Seksloos huwelijk

De situatie: man en ik begin 30, aantal jaar getrouwd, gezond en bewust kindloos.

Ons seksleven is nooit bruisend geweest maar in het begin vond ik het acceptabel en nam ik zelf geregeld initiatief.



Twee jaar geleden wat problemen gehad en sindsdien is het helemaal niks meer. De problemen zijn keurig uitgepraat, die liefde is er volop in de vorm van kusjes, knuffels, tegen elkaar aan liggen en lieve dingen voor elkaar doen. Emotioneel is dit huwelijk dan ook goed.



Fysiek daarentegen ben ik erg ontevreden. Wij hebben zo'n 3-4 keer per jaar seks. Inmiddels zal het nu ook makkelijk 4 maanden geleden zijn, mogelijk al 5 maanden.

Ik heb er echt talloze en talloze gesprekken met man over gehad.



Ik heb:

-zelf volop initiatief getoond (ook in bijv sexy setjes)

-gepraat (buiten de slaapkamer om op een gepast moment zonder druk)

-begrip getoond

-boos geworden

-geopperd hulp te zoeken

-situatie negeren

-etc etc etc



In mijn ogen dus van alles. Als ik initiatief neem, komt er vaak wel seks. Alles werkt ook en man wordt gewoon opgewonden van mij.

Het is weleens mis gegaan, dwz; zijn erectie verdween op moment supreme, en naar mijn mening ligt daar ook het probleem.

Faalangst met de hoofdletter F.

En begrijp me goed: de eerste keren heb ik er totaal geen probleem van gemaakt.

Kan gebeuren, gewoon andere dingen proberen of lekker knuffelen. Maar in zijn hoofd faalt hij en daardoor onderneemt hij geen pogingen meer.



Ik ben het inmiddels ook zat, er zijn ook nog andere opties, mij een handje helpen bijv maar ook dat gebeurd niet. Hij wil geen professionele hulp want volgens hem is er niks mis en komt het vanzelf.



Als we praten geeft hij aan ook wel meer seks te willen en eraan te werken maar dat werkt kort of niet.

Ik weet zeker dat hij geen affaire heeft en niet (of nauwelijks) porno kijkt. Ook geloof ik best dat hij me nog aantrekkelijk vindt, al kijkt hij niet eens meer als ik bloot langs loop.



Ik heb één keer gechat met een oude bekende, dom van mij maar ik was op zoek naar spanning en wilde me even gewild voelen.

Op wat digitaal geflirt na niks gebeurd, man weet er ook van en kan het ergens nog wel snappen.

Momenteel met niemand contact wat niet door de beugel kan maar het gaat steeds meer kriebelen. Ik wil me gewoon ook eens gewild voelen, aantrekkelijk en nou ja, een beetje een lustobject (op afstand, absoluut niet de bedoeling fysiek vreemd te gaan).

Dit speelde overigens al tijdens/na onze problemen, en is niet de oorzaak van de faalangst, al is het er natuurlijk niet beter op geworden.



Ik doe dit uiteraard niet, ik hou van mijn man en wil hem niet kwetsen maar ik kan toch niet nog zo'n 40 jaar doorgaan? Scheiden wil ik absoluut niet, maar wat kan ik dan nog wel proberen?

Het lijkt gewoon echt niks te veranderen, en ik ben inmiddels echt wanhopig.

Ik wil gewoon weer chemie/seks met mijn eigen man!



Mijn libido is inmiddels door anti conceptie ook niet meer zo hoog als in het prille begin, maar toch nog wel wat hoger dan dit.



Ok lang verhaal geworden, ik ben bekend met de Wet van Wuiles maar ik hoop toch op serieuze reacties want ik weet het niet echt meer...

Nee hij staat niet open voor een seksuoloog. Niet samen en niet hij alleen. Hij is weleens meegeweest naar mijn psycholoog toen we die problemen hadden (die hier niks mee te maken hadden) maar hij wilde dit niet met vreemden bespreken.

Hij zie er inderdaad de urgentie niet van in.



Concreet en hard ben ik geweest, dan klapt hij nog verder en breekt mijn hart, ik wil hem geen pijn doen.

Vreemdgaan valt hier dus ook onder. Ik fantaseer erover, maar zou het nooit durven.

Dan hebben we een goed gesprek, huilt hij, beloofd verbetering en doet ook echt een paar weken zijn best en dan langzaam wordt het weer steeds minder.

Dit speelt al jaren, heb ook vaak gezegd dat ik het op deze manier niet jaren meer wil/kan en dan is hij het met me eens.

Ik geloof ook dat hij dit meent, maar hij lijkt een soort te blokkeren zonder duidelijke redenen.

Die paar keer dat hij zijn erectie verloor maakten het nog erger, hoe luchtig ik daar ook op reageerde.



Bij hem weggaan klinkt dat als meest logische, maar daarvoor is er echt nog teveel liefde van beide kanten.

GV72: we kunnen echt niks anders verzinnen.



Calvijn: 100% zeker weten doe je het nooit maar niks wijst daarop.



Rosings: zelfs dat heb ik geprobeerd terwijl ik vroeger tegen porno was. Bij mijn weten heeft hij het niet gedaan, en zo wel dan heeft het niet gewerkt.

Hera: helemaal gelijk, al doet hij het niet expres of zelfs bewust. Maar ik ben het met je eens dat hij het wel makkelijk bij mij neerlegt.



Calvijn: toen ik hem leerde kennen was ik stevig, toen dik, met ons trouwen redelijk op gewicht en nu slank maar ik heb altijd oprecht gevoeld dat hij me hoe dan ook nooi vindt. Geeft ook veel complimenten enz. Dus ik denk niet dat dat meespeelt.



Nav: verder dan de belofte eraan te werken en ma zulke gesprekken wat pogingen komen we niet.

Met een echte oplossing komt hij niet.



Ik snap dat hij nu overkomt als egoïstische hork maar het is wel echt een schat hoor. Ik denk ook gewoon onzeker over zichzelf in bed en dat hij vang is voor erectieproblemen en daardoor bij voorbaat al gaat doemdenken of vermijden.

Dreamchild: ik ben er ook bang voor... Uitzichtloze situatie. Twijfelde ook om dit topic te openen, ga er niet veel mee bereiken ben ik bang.

Delusion: ik heb ook het gevoel dat ik álles geprobeerd heb en hij nog niet.

Denk dat het er op aan komt: accepteren en seksloos huwelijk of weggaan (maar dat kan en wil ik nu echt nog niet).

Geen idee alleen hoe ik hem kan bereiken of dit in te laten zien.

Met dreigen weg te gaan klapt hij nog verder dicht.

Maar na al die tijd en gesprekken is mijn begrip ook niet meer wat het was.



Meestal vlucht ik weg in fantasieën. Ik fantaseer dan dat ik ongebonden ben en een relatie heb. Niet alleen seks, maar gewoon chemie. Urenlang kan ik dat doen. Triest he...