Relaties
alle pijlers
scheiden is een hype?
zaterdag 24 augustus 2013 15:51
Ik lees hier zo veel topics die samenhangen met een scheiding.
Is het een hype dat scheiden?
Worden mensen er nu echt gelukkiger van?
En is het niet een erg onderschat probleem dat het voor de kinderen niet uitmaakt? Zijn er echt kinderen die er totaal ongeschonden uitkomen?
Zouden er in de volgende generatie -wanneer de vraag op de invloed van echtscheidingen en de gevolgen van co-ouderschap pas echt bewezen kunnen worden- er nog zoveel echtscheidingen plaats vinden?
Is het een hype dat scheiden?
Worden mensen er nu echt gelukkiger van?
En is het niet een erg onderschat probleem dat het voor de kinderen niet uitmaakt? Zijn er echt kinderen die er totaal ongeschonden uitkomen?
Zouden er in de volgende generatie -wanneer de vraag op de invloed van echtscheidingen en de gevolgen van co-ouderschap pas echt bewezen kunnen worden- er nog zoveel echtscheidingen plaats vinden?
zaterdag 24 augustus 2013 17:24
quote:dekleinekapitein schreef op 24 augustus 2013 @ 16:59:
Of 't een hype is weet ik niet. Ik denk dat mijn moeder wel teveel op zoek was naar iemand die verliefd op haar was, rozengeur en maneschijn, om een relatie met kinderen te kunnen hebben.
Uiteindelijk wilde ze eigenlijk het liefst weer zoals het was maar dat kan nu niet meer. Mijn vader wou dat altijd al.
En wij? Hm ja, allebei op ons 18e een eetstoornis, ik depressie, zusje paniekaanvallen, beide verlatingsangst en beide willen we alles 'jong'. Samenwonen, trouwen, kinderen. Een soort bezegelen van wat we niet geloven dat bestaat. Proberen het maar in te sluiten, zekerheid te creeeren, ook al bestaat die niet.
Dus zijn wij 'beschadigd'? Ja zou denken van wel ja.
het lijkt me meer dat het komt door hoe jullie ouders omgingen met de scheiding ( en het huwelijk van te voren ) als door de scheiding zelf.
En dat maakt voor veel kinderen het verschil.
Als je als ouder je frustratie steeds maar via de kinderen speelt dan kan ik me voorstellen dat je als kind er later last van kunt krijgen al is dit per kind verschillend.
Of 't een hype is weet ik niet. Ik denk dat mijn moeder wel teveel op zoek was naar iemand die verliefd op haar was, rozengeur en maneschijn, om een relatie met kinderen te kunnen hebben.
Uiteindelijk wilde ze eigenlijk het liefst weer zoals het was maar dat kan nu niet meer. Mijn vader wou dat altijd al.
En wij? Hm ja, allebei op ons 18e een eetstoornis, ik depressie, zusje paniekaanvallen, beide verlatingsangst en beide willen we alles 'jong'. Samenwonen, trouwen, kinderen. Een soort bezegelen van wat we niet geloven dat bestaat. Proberen het maar in te sluiten, zekerheid te creeeren, ook al bestaat die niet.
Dus zijn wij 'beschadigd'? Ja zou denken van wel ja.
het lijkt me meer dat het komt door hoe jullie ouders omgingen met de scheiding ( en het huwelijk van te voren ) als door de scheiding zelf.
En dat maakt voor veel kinderen het verschil.
Als je als ouder je frustratie steeds maar via de kinderen speelt dan kan ik me voorstellen dat je als kind er later last van kunt krijgen al is dit per kind verschillend.
zaterdag 24 augustus 2013 17:29
zaterdag 24 augustus 2013 17:29
quote:MrsStanleyWalker schreef op 24 augustus 2013 @ 17:21:
Zomaar wat linkjes naar wetenschappelijke artikelen omtrent dit onderwerp.
http://scholar.google.nl/ ... Abi4IHIDg&ved=0CDEQgQMwAA
Ik weet dat niemand ze leest hoor. Ik heb van één artikel de samenvatting gelezen en die zegt precies wat ik zonder al die rompslomp al zei: het is niet de scheiding die de schade toebrengt maar de ellende die aan die scheiding vooraf is gegaan. Er is een groot socioloog/statisticus aan mij verloren gegaan, dat blijkt maar weer.
Zomaar wat linkjes naar wetenschappelijke artikelen omtrent dit onderwerp.
http://scholar.google.nl/ ... Abi4IHIDg&ved=0CDEQgQMwAA
Ik weet dat niemand ze leest hoor. Ik heb van één artikel de samenvatting gelezen en die zegt precies wat ik zonder al die rompslomp al zei: het is niet de scheiding die de schade toebrengt maar de ellende die aan die scheiding vooraf is gegaan. Er is een groot socioloog/statisticus aan mij verloren gegaan, dat blijkt maar weer.
zaterdag 24 augustus 2013 17:30
quote:guillaumette schreef op 24 augustus 2013 @ 17:29:
Scheiden is toch "lijden", dat is de titel van een ander topic in ieder geval.
Nu weet ik dus nog niet of scheiden een "hype" is of een "lijden".
Het kan natuurlijk ook dat het een het ander niet uitsluit.Lijden is ook een hype. Kijk maar eens op al die bdsm topics van tegenwoordig.
Scheiden is toch "lijden", dat is de titel van een ander topic in ieder geval.
Nu weet ik dus nog niet of scheiden een "hype" is of een "lijden".
Het kan natuurlijk ook dat het een het ander niet uitsluit.Lijden is ook een hype. Kijk maar eens op al die bdsm topics van tegenwoordig.
zaterdag 24 augustus 2013 17:33
quote:MrsStanleyWalker schreef op 24 augustus 2013 @ 17:21:
Zomaar wat linkjes naar wetenschappelijke artikelen omtrent dit onderwerp.
http://scholar.google.nl/ ... Abi4IHIDg&ved=0CDEQgQMwAA
Ik weet dat niemand ze leest hoor.
Maar de linkjes op de eerste 2 pagina's zijn van voor of net na 2000.
Dat lijkt me nu niet meer echt actueel.
Wat is de reden dat kinderen uit gebroken gezinnen vaker in de criminaliteit terecht komen?
Daar ben ik ook wel benieuwd naar.
En waarom wordt co-ouderschap als een groot heilig goed gezien.
Ik ben er van overtuigd dat kinderen duidelijkheid nodig hebben. Dus daar is mijn huis, daar woon ik, dat is mijn thuis. En dat is het huis van papa/mama (ouder 2), daar ga ik vaak naartoe en voel ik me ook erg thuis.
En niet aan twee huizen, twee bedden, twee opvoedmethoden etc.
Ik vind co.-ouderschap eerder egoïsme van beide ouders die beiden hun rechten willen en de belangen van hun kinderen op de tweede plaats laten komen.
Zomaar wat linkjes naar wetenschappelijke artikelen omtrent dit onderwerp.
http://scholar.google.nl/ ... Abi4IHIDg&ved=0CDEQgQMwAA
Ik weet dat niemand ze leest hoor.
Maar de linkjes op de eerste 2 pagina's zijn van voor of net na 2000.
Dat lijkt me nu niet meer echt actueel.
Wat is de reden dat kinderen uit gebroken gezinnen vaker in de criminaliteit terecht komen?
Daar ben ik ook wel benieuwd naar.
En waarom wordt co-ouderschap als een groot heilig goed gezien.
Ik ben er van overtuigd dat kinderen duidelijkheid nodig hebben. Dus daar is mijn huis, daar woon ik, dat is mijn thuis. En dat is het huis van papa/mama (ouder 2), daar ga ik vaak naartoe en voel ik me ook erg thuis.
En niet aan twee huizen, twee bedden, twee opvoedmethoden etc.
Ik vind co.-ouderschap eerder egoïsme van beide ouders die beiden hun rechten willen en de belangen van hun kinderen op de tweede plaats laten komen.
zaterdag 24 augustus 2013 17:34
quote:Lady-Voldemort schreef op 24 augustus 2013 @ 17:29:
[...]
Ik heb van één artikel de samenvatting gelezen en die zegt precies wat ik zonder al die rompslomp al zei: het is niet de scheiding die de schade toebrengt maar de ellende die aan die scheiding vooraf is gegaan. Er is een groot socioloog/statisticus aan mij verloren gegaan, dat blijkt maar weer.
Ben ik met je eens, de ellende van te voren heeft meestal meer impact op een kind als een scheiding.
Met andere woorden je kunt soms ook ''te laat'' scheiden.
Moet ik nu een buiging voor je maken
[...]
Ik heb van één artikel de samenvatting gelezen en die zegt precies wat ik zonder al die rompslomp al zei: het is niet de scheiding die de schade toebrengt maar de ellende die aan die scheiding vooraf is gegaan. Er is een groot socioloog/statisticus aan mij verloren gegaan, dat blijkt maar weer.
Ben ik met je eens, de ellende van te voren heeft meestal meer impact op een kind als een scheiding.
Met andere woorden je kunt soms ook ''te laat'' scheiden.
Moet ik nu een buiging voor je maken
zaterdag 24 augustus 2013 17:36
quote:lavendelbleu schreef op 24 augustus 2013 @ 17:34:
[...]
Ben ik met je eens, de ellende van te voren heeft meestal meer impact op een kind als een scheiding.
Met andere woorden je kunt soms ook ''te laat'' scheiden.
Moet ik nu een buiging voor je maken Als er nog geen ellende is, ga je niet scheiden, dan zou het dus te vroeg zijn. Ellende hoort er nu eenmaal bij.
[...]
Ben ik met je eens, de ellende van te voren heeft meestal meer impact op een kind als een scheiding.
Met andere woorden je kunt soms ook ''te laat'' scheiden.
Moet ik nu een buiging voor je maken Als er nog geen ellende is, ga je niet scheiden, dan zou het dus te vroeg zijn. Ellende hoort er nu eenmaal bij.
Le plaisir est le bonheur des fous, le bonheur est le plaisir des sages.
zaterdag 24 augustus 2013 17:42
quote:guillaumette schreef op 24 augustus 2013 @ 17:36:
[...]
Als er nog geen ellende is, ga je niet scheiden, dan zou het dus te vroeg zijn. Ellende hoort er nu eenmaal bij.
Dat klopt wel maar er is een verschil tussen een paar jaar ellende of meer dan 10 jaar ellende en dat bedoel ik meer.
Niemand gaat scheiden zomaar, er zijn altijd redenen voor.
Maar bij elkaar blijven voor de kinderen terwijl je zelf ( of beiden ) al jaren ongelukkig bent heeft ook impact op de kinderen, ze merken dat echt wel.
[...]
Als er nog geen ellende is, ga je niet scheiden, dan zou het dus te vroeg zijn. Ellende hoort er nu eenmaal bij.
Dat klopt wel maar er is een verschil tussen een paar jaar ellende of meer dan 10 jaar ellende en dat bedoel ik meer.
Niemand gaat scheiden zomaar, er zijn altijd redenen voor.
Maar bij elkaar blijven voor de kinderen terwijl je zelf ( of beiden ) al jaren ongelukkig bent heeft ook impact op de kinderen, ze merken dat echt wel.
zaterdag 24 augustus 2013 17:45
quote:freemind schreef op 24 augustus 2013 @ 17:08:
[...]
Onzin. Je weet toch niet hoe de kinderen zouden zijn geweest als de ouders wél bij elkaar zouden zijn gebleven? Die ouders zijn vast niet voor niets uit elkaar gegaan. Het gaat erom hoé de ouders ermee omgaan.Nee hoor, geen onzin. Als een student ineens ander gedrag vertoont, of de resultaten gaat achteruit, dan blijkt in de meeste gevallen dat de ouders in scheiding liggen.
[...]
Onzin. Je weet toch niet hoe de kinderen zouden zijn geweest als de ouders wél bij elkaar zouden zijn gebleven? Die ouders zijn vast niet voor niets uit elkaar gegaan. Het gaat erom hoé de ouders ermee omgaan.Nee hoor, geen onzin. Als een student ineens ander gedrag vertoont, of de resultaten gaat achteruit, dan blijkt in de meeste gevallen dat de ouders in scheiding liggen.
zaterdag 24 augustus 2013 17:46
quote:*nightsky* schreef op 24 augustus 2013 @ 17:33:
[...]
Maar de linkjes op de eerste 2 pagina's zijn van voor of net na 2000.
Dat lijkt me nu niet meer echt actueel. De evolutietheorie is ook niet erg actueel te noemen. Maar niemand heeft nog een betere ontwikkeld.quote:En waarom wordt co-ouderschap als een groot heilig goed gezien.
Ik ben er van overtuigd dat kinderen duidelijkheid nodig hebben. Dus daar is mijn huis, daar woon ik, dat is mijn thuis. En dat is het huis van papa/mama (ouder 2), daar ga ik vaak naartoe en voel ik me ook erg thuis.
En niet aan twee huizen, twee bedden, twee opvoedmethoden etc.
Ik vind co.-ouderschap eerder egoïsme van beide ouders die beiden hun rechten willen en de belangen van hun kinderen op de tweede plaats laten komen.Wat een lulkoek. Co-ouderschap, mits naar behoren uitgevoerd, is reuze duidelijk. Dat die meneer bij wie je af en toe gaat logeren eigenlijk je vader is, dat is pas onduidelijk.
[...]
Maar de linkjes op de eerste 2 pagina's zijn van voor of net na 2000.
Dat lijkt me nu niet meer echt actueel. De evolutietheorie is ook niet erg actueel te noemen. Maar niemand heeft nog een betere ontwikkeld.quote:En waarom wordt co-ouderschap als een groot heilig goed gezien.
Ik ben er van overtuigd dat kinderen duidelijkheid nodig hebben. Dus daar is mijn huis, daar woon ik, dat is mijn thuis. En dat is het huis van papa/mama (ouder 2), daar ga ik vaak naartoe en voel ik me ook erg thuis.
En niet aan twee huizen, twee bedden, twee opvoedmethoden etc.
Ik vind co.-ouderschap eerder egoïsme van beide ouders die beiden hun rechten willen en de belangen van hun kinderen op de tweede plaats laten komen.Wat een lulkoek. Co-ouderschap, mits naar behoren uitgevoerd, is reuze duidelijk. Dat die meneer bij wie je af en toe gaat logeren eigenlijk je vader is, dat is pas onduidelijk.
zaterdag 24 augustus 2013 17:46
@ Lady-Voldemort: mijn ouders zijn gescheiden. Van de een op de andere dag, er was daarvoor geen vuiltje aan de lucht.
@ Lavendelbleu: zowel voor als na de scheiding waren mijn ouders echt de beste maatjes. Ze hadden het tegenovergestelde van een vechtscheiding.
Maar mijn moeders leven daarna heeft nogal wat turbulentie teweeg gebracht. Erop terugkijkend zegt ze: ja ik wou gewoon een nieuw gezin met X en ik dacht dat jullie dat ook wel zouden willen.
Ze doet mijn halfbroertje inmiddels precies hetzelfde aan. Het is niet gezond om voor je 18e zo vaak afscheid te moeten nemen van een gezinsleven als wij alledrie hebben gedaan. Daar hoeft helemaal geen ruzie aan te pas te komen. Mijn moeder jaagt een man achterna en ze wil meteen alles met diegene, tot hij haar niet meer 'dat gevoel' geeft. Dan is het next. Hoe dat voor haar kinderen is lijkt ze zich niet erg af te vragen.
Wat ook niet meehielp was hoe erg mijn vader zijn gebroken hart voor ons probeerde te verbergen.
Nee wat ik heb overgehouden aan een 'scheiding in goed overleg en met een vriendschappelijke relatie en co-ouderschap en wederzijds begrip en respect' is de absolute overtuiging dat tenzij ik totaal in elkaar word geramd of tenzij mijn vriend een volslagen dronkenlap wordt, dat als ik eenmaal kinderen heb, hij me zal moeten vermoorden om nog van me af te komen.
Nee. Ik ga mijn kinderen dat loyaliteitsprobleem van niet weten in welk huis ze moeten wonen, de nieuwe liefdes, de half-sibs met andere regels dan jij gewend bent, het hertrouwen en herscheiden, al dat gedoe en gezeik niet aandoen. Stiefouders die je op proberen te voeden, vakanties die niet meer gezamenlijk gevierd kunnen worden omdat de nieuwe liefde dan jaloers is enzenzenz.
Ik kan me niet voorstellen dat ik zo'n hekel krijg aan iemand dat ik mijn kinderen dat wil aandoen nee.
@ Lavendelbleu: zowel voor als na de scheiding waren mijn ouders echt de beste maatjes. Ze hadden het tegenovergestelde van een vechtscheiding.
Maar mijn moeders leven daarna heeft nogal wat turbulentie teweeg gebracht. Erop terugkijkend zegt ze: ja ik wou gewoon een nieuw gezin met X en ik dacht dat jullie dat ook wel zouden willen.
Ze doet mijn halfbroertje inmiddels precies hetzelfde aan. Het is niet gezond om voor je 18e zo vaak afscheid te moeten nemen van een gezinsleven als wij alledrie hebben gedaan. Daar hoeft helemaal geen ruzie aan te pas te komen. Mijn moeder jaagt een man achterna en ze wil meteen alles met diegene, tot hij haar niet meer 'dat gevoel' geeft. Dan is het next. Hoe dat voor haar kinderen is lijkt ze zich niet erg af te vragen.
Wat ook niet meehielp was hoe erg mijn vader zijn gebroken hart voor ons probeerde te verbergen.
Nee wat ik heb overgehouden aan een 'scheiding in goed overleg en met een vriendschappelijke relatie en co-ouderschap en wederzijds begrip en respect' is de absolute overtuiging dat tenzij ik totaal in elkaar word geramd of tenzij mijn vriend een volslagen dronkenlap wordt, dat als ik eenmaal kinderen heb, hij me zal moeten vermoorden om nog van me af te komen.
Nee. Ik ga mijn kinderen dat loyaliteitsprobleem van niet weten in welk huis ze moeten wonen, de nieuwe liefdes, de half-sibs met andere regels dan jij gewend bent, het hertrouwen en herscheiden, al dat gedoe en gezeik niet aandoen. Stiefouders die je op proberen te voeden, vakanties die niet meer gezamenlijk gevierd kunnen worden omdat de nieuwe liefde dan jaloers is enzenzenz.
Ik kan me niet voorstellen dat ik zo'n hekel krijg aan iemand dat ik mijn kinderen dat wil aandoen nee.
zaterdag 24 augustus 2013 17:53
Jemig kleinekapitein, dat is niet mis wat je daar beschrijft. Een mens zou van minder knettergek worden .
Als je moeder 'gewoon netjes' bij je vader was gebleven zou het inderdaad misschien allemaal niet zo gebeurd zijn. Maar denk je zelf ook niet dat het juist die instelling van je moeder (Grootse Meeslepende Liefde en anders maar liever niks) is geweest die het huwelijk van je ouders heeft laten klappen?
Als je moeder 'gewoon netjes' bij je vader was gebleven zou het inderdaad misschien allemaal niet zo gebeurd zijn. Maar denk je zelf ook niet dat het juist die instelling van je moeder (Grootse Meeslepende Liefde en anders maar liever niks) is geweest die het huwelijk van je ouders heeft laten klappen?
zaterdag 24 augustus 2013 17:54
quote:zevanja schreef op 24 augustus 2013 @ 17:45:
[...]
Nee hoor, geen onzin. Als een student ineens ander gedrag vertoont, of de resultaten gaat achteruit, dan blijkt in de meeste gevallen dat de ouders in scheiding liggen.
Dat lijkt me op dat moment ook wel logisch, men zit in een spanningsveld en heeft zorgen.
Dat zou net zo zijn geweest als een belangrijk iemand in hun leven op sterven zou liggen als voorbeeld.
Als men zorgen heeft presteert men minder.
Maar het gaat erom hoe doen ze het daarna als allles weer in rustig vaarwater is.
Iedereen maakt dingen mee in zijn/haar leven waardoor ze op dat moment minder presteren en een scheiding is ( kan ) een van deze dingen ( zijn ).
[...]
Nee hoor, geen onzin. Als een student ineens ander gedrag vertoont, of de resultaten gaat achteruit, dan blijkt in de meeste gevallen dat de ouders in scheiding liggen.
Dat lijkt me op dat moment ook wel logisch, men zit in een spanningsveld en heeft zorgen.
Dat zou net zo zijn geweest als een belangrijk iemand in hun leven op sterven zou liggen als voorbeeld.
Als men zorgen heeft presteert men minder.
Maar het gaat erom hoe doen ze het daarna als allles weer in rustig vaarwater is.
Iedereen maakt dingen mee in zijn/haar leven waardoor ze op dat moment minder presteren en een scheiding is ( kan ) een van deze dingen ( zijn ).
zaterdag 24 augustus 2013 17:55
quote:Lady-Voldemort schreef op 24 augustus 2013 @ 16:44:
[...]
Dat verbaast me niet: als 'iedereen' maar gaat scheiden is de kans dat wie dan ook uit een gebroken gezin komt inderdaad ontzettend groot. Dat zal voor bendeleden niet anders zijn.
en de rest van het tuig heeft werkende moeders..
Ik woonde vroeger in een wijk, waar 66% van de kinderen van gescheiden ouders was. Ik was een unicum in de klas Dat is 35 jaar terug.. dus áls het een hype is.. duurt ie al wel heel lang, zeg maar.
[...]
Dat verbaast me niet: als 'iedereen' maar gaat scheiden is de kans dat wie dan ook uit een gebroken gezin komt inderdaad ontzettend groot. Dat zal voor bendeleden niet anders zijn.
en de rest van het tuig heeft werkende moeders..
Ik woonde vroeger in een wijk, waar 66% van de kinderen van gescheiden ouders was. Ik was een unicum in de klas Dat is 35 jaar terug.. dus áls het een hype is.. duurt ie al wel heel lang, zeg maar.
Later is nu
zaterdag 24 augustus 2013 18:03
Ik denk dat mensen wel gelukkiger kunnen worden van een scheiding, en dat het kinderen niet per se hoeft te schaden. Dat in de jeugdzorg gemiddeld meer kinderen van gescheiden ouders zitten, heeft er meer mee te maken dat mensen met psychische problemen ook bovengemiddeld vaak scheiden. Dat betekent niet dat iedereen die gaat scheiden psychisch problemen heeft.
Mensen die getrouwd zijn, zijn gemiddeld niet gelukkiger dan mensen die dat niet zijn. Ik geloof zelf dat scheidingen zeker niet per se slecht zijn.
Mensen die getrouwd zijn, zijn gemiddeld niet gelukkiger dan mensen die dat niet zijn. Ik geloof zelf dat scheidingen zeker niet per se slecht zijn.
zaterdag 24 augustus 2013 18:05
@ dekleinekapitein
Eerst een dikke
Wat jij beschrijft heeft niets met een scheiding in het algemeen te maken maar meer met hoe je moeder daarna bezig is geweest, hoe zij in het leven staat.
Dat zegt niets over jou en hoe jij het zou aanpakken als het ooit zover zou komen, je leert juist daarvan en weet ook dat jij het zo nooit zou doen.
En ja ik spreek uit ervaring op dit gebied want ik pak het nu totaal anders aan als mijn moeder toendertijd, juist omdat ik weet hoe het voor mij voelde toen.
Eerst een dikke
Wat jij beschrijft heeft niets met een scheiding in het algemeen te maken maar meer met hoe je moeder daarna bezig is geweest, hoe zij in het leven staat.
Dat zegt niets over jou en hoe jij het zou aanpakken als het ooit zover zou komen, je leert juist daarvan en weet ook dat jij het zo nooit zou doen.
En ja ik spreek uit ervaring op dit gebied want ik pak het nu totaal anders aan als mijn moeder toendertijd, juist omdat ik weet hoe het voor mij voelde toen.
zaterdag 24 augustus 2013 18:10
@ Lady-Voldemort:
Natúúrlijk komt het daardoor! Maar de gevolgen voor ons komen ook daardoor. Mijn moeder kan door haar verleden niet geloven dat een man echt van haar houdt en wij líjken zo op haar door haar gedrag.
Dus als zij in therapie was gegaan (zoals ik nu doe) en had gedeald met haar verleden, dan had ze het ook mét scheiding niet zo aan ons zichtbaar gemaakt misschien.
Maar wij hebben haar patroon gewoon voor 'waar' aangenomen, en dat patroon kon alleen bestaan door te scheiden.
Dus ja, ik denk wel dat wij veel 'veiliger gehecht' waren of hoe dat ook allemaal heet als ze bij mijn vader was gebleven.
Het had haar niet anders gemaakt en ons wel.
Naar mijn mening verwachten mensen teveel van een relatie. Relaties worden gewoon vaak een beetje saai. Tja. Such is life. Dat je nie 3x p/w sex hebt betekent niet dat er iets mis is.
Maar het grote probleem met scheiden, is niet of co-ouderschap werkt of niet. Het grote probleem met scheiden, is dat de ouders allebei een keuze hebben en de kinderen niet. Maar na die keuze gaan de ouders verder, en de kinderen moeten 'leren omgaan met'.
En daarom denk ik dat élke scheiding, hoe goed het verder ook gaat, per definitie schade toebrengt aan het kind. Samenblijven kan wel nóg schadelijker zijn, maar volgens mij is dat in maar heel weinig gevallen zo.
Natúúrlijk komt het daardoor! Maar de gevolgen voor ons komen ook daardoor. Mijn moeder kan door haar verleden niet geloven dat een man echt van haar houdt en wij líjken zo op haar door haar gedrag.
Dus als zij in therapie was gegaan (zoals ik nu doe) en had gedeald met haar verleden, dan had ze het ook mét scheiding niet zo aan ons zichtbaar gemaakt misschien.
Maar wij hebben haar patroon gewoon voor 'waar' aangenomen, en dat patroon kon alleen bestaan door te scheiden.
Dus ja, ik denk wel dat wij veel 'veiliger gehecht' waren of hoe dat ook allemaal heet als ze bij mijn vader was gebleven.
Het had haar niet anders gemaakt en ons wel.
Naar mijn mening verwachten mensen teveel van een relatie. Relaties worden gewoon vaak een beetje saai. Tja. Such is life. Dat je nie 3x p/w sex hebt betekent niet dat er iets mis is.
Maar het grote probleem met scheiden, is niet of co-ouderschap werkt of niet. Het grote probleem met scheiden, is dat de ouders allebei een keuze hebben en de kinderen niet. Maar na die keuze gaan de ouders verder, en de kinderen moeten 'leren omgaan met'.
En daarom denk ik dat élke scheiding, hoe goed het verder ook gaat, per definitie schade toebrengt aan het kind. Samenblijven kan wel nóg schadelijker zijn, maar volgens mij is dat in maar heel weinig gevallen zo.
