Relaties
alle pijlers
schuldgevoel na eerste keer in leven vreemdgegaan
maandag 2 mei 2016 10:39
Ik heb een leuke relatie, maar een aantal maanden geleden was het minder. Hij had minder tijd, deed afstandelijk, reageerde niet op intieme foto's, en zelfs niet op duidelijke signalen dat ik wat meer tijd samen wou en ook meer intimiteit. En vooral dat de relatie na een jaar eens officieel gemaakt zou worden.
Doordat ik geen reactie kreeg begon ik mij op andere dingen te richten; uitgaan met vriendinnen, meer extravert worden, leuke uitstapjes doen.
Ook praatte ik met vrienden en vriendinnen die heel dicht naast me staan erover en probeerde van alles uit van advies.
Tot ik in gesprek raakte met een ex waar ik altijd passie bij heb beleefd zowel op intiem vlak als op algemeen vlak. Vaak vroeg ik of er iets met mij mis was als vrouw. Terwijl hij vond dat ik dat niet moest denken omdat dit niet zo is. En dat hij zelfs altijd spijt heeft gehad dat hij me heeft laten gaan en mij nooit op waarde heeft geschat in begin.
Van het een komt het ander en de passie laaide weer op, en ja ik heb het initiatief genomen bij de seks dus ik was er met mijn volle verstand bij. En maakte de fout om vreemd te gaan. En een goede week later opnieuw.
Diezelfde avond nog kreeg ik van mijn vriend te horen dat hij spijt had hoe hij mij behandeld had en dat hij zou veranderen, meer aandacht geven en de relatie officieel maken. Maar hij doet nu zoveel moeite dat het mij verstikt.
Ook voel ik me nu schuldig tegenover mijn vriend. Durf het hem niet te vertellen dat ik vreemd ben gegaan.
En mijn ex? Die begrijpt mij en geeft mij ruimte. Maar ik verlang ook nog steeds naar mijn ex, terwijl ik ook van mijn vriend houd.
Ik ben altijd zwaar tegen vreemdgaan geweest, en nu heb ik het gewoon gedaan. Voel me rot, en weet nog steeds niet wat ik wil omdat ik nu compleet in de war ben.
Ook twijfel ik of ik het mijn vriend moet vertellen, hem pijn doen. Ook al heeft hij mij gekwetst dan nog wil ik hem geen pijn doen.
Wil ik de relatie nog wel verder zetten? Ik weet het niet. Hij doet nu ineens zoveel moeite tot verstikking aan toe. En ik vecht vanbinnen met mijn gevoel, hij of mijn ex.
Ik vraag hier niet om beoordeeld of veroordeeld te worden want dat doe ik zelf al. Maar eerder een neutraal advies heb ik nodig. Van mensen die meer ervaring hebben en die ook tegen hun eigen principes ingegaan zijn. Misschien dat ik daardoor beter een beslissing kan nemen.
Doordat ik geen reactie kreeg begon ik mij op andere dingen te richten; uitgaan met vriendinnen, meer extravert worden, leuke uitstapjes doen.
Ook praatte ik met vrienden en vriendinnen die heel dicht naast me staan erover en probeerde van alles uit van advies.
Tot ik in gesprek raakte met een ex waar ik altijd passie bij heb beleefd zowel op intiem vlak als op algemeen vlak. Vaak vroeg ik of er iets met mij mis was als vrouw. Terwijl hij vond dat ik dat niet moest denken omdat dit niet zo is. En dat hij zelfs altijd spijt heeft gehad dat hij me heeft laten gaan en mij nooit op waarde heeft geschat in begin.
Van het een komt het ander en de passie laaide weer op, en ja ik heb het initiatief genomen bij de seks dus ik was er met mijn volle verstand bij. En maakte de fout om vreemd te gaan. En een goede week later opnieuw.
Diezelfde avond nog kreeg ik van mijn vriend te horen dat hij spijt had hoe hij mij behandeld had en dat hij zou veranderen, meer aandacht geven en de relatie officieel maken. Maar hij doet nu zoveel moeite dat het mij verstikt.
Ook voel ik me nu schuldig tegenover mijn vriend. Durf het hem niet te vertellen dat ik vreemd ben gegaan.
En mijn ex? Die begrijpt mij en geeft mij ruimte. Maar ik verlang ook nog steeds naar mijn ex, terwijl ik ook van mijn vriend houd.
Ik ben altijd zwaar tegen vreemdgaan geweest, en nu heb ik het gewoon gedaan. Voel me rot, en weet nog steeds niet wat ik wil omdat ik nu compleet in de war ben.
Ook twijfel ik of ik het mijn vriend moet vertellen, hem pijn doen. Ook al heeft hij mij gekwetst dan nog wil ik hem geen pijn doen.
Wil ik de relatie nog wel verder zetten? Ik weet het niet. Hij doet nu ineens zoveel moeite tot verstikking aan toe. En ik vecht vanbinnen met mijn gevoel, hij of mijn ex.
Ik vraag hier niet om beoordeeld of veroordeeld te worden want dat doe ik zelf al. Maar eerder een neutraal advies heb ik nodig. Van mensen die meer ervaring hebben en die ook tegen hun eigen principes ingegaan zijn. Misschien dat ik daardoor beter een beslissing kan nemen.
maandag 2 mei 2016 10:41
Wat bedoel je met officieel maken?
Je had dus geen officiële relatie, dus dan kun je ook niet vreemd gaan. Ik zou er trouwens mee kappen. Iemand die er in de periode waarin alles het makkelijkst zou moeten zijn al weinig energie in steekt, daar hoef je voor de toekomst niet veel van te verwachten.
Je had dus geen officiële relatie, dus dan kun je ook niet vreemd gaan. Ik zou er trouwens mee kappen. Iemand die er in de periode waarin alles het makkelijkst zou moeten zijn al weinig energie in steekt, daar hoef je voor de toekomst niet veel van te verwachten.
Occam's razor
maandag 2 mei 2016 10:44
Uitmaken, zeggen dat je niet genoeg meer voor hem voelt en niet vertellen. Tenminste, als ik dit zo lees is er niet echt basis vanuit jou om de relatie te laten bestaan. Bovendien: je zo afhankelijk opstellen en als het volgens jou niet lekker loopt gelijk met een ander het bed induiken? Nee, dat verdient niemand.
Ook niet direct iets beginnen met je ex, want dat lijkt me ten eerste niet gezond, gelijk weer een relatie induiken, en ten tweede nogal pijnlijk voor je vriend.
Ook niet direct iets beginnen met je ex, want dat lijkt me ten eerste niet gezond, gelijk weer een relatie induiken, en ten tweede nogal pijnlijk voor je vriend.
Later is nu
maandag 2 mei 2016 10:46
Heftig.
Ik denk dat je in eerste plaats eerlijk moet zijn tegen je vriend. Hij verdient eerlijkheid en als je al zou kiezen met hem verder te gaan, moet dat sowieso op een eerlijke basis. Anders blijft dat gegarandeerd aan je knagen.
Verder wie te kiezen... Dat moet je zelf doen natuurlijk. Volg je intuïtie zou ik zeggen. Met je ex was het ook gedaan geraakt voor een reden dus... Stel jezelf ook de vraag of je denkt dat mensen echt kunnen veranderen. Praat goed met je vriend in ieder geval, is mijn advies. Denk je dat je je vriend ook had bedrogen als je vriend je meteen officieel etc had gemaakt? Misschien als je met je vriend een goed evenwicht kan vinden zodat het niet verstikkend is, dat het wel werkt. Je voelt je denk ik ook verstikt mede door jezelf en de leugen die je hem voorhoudt nu. Waarheid vertellen kan ook bevrijdend werken. Vertel je vriend waarom je het hebt gedaan etc. Hopelijk kan hij er begrip voor opbrengen gezien hij ook wel beseft blijkbaar dat hij je niet genoeg heeft gegeven de laatste tijd. Succes in ieder geval!!! X
Ik denk dat je in eerste plaats eerlijk moet zijn tegen je vriend. Hij verdient eerlijkheid en als je al zou kiezen met hem verder te gaan, moet dat sowieso op een eerlijke basis. Anders blijft dat gegarandeerd aan je knagen.
Verder wie te kiezen... Dat moet je zelf doen natuurlijk. Volg je intuïtie zou ik zeggen. Met je ex was het ook gedaan geraakt voor een reden dus... Stel jezelf ook de vraag of je denkt dat mensen echt kunnen veranderen. Praat goed met je vriend in ieder geval, is mijn advies. Denk je dat je je vriend ook had bedrogen als je vriend je meteen officieel etc had gemaakt? Misschien als je met je vriend een goed evenwicht kan vinden zodat het niet verstikkend is, dat het wel werkt. Je voelt je denk ik ook verstikt mede door jezelf en de leugen die je hem voorhoudt nu. Waarheid vertellen kan ook bevrijdend werken. Vertel je vriend waarom je het hebt gedaan etc. Hopelijk kan hij er begrip voor opbrengen gezien hij ook wel beseft blijkbaar dat hij je niet genoeg heeft gegeven de laatste tijd. Succes in ieder geval!!! X
maandag 2 mei 2016 10:50
quote:Rammetje1122 schreef op 02 mei 2016 @ 10:46:
Heftig.
Ik denk dat je in eerste plaats eerlijk moet zijn tegen je vriend. Hij verdient eerlijkheid en als je al zou kiezen met hem verder te gaan, moet dat sowieso op een eerlijke basis. Anders blijft dat gegarandeerd aan je knagen.
Verder wie te kiezen... Dat moet je zelf doen natuurlijk. Volg je intuïtie zou ik zeggen. Met je ex was het ook gedaan geraakt voor een reden dus... Stel jezelf ook de vraag of je denkt dat mensen echt kunnen veranderen. Praat goed met je vriend in ieder geval, is mijn advies. Denk je dat je je vriend ook had bedrogen als je vriend je meteen officieel etc had gemaakt? Misschien als je met je vriend een goed evenwicht kan vinden zodat het niet verstikkend is, dat het wel werkt. Je voelt je denk ik ook verstikt mede door jezelf en de leugen die je hem voorhoudt nu. Waarheid vertellen kan ook bevrijdend werken. Vertel je vriend waarom je het hebt gedaan etc. Hopelijk kan hij er begrip voor opbrengen gezien hij ook wel beseft blijkbaar dat hij je niet genoeg heeft gegeven de laatste tijd. Succes in ieder geval!!! XWelja. Het is zijn schuld dat TO zich twee keer door haar ex laat neuken.
Heftig.
Ik denk dat je in eerste plaats eerlijk moet zijn tegen je vriend. Hij verdient eerlijkheid en als je al zou kiezen met hem verder te gaan, moet dat sowieso op een eerlijke basis. Anders blijft dat gegarandeerd aan je knagen.
Verder wie te kiezen... Dat moet je zelf doen natuurlijk. Volg je intuïtie zou ik zeggen. Met je ex was het ook gedaan geraakt voor een reden dus... Stel jezelf ook de vraag of je denkt dat mensen echt kunnen veranderen. Praat goed met je vriend in ieder geval, is mijn advies. Denk je dat je je vriend ook had bedrogen als je vriend je meteen officieel etc had gemaakt? Misschien als je met je vriend een goed evenwicht kan vinden zodat het niet verstikkend is, dat het wel werkt. Je voelt je denk ik ook verstikt mede door jezelf en de leugen die je hem voorhoudt nu. Waarheid vertellen kan ook bevrijdend werken. Vertel je vriend waarom je het hebt gedaan etc. Hopelijk kan hij er begrip voor opbrengen gezien hij ook wel beseft blijkbaar dat hij je niet genoeg heeft gegeven de laatste tijd. Succes in ieder geval!!! XWelja. Het is zijn schuld dat TO zich twee keer door haar ex laat neuken.
maandag 2 mei 2016 18:32
Je had geen relatie, dus ging je niet vreemd. Nu hij ineens merkte dat je je waarschijnlijk anders gedroeg, werd hij wat bang je kwijt te raken en kon alles, tijdelijk, ineens wel. Of nog erger, hij dacht shit ze lijkt ineens gelukkig en vraagt niet meer of we nog een relatie willen, dat kan natuurlijk niet, ze lijkt onafhankelijker en blijer, ik bied haar nu toch maar die relatie aan, zodat ze weer in mijn valstrik zit.
Nu heb je die relatie maar verstikt hij je. De vraag is waar komt die grote ommeslag vandaan. Het klinkt niet stabiel, niet als iets uit zichzelf, niet als iets natuurlijks. Het klinkt meer alsof hij het doet vanwege iets anders.
Verstikken is ook niet goed. Eerst wil hij niets en nu verstikt hij je.
Jij hebt je leuke mood gehaald bij een ander. Je straalt, voelde je weer goed. Je huidige vriend had jou dat gevoel moeten geven. Nu hij je ziet stralen wil hij ineens wel wat?
Meestal werkt het de andere kant op. Je gaat een relatie aan bij de degene waarbij je je goed voelt en die persoon wil jou je ook goed laten voelen. Die persoon houdt rekening met jouw grenzen kijkt wat je wil en wat je niet wil. Hij wil niet de ene keer niets waarmee hij over je grenzen gaat en de andere keer gaat hij verstikkend over je grenzen.
Die ander daarbij ben je blijkbaar ook niet zeker. Ik zou eerst je huidige vriend temmen, dat je deze manier nou ook niet bepaald fijn vindt, het al best aan de late kant was dat hij ineens vanalles wilde en dat hij nu ineens plotsklaps wel vanalles wil maar ook niet op op jouw manier.
Nu heb je die relatie maar verstikt hij je. De vraag is waar komt die grote ommeslag vandaan. Het klinkt niet stabiel, niet als iets uit zichzelf, niet als iets natuurlijks. Het klinkt meer alsof hij het doet vanwege iets anders.
Verstikken is ook niet goed. Eerst wil hij niets en nu verstikt hij je.
Jij hebt je leuke mood gehaald bij een ander. Je straalt, voelde je weer goed. Je huidige vriend had jou dat gevoel moeten geven. Nu hij je ziet stralen wil hij ineens wel wat?
Meestal werkt het de andere kant op. Je gaat een relatie aan bij de degene waarbij je je goed voelt en die persoon wil jou je ook goed laten voelen. Die persoon houdt rekening met jouw grenzen kijkt wat je wil en wat je niet wil. Hij wil niet de ene keer niets waarmee hij over je grenzen gaat en de andere keer gaat hij verstikkend over je grenzen.
Die ander daarbij ben je blijkbaar ook niet zeker. Ik zou eerst je huidige vriend temmen, dat je deze manier nou ook niet bepaald fijn vindt, het al best aan de late kant was dat hij ineens vanalles wilde en dat hij nu ineens plotsklaps wel vanalles wil maar ook niet op op jouw manier.
maandag 2 mei 2016 18:35
Twee keer dus? Vertel het jouw vriend (die dus geen vaste vriend blijkt te zijn) en neem afscheid van hem en de ex. Ga het eens tijdje alleen doen.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
maandag 2 mei 2016 18:38
quote:Paekzwart schreef op 02 mei 2016 @ 18:34:
Als iets niet officieel een relatie mag heten, dan is het nog geen relatie. Dat was juist het hele punt waarom TO het niet leuk meer vond, dat het officieel geen relatie was. Hoe zeer ze het ook een relatie vond voelen, hij vond dat niet. Dus was die relatie er niet.Dus dan maar de ex die wel in een relatie zit. EDIT: Dat heb ik niet goed gelezen.
Tsja, je kan het kiezen.
Als iets niet officieel een relatie mag heten, dan is het nog geen relatie. Dat was juist het hele punt waarom TO het niet leuk meer vond, dat het officieel geen relatie was. Hoe zeer ze het ook een relatie vond voelen, hij vond dat niet. Dus was die relatie er niet.Dus dan maar de ex die wel in een relatie zit. EDIT: Dat heb ik niet goed gelezen.
Tsja, je kan het kiezen.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
dinsdag 3 mei 2016 07:09
Toen ik onafhankelijker en blijer mezelf ging opstellen en mijn eigen ding doen zonder rekening met vriend te houden zei hij al van als je maar niet vergeet dat we een relatie hebben. Dat terwijl hij er geen blijk van gaf. Het is pas daarna dat hij is gaan omdraaien, officieel maken enzo.
Ik heb mijn billen gebrand, ik lig er ook elke nacht van wakker, en pieker mezelf suf. Waarom ben ik vreemdgegaan, ik ben altijd tegen vreemdgaan geweest, ik hou van beiden maar na vreemdgaan moet ik wel een keuze maken.
Ene kant ben ik blij met de ommezwaai van mijn vriend maar aan de andere kant ben ik bang dat het maar tijdelijk is. Ik probeer het een kans te geven. Maar zoals paekzwart het zegt, waarom nu ineens wel en in begin niet? Ja omdat hij zakelijk het druk had en het officieel maken kwam nog wel.
Mijn ex en ik zijn uit elkaar gegaan vriendschappelijk, omdat we er beiden niet aan toe waren, beiden erg passioneel en zaten beiden niet helemaal goed in ons vel en beide hebben we daaraan gewerkt. We zijn beide in 7 jaar tijd veranderd. Ik een stuk volwassener en hij ook.
Maar het meest boos ben ik op mezelf dat ik tegen mijn eigen principes in ben gegaan. Ik heb niet alleen mijn vriend bedrogen maar ook mezelf vind ik. Zo ben ik nooit geweest. Daarom schept dit alles zoveel verwarring.
Ik heb mijn billen gebrand, ik lig er ook elke nacht van wakker, en pieker mezelf suf. Waarom ben ik vreemdgegaan, ik ben altijd tegen vreemdgaan geweest, ik hou van beiden maar na vreemdgaan moet ik wel een keuze maken.
Ene kant ben ik blij met de ommezwaai van mijn vriend maar aan de andere kant ben ik bang dat het maar tijdelijk is. Ik probeer het een kans te geven. Maar zoals paekzwart het zegt, waarom nu ineens wel en in begin niet? Ja omdat hij zakelijk het druk had en het officieel maken kwam nog wel.
Mijn ex en ik zijn uit elkaar gegaan vriendschappelijk, omdat we er beiden niet aan toe waren, beiden erg passioneel en zaten beiden niet helemaal goed in ons vel en beide hebben we daaraan gewerkt. We zijn beide in 7 jaar tijd veranderd. Ik een stuk volwassener en hij ook.
Maar het meest boos ben ik op mezelf dat ik tegen mijn eigen principes in ben gegaan. Ik heb niet alleen mijn vriend bedrogen maar ook mezelf vind ik. Zo ben ik nooit geweest. Daarom schept dit alles zoveel verwarring.
dinsdag 3 mei 2016 08:07
Bedrog begint vaak bij zelfbedrog. Officieel maken, waarom doet iemand dat niet voor een relatie?
Dat iemand gaat zeggen "Als je maar niet vergeet dat we een relatie hebben", klinkt niet goed als hij dat zei omdat je jezelf onafhankelijker en blijer op ging stellen. Wellicht zonder rekening te houden met je vriend. Maar dat is nou juist wat hij zelf toch ook niet deed? Hij hield geen rekening met jou, door het niet officieel te maken en voor zover ik het lees eigenlijk totaal geen rekening met jou te houden.
De vraag is vooral waarom je toen niet op een andere manier ingreep. Hij deed dingen die jij niet leuk vond. Jij maakte jezelf gereed om uit de relatie te stappen. Pas toen kwam hij in actie door het dan "officieel" te maken, maar het lijkt er vooralsnog niet op dat hij daarmee ook weer rekening met jou houdt. Want nu is het verstikkend.
Het klinkt vooral alsof hij jouw onafhankelijke blije zelf de kiem in wil smoren.
Is en was het echt zo'n leuke relatie? Vind je het echt de moeite waard om nu samen op deze manier verder te gaan? Blijkbaar deed hij al dingen waar je zo boos over was, dat je uiteindelijk het "gerechtvaardigd" vond om "vreemd te gaan".
Ik vind vreemdgaan vooral een uiting van onderdrukte woede of van niet voor zichzelf op kunnen komen en te onzeker zijn. Dus zit het in jouzelf dat je die bevestiging van anderen nodig hebt, of gaf jouw eigen vriend niet genoeg bevestiging. Dat soort dingen lijken me belangrijk om te kijken waarom je het deed, waarom je nu die verstikkende relatie aanvaardt.
Je hóeft de relatie niet verstikkend te aanvaarden, wat gebeurt er als je probeert ruimte voor jezelf te maken in deze relatie. Wat is er nu zo verstikkend aan, waarom houdt hij nu ook geen rekening met jou?
Dat iemand gaat zeggen "Als je maar niet vergeet dat we een relatie hebben", klinkt niet goed als hij dat zei omdat je jezelf onafhankelijker en blijer op ging stellen. Wellicht zonder rekening te houden met je vriend. Maar dat is nou juist wat hij zelf toch ook niet deed? Hij hield geen rekening met jou, door het niet officieel te maken en voor zover ik het lees eigenlijk totaal geen rekening met jou te houden.
De vraag is vooral waarom je toen niet op een andere manier ingreep. Hij deed dingen die jij niet leuk vond. Jij maakte jezelf gereed om uit de relatie te stappen. Pas toen kwam hij in actie door het dan "officieel" te maken, maar het lijkt er vooralsnog niet op dat hij daarmee ook weer rekening met jou houdt. Want nu is het verstikkend.
Het klinkt vooral alsof hij jouw onafhankelijke blije zelf de kiem in wil smoren.
Is en was het echt zo'n leuke relatie? Vind je het echt de moeite waard om nu samen op deze manier verder te gaan? Blijkbaar deed hij al dingen waar je zo boos over was, dat je uiteindelijk het "gerechtvaardigd" vond om "vreemd te gaan".
Ik vind vreemdgaan vooral een uiting van onderdrukte woede of van niet voor zichzelf op kunnen komen en te onzeker zijn. Dus zit het in jouzelf dat je die bevestiging van anderen nodig hebt, of gaf jouw eigen vriend niet genoeg bevestiging. Dat soort dingen lijken me belangrijk om te kijken waarom je het deed, waarom je nu die verstikkende relatie aanvaardt.
Je hóeft de relatie niet verstikkend te aanvaarden, wat gebeurt er als je probeert ruimte voor jezelf te maken in deze relatie. Wat is er nu zo verstikkend aan, waarom houdt hij nu ook geen rekening met jou?
