Stiefouder

13-04-2017 01:00 127 berichten
Alle reacties Link kopieren
Opgelost
anoniem_326379 wijzigde dit bericht op 07-07-2017 14:31
98.20% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
ik heb mijn stiefmoeder een keer van de trap geduwd, vreselijk wijf was dat. Ik werd overal voor beschuldigd en haar vriendelijkheid was niet oprecht (ik was toen 8)
don't forget that i'm fabulous, and you're not
De band werd er daarna vast niet beter op, met je stiefmoeder?

En is het inmiddels je stiefmoeder niet meer?
Kan zijn dat je om het gemak en zijn geld met hem bent getrouwd. Dat gemak is dan even weg als zijn kinderen er zijn.
Alle reacties Link kopieren
quote:Eleonora-1 schreef op 13 april 2017 @ 09:50:

De band werd er daarna vast niet beter op, met je stiefmoeder?

En is het inmiddels je stiefmoeder niet meer?gelukkig is ze al een aantal jaar uit mn leven
don't forget that i'm fabulous, and you're not
quote:MinkeDeWit schreef op 13 april 2017 @ 09:33:

Hebben ze dat niet allemaal? Mijn dochter heeft een heel goede band met haar stiefmoeder, al 15 jaar, maar sinds daar ook kleine kinderen zijn bemerkt ze wel het verschil. En als het niet van stiefmoeder zelf is, dan wel van de stiefgrootouders. Die hebben pontificaal een gezinsfoto hangen van het gezin met hun 'echte' kleinkinderen.



Dat vind ik oprecht verdrietig voor je dochter, en onvoorstelbaar van stiefgrootouders.



Eleonara, ik vraag me ook af hoor, dat je je dochter zich zo voelt, betekent toch niet dat vriendin van je ex het ook zo voelt? Zou het niet zo kunnen zijn dat zij je dochter wel echt lief vindt en haar helemaal niet de deur uitkijkt (zoals TO), maar zich bijvoorbeeld gewoon ongemakkelijk voelt of je dochter niet goed genoeg kent (met 4 dagen per maand ook niet zo gek)?



Neemt niet weg dat ik niet kan begrijpen dat stiefouders niks met de kinderen van hun partner hebben. Heb zelf een tijd een relatie gehad met iemand met kinderen en die band was uiteraard volledig anders dan wat ik nu met mijn eigen kinderen ervaar, maar het was geen enkele moeite om gek met ze te zijn.



Misschien is het ook wel een instelling die je (geleerd) moet hebben. Ik houd ook van de kinderen van mijn vrienden (zelfs van de rare).
Ik denk het niet nee Kastanjez



Ik denk dat dat prima aangevoeld wordt.

Inderdaad wat Minke schrijft over het verschil tussen 'echt' en 'stief' (of cadeau of bonus, of hoe je dat wil noemen) en dat uit zich hier niet in dingen als foto's gelukkig. Meer in bejegening. Hartstikke lief en attent, nooit gemeen of zo maar ook niet enorm betrokken.



Iemand schreef net over dat dit soort gevoelens uitspreken een schande zou zijn.

Ik pleit er juist voor om dat géén schande te laten zijn.

Net als dat je tegenwoordig gelukkig ook mag zeggen dat je je éigen kind wel eens helemaal niet leuk vindt en dat geen roze wolk ervaren ook geen taboe meer is.
quote:Eleonora-1 schreef op 13 april 2017 @ 10:06:

Ik denk het niet nee Kastanjez



Ik denk dat dat prima aangevoeld wordt.

Inderdaad wat Minke schrijft over het verschil tussen 'echt' en 'stief' (of cadeau of bonus, of hoe je dat wil noemen) en dat uit zich hier niet in dingen als foto's gelukkig. Meer in bejegening. Hartstikke lief en attent, nooit gemeen of zo maar ook niet enorm betrokken.



Iemand schreef net over dat dit soort gevoelens uitspreken een schande zou zijn.

Ik pleit er juist voor om dat géén schande te laten zijn.

Net als dat je tegenwoordig gelukkig ook mag zeggen dat je je éigen kind wel eens helemaal niet leuk vindt en dat geen roze wolk ervaren ook geen taboe meer is.Ik ben heel blij met stiefmoeder, ook al is het mijn type niet Ze heeft dochter vaak geholpen met school, plannen, adviezen over vriendinnengedoe, precies de zaken waar ik niet zoveel mee kan. Ze gedraagt zich in alles als een moeder, maar toch zie je verschillen met de eigen kinderen. Ik vind dat niet gek, maar voor een kind is dat natuurlijk heel vervelend.
Ik heb het zelf niet maar denk dat het normaal is dat jr er zo over denkt.

Je ziet de kinderen ook niet heel veel dus de band is er niet op het moment.
Alle reacties Link kopieren
Weet je wat me lekker lijkt met stiefkinderen; dat je inderdaad niet ALLE zorg over ze hebt.



Je kunt juist gewoon leuk met ze zijn en het echte opvoeden aan de ouders over laten.



Als ouder ben je altijd verantwoordelijk voor je kinderen ( logisch want zelf voor gekozen) maar als stiefouder ben je een beetje de opa/oma van het kind.



Ik zeg niet dat het makkelijk is maar het lijkt er soms op dat er een strijd wordt aangegaan. Als kids ongehoorzaam zijn en niet luisteren en zich respectloos opstellen naar de stiefouder, dan is dat aan de ouder om daar een stokje voor te steken.



Zelf bekijk ik per situatie wat ik ergens van vind maar kind moet altijd respect hebben voor oudere mensen, dus ook voor de stiefvader die zijn best doet voor hem.



Als stiefouder moet je de balans vinden waar je je wel mee bemoeit.



Ik snap dat als jullie afspreken om bami te eten en kind heeft geen trek, dat het irritant is dat het kind altijd zijn zin krijgt. Maar dat vind ik zelf ook irritant bij mijn kind. Je eet gewoon wat ik maak.. Dat is onderdeel van de opvoeding. Niet de hele wereld draait om het kind.
Alle reacties Link kopieren
quote:Eleonora-1 schreef op 13 april 2017 @ 10:06:



Ik denk dat dat prima aangevoeld wordt.

Inderdaad wat Minke schrijft over het verschil tussen 'echt' en 'stief' (of cadeau of bonus, of hoe je dat wil noemen) en dat uit zich hier niet in dingen als foto's gelukkig. Meer in bejegening. Hartstikke lief en attent, nooit gemeen of zo maar ook niet enorm betrokken.







Dat is natuurlijk ook het moeilijke aan stiefouder zijn. Idealiter zijn ze enorm liefhebbend en betrokken, maar aan de andere kant mag je je weer niet teveel bemoeien met de opvoeding want het kind heeft al 2 ouders.

Stiefouders zitten toch altijd in een wat vreemde positie.
Het was zo donker dat ik overal lichtpuntjes zag.
Alle reacties Link kopieren
Nou, wat Roosje zegt dus...
Het was zo donker dat ik overal lichtpuntjes zag.
quote:Eleonora-1 schreef op 13 april 2017 @ 10:06:

Ik denk het niet nee Kastanjez



Ik denk dat dat prima aangevoeld wordt.

Inderdaad wat Minke schrijft over het verschil tussen 'echt' en 'stief' (of cadeau of bonus, of hoe je dat wil noemen) en dat uit zich hier niet in dingen als foto's gelukkig. Meer in bejegening. Hartstikke lief en attent, nooit gemeen of zo maar ook niet enorm betrokken.



Iemand schreef net over dat dit soort gevoelens uitspreken een schande zou zijn.

Ik pleit er juist voor om dat géén schande te laten zijn.

Net als dat je tegenwoordig gelukkig ook mag zeggen dat je je éigen kind wel eens helemaal niet leuk vindt en dat geen roze wolk ervaren ook geen taboe meer is.



Als je het wel uitspreekt kan de partner kiezen, wil ik hertrouwen met een man of vrouw die niks met mijn kinderen heeft, wil ik dat mijn kinderen en mijzelf aandoen? Dat de stiefouder dit zichzelf aandoet is eigen keuze, maar door er open over te zijn heeft de partner ook nog een keuze.

Beter echt dan een nepperd zijn. Ook naar je (toekomstige) partner toe.
quote:Delite_ schreef op 13 april 2017 @ 10:22:

[...]





Dat is natuurlijk ook het moeilijke aan stiefouder zijn. Idealiter zijn ze enorm liefhebbend en betrokken, maar aan de andere kant mag je je weer niet teveel bemoeien met de opvoeding want het kind heeft al 2 ouders.

Stiefouders zitten toch altijd in een wat vreemde positie.



Absoluut.



Ik ken ook wel voorbeelden trouwens van ouders die hun nieuwe partner heel veel inspraak geven in van alles, ook qua disciplineren en zo maar vaker is wat jij beschrijft het geval in mijn omgeving.
quote:swifty schreef op 13 april 2017 @ 10:36:

[...]





Als je het wel uitspreekt kan de partner kiezen, wil ik hertrouwen met een man of vrouw die niks met mijn kinderen heeft, wil ik dat mijn kinderen en mijzelf aandoen? Dat de stiefouder dit zichzelf aandoet is eigen keuze, maar door er open over te zijn heeft de partner ook nog een keuze.

Beter echt dan een nepperd zijn. Ook naar je (toekomstige) partner toe.



In theorie ja, de praktijk blijkt veel lastiger.

Verliefdheid is doorgaans een slechte raadgever, zelfs als er kinderen bij betrokken zijn.
Ik ervaar veel raakvlakken met een ander topic dat op dit moment loopt....
quote:Eleonora-1 schreef op 13 april 2017 @ 10:44:

[...]





In theorie ja, de praktijk blijkt veel lastiger.

Verliefdheid is doorgaans een slechte raadgever, zelfs als er kinderen bij betrokken zijn.Wat is er voor jou dan lastig aan om eerlijk te zijn naar je toekomstige partner toe wat betreft zijn kinderen?
quote:swifty schreef op 13 april 2017 @ 11:07:

[...]





Wat is er voor jou dan lastig aan om eerlijk te zijn naar je toekomstige partner toe wat betreft zijn kinderen?



Geen idee.

Ik heb geen partner met kinderen.

Weet ik echt niet, nooit over nagedacht want het heeft nooit gespeeld in mijn leven.



Ik heb een partner zonder kinderen en daar ben ik blij om.
Apart dat je dan iets over de lastige praktijk zegt, dat dat zoveel moeilijker is dan theorie.

Punt is hetzelfde zonder kinderen, kan je eerlijk zijn naar je partner toe als het gaat om de essentiële zaken van samenleven.

Is theorie en praktijk dan moeilijk? Kies je ervoor om te doen alsof je ergens van houdt?
Alle reacties Link kopieren
quote:swifty schreef op 13 april 2017 @ 11:07:

[...]





Wat is er voor jou dan lastig aan om eerlijk te zijn naar je toekomstige partner toe wat betreft zijn kinderen?



Dan ga je er van uit dat je dit van tevoren weet.

Je wordt eerst verliefd op de man. Na een tijd, als de relatie al vrij serieus wordt, dan ontmoet je zijn kinderen pas. TO heeft ws gedacht: "aardige kinderen..." Meer kun je op dat moment ook niet verwachten.

Ik betwijfel of TO op dat moment al in haar hoofd had dat ze nooit van die kinderen zou gaan houden. Dat besefte ze zich ws pas veel later, toen ze al lang samenwoonde.

Ze heeft zelf kinderen, dus het is niet zo dat ze per definitie niets met kinderen heeft.
Het was zo donker dat ik overal lichtpuntjes zag.
Ik snap niet wat je bedoelt, sorry.



Áls iemand uitspreekt de kinderen van een nieuwe liefde niet te zien zitten dan is dat overduidelijk en de relatie een nogo zou je zeggen.



De praktijk leert nog wel eens dat mensen dat níet zeggen of het hebben van een partner met kinderen en dat wat dat met zich meebrengt onderschatten.



Dat is vaak de praktijk.
quote:Delite_ schreef op 13 april 2017 @ 12:01:

[...]





Dan ga je er van uit dat je dit van tevoren weet.

Je wordt eerst verliefd op de man. Na een tijd, als de relatie al vrij serieus wordt, dan ontmoet je zijn kinderen pas. TO heeft ws gedacht: "aardige kinderen..." Meer kun je op dat moment ook niet verwachten.

Ik betwijfel of TO op dat moment al in haar hoofd had dat ze nooit van die kinderen zou gaan houden. Dat besefte ze zich ws pas veel later, toen ze al lang samenwoonde.

Ze heeft zelf kinderen, dus het is niet zo dat ze per definitie niets met kinderen heeft.Dit dus.
Alle reacties Link kopieren
quote:Dymphnatam schreef op 13 april 2017 @ 10:46:

Ik ervaar veel raakvlakken met een ander topic dat op dit moment loopt....Dat andere topic is van 2012, loopt niet meer hoor...
quote:Delite_ schreef op 13 april 2017 @ 12:01:

[...]





Dan ga je er van uit dat je dit van tevoren weet.

Je wordt eerst verliefd op de man. Na een tijd, als de relatie al vrij serieus wordt, dan ontmoet je zijn kinderen pas. TO heeft ws gedacht: "aardige kinderen..." Meer kun je op dat moment ook niet verwachten.

Ik betwijfel of TO op dat moment al in haar hoofd had dat ze nooit van die kinderen zou gaan houden. Dat besefte ze zich ws pas veel later, toen ze al lang samenwoonde.

Ze heeft zelf kinderen, dus het is niet zo dat ze per definitie niets met kinderen heeft.



Er is een groot verschil in houden van en er niks mee hebben. Er zit nog een heel spectrum tussen in.

Als je de kinderen ontmoet en leert kennen stap voor stap, dan merk je wel waar je op het spectrum van sympathie en antipathie zit. Zie je ze liever gaan dan komen, of heb je het naar je zin met ze bijvoorbeeld. Voel je je niet warm of koud bij het zien van ze, erger je je, of geniet je van ze, allemaal ervaringen die je of voor je houdt of deelt met de vader.

Kan je eerlijk over zijn, of voor je houden. Je motieven, alleen jij bepaalt dat maar door ze te verzwijgen kan je de ander in de waan laten dat je ze graag ziet.

Een band kan groeien of afbreken, maar je begint ergens op het spectrum. Daarom spring je niet gelijk in het huwelijksbootje als je geliefde kinderen heeft. Je kijkt eerst of het ook klikt met zijn kinderen die bij erbij komen, en als je dan merkt, argh ik heb ze liever niet, of , ze laten me koud, ik heb niks met ze, dan vertel je dat voor je gaat samenwonen. Dan kan de vader nog kiezen of hij dit wil voor zijn kinderen.
quote:LizzieBorden schreef op 13 april 2017 @ 12:45:

[...]



Dat andere topic is van 2012, loopt niet meer hoor...Daar had ik het ook niet over
En in dit geval doet de TO dus alsof ze de kinderen graag ziet als ik het goed begrijp, terwijl ze opziet tegen de weekends dat de kinderen komen en blij is als ze weer weg zijn.

Want dat is wat mensen dus blijkbaar doen, zoals je oa hier vaker leest.

Dat ze dus níet delen wat ze werkelijk vinden als het om stiefkinderen gaat.



Pas als ze al lang en breed in een relatie zitten, of zelfs zoals in dit geval getrouwd zijn, spreken ze anoniem uit dat ze het helemaal niet zo leuk vinden.



Dat is dus de praktijk en wat jij schrijft blijft in veel gevallen theorie.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven