Slechte band dochter en haar verjaardag

28-04-2017 18:19 132 berichten
Alle reacties Link kopieren
Topic gesloten
moderatorviva wijzigde dit bericht op 30-04-2017 20:23
Reden: OP verwijderd, maatregelen zijn genomen. Mvg Moderator Viva forum
% gewijzigd
Hoe oud is je dochter Nina? Ik ken je vorige topic niet. Is er iets gebeurd?
Aha, ik heb de OP van je topic gelezen. Leeftijdsvraag is dus beantwoord.



Ikzelf ben 30+ en heb sinds plusminus een half jaar geen contact met ouders. Bewuste keuze......veel gebeurd. Ik heb er rust voor in de plaats gekregen. Doet mij goed.

Er zal een reden zijn voor de huidige mate van contact tussen jou en je dochter.
Heb je haar al eens op de man af gevraagd of ze wel contact met je wil? Als ik je andere topic zo lees hoeft het van haar niet zo.
Alle reacties Link kopieren
Hoi Nina,



Wat rot dat je je zo naar voelt. Dat de dingen zo lopen.



Ikzelf heb nu twee jaar geen contact meer met mijn moeder en dat vind ik heerlijk. Moet gezegd dat ik mijn moeder geen leuk mens vind en ik er, door (geestelijke) mishandelingen in mijn jeugd, honderd procent achter sta. Desalniettemin mis ik een moeder en op mijn eerste verjaardag na het verbreken van het contact had ik toch stiekem hoop op iets......iets liefs, iets kleins.

Ik kreeg een kaart met een uil erop. Ze schreef erin: "ouder maar ook wijzer?"

Onnodig om te zeggen dat ik mijn verwachtingen inmiddels overboord heb gegooid.



Wat had ik willen hebben? Iets onvoorwaardelijks. Iets zonder verwijten. Iets om te weten dat ik gewild en gemist ben/word. Dus als tip kan ik geven: stuur zoiets.



(Ik wil er overigens niet mee zeggen dat ik jou vergelijk met mijn moeder! Ik ken jou verhaal niet. Ik lees wel veel pijn en liefde in je topic )
Misschien is het een gelegenheid om eens te bedenken waarom ze geen contact wil? Je meent vast dat het niet aan jou ligt, maar wellicht is dit toch een aanleiding om iets van introspectie te doen.
Alle reacties Link kopieren
'Gister was ze vrij...maar kreeg pas laat in de middag antwoord op mijn vraag of ze vrij was.'

en

'ik push niets...'



Dit klopt niet met elkaar.

Ik heb je vorige topic gelezen. Nu ik dit lees denk ik alleen maar: laat haar! Ja, het is je kind. Nee, ze doet zo niet voor niets. Geef haar de tijd die ze nodig heeft. App niet of ze vrij is (hoe dwingend zeg) en klaag niet tussen de regels door. Huil zelf uit bij vrienden of familie, zonder dat zij er iets van merkt. Wees volwassen zodat zij ook kan leren om in een volwassen rol je weer op te zoeken als de tijd rijp is.



Ik spreek mijn moeder niet meer omdat ze me nooit heeft gerespecteerd als mens. Nadat ik haar had gevraagd om ruimte om mezelf te zijn, stuurde ze me kaarten en bossen bloemen met 'ik mis je'. Bewees alleen maar meer dat ze mijn grens niet respecteerde. Oftewel, het maakte nog meer kapot.



Ik vind het oprecht rot voor je dat je niet lijkt te weten waarom je dochter zoveel afstand nodig heeft, maar gun haar alsjeblieft die ruimte.
Hips, hopsakee en pierlala.
Alle reacties Link kopieren
quote:Star schreef op 28 april 2017 @ 18:34:

Heb je haar al eens op de man af gevraagd of ze wel contact met je wil? Als ik je andere topic zo lees hoeft het van haar niet zo.Heb ik haar al 'ns gevraagd...maar ze zegt juist graag contact te willen hebben...alleen heeft ze "nooit" geen tijd
Alle reacties Link kopieren
quote:apestaartje30 schreef op 28 april 2017 @ 18:40:

Hoi Nina,



Wat rot dat je je zo naar voelt. Dat de dingen zo lopen.



Ikzelf heb nu twee jaar geen contact meer met mijn moeder en dat vind ik heerlijk. Moet gezegd dat ik mijn moeder geen leuk mens vind en ik er, door (geestelijke) mishandelingen in mijn jeugd, honderd procent achter sta. Desalniettemin mis ik een moeder en op mijn eerste verjaardag na het verbreken van het contact had ik toch stiekem hoop op iets......iets liefs, iets kleins.

Ik kreeg een kaart met een uil erop. Ze schreef erin: "ouder maar ook wijzer?"

Onnodig om te zeggen dat ik mijn verwachtingen inmiddels overboord heb gegooid.



Wat had ik willen hebben? Iets onvoorwaardelijks. Iets zonder verwijten. Iets om te weten dat ik gewild en gemist ben/word. Dus als tip kan ik geven: stuur zoiets.



(Ik wil er overigens niet mee zeggen dat ik jou vergelijk met mijn moeder! Ik ken jou verhaal niet. Ik lees wel veel pijn en liefde in je topic )



Ik begrijp je..bedankt voor de tip.

Wat verschrikkelijk voor je die kaart van je moeder...ik snap je helemaal.
Alle reacties Link kopieren
Stop met je kop in het zand te steken.

Ze is niet te druk om af te spreken. ze

wil je niet zien.



Aangezien kinderen van nature altijd loyaal zijn naar hun ouders heb jij blijkbaar iets heel erg verprutst.



Pas wanneer je dat inziet en haar dar erkenning voor geeft kan het contact misschien hersteld worden.
Alle reacties Link kopieren
quote:Merl0t schreef op 28 april 2017 @ 19:55:

'Gister was ze vrij...maar kreeg pas laat in de middag antwoord op mijn vraag of ze vrij was.'

en

'ik push niets...'



Dit klopt niet met elkaar.

Ik heb je vorige topic gelezen. Nu ik dit lees denk ik alleen maar: laat haar! Ja, het is je kind. Nee, ze doet zo niet voor niets. Geef haar de tijd die ze nodig heeft. App niet of ze vrij is (hoe dwingend zeg) en klaag niet tussen de regels door. Huil zelf uit bij vrienden of familie, zonder dat zij er iets van merkt. Wees volwassen zodat zij ook kan leren om in een volwassen rol je weer op te zoeken als de tijd rijp is.



Ik spreek mijn moeder niet meer omdat ze me nooit heeft gerespecteerd als mens. Nadat ik haar had gevraagd om ruimte om mezelf te zijn, stuurde ze me kaarten en bossen bloemen met 'ik mis je'. Bewees alleen maar meer dat ze mijn grens niet respecteerde. Oftewel, het maakte nog meer kapot.



Ik vind het oprecht rot voor je dat je niet lijkt te weten waarom je dochter zoveel afstand nodig heeft, maar gun haar alsjeblieft die ruimte.Ik snap je opmerking op dat ik vroeg of ze vrij was...maar ik bedoelde er eigelijk mee 'of ze ook gewoon echt vrij was ' niet hoefde te werken ofzo. Had er geloof ik 10 min later achteraan getypt of ze anders nog iets leuks ging doen. Was een beetje gehaast mijn topic aan het typen.
quote:Nina_77 schreef op 28 april 2017 @ 20:19:

[...]Heb ik haar al 'ns gevraagd...maar ze zegt juist graag contact te willen hebben...alleen heeft ze "nooit" geen tijd



Dan kun je vast iets met de post van Apestaartje.

Stuur haar een lieve, positieve verjaardagskaart.



Dus geen 'ik hoop dat je toch een leuke verjaardag hebt' of 'al ben ik er niet bij etc', maar een simpele, niet-dwingende, niet-vragende tekst als Fijne verjaardag of zoiets.
Alle reacties Link kopieren
quote:sugarmiss schreef op 28 april 2017 @ 20:25:

Stop met je kop in het zand te steken.

Ze is niet te druk om af te spreken. ze

wil je niet zien.



Aangezien kinderen van nature altijd loyaal zijn naar hun ouders heb jij blijkbaar iets heel erg verprutst.



Pas wanneer je dat inziet en haar dar erkenning voor geeft kan het contact misschien hersteld worden.



Loyaal of niet...als ze niks zegt weet ik ook niks.

Volgens mijn omgeving heb ik echt niets verkeerd gedaan.

Maar goed.
Alle reacties Link kopieren
quote:eva-luna schreef op 28 april 2017 @ 20:27:

[...]





Dan kun je vast iets met de post van Apestaartje.

Stuur haar een lieve, positieve verjaardagskaart.



Dus geen 'ik hoop dat je toch een leuke verjaardag hebt' of 'al ben ik er niet bij etc', maar een simpele, niet-dwingende, niet-vragende tekst als Fijne verjaardag of zoiets.Dat wilde ik ook doen , zo in zo...
En stuur haar een saunabon voor 2 personen voor haar en een vriendin (en dus duidelijk dat je niet verwacht dat ze jou meevraagt).
Alle reacties Link kopieren
quote:sugarmiss schreef op 28 april 2017 @ 20:25:

Aangezien kinderen van nature altijd loyaal zijn naar hun ouders heb jij blijkbaar iets heel erg verprutst.

Ik vind dit wel een beetje kort door de bocht. Het lijkt of je nu de "schuld" bij moeder legt. Maar hoe dochter er ook in staat, ze kan toch gewoon aangeven wat ze wel en wat ze niet wil? Als ze er klaar mee is, moet ze daar ook duidelijk in zijn. Erg vervelend, want dit kun je niet afdwingen.
quote:vivamien schreef op 28 april 2017 @ 20:36:

[...]



Ik vind dit wel een beetje kort door de bocht. Het lijkt of je nu de "schuld" bij moeder legt. Maar hoe dochter er ook in staat, ze kan toch gewoon aangeven wat ze wel en wat ze niet wil? Als ze er klaar mee is, moet ze daar ook duidelijk in zijn. Erg vervelend, want dit kun je niet afdwingen.



Misschien heeft dochter dat gedaan, maar heeft moeder verkozen het te ontkennen of af te doen als onzin. Misschien is ze net aan het ontdekken dat de jeugd die ze heeft gehad niet helemaal gezond was, en worstelt ze met het herinterpreteren van vroeger.



Ik denk ook dat je iets verprutst hebt, en dat je het heel eng en moeilijk vindt om naar jezelf te kijken en te bedenken wat het kan zijn. En het daarom niet doet. Dat is jammer, want ik denk dat dat de sleutel kan zijn naar een relatie met je kind. Je omgeving zou ik overigens niet als graadmeter nemen. Die zijn niet jouw dochter en hebben niet haar jeugd gehad. Kijk zelf kritisch naar jezelf.
Alle reacties Link kopieren
Lijkt me heel moeilijk voor je TO.
quote:Nina_77 schreef op 28 april 2017 @ 20:28:

[...]

Volgens mijn omgeving heb ik echt niets verkeerd gedaan.Haha: als je wilt weten of je iets verkeerd gedaan hebt, moet je dat van je dochter horen; niet van de mensen om jou heen. Die hebben maar een kant van het verhaal in zicht, of schieten er niets mee op om jou ongelukkig te maken of ergens mee te confronteren. Ik zeg niet dat er per definitie iets aan de hand is, maar als dat wel zo is, ga je dat heus niet van je vriendenkring horen...
Stuur haar sowieso een kaart/sms/etc., maak geen verwijten en stuur op niks aan. Ik hou mijn moeder ook mijlenver op afstand door zaken uit het verleden, maar het zou mij héél hard kwetsen moest ze het plots laten afweten bij mijn verjaardag. Hoe je het ook draait of keert, het blijft je moeder/dochter.



Ik hoop voor jou dat het een fase is en dat met de tijd het contact weer terugkomt.
Ik lees over de aandrang om contact te zoeken middels een kaart. Dat kan. Echter is dat verstandig? Niet zondermeer vooraf te bepalen door ons.



Ik kreeg een kaart, met de tekst...Pap en Mam.

Persoonlijk in de bus gestopt.



Ja.....duhhhhhhh. Ik voelde me in mijn territorium bedreigt door het persoonlijk in de bus gooien. Klinkt wellicht heel gek, maar het voelde echt onveilig dat een van hen blijkbaar zo dicht bij was geweest. En de kaart met deze drie woorden..........ik werd er niet door geraakt. Vond het een sneue actie. Kon er niets mee. Heb de kaart aan de kant gelegd en weggegooid de dag na verjaardag.
quote:Bloody_Mary schreef op 28 april 2017 @ 22:42:

Stuur haar sowieso een kaart/sms/etc., maak geen verwijten en stuur op niks aan. Ik hou mijn moeder ook mijlenver op afstand door zaken uit het verleden, maar het zou mij héél hard kwetsen moest ze het plots laten afweten bij mijn verjaardag. Hoe je het ook draait of keert, het blijft je moeder/dochter.



Ik hoop voor jou dat het een fase is en dat met de tijd het contact weer terugkomt.Dan vind ik je wel een hele dubbele standaard hebben. Ik vind *in tijden van geen contact op nadrukkelijk verzoek* zo'n kaart een ongewenste voelspriet "of het al weer mag". Vind mijn verjaardag ook niet belangrijk genoeg om gekwetst te zijn als mensen er niets aan doen.
Alle reacties Link kopieren
quote:Nina_77 schreef op 28 april 2017 @ 20:28:

[...]





Loyaal of niet...als ze niks zegt weet ik ook niks.

Volgens mijn omgeving heb ik echt niets verkeerd gedaan.

Maar goed.



Oei, tja, dit vind ik ook een gevaarlijke.



Mijn moeder wist het (weet het nog steeds) zo te draaien dat ik een losgeslagen puber was en zij een uitgeputte moeder die alles had geprobeerd. Dat ze vanaf mijn 13e bij haar vriend woonde en mij alleen liet, vergat ze te vertellen. En eerlijk? Ik denk dat ze in haar eigen leugens is gaan geloven. Echt oprecht denkt dat zij niets gedaan heeft. Sterker nog, "de omgeving zegt dat toch ook?" Dat ze de omgeving die verhalen zelf heeft wijsgemaakt, dat ziet ze oprecht niet meer.



Dus jouw opmerking vind ik totaal irrelevant.
Alle reacties Link kopieren
Ik vond dat juist een van de ergste dingen: altijd de omgeving erbij halen. 'De psycholoog vindt dat ook' of '*naam vriend* is het met me eens' of zelfs 'dat staat zo in de krant'.



#$#@ dacht ik dan. En JIJ dan?? Wanneer is het jouw mening, jouw beslissing? Jij bent toch mijn moeder? Ongeacht wat anderen zeggen of vinden, JIJ bent er toch voor mij en zou schijt moeten hebben aan de omgeving? Onvoorwaardelijk.

Zo voelde ik mij juist nog kleiner, onbelangrijker en stom. Want: "zie je wel, iedereen is het met haar een, dus ik zal wel gek zijn."



Zo. Dit doet wel wat met me. Gooi die kaart nooit op tafel bij dochter. Het gaat om jullie twee. Het is niet: jouw dochter tegen jou en de rest.
In je vorige topic schrijf je dat ze na een moeizame periode op zichzelf is gaan woning, maar ergens zeg je dat het voor je als een verrassing kwam dat ze wegging, want jij en je ex dachten ze gaat afstuderen, een baan zoeken en dan pas verhuizen.



Steek je niet te veel je hoofd in het zand? Volgens mij weet je wel degelijk dat er meer speelt.



Ze wil bewust geen contact, maar ze zegt het niet. Waarom ze het niet zegt, dat weet je niet.



Zolang jij blijft bij opmerkingen als, ze zegt niet wat er aan de hand is en mijn omgeving zegt dat het niet aan mij ligt, zal ze niet met je in gesprek gaan, wat haar zo kwetst. Maar ze zal ook niet de moeite nemen om je op te zoeken, als uit gaat van de omgeving.



Jij weet meer dan je omgeving. Ga bij jezelf dingen na. Waarom was de periode voor haar vertrek moeizaam?



Ze is onverwachts gegaan en ze is vrij jong. Ze kiest blijkbaar bewust voor de afstand.



Ik zou haar met rust laten. Een kaart op haar verjaardag kan je sturen, maar positief geschreven. Niet met "jammer dat ik er niet" of ik hoop je te zien etc. Gewoon oprechte felicitaties, zonder het over jezelf te hebben.



Verder zou ik zeggen, zoek geen contact als je niet bereid bent de hand in eigen boezem te steken.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven