de mensen die van mij houden. Onlangs hebben twee vriendinnen mij overhaald om mee te gaan naar de sauna en dat heeft mijn zelfvertrouwen wel een boost gegeven, letterlijk niemand heeft het perfecte lichaam en ik viel helemaal niet uit de toom, wat ik wel verwacht had.
Iemand leren kennen en je letterlijk blootgeven is ontzettend moeilijk, maar ik hoop echt dat je je over je angst heen kan zetten en een even positieve ervaring krijgt al de ervaringen die ik tot nu toe steeds gehad heb. Jij bent wie je bent en je bent perfect zoals je bent!
Sorry als mijn tekst wat warrig overkomt, dit is een zeer emotioneel onderwerp voor mij!
Veel moed TO!
Ik heb geen littekens, maar wel een huidaandoening over mijn hele lichaam die niet te verbergen valt in bijvoorbeeld mijn gezicht. Ik herken je onzekerheid en je vragen en wil graag mijn ervaring met je delen.
Nooit is er een jongen/man geweest die me afgewezen heeft omwille van mijn aandoening. Ik kreeg natuurlijk wel vragen maar daar antwoordde ik eerlijk op en steeds kreeg ik veel begrip. In de relaties die ik gehad heb, stond mijn partner steeds voor mij klaar wat betreft doktersbezoeken en de verzorging thuis en nooit heeft iemand ervoor gezorgd dat ik mij onzeker of onaantrekkelijk voelde.
Nog steeds vind ik het moeilijk om in de zomer korte mouwen te dragen of om bij een nieuwe baan mijn collega's onder ogen te komen, maar ik heb geleerd dat mijn aandoening er niet toe doet bij de mensen die van mij houden. Onlangs hebben twee vriendinnen mij overhaald om mee te gaan naar de sauna en dat heeft mijn zelfvertrouwen wel een boost gegeven, letterlijk niemand heeft het perfecte lichaam en ik viel helemaal niet uit de toom, wat ik wel verwacht had.
Iemand leren kennen en je letterlijk blootgeven is ontzettend moeilijk, maar ik hoop echt dat je je over je angst heen kan zetten en een even positieve ervaring krijgt al de ervaringen die ik tot nu toe steeds gehad heb. Jij bent wie je bent en je bent perfect zoals je bent!
Sorry als mijn tekst wat warrig overkomt, dit is een zeer emotioneel onderwerp voor mij!
Veel moed TO!
zaterdag 31 januari 2015 22:27
Ik snap wel dat je er onzeker over bent, maar ik denk dat dat helemaal niet zo nodig is. Littekens vind ik persoonlijk ook niet per se afstotelijk o.i.d. Maar het kan best dat sommigen dat wel vinden, net als dat ik een vriendin heb die echt een vies gezicht trekt als het over mannen met krullen gaat.
Ik heb zelf trouwens ook een litteken van een brandwond, maar dan van water dat ziet er anders uit. Op mijn bovenbeen en een stuk buik. Daar heb ik me nooit voor geschaamd, het is een babyroze/wit/bruin-vlekkenplaatje. De straie van mijn zwangerschap vind ik wel zelf heel lelijk ik zit best wel onder eigenlijk, maar ja daar doe je niks aan. Ik denk dat bijna iedereen wel iets heeft waar hij/zij zich af en toe voor schaamt. Maak jezelf niet te onzeker, je bent veel meer dan een paar littekens
Ik heb zelf trouwens ook een litteken van een brandwond, maar dan van water dat ziet er anders uit. Op mijn bovenbeen en een stuk buik. Daar heb ik me nooit voor geschaamd, het is een babyroze/wit/bruin-vlekkenplaatje. De straie van mijn zwangerschap vind ik wel zelf heel lelijk ik zit best wel onder eigenlijk, maar ja daar doe je niks aan. Ik denk dat bijna iedereen wel iets heeft waar hij/zij zich af en toe voor schaamt. Maak jezelf niet te onzeker, je bent veel meer dan een paar littekens
zaterdag 31 januari 2015 22:27
Ik heb zelf ook brandwonden maar dan door kokend heet water. Aangezien ze er al 43 jaar zitten weet ik niet beter.
Ik heb ze nooit bedekt en gewoon een bikini aangetrokken, maar het heeft er wel voor gezorgd dat ik nooit goed naar andere mensen keek om maar niet te hoeven zien of er naar me gestaard werd.
Mijn eerste verkering heeft er nooit een probleem van gemaakt (nou ja behalve toen ik het uit wilde maken, maar toen werd hij in zijn geheel een eikel eerste klas ). Mijn tweede had er ook geen probleem mee en dat is nu mijn man (en zijn al 20+ jaar samen).
Het feit dat je handen ook verbrand zijn kan je zoals hierboven al vermeld inderdaad gebruiken om het onderwerp aan te snijden.
Mijn vriendjes kwamen er pas achter bij de seks. ik was het eerlijk gezegd compleet vergeten te vertellen.
Ik heb ze nooit bedekt en gewoon een bikini aangetrokken, maar het heeft er wel voor gezorgd dat ik nooit goed naar andere mensen keek om maar niet te hoeven zien of er naar me gestaard werd.
Mijn eerste verkering heeft er nooit een probleem van gemaakt (nou ja behalve toen ik het uit wilde maken, maar toen werd hij in zijn geheel een eikel eerste klas ). Mijn tweede had er ook geen probleem mee en dat is nu mijn man (en zijn al 20+ jaar samen).
Het feit dat je handen ook verbrand zijn kan je zoals hierboven al vermeld inderdaad gebruiken om het onderwerp aan te snijden.
Mijn vriendjes kwamen er pas achter bij de seks. ik was het eerlijk gezegd compleet vergeten te vertellen.
zaterdag 31 januari 2015 22:30
Zo veel reacties, bedankt hiervoor!
-kuuk-, ik kende jouw verhaal en ook het topic. Die verhalen geven mij wel moed dat het mogelijk is om een goede partner te treffen. Wel is er bij beide ook verdriet aan vooraf gegaan. Ik ben eigenlijk niet actief op zoek naar een relatie, maar ben wel soms bang dat ik alleen achterblijf. (wat wel wat dramatisch klinkt voor iemand van mijn leeftijd ).
Ik heb het voor mijzelf ook nog niet volledig verwerkt. Ik schaam mij enorm voor mijn lichaam. Zelfs mijn ouders, die mij enorm hebben gesteund in het ziekenhuis durf ik mijn littekens niet te tonen. Ik heb al jaren geen zwemkledij meer gekocht. Ik draag zelfs enkel maar lange broeken, zelfs in de zomer. Ik weet eigenlijk niet hoe ik hieruit kom.
-kuuk-, ik kende jouw verhaal en ook het topic. Die verhalen geven mij wel moed dat het mogelijk is om een goede partner te treffen. Wel is er bij beide ook verdriet aan vooraf gegaan. Ik ben eigenlijk niet actief op zoek naar een relatie, maar ben wel soms bang dat ik alleen achterblijf. (wat wel wat dramatisch klinkt voor iemand van mijn leeftijd ).
Ik heb het voor mijzelf ook nog niet volledig verwerkt. Ik schaam mij enorm voor mijn lichaam. Zelfs mijn ouders, die mij enorm hebben gesteund in het ziekenhuis durf ik mijn littekens niet te tonen. Ik heb al jaren geen zwemkledij meer gekocht. Ik draag zelfs enkel maar lange broeken, zelfs in de zomer. Ik weet eigenlijk niet hoe ik hieruit kom.
zaterdag 31 januari 2015 22:35
Is het een idee om naar een lotgenoten contactdag te gaan?
https://brandwondensticht ... en/activiteiten/scarwars/
Misschien dat je daar wel de eerste stappen durft te zetten naar het tonen van je littekens.
https://brandwondensticht ... en/activiteiten/scarwars/
Misschien dat je daar wel de eerste stappen durft te zetten naar het tonen van je littekens.
zaterdag 31 januari 2015 22:37
Ik heb geen brandwonden, maar wel een lichaam dat niet helemaal 'klopt'. Dit is in eerste instantie niet te zien en ik heb het altijd heel erg goed verborgen weten te houden met kleding. Ik wilde vroeger ook nooit een vriendje, bang voor wat hij dan wel niet van me zou vinden. Maar toen kwam er die jongen die het totaal niet boeide. 10 jaar later zijn we nog steeds samen. Hij let nooit op hoe anders mijn lichaam is. Hij vindt mij mooi zoals ik ben. Ondanks dat heb ik zelf helaas wel moeite met mijn lijf. Toch is het fijn om het af en toe te kunnen vergeten, en daar zorgt mijn vriend mede voor.
Het leven gaat niet over bier en bitterballen.
zaterdag 31 januari 2015 22:40
quote:snowdog schreef op 31 januari 2015 @ 22:30:
Zo veel reacties, bedankt hiervoor!
-kuuk-, ik kende jouw verhaal en ook het topic. Die verhalen geven mij wel moed dat het mogelijk is om een goede partner te treffen. Wel is er bij beide ook verdriet aan vooraf gegaan. Ik ben eigenlijk niet actief op zoek naar een relatie, maar ben wel soms bang dat ik alleen achterblijf. (wat wel wat dramatisch klinkt voor iemand van mijn leeftijd ).
Ik heb het voor mijzelf ook nog niet volledig verwerkt. Ik schaam mij enorm voor mijn lichaam. Zelfs mijn ouders, die mij enorm hebben gesteund in het ziekenhuis durf ik mijn littekens niet te tonen. Ik heb al jaren geen zwemkledij meer gekocht. Ik draag zelfs enkel maar lange broeken, zelfs in de zomer. Ik weet eigenlijk niet hoe ik hieruit kom.
Als ik je een tip mag geven:
Richt je op alle andere aspecten van jezelf. Jij bent niet één grote brandwonde, je bent zoveel meer dan dat! Je brandwonde is zelfs maar een klein deel van wie je bent, een deel dat je zeker niet grote mag maken dan het eigenlijk is!
Richt je op je school/werk, vriendschappen, hobby's, geniet van de kleine pleziertjes in het leven en kijk uit naar de grote stappen die je onwaarschijnlijk nog gaat zetten in de toekomst. Laat je leven niet bepalen door littekens, daarvoor is het veel te mooi! Wees trots op je lichaam want het is het omhulsel van een prachtig persoon!
Eigenlijk zie jij je brandwonden uitvergroot TO, iemand anders ziet ze niet of veel minder, gewoon omdat ze voor iemand anders niet zo belangrijk zijn als voor jou. Andere mensen hebben zelf voldoende aan hun hoofd, echt niemand is constant bezig met jouw littekens. Voor jou voelt het alleen maar zo...
Natuurlijk is dit makkelijker gezegd dan gedaan TO, dat weet ik uit ervaring. Ik hoop alleen dat je, wanneer je last hebt van sombere gedachten, even terug denkt aan mijn woorden van hierboven!
Zo veel reacties, bedankt hiervoor!
-kuuk-, ik kende jouw verhaal en ook het topic. Die verhalen geven mij wel moed dat het mogelijk is om een goede partner te treffen. Wel is er bij beide ook verdriet aan vooraf gegaan. Ik ben eigenlijk niet actief op zoek naar een relatie, maar ben wel soms bang dat ik alleen achterblijf. (wat wel wat dramatisch klinkt voor iemand van mijn leeftijd ).
Ik heb het voor mijzelf ook nog niet volledig verwerkt. Ik schaam mij enorm voor mijn lichaam. Zelfs mijn ouders, die mij enorm hebben gesteund in het ziekenhuis durf ik mijn littekens niet te tonen. Ik heb al jaren geen zwemkledij meer gekocht. Ik draag zelfs enkel maar lange broeken, zelfs in de zomer. Ik weet eigenlijk niet hoe ik hieruit kom.
Als ik je een tip mag geven:
Richt je op alle andere aspecten van jezelf. Jij bent niet één grote brandwonde, je bent zoveel meer dan dat! Je brandwonde is zelfs maar een klein deel van wie je bent, een deel dat je zeker niet grote mag maken dan het eigenlijk is!
Richt je op je school/werk, vriendschappen, hobby's, geniet van de kleine pleziertjes in het leven en kijk uit naar de grote stappen die je onwaarschijnlijk nog gaat zetten in de toekomst. Laat je leven niet bepalen door littekens, daarvoor is het veel te mooi! Wees trots op je lichaam want het is het omhulsel van een prachtig persoon!
Eigenlijk zie jij je brandwonden uitvergroot TO, iemand anders ziet ze niet of veel minder, gewoon omdat ze voor iemand anders niet zo belangrijk zijn als voor jou. Andere mensen hebben zelf voldoende aan hun hoofd, echt niemand is constant bezig met jouw littekens. Voor jou voelt het alleen maar zo...
Natuurlijk is dit makkelijker gezegd dan gedaan TO, dat weet ik uit ervaring. Ik hoop alleen dat je, wanneer je last hebt van sombere gedachten, even terug denkt aan mijn woorden van hierboven!
