scheiden is een hype?

24-08-2013 15:51 89 berichten
Ik lees hier zo veel topics die samenhangen met een scheiding.



Is het een hype dat scheiden?



Worden mensen er nu echt gelukkiger van?

En is het niet een erg onderschat probleem dat het voor de kinderen niet uitmaakt? Zijn er echt kinderen die er totaal ongeschonden uitkomen?



Zouden er in de volgende generatie -wanneer de vraag op de invloed van echtscheidingen en de gevolgen van co-ouderschap pas echt bewezen kunnen worden- er nog zoveel echtscheidingen plaats vinden?
Alle reacties Link kopieren
Ik heb zeker wel een klap gekregen van mijn ouders scheiding. Hun huwelijk was ook al bar en bar slecht, ik heb ze nooit zien knuffelen ofzo. Ze hadden altijd ruzie, soms ook over mij. Ik snap echt niet dat ze zo lang bij elkaar zijn gebleven.



Na de scheiding konden ze elkaars bloed wel drinken, en nu nog steeds. Ik zit altijd ontzettend in de stress als er gelegenheden zijn waar ze allebei moeten zijn (mijn afstuderen bijvoorbeeld).



Mijn moeder heeft zelfs eens op een verjaardag gezegd dat het jammer is dat alleen goede mensen nare dingen overkomt, en dat zo'n klootzak (daar mee bedoelende mijn vader) zich nou nooit eens om een boom heenvouwt met de auto. Waar de kinderen bij waren!



Mijn vader hadden een bedrijf aan huis, nadat mijn vader wegging heeft mijn moeder een slot op het woongedeelte gedaan... waar ook de enige wasbakken en wcs waren. Mijn vader kon dus niet naar de wc als hij aan het werk was. En wij mochten ook de deur niet voor hem open doen, ook niet als mijn moeder weg was. Ik weet nog dat mijn vader een keer op de deur stond te bonken en boos op mij werd, en ik durfde echt de deur niet open te doen uit angst voor mijn moeders boosheid .



De politie is er ook een paar keer aan pas gekomen en mijn moeder heeft een keer in een ruzie een plastic bord op mijn vaders hoofd kapotgeslagen, mijn vader duwde haar toen op de grond en toen moest ik later van mijn moeder foto's maken van haar blauwe plekken...



En wat de kleine kapitein zegt over alles zo vroeg mogelijk willen, samenwonen, kinderen, trouwen, dat gaat ook voor mij op. Ik ben erg opzoek naar dat huiselijke en gezellige...
Alle reacties Link kopieren
quote:doowahdiddy schreef op 24 augustus 2013 @ 18:03:

Ik denk dat mensen wel gelukkiger kunnen worden van een scheiding, en dat het kinderen niet per se hoeft te schaden. Dat in de jeugdzorg gemiddeld meer kinderen van gescheiden ouders zitten, heeft er meer mee te maken dat mensen met psychische problemen ook bovengemiddeld vaak scheiden. Dat betekent niet dat iedereen die gaat scheiden psychisch problemen heeft.



Mensen die getrouwd zijn, zijn gemiddeld niet gelukkiger dan mensen die dat niet zijn. Ik geloof zelf dat scheidingen zeker niet per se slecht zijn.Ik bedoel dus dat scheidingen waarbij men goed uit elkaar gaat niet schadelijk zijn voor kinderen, Het is nooit goed voor een kind als ouders een slechte relatie hebben met elkaar, of ze nou getrouwd zijn of scheiden.
quote:Sorcha_ schreef op 24 augustus 2013 @ 18:25:

Ik heb zeker wel een klap gekregen van mijn ouders scheiding. Hun huwelijk was ook al bar en bar slecht, ik heb ze nooit zien knuffelen ofzo. Ze hadden altijd ruzie, soms ook over mij. Ik snap echt niet dat ze zo lang bij elkaar zijn gebleven.



Na de scheiding konden ze elkaars bloed wel drinken, en nu nog steeds. Ik zit altijd ontzettend in de stress als er gelegenheden zijn waar ze allebei moeten zijn (mijn afstuderen bijvoorbeeld).



Mijn moeder heeft zelfs eens op een verjaardag gezegd dat het jammer is dat alleen goede mensen nare dingen overkomt, en dat zo'n klootzak (daar mee bedoelende mijn vader) zich nou nooit eens om een boom heenvouwt met de auto. Waar de kinderen bij waren!



Mijn vader hadden een bedrijf aan huis, nadat mijn vader wegging heeft mijn moeder een slot op het woongedeelte gedaan... waar ook de enige wasbakken en wcs waren. Mijn vader kon dus niet naar de wc als hij aan het werk was. En wij mochten ook de deur niet voor hem open doen, ook niet als mijn moeder weg was. Ik weet nog dat mijn vader een keer op de deur stond te bonken en boos op mij werd, en ik durfde echt de deur niet open te doen uit angst voor mijn moeders boosheid .



De politie is er ook een paar keer aan pas gekomen en mijn moeder heeft een keer in een ruzie een plastic bord op mijn vaders hoofd kapotgeslagen, mijn vader duwde haar toen op de grond en toen moest ik later van mijn moeder foto's maken van haar blauwe plekken...



En wat de kleine kapitein zegt over alles zo vroeg mogelijk willen, samenwonen, kinderen, trouwen, dat gaat ook voor mij op. Ik ben erg opzoek naar dat huiselijke en gezellige...



En hoe was de klap geweest als ze niet gescheiden waren dan, wat had je dan nog allemaal voor je kiezen gehad ?

Ben nu wat hard maar ik verbaas me erover dat mensen alles opdragen aan een scheiding maar niet nadenken over hoe het geweest zou kunnen zijn als hun ouders nog wel bij elkaar waren geweest in zo een situatie, wat had dat dan voor een invloed gehad op hun leven ?
Alle reacties Link kopieren
quote:

Lady-Voldemort schreef op 24 augustus 2013 @ 17:29:

[...]





Ik heb van één artikel de samenvatting gelezen en die zegt precies wat ik zonder al die rompslomp al zei: het is niet de scheiding die de schade toebrengt maar de ellende die aan die scheiding vooraf is gegaan. Er is een groot socioloog/statisticus aan mij verloren gegaan, dat blijkt maar weer.Nee hoor, mop. Er is echt geen wetenschapper aan jou verloren gegaan, hooguit een nieuwe Diederik Stapel.
You know how I know? Because I reeaally think so!
Sorcha, dat had allemaal nooit mogen gebeuren. Je ouders hebben het echt op vele punten helemaal fout gedaan.



Wat ik een beetje mis in het onderzoek is wanneer die kinderen minder presteren. Is dat de maanden na een scheiding? Een jaar? Drie jaar? En hoe is het scheidingsproces en de periode er voor gelopen? Maar ach, dat zeg ik natuurlijk ook alleen maar omdat ik zo nodig met de hype mee moest doen. Ben ook zo trendgevoelig...
quote:waaromdan schreef op 24 augustus 2013 @ 15:59:

Als ik in mijn omgeving/vriendenkring kijk is het 50/50. Ja het lijkt wel een hype.

Ik denk dat de betrokken kinderen er wel iets aan overhouden, leuk is het namelijk nietNet als zien dat het niet gaat met je ouders maar ze toch per se voor de kinderen bij elkaar willen blijven. Net zo ruk.
quote:freemind schreef op 24 augustus 2013 @ 17:08:

[...]





Onzin. Je weet toch niet hoe de kinderen zouden zijn geweest als de ouders wél bij elkaar zouden zijn gebleven? Die ouders zijn vast niet voor niets uit elkaar gegaan. Het gaat erom hoé de ouders ermee omgaan.



Er is wel degelijk onderzoek naar gedaan. Gescheiden kinderen hebben blijven procentueel meer zitten, gebruiken vaker drugs, komen sneller met justitie in aanraking dan kinderen van niet gescheiden ouders. Ook hebben ze meer kans om zelf te gaan scheiden.



Ed Spruijt heeft daar onderzoek naar gedaan, kan zo even niet de link vinden met de cijfers.



http://www.jeugdzorgcompleet.nl/sf.mcgi?1017



De link van Ouders Online:



http://www.ouders.nl/mdiv2006-echtscheiding.htm
Alle reacties Link kopieren
quote:lavendelbleu schreef op 24 augustus 2013 @ 19:02:

[...]





En hoe was de klap geweest als ze niet gescheiden waren dan, wat had je dan nog allemaal voor je kiezen gehad ?

Ben nu wat hard maar ik verbaas me erover dat mensen alles opdragen aan een scheiding maar niet nadenken over hoe het geweest zou kunnen zijn als hun ouders nog wel bij elkaar waren geweest in zo een situatie, wat had dat dan voor een invloed gehad op hun leven ?Ik heb nu het gevoel dat ik constant op eieren moet lopen, een soort van eeuwig loyalitieitsconflict. En ik ben nu volwassen, heb een eigen huis en een verantwoordelijke baan en ik ben gewoon bang voor conflicten tussen mijn ouders. Ze lopen elkaar ook steeds af te zeiken en vinden zelf dat de ander het allemaal heeft gedaan. Ik roep nu al jaren dat ik er niets over hun ruzies wil horen en zelfs nu ik in het buitenland woon kom ik er maar niet vanaf. Iedere keer als ik in Nederland ben moet ik er er ontzettend voor waken dat ik ieder genoeg aandacht geef en waar ik mijn verjaardag vier is ook een heel groot dilemma. Ook familiebezoek aan de "andere" kant is lastig.



Mijn ouders zijn losstaand best goede ouders en vriendelijke mensen, maar als het over de ander gaat hebben ze een ontzettend blinde vlek en alles wijkt voor het haatgevoel .



Dus ja, ik denk dat het beter was geweest als ze samen waren gebleven of als ze veel eerder waren gescheiden. Of nooit samen waren geweest.
Alle reacties Link kopieren
Ik denk dat veel mensen scheiden omdat ze met de verkeerde intenties zijn gaan trouwen.

En vervolgens niet kunnen leven met de teleurstellingen.



Verder, wat hier ook al gezegd wordt, een relatie is niet altijd maar spannend en makkelijk.



Maar in sommige huwelijken is zoveel ruzie, dat een scheiding het beste is, juist voor de kinderen.

Mijn ouders zijn ook gescheiden na enorm veel spanningen en ruzie.Dat scheiden hadden ze 15 jaar eerder moeten doen, had ik nu niet zoveel problemen gehad.



Sorcha, kun je niet tegen je ouders zeggen dat als ze zich niet gedragen als ze bij jou zijn, het voor jou ook niet leuk is?En dat je dan overweegt om ze voorlopig allebei niet meer te zien , omdat je het partij kiezen beu bent?
Alle reacties Link kopieren
quote:doowahdiddy schreef op 24 augustus 2013 @ 18:47:

[...]





Ik bedoel dus dat scheidingen waarbij men goed uit elkaar gaat niet schadelijk zijn voor kinderen, Het is nooit goed voor een kind als ouders een slechte relatie hebben met elkaar, of ze nou getrouwd zijn of scheiden.



Helaas, was dat maar waar. Mijn oom en tante zijn gescheiden. Was geen ruzie, geen vechtscheiding, de liefde was over en ze pasten eigenlijk helemaal niet bij elkaar.

Maar mijn nichtje is er kapot van geweest! Ze was 7 toen ze uit elkaar gingen, en moest verhuizen, ze had het gevoel dat ze geen 'thuis' meer had, zag haar vader nog maar 1x per 2 weken, de rest van de familie van haar vaders kant dus ook, terwijl ze heel close waren. Moeder wilde geen contact meer met de schoonfamilie, op zich begrijpelijk, maar mijn nichtje had daar wel ooms, tantes, opa & oma, neefjes & nichtjes die ze niet meer zo vaak als voor heen zag.

Op haar 17e was ze zwanger van haar eerste kindje..... wij denken soms express, zodat ze weer onderdeel van een gezin was.
quote:doowahdiddy schreef op 24 augustus 2013 @ 18:47:

[...]

Ik bedoel dus dat scheidingen waarbij men goed uit elkaar gaat niet schadelijk zijn voor kinderen, Het is nooit goed voor een kind als ouders een slechte relatie hebben met elkaar, of ze nou getrouwd zijn of scheiden.



Maar dat klopt dus niet. Ik heb ook een goede band met mijn ex. Zo goed dat mensen nog steeds verbaasd zijn, waarom we in vredesnaam gescheiden zijn. En toch is het schadelijk gebleken voor mijn kinderen. En dat bleek een heel stuk later toen er enorm veel verdriet uit kwam bij ze. Het heeft dingen stukgemaakt bij ze, en dat was niet gebeurd als we niet gescheiden waren.



Ook bij een harmonieuze scheiding worden kinderen beschadigd. Of misschien wel JUIST bij een harmonieuze scheiding.



Als je ouders elkaar de tent uitvechten, is het fijner als er een scheiding komt. En dan is het een goede oplossing als je je vader minder ziet omdat hij je moeder sloeg. Of als je bij je vader gaat wonen want je moeder dronk etc etc.
quote:Sorcha_ schreef op 24 augustus 2013 @ 20:09:

[...]





Ik heb nu het gevoel dat ik constant op eieren moet lopen, een soort van eeuwig loyalitieitsconflict. En ik ben nu volwassen, heb een eigen huis en een verantwoordelijke baan en ik ben gewoon bang voor conflicten tussen mijn ouders. Ze lopen elkaar ook steeds af te zeiken en vinden zelf dat de ander het allemaal heeft gedaan. Ik roep nu al jaren dat ik er niets over hun ruzies wil horen en zelfs nu ik in het buitenland woon kom ik er maar niet vanaf. Iedere keer als ik in Nederland ben moet ik er er ontzettend voor waken dat ik ieder genoeg aandacht geef en waar ik mijn verjaardag vier is ook een heel groot dilemma. Ook familiebezoek aan de "andere" kant is lastig.



Mijn ouders zijn losstaand best goede ouders en vriendelijke mensen, maar als het over de ander gaat hebben ze een ontzettend blinde vlek en alles wijkt voor het haatgevoel .



Dus ja, ik denk dat het beter was geweest als ze samen waren gebleven of als ze veel eerder waren gescheiden. Of nooit samen waren geweest.



Nu noem je al drie opties op in je laatste zin dus met andere woorden je weet niet wat je anders nog te wachten had gestaan want die opties zijn nooit waar gemaakt.

Leg je erbij neer dat je ouders niet voor elkaar bestemd waren en dat zij ook fouten maken, het zijn en blijven mensen.



Wat zij nu doen ten opzichte van jou is totaal verkeerd en ik begrijp helemaal hoe jij je voelt want dit is precies hoe het tussen mijn ouders ook is gegaan en hoe ze dit via mij speelde.

Ik was 8 jaar toen ze gingen scheiden, weet niet hoe oud jij was ?

Ook ik heb dit jarenlang gepikt en de geprobeerd de beste weg erin te zoeken zelfs tot mijn bruiloft toe, zelfs tot nu toe wil ik niet eens mijn bruiloftsvideo bekijken omdat het zo een teleurstelling was hoe ze erbij zaten en zich gedroegen.

Daarna had ik er zo genoeg van dat ik voor mezelf ben opgekomen en hun heb duidelijk gemaakt dat ze beiden mijn ouders zijn en ik van beiden hield maar geen rekening meer met hun ging houden.

Ik heb duidelijk gemaakt dat ik geen verkeerd woord meer wilde horen van de ander over elkaar en anders vertrok ik.( einde bezoek )

Ze waren beiden welkom op verjaardagen, wilde de een de ander niet zien dan moesten ze maar niet komen of vragen wanneer het wel uit kwam, ik maakte daar geen verschil meer in( ging niets meer plannen, van het ene jaar mocht die komen en het andere jaar die ) dat konden ze zelf bepalen dan.

Aan hun de keuze wat ze daar mee deden, ik was zover dat het me niet meer boeide, ik koos voor mezelf en voor mijn gezin op dat moment.



Jij bepaalt jouw leven en dat is een keuze die jij maakt, je kunt niet steeds je ouders verantwoordelijk daarvoor houden.

Jij bent diegene die bepaalt in hoeverre je dit een rol laat spelen in je verdere leven.
Alle reacties Link kopieren
quote:single-lady schreef op 24 augustus 2013 @ 20:44:

[...]





Maar dat klopt dus niet. Ik heb ook een goede band met mijn ex. Zo goed dat mensen nog steeds verbaasd zijn, waarom we in vredesnaam gescheiden zijn. En toch is het schadelijk gebleken voor mijn kinderen. En dat bleek een heel stuk later toen er enorm veel verdriet uit kwam bij ze. Het heeft dingen stukgemaakt bij ze, en dat was niet gebeurd als we niet gescheiden waren.



Ook bij een harmonieuze scheiding worden kinderen beschadigd. Of misschien wel JUIST bij een harmonieuze scheiding.



Als je ouders elkaar de tent uitvechten, is het fijner als er een scheiding komt. En dan is het een goede oplossing als je je vader minder ziet omdat hij je moeder sloeg. Of als je bij je vader gaat wonen want je moeder dronk etc etc.



Eens.



En de discussie hier dat een scheiding soms beter is, als de relatie zo ontzettend slecht is; ja, dat kan best zo zijn. Maar dan heb je daarvoor als ouder al gefaald. Het is niet eens zozeer de scheiding, maar het hele mislukken van de relatie/het huwelijk.

Soms kun je daar niks aan, soms wil 1 van de 2 nog wel, maar de anders niet. En als je in elkaar geslagen wordt, dan mag je van mij echt per direct vertrekken.

Maar hoe dan ook ondervinden de kinderen schade.

Ieder kind (uitzonderingen zullen er altijd zijn) ziet toch het liefs zijn ouders bij elkaar in een gelukkige relatie.



Wat ik mij afvraag van de mensen die hier gescheiden zijn, en dus hun kinderen minder zien, was dat het waard?

Dit is een oprechte vraag, zonder oordeel. Ik zie het namelijk om mij heen, geen slechte relatie, maar de liefde is over, dus scheiden (zal heus meer achter zitten dan dat ik kan zien), realiseer je je dat je kinderen mogelijk 50% minder gaat zien? En dat je je kinderen verdriet aan doet? En dat je kinderen altijd een ouder missen op hun verjaardag/kerst/feestjes, etc? Is dat het waard geweest?
Alle reacties Link kopieren
quote:Lady-Voldemort schreef op 24 augustus 2013 @ 16:41:

Die scheidings-"hype" is niets nieuws. Toen mijn ouders gingen scheiden (begin jaren tachtig) werd er ook al driftig geroepen dat 'iedereen tegenwoordig maar ging scheiden als ze een scheet dwars zat'. Meestal door mensen die zelf een half jaar later ook in scheiding lagen.



.

Precies, ben zelf alweer een aantal jaar gescheiden, en vind dat sommigen behoorlijk kwetsend kunnen zijn als in: Goh lekker makkelijk uit elkaar gaan/weglopen voor je problemen/ niets ervoor doen



Ik ken namelijk ook enkele stellen waarbij ik weet dat ze beiden heel erg zouden opknappen van een scheiding, maar de een blijft bij de ander onder het mom: ja alleen is maar alleen en ik wil niet op een flat gaan wonen, de andere zegt: ja maar dan moet ik meer gaan werken en waarschijnlijk mijn paarden wegdoen..



Tsja.
Alle reacties Link kopieren
Tuurlijk worden mensen er niet gelukkiger van als ze moeten gaan scheiden, maar zijn ze wel gelukkig dan als ze het niet doen?

En nee, tuurlijk komen kinderen er niet ongeschonden van af. Maar, ouders die niet samen gaan, werkt ook niet.
Weet wat je zegt, maar zeg niet alles wat je weet
quote:single-lady schreef op 24 augustus 2013 @ 20:44:

Ook bij een harmonieuze scheiding worden kinderen beschadigd. Of misschien wel JUIST bij een harmonieuze scheiding.



Als je ouders elkaar de tent uitvechten, is het fijner als er een scheiding komt. En dan is het een goede oplossing als je je vader minder ziet omdat hij je moeder sloeg. Of als je bij je vader gaat wonen want je moeder dronk etc etc.

Dat denk ik dus ook.

In de laatste gevallen die je noemt is de ontwikkeling of veiligheid van kinderen in het geding, en wordt er dus wel degelijk rekening gehouden met het belang van de kinderen.

Maar de meerderheid van scheidingen is het gevolg van "het gras is groener aan de andere kant. Dan is het vaak 1 van de partners die niet meer tevreden is, zijn/haar heil zoekt bij een nieuwe liefde, "kiest voor het eigen geluk", of de dooddoener "de koek was op".

Als de koek op is kun je toch ook zorgen dat je nieuwe ingrediënten haalt en samen gaat kneden en bakken voor nieuwe koek.

Ik heb echt het idee dat mensen te snel opgeven of hun heil ergens anders gaan zoeken of (denken te) vinden, waarbij ze vooral aan hun eigen belang denken en hun kinderen meeslepen daarin.
Alle reacties Link kopieren
quote:lavendelbleu schreef op 24 augustus 2013 @ 20:52:

[...]





Nu noem je al drie opties op in je laatste zin dus met andere woorden je weet niet wat je anders nog te wachten had gestaan want die opties zijn nooit waar gemaakt.

Leg je erbij neer dat je ouders niet voor elkaar bestemd waren en dat zij ook fouten maken, het zijn en blijven mensen.



Wat zij nu doen ten opzichte van jou is totaal verkeerd en ik begrijp helemaal hoe jij je voelt want dit is precies hoe het tussen mijn ouders ook is gegaan en hoe ze dit via mij speelde.

Ik was 8 jaar toen ze gingen scheiden, weet niet hoe oud jij was ?

Ook ik heb dit jarenlang gepikt en de geprobeerd de beste weg erin te zoeken zelfs tot mijn bruiloft toe, zelfs tot nu toe wil ik niet eens mijn bruiloftsvideo bekijken omdat het zo een teleurstelling was hoe ze erbij zaten en zich gedroegen.

Daarna had ik er zo genoeg van dat ik voor mezelf ben opgekomen en hun heb duidelijk gemaakt dat ze beiden mijn ouders zijn en ik van beiden hield maar geen rekening meer met hun ging houden.

Ik heb duidelijk gemaakt dat ik geen verkeerd woord meer wilde horen van de ander over elkaar en anders vertrok ik.( einde bezoek )

Ze waren beiden welkom op verjaardagen, wilde de een de ander niet zien dan moesten ze maar niet komen of vragen wanneer het wel uit kwam, ik maakte daar geen verschil meer in( ging niets meer plannen, van het ene jaar mocht die komen en het andere jaar die ) dat konden ze zelf bepalen dan.

Aan hun de keuze wat ze daar mee deden, ik was zover dat het me niet meer boeide, ik koos voor mezelf en voor mijn gezin op dat moment.



Jij bepaalt jouw leven en dat is een keuze die jij maakt, je kunt niet steeds je ouders verantwoordelijk daarvoor houden.

Jij bent diegene die bepaalt in hoeverre je dit een rol laat spelen in je verdere leven.



Ik was al iets ouder, 13. Verjaardagen enzo vier ik niet, ik zie ze niet zovaak ivm in het buitenland wonen en als ze op bezoek bij mij zijn ze apart. Wat het voor mij moeilijker maakt is dat ik bij mijn moeder logeer als ik in Nederland ben, mijn vader heeft geen ruimte en to be frank, zijn huis is behoorlijk smerig. Dat levert dus steeds scheve gezichten op.



Je hebt hartstikke gelijk hoor, maar voor mij tenminste is het niet zo simpel als jij het stelt. Onbewust heeft het hele gedoe een rol gespeeld in mijn beslissing om naar het buitenland te verhuizen.



Ik trek vaak mijn eigen plan, mijn moeder was woest toen ik mijn vaders vriendin vroeg om naar mijn diplomauitreiking te komen. Want zij vond dat het alleen voor de echte ouders was. Daar heb ik me gewoon niets van aangetrokken, mijn feestje toch?



In die zin ben ik al best ver, maar helemaal loslaten lukt me dus nog niet...
Alle reacties Link kopieren
Voor kinderen is het altijd verdrietig als de ouders uit elkaar gaan.

Of dat nou in goede harmonie is of al vechtend, het verdriet van verlies is er gewoon.



En wij hebben ook scheidingen van heel dichtbij mee gemaakt.

En ik heb altijd gezien dat er vaak een lange weg aan vooral is gegaan, met verdriet boosheid en frustratie.

Veel vonden ook dat ze gefaald hadden tegen over hun kinderen.

En verdriet en rouw omdat je ooit een toekomst droom had die niet gaat uit komen.

Nee scheiden is niet iets wat je zomaar doet,

Uitzonderingen daargelaten natuurlijk.



Ik vind indd wel dat je alles er aan zou moeten doen om het te laten slagen( behalve bij ernstige zaken o.a gokken, verslavingen, mishandelingen enz)
quote:lavendelbleu schreef op 24 augustus 2013 @ 20:52:

[...]





Nu noem je al drie opties op in je laatste zin dus met andere woorden je weet niet wat je anders nog te wachten had gestaan want die opties zijn nooit waar gemaakt.

Leg je erbij neer dat je ouders niet voor elkaar bestemd waren en dat zij ook fouten maken, het zijn en blijven mensen.



Wat zij nu doen ten opzichte van jou is totaal verkeerd en ik begrijp helemaal hoe jij je voelt want dit is precies hoe het tussen mijn ouders ook is gegaan en hoe ze dit via mij speelde.

Ik was 8 jaar toen ze gingen scheiden, weet niet hoe oud jij was ?

Ook ik heb dit jarenlang gepikt en de geprobeerd de beste weg erin te zoeken zelfs tot mijn bruiloft toe, zelfs tot nu toe wil ik niet eens mijn bruiloftsvideo bekijken omdat het zo een teleurstelling was hoe ze erbij zaten en zich gedroegen.

Daarna had ik er zo genoeg van dat ik voor mezelf ben opgekomen en hun heb duidelijk gemaakt dat ze beiden mijn ouders zijn en ik van beiden hield maar geen rekening meer met hun ging houden.

Ik heb duidelijk gemaakt dat ik geen verkeerd woord meer wilde horen van de ander over elkaar en anders vertrok ik.( einde bezoek )

Ze waren beiden welkom op verjaardagen, wilde de een de ander niet zien dan moesten ze maar niet komen of vragen wanneer het wel uit kwam, ik maakte daar geen verschil meer in( ging niets meer plannen, van het ene jaar mocht die komen en het andere jaar die ) dat konden ze zelf bepalen dan.

Aan hun de keuze wat ze daar mee deden, ik was zover dat het me niet meer boeide, ik koos voor mezelf en voor mijn gezin op dat moment.



Jij bepaalt jouw leven en dat is een keuze die jij maakt, je kunt niet steeds je ouders verantwoordelijk daarvoor houden.

Jij bent diegene die bepaalt in hoeverre je dit een rol laat spelen in je verdere leven.

Dit bedoel ik dus, jij hebt de moed gehad om je ervan te distantiëren.

Maar toch word je er je leven lang nog steeds bij elke feestelijke gelegenheid mee geconfronteerd. Nu dan niet meer via jou, maar er is er hoe dan ook altijd eentje die je tijdens een feestdag mist en daar heb jij niet voor gekozen.
Alle reacties Link kopieren
Mijn vriendin haar ouders zijn al 20 jaar gescheiden en ze doen als of het gisteren was.

Altijd gezeur van de ouders over elkaar aan horen.

Niet op verjaardag willen komen als hij of zij er is.

Kwaadspreken over de ander tegen de kinderen.

En dat vind ik zo ontzettend sneu voor haar.

Eigenlijk hadden ze niet hoeven scheiden,

, ze zijn nog elke dag druk met elkaar.. Zo triest
Alle reacties Link kopieren
Vroeger waren er heel veel redenen om met iemand te trouwen. Het was een samenspel van financiele uitkomsten, stand, het krijgen van kinderen, elkaar nodig hebben om een gezin te laten draaien.

Het gezin was in principe een klein bedrijf. Nu trouwen mensen alleen nog maar vanwege "de liefde" , als de liefde dus weg is dan is er geen reden meer om getrouwd te blijven.
Alle reacties Link kopieren
quote:vivagirl, 40 minuten geleden





Eens.



En de discussie hier dat een scheiding soms beter is, als de relatie zo ontzettend slecht is; ja, dat kan best zo zijn. Maar dan heb je daarvoor als ouder al gefaald. Het is niet eens zozeer de scheiding, maar het hele mislukken van de relatie/het huwelijk.





Wat ik mij afvraag van de mensen die hier gescheiden zijn, en dus hun kinderen minder zien, was dat het waard?

Dit is een oprechte vraag, zonder oordeel. Ik zie het namelijk om mij heen, geen slechte relatie, maar de liefde is over, dus scheiden (zal heus meer achter zitten dan dat ik kan zien), realiseer je je dat je kinderen mogelijk 50% minder gaat zien? En dat je je kinderen verdriet aan doet? En dat je kinderen altijd een ouder missen op hun verjaardag/kerst/feestjes, etc? Is dat het waard geweest?



Dat vraag ik me dus ook af, of het dat waard is. Ik kan alleen voor mezelf spreken, maar ik kan me geen situatie voorstellen binnen mijn huwelijk die het dat waard maakt. Echt niet.



Ik verwacht niet dat het heel ons verdere leven rozengeur en manenschijn zal zijn, heb ik ook nooit verwacht. Ik weet heel goed met wie ik getrouwd ben, ik heb absoluut geen illusies over Stan of verwachtingen die hij niet kan waarmaken. Andersom ook niet. En geen van tweeën vinden zichzelf zo belangrijk dat we daardoor de helft van de tijd Mason niet zouden kunnen zien. We vinden zakenreizen al een bout.
You know how I know? Because I reeaally think so!
Alle reacties Link kopieren
quote:dekleinekapitein schreef op 24 augustus 2013 @ 18:10:

@ Lady-Voldemort:



Natúúrlijk komt het daardoor! Maar de gevolgen voor ons komen ook daardoor. Mijn moeder kan door haar verleden niet geloven dat een man echt van haar houdt en wij líjken zo op haar door haar gedrag.



Dus als zij in therapie was gegaan (zoals ik nu doe) en had gedeald met haar verleden, dan had ze het ook mét scheiding niet zo aan ons zichtbaar gemaakt misschien.

Maar wij hebben haar patroon gewoon voor 'waar' aangenomen, en dat patroon kon alleen bestaan door te scheiden.



Dus ja, ik denk wel dat wij veel 'veiliger gehecht' waren of hoe dat ook allemaal heet als ze bij mijn vader was gebleven.



Het had haar niet anders gemaakt en ons wel.



Naar mijn mening verwachten mensen teveel van een relatie. Relaties worden gewoon vaak een beetje saai. Tja. Such is life. Dat je nie 3x p/w sex hebt betekent niet dat er iets mis is.



Maar het grote probleem met scheiden, is niet of co-ouderschap werkt of niet. Het grote probleem met scheiden, is dat de ouders allebei een keuze hebben en de kinderen niet. Maar na die keuze gaan de ouders verder, en de kinderen moeten 'leren omgaan met'.



En daarom denk ik dat élke scheiding, hoe goed het verder ook gaat, per definitie schade toebrengt aan het kind. Samenblijven kan wel nóg schadelijker zijn, maar volgens mij is dat in maar heel weinig gevallen zo.



Goede post! Herkenbaar ook. Bij mij is het mijn vader die blijft zoeken naar de ware liefde en mijn moeder heeft de man zo'n beetje in de ban gedaan of komt met niet zulke fraaie exemplaren aanzetten. Beide lieve, intelligente en creatieve mensen, ze houden ook van me maar beide soms ook zo naïef en vooral gedreven door gevoel. Weinig rationele beslissingen.



Mijn vader ging vroeger zonder te overleggen 2 uur verderop wonen en mijn moeder had ook vaak zulke impulsieve dingen. Daarnaast lukte het ze maar niet om mij niet erin te betrekken. Altijd weer dat gemopper op elkaar via mij. Heb me lang een soort monddood gevoeld. Wist niet hoe ik het kon stoppen. Alsof ik wilde schreeuwen maar niemand kon me horen.



Zorgeloos leven, ik ken dat niet echt. Maar wat er veranderde is dat ik op mezelf ging, mensen leerde kennen waarmee ik veel had en sommige dingen veel beter kon accepteren en loslaten. Want ze deden wel erg hun best, ondanks alles.



Het resultaat is nu dat ik één ding wil (ook al hou ik echt wel van ze): nooit zo worden, als ouder of in een relatie. Ben al een tijd vrijgezel en nog altijd blij dat uit mijn eerste relatie nooit een kind is voortgekomen. Het was niet de persoon voor mij en dat was gegarandeerd stukgelopen. Een goede les ;) Ik wacht liever nog even op iemand die goed bij me past en waarmee ik een rustig leven kan leiden. Groots en meeslepend, nee dankje.
Alle reacties Link kopieren
quote:*nightsky* schreef op 24 augustus 2013 @ 15:51:

Ik lees hier zo veel topics die samenhangen met een scheiding.



Is het een hype dat scheiden?



Worden mensen er nu echt gelukkiger van?

En is het niet een erg onderschat probleem dat het voor de kinderen niet uitmaakt? Zijn er echt kinderen die er totaal ongeschonden uitkomen?



Zouden er in de volgende generatie -wanneer de vraag op de invloed van echtscheidingen en de gevolgen van co-ouderschap pas echt bewezen kunnen worden- er nog zoveel echtscheidingen plaats vinden?



Of scheiden echt een hype is weet ik niet. Persoonlijk vind ik het wel een goed idee 'dat tot de dood ons scheidt' ook niet meer de norm is.



Of kinderen er ongeschonden uitkomen?; Nee, ik denk van niet.



Vraag 3: ik denk dat er een stuk minder 'prinsessen-mooiste dag van je leven' huwelijken gaan plaats vinden..
Alle reacties Link kopieren
quote:MrsStanleyWalker schreef op 24 augustus 2013 @ 21:53:

[...]





Dat vraag ik me dus ook af, of het dat waard is. Ik kan alleen voor mezelf spreken, maar ik kan me geen situatie voorstellen binnen mijn huwelijk die het dat waard maakt. Echt niet.



Ik verwacht niet dat het heel ons verdere leven rozengeur en manenschijn zal zijn, heb ik ook nooit verwacht. Ik weet heel goed met wie ik getrouwd ben, ik heb absoluut geen illusies over Stan of verwachtingen die hij niet kan waarmaken. Andersom ook niet. En geen van tweeën vinden zichzelf zo belangrijk dat we daardoor de helft van de tijd Mason niet zouden kunnen zien. We vinden zakenreizen al een bout.





Mooi gezegd.



Laat ik wel voorop stellen dat ik begrijp dat niemand voor zijn lol gaat scheiden. Iedereen zal er verdriet van hebben.

Maar goed, de liefde is echt op en je bent ongelukkig samen. Dus je gaat scheiden. En na een tijdje vind je een nieuwe liefde weer. Je bent zelf weer gelukkig. Maar je kinderen hebben nog wel verdriet..... dan wordt jezelf toch ook nooit weer helemaal gelukkig? Er blijft dan toch altijd een randje aan zitten?

Het zal voor iedereen een hele moeilijke keuze zijn, een onmogelijke keuze zelfs. Blijven kan niet meer, maar weg gaan is verschrikkelijk.



Ik ben zelf bewust kindvrij, en zal dit gelukkig nooit mee maken.

En ik ben zo ontzettend blij dat mijn ouders nog bij elkaar zijn in een gelukkig huwelijk. Ze zullen heus hun ups & downs gehad hebben, maar daar heb ik nooit wat van gemerkt, en ze hebben samen hard gewerkt voor een fijn gezins leven en een super fijne thuis basis, die er nog altijd is.

Ik weet dat als ik in de problemen kom, bijvoorbeeld baan kwijt en geen geld meer voor de huur, dat ik dan zonder problemen weer thuis kan komen wonen. Wat als je ouders gescheiden zijn? Dan moet je vader/moeder eerst overleggen met de andere partner.

Dat lijkt me zo erg, als kind van gescheiden ouder, dat je die basis niet meer hebt, geen echt thuis meer.

Toen mijn oom en tante nog getrouwd waren was ik daar kind aan huis, ik kwam binnen zonder van te voren te bellen en pakte mijn eigen drinken. Klinkt heel vrij, maar zo close waren wij.

Toen gingen ze uit elkaar, tante kreeg nieuwe partner en ik voelde mij daar niet meer thuis. En zo dus ook mijn nichtje. In haar eigen huis voelde ze zich niet thuis..... Ze heeft nooit weer dat fijne gezinsleven gehad.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven